Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

ablegare/de

  • 1 ablegare

    отсылать, удалять;

    in exilium abl. (1. 57 § 1 C. Th. 16, 5).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > ablegare

  • 2 ablego

    ablegare, ablegavi, ablegatus V TRANS
    send away/off (on a mission); banish, get rid of; remove/delete a word

    Latin-English dictionary > ablego

  • 3 ablego

    ablēgo, āre, āvi, ātum - tr. - envoyer loin de, écarter de, éloigner de, reléguer.    - ablegare peregre, Plaut.: envoyer en pays étranger.    - hoc a fratris adventu me ablegat, Cic.: cette circonstance m'empêche d'assister à l'arrivée de mon frère.    - pueros venatum ablegavit, Liv. 1: envoyer au loin les enfants chasser.
    * * *
    ablēgo, āre, āvi, ātum - tr. - envoyer loin de, écarter de, éloigner de, reléguer.    - ablegare peregre, Plaut.: envoyer en pays étranger.    - hoc a fratris adventu me ablegat, Cic.: cette circonstance m'empêche d'assister à l'arrivée de mon frère.    - pueros venatum ablegavit, Liv. 1: envoyer au loin les enfants chasser.
    * * *
        Ablego, ablegas, pen. prod. ablegare, Se deffaire et despescher de quelqu'un, et l'envoyer.
    \
        Pecus a prato ablegandum. Varro. Colu. Il les fault envoyer arriere, ou loing du pré.
    \
        Hoc a fratris aduentu me ablegat. Cic. Cela me destourne de me trouver à la venue de mon frere.

    Dictionarium latinogallicum > ablego

  • 4 consilium

    cōnsilium, ī, n. (consulo), der Rat, I) aktiv: A) der Rat = die Beratung, Beratschlagung, Beschlußnahme, 1) eig.: consilium u. consilia principum, Liv.: consilia arcana, consilia nocturna, Sall. – adhibere alqm consilio u. alqm od. (bildl.) alqd in consilium, zu Rate, zur Beratung ziehen, Caes. u. Cic.: ire in consilium, sich beraten, Cic.: mittere in consilium, sich beraten lassen, Cic.: habere consilia principum domi, Liv.: consilium habere od. habere coepisse, utrum... an etc., Curt. u. Sen.: alqm od. alqd habere in consilio, jmd. od. etw. zu R. ziehen, seinen Entschluß abhängig machen von jmd. od. etw., Liv., Curt. u.a. (s. Mützell Curt. 3, 5 [13], 12): vestris od. arcanis consiliis interesse, Cic. u. Liv.: non interesse consiliis, Liv. – consilium est de alqa re Carthagini, man hält über etw. B. zu K., Liv.: est res sane magni consilii, Cic.: nihil mihi adhuc accidit, quod maioris consilii esset, Cic.: quasi vero consilii sit res, als ob die Sache eine B. erlaubte, Caes.: ergo haec consilii fuerunt, war Gegenstand der Beratung (= hätte man beraten, wohl überlegen müssen), Cic.: quod in eo genere efficere possis tui consilii est, Cic.: id arbitrium negavit sui consilii esse, Nep.: vestrum iam consilium est, non solum meum, quid sit vobis faciendum, Cic. – Insbes., die Beratung, Sitzung einer Behörde, a) des Senates, gew. consilium publicum (Staatsrat) gen., zB. ad c. publicum convenire, Liv.: c. publicum habere, Cic.: consilii publici participem fieri, Cic. – b) eines Richterkollegiums, viros primarios civitatis multos in consilium advocare, zu einer B. berufen, Cic.: venire in consilium publicae quaestionis, Cic.: adesse in consilio, Cic.: mittere iudices in consilium, die R. zur B. schreiten lassen, Cael. in Cic. ep.: ire in consilium, zur B. schreiten, Cic.: consurgitur in consilium, Cic. – c) eines Magistrates u. seiner Beistände, eines Feldherrn u. seiner Unterbefehlshaber (»der Kriegsrat«), consilium habere, Cic., Caes. u.a.: consilium habere de Histrico bello, Liv.: consilium habere, omnibusne... an, etc., Liv.: esse, adesse alci in consilio, Cic.: dare alqm alci in consilium, zur B. = als Berater, Nep.

    2) meton., der Rat = die Versammlung der beratenden Personen, c. bonorum atque sapientium, Quint.: advocari in consilia amicorum, Quint.: consilium amicorum habere, Nep.: consilium propinquorum (Familienrat) adhibere, Liv.: amicos in consilium rogare, Sen. – bei Dichtern auch v. einer Pers., der Berater, Ratgeber, ille ferox hortator pugnae consiliumque fuit, Ov. trist. 4, 2, 32: v. weibl. Pers., Clymene Aethraque, quae mihi sunt comites consiliumque duae, Ov. her. 17, 268; u. so auch Ov. fast. 3, 276. – Insbes.: a) eine beratende Behörde, ein beratendes Kollegium, ein beratender Ausschuß. So v. Senate = das Ratskollegium, die Ratsversammlung (griech. βουλή), gew. c. publicum, Staatsrat, Cic., od. summum c. orbis terrae, u. erklärend, senatus, id est, orbis terrae c., Reichsrat, Cic.: orbis terrae sanctissimum gravissimumque consilium, Cic.: unum liberae civitatis c., senatus, Cic. – c. sanctius, ein engerer Ausschuß des Senates zu Karthago, Liv., u. (= ἀπόκλητοι) der engere Rat der Ätolier, Liv. – consilia sortiri semestria, engere Ausschüsse des Senates, Kommissionen, Suet. – v. Richterkollegium, c. publicum, Staatsrat, Cic.: c. sanctissimum, v. Areopag, Val. Max.: ex senatu in hoc consilium delecti estis, Cic.: quaesitore consilioque delecto, Cic.: de uno reo consilium cogitur, Quint.: alterna consilia reicere, Cic.: consilium dimittere, Cic. – v. einem engern Rat, Ausschuß der Zentumvirn (da das Richterkollegium der Zentumvirn in vier solcher Ausschüsse zerfiel, die entweder einzeln verschiedene Prozesse od. in Plenarsitzung einen wichtigen Prozeß entschieden), sedebant centum et octoginta iudices; tot enim quattuor consiliis colliguntur, Plin. ep. 6, 33, 3: omnibus non solum consiliis sed etiam sententiis superior discessit, Val. Max. 7, 7, 1. – b) die beratenden Beistände, der Beirat, Rat, des römischen Königs (als Richter), des Prätors (als Einzelrichter), des röm. Feldherrn, des Statthalters, ausländischer Feldherren u. Fürsten, bes. oft Kriegsrat, Kriegsgericht, c. militare, Liv.: c. castrense (Ggstz. patres, der Senat), Liv.: consilii bellici auctores, die Stimmführer im Kriegsrat, Cic. – cum Tatio in regium consilium delegit principes (v. Romulus), Liv.: cognitiones capitalium rerum sine consiliis per se solus exercebat (v. Könige Tarquinius), Liv.: cum consilio causam Mamertinorum cognoscere (v. Prätor), Cic. – consilium convocare, Caes., od. advocare, Liv.: eorum consilium habere, Sall.: consilium dimittere, dimittere atque ablegare, Cic.: rem ad consilium deferre, Caes., od. referre, Nep.: ex consilii sententia in custodiam coniectus, Nep.

    B) der Rat = das Vermögen, eine Sache zu überlegen, die Überlegung, besonnene Klugheit, Einsicht (bes. oft die staatsmännische), u. in Tätigkeit = die besonnene, kluge Berechnung, die Absicht (vgl. Ruhnken Ter. Andr. 3, 5, 2), magnitudo cum animi tum etiam ingenii atque consilii, Cic.: vir magni, maximi consilii, Caes. u. Nep.: homo minimi consilii, Cic.: mulier imbecilli consilii, Cic.: consilii plenus, Plaut. u. Nep.: tam iners, tam nulli consili sum, Ter. Andr. 608 (vgl. Cic. Rosc. com. 48): animal hoc plenum rationis et consilii (vom Menschen), Cic.: barbaris consilium non defuit, Caes.: simul consilium cum re amisisti? hast mit dem Gelde auch den Kopf verloren? Ter.: consilio valere, Cic.: aetate et consilio ceteros anteire, Sall. fr.: acta illa res est animo virili, consilio puerili, Cic.: ratio bono consilio a dis immortalibus data, mit reiflicher Überlegung, aus gutem Grunde, Cic.: u. so id fecisse bono consilio, Cic. – in bezug auf lebl. Subjj., vis consilii expers, Hor.: quae res in se neque consilium neque modum habet ullum, Ter.

    II) passiv, der Rat, der gefaßt wird u. der jmdm. gegeben wird, a) der Rat, der gefaßt wird, der Ratschluß, Beschluß, Entschluß (die Entschließung), die Maßnahme, Maßregel, Bestrebung, die vorgefaßte Absicht, der gefaßte Gedanke, der Anschlag, der leitende Grundsatz od. die leitenden Grundsätze, der leitende Geist, das leitende Prinzip, das leitende Interesse, auch die getroffene Vorkehrung, das beabsichtigte Beginnen (Ggstz. conatus, factum, u. im Plur. Ggstz. conatus, conata, eventa, acta, facta), α) übh.: consilii auctor, consilii socius, Liv.: administer consiliorum tuorum, Cic. – certus consilii (fest im E.), Sen. de brev. vit. 3, 3. Tac. hist. 2, 46; Ggstz. incertus consilii, Ter. Phorm. 578. Curt. 8, 10 (37), 27, od. dubius consilii, Iustin. 2, 13, 1. – c. amentissimum alcis, Cic.: audax, Liv.: calidum, calidius, Liv. (s. Fabri Liv. 22, 24, 2): u. so consilia calida (Ggstz. quieta et cogitata), Cic.: c. callidum, Ter.: consilia certa (Ggstz. incerta), Ter.: clandestinum (Intrige), Caes.: c. crudele, Cic.: consilia domestica (Kabinettsbefehle), Liv.: c. fidele, aus Treue (Anhänglichkeit) hervorgegangen, Liv.: c. infelix (unseliger Gedanke), Liv.: c. immaturum, Liv.: consilia mala, Sen.: consilia mediocria, gewöhnliche, nicht sonderlich gefährliche, Cic.: c. periculosum, Val. Max.: consilia perniciosa rei publicae, Cic.: c. plenum sceleris et audaciae, Cic.: consilia prava, krumme Wege (Ggstz. recta), Liv.: c. stultum, Cic.: consilia subita et repentina, Caes.: c. temerarium, Vell.: c. urbanum, der Beschluß innerer Politik, Cic. – c. aedificationis od. aedificandi, Bauplan, Cic.: regni consilia, Absichten auf Alleinherrschaft, Liv.: belli pacisque consilia, äußere u. innere Politik, Liv.: consilia caedis (Mordanschläge) adversum (gegen) imperatorem, Tac. ann. 6, 8: consilia eorum de tyrannicidio, Plin. 34, 72. – abicere consilium profectionis, Cic., od. aedificandi, Cic., od. mittendi Hannibalis, Liv.: afferre (erteilen) consilium, Liv. u. Curt. – capere consilium, Cic., u. consilium ex tempore od. ex re et ex tempore, Cic.: capere sibi consilium, Caes., u. sibi separatim a reliquis, Caes.: u. bes. capere consilium m. folg. Genet. Gerundii od. Gerundivi, zB. migrandi, Liv.: belli renovandi legionisque opprimendae, Caes.; od. m. folg. Infin., zB. non adesse, Cic.: ex oppido profugere, Caes.; od. m. folg. ut u. Konj., zB. subito consilium cepi, ut antequam luceret exirem, Cic.: temerarium capit consilium, ut nocte Indebili obviam iret, Liv. (s. Weißenb. Liv. 25, 34, 7). – consilium consistit (steht fest), Cic.: coquere secreto ab aliis consilia, Liv.: concoquere clandestina consilia (Ränke schmieden), Liv.: credere alci consilia omnia, Ter. – denudare alci consilium suum, Liv.: detegere consilium, Liv.: deponere adeundae Syriae consilium, Caes.: desistere consilio, Caes.: deterreri ab eo consilio iniquitate loci, Liv.: in quinquagesimum et sexagesimum annum differre sana consilia, Sen. – enuntiare sociorum consilia adversariis, Cic. – est consilium, non est consilium m. folg. Infin. (s. Fabri Sall. Cat. 4, 1 u. Liv. 21, 63, 2), zB. ibi Pomptinium exspectare, Cic.: consilium erat hiemando continuare bellum, Liv.: quos silentio praeterire non fuit consilium, Sall.: m. folg. ut u. Konj., ut filius cum illa habitet apud te, hoc vostrum consilium fuit, Ter. Phorm. 934: ea uti acceptā mercede deseram, non est consilium, Sall. Iug. 85, 8: consilium esse rati, ut se militibus committerent, Liv. 24, 30, 12. – quid sui consilii sit (was sein Plan sei) proponit od. ostendit, Caes. (s. die Auslgg. zu Caes. b. G. 1, 21, 2): quibus id consilii fuisse, ut etc., Caes. – haesitare inter revertendi fugiendique consilium, Curt.: ipse Romam venirem, si satis consilium quadam de re haberem, hinlänglich mit mir im reinen wäre, Cic. – impedire aedificationis consilium, Cic.: inire consilium multae calliditatis, Ov.: inire consilia occulta, Liv.: inire consilium de morte ac de bonis alcis, Cic.: inire consilia clam de bello, Caes.: inire consilium contra alqm od. contra alcis vitam, Cic.: inire consilium ad eius interfectionem, Lampr. Commod. 4, 1: inire consilium m. folg. Genet. Gerundii od. Gerundivi, zB. occidendi te consilium inivimus, Curt.: inire c. senatus interficiendi, Cic.: inire cum alqo consilia interficiendi Caesaris, Vell.: selten m. folg. Infin., iniit consilia reges Lacedaemoniorum tollere, Nep. Lys. 3, 1: od. m. folg. indir. Fragesatz, consilia inibat, quemadmodum etc., Caes. b. G. 7, 43, 5. – scito labare meum consilium, Cic. – minuere consilium suum, von seinem Pl. abgehen, seinen Pl. ändern, Ter.: mutare consilium, Cic. – omnibus alcis consiliis occurrere atque obsistere, Cic.: perimere alcis consilium, gänzlich vereiteln (v. Umständen), Cic.: patefacere consilia, Caes.: patēre consilia tua sentis? Cic.: perficere consilium, Suet. Cal. 56, 1: non paenitet consilii nostri, Cic. – regere omnem rem publicam consilio quodam (nach gewissen Grundsätzen, nach einem gewissen Prinzip), Cic. – omnia utriusque consilia ad concordiam spectaverunt, Cic.: vel suscipere vel ponere vitae necisque consilium, Plin. ep. – his consiliis uti iisdem, von denselben Grundsätzen sich leiten lassen, Cic. – u. sive casu sive consilio (nach dem Ratschluß) deorum immortalium, Caes. – u. so oft Abl. consilio = mit Absicht, absichtlich, si consilio id fecisset, Cic.: bes. m. Ggstz. casu (zufällig), zB. qui casu peccat... qui consilio est nocens, Phaedr.: qui me in consulatu non casu potius existimaret quam consilio fortem fuisse, Cic.; od. m. Ggstz. forte (von ungefähr), zB. pars forte, pars consilio oblati, Liv. (vgl. Fabri Liv. 22, 49, 14); od. mit Ggstz. suā sponte (aus freien Stücken, von selbst), zB. secutum suā sponte est, velut consilio petitum esset, ut vilior ob ea regi Hannibal esset, Liv. – ebenso oft privato consilio, privatis consiliis = im Privatinteresse, aus Sonderinteressen, durch selbstgetroffene Maßregeln, auf eigene Hand (Ggstz. publico consilio, publicis consiliis), zB navis privato consilio aministrabatur, Caes.: privato consilio exercitus comparaverunt, Cic.: id suo privato, non publico fecit consilio, Nep.: non publicis magis consiliis quam privatis munire opes, Liv. – nullo publico consilio, durch keinen Beschluß einer gesetzlichen Staatsgewalt, Cic. – β) als milit. t. t., der listige Kriegsplan, die Kriegslist (vollst. consilium imperatorium, Cic., od. consilium imperatoriae artis, Val. Max., griech. στρατήγημα), c. fallax, Liv.: tali consilio proditores perculit, Nep.: singulari nostrorum militum virtuti consilia cuiusque modi Gallorum occurrebant, Caes.

    b) der Rat, der erteilt, die Ansicht, die mitgeteilt wird, die Maßregel, die angeraten wird, der Ratschlag, die Eingebung, inops consilii, Liv.: orba consilio auxilioque (rat- u. hilflos) res Gabina, Liv. – c. bonum, utile, Sen.: fidele, Curt.: minus fidele, Cic.: vetus ac familiare consilium (ein alter R., ein Familienvermächtnis), Liv. – alci consilium dare, Cic.: bonum consilium dare, Sen.: dare alci minus fidele consilium, Cic.: dare alci consilia recta, Ter., Ggstz. prava, Phaedr.: qui dedit mihi consilium ut facerem, Ter. eun. 1045: non deesse alci consilio, Cic.: egere consilii od. consilio (Ggstz. abundare consilio), Cic.: impertire alci aliquid sui consilii, Cic.: iuvare alqm consilio, Cic.: iuvare alqm operā et consilio, operā consilioque, aut opera aut consilio bono, aut consilio aut re, mit Rat u. Tat, Plaut. u. Ter. (s. Brix Plaut. mil. 137); vgl. consilio atque opibus alcis adiuvatur res publica, Cic.: neglegere alcis salutare consilium, Val. Max.: parēre alcis fidelissimis atque amantissimis consiliis, Cic.: petere ab alqo consilium, Cic.: alcis consilia sequi (befolgen), Liv.: spernere alcis consilium, Curt.: alcis consilio uti, Cic.: arbitrio consilioque auris uti, sein Ohr befragen, Gell.: suo consilio uti, seinem Sinne, Kopfe folgen, Caes.

    lateinisch-deutsches > consilium

  • 5 entfernen

    entfernen, I) eig.: a) tr.:amovere. removere. auferre (wegtragen, wegschaffen). – abducere. deducere (wegführen, letzteres fast immer mit folg. ab oder de mit Abl. des Orts von wo etc.). – ablegare (wegschicken, um jmd. los zu sein, unter irgend einem Vorwande, unter Beauftragung eines Geschäfts etc.). – aman dare relegare (aus seiner Nähe entfernen wegen [746] eines Vergehens, letzteres aber an einen bestimmten Ort, beide mit dem Nbbgr. der Entehrung u. Schande des Entfernten). – amoliri (jmd, od. etwas fortschaffen, so daß die Entfernung Anstrengung und Mühe kostet). – avertere (wegwenden, beiseite schaffen, was den Sinnen unangenehm ist). – submovere. subducere (allmählich, unvermerkt wegbringen oder führen). – depellere. repellere. propulsare (mit Gewa liverjagen: aus einem Orte, ex loco expellere, eicere). – aus den Augen e., ab oculis oder a conspectu removere; e conspectu od. ab oculis auferre; ab oculis amoliri. – b) refl. sich entfernen, se movere. se amovere. – abire. discedere (weggehen). – ex (od. ab) oculis od. e conspectu abire. ab oculis oder e conspectu recedere (sich aus jmds. Augen, Gesichtskreis entf.). – excedere. evadere. erumpere (aus einem Orte, u. zwar letzteres = herausbrechen, sich gewaltsam Bahn brechen zur Entfernung, s. Cic. Cat. 2, 1: abiit, excessit, evasit, erupit). – se subducere (allmählich und unvermerkt, auch mit dem Zus. clam, z.B. de circulo). – sich eilig e., celerrime abire; e conspectu fugere od. evolare; se eripere od. proripere. – sich vom Wege e., s. abgehen no. II, A: sich zu weit vom Lager e., a castris longius procedere: sich nie aus einem Orte entfernt haben, numquam ex loco (urbe) afuisse. – II) übtr.: a) tr.:removere (z.B. alqm a negotiis publicis od. a re publica: u. a se suspicionem). – submovere (unter der Hand, z.B. alqm a re publica: u. alqm administratione rei publicae). – avocare.revocare. abstrahere (von etwas abbringen, abziehen, wie von Geschäften, Plänen, z.B. av. alqm a negotiis publicis od. ab republica).alienare, von sich, a se (sich entfremden, z.B. bonos, alcis benevolentiam). – depellere. repellere. propellere. propulsare (vertreiben, verscheuchen, z.B. pericula). – declinare (abbeugen, leise entf., z.B. quae nocitura videantur). – b) refl. sich entfernen, digredi (von seinem Thema, vom Redner, s. »abschweifen«). – sich vom rechten Wege e., s. abweichen no. I.

    deutsch-lateinisches > entfernen

  • 6 fortschicken

    fortschicken, a) eine Pers.: mittere. dimittere. missum facere (entlassen). – ablegare. amandare (jmd. unter irgend einem Vorwande, unter Austragung eines Geschäfts etc. entfernen). – amovere (aus seiner Nähe entfernen, als Strafe, verweisen). – b) eine Sache, z.B. einen Brief an jmd., mittere od. dare litteras ad alqm: ein Paket, fasciculum ad alqm perferendum curare. Fortschicken, das, - ung, die, missio. dimissio (Entlassung). – amandatio (Entfernung jmds. unter einem Vorwand, um ihn los zu werden).

    deutsch-lateinisches > fortschicken

  • 7 Hals

    Hals, I) der Menschen und Tiere, collum. – cervix, in klass. Prosa fast immer der Plur. cervices (der Nacken). – gula. faux oder gew. der Plur. fauces (der Schlund, letzteres eig. der obere engere Teil der gula). – ein dicker Hals, guttur tumidum od. turgidum: jmdm. um den H. fallen, sich jmdm. an od. um den H. werfen, in collum alcis invadere; collum alcis amplexu petere: jmdm. den H. umdrehen, brechen, contorquere fauces; cervices alcis frangere: jmdm. den H. abschneiden, abhauen, secare alci collum gladio (vgl. »enthaupten«): sich den H. abschneiden, secare fauces (mit etwas, alqā re); gulam sibi praesecare. – über Hals u. Kopf, praeceps] z.B. abeo: u. fugae me mando); raptim (in Hast u. Eile, z.B. aguntur omnia raptim atque turbate). – Bildl., auf dem H. – sein, in cervicibus esse (z.B. vom Krieg, v. Feinde etc.); supra caput esse. in capite et in cervicibus esse od. resistere (vom Feinde); imminere alci (hereinzubrechen drohen, vom Kriege, vom Tode etc.); instare alci (jmdm. auf dem Fuße folgen, jmd. hart bedrängen, bes. im Kriege; und unmittelbar bevorstehen, v. der Nacht etc.). – große Geschäfte auf dem H. haben, magna munia (negotia) cervicibus sustinere: sich viele und große Feindschaften auf den H. laden, ziehen, graves inimicitias suscipere: jmdm. einen Prozeß an den H. werfen, litem alci intendere: jmdm. über den H. kommen, intervenire de improviso. alci supervenire (unvermutet dazu kommen, wie jmd. etw. tut); alqm opprimere, auch mit dem Zus. imprudentem, incautum (unvermutet überfallen, z.B. den Feind etc.): sich jmd. vom Hals schaffen, alqm amovere od. removere od. amoliri (übh.); alqm ablegare, amandare (indem man ihn mit Aufträgen u. dgl. fortschickt); alqm absolvere, dimittere (indem man seine Anforderungen befriedigt, z.B. creditores). – mit dem H. bezahlen, capite luere: es geht ihm an den H., caput eius agitur: das bricht ihm den H., hoc ei perniciei est. – II) lebloser Dinge: collum; cervix. – eine Flasche mit engem H., ampulla, cui non hians nec statim patens exitus.

    deutsch-lateinisches > Hals

  • 8 schicken

    schicken, I) v. tr.: 1) senden: mittere (im allg., Pers. u. Dinge, wobei zu bemerken, daß oft der Akk. epistulam, nuntium, legatos ausgelassen wird, wenn die Nachricht od. die Absicht folgt, derentwegen der Brief, die Nachricht, die Gesandten geschickt wurden), jmdm., alci, an jmd., ad alqm. – summittere (unter der Hand, heimlich oder allmählich schicken, Personen u. Dinge), jmdm., alci, an jmd., ad alqm (z.B. alci auxilia, subsidia). – alqd perferendum od. afferendum curare (besorgen, daß etwas an jmd. gelangt), an jmd., ad alqm.legare. allegare (abordnen, eine Person als Abgeordneten schicken, leg. in öffentlichen, all. in Privatangelegenheiten), an jmd., ad alqm.ablegare. amandare (wohin schicken, unter irgend einem Vorwand, eine Person, um sie los zu werden, z.B. jmd. auf die Jagd, alqm venatum). – dimittere (nach verschiedenen Seiten hin abschicken, z.B. nuntios in omnes partes). – nach jmd. sch., s. herbeirufen, berufen no. I. – ein Buch in die Welt schicken, librum emittere, edere. – ein wie von Gott geschickter (gesandter) Mann, divinus homo de caelo delapsus; oder bl. homo de caelo delapsus. – Gott hat es so geschickt, placuit deo; deus voluit: der Zufall schickte es, oder es schickte sich, accĭdit forte od. casu, ut etc.; auch bl. casu oder forte, z.B. es schickte sich, daß der König da war, accĭdit forte, ut rex adesset; od. rex forte aderat: es schickte sich, daß ich bei Pompejus speiste, casu apud Pompeium cenabam. – 2) = schaffen no. III, w. s. – II) v. r. sich schicken, a) zu od. für etwas, d. i. passend sein, passen, w. s. – b) in etwas, d. i. sich fügen, w. s. – c) unpers., es schickt sich (für jmd.), decet m. Akk. u. Infin. (Ggstz. dedecet oder non decet). – convenit (alci od. alci rei) mit Infin. od. Akk. u. Infin. (es kommt jmd. zu): es schickt sich gar nicht, minime decet (z.B. oratorem irasci).

    deutsch-lateinisches > schicken

  • 9 verschicken

    verschicken, mittere (schicken übh., z.B. quo mittis istum?: u. India mittit ebur). – dimittere (nach mehreren Punkten hinschicken, entsenden, bes. mehrere, z.B. nuntios totā civitate: u. librum per totam Italiam). – ablegare. amandare (unter einem Vorwand fortschicken).

    deutsch-lateinisches > verschicken

  • 10 abigo

    ăbĭgo (ăbăgo), ĕre, ēgi, actum - tr. - [st2]1 [-] chasser, renvoyer, éloigner. [st2]2 [-] pousser devant soi, emmener, détourner, voler. [st2]3 [-] expulser, faire disparaître, dissiper.    - abigere ab (ex) aedibus, Plaut.: chasser de la maison.    - uxorem abigere: renvoyer sa femme, répudier sa femme.    - abigere curas, Hor.: bannir les soucis.    - abigere morsus, Plin.: guérir les morsures.    - abigere gregem: pousser devant soi un troupeau.    - Herculem in ea loca boves mira specie abegisse memorant, Liv. 1, 7: on raconte qu'Hercule avait conduit dans cet endroit des boeufs d'une beauté remarquable.    - puer, abige muscas, Cic. de Or. 2, 247: esclave, chasse les mouches.    - partum (fetum) abigere: expulser le foetus, faire avorter, avorter.    - voir abactus.
    * * *
    ăbĭgo (ăbăgo), ĕre, ēgi, actum - tr. - [st2]1 [-] chasser, renvoyer, éloigner. [st2]2 [-] pousser devant soi, emmener, détourner, voler. [st2]3 [-] expulser, faire disparaître, dissiper.    - abigere ab (ex) aedibus, Plaut.: chasser de la maison.    - uxorem abigere: renvoyer sa femme, répudier sa femme.    - abigere curas, Hor.: bannir les soucis.    - abigere morsus, Plin.: guérir les morsures.    - abigere gregem: pousser devant soi un troupeau.    - Herculem in ea loca boves mira specie abegisse memorant, Liv. 1, 7: on raconte qu'Hercule avait conduit dans cet endroit des boeufs d'une beauté remarquable.    - puer, abige muscas, Cic. de Or. 2, 247: esclave, chasse les mouches.    - partum (fetum) abigere: expulser le foetus, faire avorter, avorter.    - voir abactus.
    * * *
        Abigo, abigis, pen. cor. abegi, pen. prod. abactum, abigere. Chasser arriere.
    \
        Non viua vesperi, nisi illam a me scelestam abigam. Plaut. Je puisse mourir devant qu'il soit nuict, si je ne chasse ceste meschante arriere de moy.
    \
        A cibo abigere. Plaut. Engarder de manger.
    \
        Abigere aliquo, pro Ablegare. Plaut. Abegit vir meus olim ipse ad mercatum Rhodum, filium. Il a chassé son filz à Rhodes en marchandise.
    \
        Abigere, pro Arcere. Plaut. Abigam iam ego illum aduenientem ab aedibus. Je le garderay d'approcher de la maison.
    \
        Pecora abigere. Faire mestier de desrober et emmener le bestiail.
    \
        Abigere pecus, sine vi, aut furto dicimus. Varr. Mener paistre aux champs.
    \
        Abigere translatum ad res incorporeas: vt Abigere fastidium, lassitudinem. Plin. Plaut. Chasser, oster.
    \
        Abigere partum, vel foetum. Cic. Plin. Colu. Faire avorter.
    \
        Inula abigit venenatorum morsus. Plin. Elle guarit, etc. Elle remedie à la morsure, etc.

    Dictionarium latinogallicum > abigo

  • 11 consilium

    consĭlĭum, ĭi, n.    - voir l'article consilium. [st1]1 [-] délibération, consultation.    - cum aliquo consilia conferre, Cic. Phil. 2, 38: échanger des vues avec qqn, tenir conseil avec qqn.    - adhibere aliquem in consilium, Cic. Verr. 2, 74: appeler qqn en consultation (en conseil) [sibi in consilium, Cic. Off. 2, 82].    - in consilia publica adhibere, Liv. 1, 54, 1: appeler aux délibérations publiques.    - mittam in consilium, Cic. Verr. 1, 26: je laisserai délibérer [les juges].    - in consilium itur, Cic. Verr. 4, 100: on prend une délibération, on passe au vote.    - nullo (= nulli) adhibetur consilio, Caes. BG. 6, 13, 1: [la plèbe] ne prend part à aucune délibération.    - haec consilii fuerunt, reliqua necessaria, Cic. Fam. 9, 6, 2: sur cela nous pouvions délibérer, le reste était imposé par la nécessité.    - quasi consilii sit res ac non necesse sit nobis... Caes. BG. 7, 38, 7: comme si la situation comportait une délibération et comme si bien plutôt ce n'était pas une nécessité pour nous de...    - quid efficere possis, tui consilii est, Cic. Fam. 3, 2, 2: ce que tu peux faire, à toi de le voir.    - vestrum consilium est, non solum meum, quid sit vobis faciendum, Cic. Fam. 14, 14, 1: à vous et non point seulement à moi de délibérer sur le parti que vous devez prendre.    - consilium habere utrum... an... Sen. Ep. 70, 10: délibérer pour savoir si... ou si...    - consul postero die in consilium advocavit, quid sibi faciendum esset, Liv. 27: le consul convoqua le conseil pour le lendemain pour savoir ce qu'il devait faire. [st1]2 [-] consultation et assemblée consultative, conseil [juges, magistrats, sénat, etc.].    - venire in consilium publicae quaestionis, Cic. Caec. 29: venir siéger pour juger dans une affaire criminelle.    - ire in consilium, Cic. Verr. 1, 31: tenir conseil, se réunir pour délibérer [juges].    - in consilio habebat homines honestos, Cic Verr. 2. 70: il avait en consultation (dans son conseil) des hommes honorables.    - consilium habere, Caes. BG. 4, 14, 2: tenir un conseil de guerre (délibérer).    - dimissa contione consilium habitum omnibusne copiis Luceriam premerent an... Liv. 9, 15, 1: l'assemblée dissoute, on tint conseil pour savoir s'il fallait avec toutes les forces accabler Lucérie ou si...    - ad consilium publicum aliquid deferre, Cic. Cat. 3, 7: soumettre qqch au conseil public [= à la délibération du sénat].    - publici consilii auctor, Cic. de Or. 3, 63 (1, 211; 1, 215, etc.): l'homme prépondérant dans les conseils de la cité [= au sénat].    - fit publici consilii particeps, Cic. Cat. 1, 2: il a voix délibérante dans le conseil de l'état.    - carere omni consilio communi, Cic.: être exclu de toute délibération politique.    - deliberatio consilii capiendi: délibération sur le parti à prendre. [st1]3 [-] conseil, assemblée.    - in eo consilio, in quo ex cunctis ordinibus amplissimi viri judicarent, Cic. Mil. 5: dans cette assemblée où sont appelés à juger les personnages les plus considérables de tous les ordres.    - consilium dimittere, Cic. Verr. 5, 163: renvoyer le jury.    - patrum consilium, Cic. Tusc. 4, 1: le sénat.    - in senatu; sapiens enim est consilium, Cic. de Or. 2, 333: dans le sénat; car c'est une assemblée sage.    - consilio convocato, Caes. BG. 3, 3, 1: ayant convoqué un conseil de guerre (consilio advocato, Liv. 25, 31, 3). [st1]4 [-] résolution, plan, mesure, dessein, projet.    - ut sunt Gallorum subita et repentina consilia, Caes. BG. 3, 8, 3: étant donné que les Gaulois ont des résolutions soudaines et inattendues.    - consilium inire, Cic. Verr. 5, 103: prendre une résolution.    - consilium capit primo stultum, Cic. Verr. 5, 101: il prend sur le premier moment une résolution extravagante.    - ex aliqua re consilium capere, Caes. BC. 3, 43, 1; trahere Sall. J. 98, 3: prendre une résolution en s'inspirant de qqch.    - aedificandi consilium abjicere, Cic. Att. 5, 11, 6: renoncer à un projet de construction.    - quasi exitus rerum, non hominum consilia legibus vindicentur, Cic. Mil. 19: comme si les lois punissaient le fait accompli et non les desseins des hommes.    - consociare se in consilia alicujus, Liv. 42, 29, 4: s'associer à la politique de qqn.    - communi consilio, Cic. Verr. 4, 15: par une mesure prise en commun (officielle).    - privato consilio exercitus comparaverunt, Cic. Phil. 3, 14: par une mesure privée (de leur chef) ils ont réuni des armées.    - id est gestum consilio urbano, Cic. Off. 1, 76: cet acte fut le résultat d'une mesure d'ordre civil.    - consilio, à dessein, avec intention: Cic. Lig. 34 ; Br. 276; Tusc. 4, 64.    - consilio deorum immortalium, Caes. BG. 1, 12, 6: par la volonté des dieux immortels.    - consilium capere: former le projet de, prendre la décision de [avec gérondif] Cic. Ac. 2, 100 ; Caes. BG. 3, 2, 2 ; [avec inf.] Cic. Off. 3, 40 ; Caes. BG. 7, 26, 1; [avec ut subj.] Cic. Verr. 1, 140 ; Clu. 71.    - Heraclius capit consilium... non adesse ad judicium, Cic. Verr. 2, 2, 17 § 41: Héraclius prit la décision de ne pas comparaître pour le procès.    - consilium cepi ut exirem, Cic. Att. 7. 10: j'ai décidé de sortir.    - consilium inire: former le projet de, prendre la décision de. [avec gér.] Cic. Mur. 80 ; Cat. 4, 13 ; [avec inf.] Nep. Lys. 3, 1; [avec ut] Cic. Cat. 4, 4.    - consilium est: l'intention est de. [avec gér.] Cic. Fam. 5, 20, 4 ; 33, 6, 8 ; [avec inf.] Cic. Att. 5, 5, 1; Caes. BG. 7, 77, 12 ; [avec ut subj.] Cic. Sest. 31; Caes. BG. 5, 6, 5.    - ut filius cum illa habitet apud te, hoc vostrum consilium fuit, Ter.: que mon fils habite avec elle chez toi, c'était là votre plan.    - hoc (eo) consilio ut subj., avec l'intention de. --- Cic. Cat. 3, 8 ; Mil. 47, etc. ; Caes. BG. 1, 30, 3 ; 2, 9, 4 ; 7, 72, 2, etc. [st1]5 [-] plan de guerre, stratagème.    - consilium imperatorium quod Graeci στρατήγημα appellant, Cic. Nat. 3, 15: un plan de général que les Grecs appellent stratagème.    - consilia cujusque modi Gallorum, Caes. BG. 7, 22, 1: expédients de toute espèce imaginés par les Gaulois. [st1]6 [-] conseil, avis.    - fidele consilium dare, Cic. Clu. 85: donner un conseil loyal.    - consilio alicujus parere, Cic. Off. 1, 84: suivre les conseils de qqn.    - mihi consiliis opus est tuis, Cic. Att. 2, 22, 4: j'ai besoin de tes conseils.    - de meo consilio, Cic. Att. 6, 3, 8: sur mon avis.    - contra meum consilium, Cic. Att. 7, 12, 3: contre mon avis.    - ex consilio tuo, Cic. Att. 9, 18, 1 (consilio tuo, cf Att. 13, 3, 1): d'après tes avis.    - consilio uti, Caes. BG. 7, 78, 2: adopter un avis.    - suo consilio uti, Caes. BC. 51, 2: agir à sa guise. [st1]7 [-] sagesse dans les délibérations, les résolutions, les conseils; réflexion, prudence, habileté.    - casu magis et felicitate quam virtute et consilio, Cic. Sull. 83: par hasard et par chance plutôt que par une action personnelle et réfléchie.    - res virtute et consilio alicujus factae, Liv. 30, 28, 11: exploits accomplis par l'énergie personnelle et par l'initiative prudente de qqn.    - mulieres omnes propter infirmitatem consilii... Cic. Mur. 27: toutes les femmes à cause de la faiblesse de leur jugement...    - acta illa res est animo virili, consilio puerili, Cic. Att. 14, 21, 3: toute l'affaire a été menée avec un courage d'hommes, mais avec une prudence d'enfants.    - non deest rei publicae consilium, Cic. Cat. 1, 3: (le sénat) ne manque pas de clairvoyance politique.
    * * *
    consĭlĭum, ĭi, n.    - voir l'article consilium. [st1]1 [-] délibération, consultation.    - cum aliquo consilia conferre, Cic. Phil. 2, 38: échanger des vues avec qqn, tenir conseil avec qqn.    - adhibere aliquem in consilium, Cic. Verr. 2, 74: appeler qqn en consultation (en conseil) [sibi in consilium, Cic. Off. 2, 82].    - in consilia publica adhibere, Liv. 1, 54, 1: appeler aux délibérations publiques.    - mittam in consilium, Cic. Verr. 1, 26: je laisserai délibérer [les juges].    - in consilium itur, Cic. Verr. 4, 100: on prend une délibération, on passe au vote.    - nullo (= nulli) adhibetur consilio, Caes. BG. 6, 13, 1: [la plèbe] ne prend part à aucune délibération.    - haec consilii fuerunt, reliqua necessaria, Cic. Fam. 9, 6, 2: sur cela nous pouvions délibérer, le reste était imposé par la nécessité.    - quasi consilii sit res ac non necesse sit nobis... Caes. BG. 7, 38, 7: comme si la situation comportait une délibération et comme si bien plutôt ce n'était pas une nécessité pour nous de...    - quid efficere possis, tui consilii est, Cic. Fam. 3, 2, 2: ce que tu peux faire, à toi de le voir.    - vestrum consilium est, non solum meum, quid sit vobis faciendum, Cic. Fam. 14, 14, 1: à vous et non point seulement à moi de délibérer sur le parti que vous devez prendre.    - consilium habere utrum... an... Sen. Ep. 70, 10: délibérer pour savoir si... ou si...    - consul postero die in consilium advocavit, quid sibi faciendum esset, Liv. 27: le consul convoqua le conseil pour le lendemain pour savoir ce qu'il devait faire. [st1]2 [-] consultation et assemblée consultative, conseil [juges, magistrats, sénat, etc.].    - venire in consilium publicae quaestionis, Cic. Caec. 29: venir siéger pour juger dans une affaire criminelle.    - ire in consilium, Cic. Verr. 1, 31: tenir conseil, se réunir pour délibérer [juges].    - in consilio habebat homines honestos, Cic Verr. 2. 70: il avait en consultation (dans son conseil) des hommes honorables.    - consilium habere, Caes. BG. 4, 14, 2: tenir un conseil de guerre (délibérer).    - dimissa contione consilium habitum omnibusne copiis Luceriam premerent an... Liv. 9, 15, 1: l'assemblée dissoute, on tint conseil pour savoir s'il fallait avec toutes les forces accabler Lucérie ou si...    - ad consilium publicum aliquid deferre, Cic. Cat. 3, 7: soumettre qqch au conseil public [= à la délibération du sénat].    - publici consilii auctor, Cic. de Or. 3, 63 (1, 211; 1, 215, etc.): l'homme prépondérant dans les conseils de la cité [= au sénat].    - fit publici consilii particeps, Cic. Cat. 1, 2: il a voix délibérante dans le conseil de l'état.    - carere omni consilio communi, Cic.: être exclu de toute délibération politique.    - deliberatio consilii capiendi: délibération sur le parti à prendre. [st1]3 [-] conseil, assemblée.    - in eo consilio, in quo ex cunctis ordinibus amplissimi viri judicarent, Cic. Mil. 5: dans cette assemblée où sont appelés à juger les personnages les plus considérables de tous les ordres.    - consilium dimittere, Cic. Verr. 5, 163: renvoyer le jury.    - patrum consilium, Cic. Tusc. 4, 1: le sénat.    - in senatu; sapiens enim est consilium, Cic. de Or. 2, 333: dans le sénat; car c'est une assemblée sage.    - consilio convocato, Caes. BG. 3, 3, 1: ayant convoqué un conseil de guerre (consilio advocato, Liv. 25, 31, 3). [st1]4 [-] résolution, plan, mesure, dessein, projet.    - ut sunt Gallorum subita et repentina consilia, Caes. BG. 3, 8, 3: étant donné que les Gaulois ont des résolutions soudaines et inattendues.    - consilium inire, Cic. Verr. 5, 103: prendre une résolution.    - consilium capit primo stultum, Cic. Verr. 5, 101: il prend sur le premier moment une résolution extravagante.    - ex aliqua re consilium capere, Caes. BC. 3, 43, 1; trahere Sall. J. 98, 3: prendre une résolution en s'inspirant de qqch.    - aedificandi consilium abjicere, Cic. Att. 5, 11, 6: renoncer à un projet de construction.    - quasi exitus rerum, non hominum consilia legibus vindicentur, Cic. Mil. 19: comme si les lois punissaient le fait accompli et non les desseins des hommes.    - consociare se in consilia alicujus, Liv. 42, 29, 4: s'associer à la politique de qqn.    - communi consilio, Cic. Verr. 4, 15: par une mesure prise en commun (officielle).    - privato consilio exercitus comparaverunt, Cic. Phil. 3, 14: par une mesure privée (de leur chef) ils ont réuni des armées.    - id est gestum consilio urbano, Cic. Off. 1, 76: cet acte fut le résultat d'une mesure d'ordre civil.    - consilio, à dessein, avec intention: Cic. Lig. 34 ; Br. 276; Tusc. 4, 64.    - consilio deorum immortalium, Caes. BG. 1, 12, 6: par la volonté des dieux immortels.    - consilium capere: former le projet de, prendre la décision de [avec gérondif] Cic. Ac. 2, 100 ; Caes. BG. 3, 2, 2 ; [avec inf.] Cic. Off. 3, 40 ; Caes. BG. 7, 26, 1; [avec ut subj.] Cic. Verr. 1, 140 ; Clu. 71.    - Heraclius capit consilium... non adesse ad judicium, Cic. Verr. 2, 2, 17 § 41: Héraclius prit la décision de ne pas comparaître pour le procès.    - consilium cepi ut exirem, Cic. Att. 7. 10: j'ai décidé de sortir.    - consilium inire: former le projet de, prendre la décision de. [avec gér.] Cic. Mur. 80 ; Cat. 4, 13 ; [avec inf.] Nep. Lys. 3, 1; [avec ut] Cic. Cat. 4, 4.    - consilium est: l'intention est de. [avec gér.] Cic. Fam. 5, 20, 4 ; 33, 6, 8 ; [avec inf.] Cic. Att. 5, 5, 1; Caes. BG. 7, 77, 12 ; [avec ut subj.] Cic. Sest. 31; Caes. BG. 5, 6, 5.    - ut filius cum illa habitet apud te, hoc vostrum consilium fuit, Ter.: que mon fils habite avec elle chez toi, c'était là votre plan.    - hoc (eo) consilio ut subj., avec l'intention de. --- Cic. Cat. 3, 8 ; Mil. 47, etc. ; Caes. BG. 1, 30, 3 ; 2, 9, 4 ; 7, 72, 2, etc. [st1]5 [-] plan de guerre, stratagème.    - consilium imperatorium quod Graeci στρατήγημα appellant, Cic. Nat. 3, 15: un plan de général que les Grecs appellent stratagème.    - consilia cujusque modi Gallorum, Caes. BG. 7, 22, 1: expédients de toute espèce imaginés par les Gaulois. [st1]6 [-] conseil, avis.    - fidele consilium dare, Cic. Clu. 85: donner un conseil loyal.    - consilio alicujus parere, Cic. Off. 1, 84: suivre les conseils de qqn.    - mihi consiliis opus est tuis, Cic. Att. 2, 22, 4: j'ai besoin de tes conseils.    - de meo consilio, Cic. Att. 6, 3, 8: sur mon avis.    - contra meum consilium, Cic. Att. 7, 12, 3: contre mon avis.    - ex consilio tuo, Cic. Att. 9, 18, 1 (consilio tuo, cf Att. 13, 3, 1): d'après tes avis.    - consilio uti, Caes. BG. 7, 78, 2: adopter un avis.    - suo consilio uti, Caes. BC. 51, 2: agir à sa guise. [st1]7 [-] sagesse dans les délibérations, les résolutions, les conseils; réflexion, prudence, habileté.    - casu magis et felicitate quam virtute et consilio, Cic. Sull. 83: par hasard et par chance plutôt que par une action personnelle et réfléchie.    - res virtute et consilio alicujus factae, Liv. 30, 28, 11: exploits accomplis par l'énergie personnelle et par l'initiative prudente de qqn.    - mulieres omnes propter infirmitatem consilii... Cic. Mur. 27: toutes les femmes à cause de la faiblesse de leur jugement...    - acta illa res est animo virili, consilio puerili, Cic. Att. 14, 21, 3: toute l'affaire a été menée avec un courage d'hommes, mais avec une prudence d'enfants.    - non deest rei publicae consilium, Cic. Cat. 1, 3: (le sénat) ne manque pas de clairvoyance politique.
    * * *
        Consilium, a Con et Salio, quod in vnam sententiam plures rationes consiliant. Conseil.
    \
        Narraui amicis multis consilium meum. Plaut. Mon entreprinse, Ce que j'ay proposé et deliberé.
    \
        Vestrum iam consilium est, non solum meum, quid sit vobis faciendum. Cic. Je m'en rapporte à vous, Pensez y, Advisez y.
    \
        Mutatio consilii Cic. Changement d'advis et de conseil.
    \
        Prima consiliorum. Tacit. Les premiers advis ou entreprinses.
    \
        Ambiguus consilii. Tacit. Qui ne scait quel advis il doibt prendre, ou qu'il doibt faire.
    \
        Consilii expers. Horat. Qui est sans advis.
    \
        Erat ei consilium ad facinus aptum. Cic. Ses entreprinses s'addonnoyent tousjours à mal faire.
    \
        Excussum et exploratum consilium. Valer. Max. Conseil ou advis arresté apres y avoir bien pensé, et l'avoir bien debatu.
    \
        Libera consilia. Horat. Conseils donnez sans crainte ou flaterie.
    \
        Quietis consiliis mihi opus est. Liu. J'ay besoing de paix, Je ne demande que paix et amour.
    \
        De consilii sententia aliquid facere. Cic. Par l'advis et opinion du conseil.
    \
        Abiicere consilium. Cic. Fannius aedificandi consilium abiecerat. Avoit laissé le propos et entreprinse de bastir.
    \
        Accipere consilium. Liu. Accepter et recevoir un conseil, et le suyvre.
    \
        Afferre in templum consilium furti. Quintil. Venir au temple en propos et deliberation de desrober.
    \
        Capere consilium. Caesar. Se conseiller sur quelque affaire.
    \
        Nobis consilium capiemus. Caesar. Nous penserons à nostre cas, Nous adviserons à ce que nous aurons à faire.
    \
        Cogere consilium. Quintil. Assembler le conseil.
    \
        Consistit consilium. Cic. J'ay arresté ce que je suis deliberé faire.
    \
        Constituere consilium. Cic. Adviser et arrester quelque conseil et deliberation ensemble.
    \
        Explicare consilium. Cic. Executer son entreprinse.
    \
        Consilium summis de rebus habebant. Virgil. Ils consultoyent.
    \
        Labi consilio. Cicero. Adviser mal à soy, Ne point bien adviser à ses affaires.
    \
        Consilium est ita facere. Plaut. Je suis d'advis d'ainsi faire, J'ay deliberé de le faire ainsi.
    \
        Si sanus sies, iube illam redire. P. non est consilium pater. Terent. Je n'en suis point d'advis ne de consentement.
    \
        Ibi Pomptinum ad eam diem expectare consilium est. Cic. J'ay proposé.
    \
        Magni consilii est quid faciendum sit. Cic. Il y fault bien penser.
    \
        Nihil enim mihi adhuc accidit, quod maioris consilii esset. Cic. A quoy il fallut mieulx penser et adviser.
    \
        Consilii res est. Cic. La chose requiert advis, Il y fault penser, et adviser ce qui sera de faire.
    \
        Eo consilio, tuum iudicium vt cognoscerem. Cic. A celle fin ou intention que, etc.
    \
        Velut consilio petitum esset. Liu. De faict à pensee, Tout à propos, De propos deliberé.
    \
        Consilium, pro Iudicibus. Cic. Assemblee de conseilliers et assesseurs, lesquels le Preteur ou autre Magistrat assembloit pour le conseiller à bien juger.
    \
        Sanctius consilium. Liu. Le conseil estroict.
    \
        Dimittere atque ablegare consilium. Cic. Envoyer les conseilliers en leurs maisons, Leur donner congé.
    \
        Edicere consilium. Gellius. Commander que le conseil s'assemble, ou que une partie du peuple s'assemble pour venir au conseil et deliberer des affaires.

    Dictionarium latinogallicum > consilium

  • 12 dimitto

    dimitto, ĕre, mīsi, missum - tr. - [st2]1 [-] envoyer de côté et d'autre, envoyer dans tous les sens (au pr. et au fig.). [st2]2 [-] congédier, licencier; quitter. [st2]3 [-] éloigner, renvoyer, tenir quitte, délivrer. [st2]4 [-] remettre (une faute); pardonner. [st2]5 [-] laisser aller, lâcher, perdre, renoncer à, abandonner; sacrifier, faire le sacrifice de; se relâcher de; exempter.    - dimittere speculatores in omnes partes: envoyer des éclaireurs de tous côtés.    - dimittere exercitum: licencier une armée.    - dimittere concilium: congédier une assemblée.    - dimittere aliquem ab se: éloigner qqn de soi.    - dimittere neminem nisi victum, Nep. Han. 3: vaincre tous ses ennemis.    - dimittere aliquam repudio: répudier une femme.    - iracundiam suam rei publicae dimittere, Caes. B. C. 3, 69, 3: sacrifier son ressentiment à la patrie.    - dimittere occasionem rei bene gerendae, Caes. B. G. 5.57.1: laisser échapper une occasion de vaincre.    - dimittere tributa alicui, Tac. H. 3, 55: exempter qqn d'un tribut.
    * * *
    dimitto, ĕre, mīsi, missum - tr. - [st2]1 [-] envoyer de côté et d'autre, envoyer dans tous les sens (au pr. et au fig.). [st2]2 [-] congédier, licencier; quitter. [st2]3 [-] éloigner, renvoyer, tenir quitte, délivrer. [st2]4 [-] remettre (une faute); pardonner. [st2]5 [-] laisser aller, lâcher, perdre, renoncer à, abandonner; sacrifier, faire le sacrifice de; se relâcher de; exempter.    - dimittere speculatores in omnes partes: envoyer des éclaireurs de tous côtés.    - dimittere exercitum: licencier une armée.    - dimittere concilium: congédier une assemblée.    - dimittere aliquem ab se: éloigner qqn de soi.    - dimittere neminem nisi victum, Nep. Han. 3: vaincre tous ses ennemis.    - dimittere aliquam repudio: répudier une femme.    - iracundiam suam rei publicae dimittere, Caes. B. C. 3, 69, 3: sacrifier son ressentiment à la patrie.    - dimittere occasionem rei bene gerendae, Caes. B. G. 5.57.1: laisser échapper une occasion de vaincre.    - dimittere tributa alicui, Tac. H. 3, 55: exempter qqn d'un tribut.
    * * *
        Dimitto, dimittis, dimisi, pen. prod. dimissum, dimittere. Caesar. Envoyer, Enenvoyer.
    \
        Dimittere folia dicitur arbor, quum decidunt. Pli. Laisser, ou Perdre ses fueilles.
    \
        Dimittere. Liu. Envoyer ca et là.
    \
        Dimittere. Liu. Avaller du hault en bas.
    \
        Dimittere se in valles, vel Agmen in aequum. Caes. Descendre.
    \
        Dimittere. Cic. Donner congé et Laisser en aller.
    \
        Dimittere. Cic. Permettre.
    \
        Amicitias. Cic. Delaisser et quicter quelque amitié.
    \
        Dimittit animum in artes ignotas. Ouid. Il applique et employe son esprit à une art nouvelle et incongneue.
    \
        Dimittere se ad aurem alicuius. Cic. Se baisser pour s'accouter à l'oreille d'autruy.
    \
        Cur mea dicta negat duras dimittere in aures? Virg. Pourquoy ne me veult il ouir et escouter parler?
    \
        Dimittere se in comparationem alterius. Sueto. Venir en camp, ou Venir avant pour estre faict jugement et comparaison de soy et d'un autre.
    \
        Dimittere e complexu suo. Cic. Laisser en aller.
    \
        Concilium dimittere. Cic. Donner congé à l'assemblee de s'en aller.
    \
        Dimittere et ablegare consilium. Cic. Donner congé à ses Conseillers de s'elever et s'en aller.
    \
        Dimittere ex consilio. Caesar. Laisser en aller de l'assemblee du conseil.
    \
        Creditores dimittere. Plin. iunior. Payer ses creanciers, ou les contenter.
    \
        Curam ex animo. Liu. Oublier et oster de sa pensee quelque soing.
    \
        Debitorem. Vlpian. Bailler quictance à son debteur, Le quicter.
    \
        Dimittere in discrimen. Liu. Laisser venir ou tomber en danger.
    \
        Dimittit eum dolor. Cels. Le laisse.
    \
        Dimittere facultatem rei gerendae. Caesar. Perdre et laisser l'aisance qu'on ha de povoir faire quelque chose.
    \
        Dimittere iram suam Reipublicae. Caes. Appaiser son courroux, et faire appoinctement avec ses ennemis en fauteur de la chose publique.
    \
        In alicuius casus lachrymas dimittere. Ouid. Plourer pour les adversitez d'aucun.
    \
        Dimittere e manibus. Caesar. Lascher d'entre ses mains, Laisser aller ou eschapper.
    \
        Dimittere matrimonium. Sueton. Se desmarier.
    \
        Dimissa e matrimonio, pro Repudiata. Sueto. Laissee et separee d'avec son mari.
    \
        Milites dimittere. Cic. Leur donner congé.
    \
        Murmura venti dimittunt. Sil. Les vents ne font plus de bruit.
    \
        Dimissa in populos notitia nominis. Sene. Espandue, Esparse.
    \
        Dimittere occasionem. Caes. Laisser perdre l'opportunité de faire quelque chose.
    \
        Dimitti osculo. Plin. iun. Se departir d'avec aucun en le baisant, Estre baisé d'aucun quand on se depart d'avec luy.
    \
        Remiges dimittere. Cic. Leur donner congé, Les envoyer.
    \
        Reum. Plin. iunior. Absouldre, Delivrer.
    \
        Scholam. Sueton. Donner congé à ses escholiers, et ne faire plus estat d'enseigner.
    \
        Senatum, concionem, etc. Cic. Permettre au Senat, ou au peuple de s'en aller, et ne les retenir plus.
    \
        Aliquem a se dimittere. Cic. Luy donner congé et le laisser aller.
    \
        Sanguinem e capite. Varro. Saigner de la veine du chef, Tirer du sang de là, etc.
    \
        Dimittere de summa, quod et Remittere dicitur. Cic. Rabbatre quelque partie d'une somme entiere.
    \
        Dimittere tempus. Cic. Laisser aller et escouler le temps propre à faire quelque chose, sans faire ce qu'on doibt, Laisser perdre l'opportunité.
    \
        Vxorem. Sueton. Laisser sa femme, et se separer d'avec elle, La repudier.
    \
        Eo rem dimittit Epicurus, Si vnus, etc. Cic. Il ameine et ravalle la chose jusques là.

    Dictionarium latinogallicum > dimitto

  • 13 vltra

        Vltra, Praepositio, accusatiuo casui seruiens. Sallust. Oultre.
    \
        Vltra placitum laudare. Virgil. Oultre et plus, ou d'advantage qu'il ne plaist.
    \
        Vltra famam ablegare, vel amandare. Envoyer si loing, qu'on n'en oye jamais nouvelles. Bud. ex Plinio.
    \
        Vltra famam exactus est. On n'en oyra jamais parler. B. ex Pli.
    \
        Resectae inolescunt, nec vltra obsunt vitibus. Columella. Ne nuisent plus aux vignes.
    \
        Vltra citrave peruolare. Plin. Par deca, par dela.
    \
        Vt nihil possit vltra. Cic. Tellement qu'il n'est possible de plus, ou d'advantage. \ Nequid vltra requiratis. Ci. Rien d'advantage.
    \
        Vltra quo progrediar, quam vt verisimilia videam, non habeo. Cic. Oultre que je ne, etc.

    Dictionarium latinogallicum > vltra

  • 14 consilium

    cōnsilium, ī, n. (consulo), der Rat, I) aktiv: A) der Rat = die Beratung, Beratschlagung, Beschlußnahme, 1) eig.: consilium u. consilia principum, Liv.: consilia arcana, consilia nocturna, Sall. – adhibere alqm consilio u. alqm od. (bildl.) alqd in consilium, zu Rate, zur Beratung ziehen, Caes. u. Cic.: ire in consilium, sich beraten, Cic.: mittere in consilium, sich beraten lassen, Cic.: habere consilia principum domi, Liv.: consilium habere od. habere coepisse, utrum... an etc., Curt. u. Sen.: alqm od. alqd habere in consilio, jmd. od. etw. zu R. ziehen, seinen Entschluß abhängig machen von jmd. od. etw., Liv., Curt. u.a. (s. Mützell Curt. 3, 5 [13], 12): vestris od. arcanis consiliis interesse, Cic. u. Liv.: non interesse consiliis, Liv. – consilium est de alqa re Carthagini, man hält über etw. B. zu K., Liv.: est res sane magni consilii, Cic.: nihil mihi adhuc accidit, quod maioris consilii esset, Cic.: quasi vero consilii sit res, als ob die Sache eine B. erlaubte, Caes.: ergo haec consilii fuerunt, war Gegenstand der Beratung (= hätte man beraten, wohl überlegen müssen), Cic.: quod in eo genere efficere possis tui consilii est, Cic.: id arbitrium negavit sui consilii esse, Nep.: vestrum iam consilium est, non solum meum, quid sit vobis faciendum, Cic. – Insbes., die Beratung, Sitzung einer Behörde, a) des Senates, gew. consilium publicum
    ————
    (Staatsrat) gen., zB. ad c. publicum convenire, Liv.: c. publicum habere, Cic.: consilii publici participem fieri, Cic. – b) eines Richterkollegiums, viros primarios civitatis multos in consilium advocare, zu einer B. berufen, Cic.: venire in consilium publicae quaestionis, Cic.: adesse in consilio, Cic.: mittere iudices in consilium, die R. zur B. schreiten lassen, Cael. in Cic. ep.: ire in consilium, zur B. schreiten, Cic.: consurgitur in consilium, Cic. – c) eines Magistrates u. seiner Beistände, eines Feldherrn u. seiner Unterbefehlshaber (»der Kriegsrat«), consilium habere, Cic., Caes. u.a.: consilium habere de Histrico bello, Liv.: consilium habere, omnibusne... an, etc., Liv.: esse, adesse alci in consilio, Cic.: dare alqm alci in consilium, zur B. = als Berater, Nep.
    2) meton., der Rat = die Versammlung der beratenden Personen, c. bonorum atque sapientium, Quint.: advocari in consilia amicorum, Quint.: consilium amicorum habere, Nep.: consilium propinquorum (Familienrat) adhibere, Liv.: amicos in consilium rogare, Sen. – bei Dichtern auch v. einer Pers., der Berater, Ratgeber, ille ferox hortator pugnae consiliumque fuit, Ov. trist. 4, 2, 32: v. weibl. Pers., Clymene Aethraque, quae mihi sunt comites consiliumque duae, Ov. her. 17, 268; u. so auch Ov. fast. 3, 276. – Insbes.: a) eine beratende Behörde, ein beratendes Kollegium, ein beratender Ausschuß. So v.
    ————
    Senate = das Ratskollegium, die Ratsversammlung (griech. βουλή), gew. c. publicum, Staatsrat, Cic., od. summum c. orbis terrae, u. erklärend, senatus, id est, orbis terrae c., Reichsrat, Cic.: orbis terrae sanctissimum gravissimumque consilium, Cic.: unum liberae civitatis c., senatus, Cic. – c. sanctius, ein engerer Ausschuß des Senates zu Karthago, Liv., u. (= ἀπόκλητοι) der engere Rat der Ätolier, Liv. – consilia sortiri semestria, engere Ausschüsse des Senates, Kommissionen, Suet. – v. Richterkollegium, c. publicum, Staatsrat, Cic.: c. sanctissimum, v. Areopag, Val. Max.: ex senatu in hoc consilium delecti estis, Cic.: quaesitore consilioque delecto, Cic.: de uno reo consilium cogitur, Quint.: alterna consilia reicere, Cic.: consilium dimittere, Cic. – v. einem engern Rat, Ausschuß der Zentumvirn (da das Richterkollegium der Zentumvirn in vier solcher Ausschüsse zerfiel, die entweder einzeln verschiedene Prozesse od. in Plenarsitzung einen wichtigen Prozeß entschieden), sedebant centum et octoginta iudices; tot enim quattuor consiliis colliguntur, Plin. ep. 6, 33, 3: omnibus non solum consiliis sed etiam sententiis superior discessit, Val. Max. 7, 7, 1. – b) die beratenden Beistände, der Beirat, Rat, des römischen Königs (als Richter), des Prätors (als Einzelrichter), des röm. Feldherrn, des Statthalters, ausländischer Feldherren u. Fürsten, bes. oft Kriegsrat, Kriegsgericht, c.
    ————
    militare, Liv.: c. castrense (Ggstz. patres, der Senat), Liv.: consilii bellici auctores, die Stimmführer im Kriegsrat, Cic. – cum Tatio in regium consilium delegit principes (v. Romulus), Liv.: cognitiones capitalium rerum sine consiliis per se solus exercebat (v. Könige Tarquinius), Liv.: cum consilio causam Mamertinorum cognoscere (v. Prätor), Cic. – consilium convocare, Caes., od. advocare, Liv.: eorum consilium habere, Sall.: consilium dimittere, dimittere atque ablegare, Cic.: rem ad consilium deferre, Caes., od. referre, Nep.: ex consilii sententia in custodiam coniectus, Nep.
    B) der Rat = das Vermögen, eine Sache zu überlegen, die Überlegung, besonnene Klugheit, Einsicht (bes. oft die staatsmännische), u. in Tätigkeit = die besonnene, kluge Berechnung, die Absicht (vgl. Ruhnken Ter. Andr. 3, 5, 2), magnitudo cum animi tum etiam ingenii atque consilii, Cic.: vir magni, maximi consilii, Caes. u. Nep.: homo minimi consilii, Cic.: mulier imbecilli consilii, Cic.: consilii plenus, Plaut. u. Nep.: tam iners, tam nulli consili sum, Ter. Andr. 608 (vgl. Cic. Rosc. com. 48): animal hoc plenum rationis et consilii (vom Menschen), Cic.: barbaris consilium non defuit, Caes.: simul consilium cum re amisisti? hast mit dem Gelde auch den Kopf verloren? Ter.: consilio valere, Cic.: aetate et consilio ceteros anteire, Sall. fr.: acta illa res est animo virili,
    ————
    consilio puerili, Cic.: ratio bono consilio a dis immortalibus data, mit reiflicher Überlegung, aus gutem Grunde, Cic.: u. so id fecisse bono consilio, Cic. – in bezug auf lebl. Subjj., vis consilii expers, Hor.: quae res in se neque consilium neque modum habet ullum, Ter.
    II) passiv, der Rat, der gefaßt wird u. der jmdm. gegeben wird, a) der Rat, der gefaßt wird, der Ratschluß, Beschluß, Entschluß (die Entschließung), die Maßnahme, Maßregel, Bestrebung, die vorgefaßte Absicht, der gefaßte Gedanke, der Anschlag, der leitende Grundsatz od. die leitenden Grundsätze, der leitende Geist, das leitende Prinzip, das leitende Interesse, auch die getroffene Vorkehrung, das beabsichtigte Beginnen (Ggstz. conatus, factum, u. im Plur. Ggstz. conatus, conata, eventa, acta, facta), α) übh.: consilii auctor, consilii socius, Liv.: administer consiliorum tuorum, Cic. – certus consilii (fest im E.), Sen. de brev. vit. 3, 3. Tac. hist. 2, 46; Ggstz. incertus consilii, Ter. Phorm. 578. Curt. 8, 10 (37), 27, od. dubius consilii, Iustin. 2, 13, 1. – c. amentissimum alcis, Cic.: audax, Liv.: calidum, calidius, Liv. (s. Fabri Liv. 22, 24, 2): u. so consilia calida (Ggstz. quieta et cogitata), Cic.: c. callidum, Ter.: consilia certa (Ggstz. incerta), Ter.: clandestinum (Intrige), Caes.: c. crudele, Cic.: consilia domestica (Kabinettsbefehle), Liv.: c. fidele, aus Treue (An-
    ————
    hänglichkeit) hervorgegangen, Liv.: c. infelix (unseliger Gedanke), Liv.: c. immaturum, Liv.: consilia mala, Sen.: consilia mediocria, gewöhnliche, nicht sonderlich gefährliche, Cic.: c. periculosum, Val. Max.: consilia perniciosa rei publicae, Cic.: c. plenum sceleris et audaciae, Cic.: consilia prava, krumme Wege (Ggstz. recta), Liv.: c. stultum, Cic.: consilia subita et repentina, Caes.: c. temerarium, Vell.: c. urbanum, der Beschluß innerer Politik, Cic. – c. aedificationis od. aedificandi, Bauplan, Cic.: regni consilia, Absichten auf Alleinherrschaft, Liv.: belli pacisque consilia, äußere u. innere Politik, Liv.: consilia caedis (Mordanschläge) adversum (gegen) imperatorem, Tac. ann. 6, 8: consilia eorum de tyrannicidio, Plin. 34, 72. – abicere consilium profectionis, Cic., od. aedificandi, Cic., od. mittendi Hannibalis, Liv.: afferre (erteilen) consilium, Liv. u. Curt. – capere consilium, Cic., u. consilium ex tempore od. ex re et ex tempore, Cic.: capere sibi consilium, Caes., u. sibi separatim a reliquis, Caes.: u. bes. capere consilium m. folg. Genet. Gerundii od. Gerundivi, zB. migrandi, Liv.: belli renovandi legionisque opprimendae, Caes.; od. m. folg. Infin., zB. non adesse, Cic.: ex oppido profugere, Caes.; od. m. folg. ut u. Konj., zB. subito consilium cepi, ut antequam luceret exirem, Cic.: temerarium capit consilium, ut nocte Indebili obviam iret, Liv. (s. Weißenb. Liv. 25, 34, 7). – consilium consi-
    ————
    stit (steht fest), Cic.: coquere secreto ab aliis consilia, Liv.: concoquere clandestina consilia (Ränke schmieden), Liv.: credere alci consilia omnia, Ter. – denudare alci consilium suum, Liv.: detegere consilium, Liv.: deponere adeundae Syriae consilium, Caes.: desistere consilio, Caes.: deterreri ab eo consilio iniquitate loci, Liv.: in quinquagesimum et sexagesimum annum differre sana consilia, Sen. – enuntiare sociorum consilia adversariis, Cic. – est consilium, non est consilium m. folg. Infin. (s. Fabri Sall. Cat. 4, 1 u. Liv. 21, 63, 2), zB. ibi Pomptinium exspectare, Cic.: consilium erat hiemando continuare bellum, Liv.: quos silentio praeterire non fuit consilium, Sall.: m. folg. ut u. Konj., ut filius cum illa habitet apud te, hoc vostrum consilium fuit, Ter. Phorm. 934: ea uti acceptā mercede deseram, non est consilium, Sall. Iug. 85, 8: consilium esse rati, ut se militibus committerent, Liv. 24, 30, 12. – quid sui consilii sit (was sein Plan sei) proponit od. ostendit, Caes. (s. die Auslgg. zu Caes. b. G. 1, 21, 2): quibus id consilii fuisse, ut etc., Caes. – haesitare inter revertendi fugiendique consilium, Curt.: ipse Romam venirem, si satis consilium quadam de re haberem, hinlänglich mit mir im reinen wäre, Cic. – impedire aedificationis consilium, Cic.: inire consilium multae calliditatis, Ov.: inire consilia occulta, Liv.: inire consilium de morte ac de bonis alcis, Cic.: inire consilia clam de bello, Caes.: inire consilium
    ————
    contra alqm od. contra alcis vitam, Cic.: inire consilium ad eius interfectionem, Lampr. Commod. 4, 1: inire consilium m. folg. Genet. Gerundii od. Gerundivi, zB. occidendi te consilium inivimus, Curt.: inire c. senatus interficiendi, Cic.: inire cum alqo consilia interficiendi Caesaris, Vell.: selten m. folg. Infin., iniit consilia reges Lacedaemoniorum tollere, Nep. Lys. 3, 1: od. m. folg. indir. Fragesatz, consilia inibat, quemadmodum etc., Caes. b. G. 7, 43, 5. – scito labare meum consilium, Cic. – minuere consilium suum, von seinem Pl. abgehen, seinen Pl. ändern, Ter.: mutare consilium, Cic. – omnibus alcis consiliis occurrere atque obsistere, Cic.: perimere alcis consilium, gänzlich vereiteln (v. Umständen), Cic.: patefacere consilia, Caes.: patēre consilia tua sentis? Cic.: perficere consilium, Suet. Cal. 56, 1: non paenitet consilii nostri, Cic. – regere omnem rem publicam consilio quodam (nach gewissen Grundsätzen, nach einem gewissen Prinzip), Cic. – omnia utriusque consilia ad concordiam spectaverunt, Cic.: vel suscipere vel ponere vitae necisque consilium, Plin. ep. – his consiliis uti iisdem, von denselben Grundsätzen sich leiten lassen, Cic. – u. sive casu sive consilio (nach dem Ratschluß) deorum immortalium, Caes. – u. so oft Abl. consilio = mit Absicht, absichtlich, si consilio id fecisset, Cic.: bes. m. Ggstz. casu (zufällig), zB. qui casu peccat... qui consilio est nocens, Phaedr.: qui
    ————
    me in consulatu non casu potius existimaret quam consilio fortem fuisse, Cic.; od. m. Ggstz. forte (von ungefähr), zB. pars forte, pars consilio oblati, Liv. (vgl. Fabri Liv. 22, 49, 14); od. mit Ggstz. suā sponte (aus freien Stücken, von selbst), zB. secutum suā sponte est, velut consilio petitum esset, ut vilior ob ea regi Hannibal esset, Liv. – ebenso oft privato consilio, privatis consiliis = im Privatinteresse, aus Sonderinteressen, durch selbstgetroffene Maßregeln, auf eigene Hand (Ggstz. publico consilio, publicis consiliis), zB navis privato consilio aministrabatur, Caes.: privato consilio exercitus comparaverunt, Cic.: id suo privato, non publico fecit consilio, Nep.: non publicis magis consiliis quam privatis munire opes, Liv. – nullo publico consilio, durch keinen Beschluß einer gesetzlichen Staatsgewalt, Cic. – β) als milit. t. t., der listige Kriegsplan, die Kriegslist (vollst. consilium imperatorium, Cic., od. consilium imperatoriae artis, Val. Max., griech. στρατήγημα), c. fallax, Liv.: tali consilio proditores perculit, Nep.: singulari nostrorum militum virtuti consilia cuiusque modi Gallorum occurrebant, Caes.
    b) der Rat, der erteilt, die Ansicht, die mitgeteilt wird, die Maßregel, die angeraten wird, der Ratschlag, die Eingebung, inops consilii, Liv.: orba consilio auxilioque (rat- u. hilflos) res Gabina, Liv. – c. bonum, utile, Sen.: fidele, Curt.: minus fidele, Cic.:
    ————
    vetus ac familiare consilium (ein alter R., ein Familienvermächtnis), Liv. – alci consilium dare, Cic.: bonum consilium dare, Sen.: dare alci minus fidele consilium, Cic.: dare alci consilia recta, Ter., Ggstz. prava, Phaedr.: qui dedit mihi consilium ut facerem, Ter. eun. 1045: non deesse alci consilio, Cic.: egere consilii od. consilio (Ggstz. abundare consilio), Cic.: impertire alci aliquid sui consilii, Cic.: iuvare alqm consilio, Cic.: iuvare alqm operā et consilio, operā consilioque, aut opera aut consilio bono, aut consilio aut re, mit Rat u. Tat, Plaut. u. Ter. (s. Brix Plaut. mil. 137); vgl. consilio atque opibus alcis adiuvatur res publica, Cic.: neglegere alcis salutare consilium, Val. Max.: parēre alcis fidelissimis atque amantissimis consiliis, Cic.: petere ab alqo consilium, Cic.: alcis consilia sequi (befolgen), Liv.: spernere alcis consilium, Curt.: alcis consilio uti, Cic.: arbitrio consilioque auris uti, sein Ohr befragen, Gell.: suo consilio uti, seinem Sinne, Kopfe folgen, Caes.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > consilium

  • 15 Отправить,

    отправлять - mittere; demittere; transmittere (equitatum, classem in Siciliam); rejicere; ablegare;

    • отправлять солдат для набегов - milites excursionibus sufficere;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Отправить,

  • 16 Удалить

    - auferre; tollere (simulacra ex delubris); amovere; removere; submovere (hostes a porta; ex muro); abdere (copias ab eo loco; se in locum aliquem); abjungere (aliquem); secludere; segregare; ablegare; relegare; abstergere; alienare; egerere; ejicere (-io); excidere; excludere; eximere; exonerare; exterminare; propellere; propulsare; amandare; exturbare (calculos renium; ex animo aegritudinem); extorquere (incubantem Italiae Hannibalem); extrahere (errorem stirpitus; religionem ex animis); amputare;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Удалить

  • 17 отправлять

    mittere [o, misi, missum]; demittere; transmittere (equitatum, classem in Siciliam); rejicere [io, jeci, jectum]; ablegare [1]

    • отправлять солдат для набегов milites excursionibus sufficere

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > отправлять

См. также в других словарях:

  • ablegare — index send Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Ablegate — Ab le*gate, v. t. [L. ablegatus, p. p. of ablegare; ab + legare to send with a commission. See {Legate}.] To send abroad. [Obs.] Bailey. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • send — I verb ablegare, advance, broadcast, cast, circulate, convey, direct, discharge, dismiss, dispatch, displace, drive, ejaculate, eject, emit, emittere, export, fling, forward, freight, give, give forth, hurl, impel, issue, jaculate, launch, mail,… …   Law dictionary

  • ablégat — [ ablega ] n. m. • 1752; lat. ablegatus « envoyé » ♦ Vicaire d un légat. Envoyé du pape. ⇒ABLÉGAT, subst. masc. ADMIN. ECCL. Vicaire, c. à d. suppléant, d un légat du pape, chargé gén. de porter la barrette, entre autres insignes de sa dignité, à …   Encyclopédie Universelle

  • ABDICANDI jus — inter patriae potestatis apud Athenienses iura fuit, quam in rem scripta lex: Τοὺς γονέας κυρίους εἶναι ἀπὸνηρύτραι. Parentibus abdicare liberos ius esto, apud Demosth. in Baeot. Nec ve4ro liberos tantum, quos genuerant, sed etiam adoptivos, ut… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PARENTES — a PARIENDO dicti, magno in honore ubique habiti sunt. Cum enim natura exiguam hominibus vitae periodum circumscripserit, eiusque usuram dederit, tamquam pecuniae, nullâ praestitutâ die, facile suis exhauriretur civitas civibus, nisi cives… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • аблегира — (лат ablegare) прати/праќа, оддалечи/оддалечува, прогони/прогонува на една година …   Macedonian dictionary

  • ablega — ablegá vb. tr. a îndepărta. (< lat. ablegare) Trimis de tavi, 28.10.2008. Sursa: MDN  ablegá vb., ind. prez. 3 sg. şi pl. ableágă Trimis de siveco, 28.10.2008. Sursa: Dicţionar ortografic …   Dicționar Român

  • Ablegat — Ab|le|gat 〈m.; Gen.: en, Pl.: en〉 päpstlicher Gesandter zweiten Ranges [Etym.: zu lat. ablegare »wegschicken«] …   Lexikalische Deutsches Wörterbuch

  • Ablegat — Ab|le|gat der; en, en <aus lat. ablegatus, Part. Perf. von ablegare, vgl. ↑ablegieren>: a) [päpstlicher] Gesandter; b) (veraltet, Rechtsspr.) Verbannter …   Das große Fremdwörterbuch

  • ablegieren — ab|le|gie|ren <aus lat. ablegare »wegschicken, entfernen«>: 1. als Gesandten wegschicken. 2. (Rechtsspr.) auf ein Jahr verbannen …   Das große Fremdwörterbuch

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»