Перевод: со всех языков на немецкий

с немецкого на все языки

absurdo

  • 1 absurdo

    1. ab'surđo adj
    sinnlos, absurd, unsinnig
    2. ab'surđo m
    Unsinn m, Absurdität f, Sinnlosigkeit f
    ( femenino absurda) adjetivo
    ————————
    sustantivo masculino
    absurdo1
    absurdo1 [aβ'surðo]
    Absurdität femenino; reducir algo al absurdo etw ad absurdum führen
    ————————
    absurdo2
    absurdo2 , -a [aβ'surðo, -a]
    absurd

    Diccionario Español-Alemán > absurdo

  • 2 reducir al absurdo algo

    reducir al absurdo algo
    etwas ad absurdum führen

    Diccionario Español-Alemán > reducir al absurdo algo

  • 3 reducir algo al absurdo

    reducir algo al absurdo
    etwas ad absurdum führen

    Diccionario Español-Alemán > reducir algo al absurdo

  • 4 cieo

    cieo, cīvī, citum, ciēre (verwandt mit κίω, ich gehe, κινέω, ich setze in Bewegung), rege machen, wecken, I) = in Bewegung setzen od. erhalten, anregen, erregen, rege erhalten, 1) Lebl.: a) übh.: natura omnia ciens et agitans motibus et mutationibus suis, Cic.: inanimum est omne quod pulsu agitatur externo; quod autem est animus, id motu cietur interiore et suo, Cic.: puppes sinistrorsum citae, Hor. – im Bilde, ingentem molem irarum ex alto animo, eine gewaltige Macht der Leidenschaft aus der Tiefe der Seele heraufbeschwören, Liv. 9, 7, 3. – So nun bes. α) als t. t. des Schachspiels, calcem ciere, einen Stein ziehen, Plaut. Poen. 908. – β) als gerichtl. t. t., herctum ciere, die Erbschaft beweglich machen, d.i. teilen, Cic. de or. 1, 237. – γ) als milit. t. t., pugnam ciere, den Kampf durch eigenes Beispiel rege erhalten, nicht ruhen lassen, immer wieder von neuem entflammen (v. Vorkämpfer, bes. aber v. Feldherrn), Liv. (s. Heräus Tac. hist. 2, 25 u. 4, 78. Müller u. Weißenb. Liv. 1, 12, 2): so auch proelium, Liv.: u. pugnam acerrime, Curt., impigre, Tac., nihilo segnius, Liv.: u. bellum (= pugnam) inter primores duces acerrime, Iustin.: bella cie! Verg. – b) in unruhige Bewegung setzen, aufregen, in Aufruhr bringen, erschüttern u. dgl., mare venti et aurae cient, Liv.: c. imo aequora fundo (v. Meergott), Verg. – absurdo sono fontes et stagna, Poët. b. Cic.: caelum tonitru, Verg. – 2) leb. Wesen, herbeiziehen, bes. durch den Ruf der Stimme od. der Signaltöne, a) übh., herbeirufen, herbescheiden, Narcissum, Tac.: lugubri voce Acerbam, Iustin. – bes. Geister, zitieren, ab inferis animas, Lact. 4, 27, 18: certis carminibus cieri ab inferis animas, Lact. 7, 37, 7. – b) zum Kampfe herbeirufen, aufrufen, aufbieten, non homines tantum, sed foedera et deos, Liv.: vires intimas molemque belli (die ganze Macht des Kr.), Tac. – viros aere, Verg.: veteres illic novosque exercitus, Tac.: ab ultimis subsidiis cietur miles, Liv.: patriis agmen ab oris, Verg.: alqm ad arma, Liv.: alqm ad pugnam, Vell. u. Amm.: ad belli munia militem, Tac.: alqm magno clamore in pugnam, herausfordern, Sil.: Germanos in nos ciet, Tac.: raptu Helenae primores Argivorum viros ad se, gegen sich (v. Troja), Catull. – c) zu Hilfe, anrufen, zu Hilfe rufen, bes. eine Gottheit, nocturnos manes carminibus, Verg.: Alecto dirarum ab sede dearum infernisque tenebris, Verg.: vipereas Stygia de valle sorores (die Furien), Ov. – II) = zur Erscheinung bringen, wecken, erwecken, erregen, 1) durch äußere od. innere Anregung, a) übh. Erscheinungen u. Zustände, deutsch erregen, aufsteigen machen od. lassen, bewirken, mare acriore vento concitatum fluctus ciere, Curt.: tempestates pluvias largosque imbres, pruinas aut calores (von Gestirnen), Gell.: lacrimas, bei sich erregen, poet. = weinen, Verg. Aen. 6, 468: ex corporis totius natura et figura varios motus (Schwingungen) cieri, tamquam in cantu sonos, Cic. – qui tantas iam nunc procellas proelia atque acies iactando inter togatos ciet (im Bilde, deutsch etwa: so viele Gewitter aufsteigen läßt), Liv.: cuius orbis (Kreislauf) semper eodem modo cietur, Cic.: cum eam partem attingit, quā sensus (äußere Sinn) cieri potest, Cic. – b) als mediz. t. t., körperl. erregen, befördern, hervortreiben, alvum, Col. u. Plin. (cita alvus, der Durchfall, Cels. 1, 6): menses, sudores, urinas (v. Heilmitteln), Plin. – c) kriegerische u. politische Zustände, erregen, anregen, veranlassen, beginnen, bellum, pugnam, Liv.: Martem, Verg.: seditiones, Liv.: vanos tumultus, Liv. – bellum omnibus viribus, Iustin. – 2) durch die Stimme od. durch musikal. Instrumente, a) Töne übh., anstimmen, erheben, ertönen lassen, von sich geben, fletus, Verg.: gemitus, mugitus, murmur, tinnitus, Verg.: voces truces, Apul.: nocturnus aeris sonus, qualis Cerealibus sacris cieri solet, Vell. – singultus ore, Catull.: tinnitus aere, Catull. – b) Worte, Namen, hören lassen, ausrufen, rufen, nennen (vgl. die Auslgg. zu Verg. Aen. 3, 68. Ruhnken Ov. her. 7, 101. Bünem. Lact. 4, 1, 10), alqd od. alqm magnā voce, Lucr. u. Verg.: triumphum nomine! d.i. ihr io triumphe! rufen, anstimmen, Liv.: singulos nomine, Tac.: eos veris suis nominibus, Lact.: alqm clamore nominatim, Apul.: hominum vocabulo cieri, Lact.: c. lamentatione flebili maiores suos, Tac.: modo nomina singulorum, modo centuriam, Tac. – dah. als zivil. t. t., ciere patrem, einen Vater angeben, aufweisen (um seine freie Abkunft zu beweisen), Liv. 10, 8, 10: u. so consulem patrem, avum, einen Konsul als V., als Gr., ibid. – / Nbf. cio, īre (in den Kompositis accio, concio u.s.f. allein üblich), selten, wie cio, Mart. 4, 90, 4: cit, Col. 6, 5, 1: cimus, Lucr. 1, 212 u. 5, 211: ciant, Apul. flor. 17. p. 27, 3 Kr.: ciuntur, Apul. de mundo 22 ( aber Mart. Cap. 9. § 913 jetzt ciere).

    lateinisch-deutsches > cieo

  • 5 disparatado

    đispara'tađo
    adj
    unsinnig, unüberlegt
    ( femenino disparatada) adjetivo
    disparatado
    disparatado , -a [dispara'taðo, -a]
    num1num (absurdo) unsinnig
    num2num (familiar: desmesurado) ungeheuer

    Diccionario Español-Alemán > disparatado

  • 6 esperpento

    espɛr'pento
    m
    ( absurdo) Blödsinn (fam) n, Quatsch (fam) m
    sustantivo masculino
    1. [persona] lächerliche Figur
    esperpento
    esperpento [esper'peDC489F9Dn̩DC489F9Dto]
    num1num (persona) groteske Figur femenino
    num2num (desatino) Unsinn masculino

    Diccionario Español-Alemán > esperpento

  • 7 esperpéntico

    esperpéntico
    esperpéntico , -a [esper'peDC489F9Dn̩DC489F9Dtiko, -a]
    num1num (grotesco) grotesk
    num2num (absurdo) unsinnig, absurd

    Diccionario Español-Alemán > esperpéntico

  • 8 reducir

    rrɛđu'θir
    v irr
    1) herabsetzen, verkleinern, verringern
    2) (fig: menguar) dämpfen, nachlassen, schmälern
    3) ( limitar) kürzen, beschränken, vermindern, abbauen
    4)
    verbo transitivo
    1. [disminuir] verringern
    2. [hacer más pequeño] verkleinern
    3. [someter] überwältigen
    4. [concentrar] verdicken
    6. [transformar]
    ————————
    verbo intransitivo
    ————————
    reducirse a verbo pronominal
    1. [limitarse] sich beschränken auf (+A)
    2. [equivaler] hinauslaufen auf (+A)
    reducir
    reducir [rreðu'θir]
    num1num (disminuir) también química reduzieren; (personal) abbauen; (gastos) senken; (precios) herabsetzen
    num2num (foto, dibujo) verkleinern; reducir de escala in einem kleineren Maßstab wiedergeben
    num3num (someter) unterwerfen; la policía redujo al agresor die Polizei überwältigte den Täter
    num4num (convertir) verwandeln [a in+acusativo]; el fuego redujo la casa a cenizas bei dem Feuer brannte das Haus völlig nieder; reducir/quedar reducido a escombros in Schutt und Asche legen/liegen; reducir al absurdo algo etw ad absurdum führen
    num5num (limitar) beschränken [a auf+acusativo]
    num6num (resumir) zusammenfassen; (acortar) kürzen
    num7num medicina einrenken
    num8num matemática umrechnen; reducir al común denominador ( también figurativo) auf einen gemeinsamen Nenner bringen
    automóvil y tráfico zurückschalten
    reducirse sich beschränken [a auf+acusativo]

    Diccionario Español-Alemán > reducir

  • 9 cieo

    cieo, cīvī, citum, ciēre (verwandt mit κίω, ich gehe, κινέω, ich setze in Bewegung), rege machen, wecken, I) = in Bewegung setzen od. erhalten, anregen, erregen, rege erhalten, 1) Lebl.: a) übh.: natura omnia ciens et agitans motibus et mutationibus suis, Cic.: inanimum est omne quod pulsu agitatur externo; quod autem est animus, id motu cietur interiore et suo, Cic.: puppes sinistrorsum citae, Hor. – im Bilde, ingentem molem irarum ex alto animo, eine gewaltige Macht der Leidenschaft aus der Tiefe der Seele heraufbeschwören, Liv. 9, 7, 3. – So nun bes. α) als t. t. des Schachspiels, calcem ciere, einen Stein ziehen, Plaut. Poen. 908. – β) als gerichtl. t. t., herctum ciere, die Erbschaft beweglich machen, d.i. teilen, Cic. de or. 1, 237. – γ) als milit. t. t., pugnam ciere, den Kampf durch eigenes Beispiel rege erhalten, nicht ruhen lassen, immer wieder von neuem entflammen (v. Vorkämpfer, bes. aber v. Feldherrn), Liv. (s. Heräus Tac. hist. 2, 25 u. 4, 78. Müller u. Weißenb. Liv. 1, 12, 2): so auch proelium, Liv.: u. pugnam acerrime, Curt., impigre, Tac., nihilo segnius, Liv.: u. bellum (= pugnam) inter primores duces acerrime, Iustin.: bella cie! Verg. – b) in unruhige Bewegung setzen, aufregen, in Aufruhr bringen, erschüttern u. dgl., mare venti et aurae cient, Liv.: c. imo aequora fundo (v. Meergott), Verg. – absurdo sono fontes et
    ————
    stagna, Poët. b. Cic.: caelum tonitru, Verg. – 2) leb. Wesen, herbeiziehen, bes. durch den Ruf der Stimme od. der Signaltöne, a) übh., herbeirufen, herbescheiden, Narcissum, Tac.: lugubri voce Acerbam, Iustin. – bes. Geister, zitieren, ab inferis animas, Lact. 4, 27, 18: certis carminibus cieri ab inferis animas, Lact. 7, 37, 7. – b) zum Kampfe herbeirufen, aufrufen, aufbieten, non homines tantum, sed foedera et deos, Liv.: vires intimas molemque belli (die ganze Macht des Kr.), Tac. – viros aere, Verg.: veteres illic novosque exercitus, Tac.: ab ultimis subsidiis cietur miles, Liv.: patriis agmen ab oris, Verg.: alqm ad arma, Liv.: alqm ad pugnam, Vell. u. Amm.: ad belli munia militem, Tac.: alqm magno clamore in pugnam, herausfordern, Sil.: Germanos in nos ciet, Tac.: raptu Helenae primores Argivorum viros ad se, gegen sich (v. Troja), Catull. – c) zu Hilfe, anrufen, zu Hilfe rufen, bes. eine Gottheit, nocturnos manes carminibus, Verg.: Alecto dirarum ab sede dearum infernisque tenebris, Verg.: vipereas Stygia de valle sorores (die Furien), Ov. – II) = zur Erscheinung bringen, wecken, erwecken, erregen, 1) durch äußere od. innere Anregung, a) übh. Erscheinungen u. Zustände, deutsch erregen, aufsteigen machen od. lassen, bewirken, mare acriore vento concitatum fluctus ciere, Curt.: tempestates pluvias largosque imbres, pruinas aut calores (von Gestirnen), Gell.: lacrimas,
    ————
    bei sich erregen, poet. = weinen, Verg. Aen. 6, 468: ex corporis totius natura et figura varios motus (Schwingungen) cieri, tamquam in cantu sonos, Cic. – qui tantas iam nunc procellas proelia atque acies iactando inter togatos ciet (im Bilde, deutsch etwa: so viele Gewitter aufsteigen läßt), Liv.: cuius orbis (Kreislauf) semper eodem modo cietur, Cic.: cum eam partem attingit, quā sensus (äußere Sinn) cieri potest, Cic. – b) als mediz. t. t., körperl. erregen, befördern, hervortreiben, alvum, Col. u. Plin. (cita alvus, der Durchfall, Cels. 1, 6): menses, sudores, urinas (v. Heilmitteln), Plin. – c) kriegerische u. politische Zustände, erregen, anregen, veranlassen, beginnen, bellum, pugnam, Liv.: Martem, Verg.: seditiones, Liv.: vanos tumultus, Liv. – bellum omnibus viribus, Iustin. – 2) durch die Stimme od. durch musikal. Instrumente, a) Töne übh., anstimmen, erheben, ertönen lassen, von sich geben, fletus, Verg.: gemitus, mugitus, murmur, tinnitus, Verg.: voces truces, Apul.: nocturnus aeris sonus, qualis Cerealibus sacris cieri solet, Vell. – singultus ore, Catull.: tinnitus aere, Catull. – b) Worte, Namen, hören lassen, ausrufen, rufen, nennen (vgl. die Auslgg. zu Verg. Aen. 3, 68. Ruhnken Ov. her. 7, 101. Bünem. Lact. 4, 1, 10), alqd od. alqm magnā voce, Lucr. u. Verg.: triumphum nomine! d.i. ihr io triumphe! rufen, anstimmen, Liv.: singulos nomine, Tac.: eos veris suis
    ————
    nominibus, Lact.: alqm clamore nominatim, Apul.: hominum vocabulo cieri, Lact.: c. lamentatione flebili maiores suos, Tac.: modo nomina singulorum, modo centuriam, Tac. – dah. als zivil. t. t., ciere patrem, einen Vater angeben, aufweisen (um seine freie Abkunft zu beweisen), Liv. 10, 8, 10: u. so consulem patrem, avum, einen Konsul als V., als Gr., ibid. – Nbf. cio, īre (in den Kompositis accio, concio u.s.f. allein üblich), selten, wie cio, Mart. 4, 90, 4: cit, Col. 6, 5, 1: cimus, Lucr. 1, 212 u. 5, 211: ciant, Apul. flor. 17. p. 27, 3 Kr.: ciuntur, Apul. de mundo 22 ( aber Mart. Cap. 9. § 913 jetzt ciere).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > cieo

См. также в других словарях:

  • absurdo — absurdo, da adjetivo,sustantivo masculino 1. Que no tiene sentido o explicación lógica: Sus disculpas parecen absurdas. El relato del testigo es bastante absurdo. adjetivo 1. (antepuesto / pospuesto) Que se sale de lo común y resulta ridículo:… …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • absurdo — adj. 1. Contrário ou repugnante à razão. • s. m. 2. O que é absurdo. 3. Qualidade do que é absurdo. 4. Despropósito, insensatez, disparate …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • absurdo — absurdo, da adjetivo 1) ilógico, disparatado*, irracional, desatinado, demencial*, incongruente*, caótico, incomprensible. ≠ razona …   Diccionario de sinónimos y antónimos

  • absurdo — absurdo, da (Del lat. absurdus). 1. adj. Contrario y opuesto a la razón; que no tiene sentido. U. t. c. s.) 2. Extravagante, irregular. 3. Chocante, contradictorio. 4. m. Dicho o hecho irracional, arbitrario o disparatado …   Diccionario de la lengua española

  • Absurdo — Para el concepto filosófico véase: Filosofía del absurdo Absurdo es un concepto que identifica al pensamiento ilógico (lo contrario al pensamiento lógico, que se aparta de la razón) y a la conducta extravagante (lo contrario de la conducta… …   Wikipedia Español

  • Absurdo — ► adjetivo 1 Que no se atiene a la lógica o a la razón: ■ es absurda su manera de comportarse. SINÓNIMO irracional ANTÓNIMO razonable 2 Que es extravagante o anormal. SINÓNIMO disparatado 3 Que es chocante o contradictor …   Enciclopedia Universal

  • absurdo — adj, y s m 1 Que es contrario a la razón, que carece de lógica o no tiene fundamento; que resulta irracional o imposible con arreglo a criterios determinados: un enunciado absurdo, un plan absurdo, Consideraban un absurdo que la Tierra fuera… …   Español en México

  • absurdo — {{#}}{{LM A00259}}{{〓}} {{SynA00263}} {{[}}absurdo{{]}}, {{[}}absurda{{]}} ‹ab·sur·do, da› {{《}}▍ adj.{{》}} {{<}}1{{>}} Contrario u opuesto a la razón, o sin sentido: • Nadie apoyará una teoría tan absurda, basada en elucubraciones.{{○}}… …   Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos

  • absurdo — (m) (Básico) algo (hecho o dicho) que no está conforme a la razón Ejemplos: Lo que propuso el jefe durante la reunión es un absurdo total. Me parece un absurdo que la economía se globalice. Colocaciones: un absurdo tremendo Sinónimos: locura,… …   Español Extremo Basic and Intermediate

  • Absurdo (técnica literaria) — Saltar a navegación, búsqueda Absurdo Obtenido de Absurdo (t%C3%A9cnica literaria) …   Wikipedia Español

  • Absurdo judicial — Un absurdo judicial es la valoración anómala que comete un juez en un pronunciamiento judicial, sobre cuestiones de hecho. Es el error grave y ostensible que se comete en la conceptualización, juicio o raciocinio al analizar, interpretar y… …   Wikipedia Español

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»