Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

aç+açına

  • 21 halitus

    hālitus, ūs, m. (halo, āre), der Hauch, I) der Atem, efflavit extremum halitum, Cic. poët. Tusc. 2, 22. – halitus graveolentia od. gravitas, stinkender Atem, Plin.: dass. hal. oris, Plin.: übtr., oris rhetorici hal., Prud. c. Symm. 1. praef. 77. – II) der Dunst, Duft, die Ausdünstung, terrae, Lucr. u. Quint.: Averni, Val. Flacc.: solis, Hitze, Col.: caloris, Col.: Plur., huiusmodi halitus (der Äpfel) celeriter acina corrumpunt, Col.: halitibus vastis (fatum) subducet urbes, Sen. – III) der Wind, Rutil. Nam. 1, 105.

    lateinisch-deutsches > halitus

  • 22 rugosus

    rūgōsus, a, um (1. ruga), runzelig, faltig, venter, Cels.: genae, Ov.: senilia et rugosa membra, Val. Max.: senectus, Hieron.: senecta, Tibull.: sanna, das Naserümpfen, Pers.: cortex, Ov.: acina, Colum.: rugosus frigore pagus (Dorfschaft), Hor.: rugosius scrotum, Cels.: rugosior stolā frons, Mart.

    lateinisch-deutsches > rugosus

  • 23

    голо́дный
    * * *
    1) голо́дный тж. сущ.

    aç açına — на голо́дный желу́док

    aç bırakmak — оставля́ть голо́дным кого

    aç durmak — голода́ть, не принима́ть пи́щу, не есть

    aç kalmak — а) оста́ться голо́дным; б) обнища́ть, всего́ лиши́ться

    aç karnına — на голо́дный желу́док, натоща́к

    karnı açtır — он го́лоден, он проголода́лся

    2) перен. а́лчный, жа́дный

    ne aç adam! — до чего́ же жа́дный [челове́к]!

    3) перен. жа́ждущий, стра́стно жела́ющий кого-чего
    ••

    aç ayı oynamazпосл. голо́дный медве́дь не пля́шет; соловья́ ба́снями не ко́рмят

    açın halini tok bilmez, hastanın halini sağ bilmez — посл. сы́тый голо́дного не разуме́ет

    aç tavuk kendini arpa ambarında sanırпосл. голо́дной ку́рице про́со сни́тся

    - aç doyurmak
    - aç kurt gibi yemek
    - aç kurt gibi üşüşmek
    - aç kurt gibi saldırmak
    - aç susuz kalmak

    Türkçe-rusça sözlük >

  • 24 голодный

    aç; kıtlık ; kıt
    * * *
    1) тж. → сущ., м

    голо́дный волк — aç kurt

    я го́лоден — karnım aç

    мы це́лый день ходи́ли голо́дные — bütün gün aç açına dolaştık durduk

    голо́дная смерть — açlıktan ölme / ölüm

    голо́дные бо́ли — açlığın neden olduğu ağrılar

    3) ( неурожайный) kıtlık °

    голо́дный год — kıtlık yılı

    в голо́дное вре́мя — açlık felaketi sırasında

    4) разг. ( скудный) kıt

    голо́дный паёк — kıt tayın

    ••

    на голо́дный желу́док — aç karnına

    голо́дной лисе́ все ку́ры сня́тся, голо́дной куме́ хлеб на уме́ — погов. aç tavuk kendini arpa / buğday ambarında sanır

    Русско-турецкий словарь > голодный

  • 25 rugosus

    rugōsus, a, um [st2]1 [-] ridé. [st2]2 [-] plissé. [st2]3 [-] rugueux.
    * * *
    rugōsus, a, um [st2]1 [-] ridé. [st2]2 [-] plissé. [st2]3 [-] rugueux.
    * * *
        Rugosus, pen. prod. Adiectiuum. Plin. Plein de rides, Retri.
    \
        Acina rugosa. Colum. Raisins ridez, comme ceulx qu'on garde pour le quaresme.
    \
        Palmae rugosae. Ouid. Dactes seiches et ridees, ou retries.
    \
        Rugare dicitur vestis. Plaut. Quand un habillement ha beaucoup de plis.

    Dictionarium latinogallicum > rugosus

  • 26 Achina

    v. Acina.

    Dictionarium latinogallicum > Achina

  • 27 acinus

    acinus, ī, m. u. acinum, ī, n., die kleinere Beere, bes. die Traubenbeere (hingegen baca = die einzeln stehende Beere), a) übh., die Beere des Holunders, Efeus, Plin.: der Mispel, des Granatapfels, Plin. – b) insbes., die Weinbeere, acinus uvae duracinae od. passae, Aug. bei Suet. u. Plin.: u. acini vinaceus, Cic.: nuclei acinorum, Plin.: acinis (uvarum) electis et comestis, Varr. fr. – Nbf. acina, ae, f., Catull. 27, 4 bei Gell. 6, 20, 6 (die Catull. -codd. ›acino‹). Cass. Fel. 35. p. 75, 9.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > acinus

  • 28 decerpo

    dē-cerpo, cerpsī, cerptum, ere (de u. carpo), abrupfen, rupfend abbrechen, I) eig.: a) mit der Hand, abrupfen, abpflücken, rupfend, pflückend abbrechen, abreißen, aristas, Ov.: ficum, Iuven.: flores, Lucr., Ov. u. Plin. (auch im Bilde, flores modo rerum, Plin.): folia hederae ac vitium, Curt.: omnia folia (ramulorum), Col.: herbas, Ov.: malum, Plin.: uvam, Hor., Plin. u. Plin. ep.: pira, Hor.: tertium ante diem scitote pomum decerptum Carthagine, Cato fr. – mit Abl. womit? aurea poma manu suā, Ov.: laureae ramulos festinabundā manu (im Bilde, v. Ehrgeizigen), Val. Max. 2, 8, 5: haerentem florem pollice, Ov.: lilia tenero ungui, Prop. – m. Advv., m. de od. ex u. Abl., od. m. bl. Abl. von wo? inde (aus dem Lorbeerhain) laureas, Suet.: undique olivam, Hor.: acina de uvis, Cato: mala de arboribus, Hygin.: ex abiete praetenuia fila, Plin.: pomum arbore, Ov., od. adducto ramo, Ov. – b) mit dem Munde usw.: α) einen Teil vom Ganzen abrupfen, atque ita decerpens aequabat semper opus dens, Catull. 64, 315: oscula mordenti rostro, Catull. 68, 127. – β) ein Ganzes in Teilen abfressen, aussaugen, thymum (v. Bienen), Plin. 21, 56: ora puellae, benaschen, Ps.. Verg. cop. 33. – II) übtr.: 1) im Sinne des Entnehmens: a) übh., m. ex u. Abl., humanus animus decerptus ex mente divina, ein Ausfluß aus dem göttlichen Geiste, Cic. Tusc. 5, 38:
    ————
    nihil sibi ex ista laude centurio, nihil praefectus, nihil cohors, nihil turma decerpit, eignet sich an, Cic. Marc. 7. – b) insbes.: α) auswählend herausnehmen, entnehmen, auswählen, habent tamen alii quoque comici, si cum venia leguntur, quaedam quae possis decerpere, enthalten manche Ausbeute, Quint.: ex hac (materia) aliquid in usum principii, Quint. – β) pflücken = einernten, genießen, fructus ex re, Hor.: decus primae pugnae, Sil.: primas noctes tecum epulis, Pers.: illibatam virginitatem, Sen. rhet. – 2) im Sinne des Wegnehmens, a) vermindernd abbrechen, Abbruch tun, m. de od. ex u. Abl., haberi dixisti rationem oportere hominum, rei, temporis, ne quid iocus de gravitate decerperet, Cic.: nihil ex cuiusquam dignitate, nihil ex libertate decerpseris, kränke keinen an usw., Plin. ep.: nec hāc re de principatu quidquam decerpsit, Val. Max. – b) vernichtend, vereitelnd, zerstörend entblättern, quae (invidia) spes tantas decerpat, Quint. 6. prooem. § 10.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > decerpo

  • 29 ebriosus

    ēbriōsus, a, um (ebrius), dem Trunke ergeben, der Trunkenbold, Cic. u.a. – Compar., in his libidinosior Anacreon an ebriosior vixerit, Sen. ep. 88, 33: ebriosa (saftreiche) acina ebriosioris (Postumiae), Catull. 27, 4.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > ebriosus

  • 30 eximo

    ex-imo, ēmī, ēmptum, ere (ex u. emo), herausnehmen, wegnehmen, I) eig.: favos, mel, Varro: medullam e caule, Plin.: acina de dolio, Cato: unam spinam de pluribus, Hor.: cives de nervo, aus der Haft befreien, Liv.: alqd tamquam e vinculis alcis rei, die F. abnehmen (bildl.), Cic.: venena suctu corporibus, aussaugen, Plin.: uniones ornamento, ICt.: alqd caeco acervo, ausscheiden von usw., Ov.: digito anulum, vom F. abziehen, Iustin.: alci dentem, Cels. u. Suet.: calculum, Cels.: infantem concisum, in Stücken herausnehmen, Cels. – II) übtr., A) herausnehmen, hinwegnehmen, 1) übh.: a) lebl. Objj.: α) alqd m. ex u. Abl., alqd ex rerum natura, Cic.: unum diem ex mense, auslassen, Cic.: exemptis e media vita tot annis, Tac.: od. alqd m. bl. Abl., rem miraculo, der S. das W. benehmen, Liv. – β) alqd m. Dat., jmdm. od. einer Sache etw. entziehen, benehmen, Leucadem Acarnanum concilio, Liv.: moram certaminis hosti, Liv.: otiosae peregrinationi tempora, Curt. – γ) bl. alqd, αα) etw. benehmen, beseitigen, aufheben, übergehen, dubitationem, Quint.: religionem, Liv.: discrimen nationum, Curt. – ββ) einen Zeitraum wegnehmen, teils = übergehen, biennium, Liv.: teils = zubringen, verleben, aetas male exempta, Sen.: post tempus hiemalis quietis exemptum, Amm.: teils = vor Gericht durch etw, verschleppen, diem (dicendo),
    ————
    Cic. u.a.: calumniā dicendi tempus, Cic. – δ) alci non eximitur, quin etc., jmd. läßt es sich nicht nehmen, zu usw., Tac. ann. 6, 22. – b) eine Pers.: α) aus einer Zahl, Liste herausnehmen, ausstreichen, alqm de proscriptorum numero, Nep.: u. alqm ex od. de reis, der Anklage überheben, Cic.: alqm numero beatorum, Hor.: alqm memori aevo, das Andenken bei der Nachwelt rauben, Verg. – β) aus einer Zahl hervorheben, alqm turbae quamvis bonorum auctorum, Quint. 10, 1, 74. – 2) aus einem üblen Verhältnis usw. herausnehmen, a) lebl. Objj.: α) alqd m. de u. Abl., etw. von etw. befreien, agrum de vectigalibus, Cic. – β) alqd alci, etw. einer Person abnehmen, benehmen, alci curas, Hor.: famem epulis, den Hunger stillen, Verg., sollicitis animis onus, Hor.: illud, quod me angebat, non eximis (sc. mihi), Cic.: absol. festinatio curam exemit vicos dirigendi, Liv. – b) Pers.: α) alqm m. ex u. Abl. u. m. bl. Abl., von etw. befreien, alqm ex cruciatu, Plaut.: alqm ex culpa, Cic.: alqm ex servitute u. bl. alqm servitute od. servitio, Liv.: alqm ex obsidione od. bl. alqm obsidione, Liv.: alqm eius diei crimine, Liv. – β) alqm alci rei, jmd. einer Sache entziehen, entrücken, entheben, von etw. entbinden, alqm vitae, morti, Tac.: alqm poenae, Ov. u. Tac.: alqm supplicio magis quam crimini, Curt.: alqm noxae, Liv. – γ) alqm in alqd, zB. Syracusas in libertatem, in Fr. setzen, Liv. 31, 29, 6. – B)
    ————
    ausnehmen, alqm, Cic. u.a.: maiestatis quaestionem, Tac. – C) jmd. vom Erscheinen vor Gericht zurückhalten, Ulp. u. Paul. dig. 2, 7, 1 sqq.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > eximo

  • 31 halitus

    hālitus, ūs, m. (halo, āre), der Hauch, I) der Atem, efflavit extremum halitum, Cic. poët. Tusc. 2, 22. – halitus graveolentia od. gravitas, stinkender Atem, Plin.: dass. hal. oris, Plin.: übtr., oris rhetorici hal., Prud. c. Symm. 1. praef. 77. – II) der Dunst, Duft, die Ausdünstung, terrae, Lucr. u. Quint.: Averni, Val. Flacc.: solis, Hitze, Col.: caloris, Col.: Plur., huiusmodi halitus (der Äpfel) celeriter acina corrumpunt, Col.: halitibus vastis (fatum) subducet urbes, Sen. – III) der Wind, Rutil. Nam. 1, 105.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > halitus

  • 32 rugosus

    rūgōsus, a, um (1. ruga), runzelig, faltig, venter, Cels.: genae, Ov.: senilia et rugosa membra, Val. Max.: senectus, Hieron.: senecta, Tibull.: sanna, das Naserümpfen, Pers.: cortex, Ov.: acina, Colum.: rugosus frigore pagus (Dorfschaft), Hor.: rugosius scrotum, Cels.: rugosior stolā frons, Mart.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > rugosus

  • 33

    1 <- çı> adj hungrig; mittellos; unersättlich; versessen (-e auf A);
    aç açına mit nüchternem Magen;
    aç bırakmak hungern lassen;
    aç biilaç in Not und Elend;
    aç kalmak sich nicht satt essen können; verarmen;
    aç kar(n)ına auf nüchternen Magen;
    karnım aç ich habe Hunger;
    aç susuz kalmak in Not und Elend geraten
    2 < acı>: acından ölmek verhungern

    Türkçe-Almanca sözlük >

  • 34 acinus

        acinus ī, m, (acina, ae, f, Ct.), a small berry: acini vinaceus, a grape-stone: aridum, H.
    * * *
    grape; ivyberry or other small berry; pip, (grape) pit/seed

    Latin-English dictionary > acinus

  • 35 acinum

        acinum ī, n (acina, ae, f, Ct.), a small berry: acini vinaceus, a grape-stone: aridum, H.
    * * *
    grape; ivyberry or other small berry; pip, (grape) pit/seed

    Latin-English dictionary > acinum

  • 36 ēbriōsus

        ēbriōsus adj. with comp.    [ebrius], given to drink, sottish.—As subst m., a drunkard, C.— Full of drink, drunk: ebriosos sobriis (insidiari): magistra ebriosior, Ct.: acina, juicy, Ct.
    * * *
    ebriosa, ebriosum ADJ

    Latin-English dictionary > ēbriōsus

  • 37 Ягода

    - bacca; acinus; acina; racemus;

    • ягодный напиток - potus e baccis praeparatus;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Ягода

  • 38

    I
    1) голо́дный

    aç açına — на голо́дный желу́док

    aç bırakmak — оста́вить голо́дным

    2) бе́дный, неиму́щий

    aç kalmak — а) оста́ться голо́дным; б) обнища́ть

    3) жа́дный, а́лчный

    ne aç adam! — како́й жа́дный челове́к!

    4) си́льно жела́ющий, стремя́щийся, жа́ждущий
    II (acı)
    го́лод

    acından ölmekпрям., перен. умира́ть с го́лоду

    Büyük Türk-Rus Sözlük >

  • 39 azine dye

    s.
    colorante de acina.

    Nuevo Diccionario Inglés-Español > azine dye

  • 40 conrugo

    cor-rūgo ( conr-), no perf., ātum, 1, v. a., to make full of wrinkles, to wrinkle, corrugate (very rare):

    olivam,

    Col. 12, 50, 19; cf.

    acina,

    id. 12, 39, 3.— Poet.:

    ne sordida mappa Corruget nares,

    i. e. produce loathing, cause disgust, Hor. Ep. 1, 5, 23 (cf. Quint. 11, 3, 80).

    Lewis & Short latin dictionary > conrugo

См. также в других словарях:

  • đačina — đàčina m <N mn e, G đȁčīnā> DEFINICIJA augm. od đak [ta đačina; taj đačina; te đačine; ti đačine] ETIMOLOGIJA vidi đak …   Hrvatski jezični portal

  • ACINA — Arabiae oppid. Plin. l. 6. c. 29 …   Hofmann J. Lexicon universale

  • acina — aciná, acinéz, vb. I refl. (pop.) a şi găsi refugiu, a se stabili (vremelnic), a se adăposti, a se oploşi, a se aciola, a se agesti. Trimis de blaurb, 11.12.2008. Sursa: DAR …   Dicționar Român

  • acina — déracina enracina racina …   Dictionnaire des rimes

  • đàčina — đàčin|a m 〈N mn e, G đȁčīnā〉 augm. od đak [ta/taj ∼a; te/ti ∼e] …   Veliki rječnik hrvatskoga jezika

  • ac-acına — z. Heç bir şey yemədən, tamamilə ac halda, boş qarına. Ac acına yola çıxmaq. – Biçarə Məşədi Əsgər indi üç gün idi ki, gözüyaşlı, ac acına balalarının əhvalına alışırdı. S. M. Q …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • aç açına — zf. Aç olarak, bir şey yemeden …   Çağatay Osmanlı Sözlük

  • kuchenny — Łacina kuchenna zob. łacina …   Słownik frazeologiczny

  • łacina — kuchenna a) «słownictwo wulgarne, ordynarne, prostackie»: Wymyślali mi od bandytów faszystowskich. Wg ich narracji prowadzonej niekiedy w kuchennej łacinie i przy użyciu mocnych argumentów (...) cała AK i ja osobiście współpracowałem z Niemcami ( …   Słownik frazeologiczny

  • acinier — ⇒ACINIER, subst. masc. BOT., région. Un des noms vulgaires de l aubépine, ainsi désignée dans quelques régions. Rem. PRIVAT FOC. 1870 reproduit à une variante près la déf. de BESCH. 1845. L attest. du mot dans les dict. est sporadique : Ac. Compl …   Encyclopédie Universelle

  • łacina — ż IV, CMs. łacinanie, blm 1. «najważniejszy język italskiej rodziny języków indoeuropejskich, język starożytnych Rzymian; język łaciński» Nauczyciel łaciny. Lekcja łaciny. ∆ Łacina klasyczna «język warstw kulturalnych zachodniej części Imperium… …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»