-
1 abruptus
abruptus, a, um, PAdj. m. Compar. u. Superl. (v. abrumpo), I) eig., abgerissen = jäh, steil, abschüssig, Curt.: nihil abruptius, Plin.: ripa abruptissima, Plin. ep. – neutr. subst., abruptum, ī, n., die steile Richtung nach oben od. unten, die steile Höhe od. Tiefe, der Abgrund, in abruptum, Verg.: abrupta montium, Plin. ep.: per scopulosa et abrupta, Plin. – II) übtr.: a) im allg., nur subst., abruptum, ī, n., der Abgrund, bes. der Abgrund der Gefahr, der Weg des Verderbens, in abruptum tractus, Tac. – b) von der Rede, abgerissen, schroff, Quint.: sermonis genus, Quint. – c) v. Charakter, schroff, ingenium, Sil.: contumacia, Tac.: homo, Tert.
-
2 abruptus
abruptus, a, um, PAdj. m. Compar. u. Superl. (v. abrumpo), I) eig., abgerissen = jäh, steil, abschüssig, Curt.: nihil abruptius, Plin.: ripa abruptissima, Plin. ep. – neutr. subst., abruptum, ī, n., die steile Richtung nach oben od. unten, die steile Höhe od. Tiefe, der Abgrund, in abruptum, Verg.: abrupta montium, Plin. ep.: per scopulosa et abrupta, Plin. – II) übtr.: a) im allg., nur subst., abruptum, ī, n., der Abgrund, bes. der Abgrund der Gefahr, der Weg des Verderbens, in abruptum tractus, Tac. – b) von der Rede, abgerissen, schroff, Quint.: sermonis genus, Quint. – c) v. Charakter, schroff, ingenium, Sil.: contumacia, Tac.: homo, Tert.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > abruptus
-
3 abrupte
abruptē, Adv. m. Compar. (abruptus), eig. »abgerissen«, dah. übtr., a) an einzelnen Punkten, palantes abrupte flammarum ardores, Amm. 17, 7, 8. – b) jäh, jählings, α) geradezu, ohne Eingang, incipere, Quint.: abr. cadere in orationem, mit der Tür ins Haus fallen, Quint.: oder geradezu, schlechthin, non abrupte medium solem, sed fere medium dicere, Macr. – β) jäh = übereilt, ohne Umstände, rücksichtslos, unaufhaltsam, agere, Iustin.: alqm damnare, Amm.: foedera frangere, Amm.: hostes abruptius inundantes, Amm. 20, 5, 5: abruptius in deum blasphemare, Cypr. ep. 74, 2.
-
4 deruptus
dēruptus, a, um (*derumpo; also abgebrochen, dah. wie das gew. abruptus) abschüssig, von Örtl., ripa, Liv.: loca (Ggstz. planiora loca), Arnob.: deruptior tumulus, Liv. – Plur. subst., dērupta, ōrum, n., abschüssige Stellen, Abgründe, Liv. u. Tac.
-
5 inabruptus
in-abruptus (in u. abrumpo), a, um, unabgerissen, unabgebrochen, catena, Stat. silv. 5, 1, 44.
-
6 abrupte
abruptē, Adv. m. Compar. (abruptus), eig. »abgerissen«, dah. übtr., a) an einzelnen Punkten, palantes abrupte flammarum ardores, Amm. 17, 7, 8. – b) jäh, jählings, α) geradezu, ohne Eingang, incipere, Quint.: abr. cadere in orationem, mit der Tür ins Haus fallen, Quint.: oder geradezu, schlechthin, non abrupte medium solem, sed fere medium dicere, Macr. – β) jäh = übereilt, ohne Umstände, rücksichtslos, unaufhaltsam, agere, Iustin.: alqm damnare, Amm.: foedera frangere, Amm.: hostes abruptius inundantes, Amm. 20, 5, 5: abruptius in deum blasphemare, Cypr. ep. 74, 2. -
7 deruptus
dēruptus, a, um (*derumpo; also abgebrochen, dah. wie das gew. abruptus) abschüssig, von Örtl., ripa, Liv.: loca (Ggstz. planiora loca), Arnob.: deruptior tumulus, Liv. – Plur. subst., dērupta, ōrum, n., abschüssige Stellen, Abgründe, Liv. u. Tac.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > deruptus
-
8 inabruptus
in-abruptus (in u. abrumpo), a, um, unabgerissen, unabgebrochen, catena, Stat. silv. 5, 1, 44.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > inabruptus
См. также в других словарях:
Conus abruptus — Temporal range: Tertiary[1][2] … Wikipedia
Croton abruptus — Croton abruptus … Wikipédia en Français
Croton abruptus — Croton abruptus … Wikipédia en Français
Tachymenes abruptus — ? Tachymenes abruptus Научная классификация Царство: Животные Тип: Членистоногие Класс: Насекомые … Википедия
abrupt — abrupt, e [ abrypt ] adj. et n. m. • 1512; lat. abruptus, de rumpere « rompre » 1 ♦ Dont la pente est quasi verticale (comme rompue). ⇒ accore, escarpé, 5. pic (à). « L abrupt rocher de la Sainte Victoire » (Barrès). Versant abrupt d une montagne … Encyclopédie Universelle
abrupt — ABRÚPT, Ă, abrupţi, te, adj. 1. (Despre povârnişuri, prăpăstii etc.) Cu pantă repede, greu accesibil; accidentat, prăpăstios. 2. fig. (Despre stil) Fără legătură, inegal. 3. (Despre un organ) Târâtor, repent. – Din fr. abrupt, lat. abruptus.… … Dicționar Român
abrupto — (Del lat. abruptus < abrumpere, romper.) ► adjetivo 1 Referente al terreno o camino que tiene rocas, cortes o pendientes muy pronunciadas, por lo que su acceso o tránsito es difícil: ■ el último tramo del camino de ascensión era muy abrupto.… … Enciclopedia Universal
abrupte — ● abrupt, abrupte adjectif (latin abruptus, escarpé) Se dit d un lieu à pente très raide, escarpée, d un relief dont les parois sont verticales. Qui est rude, non dégrossi, brutal : Un refus abrupt. ● abrupt, abrupte (difficultés) adjectif (latin … Encyclopédie Universelle
abrupt — ruckartig; unerwartet; unvermittelt; unvermutet; auf einmal; jäh; mit einem Mal; unverhofft; urplötzlich; jeden Augenblick; überraschend; … Universal-Lexikon
ex abrupto — ● ex abrupto locution adverbiale (latin ex abrupto) De manière abrupte, brusquement. ● ex abrupto (difficultés) locution adverbiale (latin ex abrupto) → ex aequo ● ex abrupto (synonymes) … Encyclopédie Universelle
ex abrupto — ex ab|rụp|to 〈geh.〉 überraschend, plötzlich, unversehens [lat., „jählings“, eigtl. „aus der Tiefe, aus der Versunkenheit“] * * * ex ab|rụp|to [lat., zu ↑ ex u. lat. abruptus, ↑ abrupt] (bildungsspr.): unversehens. * * * ex ab|rụp|to [lat., zu… … Universal-Lexikon