Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

ad+relĭqua+c

  • 21 progredior

    prōgrĕdĭor, grĕdi, gressus sum [pro + gradior]    - impér. progredimino Plaut. Ps. 859 II inf. 4è conj. progrediri Plaut. Cas. 717 ; Men. 754 II forme act., impér. progredi Nov. d. Non. 573, 27. [st1]1 [-] aller en avant, s'avancer.    - regredi quam progredi malle, Cic. Off. 1, 33: aimer mieux retourner en arrière qu'aller en avant.    - progredi ex domo, Cic. Cael. 60: sortir de la maison.    - tridui viam progressi, Caes. BG. 4, 4, 5: s'étant avancés de trois jours de marche.    - progredi in locum iniquum, Caes. BC. 1, 45, 2: s'avancer dans un terrain défavorable.    - naves audacius progressa, Caes. BC. 3, 24, 2: navires qui se sont portés en avant trop audacieusement.    - cum aliquantum progressus esset, Cic. Div. 1, 73: ayant fait un assez grand trajet en avant.    - biduique iter progressus, Caes.: [ s'étant avancé d'une marche de deux jours] = après deux jours de marche. [st1]2 [-] avancer (dans un exposé), aller plus loin.    - nunc ad reliqua progrediar, Cic. de Or. 3, 119: maintenant je passerai au reste de ma tâche.    - longius progredi, Cic. Phil. 2, 9: aller plus loin, dire un mot de plus.    - exspectabant omnes quo tandem progressurus esset, Cic. Verr. 5, 161: tout le monde se demandait anxieusement à quelle extrémité enfin il se porterait.    - quoad progredi potuit feri hominis amentia, Cic. Phil. 11, 6: au degré où put parvenir la démence d'un sauvage.    - videamus quatenus amor in amicitia progredi debeat, Cic. Lael. 11, 36: voyons jusqu'où l'on doit pousser le zèle de l'amitié. [st1]3 [-] faire des progrès, progresser.    - progredi in virtute Cic. Fin. 4, 64: faire des progrès dans la vertu.    - paulum aetate progressus, Cic. CM 33: un peu plus avancé en âge.    - progredientibus aetatibus, Cic. Fin. 5, 41: avec le progrès de l'âge.
    * * *
    prōgrĕdĭor, grĕdi, gressus sum [pro + gradior]    - impér. progredimino Plaut. Ps. 859 II inf. 4è conj. progrediri Plaut. Cas. 717 ; Men. 754 II forme act., impér. progredi Nov. d. Non. 573, 27. [st1]1 [-] aller en avant, s'avancer.    - regredi quam progredi malle, Cic. Off. 1, 33: aimer mieux retourner en arrière qu'aller en avant.    - progredi ex domo, Cic. Cael. 60: sortir de la maison.    - tridui viam progressi, Caes. BG. 4, 4, 5: s'étant avancés de trois jours de marche.    - progredi in locum iniquum, Caes. BC. 1, 45, 2: s'avancer dans un terrain défavorable.    - naves audacius progressa, Caes. BC. 3, 24, 2: navires qui se sont portés en avant trop audacieusement.    - cum aliquantum progressus esset, Cic. Div. 1, 73: ayant fait un assez grand trajet en avant.    - biduique iter progressus, Caes.: [ s'étant avancé d'une marche de deux jours] = après deux jours de marche. [st1]2 [-] avancer (dans un exposé), aller plus loin.    - nunc ad reliqua progrediar, Cic. de Or. 3, 119: maintenant je passerai au reste de ma tâche.    - longius progredi, Cic. Phil. 2, 9: aller plus loin, dire un mot de plus.    - exspectabant omnes quo tandem progressurus esset, Cic. Verr. 5, 161: tout le monde se demandait anxieusement à quelle extrémité enfin il se porterait.    - quoad progredi potuit feri hominis amentia, Cic. Phil. 11, 6: au degré où put parvenir la démence d'un sauvage.    - videamus quatenus amor in amicitia progredi debeat, Cic. Lael. 11, 36: voyons jusqu'où l'on doit pousser le zèle de l'amitié. [st1]3 [-] faire des progrès, progresser.    - progredi in virtute Cic. Fin. 4, 64: faire des progrès dans la vertu.    - paulum aetate progressus, Cic. CM 33: un peu plus avancé en âge.    - progredientibus aetatibus, Cic. Fin. 5, 41: avec le progrès de l'âge.
    * * *
        Progredior, progrederis, pen. corr. progressus sum, progredi, pen. corr. Plaut. Aller, ou Marcher avant.
    \
        Progreditur foras. Plaut. Sort hors de la maison.
    \
        Domo progrediebatur. Plin. iun. Sortoit hors de la maison.
    \
        Tridui viam progressi, rursus reuerterunt. Caesar. Apres qu'ils eurent cheminé trois journees.
    \
        Progredi obuiam. Liu. Aller au devant.
    \
        Progredi longius, per translationem. Cic. Passer plus oultre en propos, Poursuyvre, Aller plus avant.
    \
        Quicquid progredior, in vastiorem altitudinem ac velut profundum inuehor. Liu. De tant plus que je marche plus avant.
    \
        Videret quid ageret, de Diodoro quo progrederetur. Cic. Que c'est qu'il feroit d'advantage touchant l'affaire de Diodorus.
    \
        Quibus non concessis, digitum progredi non possunt. Cic. Ils ne se peuvent avancer la largueur d'un doigt, Ils sont acculez, Ils demeurent à quia.
    \
        Nunquam illos in eum locum progressuros fuisse, vt, etc. Cic. Ils ne fussent jamais venuz à cela.
    \
        Progressus eo. Cic. Indulgentia videlicet nostra deprauatus, eo progressus est, quo non audeo dicere. Il est entré si avant à mal faire.
    \
        Eo vsque progreditur, vt, etc. Cic. Il vient si avant que, etc.
    \
        Peruenit quoad fieri hominis amentia progredi potest. Cic. Jusques où, etc.
    \
        Progreditur rationibus philosophia. Cic. Se traicte par raisons, Se monstre par raisons.

    Dictionarium latinogallicum > progredior

  • 22 rescribo

    rescrībo, ĕre, scripsi, scriptum - tr. -    - sync. rescripsti (M) Cic. Att. 5, 9, 2. [st1]1 [-] écrire en retour, écrire en réponse, répondre (par lettre).    - alicujus litteris rescribere, Cic. Att. 13, 23, 1: écrire en réponse à une lettre de qqn, répondre à une lettre de qqn.    - ad litteras alicujus rescribere, Cic. Att. 6, 2, 1; 14, 21, 1: écrire en réponse à une lettre de qqn, répondre à une lettre de qqn.    - tibi epistulam, quam ad eum rescripseram, misi, Cic. Att. 13, 6, 3: je t'ai envoyé la lettre que je lui écrivais en réponse.    - rescribere veteribus orationibus, Quint. 10, 5, 20: répondre aux discours des anciens.    - antemeridianis tuis litteris heri statim rescripsi; nunc respondeo vespertinis, Cic. Att. 13, 23, 1: aussitôt hier j'ai répondu à ta lettre écrite le matin; maintenant je réponds à celle de cet après-midi.    - nil mihi rescribas attinet: ipse veni, Ov. H. 1, 2: inutile de me répondre; viens toi-même.    - Pompeius enim rescripserat: sese rem in summum periculum deducturum non esse, Caes. BC. 1: Pompée avait répondu qu'il n'était pas disposé à pousser l'affaire jusqu'au péril extrême.    - rescribam tibi ad ea quae quaeris, Cic. Fam. 1, 9, 2: je répondrai à tes questions. [st1]2 [-] répondre (par un rescrit).    - Suet. Aug. 40; 45; 51; etc. [st1]3 [-] écrire de nouveau, recomposer, refaire (un ouvrage).    - Suet. Caes. 56; Plin. Ep. 5, 8, 7 ; 7, 9, 5 ; 8, 21, 6. [st1]4 [-] inscrire de nouveau, enrôler de nouveau.    - rescriptae ex eodem milite novae legiones, Liv. 9, 10: avec les mêmes hommes, on réorganisa de nouvelles légions. [st1]5 [-] reporter par écrit sur un registre, faire porter en compte (chez le banquier soit au crédit soit au débit de qqn).    - illud mihi argentum rursum jube rescribi, Ter. Phorm. 922: fais de nouveau porter cette somme à mon crédit.    - reliqua rescribamus, Cic. Att. 16, 2, 1: portons le reste à mon débit.    - cf. Hor. S. 2, 3, 76. [st1]6 [-] reporter sur un rôle.    - ad equum rescribere, Caes. BG. 1, 42, 6: faire passer dans le corps des cavaliers ou des chevaliers (jeu de mots).
    * * *
    rescrībo, ĕre, scripsi, scriptum - tr. -    - sync. rescripsti (M) Cic. Att. 5, 9, 2. [st1]1 [-] écrire en retour, écrire en réponse, répondre (par lettre).    - alicujus litteris rescribere, Cic. Att. 13, 23, 1: écrire en réponse à une lettre de qqn, répondre à une lettre de qqn.    - ad litteras alicujus rescribere, Cic. Att. 6, 2, 1; 14, 21, 1: écrire en réponse à une lettre de qqn, répondre à une lettre de qqn.    - tibi epistulam, quam ad eum rescripseram, misi, Cic. Att. 13, 6, 3: je t'ai envoyé la lettre que je lui écrivais en réponse.    - rescribere veteribus orationibus, Quint. 10, 5, 20: répondre aux discours des anciens.    - antemeridianis tuis litteris heri statim rescripsi; nunc respondeo vespertinis, Cic. Att. 13, 23, 1: aussitôt hier j'ai répondu à ta lettre écrite le matin; maintenant je réponds à celle de cet après-midi.    - nil mihi rescribas attinet: ipse veni, Ov. H. 1, 2: inutile de me répondre; viens toi-même.    - Pompeius enim rescripserat: sese rem in summum periculum deducturum non esse, Caes. BC. 1: Pompée avait répondu qu'il n'était pas disposé à pousser l'affaire jusqu'au péril extrême.    - rescribam tibi ad ea quae quaeris, Cic. Fam. 1, 9, 2: je répondrai à tes questions. [st1]2 [-] répondre (par un rescrit).    - Suet. Aug. 40; 45; 51; etc. [st1]3 [-] écrire de nouveau, recomposer, refaire (un ouvrage).    - Suet. Caes. 56; Plin. Ep. 5, 8, 7 ; 7, 9, 5 ; 8, 21, 6. [st1]4 [-] inscrire de nouveau, enrôler de nouveau.    - rescriptae ex eodem milite novae legiones, Liv. 9, 10: avec les mêmes hommes, on réorganisa de nouvelles légions. [st1]5 [-] reporter par écrit sur un registre, faire porter en compte (chez le banquier soit au crédit soit au débit de qqn).    - illud mihi argentum rursum jube rescribi, Ter. Phorm. 922: fais de nouveau porter cette somme à mon crédit.    - reliqua rescribamus, Cic. Att. 16, 2, 1: portons le reste à mon débit.    - cf. Hor. S. 2, 3, 76. [st1]6 [-] reporter sur un rôle.    - ad equum rescribere, Caes. BG. 1, 42, 6: faire passer dans le corps des cavaliers ou des chevaliers (jeu de mots).
    * * *
        Rescribo, rescribis, pen. prod. rescripsi, rescriptum, rescribere. Ouidius. Rescrire une chose escripte, ou Rescrire à celuy qui nous a escript.
    \
        Tuae epistolae non rescripsi. Cicero. Je n'ay point respondu à tes lettres.
    \
        Rescribere veteribus orationibus. Quintil. Escrire choses contraires.
    \
        Argentum alicui rescribere. Terent. Luy rendre.
    \
        Rescribere legionem ad equum. Caes. Des legionaires pietons faire des gents de cheval.

    Dictionarium latinogallicum > rescribo

  • 23 sortior

    sortior, iri, sortitus sum [st2]1 [-] tirer au sort. [st2]2 [-] assigner comme lot, attribuer, répartir. [st2]3 [-] désigner, choisir. [st2]4 [-] recevoir en partage, avoir pour lot, échoir à, obtenir (par le sort), avoir.    - sortitus est Macedoniam provinciam, Lhom.: le tirage au sort lui attribua la province de Macédoine.    - eos sortiri jussit utri parceretur, Lhom.: il leur ordonna de tirer au sort qui des deux on épargnerait.    - reliqua rerum tuarum post te alium atque alium dominum sortientur, Plin. Ep. 1, 3, 4: le reste de tes biens, après toi, reviendront à un maître, puis à un autre.    - in matrimonio sortiendo, Just.: pour le choix d'un époux.
    * * *
    sortior, iri, sortitus sum [st2]1 [-] tirer au sort. [st2]2 [-] assigner comme lot, attribuer, répartir. [st2]3 [-] désigner, choisir. [st2]4 [-] recevoir en partage, avoir pour lot, échoir à, obtenir (par le sort), avoir.    - sortitus est Macedoniam provinciam, Lhom.: le tirage au sort lui attribua la province de Macédoine.    - eos sortiri jussit utri parceretur, Lhom.: il leur ordonna de tirer au sort qui des deux on épargnerait.    - reliqua rerum tuarum post te alium atque alium dominum sortientur, Plin. Ep. 1, 3, 4: le reste de tes biens, après toi, reviendront à un maître, puis à un autre.    - in matrimonio sortiendo, Just.: pour le choix d'un époux.
    * * *
        Sortior, sortiris, sortiri, penult. prod. Plaut. Jecter le sort, Faire sort.
    \
        Sortiri aliquibus. Plautus. Jecter le sort lequel d'entre eulx aura quelque chose, Jecter les lots, Lotir.
    \
        Sortitum in singulos. Cic. Baillé à chascun par sort.
    \
        Domos sortiri. Virgil. Designer les lieux et endroicts esquels on veult que les maisons soyent basties, Eslire et choisir les places et masures pour bastir.
    \
        Sortiti remos. Virgil. Ils ont par sort departi entre eulx l'office d'un chascun à ramer et gascher.
    \
        Sortiri iudices. Cic. Quand il est prouveu à aucun de juges par sort à la maniere ancienne.
    \
        Sortiri Magistratum vel prouincias. Cic. L'avoir par sort, Quand par sort un Magistrat ou gouvernement de quelque province eschet à aucun.
    \
        Amicum sortiri. Horat. Estre faict ami d'aucun par cas fortuit et par fortune, Gaigner l'amitié d'aucun par fortune.
    \
        Breuis vitae spatium sortiri. Ouid. Avoir vie de petite duree.
    \
        - Priamus nouissima Troiae Tempora sortitus. Ouid. Soubz Priame est advenue la destruction de Troye, La fortune de Priame a esté telle, que de son regne Troye a esté destruicte.
    \
        Fortunam oculis sortitus. Virg. Espier et choisir des yeulx en quelque endroict du corps il pourroit mieulx navrer son ennemi.
    \
        - sic fata deum rex Sortitur. Virgil. Dispose.
    \
        - aequa lege necessitas Sortitur insignes et imos. Horat. La mort prend egualement nobles et vilains, grands et petits.
    \
        Sortiri. Virgil. Substituer, Mettre au lieu d'un qui est mort.

    Dictionarium latinogallicum > sortior

  • 24 proficiscor

    pro-ficīscor, fectus sum, ficīscī (Inchoat. v. proficio), sich vorwärts machen, sich auf den Weg machen, aufbrechen, abgehen, eine Reise antreten, sich auf die Reise begeben, reisen, v. Soldaten = aufbrechen, abmarschieren, ausziehen, zu Felde ziehen, v. Schiffenden u. Schiffen = absegeln, auslaufen, I) eig. (Ggstz. redire, reverti), domo, Nep.: portu, Liv.: ex portu, Caes.: ex Sicilia, Caes.: nunc, quo profectus sum, ibo, mich aufgemacht habe, Plaut.: illo (dahin) Sall. fr.: alio (anderswohin), Ter.: eodem, Sall.: eodem cum exercitu, Caes.: ut aliae (naves) eodem, unde erant profectae, referrentur, Caes.: a Persepoli, Curt.: Athenis, Nep.: Scythiā, Curt.: in Mediam, Curt.: ad eam domum, Cic.: ad caelum (v. Sterbenden), Cic.: omnibus copiis ad Ilerdam, Caes.: ad bellum, Caes. u. Nep.: in (zum) exercitum, Plaut.: in bellum, Iustin. 2, 11, 9. Gell. 17, 9, 8: in expeditionem, Sall. Iug. 103, 3: in pugnam, in proelium, Caes.: Corinthum, Ter.: Genabum, Lilybaeum, Caes.: Aegyptum, Cic.: a palude ad ripas Sequanae, Caes.: e Syria ad Italiam, Eutr.: ex Asia Romam versus, Cic.: Luceriā Canusium, Caes. – ad od. contra hostem, Caes.: adversus eos, Caes.: adversus Gallos, Eutr.: cum alqo, Sall. – magnum iter ad doctas Athenas, eine große Reise machen, Prop. 3, 21, 1. – zur Ang. des Zweckes m. ad u. Akk., ad iter, Caes.: ad dormien-
    ————
    dum, ad somnum, schlafen gehen, Cic.: ad Massiliam occupandam, Caes.: ad subigendam Asiam, Curt.: ad sedes inquirendas, Iustin.: m. secundum u. Akk., secundum quaestum proficisci, Fronto Arion p. 237, 5 N.: m. Dat., alci auxilio, subsidio, Sall. u. Nep.: per Illyricum subsidio, Caes.: m. 1. Supin., alqm adiutum, Aegyptum oppugnatum, Nep.: pabulatum frumentatumque longius, Hirt. b. G.: cum exercitus parte frumentatum, Liv.: venatum, auf die Jagd gehen, Nep.: m. Infin., quom ad me profectus est ire, Plaut. rud. 847: inde a rege proficiscitur terras inclutas Siciliam atque Italiam visere, Gell. 16, 19, 5. – absol., statim proficiscitur, Sall.: me in Asiam persequens proficiscitur, Ter.: constituerunt ea, quae ad proficiscendum pertinerent, comparare, Caes. – II) übtr.: A) mit Rücksicht auf den Zielpunkt, weiter gehen, auf etwas ausgehen, ad reliqua, ordine ad reliqua, Cic.: ad exitium, trachten, Cornif. rhet.: in genus orationis, streben, Cornif. rhet. – B) mit Rücksicht auf den Ausgangspunkt: 1) von etwas ausgehen, anheben, den Anfang machen, a lege, Cic.: ab hoc initio, Caes.: a philosophia profectus Xenophon scripsit historiam, Cic. – 2) herkommen, herrühren, entstehen, seinen Ursprung haben, entspringen, a natura, Cic.: venae a corde profectae, Cic.: genus a Pallante profectum, Verg.: profecti ab Aristotele, des Ar st. Schüler, Cic.: quae a me in te profecta sunt, was dir
    ————
    von mir erwiesen worden ist, Cic. – aktive Nbf.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > proficiscor

  • 25 respondeo

    re-spondeo, spondī, spōnsum, ēre, I) dagegen versprechen, versichern, Plaut. capt. 899. – übh., gewiß versichern, versprechen, Papin. dig. 50, 1, 17 extr. – II) antworten, A) eig., Antwort erteilen, eig. mündlich, tibi non rescribam, sed respondeam, Sen. ep. 67, 2. – dann mündlich od. schriftlich auf etwas antworten, etw. beantworten, epistulae, Cic.: brevi litteris alcis, Cic.: adversario, Quint., ad alqd, Cic.: ad haec, Cic.: ad reliqua, Quint.: alci ad rogatum, Cic.: ad interrogata, Liv.: adversus haec in hanc sententiam, Liv.: aliud mihi respondes, Ter.: videat, quid respondeat, Cic.: zur Einführung der direkten Antwort, cum dixisset: ›Quid agis, Grani?‹ respondit: ›Immo vero tu, Druse, quid agis?‹ Cic. Planc. 33: ›Quid vos, quantum‹, inquam, ›debetis?‹ Respondent ›CVI‹, Cic. ad Att. 5, 21, 12: u. so Cic. de inv. 1, 51; Tusc. 5, 56; de div. 2, 71. – m. folg. Acc. u. Infin., Plaut. Amph. 214 u. merc. 943. Cic. Lig. 23. Sall. Iug. 11, 6. Iustin. 31, 4, 2 u. 37, 4, 5. Capit. Maximin. 22, 1. – m. folg. Fragesatz, quin respondes, vetuerimne etc., Liv. 8, 32, 6. – m. folg. ut u. Konj., prägn. = als Antwort den Befehl erteilen, Nep. Them. 2, 6. Iustin. 11, 11. § 11. – m. bl. Konj., quod sibi responsum fuerit a genero mortem caveret, Hyg. fab. 84. p. 83, 9 Schm. – Insbes.: a) von Richtern, die um Rat gefragt, um eine rechtliche Entscheidung
    ————
    angegangen werden, de iure, rechtliche Bescheide geben, Cic.: ad ius respondendum, um Recht zu sprechen, Cic.: criminibus respondere, sich gegen die Beschuldigungen verteidigen, Cic.: von Orakeln oder Wahrsagern, die auf geschehene Anfrage eine Antwort erteilen, einen Ausspruch tun, Cic.: ex notis corporis, Vell.: übtr., saxa respondent voci, geben ein Echo, Cic.: so auch respondent flebile ripae, Ov. – b) sagen, daß man dasei, von Beklagten, die vorgeladen sind und deren Namen verlesen wurden; dah. sich stellen, erscheinen, gegenwärtig sein, bes. vor Gericht in festgesetzten Terminen, um sich zu verteidigen, seine Sache zu führen, Verrem non responsurum, Cic.: nec respondere ausus, Cic.: quia non respondebant, quorum nomina delata erant, Liv.: respondere debebat, Hor.: respondere per procuratorem, seine Sache durch einen Anwalt führen lassen, ICt. – so auch von Soldaten, deren Namen verlesen wurden, sich stellen, ad nomina non resp., Liv.: ad delectum non resp., ICt. – dah. im Bilde, respondesne tuo nomine? antwortest du für dich (= darfst du dieses Lob als dir zukommend ansehen)? Hor.: pedes respondere non vocatos, erscheinen, in Bereitschaft sein, Cic.: so auch verba respondebunt, werden zu Gebote stehen, Quint. – B) übtr.: a) entsprechen, übereinstimmen, ähnlich od. gemäß sein, ut (frumentum) ad mensuram pondusque respondeat, dem
    ————
    M. u. G. entspreche, an M. u. G. nichts fehle, Sen.: verba verbis respondeant, Cic.: patri, Cic.: dictis matris cetera respondent, Verg.: eventus ad spem respondit, Liv.: tua virtus opinioni hominum respondet, Cic.: porticus, quae Palatio respondeat, eine Galerie, die der Galerie auf dem palatinischen Berge ähnlich, das Seitenstück zu ihr sei, Cic.: rhetoricam respondere ex altera parte dialecticae (griech. ἀντίστροφον ειναι), sei das Seitenstück, Cic.: quia (verba) raro respondeant, sich gut ausnehmen, Quint.: vires veteres mihi non respondent in carmina, sind nicht mehr da für usw., Ov. – b) von dem, was zu bestimmten Zeiten wiederkehrt, seine Stunde od. Zeit halten, zu seiner Zeit sich einstellen, podagra ad tempus respondet, Sen. nat. quaest. 3, 16, 2. – c) der Erwartung entsprechen, anschlagen, einschlagen, prout (experimenta) cuique responderant, Cels.: feminae, quibus sanguis per menstrua non respondet, nicht gehörig fließt, Cels.: quod saepius respondeat, Mittel, das öfter anschlägt, Cels.: quae varie responderunt, verschiedene Wirkung gehabt, bald geholfen, bald nicht, Cels. – dem Ertrage nach, tragen, geben, abwerfen, frumenta cum quarto responderunt, haben das vierte Korn gebracht, Colum.: vitis non respondet, Colum.: metalla plenius responsura, Sen. – d) erwidernd entsprechen, erwidern, vergelten, amori amore, Cic.: liberalitati, Cic. – e) der Lage nach ent-
    ————
    sprechen, gegenüberliegen, contra respondet tellus, Verg. Aen. 6, 23. – f) im Versprechen ob. Bezahlen Wort halten, ad tempus, Cic.: nominibus non resp., Sen.: ad reliqua, den Rest bezahlen, die Rechnung ausgleichen, Quint. – g) den Kräften nach entsprechen, ein Gleichgewicht bilden, das Gleichgewicht halten, gewachsen sein, urbes tumulis respondebunt, Cic.: orationi illorum, Cic. – h) dem Erfolge nach, einschlagen, richtig eintreffen, zutreffen, in Erfüllung gehen, coniectura respondet, Cels.: quod si respondet, Cels. – i) wozu gehören, cui rei publicae vicus ille respondet, Ulp. dig. 50, 1, 30. – Vulg. Fut. respondeam = respondebo, Salv. de gub. dei 2, 1. § 1. – Nbf. nach der 3. Konjug. respondis, Commod. instr. 2, 35, 16: Imper. respondite, Itala (Taurin.) Marc. 11, 29 u. (Rhed.) Luc. 20, 3.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > respondeo

  • 26 verro

    verro, verri, versum ( perf. versi, Serv. ad Verg. A. 1, 59:

    verri,

    Charis. p. 218; Prisc. p. 900; neither form in use, acc. to Macr. D. Diff. 23, 8), 3, v. a. [root var-; cf. vello], to scrape, sweep, brush, scour; to sweep out, sweep up or together, clean out, etc. (syn.: tergo, tergeo).
    I.
    Lit.:

    nigras favillas,

    Ov. F. 2, 523:

    argentum inter reliqua purgamenta,

    Petr. 34:

    quicquid de Libycis verritur areis,

    i. e. is collected, Hor. C. 1, 1, 10:

    aedes,

    to sweep out, cleanse by sweeping, Plaut. Merc. 2, 3, 63, so, templa, Sen. Fragm. ap. Diom. p. 475 P.:

    pavimentum,

    Juv. 14, 60:

    vias,

    Suet. Calig. 43; id. Vesp. 5.— Absol.:

    qui tergunt, qui ungunt, qui verrunt, qui spargunt,

    Cic. Par 5, 2, 37.—

    Stratae passim matres crinibus templa verrentes,

    Liv. 3, 7, 8:

    crinibus passis aras verrentes,

    id. 26, 9, 7; Sil. 6, 561; Claud. Laud. Seren 225; cf. poet.:

    aequora caudis (delphines),

    Verg. A. 8, 674:

    harenas caudā,

    Ov. M. 10, 701.—Of fishermen:

    retibus aequor,

    Sil. 14, 262 sq.; Manil. 4, 285:

    caesariem longa per aequora,

    Ov. M. 13, 961; so,

    canitiem suam concreto in sanguine,

    dragging, draggling, trailing, id. ib. 13, 492.—
    II.
    Transf.
    A.
    In gen., to sweep along, drive, impel ( poet.);

    verrunt (venti) nubila caeli,

    Lucr. 1, 279:

    verrentes aequora venti,

    id. 5, 266; 5, 388; 6, 624; so,

    aequora,

    Verg. A. 5, 778; Cat. 64, 7: caerula Verg. A. 3, 208:

    remis vada,

    id. ib. 6, 320; Luc. 5, 572; cf. Lucr. 5, 1227: nec nostra Actiacum verreret ossa mare, drive or toss about, Prop. 2, 15 (3, 7), 44 (Müll. verteret).—
    B.
    To sweep away, i. e. to drag away, take away, carry off (rare but class.): domi quicquid habet, verritur exô, Plaut. Truc. 2, 7, 7:

    quicquid ponitur, hinc et inde verris,

    Mart. 2, 37, 1. futurum ut omnia verreret Verres, Cic. Fragm. ap. Quint. 6, 3, 55 Spald.:

    inter reliqua purgamenta scopis coepit verrere,

    Petr. 34.—
    C.
    To obliterate, cover, hide, conceal (post-Aug. and poët.):

    si decet aurata Bacchum vestigia palla Verrere,

    Stat. Achill. 1, 262; so,

    vestigia,

    Claud. Laud. Stil. 2, 248: undosi verrebant bracchia crines, id. Nupt. Hon. et Mar. 145.

    Lewis & Short latin dictionary > verro

  • 27 committo

    com-mitto, mīsī, missum, ere
    1) сводить (для состязания, борьбы, драки, ссоры), натравливать, выпускать, бросать друг на друга (pugiles Latinos cum Graecis, aoquales inter se Su)
    2) сопоставлять, сравнивать ( aliquid alicui rei Prp)
    3) скреплять ( malos Cs); соединять (viam viae, munimenta inter se, opera L)
    oras vulneris suturis inter se c. CCсшивать края раны
    quā naris fronti committitur O — там, где нос соединяется со лбом
    c. manūs alicui V — схватиться (вступить в рукопашный бой) с кем-л.
    auribus magnos elenchos c. Jвдеть в уши крупные серьги
    4)
    5) производить, устраивать (judicium C; spectaculum L); совершать, учинять (aliquid in, erga и adversus aliquem C, L; maleficia, scelus, nefarias res C; delictum majus Cs; caedem O)
    Caesar respondit, quod neque commissum a se intellegĕret, quare timeret (neque) Cs — Цезарь ответил, что он не сделал ничего такого, чего следовало бы ему опасаться (и не)
    commisit ut... L, C etc. — (он) допустил (довёл дело до того, был виною того), что...
    non committam, ut me accusare possis C — я не допущу, чтобы ты мог меня обвинять
    7) навлекать на себя, заслуживать (poenam, multam C); провиниться ( adversus aliquem L)
    c. aliquam rem in discrimen L — подвергнуть риску (поставить на карту) что-л.
    8) поручать, вверять, предоставлять (alicui salutem suam QC; rem difficilem C)
    c. se fidei (in fidem) alicujus H, L, C etc. — довериться кому-л.
    c. alicui invidiam suam in aliquem Lcn — передать кому-л. свою ненависть к кому-л., т. е. сделать кого-л. орудием своей мести
    c. alicui bellum C — возложить на кого-л. ведение войны (ср. 4.)
    c. alicui, ut videat C — поручить кому-л., чтобы он наблюдал (за)
    se c. alicui tutandum Ph — стать под чью-л. защиту
    nihil his committendum existimavit Cs — (Цезарь) решил, что на них ни в чём положиться нельзя
    c. rem in aciem L (или proelio Cs) — предоставить решение дела сражению
    c. alicui portam V — доверить кому-л. (возложить на кого-л.) охрану дверей
    aliquid litteris c. C — изложить что-л. в письме
    c. se — отваживаться, осмеливаться, решаться идти (in aciem L; in senatum C)
    9) pass. committi быть предоставленным, доставаться
    committi in publicum( fisco) Dig — быть конфискованным, поступить в казну
    10) юр. вводить в действие, применять ( в смысле исполнительного акта) (edictum, stipulationem Dig)
    hypothecae commissae sunt Cна ипотечные ценности выдан исполнительный документ (кредитору, в силу истечения срока и невыполнения обязательства)
    dies committendi Dig — срок выполнения обязательств, день платежа

    Латинско-русский словарь > committo

  • 28 impendeo

    im-pendeo, —, —, ēre
    1) висеть (над чём-л.), свисать (saxum impendet Tantalo C; montes impendentes C; saxa, quae impendent mare — acc. Lcr)
    2) предстоять, угрожать (aliquid impendet alicui, aliquem или in aliquem Ter etc.)

    Латинско-русский словарь > impendeo

  • 29 pacate

    pācātē [ pacatus ]
    мирно, тихо, спокойно ( pacatius ad relĭqua secedere Pt)

    Латинско-русский словарь > pacate

  • 30 pergo

    perrēxī, perrēctum, ere [ per + rego ]
    1)
    а) идти дальше, продвигаться ( eādem via C)
    video, quo pergat oratio C — вижу, к чему клонится (твоя) речь
    б) собираться, выступать, отправляться (ad aliquem C; in agros L; ad castra Cs; adversus aliquem Sl)
    2) начинать, приступать
    perge! V — начинай!, давай!, ну же!
    perge linquĕre Ctl — оставь, брось
    3) продолжать, не прекращать (perge, ut coeperas C)

    Латинско-русский словарь > pergo

  • 31 proficiscor

    proficīscor, fectus sum, ficīscī depon. [inchoat. к proficio ]
    1)
    а) отправляться, уезжать, уходить (ex или ab urbe Cs etc.; ad bellum Cs, Nep и in bellum Just, AG; Corinthum Ter); отплывать ( ex portu Cs)
    б) воен. выступать ( ad и contra hostem Cs)
    2) ( в речи) переходить ( ad relĭqua C)
    3) исходить, начинать ( ab hoc initio Cs); происходить, вести свой род ( ab aliquo V); возникать ( a naturā C); брать начало ( ex aliquā re C)
    4) проистекать, зависеть ( a nostrā voluntate C)

    Латинско-русский словарь > proficiscor

  • 32 progredior

    prō-gredior, gressus sum, gredī depon.
    1) выступать, выходить (ex domo C; extra vallum bAfr); идти вперёд, продвигаться дальше (p. et regredi C)
    ultra quo progrediar, quam ut verisimilia videam, non habeo Cвыйти за пределы вероятного я не в состоянии
    2) переходить, приступать ( ad relĭqua C)
    3) доходить ( ad adulationem T); усиливаться ( amentia alicujus progreditur C); заходить слишком далеко
    p. aetate C — стариться, стареть
    4) преуспевать, делать успехи ( in aliquā re C)

    Латинско-русский словарь > progredior

  • 33 rescribo

    re-scrībo, scrīpsi, scrīptum, ere
    1) писать в ответ, письменно отвечать C, O etc. (r. epistulam ad aliquem C)
    r. litteris или ad litteras Cотвечать на письмо
    2) снова писать, переписывать, переделывать, перерабатывать ( commentarios Su)
    r. aliquem ad equum Cs — перевести кого-л. в конницу или в сословие всадников
    6) делать денежный перевод, переводить в уплату ( argentum alicui Ter); уплачивать (aliquid numquam r. posse H)

    Латинско-русский словарь > rescribo

  • 34 secedo

    sē-cēdo, cessī, cessum, ere
    1) уходить, удаляться (de или ab aliquā re Pl, Lcr etc.; in abdĭtam partem aedium Sl; in se ipse secede Sen)
    2) отделяться, отходить, откалываться ( plebs a patribus secessit Sl)

    Латинско-русский словарь > secedo

  • 35 siticulosus

    sitīculōsus, a, um [ sitis I \]
    1) жаждущий, томимый жаждой ( corvus Priap)
    2) сухой, безводный (Apulia H; solum Col)
    3) засушливый, знойный ( aestas Priap)

    Латинско-русский словарь > siticulosus

  • 36 tormentum

    ī n. [ torqueo ]
    1) метательная машина, преим. catapulta и ballista ( ballistae lapidum et reliqua tormenta C)
    3) ворот, кабестан
    5) каток (для белья) Sen
    6) кручёная верёвка, канат
    7) оковы (t. ferreum Pl)
    9) пытка, мучение (cruciatūs et tormenta pati PJ; tormenta vel praemia Ap); страдание, боль ( pectoris T)

    Латинско-русский словарь > tormentum

  • 37 accommodatus

    accommodātus, a, um, PAdj. m. Compar. u. Superl. (v. accommodo), gehörig eingerichtet, angepaßt, angemessen, passend, geeignet, entsprechend, a) v. Lebl., m. ad u. Akk., puppes ad magnitudinem fluctuum tempestatumque accommodatae, Caes.: responsum ad suam rem accommodatum, Cic.: oratio perpetua ad persuadendum accommodata, Cic.: locus est ipse non tam ad inflammandos calamitosorum animos quam ad consolandos accommodatus, Cic. – m. adversus u. Akk. emplastra adversus morsus accommodata, Cels. – m. bl. Dat., aquae potui accommodatae, trinkbare, Solin.: oratio hominum sensibus ac mentibus accommodata, Cic.: tempora demetendis frugibus aut percipiendis accommodata, Cic.: lex alci accommodata atque utilis, Cic.: si id... accommodatum naturae sit an alienum, Cic.: ut reliqua pro loci natura, pro vi tempestatum illis (navibus) essent aptiora et accommodatiora, besser eingerichtet, Caes.: exemplum temporibus suis accommodatissimum, Cic. – b) v. leb. Wesen, geeignet, gewachsen, m. ad u. Akk., homo ad Verris flagitia libidinesque accommodatus, Cic.: minime sum ad te consolandum accommodatus, gestimmt, Cic. – m. bl. Dat., servus vilissimus nec cuiquam serio ministerio accommodatus, Tac.: Pollio Asinius seriis iocisque pariter accommodatus, Quint.: sunt alii (cameli) oneri ferundo accommodati, Solin. 49, 9.

    lateinisch-deutsches > accommodatus

  • 38 acervatim

    acervātim, Adv., (acervo), haufenweise, in Haufen, in Massen (Ggstz. singuli), Lucr., Varr. u. Auct. b. Alex. – übtr., multa ac. frequentans, eine Masse von Gedanken aufhäufend, Cic.: ac. reliqua dicere, summarisch, Cic.

    lateinisch-deutsches > acervatim

  • 39 adduco

    ad-dūco, dūxī, ductum, ere, I) etw. heran-, an sich-, nach sich hin ziehen, 1) im allg.: ramulum (Ggstz. remittere, loslassen), Ov.: parvis colla lacertis, mit den Ärmchen den Hals (der Mutter) zur Umarmung nach sich hin ziehen, Ov.: lacertum (lacertos) od. palmas, zum Ausholen an sich ziehen, ausholen mit usw., Verg. u. Ov.: pedem, an sich ziehen, aufheben, um zu treten, Ov.: ostium cellae, zuziehen, Petr. – 2) insbes.: a) straff-, scharf anziehen, spannen, togam, Sen.: lorum, Liv.: funes, Caes.: balistae et reliqua tormenta contenta atque adducta vehementius, schärfer angezogen, Cic.: habenas (die Zügel), Ggstz. remittere, Cic. (im Bilde): habenam (den Schwungriemen), Verg.: arcum, Verg.: sagittam, Verg. – b) zusammenziehen, runzeln, adducit cutem macies, Ov., sitis miseros artus, Verg. – bes. add. frontem, die Stirn in (düstere) Falten ziehen (vor Kummer, Betrübnis usw., Ggstz. remittere fr.), Sen. u. Quint.: u. so vultum ad tristitiam, Sen. – II) jmd. mit sich (als dux) an einen Ort od. zu jmd. herbei-, hinführen, -bringen, -schaffen, -holen, mitnehmen, mitbringen, begleiten, A) eig.: a) leb. Wesen: alqm intro, Plaut.: alqm eo (dahin) in conspectum populi, Liv.: alqm ad se domum, Plaut.: turbam domum, Ter.: alqm ad cenam, Plaut.: alqm secum, Ter. u. Cic.: exercitum, Cic.: copias navibus (auf Sch.), Liv.: ad aegros medicum, Cic.: gentes in Italiam, Cic.: alqm in ius od. in iudicium od. bl. alqm, vor Gericht ziehen, Cic. – insbes., zuführen, alci pueros venales ex Gallia, Cic.: alci scortum, Ter. u. Nep.: alci exercitum subsidio (zur Hilfe), Nep. – b) lebl. Objj., etw. herbei-, mitführen, -bringen, aurum secum, Liv.: tantas moles, Curt. – insbes., ein Gewässer, eine Wasserleitung herbeileiten, hinleiten, lacum fossā ad flumen, Plin. ep.: aquam, Cic.: aquam, quae vocatur Tepula, ex agro Lucullano Romam et in Capitolium, Frontin. aqu.: Virginem ab octavi lapidis diverticulo duobus milibus passuum, Plin. – B) übtr.: 1) im allg.: errat, qui ea (animalia) in exemplum hominis adducit, als Beisp. aufstellt, Sen.: quibus promulgationibus potest quis illam rationem adducere, quoniam etc., den Grund anführen, ICt. – 2) insbes.: a) in eine gewisse Lage bringen, in einen Zustand versetzen, alqm in sermonem, invidiam, vituperationem, zum Gegenstand des usw.... machen, Cic.: alqm in suspicionem alci, jmd. bei einem in V. bringen, verdächtigen, Nep.: res in extremum discrimen, Cic.: in angustias summas, Cic.: alqm in eam necessitatem, ut etc., Liv.: tuli graviter et acerbe in eum me locum adduci, ut etc., in die Lage, Alternative versetzt werde, Cic.: u. so eo adduxit eos, ut etc., Cic.: est res iam in eum locum adducta, ut etc., dahin gekommen usw., Cic. – se suumque regnum ad ultimum discrimen, sich u. sein Reich aufs Spiel setzen, Liv.: alqd ad effectum, zustande bringen, Liv.: nondum Myronis (signa) satis ad veritatem adducta, erreichen die Wahrheit noch nicht ganz, Cic. – b) jmd. zu einer bestimmten Tätigkeit, Gemütsstimmung, Gesinnung hinführen, bringen, bewegen, antreiben, veranlassen, bestimmen, his rebus adductus, Caes.: alqm ad misericordiam, Ter.: ad iracundiam, Cic.: ad nequitiam, verleiten, Plaut. u. Ter.: in fletum, in metum, Cic.: in consuetudinem, Caes., od. ad consuetudinem, Cic.: adduci ad suspicandum, Cic.: non facile ad credendum, sich überzeugen lassen, glauben können, Nep. – adduci in eam od. maximam spem m. folg. ut u. Konj., od. m. folg. Akk. u. Infinit. Fut., od. m. folg. Genet. Subst. u. Gerundivi, zB. in eam spem adducimur, ut nobis ea contentio... interdum non fugienda videatur, Cic.: in spem maximam et verissimam sumus adducti, hunc ipsum annum salutarem civitati fore, Cic.: eā morā in spem adductus Aulus conficiendi belli, Sall. – m. folg. ut u. Konj., adducis me, ut tibi assentiar, Cic.: u. adductus sum officio, fide, misericordiā, ut etc., Cic. – bei vorhergeh. Negat. m. folg. quin. u. Konj., nullā calamitate victus... potuit adduci, quin etc., Hirt. b.G. 8, 19, 8. – dah. adductus alqā re, durch etwas bewogen, Bruti precibus, auf Bitten des B., Cic.: mercedulā, um ärmlichen Lohn, Cic.: pudore, aus Scham, Caes. – bes. jmd. zu dem Glauben be stimmen, vollst. alqm adducere, ut existimet m. folg. Acc. u. Infinit., Cic.: u. non possum adduci, ut putem, od. non adducor, ut putem, Cic., non adducor, ut credam, Liv., adduci nequeo, quin existimem, Suet., eo magis adducor, ut credam, Liv., alle m. folg. Acc. u. Infinit.: u. dah. bl. adducor m. folg. Acc. u. Infinit., Cic. (s. Wopkens Lectt. Tull. 3, 2. p. 330 ed. Hand): u. non od. vix posse adduci, ut etc., Cic.: u. ganz absol., adducor igitur et propemodum assentior, Cic. Vgl. übh. Krebs-Schmalz Antib. Aufl. 7. Bd. 1. S. 86. – c) einen Zustand herbeiführen, febres, sitim, Hor.: taedium vini, Plin. – / Archaist. Imperat. adduce, Plaut. asin. 355; Stich. 151. Ter. Phorm. 309 Fl. (Umpf. adduc): synk. Perf. adduxti, Ter. heaut. 819. – synk. Infin. adduxe, Plaut. rud. 1047. – paragog. Infin. Praes. Pass. adducier, Plaut. Bacch. 112.

    lateinisch-deutsches > adduco

  • 40 aptus

    aptus, a, um (v. apio), I) Partic., und zwar: A) angefügt, 1) eig.: crescebant uteri terram radicibus apti, befestigt mit Wurzeln an dem Boden, Lucr.: gladius e lacunari setā equinā aptus, Cic. – 2) übtr.: a) an etw. gebunden, otio aptus, Plaut. trin. 658. – b) von etw. abhängend, entspringend, m. folg. ex u. Abl., rerum causae aliae ex aliis aptae et necessitate nexae, Cic.: honestum, ex quo aptum est officium, Cic.: non ex verbis aptum pendēre ius, Cic.: nemo potest non beatissimus esse, qui est totus aptus ex sese quique in se uno sua ponit omnia, Cic. – m. bl. Abl., vita modica et apta virtute, Cic.: rudentibus apta fortuna, Cic. – B) zusammengefügt, verbunden, verknüpft, 1) eig.: a) übh.: coniugio corporis atque animae consistimus uniter apti, Lucr.: qui tam certos caeli motus tamque omnia inter se conexa et apta viderit, Cic.: facilius est apta dissolvere, quam dissipata conectere, Cic. – b) prägn., gehörig zusammengefügt = gehörig instand gesetzt, gehörig eingerichtet, in guter Ordnung befindlich, gerüstet, illae triremes omnes et quinqueremes aptae instructaeque omnibus rebus ad navigandum, Caes.: omnia sibi esse ad bellum apta et parata, Caes.: aptae et instructae remigio XXXII quinqueremes erant, Liv.: socordius ire milites non aptis armis, Sall. fr.: aptus exercitus, kampfschlagfertiges, Liv.: m. Abl. instr., mit etw. ausgestattet, ausgeschmückt, nautico instrumento apta et armata classis, Liv.: Fides apta pinnis, Enn. fr.: caelum stellis fulgentibus aptum, Verg. – 2) übtr.: provincia, Cic.: oratio, gehörig abgerundete, Cic.: Thucydides verbis aptus et pressus, bündig u. gedrängt im Ausdruck, Cic.: sic inter se sunt pleraque conexa et apta, ut etc., Cic.: apta inter se et cohaerentia, Cic.: efficiatur aptum illud, quod fuerit antea diffluens ac solutum, Cic. – naturā nihil est aptius, nihil descriptius, es gibt nichts Harmonischeres, nichts Organischeres als die Natur, Cic. – II) Adi. m. Compar. u. Superl. (eig. einer Sache angepaßt; dah.) zu etw. passend, geeignet, tauglich, geschickt, fähig, zweckdienlich, dienlich, einer Pers. od. Sache angemessen, wohlangebracht (Ggstz. ineptus, Augustin. ep. 138, 5), m. ad u. Akk., calcei habiles atque apti ad pedem, Cic.: milites minus apti ad huius generis hostem (für den Kampf mit einem solchen Feinde), Caes.: id pallium esse aptum ad omne anni tempus, Cic.: ossa commissuras habent et ad stabilitatem aptas et ad artus finiendos accommodatas, Cic.: ex omnibus ad dicendum maxime natum aptumque esse, Cic.: locus ad insidias aptior, Cic.: castra erant ad bellum ducendum aptissima naturā loci et munitione, Caes.: qui locus est ad exsulandum aptissimus, Cic.: Epicurus, homo non aptissimus ad iocandum, Cic.: genus ad omnia imitanda et efficienda, quae ab quoque traduntur, aptissimum, Caes. – m. in u. Akk., in quod (genus pugnae) minime apti sunt, Liv. – m. Dat., initia apta et accommodata naturae, Cic.: aptum esse consentaneum que tempori et personae, Cic.: reliqua pro loci natura, pro vi tempestatum illis essent aptiora et accommodatiora, Caes.: non alium locum aptiorem proelio esse censebat, Curt.: itineri quam proelio aptiores erant, Curt.: haec genera dicendi aptiora sunt adulescentibus, Cic.: hos (oratores) aptissimos cognovi turbulentis contionibus, Cic. – solibus aptus, ›ein großer Freund der Sonnenstrahlen‹, Hor. ep. 1, 20, 24. – bes. m. Dat. Gerund., quod bellando aptus sum, Acc. fr.: aptus alliciendis feminarum animis, Tac.: an (umeri) apti essent oneri ferendo, Capit.: silvestre iter aptum insidiis tegendis erat, Curt.: quicquid alendo igni aptum est, Curt.: tanto aptiora exportandis oneribus tarda iumenta sunt quam nobiles equi, Sen.: amnis gignendae herbae non alius est aptior, Curt.: gens aptior novandis quam gignendis rebus, Curt. – mit Abl. (durch), aptior sermone, gewandter im mündlichen Verkehre, Tac. hist. 2, 4. – poet. m. folg. Infin., Circe apta cantu mutare figuras, Tibull. 4, 1, 62 (vgl. Ov. art. am. 3, 534; fast. 2, 216): m. Infin. Pass., mens apta capi, Ov. art. am. 1, 358 (vgl. Ov. am. 1, 5, 20; fast. 2, 254). – mit folg. Relativsatz, nulla videbatur aptior persona, quae de illa aetate loqueretur, Cic.: est mihi qui lanas molliat apta manus, Ov. – absol., oratio, Curt.: tempus, die gelegene, rechte Z., Liv.: occasio, Curt.: nunc quid aptum sit, hoc est quid maxime deceat in oratione, videamus, Cic.: lar, ein angemessenes, genügendes Vermögen, Hor.: ego enim neminem nec motu corporis neque ipso habitu atque formā aptiorem mihi videor audisse, Cic.: verbis uti usitatissimis et quam maxime aptis, Cic.: ita opere ipso coniungi haud paulo aptius videri potest, Curt. 5, 1, 2.

    lateinisch-deutsches > aptus

См. также в других словарях:

  • reliqua — RELIQUA. s. m. Reste de compte. Quelques uns escrivent, reliquat. Il se trouvera quelque vieux reliqua de compte. un Huissier a esté chargé de poursuivre le payement des reliqua de tels comptes …   Dictionnaire de l'Académie française

  • RELIQUA — apud Spartian. in Adriano, c. 7. Ad colligendam autem gratiam nihil praetermittens, infinitam pecuniam, quae fisco debebatur, privatis debitoribus in urbe atque Italia, in provinctis vero etiam ex Reliquis ingentes summas remisit, syngraphis in… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • reliqua — Le Reliqua qu on doit d aucun compte ou doubte, Reliqua. Les reliqua de la maladie, Tentationes morbi, Bud. ex Cic. Les reliqua des fiebvres, Febrium reliquiae. Celsus …   Thresor de la langue françoyse

  • reliqua — /relakwa/ The remainder or debt which a person finds himself debtor in upon the balancing or liquidation of an Hence reliquary, the debtor of a reliqua; as also a person who only pays piece meal …   Black's law dictionary

  • reliqùa — A balance of account …   Ballentine's law dictionary

  • RELIQ — reliqua, reliquationi, reliquiae, reliquis, reliquum …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • RELIQCOLON — reliqua coloniae …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • reliquat — [ rəlika ] n. m. • XVIe; reliqua (XIVe), mot lat. « ce qui reste à payer, arrérages », de reliquus « qui reste » 1 ♦ Dr., comptab. Ce qui reste dû après la clôture et l arrêté d un compte. Reliquat d un compte de tutelle. Cour. Ce qui reste d une …   Encyclopédie Universelle

  • NUMMO locare — locutiorara et elegans, apud Plin. l. 9. Ep. 37. Occurrendum ergo augescentibus vitiis et medendum est. Medendi una ratio est, si non nummô, sed partibus locem; ac deinde ex meis aliquos operis exactores, custodes fructibus ponam. Est autem nummô …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ROSTRA — I. ROSTRA apud Adalberonem Laudun. in Carmine ad Robertum Regem. Coepit summa pedum cum tortis tendere rostris: calceorum sunt acumina, quae Annae Comnenae in Alexiade dicuntur πεδίλων προάλματα. Ita enim Scriptores vocant prominentes et ultra… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • arrerage — singul. et arrerages plur. m. penac. Sont restats, termes escheuz non payez de rentes constituées ou autres censives et pensions, Reliqua. Et vient de arriere, parce que les payements n ont esté faits au jour qu ils escheoient, ains iceluy estant …   Thresor de la langue françoyse

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»