Перевод: с латинского на русский

с русского на латинский

accipere

  • 121 fidei alicujus committere

    в тесном смысле: поручить наследнику исполнение известной услуги в пользу третьего лица, обязывать (precativis verbis) наследника исполнить известное поручение;

    fideicommissum (subst.) такое доверенное поручение (Gai. II. 246 seq. Ulp. XXV. 1 seq. Fideicommissum est, quod non civilibus verbis sed precative relinquitur. § 1 J. 2, 23. § 3. J. 2, 24. 1. 12 § l D. 28, 3. 1. 115. 118. D. 30). Юстиниан формально уничтожил разлчие между отказами и фидеикоммиссами (в constitutiones 529 и 531 годов) (§ 3 J. 2, 20. 1. 1 § 6. 7. D. 32. 1. 90 D. 35, 2. 1. 14 § 1 eod.);

    fideicommittere alicui = fideicommissum dare alicui (1. 28 D. 34, 4);

    fideic. ab aliquo s. fideic. dare, relinquere ab aliquo(1. 114 pr. § 1. 1. 126. 127 D. 30);

    legatarius, a quo fideic. datum est (1. 8 pr. D. 32);

    per fideic. dare alicui ab aliquo (1. 21 § 1 D. 33, 1. 1. 25 § 1 D. 35, 2. 1. 91 eod.);

    fideicommissa ab intestato data (1. 13 D. 5, 2. 1. 18 D. 28, 2. 1. 3 § 2. D. 34, 4. 1. 12. 26. D. 36, 1);

    fideicommissum hereditatis accipere (1. 52 § 1 eod.);

    restituitur alicui hereditas fideicommissa;

    per fideic. restitui iussa hered. (1. 26 D. 3, 5. 1. 90 D. 35, 1. 1. 1 pr. 1. 12 § 2. 1. 12 § 2. 1. 24 § 1 seq. 1. 55 § 1 D. 40, 5. 1. 4 D. 40, 13. 1. 53 D. 5, 1. 1. 3 § 3 D. 28, 5);

    ex fideic. ad libertatem pervenire (. 1. 56 D. 40, 4. 1. 28 § 1 D. 26, 2), ex causa fideic. manumittere (1, 9. D. 2, 4). Fideicommissarius, касающийся фидеикоммиссов, praetor fideicomm. = qui de fideic. ius dicit (pr. epistola fideic. (1. 37 § 3 D. 32. 1. 7 C. 6, 22);

    J. 2, 23. 1. 2 § 32 D. 1, 2. 1. 78 § 6 D. 32. 1. 4. D. 40,13);

    hereditas, libertas fideic. = fideicommissa (1. 13 § 1 D. 29, 6. 1. 11 § 2 1. 16 § 13. 1. 22 § 1. 1. 52 § 1 D. 36, l. tit. D. 40, 5. 1. 18 pr. 1. 30 § 1 D. 36, 1. tit. D. 5, 6);

    fideicommissarius (subst.) обозначает a) того, которому следует выдать наследство (1. 11 § 2. 1. 16 § 3. 8. D. 36, 1. 1. 27 D. 42, 5);

    fideicommissarii, quibus ex Trebelliano restituitur hereditas (1. 2 § 13 D. 41, 4);

    b) тот, на которого возложена такая обязанность (1. 51 D. 5, 1. 1. 29 § 2 D. 7, 4).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > fidei alicujus committere

  • 122 fides

    1) вера, доверие, fidem explere, оправдать доверие (1. 62 D. 12, 6);

    contractus, quos alienam fidem secuti (доверяя другим) instituimus (1. 1, D. 12, 1. I. 84 § 1 D. 50, 17);

    qui pecunias apud mensam, fidem publicam secuti (доверяя общественному кредиту) deposuerunt (1. 24 § 2 D. 42, 5);

    tidem alicuius sequi обозначает также давать кому в долг (1. 41 J. 2, 1:- si is, qui vendidit, fidem emtoris secutus est, dicendum est, statim rem emtoris fieri); в таком же смысле: fidem habere alicui (1. 19 D. 18, 1. 4 § 8 D. 40, 5).

    2) верность, честность, а) вообще;

    egregia in rempubl. fides (1. 1 pr. D. 50, 15);

    fides tutoris (1. 22 D. 34, 9), curatorum (1. 5 § 6. 1. 33 § 1 D. 26, 7);

    res ex fide agenda (1. 60 § 4 D. 17, 1. 1. 53 D. 5, 1. 1. 1 § 4 D. 16, 3. 1. 58. D. 17, 1. 1. 3 D. 22, 3), in fidem alicuius confugere (1. 5 D. 40, 1. 1. 12 D. 38, 5): fidem adhibere, exhibere (1. 7 D. 17, 1. 1. 1 § 2 D. 19, 5), praestare (1. 38 D. 3, 5. 1. 5 § 15. D. 24, 1. 1. 4 D. 27, 5);

    b) по отношению к исполнению данного обещания, слова (1. 1 pr. D. 2, 14);

    fidem praestare pacto, transactioni, placitis, исполнить все условия соглашения (1. 52 § 1 eod. 1. 17 pr. D. 5, 2. 1. 6 C. 2, 4);

    fidem contractus (non) implere (1. 19 § 9 D. 19, 2. 1. 9 D, 19, 5. 1. 26 § 3 D. 23, 4. 1. l0 pr. D. 2, 4. 1. 16 D. 2, 15. 1. 1 pr. 1. 25 pr. D. 13, 5. 11 § 4. 1. 5 pr. D. 16, 3. 1. 5 D. 18, 3);

    fides sacramenti rupta (1. 11 pr. D. 29, 1); слово, обещание, обязанность, tacitam fidem interponere (ut non capienti restituat hereditatem);

    in fraudem legum s. iuris fidem accommodare (1. 46 D. 5, 3. 1. 43. § 3 D. 28, 6. 1. 10 pr. D. 34, 9. 1. 40 § 1 D. 49, 14. 1. 3 C. 6, 50. 1. 67 D. 3, 3);

    fidem exsolvere (l. 5 § 15 D. 24, 1. 1. 40 pr. D. 18, 1); в особ. относится в поручительству: отсюда формула стипуляции: id fide tua esse iubes? (1. 75 § 6 D. 45, 1. 1. 51 pr. D. 46, 1. cf. 1. 60 § 1 D. 17, 1);

    fidem dicere pro aliquo = fideiubere (1. 62 § 1 eod.);

    in fidem suam recipere (1. 49 pr. D. 19, 1);

    fidem suam obligare pro aliquo (1. 27 § 2 D. 16, 1. 1. 28 § 6 D. 34, 3. 1. 54 D. 46, 1);

    fide et periculo alicuius dare (1. 24 eod.);

    fide alterius fideiubere pro alio (1. 53 D. 17, 1. 1. 46 § 1 D. 3, 5).

    3) достоверность, истина, fides instrumentorum (tit. D. 22, 4. C. 4, 21), testium, testationis, testimonii (1. 1 pr. 1. 2. 3. pr. § 1. 1. 13 D. 22, 5. 1. 11 eod. 1. 32. § 1 D. 47, 2), fides alicui contra se habebitur (1. 11 § 1 D. 11, 1. 1. 2 § 2 D. 50, 8. 1. 6 § 1 D. 1, 18);

    fides probationis (1. 49 C. 3, 32. 1. 1 C. 8, 2);

    fides veri, veritatis, (1. 2. 5 C. 2, 1. 1. 6. C. 6, 23. 1. 2 C. 8, 32. 1. 8. C. 8, 54).

    4) христианская вера: ministrt verae orthodoxae fidei (1. 27 C. 1, 3);

    a fide Christianorum discrepare (1. 12 C. 1, 9. I. 4 C. Th. 16, 7); символ веры, fides Nicaena (см.).

    5) bona fides, a) добрая вера, добросовестность, mala fides = dolus: fides bona contraria est fraudi et dolo (1. 3 § 3 D. 17, 2);

    bona fide противоп. per fraudem negotium contrahere (1. 35 pr. D. 19, 2);

    b. fide, non in fraudem, gestum negotium (1. 34 D. 3, 3);

    non mala fide, противоп. callide (1. 5 § 4. D. 26, 8);

    pactum mala fide factum (1. 9 C. 2, 3. 1. 68 pr. D. 18, 1. cf. 1. 18 D. 3, 5. 1. 10 pr. D. 17, 1. l. 5 § 7 D. 26, 7. 1. 32. § 2. 3. 1. 58 § 1. eod.);

    ex b. f. reddere (1. 11 D. 16, 3);

    ex b. f. esse, praestari (1. 22 § 4 D. 17, 1);

    bona f. exigit.: ut, quod convenit, fiat (1. 21 D. 19, 2. cf. 1. 11 § 1 D. 19, 1. 1. 57 D. 50, 17. 1. 1 § 7 D. 16, 3. 1. 23 D. 50, 17);

    contractus, quibus doli praestatio vel b. f. inest (1. 152 § 3 eod. 1. 31 pr. D. 16, 3);

    bonae fidei contractus, двусторонний договор, основанный на доброй вере (1. 11 § 18. 1. 48 D. 19, 1. 1. 32 § 2 D. 22, 1);

    bonae f. iudicium, иск, вытекающий из упомянутого договора, причем усмотрению судьи предоставлялся обширный простор принимать во внимание не только те обстоятельства, которые были указаны в формуле, но и всякие другие, на которые могла сослаться сторона при дальнейшем производстве дела. Bonae fidei iudicium противопоставляется stricti iuris iudicium (§ 30 J. 4, 6. 1. 7 § 5 D. 2, 14. 1. 7 D. 3, 5. 1. 3 § 2 D. 13, 6. 1. 24 D. 16, 3. 1. 54 pr. D. 17, 1. 1. 11. § 1 D. 19, 1. 1. 31 § 20 D. 21, 1. 1. 5 D. 22, 1. 1. 5 pr. cf. I. 2 § 3 D. 44, 1);

    iudicium, quod ex b. f. descendit (1. 57 § 3 D. 18, 1);

    actio, quae ex b. f. oritur (1. 2 § 2 D. 43, 26);

    arbitrium bonae f. iudicis (1. 4 § 2 D. 12, 4);

    b) добрая вера, т. е. убеждение лица в том, что оно не нарушает ничьих прав, действует добросовестно, против. mala fides, напр. bona - mala fide emere;

    bonae fid. emtor (§ 35 J. 2, 1. pr. J. 2, 6. Gai. II. 49. 1. 7 § 11. 17. 1. 13 § 2 D. 6, 2. 1. 27 D. 18, 1. 1. 2 pr. § 1 D. 41, 4. 1. 109 D. 50, 16);

    bona - mala fid. possidere;

    bonae-malae f. possessor (1. 25 § 7 D. 5, 3. 1. 45. D. 6, 1. 1. 48 § 1 D. 41, 1. 1. 3 § 22 D. 41, 2. Gai. II. 43. 45. 1. 38 D. 41, 3. 1. 136. D. 50, 17. 1. 137 eod.);

    bona f. accipere, praestare (Gai. VI. 43. III. 155);

    bona fide diutina possessione capere posse (1. 43 § 1 D. 41, 2);

    bona-mala f. percipere fructus (1. 4 § 2 D. 10, 1);

    bona f. servire (1. 23 § 6 1. 25. § 2. 1. 43 § 3 D. 21, 1. 1. 19. 21. 23. 49. 54. D. 41, 1. 19. 33. D. 45, 3. 1. 12. § 6 D. 40, 12).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > fides

  • 123 figura

    1) наружный вид, образ, partus non humanae fig. (1. 135 D. 50, 16);

    sequi verborum figuram, противоп. mentem testantis (1. 116 eod. 1. 38 D. 44, 7. 1. 69 D. 28, 5);

    figura conditionis accipere aliquid (1. 30 § 7 D. 35, 2);

    figura pacis (Gai. II. 191).

    2) свойство, качество;

    debitum in sua fig. remanens (1. 7 C. 5, 11).

    3) вид = species, напр. figurae capiendi (1. 31 pr. D. 39, 6);

    variae causarum fig. (1. 1 pr. D. 44, 7).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > figura

  • 124 frui

    пользоваться, особ. пользоваться плодами вещи, доходами, fundum, praedium fruendum locate (1. 25 § 1. 1. 35 pr. D. 19, 2);

    oportet agrum praestari conductori, ut frui possit (1. 15 § 2 eod. 1. 9 pr. eod.);

    locum publictum fruendum locare (1. 1 pr. D 43, 9);

    pecuniam accipere fruendi causa (1. 10 D. 19. 5. 1. 1 D. 7, l 1. 1 pr. § 2 D. 7, 8. 1. 13 pr. D. 7, 1. 1. 7 § 10 D. 10, 3), alternis annis frui = fructum percipere (1. 23 eod.). (Gai. IV, 167).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > frui

  • 125 habere

    1) иметь, hab. iurisdictionem (1. 2 § 1. 1 8. 11 D. 1, 16. 1. 1 § 1 D. 26, 1. 1. 41 D. 2, 14. 1. 5 6. D. 4, 3);

    petitionem (1. 7 § 1 D. 13, 5), conditionem (1. 30 D. 12, 6), exceptionem (1. 40 pr. eod. 1. 1 § 5 D. 21, 3. 1. 8 D. 12, 4);

    hab. clavum, morbum, febrem (1. 12 pr. 1. 53 D. 21, 1. 1. 60 D. 42, 1);

    hab. patrem (1. 23 D. 1, 5. 1. 73 § 1 D. 50, 17. § 10 J. 1, 11. 1. 4 D. 5, 1. 1. 21. 23 § 1 D. 48, 5);

    locum habere, иметь место (1. 34 pr. D. 12, 2. 1. 30 D. 12, 6);

    carendum habere (1. 38 D. 6, 1. 1. 1 § 1 D. 49, 4), redimendos hab. servos (1. 55 § 2 D. 40, 4);

    laborare, operari hab. = debere (1. 15 § 3 D. 48, 5. 1. 10 § 1 D. 48, 19), hab. mandare actiones (1. 43 D. 24, 3);

    rem habere относится к собственнику, владельцу, удержателю вещи и к всякому, кто имеет право на вещь (1. 38 § 9 D. 45 1. cf. 1. 2 § 38 D. 43, 8. 1. 1 § 33 D. 43, 16. 1. 143 D. 50, 16. 1. 15 D. 50, 17); особ. обозн. удерживать предмет как собственность, вполне владеть вещью, habere, licere cavere, spondere, praestare emtori (l. 11 § 8 D. 19, 1. 1. 8 cf. 1. 21 § 1. 1. 34 § 1 D. 21, 1. 1. 38 D. 45, 1. 1. 45 § 1 D. 30. 1. 29 § 3 D. 32);

    sic accipere, ut habeat, противоп. quod est restituturus (1. 71 pr. D. 50, 16);

    emerc (servos), ut ipse haberet, противоп. ut venderet (1. 203 eod. 1. 1 § 1 D. 29, 6);

    ita legare: - sumito sibique habeto (1. 20 D. 33, 5. 1. 2 § 1 D. 24, 2. 1. 10 D. 39, 5); получать, приобретать, habere totam hereditatem, vel partem, semissem (1. 1 § 12 D. 25, 4. 1. 2 D. 38, 4. 1. 19 D. 5, 2).

    2) иметь а) смотреть за, обращать внимание на, сохранять, diligentius hab. servum (1. 5 § 3 D. 12, 4. 1. 3 § 1. 1. 4 D. 1, 15. 1. 9 § 3 D. 19, 2. 1. 3 § 1 D. 8, 3);

    b) обходиться с, durius habiti servi (1. 2 D. 1, 6);

    c) употреблять: in hoc haberi, ut etc. (1. 30 pr. D. 50, 16. 1. 7 D. 20, 1);

    d) считать, Praetor bon. possessorem heredis loco habet (1. 117 D. 50, 17. 1. 21 D. 3, 2. 1. 15 § 3 D. 48, 5. 1. 37 D. 4, 3. 1. 2 D. 3, 4. 1. 36 D. 1, 3).

    3) заключать в себе, hab. summam aequitatem (1. 15 pr. D. 43, 16. 1. 19 D. 4, 6. 1. 6 § 1 D. 26, 1), conventionem (1. 1 § 3 D. 2,14), delictum (1. 1 § 8 D. 21, 1). 4) = adhibere s. 1: hab, fidem, доверять (1. 21 D. 3, 2), rationem, соображать (см. ratio s. 3). 5) совершать юрид. акт, hab. Contractum;

    contractus recte habitus (1. 10 C. 4, 2. 1. 5. C. 4, 10. 1. 4 C. 4, 64);

    habita conventio (1. 8 C. 4, 54), stipulatio (1. 1 C. 5, 69. 1. 1 C. 10, 3. 1. 2 § 1 D. 18, 1. 1. 25 § 4 D. 22, 3. 1. 4 D. 22, 4. 1. 21 D. 3, 2);

    hab. luctum (1. 25 pr. eod.).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > habere

  • 126 in

    (praep.) 1) в, а) на вопрос: где? на ком? куда? deponere in aede (см. s. а); ип flumine factum (1. 1 § 11 D. 43, 12. 1. 1 § 4. 1. 7 § 5 D. 43, 24. 1. 1 § 2 D. 47, 9. 1. 23 pr. 25 pr. D. 48, 5);

    succedere in jus, locum etc. (см. succed.);

    conferre in aliquid s. aliquem (см. s. 4. 5);

    imputari in quartam etc. (см. imputare s. 1. 1. 7 § 5 D. 40, 12. 1. 6 D. 4, 1. 1. 5 D. 1, 6);

    esse in causa aliqua, in potestate, servitute etc. (см. esse s. c.);

    in adoptionem dare, habere;

    in adoptione esse (см. adoptio);

    in possessione esse;

    in possessionem mittere (см. possidere);

    in eo esse, ut etc. (1. 44 D. 2, 14. 1. 30 § 2 D. 29, 2. 1. 24 D. 42, 8);

    in difficili esse (1. 29 § 15 D. 28, 2);

    in pendenti, suspenso esse (см.);

    in rebus humanis esse (см. humanus);

    esse in facultatibus, dote etc. (см. esse s. g.);

    in bonis habere (1. 73 pr. D. 35, 2);

    b) для обознач. времени а) = intra, в, в течение = intra (1. 1 § 9 D. 38, 9), напр. ita data conditione: illud facito in diebus, in biduo conditionem impleri oportet (1. 217 § 1 D. 50, 16. 1. 3 § 11 D. 40, 7. cf. l. 40 pr. D. 18, 1. 1. 8 D. 2, 12. 1. 29 pr. D. 28, 2. 1. 2 § 6 D. 28, 6);

    b) при определ. момента, минуты, в, во время (1. 78 § 2. 1. 91 § 1. 1. 92 pr. D. 32. 1. 16 D. 39, 5. и. 53 D. 26, 7. 1. 6 § 1 D. 18, 1. 1. 32 D. 8, 3);

    in praesenti, in praesentiarum (см. praesens s. 1. b);

    in continenti (см. s. 2);

    c) о cpoке, с которого напр. сделка подлежит исполнению, in diem vel sub conditione debitorem esse, deberi (1. 16 pr. D. 5, 3. 1. 14 D. 34, 3. 1. 27 pr. D. 40, 9);

    stipulari (1. 22 D. 44, 7. 1. 8 § 1 D. 46, 2. 1. 5 eod. 1. 43 § 1 D. 23, 3. 1. 44 § 1 D. 44, 7. 1. 16 § 5 D. 46, 1. 1. 12 § 2 D. 20, 4. 1. 73 § 4 D. 35, 2. 1. 8 § 1 D. 46, 2. 1. 49 D. 35, 1. cf. 1. 41 § 15 D. 40, 5. 1. 6 § 6. 1. 22 § 2 D. 36, 1. 1. 22 D. 28, 7. 1. 55 § 1 D. 36, 1. 1. 62 pr. D. 28, d);

    in diem addicere (см. s. 2); 5) тк. для обозн. прекратительного срока, когда определяется конец времени, по которое юридическое действие или обязательство должно существовать = ad s. 4. а.напр. in advintum (=usque ad adv.) successoris jus dicere debet proconsul (1. 10 pr. D. 1, 16);

    in Calendas Julias precario possidere (1. 12 pr. D. 43, 26. 1. 56 § 4 D. 45, 1. 1. 3 § 4 D. 43, 30. 1. 57 D. 24, 1. 1. 58 pr. D. 36, 1. cf. 1. 40 D. 22, 1. 1. 7 § 15 D. 26, 7. 1. 15 § 1. 2 D. 39, 2. 1. 10 D. 46, 5. 1. 9 § 1. 1. 24 § 2 D. 19, 2. 1. 8 § 3. 4 D. 2, 15. 1. 12 pr. C. 3, 33); иногда показывает меру, ип tantum, it;

    in totum, in assem, in infi. nitum (см.);

    in totam, omnem causam se obligare etc. (см. causa s. 4. b.).

    2) между, в числе, creditores habere, in quibus et Sejum (1. 67 § 2 D. 12, 6. 1. 73 § 1 D. 50, 17. § 9 J. 2, 10). 3) на, для (цель), in hoc accipere, ut etc. (1. 31 § 2 D. 39, 6. 1. 39 D. 4, 3. 1. 13 D. 40, 2);

    legare in hoc (1. 14 § 1 eod. 1. 8 § 15 D. 2, 15);

    in fraudem alicuius facere (см. fraus s. 3. 4);

    ludere in pecuniat, играть на деньги (1. 2 § 1 D. 11, 5).

    4) касательно: in rem pacisci (1. 27 D. 2, 14);

    in portionem legatorum pacisci (1. 73 pr. D. 35, 2);

    in litem jurare (см. lis s. 2. 1. 5. 8 D. 1, 6. 1. 27 pr. D. 2, 14. 1. 17 D. 2, 15. 1. 25 pr. D. 3, 3. 1. 31 § 1. 1. 34 D. 3, 5. 1. 29, D. 29, 1. 1. 88 D. 50, 16. 1. 69 § 3 D. 21, 2. 1. 8 § 3 D. 4, 2. 1. 58 D. 2, 14. 1. 55 eod.).

    5) против, imperium habere in aliq. (1. 3 D. 1, 18. 1. 10 pr. D. 2, 11. 1. 3 § 2 D. 2, 12. 1. 3 § 5 D. 23, 5. 1. 7 D. 22, 3. 1. 1 § 19. 27. 1. 2. 3 D. 48, 18);

    valere in aliq. (1. 17 § 5 D. 2, 14).

    6) на, no, сообразно, in pedes singulos dare, in pedes mensurasve praestare (1. 30 § 3. 1. 36 D. 19, 2);

    dividere in capita, stirpes (см. caput s. 2. 1. 31 C. 9, 9).

    7) in mortem (еще после смерти) mquisitionem extendere (1. 4 § 4 C. 1, 6).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > in

  • 127 iubere

    приказывать;

    iussio, iussus, iussum, приказ, а) приказание, законное правило, постановление, напр. lex (1. 27 § 6. 11 D. 48, 5. 1. 16 C. 6, 50);

    SCtum (1. 26 D. 36, 1. 1. 3 § 2 D. 48, 8); эдикт претора (1. 2 D. 2, 6); указ императора (1. 1 § 3 D. 3, 6. 1. 5 D. 37, 14. 1. 2 D. 40, 5. 1. 3 C. 3, 19. 1. 4 C. 9, 27. 1. 1 C. 11, 60);

    b) постановление высших сановников (1. 10 D. 20, 4. 1. 17 D. 26, 7. 1. 2 D. 50, 13. 1. 214 D. 50, 16);

    quod iussit vetuitve Praetor (1. 14 D. 42, 1): iussus Praetoris (1. 13 D. 2, 4. 1. 6 § 3 D. 3, 2. 1. 26 § 6 D. 9, 4. 1. 1 § 10 D. 39, 1);

    magistratus (1. 3 § 1 D. 27, 9. 1. 3 § 23 D. 41, 2);

    iudicis (1. 12 § 5 D. 10, 4. 1. 13 § 9 D. 41, 2);

    Senatus (1. 23 pr. D. 39, 3);

    Principis (1. 19 § 3 D. 5, 2. 1. 8 pr. D. 11, 7. 1. 4 D. 2, 8. 1. 6 § 8 D. 2, 13. 1. 23 § 3 D. 4, 2. 1. 23 § 1 D. 21, 4);

    solvi, praestari (1. 59 pr. D. 42, 1);

    caveri, satisdari (1. 4 D. 2, 1. 1. 7 pr. 1. 15 § 2 D. 39, 2. 1. 7 pr. 1. 15 § 13 eod. 1. 2 pr. D. 42, 4. 1. 26 § 1 D. 50, l);

    exsulare iuberi (1. 28 § 2 D. 27, 1. 1. 39. § 4 D. 48, 5. 1. 5 D. 50, 2);

    c) предсмертное распоряжение, heredem iubere dare usumfr. alicui (1. 3 pr. D. 7, 1. 1. 1 pr. D. 35, 2. 1. 26 pr. D. 33, 2. 1. 13 D. 5, 2. 1. 26 D. 3, 5. 1. 29 pr. 32 pr. 57 § 1 D. 15, 1. 1. 6 § 3. 1. 8 § 5 D. 33, 8. 1. 49. 82. 96 § 1 D. 35, 1. 1. 10. 11 § 2. 1. 13 § 3. 1. 24. 25. 46 D. 40, 4);

    iussum, iussio testatoris, testatricis (1. 44 eod. 1. 7 D. 33, 1);

    d) приказание господина или отца рабy или детям, находящимся под отеческой властью;

    quod jussu actio, иск, который можно было предъявлять против господина или отца из обязательств, заключенных рабом или детьми по поручению господина или отца (§ 1. 8 J. 4, 7. 1. 1 § 1 D. 15, 1. tit. 15, 4. 1. 8. 13 C. 4, 26);

    iussu patris s. domini creditum (1. 14 D. 14, 6. 1. 2 § 1 D. 15, 4);

    iussu patris contrahere (Gai. IV. 74);

    citra patris iussionem pecunias creditas accipere (1. 7 C. 4, 28. 1. 36 cf. 1. 25 § 4 D. 29, 2. 1. 1. 11 § 4 D. 3, 2. 1. 9 § 2 D. 39, 5. 1. 169 pr. D. 50, 17);

    e) приказание верителя своему должнику по поводу требования, debitorem iubere solvere, promittere alicui;

    iussu (creditoris) numerare, promittere, expromittere pecuniam (debitam) alicui (1. 51 § 1 D. 2, 14. 1. 32. 36 D. 12, 1. 1. 7 pr. 1. 9 D. 12, 4. 1. 36 D. 23, 3. 1. 21 D. 46, 2. 1. 64 D. 46, 3). Jussus s. d. и е обозначает не только приказание рабу, детям и должнику, но и всякое другое поручение третьему лицу заключать обязательство с рабом, сыном или должником (1. 1 § 1 D. 15, 4. о различии, существующем между jussus и mandatum ср. Salpius, Novation p. 51).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > iubere

  • 128 iudicium

    1) суд: а) судебная магистратура, adire iudicia (1. 8 C. 1, 9. 1. 1 C. 12. 62. 1. 30 C. 7, 62);

    b) судебное место, ad s. in indicium venire (1. 3 § 3. 4 D. 2, 10. 1. 1 pr. D. 2, 12. tit. D. 2, 11. 1. 4 pr. D. 11, 1);

    extra iud. admonere (1. 6 § 9 D. 3, 5);

    c) процесс, судопроизводство б) в уголовных делах: publica iudicia (tit. J. 4, 18. D. 48, 1);

    leges iudiciorum publ. (1. 1 eod. 1. 8 eod 1. 1 pr. D. 1, 21);

    capitis (1. 7 pr. D. 48, 11);

    praevaricationis (1. 3 pr. D. 47, 15. 1. 1 § 6 D. 3, 1. 1. 43 § 10 D. 23, 2. 1. 25 § 1 D. 29, 5); в) в гражданских делах = lis, процесс, dies iudicii (1. 2 § 3 D. 2, 11);

    rem in iudicium deducere (см. s. 2); (1, 31 D. 5, 1);

    iudicium accipere (см. s. 2);

    suscipere (1. 3 eod.);

    iud acceptum s. contestatum (1. 25 D. 4, 3. 1. 7 § 1 D. 5, 3. 1. 19 D. 24, 3. 1. 28 pr. D. 49, 1. 1. 60 pr. D. 12, 6. 1. 18 § 1 D. 43, 16).

    2) иск в формулярном процессе, часто = actio или formula;

    iudicium dare, reddere (1. 21 pr. D. 3, 5. 1. 1 § 1 D. 4, 3. 1. 1 pr. D. 4, 9);

    jud. movere (1. 8 § 10 D. 5, 2);

    iud. bonae fidei (Gai. IV. 61. 62. 114); (см. fides s. 5. a.);

    in factum (см. s. 2);

    contrarium (см. s. 1. Gai. IV. 174. 177. 179. 181);

    utile (1. 4 D. 43, 20);

    famosum (1. 1 § 10 D. 3, 1. 1. 104 D. 50, 17);

    poenale (1. 11 D. 2, 4).

    3) = iudicatum, напр. quid si feriatis diebus fuerit judicatum? lege cautum est, ne his diebus iudicium sit (1. 6 D. 2, 12);

    iudicio terminata (1. 230 D. 50, 16);

    exsecutio iudicii (1. 78 § 15 D. 36, 1).

    4) правосудие (1. 2 § 8 D. 5, 1). 5) мнение, суждение (1. 12 § 2 eod.);

    infirmum iud. (pupilli) tutore auctore regitur (1. 25 D. 40, 2).

    6) воля, постановление, leges iudicio populi receptae (1. 32 § 1 D. 1, 3. 1. 2 D. 50; 3. 1. 3 C. 9, 29); особ. последняя воля, iudicium defuncti agnoscere, comprobare (1. 8 § 10. 1. 12 § 1. 1. 23 § 1. 1. 32 D. 5, 2. 1. 34 D. 27, 1. 1. 13 D. 44, 4. 1. 19 D. 5, 2. 1. 20 § 3 D. 10, 2). 7) положение, dogma: a iudicio catholicae religionis deviare (1. 2 § 1 C. 1, 5).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > iudicium

См. также в других словарях:

  • accipere — index accept (take), construe (comprehend), enfranchise, hear (give attention to), receive (a …   Law dictionary

  • ACCIPERE — verbum mysticum Arnobius l. 7. adv. Gent. Quod Tellus est mater, consimiliter Gravidis accipienda est scrosis. Ita ςθεοὺς ὑποδέχεςθαι Graeci frequenter aiunt. Artemidorus l. 3. c. 14. Οἱ γὰρ εν περιςτάσει γινόμενοι, ςθύουσί τε τοῖς ςθεοῖς.καὶ… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • accipere quid ut justitiam facias, non est tarn accipere quam extorquere — /aeksipariy kwid si jastishiyam feyshiyas, non est tarn aeksipariy kwaem ekstorkwariy/ To accept anything as a reward for doing justice is rather extorting than accepting …   Black's law dictionary

  • accipere quid ut justitiam facias, non est tarn accipere quam extorquere — /aeksipariy kwid si jastishiyam feyshiyas, non est tarn aeksipariy kwaem ekstorkwariy/ To accept anything as a reward for doing justice is rather extorting than accepting …   Black's law dictionary

  • Accipere quid ut justitiam lacias, non est tam accipere quam extorquere — The acceptance of something for doing justice is not so much an acceptance as an extortion …   Ballentine's law dictionary

  • Accipere quam facere praestat injuriam. — См. Лучше в обиде быть, нежели в обидчиках …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • perperam accipere — index misconceive Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • rem hereditate accipere — index inherit Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Beneficium accipere, libertatem vendere est. — См. Заниматься самому продаться …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • Fraus est accipere, quod non possis reddere. — См. Умел взять умей отдать …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • Kriegen (accipere) — 1. Dat wöl wi wull krîgen, sä Snîder Meinert, he mên aber de Krintstûte. (Süderdithmarschen.) Das wollen wir schon kriegen, sagte Schneider Meinert, er meinte aber das Korinthenbrot. 2. Dat wöllt wi wol krîgen, säd de Avcat, da mên he dat Geld.… …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»