-
21 halitus
hālitus, ūs, m. (halo, āre), der Hauch, I) der Atem, efflavit extremum halitum, Cic. poët. Tusc. 2, 22. – halitus graveolentia od. gravitas, stinkender Atem, Plin.: dass. hal. oris, Plin.: übtr., oris rhetorici hal., Prud. c. Symm. 1. praef. 77. – II) der Dunst, Duft, die Ausdünstung, terrae, Lucr. u. Quint.: Averni, Val. Flacc.: solis, Hitze, Col.: caloris, Col.: Plur., huiusmodi halitus (der Äpfel) celeriter acina corrumpunt, Col.: halitibus vastis (fatum) subducet urbes, Sen. – III) der Wind, Rutil. Nam. 1, 105.
-
22 rugosus
rūgōsus, a, um (1. ruga), runzelig, faltig, venter, Cels.: genae, Ov.: senilia et rugosa membra, Val. Max.: senectus, Hieron.: senecta, Tibull.: sanna, das Naserümpfen, Pers.: cortex, Ov.: acina, Colum.: rugosus frigore pagus (Dorfschaft), Hor.: rugosius scrotum, Cels.: rugosior stolā frons, Mart.
-
23 aç
голо́дный* * *1) голо́дный тж. сущ.aç açına — на голо́дный желу́док
aç bırakmak — оставля́ть голо́дным кого
aç durmak — голода́ть, не принима́ть пи́щу, не есть
aç kalmak — а) оста́ться голо́дным; б) обнища́ть, всего́ лиши́ться
aç karnına — на голо́дный желу́док, натоща́к
karnı açtır — он го́лоден, он проголода́лся
2) перен. а́лчный, жа́дныйne aç adam! — до чего́ же жа́дный [челове́к]!
3) перен. жа́ждущий, стра́стно жела́ющий кого-чего••aç ayı oynamaz — посл. голо́дный медве́дь не пля́шет; соловья́ ба́снями не ко́рмят
açın halini tok bilmez, hastanın halini sağ bilmez — посл. сы́тый голо́дного не разуме́ет
aç tavuk kendini arpa ambarında sanır — посл. голо́дной ку́рице про́со сни́тся
- aç açık- aç doyurmak
- aç kurt gibi yemek
- aç kurt gibi üşüşmek
- aç kurt gibi saldırmak
- aç susuz kalmak -
24 голодный
aç; kıtlık ; kıt* * *1) тж. → сущ., м açголо́дный волк — aç kurt
я го́лоден — karnım aç
мы це́лый день ходи́ли голо́дные — bütün gün aç açına dolaştık durduk
2) ( вызванный голодом)голо́дная смерть — açlıktan ölme / ölüm
голо́дные бо́ли — açlığın neden olduğu ağrılar
3) ( неурожайный) kıtlık °голо́дный год — kıtlık yılı
в голо́дное вре́мя — açlık felaketi sırasında
4) разг. ( скудный) kıtголо́дный паёк — kıt tayın
••на голо́дный желу́док — aç karnına
голо́дной лисе́ все ку́ры сня́тся, голо́дной куме́ хлеб на уме́ — погов. aç tavuk kendini arpa / buğday ambarında sanır
-
25 rugosus
rugōsus, a, um [st2]1 [-] ridé. [st2]2 [-] plissé. [st2]3 [-] rugueux.* * *rugōsus, a, um [st2]1 [-] ridé. [st2]2 [-] plissé. [st2]3 [-] rugueux.* * *Rugosus, pen. prod. Adiectiuum. Plin. Plein de rides, Retri.\Acina rugosa. Colum. Raisins ridez, comme ceulx qu'on garde pour le quaresme.\Palmae rugosae. Ouid. Dactes seiches et ridees, ou retries.\Rugare dicitur vestis. Plaut. Quand un habillement ha beaucoup de plis. -
26 Achina
v. Acina. -
27 acinus
acinus, ī, m. u. acinum, ī, n., die kleinere Beere, bes. die Traubenbeere (hingegen baca = die einzeln stehende Beere), a) übh., die Beere des Holunders, Efeus, Plin.: der Mispel, des Granatapfels, Plin. – b) insbes., die Weinbeere, acinus uvae duracinae od. passae, Aug. bei Suet. u. Plin.: u. acini vinaceus, Cic.: nuclei acinorum, Plin.: acinis (uvarum) electis et comestis, Varr. fr. – ⇒ Nbf. acina, ae, f., Catull. 27, 4 bei Gell. 6, 20, 6 (die Catull. -codd. ›acino‹). Cass. Fel. 35. p. 75, 9. -
28 decerpo
dē-cerpo, cerpsī, cerptum, ere (de u. carpo), abrupfen, rupfend abbrechen, I) eig.: a) mit der Hand, abrupfen, abpflücken, rupfend, pflückend abbrechen, abreißen, aristas, Ov.: ficum, Iuven.: flores, Lucr., Ov. u. Plin. (auch im Bilde, flores modo rerum, Plin.): folia hederae ac vitium, Curt.: omnia folia (ramulorum), Col.: herbas, Ov.: malum, Plin.: uvam, Hor., Plin. u. Plin. ep.: pira, Hor.: tertium ante diem scitote pomum decerptum Carthagine, Cato fr. – mit Abl. womit? aurea poma manu suā, Ov.: laureae ramulos festinabundā manu (im Bilde, v. Ehrgeizigen), Val. Max. 2, 8, 5: haerentem florem pollice, Ov.: lilia tenero ungui, Prop. – m. Advv., m. de od. ex u. Abl., od. m. bl. Abl. von wo? inde (aus dem Lorbeerhain) laureas, Suet.: undique olivam, Hor.: acina de uvis, Cato: mala de arboribus, Hygin.: ex abiete praetenuia fila, Plin.: pomum arbore, Ov., od. adducto ramo, Ov. – b) mit dem Munde usw.: α) einen Teil vom Ganzen abrupfen, atque ita decerpens aequabat semper opus dens, Catull. 64, 315: oscula mordenti rostro, Catull. 68, 127. – β) ein Ganzes in Teilen abfressen, aussaugen, thymum (v. Bienen), Plin. 21, 56: ora puellae, benaschen, Ps.. Verg. cop. 33. – II) übtr.: 1) im Sinne des Entnehmens: a) übh., m. ex u. Abl., humanus animus decerptus ex mente divina, ein Ausfluß aus dem göttlichen Geiste, Cic. Tusc. 5, 38:————nihil sibi ex ista laude centurio, nihil praefectus, nihil cohors, nihil turma decerpit, eignet sich an, Cic. Marc. 7. – b) insbes.: α) auswählend herausnehmen, entnehmen, auswählen, habent tamen alii quoque comici, si cum venia leguntur, quaedam quae possis decerpere, enthalten manche Ausbeute, Quint.: ex hac (materia) aliquid in usum principii, Quint. – β) pflücken = einernten, genießen, fructus ex re, Hor.: decus primae pugnae, Sil.: primas noctes tecum epulis, Pers.: illibatam virginitatem, Sen. rhet. – 2) im Sinne des Wegnehmens, a) vermindernd abbrechen, Abbruch tun, m. de od. ex u. Abl., haberi dixisti rationem oportere hominum, rei, temporis, ne quid iocus de gravitate decerperet, Cic.: nihil ex cuiusquam dignitate, nihil ex libertate decerpseris, kränke keinen an usw., Plin. ep.: nec hāc re de principatu quidquam decerpsit, Val. Max. – b) vernichtend, vereitelnd, zerstörend entblättern, quae (invidia) spes tantas decerpat, Quint. 6. prooem. § 10. -
29 ebriosus
ēbriōsus, a, um (ebrius), dem Trunke ergeben, der Trunkenbold, Cic. u.a. – Compar., in his libidinosior Anacreon an ebriosior vixerit, Sen. ep. 88, 33: ebriosa (saftreiche) acina ebriosioris (Postumiae), Catull. 27, 4.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > ebriosus
-
30 eximo
ex-imo, ēmī, ēmptum, ere (ex u. emo), herausnehmen, wegnehmen, I) eig.: favos, mel, Varro: medullam e caule, Plin.: acina de dolio, Cato: unam spinam de pluribus, Hor.: cives de nervo, aus der Haft befreien, Liv.: alqd tamquam e vinculis alcis rei, die F. abnehmen (bildl.), Cic.: venena suctu corporibus, aussaugen, Plin.: uniones ornamento, ICt.: alqd caeco acervo, ausscheiden von usw., Ov.: digito anulum, vom F. abziehen, Iustin.: alci dentem, Cels. u. Suet.: calculum, Cels.: infantem concisum, in Stücken herausnehmen, Cels. – II) übtr., A) herausnehmen, hinwegnehmen, 1) übh.: a) lebl. Objj.: α) alqd m. ex u. Abl., alqd ex rerum natura, Cic.: unum diem ex mense, auslassen, Cic.: exemptis e media vita tot annis, Tac.: od. alqd m. bl. Abl., rem miraculo, der S. das W. benehmen, Liv. – β) alqd m. Dat., jmdm. od. einer Sache etw. entziehen, benehmen, Leucadem Acarnanum concilio, Liv.: moram certaminis hosti, Liv.: otiosae peregrinationi tempora, Curt. – γ) bl. alqd, αα) etw. benehmen, beseitigen, aufheben, übergehen, dubitationem, Quint.: religionem, Liv.: discrimen nationum, Curt. – ββ) einen Zeitraum wegnehmen, teils = übergehen, biennium, Liv.: teils = zubringen, verleben, aetas male exempta, Sen.: post tempus hiemalis quietis exemptum, Amm.: teils = vor Gericht durch etw, verschleppen, diem (dicendo),————Cic. u.a.: calumniā dicendi tempus, Cic. – δ) alci non eximitur, quin etc., jmd. läßt es sich nicht nehmen, zu usw., Tac. ann. 6, 22. – b) eine Pers.: α) aus einer Zahl, Liste herausnehmen, ausstreichen, alqm de proscriptorum numero, Nep.: u. alqm ex od. de reis, der Anklage überheben, Cic.: alqm numero beatorum, Hor.: alqm memori aevo, das Andenken bei der Nachwelt rauben, Verg. – β) aus einer Zahl hervorheben, alqm turbae quamvis bonorum auctorum, Quint. 10, 1, 74. – 2) aus einem üblen Verhältnis usw. herausnehmen, a) lebl. Objj.: α) alqd m. de u. Abl., etw. von etw. befreien, agrum de vectigalibus, Cic. – β) alqd alci, etw. einer Person abnehmen, benehmen, alci curas, Hor.: famem epulis, den Hunger stillen, Verg., sollicitis animis onus, Hor.: illud, quod me angebat, non eximis (sc. mihi), Cic.: absol. festinatio curam exemit vicos dirigendi, Liv. – b) Pers.: α) alqm m. ex u. Abl. u. m. bl. Abl., von etw. befreien, alqm ex cruciatu, Plaut.: alqm ex culpa, Cic.: alqm ex servitute u. bl. alqm servitute od. servitio, Liv.: alqm ex obsidione od. bl. alqm obsidione, Liv.: alqm eius diei crimine, Liv. – β) alqm alci rei, jmd. einer Sache entziehen, entrücken, entheben, von etw. entbinden, alqm vitae, morti, Tac.: alqm poenae, Ov. u. Tac.: alqm supplicio magis quam crimini, Curt.: alqm noxae, Liv. – γ) alqm in alqd, zB. Syracusas in libertatem, in Fr. setzen, Liv. 31, 29, 6. – B)————ausnehmen, alqm, Cic. u.a.: maiestatis quaestionem, Tac. – C) jmd. vom Erscheinen vor Gericht zurückhalten, Ulp. u. Paul. dig. 2, 7, 1 sqq. -
31 halitus
hālitus, ūs, m. (halo, āre), der Hauch, I) der Atem, efflavit extremum halitum, Cic. poët. Tusc. 2, 22. – halitus graveolentia od. gravitas, stinkender Atem, Plin.: dass. hal. oris, Plin.: übtr., oris rhetorici hal., Prud. c. Symm. 1. praef. 77. – II) der Dunst, Duft, die Ausdünstung, terrae, Lucr. u. Quint.: Averni, Val. Flacc.: solis, Hitze, Col.: caloris, Col.: Plur., huiusmodi halitus (der Äpfel) celeriter acina corrumpunt, Col.: halitibus vastis (fatum) subducet urbes, Sen. – III) der Wind, Rutil. Nam. 1, 105. -
32 rugosus
rūgōsus, a, um (1. ruga), runzelig, faltig, venter, Cels.: genae, Ov.: senilia et rugosa membra, Val. Max.: senectus, Hieron.: senecta, Tibull.: sanna, das Naserümpfen, Pers.: cortex, Ov.: acina, Colum.: rugosus frigore pagus (Dorfschaft), Hor.: rugosius scrotum, Cels.: rugosior stolā frons, Mart. -
33 aç
aç1 <- çı> adj hungrig; mittellos; unersättlich; versessen (-e auf A);aç açına mit nüchternem Magen;aç bırakmak hungern lassen;aç biilaç in Not und Elend;aç kalmak sich nicht satt essen können; verarmen;aç kar(n)ına auf nüchternen Magen;karnım aç ich habe Hunger;aç susuz kalmak in Not und Elend geraten -
34 acinus
acinus ī, m, (acina, ae, f, Ct.), a small berry: acini vinaceus, a grape-stone: aridum, H.* * *grape; ivyberry or other small berry; pip, (grape) pit/seed -
35 acinum
acinum ī, n (acina, ae, f, Ct.), a small berry: acini vinaceus, a grape-stone: aridum, H.* * *grape; ivyberry or other small berry; pip, (grape) pit/seed -
36 ēbriōsus
-
37 Ягода
- bacca; acinus; acina; racemus;• ягодный напиток - potus e baccis praeparatus;
-
38 aç
I1) голо́дныйaç açına — на голо́дный желу́док
aç bırakmak — оста́вить голо́дным
2) бе́дный, неиму́щийaç kalmak — а) оста́ться голо́дным; б) обнища́ть
3) жа́дный, а́лчныйne aç adam! — како́й жа́дный челове́к!
4) си́льно жела́ющий, стремя́щийся, жа́ждущийII (acı)го́лодacından ölmek — прям., перен. умира́ть с го́лоду
-
39 azine dye
s.colorante de acina. -
40 conrugo
См. также в других словарях:
đačina — đàčina m <N mn e, G đȁčīnā> DEFINICIJA augm. od đak [ta đačina; taj đačina; te đačine; ti đačine] ETIMOLOGIJA vidi đak … Hrvatski jezični portal
ACINA — Arabiae oppid. Plin. l. 6. c. 29 … Hofmann J. Lexicon universale
acina — aciná, acinéz, vb. I refl. (pop.) a şi găsi refugiu, a se stabili (vremelnic), a se adăposti, a se oploşi, a se aciola, a se agesti. Trimis de blaurb, 11.12.2008. Sursa: DAR … Dicționar Român
acina — déracina enracina racina … Dictionnaire des rimes
đàčina — đàčin|a m 〈N mn e, G đȁčīnā〉 augm. od đak [ta/taj ∼a; te/ti ∼e] … Veliki rječnik hrvatskoga jezika
ac-acına — z. Heç bir şey yemədən, tamamilə ac halda, boş qarına. Ac acına yola çıxmaq. – Biçarə Məşədi Əsgər indi üç gün idi ki, gözüyaşlı, ac acına balalarının əhvalına alışırdı. S. M. Q … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
aç açına — zf. Aç olarak, bir şey yemeden … Çağatay Osmanlı Sözlük
kuchenny — Łacina kuchenna zob. łacina … Słownik frazeologiczny
łacina — kuchenna a) «słownictwo wulgarne, ordynarne, prostackie»: Wymyślali mi od bandytów faszystowskich. Wg ich narracji prowadzonej niekiedy w kuchennej łacinie i przy użyciu mocnych argumentów (...) cała AK i ja osobiście współpracowałem z Niemcami ( … Słownik frazeologiczny
acinier — ⇒ACINIER, subst. masc. BOT., région. Un des noms vulgaires de l aubépine, ainsi désignée dans quelques régions. Rem. PRIVAT FOC. 1870 reproduit à une variante près la déf. de BESCH. 1845. L attest. du mot dans les dict. est sporadique : Ac. Compl … Encyclopédie Universelle
łacina — ż IV, CMs. łacinanie, blm 1. «najważniejszy język italskiej rodziny języków indoeuropejskich, język starożytnych Rzymian; język łaciński» Nauczyciel łaciny. Lekcja łaciny. ∆ Łacina klasyczna «język warstw kulturalnych zachodniej części Imperium… … Słownik języka polskiego