-
101 aestimatio
1) оценка по стоимости, денежная оценка, ejus quod interest agentis (1. 12 § 1 D. 2, 11), quanti interest mea (1. 5 § 5 D. 19, 5);pecuniaria (Gai. IV. 48);
rei (Gai. II. 202. 205. 262. III. 218. IV. 73);
litis (1. 54 § 2 D. 5, 3. 1. 1 D. 9, 4. 1. 11 § 1 D. 39, 3. Gai. IV. 75. 89);
aestimationem facere, habere (1. 13 § 15 D. 39, 2. 1. 179 D. 50, 16), recipere, о вещах, которых стоимость можно оценить на деньги (1. 9 § 5 D. 1, 8. 1. 26 § 12 D. 12, 6);
in aestim. venire, принимать в расчет, оценивать (1. 17 §2 D. 17, 2);
2) оцененная стоимость, aestimationem praestare (1. 10 § 6 D. 23, 3), reddere (1. 1 § 1 D. 19, 3), sufficere, sufferre (1. 40 pr. D. 40, 4);aestimationis pretium (1, 13 pr. D. 42, 1).
aestimationis ususfr. (1. 42 § 1. 1 D. 7, 1), condictio (1. 8 pr. D. 13, 1); особ. обоз. litis aestimatio стоимость спорного предмета, напр. 1. aestimationem praestare, offerre (1. 16 § 7. 1. 25 § 10. 1. 29 D. 10, 2), suferre (1. 20 D. 9, 4), solvere (1. 39 pr. D. 5, 3), restituere (pr. J. 4, 11), accipere (1. 21 D. 18, 4); 1. aestimatione s. in aestim. damnari (1. 30 D. 16, 3. 1. 3 D. 42, 2);
3) мнение, усмотрение (1. 2 § 1 D. 50, 10. 1. 191 D. 50, 17). 4) почтение, уважение (Paul. V. 4 § 15. 1. 3 § 1 D. 22, 5. 1. 3 C. Th. 8, 5).aestimatio occisi hominis (Gai. III. 212. 214).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > aestimatio
-
102 alius
1) иной, другой, alio terrae alimento alia facta arbor (1. 26 § 2 D. 41, 1);alius ex amicis (1. 6 D. 34, 5), ex duobus reis promittendi (1. 7 D. 45, 2);
ad alia negotia discedere (1. 12 pr. eod.);
aliud-aliud (1. 131 pr. D, 50, 16);
guid aliud? (1. 86 eod.);
alia (sc. via), (1. 11 D. 1, 8. 1. 1 § 7 D. 43, 12);
alio (loco), где-либо в другом месте (1. 2 D. 13, 4); в другое какое-нибудь место (1. 4 § 5 D. 2, 13. 1. 12 D. 6, 1);
alius et alius, то тот, то другой, напр. alia atque alia obligatio, два разных обязательства (pr. J. 3, 16);
hereditas, отдельные наследства (1. 2 § 2 D. 18, 4);
alios atque alies heredes scribere in duobus codicibus (1. 1 § 6 D. 37, 11), aliud et al. observatur inter etc., есть разница (1. 15 D. 8, 2);
aliam atque al. rem facere, переиначить вещь (1. 22 D. 54, 2);
alius - alius, один - другой, alius ab alio vindicat (1. 12 D. 7, 2);
actiones alia aliam consumit (1. 130 D. 50, 17);
aliud pro alio accipere, permulare etc. (1. 8 § 24 D. 2, 15. 1. 58 D. 3, 3);
2) чужой, causas alias defendere (1. 7 § 1 D. 48, 4).alius pro alio Praetor aditus (1. 15 D. 2, 1).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > alius
-
103 anulus
перстень: a) особ. для запечатывания, ant. signatorius (1. 22 § 2. 5. D. 28, 1. 1. 74 D. 50, 16);clanes et anulum tradidit moriens (1. 77 § 21 D. 31);
b) для украшения (1. 25 § 10 D. 34, 2);
anulum dare accipere arrhae nomine, sponsionis causa (1. 11 § 6. D. 19, 1. 1. 17 § 5. D. 19, 5);
jus s. beneficium anulorum (aureorum), право носить золотые кольца, которое имели свободнорожденные римские граждане, так что перстень был знаком ingenuitatis. Вольноотпущенный, на основании jus an. aur., приобретал права гражданнна, хотя это не ограничивало прав патрона (tit. D. 40, 10. Nov. 78 с. 1. 2).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > anulus
-
104 annulus
перстень: a) особ. для запечатывания, ant. signatorius (1. 22 § 2. 5. D. 28, 1. 1. 74 D. 50, 16);clanes et anulum tradidit moriens (1. 77 § 21 D. 31);
b) для украшения (1. 25 § 10 D. 34, 2);
anulum dare accipere arrhae nomine, sponsionis causa (1. 11 § 6. D. 19, 1. 1. 17 § 5. D. 19, 5);
jus s. beneficium anulorum (aureorum), право носить золотые кольца, которое имели свободнорожденные римские граждане, так что перстень был знаком ingenuitatis. Вольноотпущенный, на основании jus an. aur., приобретал права гражданнна, хотя это не ограничивало прав патрона (tit. D. 40, 10. Nov. 78 с. 1. 2).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > annulus
-
105 bene
(adi.) хорошо, правильно, удачно, administrare, gerere (1. 67 § 6 D. 23, 2. 1. 3 § 7 D. 27, 4): b. credere, colocare pecuniam, хорошо поместить капитал (1. 12 § 13 D. 17, 1);b) accipere pecunias, принимать деньги в доброй вере (1. 25 § 1 D. 22, 3);
b. emere, действительно покупать (1. 38 pr. D. 32).
-
106 commodare
1) передать вещь другому в безвозмездное пользование на известный срок (§ 2 J. 3, 14. tit. D. 13, 6. C. 4, 23). - Commodatum (subst.) a) ссуженная вещь: commod., accipere, rogare, reddere (1. 3 § 3. 1. 5. pr. § 7 D. cit.);b) договор ссуды (1. 7 § 1. 1. 50. D. 2, 14 1. 23. D. 50, 1, 7. Gai. III. 206. IV. 47);
actio commodati directa, посредством которого преследуются обязанности ссудопринимателя (возвратить полученную вещь и вознаградить вред и убытки) (§ 2 J. cit.);
2) давать в заем (1. 2 C. 10, 6). 3) давать, посвящать, comm. fidem (l. 12 D. 38, 5), consensum (1. 1 C. 2, 26), ut rebus propriis intercessum commodare non possis (1. 3 C. 10, 50).actio commodati contraria, иск ссудопринимателя против ссудодателя (1. 17 § 1. 1. 22 C. 13, 6). - Gommodator, ссудодатель (1. 7 § 1 eod.).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > commodare
-
107 completio
исполнение, совершение: completiones accipere instrumenta (pr. J. 3, 23);compl. chartarum (l. 1 § 7 C. 1, 27);
operis (1. 15 pr. C. 8, 38).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > completio
-
108 contestari
в собст. см. призывать в свидетели (Fest. de verb. signif,): затем обоз. в присутствии свидетелей утверждать, сказать, = testato jubere (1. 1 § 1 D. 15, 4);contest. apud acta (1. 7 § 3 D. 50, 2. 1. 3 C. 4, 21);
contest. excusationum causas (1. 38 D. 27. 1). Contestatio, призыв свидетелей, acceptam mutuo sortem creditoribus post contestationem offerre (1. 19 C. 4, 32); (1. 8 C. 8, 28); (1. 1 C. 10, 70);
suprema contest., изъявление предсмертной воли в присутствии свидетелей (1. 20 § 8 D. 28, 1); вообще изъявление воли (1. 20 D. 50, 1);
poenitentiae contest. (1. 12 C. 4, 38);
publice, contestalione publica, nupsisse (1. 7 C. 5, 17). Litis contestatio в периоде legis actionum обозначало момент окончания производства перед магистратом (in jure), т. е. момент перехода спорного дела ex jure - in judicio, причем стороны обращались к свидетелям со словами: testes estote. Отсюда и сам этот момент получил свое название litis contestatio, засвидетельствование спора. С появлением формулярной системы уже не представлялось больше надобности в таком засвидетельствовании. Тут 1. с. считается тем моментом, когда стороны приняли взаимные заключения, уговорившись о том, что они в определении своих прав и обязательств подчиняютса формуле и решению судьи; аctor litem contestatur cum aliquo s. adversus aliquem. Выражения litis coutestatio, litem coutestari относятся обыкновенно к истцу, т. е. истец представляет свое требование перед магистратом и начинает процесс (1. 10 D. 2, 11. 1. 11 D. 5, 1. 1. 26 § 5 D. 9, 4. 1. 23 § 3 D. 12, 6. 1. 28 D. 46, 2); то самое обозн.: actionem s. judicium contest. (§ 1 J. 4, 12. 1. 7 § 1 D. 5, 3. 1. 19. D. 24, 3); тк. lis contestatur in aliquem s. cum aliquo (1. 14 D. 3, 2. 1. 11 pr. D. 13, 7. 1. 3 § 10 D. 46, 7); к ответчику относится термин litem contest. в 1. 32 § 9 D. 4, 8, хотя употребляется также выражение judicium accipere; в определениях: tempore litis contestatae s. contestandae, ante litem contestatam s. litis contestationem, post litem contest. обознач litem cont, заключительный акт производства ип jure, когда обе тяжущиеся стороны заканчивали свои объяснения перед сановником и дело переходило к судье для окончательного решения (1. 8 § 2. 1. 16. 17 pr. D. 3, 3. 1. 37 D. 3, 5. 31 pr. D. 12, 1 1. 25 § 8 D. 21, 1. 1. 3 § 1 D. 22, 1. 1. 8 D. 42, 1. 1. 11 pr. D. 44, 4). Когда со времен императора Диоклетиана все гражданские процессы стали производиться в форме extraordinariae cognitionis, не могло быть этого акта (litis cont.) в смысле формальном. По началам Юстинианового права litem contestari и litis contestatio обознач. момент, когда обе тяжущиеся стороны заканчивали свои судебные объяснения (требования истца и возражения ответчика) (1. 14 § 1 C. 3, 1); (1. 2 pr. C. 2, 59); (1. 33 C. 8, 54); рескрипт императора Септимия Севера (1. un. C. 3. 9): "lis tunc contestata videtur, quum judex per parrationem negotii causam audire coeperit, содержит в себе, вероятно, интерполяцию. Выражения источников: praescriptionem peremtoriam contestar i и exceptionis contestatio в 1. 8. 9 C. 8, 36, обозначают предъявление возражений со стороны ответчика и возникающее вследствие того производство. Также к начатию уголовного производства относятся litem contestari, litis contestatio (1. 20. D. 48, 2. 1. 3 C. 9, 44).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > contestari
-
109 contrarius
1) противоположный: contr. consensus s. dissensus (1. 80 D. 46, 3. 1. 35 D. 50, 17);sub contrariis conditionibus legare aliquid (1. 27 D. 31. 1. 3 D. 36, 3. 1. 8 § 1 D. 46, 5);
contraria actio s. contrarium judicium, a) иск обратный, направленный на обратное требование добавочных сторон сделки, которые прямо предусмотрены не были, - в противоп. actio directa s. principalis, s. rectum judicium (1. 2 J. 4, 1 D. 1. 6 § 7 D. 3, 2. 1. 17 § 1. 1. 18 § 4 D. 13, 6), напр. actio contr. commodati, ссудопринимателя против ссудодателя (commodans);
contr. actio, contr. judicium mandati, иск уполномоченного прот. доверителя о возврате необходимых по исполнению уполномочия издержек (1. 46 § 5 D. 3, 3. 1. 14 D. 6, 2. 1. 54 § 1 D. 17, 1);
contr. judic. depositi, иск принимателя поклажи против покладчика (1. 5 pr. D. 16, 3);
contr. a. pigneraticia (см.);
contr. tutelae actio s. judicium (tit. D. 27, 4. 1. 28 D. 4, 4. 1. 5 D. 27, 5. tit. C. 5, 58);
b) actio contr. = negatoria (1. 8 pr. D. 8, 5). - Contrarium (subst.); противоположность, ип contrarium agi (1. 153 D. 50, 17);
2) противный: contrarium consensui (1. 116 pr. D. 50, 17), bonae fidei judicio (l. 23 eod.) 3) неблагоприятный: contr. fortuna uti (1. 75 pr. D. 36, 1): contr. sententiam accipere (1. 29 § 1 D. 44. 2).ex contrario s. per contrarium, тк. in contrarium, напротив того (1. 8 § 1 D. 2, 4. 1. 22 D. 4, 4. 1. 56 § 1 D. 35, 2. 1. 69 D. 36, 1. 1. 82 D. 50, 16).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > contrarius
-
110 credere
1) верить, а) считать за истину: aut credere, aut parum probatum opinari (1. 3 § 2 D. 22, 5);b) думать, полагать: creditum est, hereditatem dominam esse (1. 31 § 1 D. 28, 5), heres credendus repudiasse (1. 17 § 1 D. 29, 2); (1. 26 § 2;
D. 12, 6); (1. 3 pr. D. 14, 6);
c) доверять: affirmationi alicuius cred. (1. 5 § 6 D 49, 16);
nimium credere alicui (1. 5 § 11 D. 27, 9);
scriptura credenda (l. 37 § 5 D, 32);
2) вверять, поручать: cred. alicui summam potestatem (1, 1 pr. D. 1, 11), administrationem (1. 32 § 3 D. 26, 7). 3) nepeдавать вещь с условием, что она будет возвращена: creditum (subst.) то, что передано под таким условием (1. 1 D. 12. 1. 1. 2 § 3 eod. 1. 2 § 5 eod.); в тесном смысле credere, creditum, credita pecunia=mutuum dare, mtuum, mutua pecunia (1. 20. 41 eod. 1. 1 pr. 1. 3 § 3. 4 1. 4. 1. 4, 6. 19 D. 14, 6. 1. 12 § 13 D. 17, 1. 1. 24 § 4. 1. 27 § 11). 4, 4);d) признавать, верить: non ita credere, ut sancti patres tradiderunt (l. 8 pr. C. 1, 5).
pecuniam in creditum dare s. accipere (l. 19 § 1 D. 12, 1);
creditum conferere in aliquem (1. 34 § 1 D. 32);
ex crediti causa deberi (1. 20 D. 6, 1. 1. 104 § 7 D. 30 (in creditum ire, дать взаймы=credere 1. 2 § 1 D. 12, 1. 1. 19 § 5 D. 16, 1. 1. 31 D. 19, 2);
in creditum abire alicui ex causa em. tionis, vel ex alio contractu, требование, проистекающее из договора, превратить в заем (1. 3 § 3 D. 14, 6. 1. 5 § 18 D. 14, 4); в обширном смысле обозн. creditum каждое требование, которое путем иска можно осуществлять: compensatio est debiti et crediti inter se contributio (1. 1 D. 16, 2); (1. 3 D. 10, 2);
impensa funeris - omne creditum solet praecedere (1. 45 D. 11, 7): ius crediti non habere, amittere (1. 13 D 4, 2. 1. 12 § 2 D. 4, 4);
argentum, quod in credito est (1. 27 § 2 D. 34, 2); (1. 15 § 3 D. 42, 1. 1. 22 D. 42, 8). - Creditor, веритель (1. 10-12 D. 50, 16); (1. 54. 55 eod. 1. 42 D. 44, 7); залогоприниматель: sive domini sint, sive aliquod in ea re ius habean, qualis est creditor et fructuarius (1. 30 D. 9, 4. 1. 19 pr. D. 39, 2). - Creditrix, верительница (1. 8 pr. D. 16, 1. 1. 16 D. 20, 4. 1. 38 § 1 D. 42, 5).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > credere
-
111 decernere
постановлять, а) решиться, de petenda bon. Possess. (1. 1 § 2 D. 38, 3), de hereditate (1. 13 § 2 D. 29, 2); определить, cum nihil de peculio decrevit filius (1. 9 D. 49, 17);b) о корпорациях и коллегиях: постановлять;
decretum (subs.), постановление, quod ordo (decurionum) decrevit (1. 5 D. 50, 9); (1. 2 eod.);
decr. civitatis (I. 36 pr. D. 50, 1); (1. 9 § 2 D. 14, 6. 1. 32 § 24 D. 24, 1);
decr. pontificum (1. 8 pr. D. 11, 7);
c) о решениях судей, высших сановников и императоров: решать, постановлять, на основании causae cognitio, si quis aliquid novi iuris obtinuerit - eodem iure adversus eum decernetur (1. 1 § 1 D. 2, 2); (1. 10 pr. D. 48, 6); (1. 3 D. 48, 11); (1. 23 § 2 D. 4, 2); (1. 3 D. 1, 14); (1. 1 § 1 D. 1, 4);
a Principibus decretum est (1. 1 D. 48, 21);
decern. (alicui, contra aliquem) actionem, utiles actiones, предоставить иск после рассм. дела (1. 1 § 4. D. 4, 3. 1. 22 D. 13, 5. 1 5 D. 26, 3 1. 46 § 1 D. 26, 7. 1. 2 § 3 D. 28, 6. 1. 98 D. 29, 2. 1. 55 § 1 D. 40, 5);
decern. bonorum possessionem (1. 1 § 7 D. 38, 9);
decern. (alicui) alimenta, присудить кому деньги на содержание (1. 27 § 3 D. 5, 2. 1. 38 D. D, 2. 1. 2 § 2. 1. 3 pr. D. 27, 2);
decretum (subst.) решение, приговор, постановление после causae cognitio (1. 9 § 1 D. 1, 16); (1. 3 § 8 D. 37, 1): pro tribunali decr. interpositum (1. 7 § 1 D. 26, 3);
decreta a Praetoribus latine interponi debent (1. 48 D. 42, 1);
edicta et decreta Fraelorum (1. 75 D. 5, 1); (Gai. IV. 139);
decreta Consulum v. Praesidum (1. 3 pr. D. 4, 4); (1. 2 D. 26, 3); (1. 29 § 2. 1. 47 § 1 D. 4, 4); (1. 15 § 16 D. 39, 2);
bon. possessio, quae cognitionem pro tribunali desiderat, vel quae decretum exposcit. противоп. b. р., quae de plano peti potuit (l. 2 § 1 D. 38, 15); отсюда decretalis bon poss. (1. 1 § 7 D. 38, 9);
decreto bon. possessionem accipere, petere;
ex decreto admitti (1. 14 § 1 D. 37, 4. 1. 4 D. 37, 8. 1. 2 § 11 D. 38, 17): decreto filio succurrendum est (1. 84 D. 29, 2); (Carbonianum decretum, см. Carbon.);
decreta principum, постановления императоров, т. е. решения судебных дел, которые рассматривались в auditorium principis (1. 7 pr. D. 1, 1. 1. 1 § 1 D. 4, 6. cf. 1. 22 pr. D. 36, 1. 1. 7 D. 48, 7);
decretum divi Marci (1. 13 D. 4, 2).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > decernere
-
112 deficere
1) недоставать: si cibaria defecerint in navigatione (1. 2 § 2 D. 14, 2); (1. 35 pr. D. 12, 2). 2) не иметь места, не быть, deficit actio, exceptio (1. 5 § 12 D. 9, 3. 1. 21 D. 19, 5. 1. 31 § 18 D. 21, 1. 1. 2 § 5 D. 39, 3. 1. 1 § 1 D. 47, 4), interdictum (1. 3 § 13 D. 43, 19), anxilium Scti (1. 4 C. 4, 29); (1. 49 D. 10, 2); (1. 2 pr. D. 29, 6);defecta intentio (1. 20 C. 4, 19);
deficit s. deficitur conditio, defecta conditio (1. 28 § 3 D. 28, 5. 1. 48 § 1 D. 28, 6. 1. 10 pr. D. 35, 1. cf. conditio s. 2. c.); отсюда defectus conditionis, ненаступление условия (1. 28 pr. D. 28, 2. 1. 5 D. 28, 3. 1. 28 § 4 D. 28, 5. 1. 27 § 1 D. 28, 7);
deficit conventio (1. 2 D. 20, 4); особ. об отпавших отказах и о наследственной доле, deficit, quod ei relictum est;
pars (legati) deficit s. defecit (1. 55 pr. I. 57. 59 D. 31);
fideicommissum deficiens (l. 60 eod.);
pars defecta s. deficiens (1. 31 D. 35, 1. 1. 78 D. 35, 2);
deficere также о назначенных наследниках, которые не хотят или не могут принять наследства, ип parte deficientis esse heredem (1. 5 D. 28, 5);
3) оставить, defici, недоставать, не хватать, defici actione, не иметь иска (1. 1 D. 14, 3);deficientium partes accipere (1. 53 § 1 D. 29, 2); (1. 8 D. 34, 1); (1. 78 D. 35. 2); (1. 57 § 2 D. 36,1).
defici accusatore marito (1. 14 pr. D. 40, 9);
deficere facultatibus ad munera vel honores (1. 4 § 1 D. 50, 4);
fide veri deficere (1. 4 C. 1, 18);
aequitas suggerit, etsi iure deficiamur (1. 2 § 5 D. 39, 3);
iure civili deficere, не быть в состоянии сослаться на гражданское право (1. 6 § 1 D. 37. 1. 1. 2 D. 38, 8);
iure deficit testamentum (1. 12 C. 6, 23);
4) истощаться, испортиться: homo defectae senectutis;defici conditione (1. 8 § 7 D. 28, 7. 1. 31 D. 35, 1. 1. 13 pr. D. 40, 7).
aetate defectus (1. 12 § 3 D. 7, 1. 1. 3 § 7 D. 29, 5); (1. 7 C. 11, 58); отсюда defectio praediorum, упадок, падение недвижимых имуществ (1. 12 eod.);
defici facultalibus, обеднеть (1. 33 D. 23, 3); также просто deficere: si debitores defecerint (1. 3 § 8 D. 49, 14);
cautio defecit, представленное обеспечение оказывается недостаточным (1. 73 D. 35, 1);
5) отложиться, отпасть (1. 5 § 1 D. 4, 5. 1. 3 § 21 D. 49, 16). 6) умереть, plerique, dum torquentur, deficere solent (1. 8 § 3 D. 48, 19); (1. 21 C. 9, 22).defecta поmina, долговые требования против несостоятельного должника (1. 11 § 1 D. 22, 1).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > deficere
-
113 defici
1) недоставать: si cibaria defecerint in navigatione (1. 2 § 2 D. 14, 2); (1. 35 pr. D. 12, 2). 2) не иметь места, не быть, deficit actio, exceptio (1. 5 § 12 D. 9, 3. 1. 21 D. 19, 5. 1. 31 § 18 D. 21, 1. 1. 2 § 5 D. 39, 3. 1. 1 § 1 D. 47, 4), interdictum (1. 3 § 13 D. 43, 19), anxilium Scti (1. 4 C. 4, 29); (1. 49 D. 10, 2); (1. 2 pr. D. 29, 6);defecta intentio (1. 20 C. 4, 19);
deficit s. deficitur conditio, defecta conditio (1. 28 § 3 D. 28, 5. 1. 48 § 1 D. 28, 6. 1. 10 pr. D. 35, 1. cf. conditio s. 2. c.); отсюда defectus conditionis, ненаступление условия (1. 28 pr. D. 28, 2. 1. 5 D. 28, 3. 1. 28 § 4 D. 28, 5. 1. 27 § 1 D. 28, 7);
deficit conventio (1. 2 D. 20, 4); особ. об отпавших отказах и о наследственной доле, deficit, quod ei relictum est;
pars (legati) deficit s. defecit (1. 55 pr. I. 57. 59 D. 31);
fideicommissum deficiens (l. 60 eod.);
pars defecta s. deficiens (1. 31 D. 35, 1. 1. 78 D. 35, 2);
deficere также о назначенных наследниках, которые не хотят или не могут принять наследства, ип parte deficientis esse heredem (1. 5 D. 28, 5);
3) оставить, defici, недоставать, не хватать, defici actione, не иметь иска (1. 1 D. 14, 3);deficientium partes accipere (1. 53 § 1 D. 29, 2); (1. 8 D. 34, 1); (1. 78 D. 35. 2); (1. 57 § 2 D. 36,1).
defici accusatore marito (1. 14 pr. D. 40, 9);
deficere facultatibus ad munera vel honores (1. 4 § 1 D. 50, 4);
fide veri deficere (1. 4 C. 1, 18);
aequitas suggerit, etsi iure deficiamur (1. 2 § 5 D. 39, 3);
iure civili deficere, не быть в состоянии сослаться на гражданское право (1. 6 § 1 D. 37. 1. 1. 2 D. 38, 8);
iure deficit testamentum (1. 12 C. 6, 23);
4) истощаться, испортиться: homo defectae senectutis;defici conditione (1. 8 § 7 D. 28, 7. 1. 31 D. 35, 1. 1. 13 pr. D. 40, 7).
aetate defectus (1. 12 § 3 D. 7, 1. 1. 3 § 7 D. 29, 5); (1. 7 C. 11, 58); отсюда defectio praediorum, упадок, падение недвижимых имуществ (1. 12 eod.);
defici facultalibus, обеднеть (1. 33 D. 23, 3); также просто deficere: si debitores defecerint (1. 3 § 8 D. 49, 14);
cautio defecit, представленное обеспечение оказывается недостаточным (1. 73 D. 35, 1);
5) отложиться, отпасть (1. 5 § 1 D. 4, 5. 1. 3 § 21 D. 49, 16). 6) умереть, plerique, dum torquentur, deficere solent (1. 8 § 3 D. 48, 19); (1. 21 C. 9, 22).defecta поmina, долговые требования против несостоятельного должника (1. 11 § 1 D. 22, 1).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > defici
-
114 deponere
1) перестать носить траур, напр. lugubria (l. 8 D. 3, 2); сложить с себя должность, dep. officium (l. 5 § 2 D. 16, 3. 1. 38 pr. 65 § 1 D. 23, 2. 1. 3 § 6 D. 26, 10), tutelam (1. 40 pr. 1. 41 § 2 D. 27, 1), imperium (1. 16 D. 1, 16), cingulum (1. 2 C. 3, 21), sollicitudinem (1. 21 C. 9, 9); (1. 13 D. 1, 7); оставлять, отказываться, dep. affectum, et animum accusandi (1. 6 § 1. 1. 13 pr. D. 48, 16);animo dep. possessionem (1. 34 pr. D. 41, 2);
dep. beneficium (1. 2 D. 40, 10); лишать себя, сбыть, qui de patrimonio suo deposuerit, противоп. qui non acquirit (1. 5 § 13 D. 24, 1). Depositio, низложение, сложение, потеря, poenae, quae continent - dignitatis aliquam depositionem (1. 6 § 2. 1. 8 pr. D. 48, 19);
2) положить в безопасное место, поместить, отдать на сохранение кому-нб.;depos. superflui ponderis (1. 28 C. 6, 23).
depositio, отдача, положение на сохранение, dep. pecuniam in aedem, s. apud aedem, s. in aede (1. 73 D. 3, 3. 1. 7 § 2 D. 4, 4. 1. 1 § 36. 1. 5 § 2 D. 16, 3), in publico loco (1. 64 D. 46, 1); (1. 5 D. 10, 2);
dep. corpus (1. 40 D. 11, 7. cf. commendare s. 1);
servum exhibendum dep. apud officium (1. 11 § 1 D. 10, 4); (1. 3 § 6 D. 43, 30), (1. 31 § 1 D. 41, 1); особ. обозн. односторонний, вещный договор, который совершается посредством передачи одним лицом другому движимой вещи на безмездное хранение, с обязанностью возвратить ту же самую вещь (in specie) во всякое время: поклажа, отдача на сохранение (§ 3, 1. 3,14; - tit. D. 16, 3. C. 4, 34. -1. 24 eod. -1. 1 § 8 eod.); (1. 1 § 2 eod.);
lex depositionis (1. 5 § 2 eod.);
conditio depositionis (1. l § 22 eod. 1. 9 § 3 D. 4. 3); (l. 18 § 1 D. 36, 3);
pretium depositionis non quasi merceden accipere (1. 2 § 24 D. 47, 8); (Gai. III. 207. IV. 47, 60). Depositum, a) предмет, данный на сбережение, depositum suscipere (1. 5 pr. D. 16, 3);
pro deposito esse apud aliquem (1. 78 § 1 D. 36, 1);
pro deposito habere pecuniam (1. 11 § 13 D. 32);
in deposito habere, tenere aliquid (1. 5 § 4 D. 36, 3. 1. 69 pr. D. 47, 2);
in depositi causam habere (1. 2 C. 4, 32);
abnegare, inficiari depositum (1. 1. 1 § 2. 1. 69 pr. D. 47, 2);
si convenit, ut in deposito et culpa praestetur = si in re deposita et culpam repromisi (1. 1 § 6 D. 16, 3. 1. 2 § 24. D. 47, 8);
b) обязательное отношение, возникающее из передачи вещи на сохранение, = contractus depositi (l. 2 pr. 1. 50 D. 2,14. 1. 23. 45 pr. D. 50, 17);
in deposito male versari (1. 6 § 6 D. 3, 2), 1. 1 § 35 D. 16, 3);
dolus solus in depositum venit (1. 1 § 10 eod.); (1. 24 eod.);
depositi actio, иск прямой (directa), который предъявляет deponens против депозитария, по поводу возвращения вещи и вознаграждения за вред и убытки (§ 3 J. cit. 1. 1 § 9-47 D. eod.);
depositi (sc. actione) agere eperiri, teneri, damari (1. 1 D. 2, 2. 1. 1 § 8. 13. 14. 16. 25. D. 16, 3);
contrarium indicium depositi, встречный иск принимателя поклажи о возвращении издержек, понесенных на чужую вещь (1. 5 pr. eod.). Depositor = qui deposuit (1. 1 § 36. 37 eod.). Depositarius a) = qui depositum suscepit (§ 36 bit.);
3) разрушать, ломать, dep. aedificium, aedes (1. 6 pr. 8 pr. D. 8, 5. I. 23 § 2 D. 41, 3);b) = depositor (1. 7 § 2. 3 eod. 1. 24 § 2 D. 42, 5).
aedes usque ad aream deposita (1. 83 § 5 D. 45, 1);
paries deponendus (1. 18 § 11 D. 39, 2);
dep. arboris ramos (1. 17 § 1. D. 8, 2);
4) объяснять, tactis sacrosanctis scripturis deponere, quod etc. (1. 1 § 1 C. 2. 59);depositio aedificii = demolitio (1. 9 § 2 D. 4, 2).
depositio, объяснение, testium depositiones (1. 3 C. 2, 43. 1. 17 C. 4, 20); (1. 3 C. 4, 66).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > deponere
-
115 dies
1) день, а) 12 часов дня, от восхода солнца до его заката (1. 2 § 1 1). 50, 16): hora sexta diei, полдень противоп. hora sexta noctis, полночь (1. 7 D. 41, 3), или mane, albescente caelo (1. 25 § 1 D. 28, 2. 1. 2 D. 33, 1);b) сутки, 24 часа, а) от полуночи до полуночи (1. 8 D. 2, 12);
b) когда часы и начало времени не брались во внимание, annus qui ex continuis diebus CCCLXV constat (1. 4 § 5 D. 40, 7. cf. 1. 51 § 2 D. 9, 2);
dies utiles (1. 2 pr. § 1 D. 38. 15. cf. utilis);
prior. posterior dies (bissexti);
extremus dies mensis (1. 98 D. 50, 16);
tertio quoque die (1. 1 pr. D. 43, 28);
alternis diebus (см. alternus); (1, 8 § 3 D. 2, 15);
et diem et horam denunciatione complecti (1. 5 § 1 D. 43, 24);
2) момент а) cpoк, как ограничение действия юридического акта. Такое ограничение может касаться или начала (ех die), или конца действия акта (ad diem) (l. 44 § 1 D. 44, 7);adiecto die et consule (см consul); (Gai IV. 15. 29. III. 790.
dies certus s. certa, dies incertus s. incerta (1. 16 § 1 D. 12, 6. 1. 30 § 4 D. 30. 1. 1 D. 35, 1. 1. 21 pr. D. 36, 2. 1. 13 § 3 D. 38, 4. 1. 70 D. 46, 3); (1. 77 D. 50, 17); (1. 41 § 1 D. 45, 1); (1. 10 D. 12, 6);
ex die, in diem accipere, dare (1. 9 § 17 seq. D. 28, 5); (1. 14 eod.);
posse usumfr. ex die legari, et in diem constat (1. 1 § 3 D. 7, 3);
dies cedit, venit, pendet (см.);
b) срок для совершения известного действия: dies (sc. bon. poss. agnoscendae) alicui non procedit (1. 9 D. 37, 1);
diem (compromissi) proferre;
si dies exitura est (1. 16 § 1. 1. 27 pr. 1. 33 D. 4, 8);
dies actionis exit (1. 4 pr. D. 2, 7. 1. 3 D. 2, 12. 1. 1 § 1. 1. 21 pr. D. 4, 6. 1. 49 pr. D. 36. 1): dies iudicii, судебный срок (1. 2§ 3 D. 2, 11);
in s. ad diem addicere (см addicere s. 2);
c) cpoк уплаты, dies solvendae pecuniae, usurarum, operarum (см. cedere s. 7. b); (1. 8 § 3 D. 13,7);
nisi sua quaque die usarae exsolverentur (1. 12 D. 22, 1); (1. 1 § 2 D. 2, 13);
d) день смерти, diem suum s. ultimum obire;
diem fungi, умереть (см. obire s. 2 и fungi s. 5).
-
116 esse
1) s. edere, есть (1. l § 4 D. 19, 1. 1. 3 § 1-3 D. 33, 9. 1. 19 § 10 D. 34, 2);esus, ядение, еда: penu legata contineri, quae esui potuique sunt (1. 3 pr. § 1 D. 33, 9);
esca, пища (1. 19 § 12 D. 34, 2);
escaria (sc. vasa), столовая посуда (1. 3 § 3 D. 33, 10);
argentum escarium s. escale, сереб. посуда (1. 8 eod. 1. 19 § 12. 1. 32 § 2 D. 34, 2);
esculentus, съестной (1. 18 D. 1, 18. 1. 3 § 3 D. 33, 9);
2) быть;penus escul. (1. 3 § 2 eod.).
a) как вспомогательный глагол (1. 34 § 1. 2 D. 34, 2. 1. 123 D. 50, 17);
b) как сказуемое, heres esto, heredes sunto (1. 142 eod.);
damnas esto (см. damnas);
c) находиться, быть в положении, состоянии: esse in causa aliqua, in pari, in duriore loco (1. 1 D. 2, 9);
in potestate - sui iuris esse (l. 1 D. 1, 6), esse in servitute, libertate (1. 4 D. 1, 1. 1. 10 D. 40, 12);
in possessione (1. 10 § 1 D. 41, 2), in concubinatu (1. 2. 3. D. 25, 7);
in sententia alicuius esse, быть согласно с мнением кого-нб. (1. 60 D. 29, 2);
d) быть, пребывать: Romae, Capuae esse (1. 2 § 8 D. 2, 11. 1. 30 § 5 D. 32);
ibi csse, ubi etc. (1. 7 D. 33, 1);
eo loci esse (1. 199 D. 50, 16);
esse cum aliquo (1. 5. 13 § 2 D. 34, 1), circa aliq. (1. 33 D. 12, 1); е) = быть в самом деле, существовать, жить, nondum esse, nec sperari (1. 10 pr. D. 26, 2);
res, quae est;
ius, quod est (1. 1 D. 50, 17), si nihil sit in peculio (1. 6 § 6 D. 3, 5);
si ager ita corruerit, ut nusquam sit (1. 15 § 2 D. 19, 2);
si quid sit, quod imputetur (1. 2 § 8 D. 2, 11);
f) происходить: provincia, unde es, ubique moraris (1. 11 C. 5, 62);
g) заключаться, состоять: in dofe esse (1. 18 § 4 D. 23, 3);
nolle rerum suarum esse aliquid (§ 47. J. 2, 1); (1. 19 § 5 D. 34, 2);
amplius quam in facultatibus est (1. 10 D. 40, 9); (1. 13 D. 40, 1);
h) быть чьим, принадлежать;
totum meum esse, cuius non potest ulla pars dici alterius esse (1. 25 pr. D. 50,16);
desinere esse alicuius (1. 1 § 1 D. 2, 9); (1. 71 D. 1, 2);
universitatis esse (1. 6 § 1 D. 1, 8);
i) иметь место, служить кому, actionem competere esseve oportet (1. 10 pr. D. 42, 8), (1. 6 § 7. 1. 9. 42 D. 3, 5);
nullam esse actionem (1. 34 D. 1, 7);
provocatio est ab aliquo (1. 2 § 16 D. 1, 2);
eius est, non velle, qui potest velle (1. 3 D. 50,17), (1. 102 § 1 eod.);
vix est, ut non videatur (1. 40 D. 41, 1);
pro qua sententia est, quod etc. (1. 1 § 10 D. 3, 1);
k) означать, обозначать: "in eadem causa" quid sit, vdeamus (1. 1 § 1 D. 2, 9); (1. 4 D. 1. 1);
nihil est aliud hereditas, quam etc. (1. 24 D. 50, 16);
palam est coram pluribus (1. 33 eod.);
probrum et obprobrium idem est (1. 42 eod.);
penes tu amplius est, quam apud te (1. 63 eod.);
aliud est capere, aliud accipere (1. 71 pr. eod.); 1) для означения цены, стоить: quanti id iu eo anno plurimi fuit (1. 2 pr. D. 9, 2);
m) est, следует = licet: est exemplum capere (1. 11 § 2 D. 36, 1).
-
117 familia
1) принадлежащее семейству или лицу имение, имущество (1. 195 § 1 D. 50, 16.);gentiles familiam habento (L. XII. tab. V. 5. - ex ea familia in eam familiam (1. c. 8);
actio familiae erciscundae (см. erciscere);
familiam restituere rogari (1. 14 § 8 D. 36, l);
familiae emtor;
familiam vendere, mancipare, mancipio dare - accipere;
2) находящиеся под властью общего родоначальника лица, связанные родством, основанным на отцовской власти (agnatio) (1. 195 § 2 D. 50, 16. § 4 eod. § 5 eod. 1. 196 § 1 eod. 1. 40 § 2 eod.);familiae venditio, mancipatio (Gai. II. 102 - 106. 109. 115. 119. 121. 137. Ulp. XX. 7).
familia adoptiva (1. 1 § 4 D. 38, 8. 1. 4 § 10 D. 38, 10. cf. 1. 23 D. 1, 7);
filius, nepos, in familia retentus (1. 84 D. 29, 2. 1. 9 D. 37, 6);
exire ex fam. alicuius (1. 32 D. 40, 12);
mutare, amittere familiam (1. 3 pr. 1. 11 D. 4, 5. 1. 67 § 2 seq. D. 31. 1. 38 § 3 D. 32);
3) дом, семейство, особ. рабы, по отношению к которым имело место разделение на fam. rustic. и urbana (1. 32 D. 9, 4. 1. 1 § 1. 1. 25 § 1. 2. D. 21, 1. 1. 79 pr. D. 32. 1. 1 pr. 1. 12 § 1. 2 D. 39, 4. 1. 1 pr. 11. 16 - 19. D. 43, 16. 1. 2 § 14. 16. D. 47, 8. 1. 40 § 3. 1. 195 § 3 D. 50, 16);petere, ne fundus de fam. exeat etc. (см. exire s. 1); (1. 114 § 15 D. 30. 1, 69 § 1. 3. 4. 1. 78 § 3 D. 31. 1. 32 § 6 eod. 1. 5 C. 6, 38 1. 15 D. 35, 1. cf. 1. 4 D. 27, 2. 1. 41 § 7 D. 32. 1. 21 D. 33, 5. 1. 21 pr. D. 36, 2. 1. 41 § 16 D. 40, 5. 1. 5 D. 11, 7).
4) отряд рекрут (1. 9 C. 10, 1. 1. 1 C. 12, 39).fam. urbana-rustica (1. 166 eod.), - publica-privata (1. 1 D. 1, 15), domestica, venalicia (1. 31 § 10 D. 24, 1. 1. 1 pr. D. 29, 5).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > familia
-
118 ferre
1) носить (1. 235 pr. D. 50, 16). 2) уносить (1. 1 § 1 D. 2, 3. 1. 27 § 27. D. 9, 2 1. 21 § 5. 6 D. 47, 2. 1. 6 pr. D. 48, 13); считать, получать amplius, plus, minus ferre (1. 4 D. 6, 1. 1 3 pr. D. 36, 1. 1. 1 § 9. 11 D. 37, 8. 1. 41 § 1 D. 44, 7. 1. 6 D. 47, 6. 1. 58 § 1 D. 17, 1. 1. 24 D. 28, 6. 1. 82 D. 35, 2);3) высказывать, произносить, давать: fene sententiam (1. 32 § 4 D. 4, 8. 1. 27 § 3 1. 39 § 1 D. 40, 12. 1. 1 pr D. 49, 1), testimonium (1. 3 pr. D. 22, 5. 1. 20 C. 6, 23), suffragium (1. 8 D. 50, 4. 1 un. pr. C. 4, 3);damni, lucri partem (1. 30 D. 17, 2), quod assi deest (1. 17 pr. D. 28, 5), legatum, dotem (1. 53 pr. D. 31. 1. 24 D. 37, 5), usumfr. (l. 42 § 1 D. 7, 1. 1. 31 D. 4, 8. 1. 15 § 2 D 5, 2).
4) помогать кому: аuxilium ferre (1. 1 § 28. 35. 36. D. 29, 5). 5) записывать, вносить: ferre acceptum (см. accipere s. 1), expensum (см. expendere). 6) терпеть а) переносить: morbus ferendus aliсui (1. 22 § 7 D. 24, 3), b) прощать: nec upina ignorantia ferenda est (1. 6 D. 22, 6);feruntur exempla (1. 7 § 3 D. 48, 20), fertur, говорят, что (1. 1 § 3 D. 3, 1. 1. 1 § 3 D. 5, 4).
c) дозволять: quod ferendum non est (1. 33 D. 23, 3. 1. un. C. 9, 17);
7) nomen alicujus ferre, носить имя, называться (1. 7. 63 § 10 D. 36, 1. 1. 19 § 6 D. 39, 5). 8) legem ferre, предлагать, издавать закон;d) выслушивать кого: non ferre querentem (1. 1 § 2 D. 27, 3. 1. 7 § 2 D. 47, 10. 1. 25 D. 3, 3. 1. 6 D. 1, 6. 1. 15 D. 2, 1. 1. 12 D. 2, 15. 1. 50 D. 23, 2. 1. 5 D. 26, 10. 1. 1 § 12. 15 D. 42, 6).
latio, издание закона (§ 15 J. 4, 3. 1. 2 § 2. 4. 16. 21 D. 1, 2. 1 1 pr. D. 35, 2);
ferre S Ctum (pr. J 3, 4);
latae sanctiones (1. 11 C. 10, 52);
9) приносить доход: fundus ferens annua LX (1. 21 § 1 D. 33, 1).latio sanctionis (1. 27 pr. C. 4, 32).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > ferre
-
119 ferus
дикий fera bestia, зверь (1. 62 § 1 D. 7, 1. 1. 1 § 1. 1. 5. § 1 D. 41,1. 1. 3 § 14 D. 41, 2);apes ferae (1. 26 pr. D. 47, 2. 1. 2 § 2 D. 9, 2. 1. 5 § 2. 5. D. 41, 1). Feritas, дикость: bestias accipere debemus ex feritate (1. 1 § 6 D. 3, 1. 1. 1 § 4. 10 D. 9, 1).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > ferus
-
120 fideicommittere
в тесном смысле: поручить наследнику исполнение известной услуги в пользу третьего лица, обязывать (precativis verbis) наследника исполнить известное поручение;fideicommissum (subst.) такое доверенное поручение (Gai. II. 246 seq. Ulp. XXV. 1 seq. Fideicommissum est, quod non civilibus verbis sed precative relinquitur. § 1 J. 2, 23. § 3. J. 2, 24. 1. 12 § l D. 28, 3. 1. 115. 118. D. 30). Юстиниан формально уничтожил разлчие между отказами и фидеикоммиссами (в constitutiones 529 и 531 годов) (§ 3 J. 2, 20. 1. 1 § 6. 7. D. 32. 1. 90 D. 35, 2. 1. 14 § 1 eod.);
fideicommittere alicui = fideicommissum dare alicui (1. 28 D. 34, 4);
fideic. ab aliquo s. fideic. dare, relinquere ab aliquo(1. 114 pr. § 1. 1. 126. 127 D. 30);
legatarius, a quo fideic. datum est (1. 8 pr. D. 32);
per fideic. dare alicui ab aliquo (1. 21 § 1 D. 33, 1. 1. 25 § 1 D. 35, 2. 1. 91 eod.);
fideicommissa ab intestato data (1. 13 D. 5, 2. 1. 18 D. 28, 2. 1. 3 § 2. D. 34, 4. 1. 12. 26. D. 36, 1);
fideicommissum hereditatis accipere (1. 52 § 1 eod.);
restituitur alicui hereditas fideicommissa;
per fideic. restitui iussa hered. (1. 26 D. 3, 5. 1. 90 D. 35, 1. 1. 1 pr. 1. 12 § 2. 1. 12 § 2. 1. 24 § 1 seq. 1. 55 § 1 D. 40, 5. 1. 4 D. 40, 13. 1. 53 D. 5, 1. 1. 3 § 3 D. 28, 5);
ex fideic. ad libertatem pervenire (. 1. 56 D. 40, 4. 1. 28 § 1 D. 26, 2), ex causa fideic. manumittere (1, 9. D. 2, 4). Fideicommissarius, касающийся фидеикоммиссов, praetor fideicomm. = qui de fideic. ius dicit (pr. epistola fideic. (1. 37 § 3 D. 32. 1. 7 C. 6, 22);
J. 2, 23. 1. 2 § 32 D. 1, 2. 1. 78 § 6 D. 32. 1. 4. D. 40,13);
hereditas, libertas fideic. = fideicommissa (1. 13 § 1 D. 29, 6. 1. 11 § 2 1. 16 § 13. 1. 22 § 1. 1. 52 § 1 D. 36, l. tit. D. 40, 5. 1. 18 pr. 1. 30 § 1 D. 36, 1. tit. D. 5, 6);
fideicommissarius (subst.) обозначает a) того, которому следует выдать наследство (1. 11 § 2. 1. 16 § 3. 8. D. 36, 1. 1. 27 D. 42, 5);
fideicommissarii, quibus ex Trebelliano restituitur hereditas (1. 2 § 13 D. 41, 4);
b) тот, на которого возложена такая обязанность (1. 51 D. 5, 1. 1. 29 § 2 D. 7, 4).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > fideicommittere
См. также в других словарях:
accipere — index accept (take), construe (comprehend), enfranchise, hear (give attention to), receive (a … Law dictionary
ACCIPERE — verbum mysticum Arnobius l. 7. adv. Gent. Quod Tellus est mater, consimiliter Gravidis accipienda est scrosis. Ita ςθεοὺς ὑποδέχεςθαι Graeci frequenter aiunt. Artemidorus l. 3. c. 14. Οἱ γὰρ εν περιςτάσει γινόμενοι, ςθύουσί τε τοῖς ςθεοῖς.καὶ… … Hofmann J. Lexicon universale
accipere quid ut justitiam facias, non est tarn accipere quam extorquere — /aeksipariy kwid si jastishiyam feyshiyas, non est tarn aeksipariy kwaem ekstorkwariy/ To accept anything as a reward for doing justice is rather extorting than accepting … Black's law dictionary
accipere quid ut justitiam facias, non est tarn accipere quam extorquere — /aeksipariy kwid si jastishiyam feyshiyas, non est tarn aeksipariy kwaem ekstorkwariy/ To accept anything as a reward for doing justice is rather extorting than accepting … Black's law dictionary
Accipere quid ut justitiam lacias, non est tam accipere quam extorquere — The acceptance of something for doing justice is not so much an acceptance as an extortion … Ballentine's law dictionary
Accipere quam facere praestat injuriam. — См. Лучше в обиде быть, нежели в обидчиках … Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)
perperam accipere — index misconceive Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
rem hereditate accipere — index inherit Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
Beneficium accipere, libertatem vendere est. — См. Заниматься самому продаться … Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)
Fraus est accipere, quod non possis reddere. — См. Умел взять умей отдать … Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)
Kriegen (accipere) — 1. Dat wöl wi wull krîgen, sä Snîder Meinert, he mên aber de Krintstûte. (Süderdithmarschen.) Das wollen wir schon kriegen, sagte Schneider Meinert, er meinte aber das Korinthenbrot. 2. Dat wöllt wi wol krîgen, säd de Avcat, da mên he dat Geld.… … Deutsches Sprichwörter-Lexikon