Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

ad-iūbilo

  • 1 iubilo

    iūbilo, āvī, āre (iubilum), I) intr.: a) ein wildes Geschrei erheben, laut und wild lärmen, Varro LL. 6, 68: dah. v. Vögeln, kreischen, iubilat milvus cum vocem dat, Gloss. IV, 102, 30. – b) jauchzen, jodeln, frohlocken (bes. v. Landleuten, Jägern usw.), M. Aurel. bei Fronto ad M. Caes. 4, 6. p. 69, 20 N. Vulg. Iob 38, 7 u. psalm. 97, 6. Augustin. in psalm. 93, 3 u. 94, 3: m. Dat., deo, Vulg. psalm. 46, 2; 65, 1 u.a. – II) tr.: a) jmd. anschreien, quis me iubilat? Apriss. com. 1. p. 273 R.2 (bei Varro LL. 6, 68); vgl. Paul. ex Fest. 104, 9. – b) jauchzend (frohlockend) erschallen lassen, laudem, Vulg. Isai. 49, 13.

    lateinisch-deutsches > iubilo

  • 2 iubilo

        Iubilo, iubilas, pen. corr. iubilare. Festus. S'escrier de joye.

    Dictionarium latinogallicum > iubilo

  • 3 iubilo

    iūbilo, āvī, āre (iubilum), I) intr.: a) ein wildes Geschrei erheben, laut und wild lärmen, Varro LL. 6, 68: dah. v. Vögeln, kreischen, iubilat milvus cum vocem dat, Gloss. IV, 102, 30. – b) jauchzen, jodeln, frohlocken (bes. v. Landleuten, Jägern usw.), M. Aurel. bei Fronto ad M. Caes. 4, 6. p. 69, 20 N. Vulg. Iob 38, 7 u. psalm. 97, 6. Augustin. in psalm. 93, 3 u. 94, 3: m. Dat., deo, Vulg. psalm. 46, 2; 65, 1 u.a. – II) tr.: a) jmd. anschreien, quis me iubilat? Apriss. com. 1. p. 273 R.2 (bei Varro LL. 6, 68); vgl. Paul. ex Fest. 104, 9. – b) jauchzend (frohlockend) erschallen lassen, laudem, Vulg. Isai. 49, 13.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > iubilo

  • 4 adiubilo

    ad-iūbilo, āre, zujubeln, Inscr. in Nov. Collect. tom. 5. p. 144 ed. Mai (wo falsch adiŭbilat gemessen ist).

    lateinisch-deutsches > adiubilo

  • 5 cantilena

    cantilēna, ae, f. (cantilo), das Getön, I) mit der Stimme, die Singerei, a) das Lied, das nach einer bekannten Melodie geht, Gell. 9, 4, 14; 19, 9, 8. Ambros. de off. 1, 24, 114. Augustin. conf. 10, 33: in cantilenis (Volksliedern) et proverbiis, Vulg. Sirach 47, 18: cantilenas meditari pro iubilo molliores, statt des rauhen Soldatenliedes zärtliche Arien, Amm. 22, 4, 6: von einem Spottliede, Vopisc. Aur. 7. § 2. – b) im üblen Sinne, der Singsang, das Herunterleiern, denuo repetit eandem cantilenam (v. Papagei), Apul. flor. 12 extr.: u. in dem sprichw. cantilenam eandem canis, το αυτο ᾄδεις ᾷσμα, Ter. Phorm. 495: u. übtr., wie unser Litanei, alte Leier, vulgär für »allbekanntes-, abgedroschenes Geschwätz«, quasi quaedam cantilena rhetorica, Gell.: neque ex scholis cantilenam requirunt, Cic.: ut crebro mihi insusurret cantilenam suam, sein bekanntes Sprüchelchen, Cic.: totam istam cantilenam ex hoc pendēre, ut etc., das ganze Geschwätz, Brut. in Cic. ep. – II) mit musik. Instrumenten, die Musik, das Spiel, Chalcid. Tim. 44: v. Flötenspiel, Schol. Pers. 1, 119. – u. insbes., der Akkord, diatessaron c., Chalc. Tim. 45: Plur., cantilenae diatessaron et diapente, ibid. 46.

    lateinisch-deutsches > cantilena

  • 6 iubilatio

    iūbilātio, ōnis, f. (iubilo), das Jubeln, jubelnde-, wilde Geschrei, das Jodeln, Jauchzen, Frohlocken (vgl. Gloss. IV, 102, 53), Apul. met. 8, 17. Cassian. coll. 21, 26 u.a. Eccl. (s. Rönsch Itala p. 74).

    lateinisch-deutsches > iubilatio

  • 7 adiubilo

    ad-iūbilo, āre, zujubeln, Inscr. in Nov. Collect. tom. 5. p. 144 ed. Mai (wo falsch adiŭbilat gemessen ist).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > adiubilo

  • 8 cantilena

    cantilēna, ae, f. (cantilo), das Getön, I) mit der Stimme, die Singerei, a) das Lied, das nach einer bekannten Melodie geht, Gell. 9, 4, 14; 19, 9, 8. Ambros. de off. 1, 24, 114. Augustin. conf. 10, 33: in cantilenis (Volksliedern) et proverbiis, Vulg. Sirach 47, 18: cantilenas meditari pro iubilo molliores, statt des rauhen Soldatenliedes zärtliche Arien, Amm. 22, 4, 6: von einem Spottliede, Vopisc. Aur. 7. § 2. – b) im üblen Sinne, der Singsang, das Herunterleiern, denuo repetit eandem cantilenam (v. Papagei), Apul. flor. 12 extr.: u. in dem sprichw. cantilenam eandem canis, το αυτο ᾄδεις ᾷσμα, Ter. Phorm. 495: u. übtr., wie unser Litanei, alte Leier, vulgär für »allbekanntes-, abgedroschenes Geschwätz«, quasi quaedam cantilena rhetorica, Gell.: neque ex scholis cantilenam requirunt, Cic.: ut crebro mihi insusurret cantilenam suam, sein bekanntes Sprüchelchen, Cic.: totam istam cantilenam ex hoc pendēre, ut etc., das ganze Geschwätz, Brut. in Cic. ep. – II) mit musik. Instrumenten, die Musik, das Spiel, Chalcid. Tim. 44: v. Flötenspiel, Schol. Pers. 1, 119. – u. insbes., der Akkord, diatessaron c., Chalc. Tim. 45: Plur., cantilenae diatessaron et diapente, ibid. 46.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > cantilena

  • 9 iubilatio

    iūbilātio, ōnis, f. (iubilo), das Jubeln, jubelnde-, wilde Geschrei, das Jodeln, Jauchzen, Frohlocken (vgl. Gloss. IV, 102, 53), Apul. met. 8, 17. Cassian. coll. 21, 26 u.a. Eccl. (s. Rönsch Itala p. 74).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > iubilatio

  • 10 ἰύζω

    Grammatical information: v.
    Meaning: `cry aloud, howl' (Il.)
    Other forms: Aor. ἰύξαι (Pi. P. 4, 237). Also ἀν-ιύζω (Q. S.). Cf. ἀβιυκτον (cod. - ηκτον) ἐφ' οὗ οὐκ ἐγένετο βοη ἀπολλυμένου H., and ἐκβιούζει θρηνεῖ μετὰ κραυγῆς H. (DELG explains the F as analogy after ἰάχω, which seems unnecessarily complicated (s. below).
    Derivatives: ἰυγή (Orac. ap. Hdt. 9, 43, S., Nic.), ἰυγμός (Σ 572, A., E.) `crying', also ἰύγματα pl. `id.' (A. Dict. in PSI 11, 1209, 17); ἰύκτης m. `howler, flutist', only in ἰύκτᾰ (Theoc. 8, 30; after ἠπύτα, ἠχέτα, Fraenkel Nom. ag. 1, 223). With secondary nasalization ἰυγκτόν τορόν [`piercing'] and ἰυγγοδρομεῖν ἐκβοηθεῖν. Βοιωτοί H. (after βοηδρομεῖν; false for ἰυγο- ?); also Ίυγγίης Διόνυσος H. with Ίύγγιος Thess. month-name; details in E. Kretschmer Glotta 18, 98.
    Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]
    Etymology: On ἴυγξ s. v. Verbalized interjection, cf. ἰΰ (Hdn. Gr. 1, 506; or backformation form ἰύζω?). Also ἰού, ἰώ, ἰαῦ, but these may have had another initial (s. below). S. Schwyzer-Debrunner 600. (From the interjection also Ἴυος surname of Dionysos (Lycaonia; cf. Robinson AmJournArch. 31, 26ff., Wahrmann Glotta 19, 161). - The forms ἀβίυκτον (cod. - ηκτον) ἐφ' οὗ οὑκ ἐγένετο βοη ἀπολλυμένου (cf. Latte l. c.) and ἐκβιούζει θρηνεῖ μετὰ κραυγῆς H., point to *Ϝιύζω (s. above). Cf. Schulze Kl. Schr. 335. Fur. 277. - Further W.-Hofmann s. iūbilō, Pok. 514. S. also ἰβύ and 1. αὔω. - The word is typically Pre-Greek (e.g. the prenasalization; note the notation - βιουζει with ου).As Pre-Greek does not seem to know a sequence of two full vowels, I assume that it had (here initial) *wy-, a palatalized *w. See also on ἴυγξ.
    Page in Frisk: 1,744-745

    Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ἰύζω

См. также в других словарях:

  • южать — юзжать визжать, плакать, стонать от боли , новгор., воронежск., тамб. (Даль), южить плакать без причины , петерб. (Даль). Сближают с греч. ιῡγή возглас ликования, скорби , ἰύζω кричу , ἰυγμός м. крик , лат. iūbilō, ārе ликовать, напевать (Горяев …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

  • Oliver von Dohnányi — (born March 2, 1955) is a Slovak conductor. He is currently Intendant/Artistic Director of the Opera of the Slovak National Theatre in Bratislava, Intendant/Artistic Director of the Opera of the Moravian Silesian National Theatre, Ostrava and… …   Wikipedia

  • Gaudeamus igitur — (lateinisch für Lasst uns also fröhlich sein!), auch bekannt unter dem Titel De brevitate vitae (lat. für Über die Kürze des Lebens), ist ein Studentenlied mit lateinischem Text und gilt als das berühmteste traditionelle Studentenlied der… …   Deutsch Wikipedia

  • Posaunenengel — Tubaengel, Westwerk Nidarosdom Trondheim Mit Tubaengel (auch Posaunenengel) werden in der christlichen Ikonografie jene Musikengel bezeichnet, die ein Horn, Schofar oder anderes Blechblasinstrument blasen. Tubaengel sind eine sehr alte… …   Deutsch Wikipedia

  • Tubaengel — Tubaengel, Westwerk Nidarosdom Trondheim Mit Tubaengel (auch Posaunenengel) werden in der christlichen Ikonografie jene Musikengel bezeichnet, die ein Horn, Schofar oder anderes Blechblasinstrument blasen. Tubaengel sind eine sehr alte… …   Deutsch Wikipedia

  • Kyriale — Sanctus, XIe siècle St. Gallen, Stiftsbibliothek, Cod. Sang. 381 Le Kyriale (prononcer Kyrialé) est le livre contenant l ensemble des pièces (Kyrie, Sanctus, Agnus, Gloria, Credo) qui constituent l ordinaire de la Messe, sur des mélodies… …   Wikipédia en Français

  • Codex Las Huelgas — Codex de Las Huelgas. El Codex Musical de Las Huelgas (Burgos, Monasterio de Las Huelgas, Codex IX) o simplemente el Codex Las Huelgas (Hu) es un manuscrito medieval copiado a comienzos del siglo XIV en el monasterio cisterciense de monjas de… …   Wikipedia Español

  • Psaume 47 (46) — Le verset 7 du psaume 47 est gravé en anglais sous l orgue de l église saint Peter and saint Paul, à Old Bolingbroke en Angleterre. Le psaume 47 (46 selon la numérotation grecque) est attribué aux fils de Coré …   Wikipédia en Français

  • JUBILUM — et IUBILARE Latinorum, ut et Iobel Hebraeorum, voces sunt, ut Masius asserit. a Iubal deductae, primo Musices inventore, Gen. c. 4. v. 21. ac voces quasque canoras illas quidem, sed rusticas, duras agrestes; et quasi ululantes, significant:… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PNEUMA — in genere flatus, Graeca vox est, πνεῦμα. Henricus Monach. Altissiodorensis de Vita S. Germani, l. 6. p. 65. Pneumata ventorum tempestatumque tumorem. In specie, cantum notat, alias iubilum dicutm, quo non voces, sed vocum tonus logius cantando… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»