Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

ad-mētior

  • 81 admetior

    ad-mētĭor, mensus, 4, v. dep., to measure out to:

    vinum emptoribus,

    Cato, R. R. 154:

    frumentum alicui,

    Cic. Verr. 2, 3, 31; so Suet. Aug. 41; Curt. 8, 12.— Pass.:

    quod (sc. vinum) admensum erit,

    measured out, Cato, R. R. 148.

    Lewis & Short latin dictionary > admetior

  • 82 circummetior

    circum-mētĭor, īri, v. pass., to be measured around. columnae, Vitr. 4, 4, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > circummetior

  • 83 commetior

    com-mētĭor ( con-m-), mensus, 4, v. dep., to measure (very rare):

    omnes porticus,

    Plaut. Most. 3, 3, 8:

    agros,

    Col. 5, 1, 2:

    siderum ambitus inter se numero,

    Cic. Univ. 9.—
    * II.
    Trop., to measure with or by something, to proportion:

    negotium cum tempore,

    Cic. Inv. 1, 26, 39.

    Lewis & Short latin dictionary > commetior

  • 84 conmetior

    com-mētĭor ( con-m-), mensus, 4, v. dep., to measure (very rare):

    omnes porticus,

    Plaut. Most. 3, 3, 8:

    agros,

    Col. 5, 1, 2:

    siderum ambitus inter se numero,

    Cic. Univ. 9.—
    * II.
    Trop., to measure with or by something, to proportion:

    negotium cum tempore,

    Cic. Inv. 1, 26, 39.

    Lewis & Short latin dictionary > conmetior

  • 85 demetior

    dē-mētĭor, mensus, 4, v. a., to measure out, to measure, as a whole (whereas dimetior is to measure the parts of a whole—very rare):

    ut verba verbis quasi demensa et paria respondeant,

    Cic. Or. 12, 38; so Quint. 5, 10, 124 (al. dimensis): vos meministis quot calendis petere demensum cibum, i. e. the stated allowance of slaves, Plaut. Stich. 1, 2, 3.—Hence, dēmensum, i, n., a measured allowance, ration of slaves:

    quod ille unciatim de demenso suo comparsit,

    Ter. Ph. 1, 1, 9; Spart. Hadr. 7 fin.; Inscr. Orell. 2849; cf. Donat. ad Ter. l. l.; Sen. Ep. 80; Hor. Ep. 1, 14, 40 Orelli.—In a comic transf.:

    nunc argumentum vobis demensum dabo, Non modio neque trimodio, verum ipso horreo,

    Plaut. Men. prol. 14.

    Lewis & Short latin dictionary > demetior

  • 86 dimetiens

    dī-mētĭor, mensus, 4, v. dep. a., to measure any thing, to measure out (v. demetior init. —rare but class.):

    studium dimetiendi caeli atque terrae,

    Cic. de Sen. 14, 49:

    dimetiri et dinumerare syllabas,

    id. Or. 43, 147:

    campum ad certamen,

    Verg. A. 12, 117:

    mundum,

    Quint. 12, 11, 10; cf. id. 9, 4, 112.—Hence, part. as subst.: dīmētĭens, entis, f., the diameter (diametros), Plin. 2, 23, 21, § 86 sq.
    In pass.
    signif.:

    columnae altitudo dimetiatur in partes duodecim,

    Vitr. 3, 3; 5, 9; Quint. 8 prooem. §

    27: mirari se sollertiam ejus, a quo essent illa dimensa atque descripta,

    Cic. de Sen. 17, 59; so in the part., Caes. B. G. 2, 19, 5; 4, 17, 3; Quint. 9, 4, 27; Cic. N. D. 2, 62, 155; Verg. G. 1, 231; 2, 284.—Cf. in fut. pass. part.:

    non cum vitae tempore esse dimetiendam commemorationem nominis nostri,

    Cic. Arch. 11, 29 Halm (Baiter, dimittendam).

    Lewis & Short latin dictionary > dimetiens

  • 87 dimetior

    dī-mētĭor, mensus, 4, v. dep. a., to measure any thing, to measure out (v. demetior init. —rare but class.):

    studium dimetiendi caeli atque terrae,

    Cic. de Sen. 14, 49:

    dimetiri et dinumerare syllabas,

    id. Or. 43, 147:

    campum ad certamen,

    Verg. A. 12, 117:

    mundum,

    Quint. 12, 11, 10; cf. id. 9, 4, 112.—Hence, part. as subst.: dīmētĭens, entis, f., the diameter (diametros), Plin. 2, 23, 21, § 86 sq.
    In pass.
    signif.:

    columnae altitudo dimetiatur in partes duodecim,

    Vitr. 3, 3; 5, 9; Quint. 8 prooem. §

    27: mirari se sollertiam ejus, a quo essent illa dimensa atque descripta,

    Cic. de Sen. 17, 59; so in the part., Caes. B. G. 2, 19, 5; 4, 17, 3; Quint. 9, 4, 27; Cic. N. D. 2, 62, 155; Verg. G. 1, 231; 2, 284.—Cf. in fut. pass. part.:

    non cum vitae tempore esse dimetiendam commemorationem nominis nostri,

    Cic. Arch. 11, 29 Halm (Baiter, dimittendam).

    Lewis & Short latin dictionary > dimetior

  • 88 emetior

    ē-mētĭor, mensus, 4, v. dep. a., to measure out (not freq. till after the Aug. per.).
    I.
    Lit.:

    spatium oculis,

    Verg. A. 10, 772:

    longitudines et altitudines vocis,

    Gell. 16, 18, 4.—
    II.
    Transf.
    A.
    To pass through, pass over, traverse a certain space:

    cum freta, cum terras omnis, tot inhospita saxa Sideraque emensae ferimur,

    Verg. A. 5, 628; 11, 244; Tib. 3, 4, 17; Liv. 27, 43; 31, 24; 38, 17 fin.; Plin. 7, 20, 20, § 84; Tac. A. 11, 32; 15, 16 al.; cf. poet.:

    pelagi terraeque laborem,

    Sil. 4, 53;

    and in Tacitus, of time: Galba quinque principes prosperā fortunā emensus,

    i. e. having survived, Tac. H. 1, 49.—
    B.
    To impart, beslow: non aliquid patriae tanto emetiris acervo? * Hor. S. 2, 2, 105: ego voluntatem tibi profecto emetior, sed rem ipsam nondum posse videor, * Cic. Brut. 4, 16.
    ēmensus, a, um, Part. in pass. signif. (acc. to II. A. and B.).
    1.
    Passed through, traversed:

    multo major pars itineris,

    Liv. 21, 30, 5; so id. 43, 21 fin.; Verg. G. 1, 450; Val. Fl. 5, 182; 4, 351.—
    2.
    Imparted, distributed, Sen. Q. N. 4, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > emetior

  • 89 immania

    immānis ( inm-), e, adj. [i. e. in- and old Lat. mānus=bonus; kindr. with Sanscr. ma=metior, to measure; Lat. mānes, good spirits], monstrous in size, enormous, immense, huge, vast (class.).
    I.
    Lit. (usually of inanim. and abstr. things):

    corporum magnitudo,

    Caes. B. G. 4, 1, 9; cf.:

    simulacra immani magnitudine,

    id. ib. 6, 16, 4:

    immani corpore serpens,

    Lucr. 5, 33; 3, 987:

    ingens immanisque praeda,

    Cic. Verr. 2, 3, 46, § 110:

    pecunia,

    id. Rosc. Com. 8, 23:

    pocula,

    id. Phil. 2, 25, 63:

    immania ponti Aequora,

    Lucr. 4, 410:

    templa caeli,

    id. 5, 521:

    antrum,

    Verg. A. 6, 11; cf.:

    spelunca vasto hiatu,

    id. ib. 6, 237:

    barathrum,

    id. ib. 8, 245:

    tegumen leonis,

    id. ib. 7, 666:

    telum,

    id. ib. 11, 552 al.:

    magna atque immanis,

    Lucr. 4, 1163:

    cete,

    Verg. A. 5, 822:

    numerus annorum,

    Varr. R. R. 3, 1, 3; cf.:

    exercitus,

    Vell. 2, 51, 1:

    frequentia amicorum,

    id. 2, 59 fin.:

    geminos immani pondere caestus,

    Verg. A. 5, 401:

    vox,

    Quint. 11, 3, 32:

    ambitus redit immanis: numquam fuit par,

    Cic. Q. Fr. 2, 15, b, 4:

    dissensio civitatis,

    Vell. 2, 2, 1:

    studium loquendi,

    Ov. M. 5, 678:

    avaritia,

    Sall. J. 31, 12:

    vitium,

    Hor. S. 2, 4, 76:

    soloecismus,

    Gell. 15, 9, 3:

    impulsae praeceps inmane ruinae,

    the vast crash, Juv. 10, 107.— Neutr. absol.: Immane quantum animi exarsere, Sall. H. Fragm. ap. Non. 127, 27 (2, 79 Dietsch); so,

    vino et lucernis Medus acinaces Immane quantum discrepat,

    how exceedingly, wonderfully, Hor. C. 1, 27, 6:

    civilis lapsu equi prostratus immane quantum suis pavoris et hostibus alacritatis indidit,

    Tac. H. 4, 34: quod matrimonium Aemiliano huic immane quanto fuit, App. Mag.;

    and in full: immane dictu est, quanti et quam multi ad Pompeium discesserint,

    Sall. Orat. ad Caes. 1.—
    II.
    Trop., monstrous in character, frightful, inhuman, fierce, savage, wild (class.; syn.: ferus, immitis, barbarus, durus, saevus;

    opp. mansuetus, mitis): hostis in ceteris rebus nimis ferus et immanis,

    Cic. Verr. 2, 2, 21, § 51; cf.:

    nulla gens tam fera, nemo omnium tam immanis, cujus, etc.,

    id. Tusc. 1, 13, 30:

    ex feris et immanibus mites reddidit et mansuetos,

    id. Inv. 1, 2, 2:

    ad humanitatem atque mansuetudinem revocavit animos hominum studiis bellandi jam immanes ac feros,

    id. Rep. 2, 14:

    belua (with fera),

    id. Ac. 2, 34, 108; id. N. D. 2, 64, 161;

    (with taetra),

    id. Tusc. 4, 20, 45; cf.:

    immanis et vasta belua,

    id. Rep. 2, 40:

    nihil ista immanius belua est,

    id. ib. 3, 33:

    janitor aulae, Cerberus,

    Hor. C. 3, 11, 15:

    ex hoc populo indomito, vel potius immani, etc.,

    Cic. Rep. 1, 44:

    istius immanis atque importuna natura,

    id. Verr. 2, 1, 3, § 8:

    immanis, intolerandus, vesanus,

    Plaut. Trin. 4, 1, 7:

    immanis ac barbara consuetudo hominum immolandorum,

    Cic. Font. 10, 21:

    tantum facinus, tam immane (patris occidendi),

    id. Rosc. Am. 24, 68:

    coeptis effera Dido,

    Verg. A. 4, 642:

    orae,

    id. ib. 1, 616:

    Raeti,

    Hor. C. 4, 14, 15:

    Agathyrsi,

    Juv. 15, 125:

    Pyrrhus,

    id. 14, 162.— Subst.: immānĭa, ium, n., frightful deeds or sayings:

    quamvis fabulosa et immania credebantur,

    stories however fabulous and frightful, Tac. A. 4, 11:

    dira atque inmania pati,

    Juv. 15, 104.— Comp.:

    scelere ante alios immanior omnes,

    Verg. A. 1, 347.— Sup.:

    voluptatem immanissimus quisque acerrime sequitur,

    Cic. Part. Or. 25, 90.—Hence, adv. in two forms, im-māne and immānĭter (not ante-Aug.).
    1.
    (Acc. to I.) Monstrously, immoderately, excessively:

    immaniter clamare,

    Gell. 1, 26, 8.—More freq.,
    2.
    (Acc. to II.) Frightfully, dreadfully, fiercely, savagely, wildly.
    (α).
    Form immane:

    leo hians immane,

    Verg. A. 10, 726:

    sonat fluctus per saxa,

    id. G. 3, 239; cf.:

    fremant torrentes,

    Claud. Cons. Mall. Theod. 237:

    spirans rapta securi,

    Verg. A. 7, 510.—
    (β).
    Form immaniter: leones per ea loca saevientes immaniter, Amm. 18, 7:

    perdite et immaniter vivere,

    Aug. Conf. 10, 37.—
    b.
    Comp.:

    immanius efferascunt,

    Amm. 18, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > immania

  • 90 immanis

    immānis ( inm-), e, adj. [i. e. in- and old Lat. mānus=bonus; kindr. with Sanscr. ma=metior, to measure; Lat. mānes, good spirits], monstrous in size, enormous, immense, huge, vast (class.).
    I.
    Lit. (usually of inanim. and abstr. things):

    corporum magnitudo,

    Caes. B. G. 4, 1, 9; cf.:

    simulacra immani magnitudine,

    id. ib. 6, 16, 4:

    immani corpore serpens,

    Lucr. 5, 33; 3, 987:

    ingens immanisque praeda,

    Cic. Verr. 2, 3, 46, § 110:

    pecunia,

    id. Rosc. Com. 8, 23:

    pocula,

    id. Phil. 2, 25, 63:

    immania ponti Aequora,

    Lucr. 4, 410:

    templa caeli,

    id. 5, 521:

    antrum,

    Verg. A. 6, 11; cf.:

    spelunca vasto hiatu,

    id. ib. 6, 237:

    barathrum,

    id. ib. 8, 245:

    tegumen leonis,

    id. ib. 7, 666:

    telum,

    id. ib. 11, 552 al.:

    magna atque immanis,

    Lucr. 4, 1163:

    cete,

    Verg. A. 5, 822:

    numerus annorum,

    Varr. R. R. 3, 1, 3; cf.:

    exercitus,

    Vell. 2, 51, 1:

    frequentia amicorum,

    id. 2, 59 fin.:

    geminos immani pondere caestus,

    Verg. A. 5, 401:

    vox,

    Quint. 11, 3, 32:

    ambitus redit immanis: numquam fuit par,

    Cic. Q. Fr. 2, 15, b, 4:

    dissensio civitatis,

    Vell. 2, 2, 1:

    studium loquendi,

    Ov. M. 5, 678:

    avaritia,

    Sall. J. 31, 12:

    vitium,

    Hor. S. 2, 4, 76:

    soloecismus,

    Gell. 15, 9, 3:

    impulsae praeceps inmane ruinae,

    the vast crash, Juv. 10, 107.— Neutr. absol.: Immane quantum animi exarsere, Sall. H. Fragm. ap. Non. 127, 27 (2, 79 Dietsch); so,

    vino et lucernis Medus acinaces Immane quantum discrepat,

    how exceedingly, wonderfully, Hor. C. 1, 27, 6:

    civilis lapsu equi prostratus immane quantum suis pavoris et hostibus alacritatis indidit,

    Tac. H. 4, 34: quod matrimonium Aemiliano huic immane quanto fuit, App. Mag.;

    and in full: immane dictu est, quanti et quam multi ad Pompeium discesserint,

    Sall. Orat. ad Caes. 1.—
    II.
    Trop., monstrous in character, frightful, inhuman, fierce, savage, wild (class.; syn.: ferus, immitis, barbarus, durus, saevus;

    opp. mansuetus, mitis): hostis in ceteris rebus nimis ferus et immanis,

    Cic. Verr. 2, 2, 21, § 51; cf.:

    nulla gens tam fera, nemo omnium tam immanis, cujus, etc.,

    id. Tusc. 1, 13, 30:

    ex feris et immanibus mites reddidit et mansuetos,

    id. Inv. 1, 2, 2:

    ad humanitatem atque mansuetudinem revocavit animos hominum studiis bellandi jam immanes ac feros,

    id. Rep. 2, 14:

    belua (with fera),

    id. Ac. 2, 34, 108; id. N. D. 2, 64, 161;

    (with taetra),

    id. Tusc. 4, 20, 45; cf.:

    immanis et vasta belua,

    id. Rep. 2, 40:

    nihil ista immanius belua est,

    id. ib. 3, 33:

    janitor aulae, Cerberus,

    Hor. C. 3, 11, 15:

    ex hoc populo indomito, vel potius immani, etc.,

    Cic. Rep. 1, 44:

    istius immanis atque importuna natura,

    id. Verr. 2, 1, 3, § 8:

    immanis, intolerandus, vesanus,

    Plaut. Trin. 4, 1, 7:

    immanis ac barbara consuetudo hominum immolandorum,

    Cic. Font. 10, 21:

    tantum facinus, tam immane (patris occidendi),

    id. Rosc. Am. 24, 68:

    coeptis effera Dido,

    Verg. A. 4, 642:

    orae,

    id. ib. 1, 616:

    Raeti,

    Hor. C. 4, 14, 15:

    Agathyrsi,

    Juv. 15, 125:

    Pyrrhus,

    id. 14, 162.— Subst.: immānĭa, ium, n., frightful deeds or sayings:

    quamvis fabulosa et immania credebantur,

    stories however fabulous and frightful, Tac. A. 4, 11:

    dira atque inmania pati,

    Juv. 15, 104.— Comp.:

    scelere ante alios immanior omnes,

    Verg. A. 1, 347.— Sup.:

    voluptatem immanissimus quisque acerrime sequitur,

    Cic. Part. Or. 25, 90.—Hence, adv. in two forms, im-māne and immānĭter (not ante-Aug.).
    1.
    (Acc. to I.) Monstrously, immoderately, excessively:

    immaniter clamare,

    Gell. 1, 26, 8.—More freq.,
    2.
    (Acc. to II.) Frightfully, dreadfully, fiercely, savagely, wildly.
    (α).
    Form immane:

    leo hians immane,

    Verg. A. 10, 726:

    sonat fluctus per saxa,

    id. G. 3, 239; cf.:

    fremant torrentes,

    Claud. Cons. Mall. Theod. 237:

    spirans rapta securi,

    Verg. A. 7, 510.—
    (β).
    Form immaniter: leones per ea loca saevientes immaniter, Amm. 18, 7:

    perdite et immaniter vivere,

    Aug. Conf. 10, 37.—
    b.
    Comp.:

    immanius efferascunt,

    Amm. 18, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > immanis

  • 91 inmanis

    immānis ( inm-), e, adj. [i. e. in- and old Lat. mānus=bonus; kindr. with Sanscr. ma=metior, to measure; Lat. mānes, good spirits], monstrous in size, enormous, immense, huge, vast (class.).
    I.
    Lit. (usually of inanim. and abstr. things):

    corporum magnitudo,

    Caes. B. G. 4, 1, 9; cf.:

    simulacra immani magnitudine,

    id. ib. 6, 16, 4:

    immani corpore serpens,

    Lucr. 5, 33; 3, 987:

    ingens immanisque praeda,

    Cic. Verr. 2, 3, 46, § 110:

    pecunia,

    id. Rosc. Com. 8, 23:

    pocula,

    id. Phil. 2, 25, 63:

    immania ponti Aequora,

    Lucr. 4, 410:

    templa caeli,

    id. 5, 521:

    antrum,

    Verg. A. 6, 11; cf.:

    spelunca vasto hiatu,

    id. ib. 6, 237:

    barathrum,

    id. ib. 8, 245:

    tegumen leonis,

    id. ib. 7, 666:

    telum,

    id. ib. 11, 552 al.:

    magna atque immanis,

    Lucr. 4, 1163:

    cete,

    Verg. A. 5, 822:

    numerus annorum,

    Varr. R. R. 3, 1, 3; cf.:

    exercitus,

    Vell. 2, 51, 1:

    frequentia amicorum,

    id. 2, 59 fin.:

    geminos immani pondere caestus,

    Verg. A. 5, 401:

    vox,

    Quint. 11, 3, 32:

    ambitus redit immanis: numquam fuit par,

    Cic. Q. Fr. 2, 15, b, 4:

    dissensio civitatis,

    Vell. 2, 2, 1:

    studium loquendi,

    Ov. M. 5, 678:

    avaritia,

    Sall. J. 31, 12:

    vitium,

    Hor. S. 2, 4, 76:

    soloecismus,

    Gell. 15, 9, 3:

    impulsae praeceps inmane ruinae,

    the vast crash, Juv. 10, 107.— Neutr. absol.: Immane quantum animi exarsere, Sall. H. Fragm. ap. Non. 127, 27 (2, 79 Dietsch); so,

    vino et lucernis Medus acinaces Immane quantum discrepat,

    how exceedingly, wonderfully, Hor. C. 1, 27, 6:

    civilis lapsu equi prostratus immane quantum suis pavoris et hostibus alacritatis indidit,

    Tac. H. 4, 34: quod matrimonium Aemiliano huic immane quanto fuit, App. Mag.;

    and in full: immane dictu est, quanti et quam multi ad Pompeium discesserint,

    Sall. Orat. ad Caes. 1.—
    II.
    Trop., monstrous in character, frightful, inhuman, fierce, savage, wild (class.; syn.: ferus, immitis, barbarus, durus, saevus;

    opp. mansuetus, mitis): hostis in ceteris rebus nimis ferus et immanis,

    Cic. Verr. 2, 2, 21, § 51; cf.:

    nulla gens tam fera, nemo omnium tam immanis, cujus, etc.,

    id. Tusc. 1, 13, 30:

    ex feris et immanibus mites reddidit et mansuetos,

    id. Inv. 1, 2, 2:

    ad humanitatem atque mansuetudinem revocavit animos hominum studiis bellandi jam immanes ac feros,

    id. Rep. 2, 14:

    belua (with fera),

    id. Ac. 2, 34, 108; id. N. D. 2, 64, 161;

    (with taetra),

    id. Tusc. 4, 20, 45; cf.:

    immanis et vasta belua,

    id. Rep. 2, 40:

    nihil ista immanius belua est,

    id. ib. 3, 33:

    janitor aulae, Cerberus,

    Hor. C. 3, 11, 15:

    ex hoc populo indomito, vel potius immani, etc.,

    Cic. Rep. 1, 44:

    istius immanis atque importuna natura,

    id. Verr. 2, 1, 3, § 8:

    immanis, intolerandus, vesanus,

    Plaut. Trin. 4, 1, 7:

    immanis ac barbara consuetudo hominum immolandorum,

    Cic. Font. 10, 21:

    tantum facinus, tam immane (patris occidendi),

    id. Rosc. Am. 24, 68:

    coeptis effera Dido,

    Verg. A. 4, 642:

    orae,

    id. ib. 1, 616:

    Raeti,

    Hor. C. 4, 14, 15:

    Agathyrsi,

    Juv. 15, 125:

    Pyrrhus,

    id. 14, 162.— Subst.: immānĭa, ium, n., frightful deeds or sayings:

    quamvis fabulosa et immania credebantur,

    stories however fabulous and frightful, Tac. A. 4, 11:

    dira atque inmania pati,

    Juv. 15, 104.— Comp.:

    scelere ante alios immanior omnes,

    Verg. A. 1, 347.— Sup.:

    voluptatem immanissimus quisque acerrime sequitur,

    Cic. Part. Or. 25, 90.—Hence, adv. in two forms, im-māne and immānĭter (not ante-Aug.).
    1.
    (Acc. to I.) Monstrously, immoderately, excessively:

    immaniter clamare,

    Gell. 1, 26, 8.—More freq.,
    2.
    (Acc. to II.) Frightfully, dreadfully, fiercely, savagely, wildly.
    (α).
    Form immane:

    leo hians immane,

    Verg. A. 10, 726:

    sonat fluctus per saxa,

    id. G. 3, 239; cf.:

    fremant torrentes,

    Claud. Cons. Mall. Theod. 237:

    spirans rapta securi,

    Verg. A. 7, 510.—
    (β).
    Form immaniter: leones per ea loca saevientes immaniter, Amm. 18, 7:

    perdite et immaniter vivere,

    Aug. Conf. 10, 37.—
    b.
    Comp.:

    immanius efferascunt,

    Amm. 18, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > inmanis

  • 92 mensio

    mensĭo, ōnis, f. [metior], a measuring, measure:

    vocum,

    metre, quantity, Cic. Or. 53, 177.

    Lewis & Short latin dictionary > mensio

  • 93 mensor

    mensor, ōris, m. [metior], a measurer (post Aug.).
    I.
    In gen.:

    te maris, et terrae, numeroque carentis arenae Mensorem cohibent, Archyta,

    Hor. C. 1, 28, 1:

    frumentarius,

    a corn-measurer, Paul. Dig. 27, 1, 26.—
    II.
    In partic.
    A.
    A surveyor:

    non agricolae sed mensoris officium esse dicebam,

    Col. 6, 1:

    cautus humum longo signavit limite mensor,

    Ov. M. 1, 136.—
    B.
    An architect, Plin. Ep. 10, 27, 5; 10, 18, 3; Inscr. Orell. 3223.—
    C.
    Milit. t. t.
    1.
    An engineer, Amm. 19, 11, 8; Cassiod. Var. 3, 52.—
    2.
    One who measures out the ground for an encampment, a quartermaster, Veg. Mil. 2, 7, Cod. Th. 7, 8, 4; Inscr. Orell. 3473.

    Lewis & Short latin dictionary > mensor

  • 94 mensura

    mensūra. ae, f. [metior], a measuring, measure (class.).
    I.
    Lit.:

    mensuram facere alicujus, Ov A. A. 3, 265: agere,

    to measure, survey, Plin. Ep. 10, 28, 5:

    inire. Col 5, 3: res (quae) pondere numero mensura constant,

    Gai. Inst. 2, 196.—
    II.
    Transf., a measure, by which any thing is measured:

    majore mensurā reddere,

    Cic. Off. 1, 15, 48:

    qui modus mensurae medimnus appellatur,

    kind of measure, Nep. Att. 2, 6:

    mensuras et pondera invenit Phidon Argivus, aut Palamedes,

    Plin. 7, 56, 57, § 198:

    ex aquā, i. e. clepsydra,

    Caes. B. G. 5, 13:

    quicquid sub aurium mensuram aliquam cadit, numerus vocatur,

    Cic. Or 20, 67:

    de mensura jus dicere,

    Juv. 10, 101. —
    B.
    Trop., measure, quantity, proportion, capacity, power, extent, degree, etc.:

    dare alicui mensuram bibendi,

    to prescribe how much one may drink, Ov. A. A. 1, 589:

    nostri orbis,

    Tac. Agr. 12:

    beneficii,

    Plin. Ep. 10, 12, 2:

    qui tanti mensuram nominis imples,

    i. e. who answerest to its meaning, art worthy of it, Ov. P. 1, 2, 1:

    ficti crescit,

    measure, size, id. M. 12, 57: sui, one's own measure, i. e. capacity, Juv. 11, 35:

    sed deerat pisci patinae mensura,

    was too small, Juv. 4, 72: nuribus Argolicis fui Mensura voti, I was the measure of their wishes, i. e. they desired to have as much as I possessed, Sen. Herc. Oet. 400:

    submittere se ad mensuram discentis,

    to accommodate one's self to the capacity of the learner, Quint. 2, 3, 7: legati, character, standing. Tac. H. 1, 52:

    mensura tamen quae sufficiat census,

    how large a fortune, Juv. 14. 316.—In painting:

    Apelles cedebat Asclepiodoro de mensuris, hoc est quanto quid a quoque distare deberet,

    the degree of prominence, and relative distances, of parts of a picture, Plin. 35, 10, 36, § 80.—In gram.:

    mensurae verborum,

    the quantities of their syllables, Quint. 10, 1, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > mensura

  • 95 metitio

    mētītĭo, ōnis, f. [metior], = mensura, but not in use; v. Diom. 374 P.

    Lewis & Short latin dictionary > metitio

  • 96 metitor

    mētītor, ōris, m. [metior], a measurer (post-Aug.), Front. Aquaed. 79.

    Lewis & Short latin dictionary > metitor

  • 97 metitus

    mētītus, a, um, v. metior init.

    Lewis & Short latin dictionary > metitus

  • 98 nimis

    nĭmis, adv. [ni-, ne-, and root ma-, to measure; cf.: metior, mensa, metare, etc.; hence], too much, overmuch, excessively, beyond measure.
    I.
    Lit.:

    Chremes nimis graviter cruciat adulescentulum nimisque inhumane,

    too severely... too inhumanly, Ter. Heaut. 5, 5, 1:

    nec nimis valde nec nimis saepe,

    Cic. Leg. 3, 1, 1:

    heu nimis longo satiate ludo,

    Hor. C. 1, 2, 37:

    nimis castus Bellerophon,

    id. ib. 3, 7, 14:

    felix heu nimis,

    Stat. S. 2, 7, 24:

    nimis dixi,

    Plin. Pan. 45.—
    (β).
    With gen.:

    nimis insidiarum,

    Cic. Or. 51, 170:

    haec loca lucis habent nimis,

    Ov. F. 6, 115.—
    B.
    With a preceding negative, not too much, not very much, not altogether, not very:

    Philotimi litterae me quidem non nimis, sed eos admodum delectārunt,

    Cic. Att. 7, 24, 1:

    ea dicis non nimis deesse nobis,

    id. de Or. 1, 29, 133:

    Caecilium non nimis hanc causam severe, non nimis accurate, non nimis diligenter acturum,

    id. Div. in Caecil. 22, 71:

    illud non nimis probo, quod scribis,

    id. Fam. 12, 30, 15:

    praesidium non nimis firmum,

    Caes. B. G. 7, 36:

    haud nimis amplum,

    Liv. 8, 4. —
    II.
    Transf., beyond measure, exceedingly (ante-class.):

    nimis velim lapidem, etc.,

    Plaut. Most. 1, 3, 119:

    nimis id genus ego odi male,

    id. Rud. 4, 2, 15; id. Am. 1, 1, 63; Ter. Eun. 4, 7, 16.—Also strengthened by quam or tandem, very much, in the highest degree:

    nimis quam formido, ne, etc.,

    Plaut. Most. 2, 2, 79; id. Truc. 2, 5, 15:

    nimis tandem contemnor,

    id. Ps. 4, 1, 11; id. Pers. 2, 1, 2.—Prov.:

    ne quid nimis,

    Ter. And. 1, 1, 34.

    Lewis & Short latin dictionary > nimis

  • 99 permetior

    per-mētĭor, mensus, 4, v. dep. a., to measure through, measure out, measure (class.).
    I.
    Lit.:

    solis magnitudinem, quasi decempedā,

    Cic. Ac. 2, 41, 126.—
    II.
    Transf., to travel through, traverse: (lupus femina) campos celeri passu permensa, Enn. ap. Non. 378, 18 (Ann. v. 74 Vahl.); so id. ap. Fest. p. 301 Müll. (Ann. v. 443 ib.):

    ad vos permensu'st viam,

    came over, Plaut. Truc. 2, 2, 49:

    Siciliae oras errabundus permetiens, Consol. ad Polyb. 36: classibus aequor,

    Verg. A. 3, 157:

    aëra,

    Lucr. 6, 1142:

    iter,

    Stat. S. 1, 2, 202:

    secula,

    to live through, Mart. 9, 30, 1.—Hence, part. perf.: per-mensus, a, um, in pass. signif., measured out:

    permensum et perlibratum opus,

    Col. 3, 13 fin.:

    permenso tempore lucis,

    Tib. 3, 3, 9; App. M. 8, p. 209, 40:

    gradatim permensis honoribus,

    id. ib. 10, p. 247, 25.

    Lewis & Short latin dictionary > permetior

  • 100 praemetium

    praemĕtĭum (al. ‡ praemessum), ĭi, n. [prae-metior], the offering of the firstfruits measured out beforehand for Ceres: praemetium quod praelibationis causā ante praemetitur, Paul. ex Fest. p. 235 Müll.; cf.:

    praemetium de spicis, quas primum messuissent, sacrificabant Cereri,

    id. ib. s. v. sacrima, p. 319 ib.; and: praemetium (al. praemetivum), hê pro therismou Dêmêtras thusia, Gloss. Philox.

    Lewis & Short latin dictionary > praemetium

См. также в других словарях:

  • Metior — Magazine Type Student newspaper Format Magazine Owner Murdoch University Guild of Students Editor Sonia Tubb Founded 1975 Language …   Wikipedia

  • metior — metior, metir(e obs. forms of meteor, metre …   Useful english dictionary

  • metir — metior, metir(e obs. forms of meteor, metre …   Useful english dictionary

  • metire — metior, metir(e obs. forms of meteor, metre …   Useful english dictionary

  • мера — мерить, укр. мiра, мiрити, др. русск., ст. слав. мѣра μέτρον, болг. мяра, сербохорв. мjе̏ра, словен. mẹra, чеш. mira, слвц. miera, польск. miara, в. луж., н. луж. měra. Связано с и. е. *mē мерить , ср. др. инд. māti, mimāti мерит , mātram,… …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

  • метить — мечу, заметить, приметить, сметить, укр. мiтити метить , блр. мета примета, родинка , мецiць, болг. смятам считаю, полагаю , сербохорв. замиjѐтити заметить . Сравнивают с др. инд. mātiṣ мера, правильное познание , abhimātiṣ преследование,… …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

  • мечу — метать, укр. мечу, метати, ст. слав. метѫ, мести, мештѫ, метати βάλλειν, болг. метна брошу, накину , сербохорв. ме̏ħе̑м, мѐтати бросать, кидать, подавать , словен. metem, mesti, mẹčem, mẹtati – то же, др. чеш. metu, mesti, чеш. metam, metati… …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

  • Automated teller machine — cash machine redirects here. For the Hard Fi song, see Cash Machine. An NCR Personas 75 Series interior, multi function ATM in the United States …   Wikipedia

  • Murdoch University — Established 1975 Type Public Chancellor Terry Budge Vice Chan …   Wikipedia

  • On Dit — Logo. Editors Rory Kennett Lister, Elizabeth Flux, Sam Deere Categories Student Magazine Frequency Fortnightly …   Wikipedia

  • Music of Perth — See also: List of musical acts from Western Australia Perth is a city in Western Australia that has produced a number of notable performers in popular music. Some of the more famous performers include Rolf Harris, David Helfgott, Luke Steele and… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»