-
1 adamas
ădămas, antis, m. (acc. Gr. adamanta, adamantas), = adamas (invincible), adamant, the hard est iron or steel; hence poet., for any thing inflexible, firm, lasting, etc. (first used by Verg.):II.porta adversa ingens solidoque adamante columnae,
Verg. A. 6, 552; cf. Mart. 5, 11;adamante texto vincire,
with adamantine chains, Sen. Herc. F. 807.— Trop. of character, hard, unyielding, inexorable:nec rigidos silices solidumve in pectore ferrum aut adamanta gerit,
a heart of stone, Ov. M. 9, 615:lacrimis adamanta movebis,
will move a heart of stone, id. A. A. 1, 659; so id. Tr. 4, 8, 45:voce tua posses adamanta movere,
Mart. 7, 99:duro nec enim ex adamante creati, Sed tua turba sumus,
Stat. S. 1, 2, 69. —The diamond:adamanta infragilem omni cetera vi sanguine hireino rumpente,
Plin. 20, prooem. 1; 37, 4, 15, § 55 sq. -
2 adamās
adamās antis, m, ἀδάμασ, adamant, hardest iron, steel: solido adamante columnae, V.—Fig., of character: in pectore adamanta gerere, O.* * *steel, hardest iron (early); anything hard, adamant; white sapphire; diamond -
3 almas
diamond [from Gre adamas] Bul elmaz, Ind almas, Kyr almaz, Per almas, Rus almaz, Swa almasi, Tat almaz, Tur elmas borrowed from Ar -
4 adamantēus
adamantēus adj. [adamas], hard as steel, adamantine, not to be broken (poet.): nares, O.* * *adamantea, adamanteum ADJsteel; of adamant, adamantine -
5 in-vīctus
in-vīctus adj. with sup, unconquered, unsubdued, unconquerable, invincible: Germani, Cs.: exercitus: gentes, V.: invictus morior, N.: invictissimus civis: res p.: adamas, impenetrable, O.: Medea, inexorable, H.: invictum se a labore praestare: a civibus animus, L.: ab hostibus, S.: corpus a volnere, O.: advorsus divitias animus, S.: armis: viribus, V.: caestibus, O.: nihil invictum sic ad bellum venientibus, Ta.— Plur n. as subst: invicta sibi quaedam civitas fecerat, inviolable limits, L. -
6 perennis
perennis e ( abl sing. perenne, O.), adj. with comp. [per+annus], lasting throughout the year, everlasting, never failing, unceasing, perpetual, perennial: aquae: fons, Cs.: amnis, L.: cursus stellarum: adamas, O.: monumenta, O.: monumentum aere perennius, more enduring, H.—Fig., unfailing, uninterrupted, continual, perpetual: maiorum virtus: motio.* * *perennis, perenne ADJcontinual; everlasting, perpetual, perennial; eternal -
7 anancites
hardest of substances (adamas); steel; diamond (as remedy for sadness L+S) -
8 Адамас
( Греция) Adamas -
9 ميناء السن
1) adamas dentis 2) odonthyalus -
10 almas
-
11 adamanteus
ădămantēus, a, um, adj. [adamas], of hard steel, iron, etc., or hard as these:catenae,
adamantine, Manil. 1, 921:nares (taurorum),
Ov. M. 7, 104. -
12 anancites
ănancītes, ae, m., [an- anchô, to free from distress], a name of the diamond as a remedy for sadness and trouble of mind:adamas et venena vincit et lymphationes abigit metusque vanos expellit a mente. Ob id quidam eum ananciten vocavere,
Plin. 37, 4, 15, § 61 Sillig, Jan; the old reading here was anachiten. -
13 Arabia
Ā̆răbĭa (on account of the long A in Prop. 3, 10, 16, erroneously written by many Arrabia; cf. Jahn ad Hor. C. 3, 4, 9), ae, f., = Arabia.I.In an extended sense, the country Arabia, divided by the ancients into Petrœa (from its principal city, Petra), Deserta, and Felix, Plin. 5, 11, 12, § 65; Mel. 1, 10; Vulg. 3 Reg. 10, 15; ib. Gal. 4, 25 al.—II.In a more restricted sense, a town in Arabia Felix, Mel. 3, 8, 7. —Hence, Ārăbĭcus, a, um, adj., Arabic, Arabian:odor (i. e. tus),
Plaut. Mil. 2, 5, 2:sinus,
Plin. 2, 67, 67, § 168; Mel. 3, 8, 1:resina,
Plin. 14, 20, 25, § 122:adamas,
id. 37, 4, 15, § 56:alites,
id. 37, 10, 54, § 146:balanus,
id. 12, 21, 46, § 102:lapicidinae, i. e. of alabaster,
id. 36, 12, 17, § 78:spina,
the acacia, id. 24, 12, 65, § 107:vectis,
Curt. 7, 2. 17. — Absol.: Ārăbĭca, ae, f. (sc. gemma), a precious stone, similar to ivory, perh. a kind of chalcedony or onyx, Plin. 37, 10, 54, § 145; Isid. Orig. 16, 14.— Ārăbĭcē, adv.: facite olant aedes Arabice, make the apartments redolent with the perfumes of Araby ( frankincense, which was brought from Arabia), Plaut. ap. Diom. p. 378 P. (Arabice olet, id est ex odoribus Arabicis, Fest. p. 23): Arabice sacri vocantur, in Arabic, Sol. c. 33. -
14 Arabica
Ā̆răbĭa (on account of the long A in Prop. 3, 10, 16, erroneously written by many Arrabia; cf. Jahn ad Hor. C. 3, 4, 9), ae, f., = Arabia.I.In an extended sense, the country Arabia, divided by the ancients into Petrœa (from its principal city, Petra), Deserta, and Felix, Plin. 5, 11, 12, § 65; Mel. 1, 10; Vulg. 3 Reg. 10, 15; ib. Gal. 4, 25 al.—II.In a more restricted sense, a town in Arabia Felix, Mel. 3, 8, 7. —Hence, Ārăbĭcus, a, um, adj., Arabic, Arabian:odor (i. e. tus),
Plaut. Mil. 2, 5, 2:sinus,
Plin. 2, 67, 67, § 168; Mel. 3, 8, 1:resina,
Plin. 14, 20, 25, § 122:adamas,
id. 37, 4, 15, § 56:alites,
id. 37, 10, 54, § 146:balanus,
id. 12, 21, 46, § 102:lapicidinae, i. e. of alabaster,
id. 36, 12, 17, § 78:spina,
the acacia, id. 24, 12, 65, § 107:vectis,
Curt. 7, 2. 17. — Absol.: Ārăbĭca, ae, f. (sc. gemma), a precious stone, similar to ivory, perh. a kind of chalcedony or onyx, Plin. 37, 10, 54, § 145; Isid. Orig. 16, 14.— Ārăbĭcē, adv.: facite olant aedes Arabice, make the apartments redolent with the perfumes of Araby ( frankincense, which was brought from Arabia), Plaut. ap. Diom. p. 378 P. (Arabice olet, id est ex odoribus Arabicis, Fest. p. 23): Arabice sacri vocantur, in Arabic, Sol. c. 33. -
15 Arabice
Ā̆răbĭa (on account of the long A in Prop. 3, 10, 16, erroneously written by many Arrabia; cf. Jahn ad Hor. C. 3, 4, 9), ae, f., = Arabia.I.In an extended sense, the country Arabia, divided by the ancients into Petrœa (from its principal city, Petra), Deserta, and Felix, Plin. 5, 11, 12, § 65; Mel. 1, 10; Vulg. 3 Reg. 10, 15; ib. Gal. 4, 25 al.—II.In a more restricted sense, a town in Arabia Felix, Mel. 3, 8, 7. —Hence, Ārăbĭcus, a, um, adj., Arabic, Arabian:odor (i. e. tus),
Plaut. Mil. 2, 5, 2:sinus,
Plin. 2, 67, 67, § 168; Mel. 3, 8, 1:resina,
Plin. 14, 20, 25, § 122:adamas,
id. 37, 4, 15, § 56:alites,
id. 37, 10, 54, § 146:balanus,
id. 12, 21, 46, § 102:lapicidinae, i. e. of alabaster,
id. 36, 12, 17, § 78:spina,
the acacia, id. 24, 12, 65, § 107:vectis,
Curt. 7, 2. 17. — Absol.: Ārăbĭca, ae, f. (sc. gemma), a precious stone, similar to ivory, perh. a kind of chalcedony or onyx, Plin. 37, 10, 54, § 145; Isid. Orig. 16, 14.— Ārăbĭcē, adv.: facite olant aedes Arabice, make the apartments redolent with the perfumes of Araby ( frankincense, which was brought from Arabia), Plaut. ap. Diom. p. 378 P. (Arabice olet, id est ex odoribus Arabicis, Fest. p. 23): Arabice sacri vocantur, in Arabic, Sol. c. 33. -
16 Arabicus
Ā̆răbĭa (on account of the long A in Prop. 3, 10, 16, erroneously written by many Arrabia; cf. Jahn ad Hor. C. 3, 4, 9), ae, f., = Arabia.I.In an extended sense, the country Arabia, divided by the ancients into Petrœa (from its principal city, Petra), Deserta, and Felix, Plin. 5, 11, 12, § 65; Mel. 1, 10; Vulg. 3 Reg. 10, 15; ib. Gal. 4, 25 al.—II.In a more restricted sense, a town in Arabia Felix, Mel. 3, 8, 7. —Hence, Ārăbĭcus, a, um, adj., Arabic, Arabian:odor (i. e. tus),
Plaut. Mil. 2, 5, 2:sinus,
Plin. 2, 67, 67, § 168; Mel. 3, 8, 1:resina,
Plin. 14, 20, 25, § 122:adamas,
id. 37, 4, 15, § 56:alites,
id. 37, 10, 54, § 146:balanus,
id. 12, 21, 46, § 102:lapicidinae, i. e. of alabaster,
id. 36, 12, 17, § 78:spina,
the acacia, id. 24, 12, 65, § 107:vectis,
Curt. 7, 2. 17. — Absol.: Ārăbĭca, ae, f. (sc. gemma), a precious stone, similar to ivory, perh. a kind of chalcedony or onyx, Plin. 37, 10, 54, § 145; Isid. Orig. 16, 14.— Ārăbĭcē, adv.: facite olant aedes Arabice, make the apartments redolent with the perfumes of Araby ( frankincense, which was brought from Arabia), Plaut. ap. Diom. p. 378 P. (Arabice olet, id est ex odoribus Arabicis, Fest. p. 23): Arabice sacri vocantur, in Arabic, Sol. c. 33. -
17 Celmis
Celmis, is, m., = Kelmis, one of the Dactyli or Corybantes, priests of Cybele; for despising Jupiter, changed by him to adamas, Ov. M. 4, 282. -
18 gaudium
gaudĭum, ii (apoc. form gau, like cael for caelum, do for domum: replet te laetificum gau, Enn. ap. Auson. Technop. 144; Ann. 451 Vahl.), n. [id.], inward joy, joy, gladness, delight (opp. laetitia, joy which shows itself externally).I.Lit.A.In gen.(α).Sing.:(β).cum ratione animus movetur placide atque constanter, tum illud gaudium dicitur: cum autem inaniter et effuse animus exsultat, tum illa laetitia gestiens vel nimia dici potest, quam ita definiunt sine ratione animi elationem,
Cic. Tusc. 4, 6, 13; Sall. C. 48, 1:voluptas dicitur etiam in animo... non dicitur laetitia nec gaudium in corpore,
id. Fin. 2, 4, 13 (cf. under B.):veluti ex servitute erepta (plebs) gaudium atque laetitiam agitabat,
Sall. C. 48, 1:exsultare laetitia, triumphare gaudio,
Cic. Clu. 5, 14: meum factum probari abs te triumpho gaudio, Caes. ap. Cic. Att. 9, 16, A, 2:non possum non confiteri, cumulari me maximo gaudio, quod, etc.,
Cic. Fam. 9, 14, 1:gaudio compleri, gaudio afficere,
id. Fin. 5, 24, 69 sq.:tuis litteris perlectis exsilui gaudio,
id. Fam. 16, 16, 1; cf.:cum tuas litteras legissem, incredibili gaudio sum elatus,
id. ib. 10, 12, 2; id. Rep. 3, 30:gaudium, tristitiam ostendimus (manibus),
Quint. 11, 3, 86:missa legatio quae gaudio fungeretur,
to express their joy, offer their congratulations, Tac. H. 2, 55:prae gaudio ubi sim nescio,
Ter. Heaut. 2, 3, 67; cf.:nimio gaudio paene desipere,
Cic. Fam. 2, 9, 2:exclamare gaudio,
Ter. Phorm. 5, 6, 30; cf.:lacrimare gaudio,
id. Ad. 3, 3, 55: Ha. Gaudio ero vobis. Ad. At edepol nos voluptati tibi, Plaut. Poen. 5, 4, 47:quid illud gaudii est?
Ter. And. 5, 5, 7.—With an object-genitive:gaudium periculosi saltus superati,
Liv. 42, 55, 4.—Plur.: quocum multa volup ac gaudia clamque palamque, Enn. ap. Gell. 12, 4 (Ann. v. 247 Vahl.):B.cum me tantis affecistis gaudiis,
Plaut. Poen. 5, 4, 105; more freq., the outward expressions of joy:feminarum praecipue et gaudia insignia erant et luctus,
Liv. 22, 7, 12 (cf. sing.:gaudio exultans,
id. 21, 42, 3):quibus gaudiis exsultabis?
Cic. Cat. 1, 10, 26:ita varie per omnem exercitum laetitia, maeror, luctus atque gaudia agitabantur,
Sall. C. 61 fin.:o qui complexus et gaudia quanta fuerunt!
Hor. S. 1, 5, 43:gaudia prodentem vultum celare,
id. ib. 2, 5, 104:in tacito cohibe gaudia clausa sinu,
Prop. 2, 25 (3, 20), 30 (cf. gaudeo, II. A.):hunc scio mea solide gavisurum gaudia,
Ter. And. 5, 5, 8:scin' me in quibus sim gaudiis?
id. Eun. 5, 9, 5.—Prov.:Gaudia principium nostri sunt doloris,
Ov. M. 7, 796.—In partic., sensual pleasure, delight, enjoyment (rare; not in Cic.; cf.II.above the passage,
Cic. Fin. 2, 4, 13; usually in plur.):dediti corporis gaudiis per luxum et ignaviam aetatem agunt,
Sall. J. 2, 4:mutua gaudia,
Lucr. 4, 1205; 5, 854:communia,
id. 4, 1196; cf. ib. 1106; Tib. 1, 5, 39; Hor. C. 3, 6, 28:non umquam reputant quanti sibi gaudia constent,
Juv. 6, 365:vini atque cibi,
id. 10, 204:cenae,
id. 15, 41.—In sing.:mihi sibique pestiferum hinc abstulit gaudium,
Liv. 1, 58, 8.—Transf., also, like our joy, for an object which produces joy, a cause or occasion of joy (mostly poet. and in post-Aug. prose):B.ceterum hoc gaudium magna prope clade in Samnio foedatum est,
Liv. 7, 34, 1:non animo solum patrio gratum munus, sed corpori quoque salubre gaudium (sc. reditus filii) fuit,
id. 37, 37, 7:cupidus falsis attingere gaudia palmis, i. e. conjugem,
Prop. 1, 19, 9:fugiunt tua gaudia,
Ov. H. 15, 109; Phaedr. 4, 20, 27; Petr. 79, 10.—Of inanim. and abstr. things:non omnes (arbores) florent, et sunt tristes quaedam, quaeque non sentiant gaudia annorum,
Plin. 16, 25, 40, § 95:flos est gaudium arborum,
id. ib.:adamas opum gaudium,
id. 20 praef. § 2. -
19 incomminutus
incommĭnūtus, a, um, adj. [2. incomminuo], not broken, entire: ut fundamentum immobilis, tamquam adamas incomminutus, (Hilar.) Anon. in Job, 2, p. 137. -
20 infragilis
in-frăgĭlis, e, adj., that cannot be broken to pieces.I.Lit.:II.adamas,
Plin. H. N. 20 prooem. § 2.—
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Adamas — formosus Adamas formosus … Wikipédia en Français
Adamas — ist: eine andere Bezeichnung für Adamant Adamas (Stadt), eine griechische Hafenstadt auf Milos Adamas (Trojaner), ein Trojaner in der griechischen Mythologie Adamas (Bildhauer), ein antiker griechischer Bildhauer Diese Sei … Deutsch Wikipedia
Adămas [1] — Adămas (gr., das Unbezwingliche), bei den Alten 6 Edelsteine, von denen wohl der indische unser Diamant war; daher Adamanten, demantähnlich, unzerbrechlich, sehr fest … Pierer's Universal-Lexikon
Adămas [2] — Adămas (a. Geogr.), Fluß in Mäsolia (Vorderindien), der nach Ueberschwemmungen Diamanten zurückließ; jetzt Bramni … Pierer's Universal-Lexikon
Adamas — (lat.), der Diamant … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Adamas — ADAMAS, antis, Gr. Ἀδάμας, αντος, einer von Seiten der Trojaner, der endlich von dem Merion erleget wurde. Hom. Il. N. v. 560 … Gründliches mythologisches Lexikon
Adamas — Adamas … Wikipedia Español
ADAMAS — I. ADAMAS Graece, Α᾿Ϛάμας, de variis dicitur. De ferro, et lapide Cyprio, uti vidimus; de auri nodo ac flore, seu spuma: De lapide galactite, quô Magi olim vel Deos evocabant, vel Manes eliciebant; item quô Deorum mentem inflectebant et pacatam… … Hofmann J. Lexicon universale
Adamas — For the Gnostic mythological figure Adamas, see Gnosticism. In the Iliad Adamas is a grandson of Hyrtacus. For the killifish genus, see Fenerbahce (fish). Adamas or Adamantas (in modern colloquial Greek)(from the Greek αδάμας= diamond ,… … Wikipedia
Adamas — Ada|mas der; , ...m’anten <aus lat. adamas »härtestes Eisen, Stahl«, eigtl. »der Unbezwingbare«, dies aus gleichbed. gr. adámas, Gen. adámantos> (veraltet) Diamant … Das große Fremdwörterbuch
Adamas — Sp Adãmas Ap Αδάμας/Adamas L Kikladų ss. (Milo s.), Graikija … Pasaulio vietovardžiai. Internetinė duomenų bazė