-
1 abdico
abdico abdico, avi, atum, are отказываться, отрекаться -
2 abdico
-
3 abdico
[st1]1 [-] abdĭco, āre, āvi, ātum: - tr. - [abcl][b]a - exclure de la famille, déshériter. - [abcl]b - renier, désavouer. - [abcl]c - se démettre (d'une charge), abdiquer. - [abcl]d - renoncer à, rejeter; nier (t. de logique).[/b] - abdicare aliquem patrem, Liv.: renier qqn pour son père. - filium abdicare: renier un fils, ne pas reconnaître un fils. - se magistratu abdicare: renoncer à une magistrature. - abdicare dictaturam, Liv.: abdiquer la dictature. - abdicare se praetura, Cic.: se démettre de la préture. - abdicare se suo statu, Dig.: renoncer à son état. - dictaturaque se abdicat, Caes.: et il renonce à la dictature. - abdicavit ea in cibis, Plin.: il interdit ces choses comme aliments. - utinam posset e vita addicari aurum! Plin.: plût au ciel que l'or fût banni du monde! - laurus abdicat ignes crepitu, Plin.: le laurier proteste contre le feu par un pétillement. [st1]2 [-] abdīco, ĕre, dixi, dictum: - tr. - [abcl][b]a - refuser d'adjuger. - [abcl]b - repousser (un présage). - [abcl]c - ne pas approuver, rejeter, interdire.[/b] - quum tres partes aves abdixissent, Cic.: les augures ayant interdit trois portions (d'une vigne). - abdicere aliquid ab aliquo, Pomp-jct.: débouter qqn de sa demande.* * *[st1]1 [-] abdĭco, āre, āvi, ātum: - tr. - [abcl][b]a - exclure de la famille, déshériter. - [abcl]b - renier, désavouer. - [abcl]c - se démettre (d'une charge), abdiquer. - [abcl]d - renoncer à, rejeter; nier (t. de logique).[/b] - abdicare aliquem patrem, Liv.: renier qqn pour son père. - filium abdicare: renier un fils, ne pas reconnaître un fils. - se magistratu abdicare: renoncer à une magistrature. - abdicare dictaturam, Liv.: abdiquer la dictature. - abdicare se praetura, Cic.: se démettre de la préture. - abdicare se suo statu, Dig.: renoncer à son état. - dictaturaque se abdicat, Caes.: et il renonce à la dictature. - abdicavit ea in cibis, Plin.: il interdit ces choses comme aliments. - utinam posset e vita addicari aurum! Plin.: plût au ciel que l'or fût banni du monde! - laurus abdicat ignes crepitu, Plin.: le laurier proteste contre le feu par un pétillement. [st1]2 [-] abdīco, ĕre, dixi, dictum: - tr. - [abcl][b]a - refuser d'adjuger. - [abcl]b - repousser (un présage). - [abcl]c - ne pas approuver, rejeter, interdire.[/b] - quum tres partes aves abdixissent, Cic.: les augures ayant interdit trois portions (d'une vigne). - abdicere aliquid ab aliquo, Pomp-jct.: débouter qqn de sa demande.* * *Abdico, abdicas, pen. corr. abdicare, Jecter son filz hors de la maison, et le priver de l'esperance de la succession pour aucun meffaict, Abastardir, Renoncer pour enfant, Le desavouer.\Abdicare legem, Abrogare. Plin. Abolir la loy.\Abdicare magistratum. Salust. Renoncer à l'office, se desmettre de l'office, Laisser et quitter son office.\Abdicare, pro Respuere. Plin. Refuser.\Abdicare se magistratu. Liu. Cic. Se deffaire et desmettre de son office, y renoncer voluntairement, ou par contrainte.\Abdicare se tutela, libertate, et similibus. Cic. Se departir de l'administration de la tutele, etc.\Abdicare generum, pro Repudiare. Terent. Ne le vouloir plus à gendre, Le renoncer.\Abdicare cibum aliquem, vel aurum. Plin. Condamner l'usage de quelque viande, ou or. En oster du tout et abolir l'usage.\Laurus manifesto abdicat ignes crepitu. Plin. Refuse.\Abdicare, pro Reiicere. Plin. Rejecter. -
4 abdico
1.ab-dĭco, āvi, ātum, 1, v. a. (prop. to indicate, announce something as not belonging to one; hence),I.In gen., to deny, disown, refuse, reject.—With acc. und inf.: mortem ostentant, regno expellunt, consanguineam esse abdicant, deny her to be, Pac. ap. Non. 450, 30 (Trag. Rel. p. 84 Rib.):II.abdicat enim voluptati inesse bonitatem,
Pseudo Apul. de Dogm. Plat. 3 init. —With acc. (so very freq. in the elder Pliny): naturam abdico, Pac. ap. Non. 306, 32 (Trag. p. 120 Rib.):ubi plus mali quam boni reperio, id totum abdico atque eicio,
Cic. de Or. 2, 24, 102:legem agrariam,
Plin. 7, 30, 31, § 116:corticem,
id. 13, 22, 43, § 124:ea (signa) in totum,
id. 10, 4, 5, § 16; cf.:utinam posset e vita in totum abdicari (aurum),
be got rid of, id. 33, 1, 3, § 6:omni venere abdicata,
id. 5, 17, 15, § 73 al.In partic.A.Jurid. t. t., to renounce one, partic. a son, to disinherit (post-Aug.):B.qui ex duobus legitlmis alterum in adoptionem dederat, alterum abdicaverat,
Quint. 3, 6, 97; cf.:minus dicto audientem fllium,
id. 7, 1, 14:ex meretrice natum,
id. 11, 1, 82 al.:quae in scholis abdicatorum, haee in foro exheredatorum a parcntibus ratio cst,
id. 7, 4, 11.— Absol.:pater abdicans,
Quint. 11, 1, 59; cf.:filius abdicantis,
id. 4, 2, 95; and:abdicandi jus,
id. 3, 6, 77.—Hence, patrem, to disoun, Curt. 4, 10, 3.Polit. t. t.: abdicare se magistratu, or absol. (prop. to detach one's self from an office, hence), to renounce an office, to resign, abdicate (syn.:b.deponere magistratum): consules magistratu se abdicaverunt,
Cic. Div. 2, 35, 74; so, so magistrutu, id. Leg. 2, 12, 31; Liv. 4, 15, 4 al.:se dictatu. rā,
Caes. B. C. 3, 2; Liv. 2, 31, 10; 9, 26, 18 al.:sc consulatu,
id. 2, 2, 10; Vell. 2, 22, 2:se praeturā,
Cic. Cat. 3, 6, 14:se aedilitate,
Liv. 39, 39, 9 etc. Likewise:se tutelā,
Cic. Att. 6, 1, 4; and fig.: se scriptu, Piso ap. Gell. 6, 9, 4; cf.:eo die (Antonius) se non modo consulatu, sed etiam libertate abdicavit,
Cic. Phil. 3, 5, 12. — Absol.: augures rem ad senatum;senatus, ut abdicarent consules: abdicaverunt,
Cic. N. D. 2, 4, 11.—With acc. a few times in the historians:2.(patres) abdicare consulatum jubentes et deponere imperium,
Liv. 2, 28 fin.:abdicando dictaturam,
id. 6, 18, 4.—In pass.:abdicato magistratu,
Sall. C. 47, 3; cf.:inter priorem dictaturam abdicatam novamque a Manlio initam,
Liv. 6, 39:causa non abdicandae dictaturae,
id. 5, 49 fin.ab-dīco, xi, ctum, 3, v. a. A word peculiar to augural and judicial lang. (opp. addīco).* I.Of an unfavorable omen, nod to assent to:II.cum tres partes (vineae) aves abdixissent,
Cic. Div. 1, 17, 31.—In judicial lang.: abdicere vindicias ab aliquo, to take away by sentence (=abjudicare), Dig. 1, 2, 24 (cf. Liv. 3, 56, 4). -
5 abdico
I ab-dico, āvī, ātum, āre1) (тж. se a.) отрекаться, отказываться (от кого-л., чего-л.)a. se dictaturā Cs и a. dictaturam Sl — сложить с себя полномочия диктатораa. filium Q, Sen — отрекаться от сына2) отрекаться, отвергать (aliquid a. et ejicere C); отменять, уничтожать ( legem C)4) извергать, изгонять ( aliquid e vita in totum PM)5) низлагать, свергать ( regem PM)II ab-dīco, dīxī, dictum, ere1) культ. не одобрять, не благоприятствоватьaves abdicunt aliquid C — птицы отказываются клевать что-л., т. е. птицегадание складывается неблагоприятно2) юр. отказыватьa. vindicias ab aliquo Dig — отклонить чью-л. претензию (на что-л.) -
6 abdico [1]
1. ab-dico, āvī, ātum, āre, etwas od. jmd. von sich od. sich von etwas lossagen: I) übh.: a) eine Sache, von sich weisen, verwerfen, abschaffen, ablegen, legem agrariam, Plin.: occulta dedecoris, Vulg.: aurum e vita, abschaffen, Plin.: antra abdicata soli, entzogen, Prud. (Cic. de or. 2, 102 liest Sorof id totum abiudico atque eicio; vgl. dessen Vindic. Tull. p. 17). – b) eine Pers.: alqm a penatibus, von Haus u. Hof jagen, Dict. 3, 26: hos homines ab amicitia sua penitus, Leo M. serm. 16, 5: a generatione Christi abdicari, ibid. 26, 4: abd. se ab isto nomine, Augustin. in psalm. 75, 1: se humanitate, Lact. 3, 10, 14: se ratione, Lact. 5, 19, 3. – II) insbes.: a) jmd. von sich lossagen, α) jmd. nicht (als den seinigen) anerkennen, jmd. verleugnen, consanguineam esse abdicant, erklären förmlich, daß sie keine B. sei, Pacuv.: alqm patrem, Liv. u. Curt. – dah. ein Kind, bes. einen Sohn, verstoßen und enterben, natum, Pacuv.: filium, Sen. rhet.: liberos, Plin.: u. so abdicatus, der Verstoßene, Quint. – β) einen als Verwandten zurückweisen, generum, Spät. – b) (publiz. t.t.) sich von einem Amte vor der gesetzlichen Zeit, von einem Verhältnis (durch eine förmliche Erklärung) lossagen, ihm entsagen, se scriptu, Calp. Pis. fr.: se dictaturā, Caes. u. Liv.: se non modo consulatu, sed etiam libertate, Cic.: se tutelā, Cic. – bei den Histor. seit Sallust auch mit bl. Acc. der Sache = ein Amt von sich lossagen, es aufgeben, ihm entsagen, magistratum, Sall. (aber se magistratu, Liv.): dictaturam, Liv. – im Zshg. absol., ut abdicarent consules, abdicaverunt, Cic. de nat. deor. 2, 11. – u. nachaug. auch abd. alqm, jmd. abdanken, regem, Plin. 6, 89: abdicari regno ob alqd, Heges. 1, 43, 7. – c) absprechen, verneinen, in Abrede stellen (Ggstz. dedicare), aliquid de quopiam, Apul.: mit folg. Akk. u. Infinit., Apul.
-
7 abdico [2]
2. ab-dīco, dīxī, dictum, ere, absprechen, I) (als t.t. der Augurspr.) nicht zusagen, verwerfen (Ggstz. addico), cum tres partes (vineae) aves abdixissent, Cic. de div. 1, 31. – II) (als gerichtl. t.t.) durch eine Verordnung absprechen, aberkennen, vindicias ab alqo (Ggstz. vindicias dicere secundum alqm), ICt.
-
8 abdico
1. ab-dico, āvī, ātum, āre, etwas od. jmd. von sich od. sich von etwas lossagen: I) übh.: a) eine Sache, von sich weisen, verwerfen, abschaffen, ablegen, legem agrariam, Plin.: occulta dedecoris, Vulg.: aurum e vita, abschaffen, Plin.: antra abdicata soli, entzogen, Prud. (Cic. de or. 2, 102 liest Sorof id totum abiudico atque eicio; vgl. dessen Vindic. Tull. p. 17). – b) eine Pers.: alqm a penatibus, von Haus u. Hof jagen, Dict. 3, 26: hos homines ab amicitia sua penitus, Leo M. serm. 16, 5: a generatione Christi abdicari, ibid. 26, 4: abd. se ab isto nomine, Augustin. in psalm. 75, 1: se humanitate, Lact. 3, 10, 14: se ratione, Lact. 5, 19, 3. – II) insbes.: a) jmd. von sich lossagen, α) jmd. nicht (als den seinigen) anerkennen, jmd. verleugnen, consanguineam esse abdicant, erklären förmlich, daß sie keine B. sei, Pacuv.: alqm patrem, Liv. u. Curt. – dah. ein Kind, bes. einen Sohn, verstoßen und enterben, natum, Pacuv.: filium, Sen. rhet.: liberos, Plin.: u. so abdicatus, der Verstoßene, Quint. – β) einen als Verwandten zurückweisen, generum, Spät. – b) (publiz. t.t.) sich von einem Amte vor der gesetzlichen Zeit, von einem Verhältnis (durch eine förmliche Erklärung) lossagen, ihm entsagen, se scriptu, Calp. Pis. fr.: se dictaturā, Caes. u. Liv.: se non modo consulatu, sed etiam libertate, Cic.: se tutelā, Cic. – bei den Histor. seit————Sallust auch mit bl. Acc. der Sache = ein Amt von sich lossagen, es aufgeben, ihm entsagen, magistratum, Sall. (aber se magistratu, Liv.): dictaturam, Liv. – im Zshg. absol., ut abdicarent consules, abdicaverunt, Cic. de nat. deor. 2, 11. – u. nachaug. auch abd. alqm, jmd. abdanken, regem, Plin. 6, 89: abdicari regno ob alqd, Heges. 1, 43, 7. – c) absprechen, verneinen, in Abrede stellen (Ggstz. dedicare), aliquid de quopiam, Apul.: mit folg. Akk. u. Infinit., Apul.————————2. ab-dīco, dīxī, dictum, ere, absprechen, I) (als t.t. der Augurspr.) nicht zusagen, verwerfen (Ggstz. addico), cum tres partes (vineae) aves abdixissent, Cic. de div. 1, 31. – II) (als gerichtl. t.t.) durch eine Verordnung absprechen, aberkennen, vindicias ab alqo (Ggstz. vindicias dicere secundum alqm), ICt. -
9 abdico
Iabdicare, abdicavi, abdicatus V TRANSresign, abdicate; abolish; disinherit; renounce, reject, expel, disapprove ofIIabdicere, abdixi, abdictus V TRANSbe against, reject; withhold (someone's right); forbid by unfavorable omen -
10 abdico
to renounce, reject / abdicate / disapprove of -
11 la reina abdicó la corona en su hija
la reina abdicó la corona en su hijadie Königin dankte zugunsten ihrer Tochter abDiccionario Español-Alemán > la reina abdicó la corona en su hija
-
12 abdicare
-
13 abdicar
v.1 to abdicate.abdicar de (figurative) to renounce (principios, ideales)2 to abdicate to, to forsake, to relinquish.* * *1 (soberanía) to abdicate, renounce2 (ideales, ideas) to give up, renounce1 (soberanía) to abdicate2 (ideales, ideas) to give up (de, -)* * *verb* * *1.VT to renounce, relinquishabdicar la corona — to give up the crown, abdicate
2.VI to abdicateabdicar de algo — to renounce o relinquish sth
* * *1.verbo intransitivoa) soberano to abdicateb) (frml) ( renunciar)2.abdicar vta) <trono/corona> to give up, abdicateb) (frml) <creencias/ideales> to renounce* * *= abdicate.Ex. Will LC, after becoming the de facto national library as a result of the technological innovation of the standard, printed catalog card, be forced to abdicate its role?.----* abdicar al trono = abdicate + Posesivo + throne.* * *1.verbo intransitivoa) soberano to abdicateb) (frml) ( renunciar)2.abdicar vta) <trono/corona> to give up, abdicateb) (frml) <creencias/ideales> to renounce* * *= abdicate.Ex: Will LC, after becoming the de facto national library as a result of the technological innovation of the standard, printed catalog card, be forced to abdicate its role?.
* abdicar al trono = abdicate + Posesivo + throne.* * *abdicar [A2 ]vi1 «soberano» to abdicate abdicar EN algn to abdicate IN FAVOR OF sbabdicó de sus responsabilidades/derechos she abdicated her responsibilities/rights■ abdicarvt1 ‹trono/corona› to give up, abdicate2 ‹creencias/ideales› to renounce* * *
abdicar ( conjugate abdicar) verbo intransitivo [ soberano] to abdicate;
abdicar en algn to abdicate in favor of sb
verbo transitivo ‹trono/corona› to give up, abdicate
abdicar verbo transitivo & vi (ceder o renunciar a: unos derechos) to abdicate: el rey abdicó el trono en su hijo, the king abdicated the throne in favour of his son
(: ideas, religión) el temor a la represión le hizo abdicar de sus creencias, she recanted her beliefs out of fear of the repression
' abdicar' also found in these entries:
English:
abdicate
* * *♦ vt[trono, corona] to abdicate;abdicar el trono (en alguien) to abdicate the throne (in favour of sb)♦ vi1. [monarca] to abdicate2.abdicar de [principios, ideales] to renounce;abdicó de su derecho a apelar she gave up her right to appeal* * *v/t abdicate;abdicar en alguien abdicate in favor o Br favour of s.o.* * *abdicar {72} vt: to relinquish, to abdicate -
14 abdicate
'æbdikeit1) (to leave or give up the position and authority of a king or queen: The king abdicated (the throne) in favour of his son.) abdicar2) (to leave or give up (responsibility, power etc): He abdicated all responsibility for the work to his elder son.) abdicar (en)•tr['æbdɪkeɪt]1 abdicar■ he abdicated the throne abdicó el trono, abdicó la corona1 abdicarv.• abdicar v.• dimitir v.• renunciar v.'æbdɪkeɪt
1.
a) \<\<throne\>\> abdicar*b) (frml) \<\<responsibility\>\> abdicar* de (frml), no asumir
2.
vi \<\<monarch/pope\>\> abdicar*['æbdɪkeɪt]1. VT1) [+ throne] abdicar2) [+ responsibility, right] renunciar a2.VI abdicar ( in favour of en, en favor de)* * *['æbdɪkeɪt]
1.
a) \<\<throne\>\> abdicar*b) (frml) \<\<responsibility\>\> abdicar* de (frml), no asumir
2.
vi \<\<monarch/pope\>\> abdicar* -
15 abdicare
abdicare v.intr. ( àbdico, àbdichi; aus. avere) 1. abdiquer tr.: il re abdicò in favore del figlio le roi abdiqua en faveur de son fils; abdicare al trono abdiquer le trône. 2. ( estens) ( rinunciare) renoncer, abdiquer tr. -
16 dico
1.dĭco, āvi, ātum, 1 (dixe for dixisse, Val. Ant. ap. Arn. 5, 1; DICASSIT dixerit, Paul. ex Fest. p. 75, 15; rather = dicaverit), v. a. [orig. the same word with 2. dīco; cf. the meaning of abdĭco and abdīco, of indĭco and indīco, dedĭco, no. II. A. al., Corss. Ausspr. 1, 380].I.To proclaim, make known. So perh. only in the foll. passage: pugnam, Lucil. ap. Non. 287, 30.—Far more freq.,II.Relig. t. t., to dedicate, consecrate, devote any thing to a deity or to a deified person (for syn. cf.: dedico, consecro, inauguro).A.Prop.: et me dicabo atque animam devotabo hostibus, Att. ap. Non. 98, 12:2.donum tibi (sc. Jovi) dicatum atque promissum,
Cic. Verr. 2, 5, 72; cf.:ara condita atque dicata,
Liv. 1, 7 (for which aram condidit dedicavitque, id. 28, 46 fin.); so,aram,
id. 1, 7; 1, 20:capitolium, templum Jovis O. M.,
id. 22, 38 fin.:templa,
Ov. F. 1, 610:delubrum ex manubiis,
Plin. 7, 26, 27, § 97:lychnuchum Apollini,
id. 34, 3, 8, § 14:statuas Olympiae,
id. 34, 4, 9, § 16:vehiculum,
Tac. G. 40:carmen Veneri,
Plin. 37, 10, 66, § 178; cf. Suet. Ner. 10 fin. et saep.:cygni Apollini dicati,
Cic. Tusc. 1, 30, 73.—With a personal object, to consecrate, to deify (cf. dedico, no. II. A. b.):B.Janus geminus a Numa dicatus,
Plin. 34, 7, 16, § 34:inter numina dicatus Augustus,
Tac. A. 1, 59.—Transf., beyond the relig. sphere.1.To give up, set apart, appropriate a thing to any one: recita;* 2.aurium operam tibi dico,
Plaut. Bacch. 4, 9, 72; so,operam,
id. Ps. 1, 5, 147; Ter. Ph. 1, 2, 12:hunc totum diem tibi,
Cic. Leg. 2, 3, 7:tuum studium meae laudi,
id. Fam. 2, 6, 4:genus (orationis) epidicticum gymnasiis et palaestrae,
id. Or. 13, 42:librum Maecenati,
Plin. 19, 10, 57, § 177; cf.:librum laudibus ptisanae,
id. 18, 7, 15, § 75 al.:(Deïopeam) conubio jungam stabili propriamque dicabo,
Verg. A. 1, 73; cf. the same verse, ib. 4, 126:se Crasso,
Cic. de Or. 3, 3, 11; cf.: se Remis in clientelam, * Caes. B. G. 6, 12, 7:se alii civitati,
to become a free denizen of it, Cic. Balb. 11, 28;for which: se in aliam civitatem,
id. ib. 12 fin. —(I. q. dedico, no. II. A.) To consecrate a thing by using it for the first time:2.nova signa novamque aquilam,
Tac. H. 5, 16.— Hence, dĭcātus, a, um, P. a. (acc. to no. II.), devoted, consecrated, dedicated:loca Christo dedicatissima, August. Civ. Dei, 3, 31: CONSTANTINO AETERNO AVGVSTO ARRIVS DIOTIMVS... N. M. Q. (i. e. numini majestatique) EIVS DICATISSIMVS,
Inscr. Orell. 1083.dīco, xi, ctum, 3 ( praes. DEICO, Inscr. Orell. 4848; imp. usu. dic; cf. duc, fac, fer, from duco, etc., DEICVNTO, and perf. DEIXSERINT, P. C. de Therm. ib. 3673; imp. dice, Naev. ap. Fest. p. 298, 29 Müll.; Plaut. Capt. 2, 2, 109; id. Bac. 4, 4, 65; id. Merc. 1, 2, 47 al.; cf. Quint. 1, 6, 21; fut. dicem = dicam, Cato ap. Quint. 1, 7, 23; cf. Paul. ex Fest. p. 72, 6 Müll.—Another form of the future is dicebo, Novius ap. Non. 507 (Com. v. 8 Rib.). — Perf. sync.:I.dixti,
Plaut. As. 4, 2, 14; id. Trin. 2, 4, 155; id. Mil. 2, 4, 12 et saep.; Ter. And. 3, 1, 1; 3, 2, 38; id. Heaut. 2, 3, 100 et saep.; Cic. Fin. 2, 3, 10; id. N. D. 3, 9, 23; id. Caecin. 29, 82; acc. to Quint. 9, 3, 22.— Perf. subj.:dixis,
Plaut. Capt. 1, 2, 46; Caecil. ap. Gell. 7, 17 fin.:dixem = dixissem,
Plaut. Pseud. 1, 5, 84; inf. dixe = dix isse, Plaut. Fragm. ap. Non. 105, 23; Varr. ib. 451, 16; Arn. init.; Aus. Sept. Sap. de Cleob. 8; inf. praes. pass. dicier, Ter. Eun. 4, 4, 32; Vatin. in Cic. Fam. 5, 9 al.), v. a. [root DIC = DEIK in deiknumi; lit., to show; cf. dikê, and Lat. dicis, ju-dex, dicio], to say, tell, mention, relate, affirm, declare, state; to mean, intend (for syn. cf.: for, loquor, verba facio, dicto, dictito, oro, inquam, aio, fabulor, concionor, pronuntio, praedico, recito, declamo, affirmo, assevero, contendo; also, nomino, voco, alloquor, designo, nuncupo; also, decerno, jubeo, statuo, etc.; cf. also, nego.—The person addressed is usually put in dat., v. the foll.: dicere ad aliquem, in eccl. Lat., stands for the Gr. eipein pros tina, Vulg. Luc. 2, 34 al.; cf. infra I. B. 2. g).Lit.A.In gen.:b.Amphitruonis socium nae me esse volui dicere,
Plaut. Am. 1, 1, 228:advenisse familiarem dicito,
id. ib. 1, 1, 197:haec uti sunt facta ero dicam,
id. ib. 1, 1, 304; cf. ib. 2, 1, 23:signi dic quid est?
id. ib. 1, 1, 265:si dixero mendacium,
id. ib. 1, 1, 43; cf.opp. vera dico,
id. ib. 1, 1, 238 al.:quo facto aut dicto adest opus,
id. ib. 1, 1, 15; cf.:dictu opus est,
Ter. Heaut. 5, 1, 68:nihil est dictu facilius,
id. Phorm. 2, 1, 70:turpe dictu,
id. Ad. 2, 4, 11:indignis si male dicitur, bene dictum id esse dico,
Plaut. Curc. 4, 2, 27:ille, quem dixi,
whom I have mentioned, named, Cic. de Or. 3, 12, 45 et saep.: vel dicam = vel potius, or rather:stuporem hominis vel dicam pecudis attendite,
Cic. Phil. 2, 12, 30; cf.:mihi placebat Pomponius maxime vel dicam minime displicebat,
id. Brut. 57, 207; so id. ib. 70, 246; id. Fam. 4, 7, 3 al.—Dicitur, dicebatur, dictum est, impers. with acc. and inf., it is said, related, maintained, etc.; or, they say, affirm, etc.: de hoc (sc. Diodoro) Verri dicitur, habere eum, etc., it is reported to Verres that, etc., Cic. Verr. 2, 4, 18:c.non sine causa dicitur, ad ea referri omnes nostras cogitationes,
id. Fin. 3, 18, 60; so,dicitur,
Nep. Paus. 5, 3; Quint. 5, 7, 33; 7, 2, 44; Ov. F. 4, 508:Titum multo apud patrem sermone orasse dicebatur, ne, etc.,
Tac. H. 4, 52; so,dicebatur,
id. A. 1, 10:in hac habitasse platea dictum'st Chrysidem,
Ter. And. 4, 5, 1:dictum est,
Caes. B. G. 1, 1, 5; Liv. 38, 56; Quint. 6, 1, 27:ut pulsis hostibus dici posset, eos, etc.,
Caes. B. G. 1, 46, 3. Cf. also: hoc, illud dicitur, with acc. and inf., Cic. Fin. 5, 24, 72; id. de Or. 1, 33, 150; Quint. 4, 2, 91; 11, 3, 177 al. —Esp. in histt. in reference to what has been previously related:ut supra dictum est,
Sall. J. 96, 1:sicut ante dictum est,
Nep. Dion. 9, 5; cf. Curt. 3, 7, 7; 5, 1, 11; 8, 6, 2 et saep.—(See Zumpt, Gram. § 607.) Dicor, diceris, dicitur, with nom. and inf., it is said that I, thou, he, etc.; or, they say that I, thou, etc.:d.ut nos dicamur duo omnium dignissimi esse,
Plaut. As. 2, 2, 47: cf. Quint. 4, 4, 6:dicar Princeps Aeolium carmen ad Italos Deduxisse modos,
Hor. Od. 3, 30, 10 al.:illi socius esse diceris,
Plaut. Rud. 1, 2, 72: aedes Demaenetus ubi [p. 571] dicitur habitare, id. As. 2, 3, 2:qui (Pisistratus) primus Homeri libros confusos antea sic disposuisse dicitur, ut nunc habemus,
Cic. de Or. 3, 34, 137 et saep.:quot annos nata dicitur?
Plaut. Cist. 4, 2, 89:is nunc dicitur venturus peregre,
id. Truc. 1, 1, 66 et saep. In a double construction, with nom. and inf., and acc. and inf. (acc. to no. b. and c.): petisse dicitur major Titius... idque ab eis facile (sc. eum) impetrasse, Auct. B. Afr. 28 fin.; so Suet. Oth. 7.—Dictum ac factum or dictum factum (Gr. hama epos hama ergon), in colloq. lang., no sooner said than done, without delay, Ter. And. 2, 3, 7:B.dictum ac factum reddidi,
it was "said and done" with me, id. Heaut. 4, 5, 12; 5, 1, 31; cf.:dicto citius,
Verg. A. 1, 142; Hor. S. 2, 2, 80; and:dicto prope citius,
Liv. 23, 47, 6.—In partic.1.Pregn.a.To assert, affirm a thing as certain (opp. nego):b.quem esse negas, eundem esse dicis,
Cic. Tusc. 1, 6, 12; cf.:dicebant, ego negabam,
id. Fam. 3, 8, 5; and:quibus creditum non sit negantibus, iisdem credatur dicentibus?
id. Rab. Post. 12, 35.—For dico with a negative, nego is used, q. v.; cf. Zumpt, Gram. § 799;2.but: dicere nihil esse pulchrius, etc.,
Liv. 30, 12, 6; 21, 9, 3 Fabri; so,freq. in Liv. when the negation precedes,
id. 30, 22, 5; 23, 10, 13 al.; cf. Krebs, Antibar. p. 355.—dico is often inserted parenthetically, to give emphasis to an apposition:3.utinam C. Caesari, patri, dico adulescenti contigisset, etc.,
Cic. Phil. 5, 18, 49; id. Tusc. 5, 36, 105; id. Planc. 12, 30; Quint. 9, 2, 83; cf. Cic. Or. 58, 197; id. Tusc. 4, 16, 36; Sen. Ep. 14, 6; id. Vit. Beat. 15, 6; Quint. 1, 6, 24:ille mihi praesidium dederat, cum dico mihi, senatui dico populoque Romano,
Cic. Phil. 11, 8, 20; Sen. Ep. 83, 12; Plin. Ep. 2, 20, 2; 3, 2, 2.—In rhetor. and jurid. lang., to pronounce, deliver, rehearse, speak any thing.(α).With acc.:(β).oratio dicta de scripto,
Cic. Planc. 30 fin.; cf.:sententiam de scripto,
id. Att. 4, 3, 3:controversias,
Quint. 3, 8, 51; 9, 2, 77:prooemium ac narrationem et argumenta,
id. 2, 20, 10:exordia,
id. 11, 3, 161:theses et communes locos,
id. 2, 1, 9:materias,
id. 2, 4, 41:versus,
Cic. Or. 56, 189; Quint. 6, 3, 86:causam, of the defendant or his attorney,
to make a defensive speech, to plead in defence, Cic. Rosc. Am. 5; id. Quint. 8; id. Sest. 8; Quint. 5, 11, 39; 7, 4, 3; 8, 2, 24 al.; cf.causas (said of the attorney),
Cic. de Or. 1, 2, 5; 2, 8, 32 al.:jus,
to pronounce judgment, id. Fl. 3; id. Fam. 13, 14; hence the praetor's formula: DO, DICO, ADDICO; v. do, etc.—With ad and acc. pers., to plead before a person or tribunal:(γ).ad unum judicem,
Cic. Opt. Gen. 4, 10:ad quos? ad me, si idoneus videor qui judicem, etc.,
id. Verr. 2, 2, 29, § 72; Liv. 3, 41.—With ad and acc. of thing, to speak in reference to, in reply to:(δ).non audeo ad ista dicere,
Cic. Tusc. 3, 32, 78; id. Rep. 1, 18, 30.—Absol.:4.nec idem loqui, quod dicere,
Cic. Or. 32:est oratoris proprium, apte, distincte, ornate dicere,
id. Off. 1, 1, 2; so,de aliqua re pro aliquo, contra aliquem, etc., innumerable times in Cic. and Quint.: dixi, the t. t. at the end of a speech,
I have done, Cic. Verr. 1 fin. Ascon. and Zumpt, a. h. 1.;thus, dixerunt, the t. t. by which the praeco pronounced the speeches of the parties to be finished,
Quint. 1, 5, 43; cf. Spald. ad Quint. 6, 4, 7.— Transf. beyond the judicial sphere:causam nullam or causam haud dico,
I have no objection, Plaut. Mil. 5, 34; id. Capt. 3, 4, 92; Ter. Ph. 2, 1, 42.—To describe, relate, sing, celebrate in writing (mostly poet.):b.tibi dicere laudes,
Tib. 1, 3, 31; so,laudes Phoebi et Dianae,
Hor. C. S. 76:Dianam, Cynthium, Latonam,
id. C. 1, 21, 1:Alciden puerosque Ledae,
id. ib. 1, 12, 25:caelestes, pugilemve equumve,
id. ib. 4, 2, 19:Pelidae stomachum,
id. ib. 1, 6, 5:bella,
id. Ep. 1, 16, 26; Liv. 7, 29:carmen,
Hor. C. 1, 32, 3; id. C. S. 8; Tib. 2, 1, 54:modos,
Hor. C. 3, 11, 7:silvestrium naturas,
Plin. 15, 30, 40, § 138 et saep.:temporibus Augusti dicendis non defuere decora ingenia,
Tac. A. 1, 1; id. H. 1, 1:vir neque silendus neque dicendus sine cura,
Vell. 2, 13.—Of prophecies, to predict, foretell:5.bellicosis fata Quiritibus Hac lege dico, ne, etc.,
Hor. C. 3, 3, 58:sortes per carmina,
id. A. P. 403:quicquid,
id. S. 2, 5, 59:hoc (Delphi),
Ov. Tr. 4, 8, 43 et saep.—To pronounce, articulate a letter, syllable, word: Demosthenem scribit Phalereus, cum Rho dicere nequiret, etc., Cic. Div. 2, 46, 96; id. de Or. 1, 61, 260; Quint. 1, 4, 8; 1, 7, 21 al.—6.To call, to name: habitum quendam vitalem corporis esse, harmoniam Graii quam dicunt, Lucr. 3, 106; cf.: Latine dicimus elocutionem, quam Graeci phrasin vocant, Quint. 8, 1, 1:7.Chaoniamque omnem Trojano a Chaone dixit,
Verg. A. 3, 335:hic ames dici pater atque princeps,
Hor. Od. 1, 2, 50:uxor quondam tua dicta,
Verg. A. 2, 678 et saep. —Prov.:dici beatus ante obitum nemo debet,
Ov. M. 3, 135.—To name, appoint one to an office:8.ut consules roget praetor vel dictatorem dicat,
Cic. Att. 9, 15, 2: so,dictatorem,
Liv. 5, 9; 7, 26; 8, 29:consulem,
id. 10, 15; 24, 9; 26, 22 (thrice):magistrum equitum,
id. 6, 39:aedilem,
id. 9, 46:arbitrum bibendi,
Hor. Od. 2, 7, 26 et saep.—To appoint, set apart. fix upon, settle:9.nam mea bona meis cognatis dicam, inter eos partiam,
Plaut. Mil. 3, 1, 113; cf. Pompon. ap. Non. 280, 19:dotis paululum vicino suo,
Afran. ib. 26:pecuniam omnem suam doti,
Cic. Fl. 35: quoniam inter nos nuptiae sunt dictae, Afran. ap. Non. 280, 24; cf.:diem nuptiis,
Ter. And. 1, 1, 75:diem operi,
Cic. Verr. 2, 1, 57:diem juris,
Plaut. Men. 4, 2, 16:diem exercitui ad conveniendum Pharas,
Liv. 36, 8; cf. id. 42, 28, and v. dies:locum consiliis,
id. 25, 16:leges pacis,
id. 33, 12; cf.:leges victis,
id. 34, 57:legem tibi,
Hor. Ep. 2, 2, 18; Ov. M. 6, 137; cf.:legem sibi,
to give sentence upon one's self, id. ib. 13, 72:pretium muneri,
Hor. C. 4, 8, 12 et saep.—With inf.: prius data est, quam tibi dari dicta, Pac. ap. Non. 280, 28. — Pass. impers.:eodem Numida inermis, ut dictum erat, accedit,
Sall. J. 113, 6.—To utter, express, esp. in phrases:10.non dici potest, dici vix potest, etc.: non dici potest quam flagrem desiderio urbis,
Cic. Att. 5, 11, 1; 5, 17, 5:dici vix potest quanta sit vis, etc.,
id. Leg. 2, 15, 38; id. Verr. 2, 4, 57, § 127; id. Or. 17, 55; id. Red. ad Quir. 1, 4; cf. Quint. 2, 2, 8; 11, 3, 85.—(Mostly in colloq. lang.) Alicui, like our vulg. to tell one so and so, for to admonish, warn, threaten him:11.dicebam, pater, tibi, ne matri consuleres male,
Plaut. As. 5, 2, 88; cf. Nep. Datam. 5; Ov. Am. 1, 14, 1.—Esp. freq.:tibi (ego) dico,
I tell you, Plaut. Curc. 4, 2, 30; id. Bacch. 4, 9, 76; id. Men. 2, 3, 27; id. Mil. 2, 2, 62 et saep.; Ter. And. 1, 2, 33 Ruhnk.; id. ib. 4, 4, 23; id. Eun. 2, 3, 46; 87; Phaedr. 4, 19, 18; cf.:tibi dicimus,
Ov. H. 20, 153; id. M. 9, 122; so, dixi, I have said it, i. e. you may depend upon it, it shall be done, Ter. Phorm. 2, 3, 90; 92.—Dicere sacramentum or sacramento, to take an oath, to swear; v. sacramentum.II.Transf., i. q. intellego, Gr. phêmi, to mean so and so; it may sometimes be rendered in English by namely, to wit:A.nec quemquam vidi, qui magis ea, quae timenda esse negaret, timeret, mortem dico et deos,
Cic. N. D. 1, 31, 86; id. de Or. 3, 44, 174: M. Sequar ut institui divinum illum virum, quem saepius fortasse laudo quam necesse est. At. Platonem videlicet dicis, id. Leg. 3, 1:uxoris dico, non tuam,
Plaut. As. 1, 1, 30 et saep.—Hence, dictum, i, n., something said, i. e. a saying, a word.In gen.: haut doctis dictis certantes sed male dictis, Enn. ap. Gell. 20, 10 (Ann. v. 274 Vahl.; acc. to Hertz.: nec maledictis); so,B.istaec dicta dicere,
Plaut. Trin. 1, 2, 40:docta,
id. ib. 2, 2, 99; id. Men. 2, 1, 24; Lucr. 5, 113; cf.condocta,
Plaut. Poen. 3, 2, 3:meum,
id. As. 2, 4, 1:ridiculum,
id. Capt. 3, 1, 22:minimum,
Cic. Fam. 1, 9:ferocibus dictis rem nobilitare,
Liv. 23, 47, 4 al.:ob admissum foede dictumve superbe,
Lucr. 5, 1224; cf.facete,
Plaut. Capt. 1, 2, 73; id. Poen. 3, 3, 24; Ter. Eun. 2, 2, 57; Cic. Off. 1, 29, 104 al.:lepide,
Plaut. Most. 1, 3, 103:absurde,
id. Capt. 1, 1, 3:vere,
Nep. Alc. 8, 4:ambigue,
Hor. A. P. 449 et saep.—Pleon.:feci ego istaec dicta quae vos dicitis (sc. me fecisse),
Plaut. Casin. 5, 4, 17.—In partic.1.A saying, maxim, proverb:2.aurea dicta,
Lucr. 3, 12; cf.veridica,
id. 6, 24: Catonis est dictum. Pedibus compensari pecuniam, Cic. Fl. 29 fin. Hence, the title of a work by Caesar: Dicta collectanea (his Apophthegmata, mentioned in Cic. Fam. 9, 16), Suet. Caes. 56.—Esp. freq.,For facete dictum, a witty saying, bon-mot, Enn. ap. Cic. de Or. 2, 54 fin. (cf. Cic. ap. Macr. S. 2, 1 fin.); Cic. Phil. 2, 17; Quint. 6, 3, 2; 16; 36; Liv. 7, 33, 3; Hor. A. P. 273 et saep.; cf. also, dicterium.—3.Poetry, verse (abstr. and concr.): dicti studiosus, Enn. ap. Cic. Brut. 18, 71:4.rerum naturam expandere dictis,
Lucr. 1, 126; 5, 56:Ennius hirsuta cingat sua dicta corona,
Prop. 4 (5), 1, 61.—A prediction, prophecy, Lucr. 1, 103; Verg. A. 2, 115; Val. Fl. 2, 326 al.; cf. dictio.—5.An order, command:6.dicto paruit consul,
Liv. 9, 41; cf. Verg. A. 3, 189; Ov. M. 8, 815:haec dicta dedit,
Liv. 3, 61; cf. id. 7, 33; 8, 34; 22, 25 al.: dicto audientem esse and dicto audire alicui, v. audio.—A promise, assurance:illi dixerant sese dedituros... Cares, tamen, non dicto capti, etc.,
Nep. Milt. 2, 5; Fur. ap. Macr. S. 6, 1, 34. -
17 abdicare
abdicare (àbdico) vt, vi (a) отрекаться, отказываться (от + G) abdicare (altrono) -- отречься от престола -
18 abdicare
abdicare (àbdico) vt, vi (a) отрекаться, отказываться (от + G) abdicare (altrono) — отречься от престола -
19 A
aпервая буква латинского алфавита; в сокращенияхA. (Aulus) — Авл ( praenomen)A. (Augustus) — Август; A. АвгустаA. (annus) — годa. (antiquo или abdĭco) — отвергаю, отклоняю, голосую против нового предложения ( пометка при письменной подаче голосов в комициях), или(absolvo) — оправдываю (пометка на таблицах при письменном голосовании судей; поэтому — littera salutaris C)a. d. (ante diem): a. d. VIII Kalendas Novembres — за 7 дней до ноябрьских календa. u. c. (ab urbe condita) — от основания Рима илиa. (auditor) — в Tusc. Disp. C ( в отличие от M — magister) -
20 abdicatio
abdicātio, ōnis f. [ abdico ]1) отречение, отказa. dictaturae L — сложение с себя должности диктатора2) исключение из состава семьи (с лишением наследства — a. hereditatis CJ) Sen, Q
См. также в других словарях:
Abdicación — de Napoleón. Abdicación (del latín abdicatio, renegar, renunciar; de ab de, y dicare, declarar, proclamar como no perteneciente a uno), el acto según el cual una persona renuncia y cede por sí misma su cargo antes de que expire el tiempo para el… … Wikipedia Español
Shogunato Tokugawa — 徳川幕府 Tokugawa bakufu 江戸幕府 … Wikipedia Español
Emperadores romanos — Anexo:Emperadores romanos Saltar a navegación, búsqueda Esta es una lista de los Emperadores Romanos con las fechas en que comenzaron y concluyeron sus mandatos. No se incluye aquí a Julio César, ya que su posición de dictador se considera… … Wikipedia Español
Anexo:Emperadores romanos — Esta es una lista de los emperadores romanos con las fechas en que comenzaron y concluyeron sus mandatos. En cursiva, aquellos pretendientes que no pueden ser considerados como verdaderos mandatarios, o cuyo control se reducía a una parte del… … Wikipedia Español
Cædwalla de Wessex — Saltar a navegación, búsqueda Cædwalla de Wessex Reinado 685–688 Nacimiento … Wikipedia Español
Jorge VI del Reino Unido — Rey del Reino Unido de Gran Bretaña e Irlanda del Norte y de sus Dominios de Ultramar, Rey de Irlanda y Emperador de la India … Wikipedia Español
Napoleón Bonaparte — «Napoleón» redirige aquí. Para otras acepciones, véase Napoleón (desambiguación). Napoleón I Emperador de los franceses, Rey de Italia, Protector de la Confederación del Rin Napoleón en su estudio de las … Wikipedia Español
Carlos IV de Lorena — Saltar a navegación, búsqueda Para otros usos de este término, véase Carlos de Lorena (desambiguación). Carlos IV Carlos IV (5 de abril de 1604 – 18 de septiembre de 167 … Wikipedia Español
Insei — El texto que sigue es una traducción defectuosa o incompleta. Si quieres colaborar con Wikipedia, busca el artículo original y mejora o finaliza esta traducción. Puedes dar aviso al autor principal del artículo pegando el siguiente código en su… … Wikipedia Español
Emperatrices de Japón — Saltar a navegación, búsqueda Aunque desde la Constitución de 1889, el trono imperial del Japón está reservado exclusivamente a los varones, anteriormente las mujeres podían ascender a él, aunque debían contraer matrimonio con varones de la casa… … Wikipedia Español
Guerras Búlgaro-Bizantinas — En el sentido de las agujas del reloj, comenzando por la parte superior derecha: Batalla de Aqueloo; el kan Omurtag; Los Emperadores de Bulgaria y Bizancio negociando la paz; Emperador Nicéforo II Focas … Wikipedia Español