Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

ab-horreō

  • 41 inhorreo

    ĭn-horrĕo, ŭi, 2, v. n., to stand on end, [p. 954] stand erect, bristle.
    I.
    Lit.:

    haud secus quam vallo saepta inhorreret acies,

    Liv. 8, 8, 10:

    spicea jam campis cum messis inhorruit,

    Verg. G. 1, 314:

    aper pilis inhorrentibus corio squalidus,

    bristling, App. M. 8, p. 202, 29.—
    II.
    Transf.
    A.
    To have a tremulous motion, to quiver, shake, shudder: pennis agitatus inhorruit aër. Ov. P. 3, 3, 9:

    inhorruit aether, Luctificum clangente tuba,

    Val. Fl. 3, 348:

    inhorruit unda tenebris,

    Verg. A. 3, 195.—
    B.
    To cause to bristle up:

    aper inhorruit armos,

    Verg. A. 10, 711.—
    C.
    To tremble, shake, shudder, with cold, fear, horror:

    cum primum aliquis inhorruit et ex horrore incaluit,

    Cels. 3, 12:

    inhorrui frigore,

    Petr. 17: in severitatem alicujus, Cic. Fragm. ap. Non. 423, 6 (Rep. 4, 6 B. and K.):

    domus principis inhorruit,

    Tac. A. 11, 28:

    (Mercurius) tenui exceptus inhorruit aurā,

    Stat. Th. 1, 309.

    Lewis & Short latin dictionary > inhorreo

  • 42 insero

    1.
    in-sĕro, sēvi, sĭtum, 3, v. a. [in-, 1. sero], to sow or plant in; to ingraft (class.).
    I.
    Lit.:

    frumentum,

    Col. 5, 7, 3:

    pirum bonam in pirum silvaticam,

    to ingraft, graft, Varr. R. R. 1, 40, 5:

    vitem,

    Col. Arb. 8, 2:

    fissā modo cortice virgam Inserit,

    Ov. M. 14, 631; Hor. Epod. 2, 12:

    inseritur et nucis arbutus horrida fetu,

    Verg. G. 2, 69 Forbig. ad loc.; so,

    cum Vergilius insitam nucibus arbutum dicat,

    Plin. 15, 15, 17, § 57. —
    II.
    Trop., to implant:

    num qua tibi vitiorum inseverit olim Natura,

    Hor. S. 1, 3, 35:

    remedia herbis invisis,

    Plin. 22, 6, 7, § 15:

    animos corporibus,

    to unite, Cic. Univ. 12, 38.—Hence, insĭtus, a, um, P.a., ingrafted, grafted.
    A.
    Lit.:

    arbor,

    Col. Arb. 20, 2:

    mala,

    Verg. G. 2, 33.—
    2.
    Transf., of animals:

    discordantem utero suo generis alieni stirpem insitam recipere,

    a hybrid, Col. 6, 36, 2.— Subst.: insĭtum, i, n., a graft, scion, Col. 5, 11, 8.—
    III.
    Trop., implanted by nature, inborn, innate, natural:

    O generosam stirpem et tamquam in unam arborem plura genera, sic in istam domum multorum insitam atque illigatam sapientiam,

    Cic. Brut. 58, 213: reliqua est ea causa, quae non jam recepta, sed innata;

    neque delata ad me, sed in animo sensuque meo penitus affixa atque insita est,

    id. Verr. 2, 5, 53, § 139:

    Deorum cognitiones,

    id. N. D. 1, 17, 44:

    tam penitus insita opinio,

    id. Clu. 1, 4:

    notio quasi naturalis atque insita in animis nostris,

    id. Fin. 1, 9, 31:

    menti cognitionis amor,

    id. ib. 4, 7, 18:

    hoc naturā est insitum, ut,

    id. Sull. 30, 83:

    feritas,

    Liv. 34, 20, 2.— In gen., taken in, incorporated, admitted, adopted:

    ex deserto Gavii horreo in Calatinos Atilios insitus,

    Cic. Sest. 33, 72:

    insitus et adoptivus,

    Tac. A. 13, 14.
    2.
    in-sĕro, sĕrŭi, sertum, 3, v. a. [in-, 2. sero], to put, bring, or introduce into, to insert (class.); constr. with in and acc., or with dat.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    collum in laqueum,

    Cic. Verr. 2, 4, 17, § 37; id. de Or. 2, 39, 162:

    oculos in pectora,

    Ov. M. 2, 94:

    caput in tentoria,

    Liv. 8, 36, 6:

    gemmas aureis soleis,

    Curt. 9, 1, 29:

    falces longuriis,

    Caes. B. G. 3, 14:

    subtegmen radiis,

    Ov. M. 6, 56:

    in avium nidis aliquid,

    Plin. 24, 19, 113, § 174.—
    B.
    In partic., to ingraft: quidquid inserueris, vimine diligenter ligato, Col. Arb. 8, 2:

    surculus insertus,

    id. ib. 3.—
    II.
    Trop., to bring into, introduce, to mix or mingle with:

    amputanda plura sunt illi aetati, quam inserenda,

    Cic. Cael. 31, 76:

    jus est, quod non opinio genuit, sed quaedam innata vis inseruit,

    id. Inv. 2, 53, 161:

    historiae jocos,

    Ov. Tr. 2, 444:

    querelas,

    Tac. H. 1, 23:

    adeo minimis etiam rebus prava religio inserit Deos,

    Liv. 27, 23, 2:

    contiones directas operi suo,

    Just. 38, 3:

    tantae rerum magnitudini hoc inserere,

    Vell. 2, 107, 1:

    haec libello,

    Suet. Dom. 18: manus, to set one ' s hands to, Luc. 8, 552:

    liberos sceleri,

    to draw into, involve in crime, Sen. Thyest. 322:

    nomina alienae gentis Aeacidis,

    Ov. M. 13, 33; cf.:

    ignobilitatem suam magnis nominibus,

    Tac. A. 6, 2: se, to mingle with, join, engage in:

    inserentibus se centurionibus,

    id. H. 2, 19:

    se turbae,

    Ov. A. A. 1, 605:

    se bellis civilibus,

    id. M. 3, 117: civium numero, to reckon or enroll among, Suet. Aug. 42:

    Liviorum familiae,

    id. Tib. 3:

    stellis et concilio Jovis,

    Hor. C. 3, 25, 6:

    aliquem vitae,

    i. e. to preserve alive, Stat. S. 5, 5, 72: nomen famae, to attach to fame, i. e. to render celebrated, Tac. Or. 10.

    Lewis & Short latin dictionary > insero

  • 43 modius

    mŏdĭus, ii ( gen. plur. modiūm:

    qui CCCC. modium quinque milia,

    Cic. Verr. 2, 3, 36, § 83:

    modiorum,

    Plaut. Mil. 4, 2, 72), m. ( neutr. collat. form: mŏdĭum, ii, n., Cato, R. R. 58; so in plur.:

    modia vicena,

    Plin. 18, 16, 43, § 145) [modus], the Roman corn-measure, a measure, peck, containing sixteen sextarii, or the sixth part of a Greek medimnus (class.):

    salis modium,

    Cato, R. R. 58: tritici modius, Cic. Div. in Caecil. 10, 30:

    siligneae farinae modius,

    Plin. 18, 9, 20, § 88:

    modium populo dare asse,

    Cic. Off. 2, 17, 58:

    agri Leontini decumae tertio anno venierunt tritici medimnum XXXVI., hoc est tritici modium CC. et XVI. milibus,

    id. Verr. 2, 3, 46, § 110:

    non minorem quam decem milium modiorum navem fabricare,

    Ulp. Fragm. 3, 6.—

    Prov.: verum illud est, quod dicitur, multos modios salis simul edendos esse, ut amicitiae munus expletum sit,

    Cic. Lael. 19, 67: modio nummos metiri, to measure one's money by the peck, said of a rich woman, Petr. 37; cf.:

    dives, ut metiretur nummos,

    Hor. S. 1, 1, 95:

    ego nunc mihi modium mille esse argenti velim,

    Plaut. Stich. 4, 2, 9; Juv. 3, 220:

    pleno modio,

    in full measure, abundantly, Cic. Att. 6, 1, 16; cf.:

    argumentum vobis demensum dabo, non modo neque trimodio, verum ipso horreo,

    Plaut. Men. prol. 15:

    servorum ventres modio castigat iniquo,

    with short measure, Juv. 14, 126.—Also as a measure for other things, a peck:

    metiri modio oleario,

    Cato, R. R. 144:

    ut metientibus dimidium (anulorum aureorum) super tres modios explesse,

    Liv. 23, 12; Pall. 6, 4, 1.—
    II.
    Transf.
    A.
    Among surveyors, the third part of a jugerum, Auct. de Limit. p. 264 and 312 Goes.; Pall. Mai. 4 al. —
    B.
    The socket, step, shoe in which the mast of a ship stands, Isid. Orig. 19, 2, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > modius

  • 44 obhorreo

    ŏb-horrĕo, ēre, v. n., to bristle with any thing:

    prasii alterum genus sanguineis punctis obhorret,

    Plin. 37, 8, 34, § 113 dub. (Sill. abhorret).

    Lewis & Short latin dictionary > obhorreo

  • 45 perhorreo

    pĕr-horrĕo, ui, 2, v. a., to tremble or shudder greatly at, to have a great horror of any thing (post-class.):

    horum tela perhorrebimus,

    Jul. Val. Rer. Gest. Alex. M. 2, 9 Mai.

    Lewis & Short latin dictionary > perhorreo

См. также в других словарях:

  • Hórreo — gallego de piedra en Pontevedra …   Wikipedia Español

  • Horreo — Hórreo in Gondomar, Galicien asturischer Hòrreo Ein Hórreo [ oreo] (von latein.: Horreum …   Deutsch Wikipedia

  • Hórreo — in Gondomar, Galicien asturischer Hòrreo Ein Hórreo [ …   Deutsch Wikipedia

  • hórreo — sustantivo masculino 1. Uso/registro: restringido. Construcción popular sobre pilares, típica de Asturias y Galicia donde se almacena el grano y otros productos agrícolas …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • hórreo — (Del lat. horrĕum). 1. m. Granero o lugar donde se recogen los granos. 2. Construcción de madera o piedra, aislada, de forma rectangular o cuadrada, sostenida por columnas, característica del noroeste de la Península Ibérica, donde se utiliza… …   Diccionario de la lengua española

  • Hórreo gallego — Hórreo de piedra sobre columnas y solera de cantería en Pontevedra …   Wikipedia Español

  • Hórreo — An hórreo (Spanish) is a granary built in wood (Iberia or Scandinavia) or stone (Iberia), raised from the ground by pillars ( pegollos , in Asturian, esteos , in Galician) ending in flat stones or mueles or tornarratas , to avoid the access of… …   Wikipedia

  • Hórreo — (Del lat. horreum, granero.) ► sustantivo masculino AGRICULTURA, GANADERÍA Granero, en especial el de madera o piedra construido sobre cuatro o más pilares que lo aíslan de la humedad, y que es propio del noroeste de la península Ibérica. * * *… …   Enciclopedia Universal

  • hórreo — {{#}}{{LM H20639}}{{〓}} {{SynH21168}} {{[}}hórreo{{]}} ‹hó·rre·o› {{《}}▍ s.m.{{》}} Construcción, generalmente de madera, sostenida por pilares, que se usa para guardar el grano y otros productos agrícolas: • El suelo del hórreo no toca la tierra… …   Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos

  • Hórreo — Raccard Raccards à Saas Fee. En Suisse, un raccard, comme un grenier, est une construction en bois, proche de celle du chalet, posée sur pilets[1] et palets pour que les souris et autres rongeurs ne puissent pas y entrer …   Wikipédia en Français

  • hórreo — sustantivo masculino granero, troj. * * * Sinónimos: ■ silo, granero, depósito, troje, almacén, panera …   Diccionario de sinónimos y antónimos

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»