Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

accūsātiō

  • 1 accusatio

    accūsātĭo, ōnis, f. action d'accuser, d'incriminer. [st1]1 [-] accusation, [surtout au sens judiciaire].    - Cic. Cael. 6 ; 30 ; Verr. pr. 56, etc.    - accusationem adornare, Cic. Mur. 46: préparer une accusation.    - accusationem comparare, Cic. Verr. 1, 2: disposer une accusation.    - accusationem factitare, Cic. Br. 130: faire métier d'accusateur.    - accusationem suscipere, Cic. Clu. 48: se charger d'une accusation.    - accusationes exercere, Tac. H. 2, 10: faire métier de délateur.    - avec gén. subj. Catonis accusatio, Cic. Mur. 7: accusation portée par Caton. --- cf. Clu. 114.    - mea accusatio, Cic. Verr. 5, 189: accusation portée par moi, etc.    - gén. obj. accusatio M'. Aquili, Cic. Br. 222: accusation contre M'. Aquilius. --- cf. Att. 7, 8, 5. [st1]2 [-] discours de l'accusateur, accusation.    - subscribere accusationibus alicujus, Liv.: appuyer les accusations dirigées contre qqn.    - Cic. de Or. 1, 121; Br. 277 ; Sest. 96, etc.    - en part., les discours contre Verrès: in accusationis septem libris, Cic. Or. 103: dans les sept livres de mon accusation.    - accusatorem legere, Plin. 7, 110: lire un réquisitoire.
    * * *
    accūsātĭo, ōnis, f. action d'accuser, d'incriminer. [st1]1 [-] accusation, [surtout au sens judiciaire].    - Cic. Cael. 6 ; 30 ; Verr. pr. 56, etc.    - accusationem adornare, Cic. Mur. 46: préparer une accusation.    - accusationem comparare, Cic. Verr. 1, 2: disposer une accusation.    - accusationem factitare, Cic. Br. 130: faire métier d'accusateur.    - accusationem suscipere, Cic. Clu. 48: se charger d'une accusation.    - accusationes exercere, Tac. H. 2, 10: faire métier de délateur.    - avec gén. subj. Catonis accusatio, Cic. Mur. 7: accusation portée par Caton. --- cf. Clu. 114.    - mea accusatio, Cic. Verr. 5, 189: accusation portée par moi, etc.    - gén. obj. accusatio M'. Aquili, Cic. Br. 222: accusation contre M'. Aquilius. --- cf. Att. 7, 8, 5. [st1]2 [-] discours de l'accusateur, accusation.    - subscribere accusationibus alicujus, Liv.: appuyer les accusations dirigées contre qqn.    - Cic. de Or. 1, 121; Br. 277 ; Sest. 96, etc.    - en part., les discours contre Verrès: in accusationis septem libris, Cic. Or. 103: dans les sept livres de mon accusation.    - accusatorem legere, Plin. 7, 110: lire un réquisitoire.
    * * *
        Accusatio, Verbale. Cic. Accusation, Blasme.
    \
        Intenta accusatio, pro Intentata. Tacit. Intentee, Commencee.
    \
        Accusationes capessere. Tacit. Entreprendre des accusations.
    \
        Accusationes exercere. Tacit. Faire mestier d'accuser.

    Dictionarium latinogallicum > accusatio

  • 2 accusatio

    accūsātio, ōnis, f. (accuso), I) jede Anschuldigung, Anklage, Beschwerde, a) die Anklage wegen eines Verbrechens, vor dem Richter usw., α) die offene (Ggstz. defensio): mea vera accusatio (Ggstz. illa falsa defensio), Cic.: acc. mutua, gegenseitige Kl., Klage u. Gegenklage, Tac.; aber auch = ἀντικατηγορία, Gegenklage, Quint.: ut repentina et minime praeparata accusatio videretur, Liv.: accusationem factitare, Cic.: accusationem conflare, adornare, Tac.: mutuam accusationem intendere, gegenseitig Klage wider einander erheben, Tac.: accusationem comparare atque constituere od. instruere atque comparare, die Kl. gehörig einleiten, mit nötigen Beweisen unterstützen, Cic.: accusationem peragere, Plin. ep.: accusatione desistere, Cic. fr., od. accusationem dimittere, Aur. Vict., omittere, Plin. ep., die Kl. aufgeben, accusationem exarmare, Plin. ep. – Plur., acres accusationes, Cic.: reorum accusationes defensionesque meditari, Suet. – β) die heimliche, die Angeberei, ipsum Crispum easdem accusationes cum praemio exercuisse meminerant, Tac. hist. 3, 10. – b) übh.: Hannibalis, gegen H., Liv.: rhetorices, Quint. – II) meton., die Anklageschrift, Klage (Ggstz. defensio), accusationem legere, Plin.: accusationis quinque libri (von den verrinischen Reden), Cic.

    lateinisch-deutsches > accusatio

  • 3 accusatio

    accūsātio, ōnis, f. (accuso), I) jede Anschuldigung, Anklage, Beschwerde, a) die Anklage wegen eines Verbrechens, vor dem Richter usw., α) die offene (Ggstz. defensio): mea vera accusatio (Ggstz. illa falsa defensio), Cic.: acc. mutua, gegenseitige Kl., Klage u. Gegenklage, Tac.; aber auch = ἀντικατηγορία, Gegenklage, Quint.: ut repentina et minime praeparata accusatio videretur, Liv.: accusationem factitare, Cic.: accusationem conflare, adornare, Tac.: mutuam accusationem intendere, gegenseitig Klage wider einander erheben, Tac.: accusationem comparare atque constituere od. instruere atque comparare, die Kl. gehörig einleiten, mit nötigen Beweisen unterstützen, Cic.: accusationem peragere, Plin. ep.: accusatione desistere, Cic. fr., od. accusationem dimittere, Aur. Vict., omittere, Plin. ep., die Kl. aufgeben, accusationem exarmare, Plin. ep. – Plur., acres accusationes, Cic.: reorum accusationes defensionesque meditari, Suet. – β) die heimliche, die Angeberei, ipsum Crispum easdem accusationes cum praemio exercuisse meminerant, Tac. hist. 3, 10. – b) übh.: Hannibalis, gegen H., Liv.: rhetorices, Quint. – II) meton., die Anklageschrift, Klage (Ggstz. defensio), accusationem legere, Plin.: accusationis quinque libri (von den verrinischen Reden), Cic.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > accusatio

  • 4 accūsātiō

        accūsātiō ōnis, f    [accuso]; in judicial lang., a formal complaint, indictment, accusation, prosecution: accusatio crimen desiderat, i. e. must contain a charge: conflare, devise: relinquere, abandon: accusationi respondere, to defend against. — In gen., a complaint, accusation: Hannibalis, against Hannibal, L. — Meton., the office of prosecutor: ut tibi potissimum accusatio detur. — The bill of indictment, accuser's speech: accusationis libri, i. e. the orations against Verres.
    * * *
    accusation, inditement; act/occasion of accusation; rebuke, reproof

    Latin-English dictionary > accūsātiō

  • 5 accusatio

    accusatio accusatio, onis f обвинение

    Латинско-русский словарь > accusatio

  • 6 accusatio

    accūsātio, ōnis f. [ accuso ]
    обвинение, жалоба
    accusationem comparare atque constituere, тж. instruere atque comparare Cподготовить и обосновать обвинение

    Латинско-русский словарь > accusatio

  • 7 accusatio

    accūsātĭo, ōnis, f. [id.], complaint, accusation, indictment.
    I.
    In abstr.:

    ratio judiciorum ex accusatione et defensione constat,

    Cic. Off. 2, 14:

    comparare and constituere accusationem,

    to bring in, Cic. Verr. 1, 1:

    intentare,

    Tac. A. 6, 4:

    capessere,

    id. ib. 4, 52:

    exercere,

    id. H. 2, 10: factitare, to pursue or urge, Cic. Brut. 34: accusatione desistere, to desist from, give up, id. Fragm. Corn. ap. Ascon.;

    later, demittere,

    Aur. Vict. 28, 2:

    accusationi respondere,

    to answer, Cic. Clu. 3.—
    II.
    In concr., the bill of indictment, the action or suit:

    in accusationis septem libris,

    i. e. in the Orations against Verres, Cic. Or. 29, 103; so Plin. 7, 30, 31, § 110.

    Lewis & Short latin dictionary > accusatio

  • 8 accusatio

    accusatio, onis, f., accusation, J. 18:29; 1 T. 5:19; Ti. 1:6.*

    English-Latin new dictionary > accusatio

  • 9 accusatio

    , onis f
      обвинение; жалоба, донос

    Dictionary Latin-Russian new > accusatio

  • 10 excusatio non petita, accusatio manifesta

    excusatio non petita, accusatio manifesta lat v. scusa non richiesta

    Большой итальяно-русский словарь > excusatio non petita, accusatio manifesta

  • 11 excusatio non petita, accusatio manifesta

    excusatio non petita, accusatio manifesta lat v. scusa non richiesta …

    Большой итальяно-русский словарь > excusatio non petita, accusatio manifesta

  • 12 Excusatio non petita, accusatio manifesta

    He who excuses himself, accuses himself (qui s'excuse, s'accuse)

    Latin Quotes (Latin to English) > Excusatio non petita, accusatio manifesta

  • 13 excusatio non petita, accusatio manifesta

       excusa no pedida, acusación manifiesta; la disculpa no solicitada es una acusación manifiesta; excusa no requerida, acusación manifiesta; el que alega una excusa sin que nadie se la pida, se acusa a sí mismo
       ◘ El que se excusa sin que nadie le haya acusado declara que es culpable. Todo aquel que se disculpa de una falta sin que nadie se lo haya pedido, se está señalando a sí mismo como autor de la falta.

    Locuciones latinas > excusatio non petita, accusatio manifesta

  • 14 defensio

    dēfēnsio, ōnis, f. (defendo), die Verteidigung, I) eig.: 1) durch Waffen, als milit. t. t.: castrorum, urbis, Caes.: omnia ad defensionem parare, Caes.: ab defensione desistere, Caes.: ad defensionem patriae regem suum Agesilaum ex Asia arcessere, Iustin. – 2) in Rede u. Schrift, die Verteidigung gegen Angriffe, Anklage, die Vertretung, Rechtfertigung, im Privat-und Staatsleben, bes. vor Gericht (Ggstz. accusatio): a) als Handlung, zuw. spez., bes. im Plur., Verteidigungsart, -grund, -mittel, -form, defensionis constantia, Cic.: defensionis ius, Iustin.: ista demonstratio defensionum tuarum, Cic.: m. subj. Genet., def. eius, Cic.: m. obj. Genet., def. miserorum (der Unterdrückten), Cic.: defensiones illorum, Tac.: def. salutis meae, Cic.: officii mei, Cic.: maleficiorum suorum, Cic.: def. criminis, die V. einer Anklage, eines Anklagepunktes = die Reinigung von einer Anklage, Cic. u.a. (vgl. Drak. Liv. 38, 49, 6): so auch def. sceleris, Iustin. 39, 2, 8: defensiones stuprorum, Cic.: def. brevis, Cic.: def. duplex, Quint.: illa falsa d. (Ggstz. mea vera accusatio), Cic.: def. causarum ignobilis (als Gewerbe), Amm.: def. magnifica et praeclara eius, Cic.: def. haec perditissima (ganz heillose), Cic.: tot defensiones, Cic.: accipere defensionem truci vultu, Tac.: id ad suam defensionem afferre, Cic.: dare nullam defensionem (gestatten), Suet.: aber dare defensionem alci rei (anordnen), Cic.: in eo iudicio defensionem non habere (sich nicht rechtfertigen können), Cic.: obscurare (in Schatten stellen) defensiones, Cic.: defensionem patefacere alci (den Weg bahnen zur V.), Cic.: probare hanc defensionem (Verteidigungsgrund), Cic.: defensionem alcis od. alcis rei suscipere, Cic.: defensione illā uti, Cic.: in illa reprehensio nulla esset (fände kein Anlaß zum Tadel statt), hic defensio nulla (keine Möglichkeit einer Rechtfertigung), Cic. – mit ad (bei) u. Akk., ad istam omnem orationem brevis est defensio, Cic. Cael. 9. – m. contra u. Akk., defensionem contra crimen in legitimis iudiciis non habere, Cic.: non est illa defensio contra vim umquam optanda, Cic. – b) als Rede, als Schrift, die Verteidigung = Verteidigungsrede, -schrift, Schutzrede, -schrift, Apologie (Ggstz. accusatio), alci legere (vorlesen) defensionem Demosthenis, quā in illud pulsus est exsilium, Plin.: defensionem causae suae scribere, Cic.: defensionem alci scriptam offerre (anbieten), Quint. – m. adversus u. Akk., Ciceronis defensionem ad versus Asinii Galli libros satis eruditam componere, Suet. – m. pro u. Abl., iisdem paene verbis, quibus edita est, eam pro Cornelio defensionem peroratam, Nep. fr. – II) übtr., als jurist. t. t.: 1) die Beanspruchung eines Rechts, libertatis, Cod. Iust. 1, 7, 18. – 2) die Anhängigmachung eines Verbrechens vor Gericht, a) die gerichtliche Verfol gung, mortis, Ulp. dig. 29, 5, 5. § 3. – b) die Bestrafung, Vulg. Iudith 9, 2.

    lateinisch-deutsches > defensio

  • 15 defensio

    dēfēnsio, ōnis, f. (defendo), die Verteidigung, I) eig.: 1) durch Waffen, als milit. t. t.: castrorum, urbis, Caes.: omnia ad defensionem parare, Caes.: ab defensione desistere, Caes.: ad defensionem patriae regem suum Agesilaum ex Asia arcessere, Iustin. – 2) in Rede u. Schrift, die Verteidigung gegen Angriffe, Anklage, die Vertretung, Rechtfertigung, im Privat- und Staatsleben, bes. vor Gericht (Ggstz. accusatio): a) als Handlung, zuw. spez., bes. im Plur., Verteidigungsart, -grund, -mittel, -form, defensionis constantia, Cic.: defensionis ius, Iustin.: ista demonstratio defensionum tuarum, Cic.: m. subj. Genet., def. eius, Cic.: m. obj. Genet., def. miserorum (der Unterdrückten), Cic.: defensiones illorum, Tac.: def. salutis meae, Cic.: officii mei, Cic.: maleficiorum suorum, Cic.: def. criminis, die V. einer Anklage, eines Anklagepunktes = die Reinigung von einer Anklage, Cic. u.a. (vgl. Drak. Liv. 38, 49, 6): so auch def. sceleris, Iustin. 39, 2, 8: defensiones stuprorum, Cic.: def. brevis, Cic.: def. duplex, Quint.: illa falsa d. (Ggstz. mea vera accusatio), Cic.: def. causarum ignobilis (als Gewerbe), Amm.: def. magnifica et praeclara eius, Cic.: def. haec perditissima (ganz heillose), Cic.: tot defensiones, Cic.: accipere defensionem truci vultu, Tac.: id ad suam defensionem afferre, Cic.: dare nullam defensionem (gestatten), Suet.: aber dare defensionem
    ————
    alci rei (anordnen), Cic.: in eo iudicio defensionem non habere (sich nicht rechtfertigen können), Cic.: obscurare (in Schatten stellen) defensiones, Cic.: defensionem patefacere alci (den Weg bahnen zur V.), Cic.: probare hanc defensionem (Verteidigungsgrund), Cic.: defensionem alcis od. alcis rei suscipere, Cic.: defensione illā uti, Cic.: in illa reprehensio nulla esset (fände kein Anlaß zum Tadel statt), hic defensio nulla (keine Möglichkeit einer Rechtfertigung), Cic. – mit ad (bei) u. Akk., ad istam omnem orationem brevis est defensio, Cic. Cael. 9. – m. contra u. Akk., defensionem contra crimen in legitimis iudiciis non habere, Cic.: non est illa defensio contra vim umquam optanda, Cic. – b) als Rede, als Schrift, die Verteidigung = Verteidigungsrede, -schrift, Schutzrede, -schrift, Apologie (Ggstz. accusatio), alci legere (vorlesen) defensionem Demosthenis, quā in illud pulsus est exsilium, Plin.: defensionem causae suae scribere, Cic.: defensionem alci scriptam offerre (anbieten), Quint. – m. adversus u. Akk., Ciceronis defensionem ad versus Asinii Galli libros satis eruditam componere, Suet. – m. pro u. Abl., iisdem paene verbis, quibus edita est, eam pro Cornelio defensionem peroratam, Nep. fr. – II) übtr., als jurist. t. t.: 1) die Beanspruchung eines Rechts, libertatis, Cod. Iust. 1, 7, 18. – 2) die Anhängigmachung eines Verbrechens vor Gericht, a) die gerichtliche Verfol-
    ————
    gung, mortis, Ulp. dig. 29, 5, 5. § 3. – b) die Bestrafung, Vulg. Iudith 9, 2.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > defensio

  • 16 accusare

    1) обвинять, приносить жалобу на кого, вчинять иск: аccusatio, обвинение уголовных делах а) (tit. D. 48, 2. C. 9, 1 и 2);

    accusator, обвинитель (I. 16. 19 D. cit. 1. 2 C. cit.);

    accusatorius, обвинительный, libelli ccusat., обвинительный акт (1. 17 § 1. 1. 29 § 8 D. 48, 5);

    b) по гражданским делам, accus. testamentum. (falsum v. inofficiosum), оспаривать, accusatio inofficiosi testam. s. de inofficioso testam. (1. 6 § 2. 1. 7. 22. pr. 27 D. 5, 2. 1. 5 § 3. 5. 7. D. 34, 9);

    libertum acc. ut ungratum, suspectum acc tutorem, accusatio suspecti tutoris (1. 35 § 1. 1. 39 § 7 D. 3, 3. l. 1 § 7. 1. 3 § 6 D. 26, 10);

    accusatio civilis causae (1. 14 pr. C. 12, 19).

    2) порицать, упрекать (1. 27 pr. D. 28, 7).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > accusare

  • 17 Anklagepunkt

    Anklagepunkt, crimen. Ankläger, actor (Kläger vor Gericht übh.). – accusator. qui accusat (A. in einem Kriminalprozeß). – ein heimlicher A., delator: ein verleumderischer, falscher A., calumniator: meine Ankläger, hi, a quibus accusatus sum. – den A. machen, einen A. abgeben, accusatoris partes obtinere. accusatoris nomen sustinere (in einem einzelnen Fall); accusationes exercere. accusationes od. delationes factitare (aus dem Anklagen ein Gewerbe machen, sich mit Anklägerei abgeben): sein eigener A. sein, de se ipse est alqs indicio. Anklagerede, accusatio (Ggstz. defensio, Verteidigungsrede). – eine A. gegen jmd., oratio in alqm (Ggstz. oratio pro alqo). – die A. halten, accusare (Ggstz. defendere, causam dicere). Anklägerei, s. Anklage no. I. – Anklägerin, accusatrix. anklägerisch, accusatorius.Adv.accusatorie; accusatorio more et iure. Anklageschrift, accusatorius libellus (ICt.); im Zshg, gew. bl. libellus. – accusatio (insofern der Redner damit öffentlich auftritt). – eine A, über jmd. einreichen, libellum de alqo dare.Anklagestand; z. B. in den A. versetzen, s. anklagen. – ich befinde mich im A., reus sum.

    deutsch-lateinisches > Anklagepunkt

  • 18 concertativus

    concertātīvus, a, um, adj. [id.], [p. 398] pertaining to controversy: concertativa accusatio ( = mutua accusatio), a recrimination, countercharge, Gr. antikatêgoria, Auct. ap. Quint. 7, 2, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > concertativus

  • 19 RECRIMINATION

    [N]
    ACCUSATIO: MUTUA ACCUSATIO (F)
    ANTICATEGORIA (-AE) (F)

    English-Latin dictionary > RECRIMINATION

  • 20 concertativus

    concertātīvus, a, um [ concerto ]
    accusatio concertativa Q — встречная жалоба, встречный иск

    Латинско-русский словарь > concertativus

См. также в других словарях:

  • Accusatio — (lat.), Anklage, Beschuldigung; A. contumaciae, so v.w. Ungehorsamsanklage; A. suspecti (Crimen suspecti), Klage wider den Vormund wegen nachlässiger Verwaltung der Pupillengelder etc. Davon Accusationsprozeß, Anklageproceß (s.d.); Accusabel,… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • accusatio — index accusation, charge (accusation), denunciation, impeachment, indictment Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • ACCUSATIO — vide infra Clamare; Lada, Ordalium …   Hofmann J. Lexicon universale

  • accusatio — noun Categoria …   Wiktionary

  • accusatio suspecti tutoris — A Roman law proceeding for the removal of a suspected guardian, which anyone might institute, although it was the duty of his fellow guardian to do so …   Ballentine's law dictionary

  • Excusatio non petita, accusatio manifesta — ist eine lateinische Phrase aus dem Mittelalter. Eine Übersetzung wäre „Wer sich unaufgefordert entschuldigt, klagt sich selbst an“. Der Satz bedeutet, dass jeder, der sich für einen Fehler entschuldigt, ohne dass man ihn darum gebeten hätte, die …   Deutsch Wikipedia

  • accusation — [ akyzasjɔ̃ ] n. f. • 1275; lat. accusatio 1 ♦ Action de signaler (qqn) comme coupable ou (qqch.) comme répréhensible. Accusations malveillantes, fausses. ⇒ calomnie, dénigrement, diffamation, médisance. Faire une accusation. « C est lui qui a… …   Encyclopédie Universelle

  • Excusatio non petita — Excusatio non petita, accusatio manifesta Saltar a navegación, búsqueda Excusatio non petita, accusatio manifesta es una locución latina de origen medieval. La traducción literal es excusa no pedida, manifiesta acusación . Significa que todo… …   Wikipedia Español

  • acuzaţie — ACUZÁŢIE, acuzaţii, s.f. Acuzare, învinuire, învinovăţire. – Din fr. accusation, lat. accusatio. Trimis de ana zecheru, 06.08.2002. Sursa: DEX 98  ACUZÁŢIE s. 1. acuzare, învinovăţire, învinuire, (livr.) acuză, culpabilizare, incriminare,… …   Dicționar Român

  • Locuciones latinas — Saltar a navegación, búsqueda Errar es Humano Las locuciones latinas son expresiones en latín que se utilizan en español con un significado cercano al original latino. Como el latín fue la lengua de expresión cultural y científica en Europa hasta …   Wikipedia Español

  • АККУЗАЦИЯ — (лат. accusatio, от accusare обвинять). Обвинение. Словарь иностранных слов, вошедших в состав русского языка. Чудинов А.Н., 1910. АККУЗАЦИЯ лат. Accusatio, от accusare, обвинять. Обвинение. Объяснение 25000 иностранных слов, вошедших в… …   Словарь иностранных слов русского языка

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»