-
1 dis-
dis-1 pref. di origine latina; può indicare1 'negazione', o anche, 'privazione, mancanza'; ingl. dis-, de-, in-, un-: disaccordo, disaccord; disadatto, inappropriate; disorganico, unsystematic2 'separazione, allontanamento', ingl. dis-: disgiunzione, disconnection.dis-2 pref. di origine greca usato per lo più nella terminologia medica per indicare 'alterazione, cattivo funzionamento'; ingl. dys-: dissenteria, dysentery; discrasia, dyscrasia. -
2 dis- or dī-
dis- or dī- praep., inseparable [DVA-], disbefore c, p, q, s, t, dī- before d, g, l, m, n, r, and v (but usu. dimminuō, sometimes disrumpo), dif- before f Before a vowel dis- becomes dir-; before i consonant, sometimes dī, sometimes dis-. Iacio makes dīsiciō or dissiciō.— Asunder, apart, away, in different directions ; see diffindo, discedo, dimitto, divido, etc.— Between, among, through ; see dinosco, diiudico, diligo, etc.—Fig., not, un - (reversing or negativing the primitive); see diffido, displiceo, dissuadeo, etc.— Exceedingly, utterly ; see differtus, dilaudo, dispereo. -
3 dis
-
4 dīs
dīs dītis, neut. dīte, adj. with comp. dītior and sup. dītissimus [DIV-], rich, wealthy, opulent, provided, abounding: dis quidem esses, T.: Cratini huius ditis aedes, T.: domus, H.: patre diti, N.: Mycenae, H.: delubra donis, O.: stipendia, L.: res p. bonis exemplis ditior, L.: dum ne sit te ditior alter, H.: apud Helvetios ditissimus, Cs.: terra, V.: Bovianum armis, L.* * *I II IIIditis (gen.), ditior -or -us, ditissimus -a -um ADJrich/wealthy; richly adorned; fetile/productive (land); profitable; sumptuous -
5 dis-cors
dis-cors cordis, adj. [dis + cor].—Of persons, discordant, disagreeing, inharmonious, at variance: homines ambitione: ad alia discordes in uno consentire, L.: gens, L.—Poet.: Tanais discors, i. e. the Parthians, H.: fetus, hybrid, O.— Inconsistent, warring, contradictory, inharmonious: inter se responsa, L.: semina rerum, O.: venti, V.: rerum concordia, H.: symphonia, H.— Unlike, discordant, different: ora sono, V.: hostes moribus, Cu. -
6 Dis
-
7 dis
-
8 Dīs
Dīs ītis, m [DIV-], orig. deity ; hence, Jupiter of the infernal regions, C., V., O., Ta.—Of the Celtic god of night, Cs.: atri ianua Ditis, i. e. of the underworld, V.: domina Ditis, i. e. Proserpina, V.* * *I II IIIditis (gen.), ditior -or -us, ditissimus -a -um ADJrich/wealthy; richly adorned; fetile/productive (land); profitable; sumptuous -
9 dīs
-
10 dis-cēdō
dis-cēdō cessī, cessus, ere, to go apart, part asunder, divide, separate, disperse, scatter: ex hac fugā auxilia discesserunt, Cs.: lignationis causā in silvas, Cs.: ut sodalitates decuriatique discederent: cum discedere populum iussissent tribuni, L.: in duas partīs, S.: cum terra discessisset: caelum, opens: scaena ut versis discedat frontibus, open, V.—To go away, depart, leave: petebat ut discedere liceret, Cs.: misere discedere quaerens, H.: ab exercitu, Cs.: a senis latere: e Galliā: ex contione, Cs.: de foro: templo, O.: longius ab agmine discedi, Cs.: de colloquio discessum, L.: in loca occulta, S.: ad urbem, V.: ex castris domum, Cs.: domos suas, N.—Of troops, to march off, march away, decamp: discessit a Brundisio, Cs.: ex hibernis, Cs.: Tarracone, Cs.: ab signis, to leave the standard, Cs.: exercitus ab signis discessit, disbanded, L.: ab armis, to lay down their arms, Cs.: in itinere ab eo, desert, Cs. — From a battle, to get away, come away, come off, be left, remain: se superiores discessisse existimare, Cs.: victor discessit ab hoste, H.: victus, S.: graviter volneratus, S.: ut inanes discederent: aequā manu, S.: aequo Marte, L.: sine detrimento, Cs. —From a trial or struggle, to come off, get off, be left, remain: ut spoliis ex hoc iudicio ornati discedant: se superiorem discessurum: liberatus, N.: si istius haec iniuria inpunita discesserit: pulchre, T.: turpissime: a iudicio capitis maximā gloriā, N.: Discedo Alcaeus puncto illius, he votes me an Alcaeus, H.—Fig., to depart, deviate, swerve from, leave, forsake, give up, abandon: nihil a statu naturae: a fide: a suā sententiā, Cs.: ab amicis in magnā re peccantibus.—To pass away, vanish, cease: audivi quartanam a te discessisse: ex animo illius memoria: hostibus spes potiundi oppidi discessit, Cs.: ubi hae sollicitudines discessere, L.—In the phrase, in sententiam discedere, to adopt a view, pass over to a party, vote for a measure: senatus in Catonis sententiam discessit, S.: senatus in alia omnia discessit: in hanc sententiam ut discederetur, L.: illud SC, quo numquam ante discessum est, Cs.—To leave in thought, depart: cum a vobis discesserim, i. e. except you: ut cum ab illo discesserint, me habeant proximum. -
11 dis-cernō
dis-cernō crēvī, crētus, ere, to separate, set apart, mark off, bound, part, divide: muro di scerni a nobis: discrimina, quibus ordines discernerentur, L.: mons, qui finīs eorum discerneret, S.— Poet.: (saxum) telas auro, to interweave with gold, V.: Limes litem ut discerneret arvis, i. e. keep away, V.—P. perf., divided, separated: urbes magno inter se spatio discretae, L.: ubi discretas insula rumpit aquas, O.: sedes piorum, retired, H.: septem in ostia Nilus, O.: nec mors discreta fuisset, nor had we been divided in death, O.—Fig., to distinguish, discern, know apart: alba et atra: insidiatorem et petitum insidiis, L.: diem noctemque caelo, V.: fas atque nefas, H.: suos, Cs.: quid sit eiusdem generis: pecuniae an famae minus parceret, S.: nec discernatur, iussu iniussu pugnent, L. -
12 dis-cingō
dis-cingō nxī, nctus, ere, to ungird, deprive of the girdle: centuriones discinctos destitui iussit, i. e. to lose their mantles, L.: discinctā tunicā, H.: Afros, i. e. strip utterly, Iu.: neque ego discingor, i. e. relax in my friendly offices. -
13 dis-color
dis-color ōris, adj., of another color, not of the same color: auri per ramos aura, V.: matrona meretrici, different in dress, H.: vestis fatis discolor alba meis, O.—Party-colored, of different colors: signa: miles, black and white (in draughts), O. -
14 dis-conveniō
dis-conveniō —, —, īre, to disagree, be inconsistent: vitae ordine toto, H.— Impers: eo disconvenit inter Meque et te, H. -
15 dis-crepō
dis-crepō uī, —, āre, to differ in sound, be discordant, fail to harmonize: (fides) paulum.—Fig., to disagree, be inconsistent, be different, vary, differ, be at odds: si quid discrepet: quae inter conlegas discrepare videatis: tres duces discrepantes, prope ut defecerint, L.: nec multum discrepat aetas, V.: nullā in re: in eo inter se: oratio verbis discrepat, sententiis congruens: de ceteris rebus: ab aliorum iudiciis: factum a sententiā legis: facta cum dictis: sibi: Vino acinaces discrepat, H.: Primo ne medium discrepet, H.—To be disputed, be in question: causa latendi discrepat, O.— Impers: cum de legibus conveniret, de latore tantum discreparet, L.: inter auctores: nec discrepat, quin, etc., L.: cum haud ferme discreparet, quin, etc., hardly a doubt remained, Cs. -
16 dis-cruciō
dis-cruciō —, ātus, āre, to rack to pieces, torture.—Only pass: Brutum, Cassium discruciatos necare: Discrucior animi, am distracted, T.: discrucior, fundum a Curtilio possideri. -
17 dis-cupiō
dis-cupiō —, —, ere, to desire greatly, long: se vendere, Ct. -
18 dis-currō
dis-currō currī and cucurrī, cursus, ere, to run different ways, run to and fro, run about, wander, roam: in muris armata civitas, Cs.: deus in montibus altis, O.: circa vias, L.: per omnīs silvas, O.: Olli discurrēre pares, V.: ad rapiendas virgines, L.: in muros discurritur, V.: ad suffragium ferendum, L.: praedatum Romam, L.: (Nilus) septem discurrit in ora, V.: fama totā urbe discurrit, Cu. -
19 dis-iungō or dīiungō
dis-iungō or dīiungō ūnxī, ūnctus, ere, to unyoke: iumenta: bos disiunctus, H.: fessos iuvencos, O. — To disunite, sever, divide, separate, part, remove: (fons) munitione diiunctus a mari: Iugurthae Bocchique regnum (fiumen), S.: equitatus a laevo cornu diiunctus, L.: Italis longe disiungimur oris, V.—Fig., to separate, part, divide, estrange: eos (oratorem et philosophum): illum ab illā, T.: populum a senatu: alqm a corpore: honesta a commodis: veterem amicitiam sibi ab Romanis, i. e. old friends, L. -
20 dis-pālātus
dis-pālātus adj., straggling, astray: in agris, N.: multitudo, N.
См. также в других словарях:
dis — dis·accord; dis·advantage; dis·affect; dis·aggregate; dis·ap·pear; dis·array; dis·bar; dis·burse; dis·card; dis·charge; dis·ci·ple; dis·ci·pli·nar·i·an; dis·ci·pline; dis·claim; dis·close; dis·co; dis·co·glos·sid; dis·coid; dis·coi·dal;… … English syllables
DIS — Danish Institute for Study Abroad Established 1959 Director Anders Uhrskov Academic staff 120 Admin. staff 80 … Wikipedia
Dis wo ich herkomm — Studioalbum von Samy Deluxe … Deutsch Wikipedia
Dis — may refer to: Contents 1 Academic institutions 2 Companies 3 Computer topics … Wikipedia
Dis Pater — Dis Pater, or Dispater was a Roman god of the underworld, later subsumed by Pluto or Hades. Originally a chthonic god of riches, fertile agricultural land, and underground mineral wealth, he was later commonly equated with the Roman deities Pluto … Wikipedia
Dis-Moll — Akkordsymbol(e): dis, Dism, D♯m Paralleltonart: Fis Dur Dominante: Ais Dur Subdominante: gis Moll Natürliche Moll … Deutsch Wikipedia
dis-Moll — Akkordsymbol(e): dis, Dism, D♯m Paralleltonart: Fis Dominante: Ais Dur / ais Moll Subdominante: gis Moll Natürliche Molltonleiter … Deutsch Wikipedia
DIS — (Danish Interpretation Systems) европейский производитель оборудования для аудиоконференций. С 1952 года компания разрабатывает и производит различные решения для конференц залов, включая: конференц системы и конгресс системы (системы для… … Википедия
Dis — steht für: in der Musik das um ein Halbton erhöhtes D, siehe Tonleiter Dis Dur, eine Tonart, siehe Es Dur den römischen Totengott Dis Pater ein Album von Jan Garbarek dis steht für: den über Dis gebildeten Moll Akkord dis Moll DIS ist die… … Deutsch Wikipedia
dis- — ♦ Élément, du lat. dis, indiquant la séparation, la différence, le défaut. ● dis Préfixe exprimant la séparation, la différence, la cessation ou le défaut : dissimilaire, dissymétrie, disgracieux. dis élément, du lat. dis, indiquant la séparation … Encyclopédie Universelle
dis- — Dis [dɪs] Präfix; fremdsprachliches Basiswort, das auch das Gegenwort bildet>: drückt eine Verneinung, eine Verkehrung ins Gegenteil aus: a) <verbal> nicht: disharmonieren; disqualifizieren. b) <substantivisch> Disharmonie; Diskon … Universal-Lexikon