-
1 accentus
ac-centus, ūs m. [ cantus ]1) звучание, игра (aēneatorum Amm; tibiarum Sol)2) грам. ударение, повышение голоса, акцент Q, AG3) усиление, обострение ( hiĕmis Sid) -
2 προσωδια
ἥ1) Aesch. = προσφώνησις См. προσφωνησις2) ( = поздн. τόνος См. τονος) акцент, ударение(φθόγγοι τε καὴ προσῳδίαι Plat.)
3) знак ударенияπ. ὀξεῖα Arst. (лат. accentus acutus) — острое ударение;
π. βαρεῖα Arst. (лат. accentus gravis) — тяжелое (тупое) ударение4) орфографический знак (придыхания, количества или ударения) Arst. -
3 accentiuncula
-
4 acutus
acūtus, a, um [ acuo ]1) острый (ensis O; telum H; rostrum PM); остроконечный, заострённый (nasus Pl; folium PM); иглистый, колючий ( pinus O); островерхий, конический ( cupressus O)2) резкий, пронизывающий ( gelu H); пронзительный, высокий, тонкий (sonus H, C; vox V); острый, едкий ( odor PM); острый, пряный (cibus, sapor PM)3) знойный, палящий ( sol H)4) имеющий острое ударение, ударный ( syllaba Q)accentus a. Q — острое ударение, акут5) остро протекающий (febris CC; morbus H, CC)6)а) проницательный, остроумный (ingenium, homo C)a. rebus Q — глубокомысленный7) чувствительный, чуткий, тонкийacutae nares H — хорошее (тонкое) обоняние. — см. тж. acuta, acutus -
5 apex
apicis m.1) остроконечная верхушка ( lauri V); остриё, кончик, вершина, пик (montis O, Sil)a. flammae O — сноп огня, огненный язык2) высшая ступень, вершина ( dignitatum apices Amm)4) апекс ( обмотанный шерстью жгутик белой конической шапки (albus galerus) жрецов-фламинов и салиев; шапка жрецов-фламинов из шкуры жертвенного ягнёнка)apicem Dialem alicui imponere L — посвятить кого-л. в жрецы Юпитераapicem tollere H — развенчать, сбросить с вершины славы и могущества, обездолитьa. senectutis C — лучшее украшение (краса, венец) старости5) кончик (остриё) шлема, тж. шишак, шлем (ardet a. capiti V)6) знак долготы (над гласной в виде accentus acutusá вместо более позднего ā) Q, AGapices litterarum AG — чёрточки и палочки, очертания букв7) pl. письмена, рукопись ( apices sacri Sid)8) pl. тонкости, замысловатости ( de apicibus juris disputare Dig) -
6 circumflecto
circum-flecto, flēxī, flexum, ere1) загибать, поворачиватьlongos cursus c. V — широким поворотом изменить путь2) произносить протяжно или снабжать знаком долготы ( syllabam AG)accentus circumflexus грам. — облечённое ударение, циркумфлекс -
7 moderamentum
moderāmentum, ī n. [ moderor ]1) средство управления, регулирования ( accentūs moderamenta vocum AG)2) мед. успокаивающее средство ( moderamenta adhibenda CA) -
8 rigor
ōris m. [ rigeo ]1) твёрдость, жёсткость ( ferri V)r. nervorum CC — судорога, столбняк3) окоченелость, оцепенение ( cervīcis PM); холод ( membra rigore torpent L)4) строгость, непреклонность, твёрдость (animi T; disciplinae militaris T); жёсткость, отсутствие гибкости, однообразие (r. accentūs Q) -
9 βαρεια
-
10 βαρυ
Iadv. тяжело(στενάχειν Hom.)
IIτό1) тяжесть(τὸ β. καὴ τὸ κοῦφον Arst.)
2) грам. (= βαρεῖα См. βαρεια προσῳδία) тяжелое ударение (accentus gravis) -
11 βαρυς
βᾰρεῖα, βαρύ1) тяжелый, тяжеловесный Her., Plat., Arst., Plut.2) тяжеловооруженный(δύναμις Plut.)
τὸ βαρύτατον τοῦ στρατεύματος Xen., τὰ βαρέα τῶν ὅπλων Polyb. и τὰ ἐν βάρεσιν ὅπλοις Diod. — тяжеловооруженные войска3) отяжелевший, ослабевший(σὺν и ἐν γήρᾳ, νόσῳ Soph.; ὑπὸ τῆς μέθης Plut.)
πολλοῖσι β. ἐνιαυτοῖς Theocr. — удрученный старостью;β. ἐκ τοῖν σκελοῖν Luc. — с трудом передвигающий ноги4) сильный, мощный, грозный(χείρ Hom.; δύναμις Polyb. - ср. 1; πόλις Diod.)
5) тяжелый, тяжкий, тягостный, тж. жестокий(ὀδύναι Hom.; πένθος, νόσος Pind.; τύχαι Aesch.; μῆνις Soph.; πόλεμος Dem.)
6) невыносимый, несносный(τοῖς συνοῦσι Plat.; ἡλίου θάλπος Anth.; φρόνημα Plut.)
7) трудный, затруднительный(τινι Soph.)
8) опасный(χωρίον Xen.)
9) разгневанный, гневный(βαρὺν θυμὸν ἔχειν Theocr.)
10) тяжелый или резкий(ὀδμή Her. и ὀσμή Arst.)
11) низкий, глубокий, глухо звучащий(φθόγγος Hom.; χορδή Plat.)
; но тж. сильный, мощный(φωνή Arst.; βρύχημα λέοντος Anth.)
12) угрюмый, мрачный(βαρύτερος τὸ ἦθος ὤν Plut.)
13) степенный, серьезный, важный(σεμνὸς ἢ β. Arst.)
14) суровый, строгий(εὔθυνος Aesch.)
15) грам. тяжелыйβ. συλλαβή Plat. — слог, произносимый с понижением тона (accentus gravis) -
12 βαρυτης
- ητος ἥ1) тяжесть, тяжеловесность(β. καὴ κουφότης Arst.)
2) нагруженность, перегрузка(νεῶν Thuc., Polyb.)
3) тяжелый нрав, суровость Dem., Polyb., Plat.; pl. Isocr.4) ощущение тяжести(β. καὴ πλησμονέ σώματος Plut.)
5) онемелость, оцепенение(ναρκώδης Plut.; τῶν σκελῶν βαρύτητες Diod.)
6) низкий тембр(φωνῆς Plat., Arst.)
7) серьезность, степенность, важность(εὐσχήμων Arst.; τοῦ ἤθους Plut.)
8) грам. понижение тона (accentus gravis) Arst. -
13 akcento
Rus. aкцeнт, Lit. akcentas, Pol. akcent, Fre. accent, Eng. accent, Lat. accentus -
14 akcents
lietv. акцент; ударениеLKLv59▪ Terminilv poligr.ru акцентen accentde AkzentLit95▪ EuroTermBank terminiHumru акцентZin, Ek, Rūp, KultRellv uzsvarsru акцентъHumlv uzsvarsru ударениеru акцентZin, Ek, Rūp, Humlv uzsvarsru ударениеETB▪ Skaidrojumilv Izcelsme - latīņu accentus ‘akcents, uzsvars’. lingv.loģiskais akcentslv 1. lingv. Fonētisks valodas vienības (parasti zilbes) izcēlums runas plūsmālv 2. Izrunas īpatnības, ar kurām kādas valodas vai dialekta lietotājs runā citā valodā vai dialektā. mūz.lv 3. mūz. Atsevišķas skaņas vai akorda uzsvērums, to pastiprinot. pārn.lv 4. Izcēlums, uzsvērums (kādai domai, idejai)Jum99▪ Sinonīmilietv.1. uzsvars2. dresēšana; dresūra; izrunaT09 -
15 akcentēt
darb.v. акцентироватьLKLv59▪ Termini▪ EuroTermBank terminiHumlv uzsvērtru акцентироватьru акцентоватьETB▪ Skaidrojumilv Izcelsme - viduslaiku latīņu accentuare \< latīņu accentus ‘akcents, uzsvars’. lingv.lv 1. lingv. Izrunāt ar uzsvaru, akcentu (1); uzsvērt. mūz.lv 2. mūz. Uzsvērt atsevišķu skaņu vai akordu. pārn.lv 3. Izcelt, uzsvērt (domu, ideju u. tml.), piem., rakstā, runā, mākslas darbāJum99▪ SinonīmiI. censties panākt; izcelt; pasvītrot; uzsvērtII. darb.v.1. izcelt; paspilgtināt; pasvītrot; uzsvērtT09 -
16 akūts
a. острыйLKLv59▪ Terminilv (akcents) poligr.ru акутen acute accentde AkutLit95▪ EuroTermBank terminiHumru акутHumru акутETB▪ Skaidrojumilv Izcelsme - latīņu acutus (accentus)lv 1. Šs muzikālā jeb toniskā akcenta tips dažās indoeiropiešu valodāslv 2. Diakritiska zīme (´), ar ko apzīmē akcentu, zilbes intonāciju vai noteiktu izrunas veidulv Izcelsme - latīņu acutus ‘ass’lv 1. Pašreizējā brīdī svarīgs, neatliekams, piem., akūta problēma. med.lv 2. med. Tāds, kas pēkšņi sākas, spēcīgi izpaužas un strauji progresē; sal. hronisksJum99▪ Sinonīmiīp.v. assT09
См. также в других словарях:
Accentus — can refer to: * accentus (fallacy), a fallacy of ambiguity, where the ambiguity arises from the emphasis (accent) placed on a word or phrase. * Accentus Ecclesiasticus, a Church music term … Wikipedia
Accentus — Accentus французский камерный хор, основанный и возглавленный в 1991 году дирижёром Лоранс Экильбе. Состоит из 32 исполнителей. В репертуар хора входят как классические сочинения, начиная с эпохи барокко, так и, прежде всего, новейшая… … Википедия
accentus — (izg. akcèntus) m DEFINICIJA glazb. način na koji se u liturgijskom pjevanju izvode tekstovi recitativnog karaktera: pjevač recitira na jednom stalnom tonu, uz male promjene, opr. concentus ETIMOLOGIJA lat.: naglasak … Hrvatski jezični portal
Accentus — Chœur de chambre Accentus Pour les articles homonymes, voir Chœur. Accentus Alias Chœur de chambre Accentus Pays d’origine … Wikipédia en Français
Accentus — Der Accentus (Lesestil) ist neben dem Concentus die zweite bedeutende Stilart im Gregorianischen Choral. Er wird für Lesungen des Evangeliums, im Rahmen des Psalmodierens etc. verwendet. Die sehr schlichten Melodien werden nach vorgegebenen… … Deutsch Wikipedia
Accentus — Ac|cen|tus 〈[aktsɛ̣ntus] m.; , ; Mus.〉 rezitierend vorgetragene Form des gregorianischen Chorals; Ggs Concentus [lat., „Betonung“] * * * Accẹntus [lateinisch] der, / , Musik: in der katholischen und evangelischen Kirche seit dem 16.… … Universal-Lexikon
Accentus — Ac|cen|tus [ak tsɛn...] der; , [...tu:s] <aus lat. accentus, eigtl. »das Antönen, Blasen«> liturgischer Sprechgesang; Ggs. ↑Concentus … Das große Fremdwörterbuch
accentus — akˈsentəs noun (plural accentus) Etymology: Medieval Latin, from Latin, accent : the part of the church service sung or recited by the priest and his assistants at the altar usually in monotone contrasted with concentus … Useful english dictionary
Accentus Ecclesiasticus — • Parts of the liturgy the priest, or the deacon, or subdeacon, or the acolyte sang alone Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Accentus Ecclesiasticus Accentus Ecclesiasticus … Catholic encyclopedia
Accentus Austria — ist ein 1988 in Wien (Österreich) von Thomas Wimmer gegründetes Ensemble. Die Ensemblemitglieder treten in unterschiedlichen Besetzungen auf. Zu einzelnen Programmen werden auch Gastmusiker hinzugezogen. Thomas Wimmer spielt Viola da gamba, Fidel … Deutsch Wikipedia
Accentus ecclesiastici — Accentus ecclesiastici, der Vortrag der Orationen, Collecten, Lectionen, Prophetien, Martyrologien, Episteln und Evangelien in ihren eigenthümlichen Modulationen, welche sich theils nach der Interpunktion, theils nach dem Charakter des Festes… … Herders Conversations-Lexikon