-
1 public officer
(цивільний) державний службовець, державна посадова особа -
2 public officer
державний службовець, чиновник, посадова особаEnglish-Ukrainian dictionary of aviation terms > public officer
-
3 notary public officer
-
4 certificate of public officer
видана державним чиновником довідка, видане державним чиновником посвідченняEnglish-Ukrainian law dictionary > certificate of public officer
-
5 extortion by public officer
вимагання (в т. ч. хабара), вчинене посадовою особоюEnglish-Ukrainian law dictionary > extortion by public officer
-
6 oppression by public officer
English-Ukrainian law dictionary > oppression by public officer
-
7 public
1. n1) збірн. народ; публікаpublic at large, general public — широка публіка
the public are not admitted — публіка не допускається, вхід заборонений
in — публічно, прилюдно, відверто
2) громадськість2. adj1) громадськийpublic image — думка широкої громадськості (про когось), репутація
2) комунальний; громадського користуванняpublic facilities — місця громадського користування; підприємства громадського користування; засоби зв'язку, міський транспорт (тж public utilities)
public warehouse — амер. склад загального користування
public works — громадські роботи, громадські споруди
3) публічний, загальнодоступнийpublic day — амер. прийомний день для широкої публіки (в установах тощо)
public sale — публічні торги, аукціон
4) відкритий, гласний; прилюднийto make public — оприлюднити, розголосити, опублікувати
5) народний; загальнонародний; державний; національнийpublic domain — юр. державна власність
public law — державне (публічне) право
public officer — державний службовець, чиновник, посадова (службова) особа
public servant — державна (муніципальна) посадова особа
6) публічно-правовийpublic enemy — ворожа держава, ворожа сторона
public holidays — святкові дні; установлені законом свята
public house — бар; пивниця, закусочна, шинок
P. Record Office — Державний Архів
public relations — зв'язок із громадськістю; інформація про діяльність (організації тощо); реклама, пропаганда; взаєморозуміння між організацією (особою) і публікою; техніка служби інформації; служба (відділ) інформації; відділ зв'язку з пресою, прес-бюро
public relations officer — начальник (працівник) відділу інформації (установи, фірми); прес-аташе (посольства); агент, представник (кінозірки тощо)
public school — закритий приватний привілейований середній учбовий заклад (у Великій Британії); безплатна середня школа (у США та Шотландії)
* * *I ['peblik] n1) народ2) публіка; громадськість3) ром. cкop. від public houseII ['peblik] a1) суспільний, громадський2) народний, загальнонародний3) комунальний, комунального користування; громадськийcertified public accountant — cл. дипломований присяжний, бухгалтер, аудитор
4) публічний, загальнодоступний5) відкритий, гласний6) державний, національнийpublic bill — публічний законопроект; законопроект загальнодержавного значення
public assistance — cл. державна грошова допомога (біднякам, старим, інвалідам, дітям)
8) загальний -
8 officer
-
9 public
1) громадськість; населення, народ; суспільство; публіка; дотримання громадського порядку2) громадський; державний, національний, казенний; муніципальний; відкритий; публічний, публічно-правовий; суспільний•- public accord
- public accounting
- public act
- public administration
- public administrator
- public affront
- public agency
- public agent
- public alcoholic
- public appeal
- public appointment
- public archives
- public assembly
- public assassination
- public assistance
- public at large
- public attorney
- public auction
- public authorities
- public authority
- public benefit
- public benefits
- public bill
- public blockade
- public body
- public bond
- public boundary
- public call
- public capacity
- public censure
- public charge
- public code
- public company
- public comptroller
- public condemnation
- public conduct
- public consumption fund
- public contract
- public contract law
- public control
- public convenience
- public corporation
- public correctional facility
- public counsel for the defence
- public counsel for the defense
- public credit
- public customs warehouse
- public danger
- public debt
- public defender
- public defence
- public defense
- public defensor
- public defensor system
- public demand
- public depositary
- public detection agency
- public detective
- public detective agency
- public disgrace
- public disturbance
- public disturber
- public document
- public domain
- public drunk
- public drunkenness
- public duties
- public duty
- public easement
- public emergency
- public employee
- public employment
- public enemy
- public enterprise
- public examination
- public execution
- public exposure of the person
- public flogging
- public foundation
- public functionary
- public funds
- public gathering
- public good
- public grievance
- public health
- public health system
- public hearing
- public hearing of cases
- public hearings
- public housing
- public indecencies
- public indecency
- public individual
- public industry
- public inebriate
- public influence
- public injunctive relief
- public inquiry
- public inspection
- public institution
- public insult
- public interest
- public interests
- public international law
- public intoxication
- public joint-stock company
- public justice
- public landowner
- public lands
- public lands administration
- public law enforcement
- public law
- public lawyer
- public liability
- public liberties
- public life
- public litigant
- public market
- public matter
- public meeting
- public member
- public mind
- public minister
- public mischief
- public misrepresentation
- public morality
- public notary
- public notice
- public nuisance
- public offence
- public offense
- public office
- public officer
- public official
- public opinion
- public opinion poll
- public order
- public order act
- Public Order Detachment
- public order law
- public order offence
- public order offense
- public organ
- public ownership
- public peace
- public person
- public place
- public police
- public policy
- public policy issue
- public politician
- public position
- public practice
- public prior use
- public proceeding
- public proceedings
- public property
- public property domain
- public prosecution
- public prosecution case
- public prosecution department
- public prosecutor
- public prosecutor's office
- public protest
- public punishment
- public purse
- public record
- public record office
- public records
- public register
- public reimbursement
- public relations center
- public relations centre
- public relations office
- public relations
- public relief
- public representation
- public representative body
- public representative organ
- public reprobation
- public resolution
- public response
- public revelation
- public rights
- public safety
- public seal
- public sector
- public self-defence
- public self-defense
- public self-government body
- public servant
- public service careerist
- public service
- public session
- public shelter
- public sitting
- public speaking
- public spirit
- public-spirited
- public stoning of a person
- public tax
- public tranquillity
- public trial
- public trustee
- public unrest
- public use
- public utterance
- public vengeance
- public verdict
- public victim
- public war
- public works
- public wrong -
10 public relations
(PR)n рек., марк. зв'язки з громадськістю; організація громадської думки; представницькі функції; піар; a піарівськийформування позитивних настанов та переконань широких соціальних кіл щодо підприємств, установ, організацій чи окремих осіб; ♦ серед засобів популяризації через громадські зв'язки найефективнішими є: публічність (publicity); організація спеціальних подій, напр. конференцій, конкурсів тощо; виступи керівників підприємств на торговельних, промислових та ін. форумах; публікація рекламних або іміджевих брошур, аудіовізуальних матеріалів, щорічних звітів-оглядів тощо═════════□═════════marketing public relations діяльність у галузі громадських зв'язків; public relations advertising рекламування громадських зв'язків; public relations agency агентство громадських зв'язків; public relations briefing інструктаж стосовно громадських зв'язків; public relations budget бюджет забезпечення сприятливої громадської думки; public relations campaign піар-кампанія; public relations company компанія у галузі громадських зв'язків; public relations consultant спеціаліст з громадських зв'язків; public relations department відділ громадських зв'язків; public relations exercise захід у галузі громадських зв'язків; public relations machine склад персоналу відділу громадських зв'язків; public relations manager керівник відділу громадських зв'язків; public relations officer службовець відділу громадських зв'язків; public relations personnel персонал відділу громадських зв'язків; public relations proposal пропозиція з організації громадських зв'язків; public relations strategy стратегія громадських зв'язківpublic relations ‡ A. four principles of marketing (386)▹▹ publicity* * *скор. PRзв'язки з громадськістю; робота з громадськістю; організація громадської думки; формування громадської думки -
11 public relations
n1. зв'язок (особи, організації) з громадськістю; інформація про (чиюсь) діяльність2. служба інформації; відділ інформації; відділ зв'язку з пресою- public relations man спеціаліст/ агент з інформації/ пропаганди/ реклами- public relations officer аташе із зв'язків з громадськістю/ громадськими організаціями; прес-аташе (посольства) -
12 public relations
1) зв'язок ( організації) з громадськістю, представницькі функції; інформація про ( чию-небудь) діяльність; реклама; пропаганда2) взаєморозуміння між особою або організацією е суспільством, публікою; престиж; репутація, ім'я3) рекламна справа; техніка служби інформації4) служба інформації; відділ інформації; відділ зв'язку з пресою; прес-бюроpublic relations officer — прес-аташе посольства; рекламна фірма; рекламне агентство
-
13 public relations
1) зв'язок ( організації) з громадськістю, представницькі функції; інформація про ( чию-небудь) діяльність; реклама; пропаганда2) взаєморозуміння між особою або організацією е суспільством, публікою; престиж; репутація, ім'я3) рекламна справа; техніка служби інформації4) служба інформації; відділ інформації; відділ зв'язку з пресою; прес-бюроpublic relations officer — прес-аташе посольства; рекламна фірма; рекламне агентство
-
14 public affairs officer
n офіцер у зв'язку з громадськістюEnglish-Ukrainian military dictionary > public affairs officer
-
15 notary public
= notary public officer державний нотаріус -
16 notary
1) нотаріус2) нотаріальний; який стосується нотаріату•- notary public
- notary public officer
- notary public fees
- notary registration
- notary service board -
17 extortion
вимагання, вибивання; примушування ( до зізнання)extortion committed by an organized group — = extortion perpetrated by an organized group вимагання, вчинене організованою групою
- extortion by public officerextortion perpetrated by an organized group — = extortion committed by an organized group
- extortion by threats
- extortion of official
- extortion of public property
- extortion of state property
- extortion under duress -
18 certificate
1) довідка, сертифікат, свідоцтво ( документ), посвідчення ( документ); атестат; паспорт ( устаткування)2) письмово засвідчувати (посвідчувати, підтверджувати); видавати письмове свідоцтво (посвідчення); атестувати ( продукцію)•certificate issued by authorities — свідоцтво, видане органом влади
- certificate for marriagecertificate of unserviceability — акт списання, акт про непридатність до експлуатації
- certificate fraud
- certificate holder
- certificate into chancery
- certificate of acknowledgement
- certificate of airworthiness
- certificate of annulment
- certificate of appointment
- certificate of appraisal
- certificate of audit
- certificate of authority
- certificate of authorship
- certificate of birth
- certificate of charges
- certificate of competence
- certificate of competency
- certificate of compliance
- certificate of conviction
- certificate of damage
- certificate of death
- certificate of deposit
- certificate of discharge
- certificate of domicile
- certificate of education
- certificate of evidence
- certificate of examination
- certificate of existence
- certificate of expediency
- certificate of export
- certificate of general conduct
- certificate of good conduct
- certificate of health
- certificate of identification
- certificate of identity
- certificate of incorporation
- certificate of indebtedness
- certificate of insurance
- certificate of judgement
- certificate of judgment
- certificate of legitimacy
- certificate of marriage
- certificate of measurement
- certificate of nationality
- certificate of naturalization
- certificate of origin
- certificate of poverty
- certificate of proprietorship
- certificate of public officer
- certificate of purchase/sale
- certificate of quality
- certificate of receipt
- certificate of registration
- certificate of registry
- certificate of rehabilitation
- certificate of release
- certificate of retrocession
- certificate of right
- certificate of share ownership
- certificate of stock
- certificate of taxation
- certificate of vaccination
- certificate of validity
- certificate receipt voucher -
19 oppression
гноблення, пригнічення, пригноблення, утиск(и), гніт -
20 chief
1) керівник, начальник, завідувач2) головний, основний•- chief baron
- Chief Clerk
- chief conspirator
- Chief Constable
- chief controller
- Chief Crown Prosecutor
- chief defence witness
- chief defense witness
- chief detective-inspector
- chief draftsman
- chief-examination testimony
- chief executive
- chief executive authority
- chief executive officer
- chief executive of the nation
- Chief Executive pardon
- chief investigator
- chief issue in litigation
- chief judge
- chief judgeship
- chief justice
- chief magistrate
- chief master
- chief military procurator
- chief military prosecutor
- chief of department
- chief of detectives
- chief of police
- chief of state
- chief of the court
- chief offender
- chief officer
- chief officer of police
- chief operating officer
- Chief Political Administration
- chief prosecution witness
- Chief Prosecutor
- chief prosecutor
- chief public prosecutor
- chief tribunal officer
- chief victim
- chief weapon
- chief witness
- 1
- 2
См. также в других словарях:
public officer — n: a person who has been elected or appointed to a public office Merriam Webster’s Dictionary of Law. Merriam Webster. 1996 … Law dictionary
public officer — An incumbent of a public office invested with certain powers and charged with certain duties pertinent to sovereignty. State ex rel. Newman v Skinner, 128 Ohio St 325, 191 NE 127, 93 ALR 331. Such an officer as is required by law to be elected or … Ballentine's law dictionary
public officer — noun One who holds public office; an official or employee of the government … Wiktionary
public officer — person that holds public office, politician … English contemporary dictionary
impeachment of public officer — Seeking the removal of a public officer upon charges, formally made, of the commission of a crime or of official misconduct or neglect. Technically, the adoption of articles of impeachment upon inquiry by the lower house of Congress or the… … Ballentine's law dictionary
recall of public officer — The removal of a public officer by direct action of electors, that is by the vote of bona fide electors. 28 Am J Rev ed Init & R § 53. The removal of an elective municipal officer by vote of the people at an election called for the purpose by a… … Ballentine's law dictionary
public officer — noun Date: 1606 a person who has been legally elected or appointed to office and who exercises governmental functions … New Collegiate Dictionary
public officer — a person appointed or elected to a governmental post. [1920 25] * * * … Universalium
public officer — noun : a person holding a post to which he has been legally elected or appointed and exercising governmental functions * * * a person appointed or elected to a governmental post. [1920 25] … Useful english dictionary
public record — Public records are those records which a governmental unit is required by law to keep or which it is necessary to keep in discharge of duties imposed by law; e.g. records of land transactions kept at county court house; records of court cases… … Black's law dictionary
de facto public officer — Summarily defined as one who has the reputation of being the officer he assumes to be, and yet is not a good officer in point of law. Comprehensively defined as a person exercising the duties of the office (1) without a known appointment or… … Ballentine's law dictionary