Перевод: со всех языков на немецкий

с немецкого на все языки

Xanthippe

  • 1 Xanthippe

    Xanthippē, ēs, f. (Ξανθίππη), Xanthippe, die zänkische Gattin des Sokrates, Cic. Tusc. 3, 31. Gell. 1, 17, 1.

    lateinisch-deutsches > Xanthippe

  • 2 Xanthippe

    Xanthippē, ēs, f. (Ξανθίππη), Xanthippe, die zänkische Gattin des Sokrates, Cic. Tusc. 3, 31. Gell. 1, 17, 1.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Xanthippe

  • 3 Xanthippe

    Xanthippe [zænˈθıpı; -ˈtı-] Eigenn & s fig Xanthippe f

    English-german dictionary > Xanthippe

  • 4 xanthippe

    xanthippe [san'tibə] <-n; -r> fig Xanthippe f

    Dansk-tysk Ordbog > xanthippe

  • 5 Xanthippe

    Xanthippe [ksan'tɪpə] <-, -n> f
    ( fam) złośnica f

    Neue deutsche Polnisch-Deutsch > Xanthippe

  • 6 Xanthippe

    f ксантиппа

    Русско-немецкий карманный словарь > Xanthippe

  • 7 shrew

    noun
    1) (Zool.) Spitzmaus, die
    2) (woman) Beißzange, die (salopp)
    * * *
    [ʃru:]
    1) (a type of small mouse-like animal with a long, pointed nose.) die Spitzmaus
    2) (an old word for an unpleasant woman with a violent temper and sharp tongue.)
    * * *
    [ʃru:]
    n
    1. (animal) Spitzmaus f
    2. ( pej: woman) Hexe f pej, Xanthippe f pej
    * * *
    [ʃruː]
    n
    Spitzmaus f; (fig) Xanthippe f

    "The Taming of the Shrew" (Liter) — "Der Widerspenstigen Zähmung"

    * * *
    shrew1 [ʃruː] s Xanthippe f, zänkische Frau
    shrew2 [ʃruː] s ZOOL Spitzmaus f
    * * *
    noun
    1) (Zool.) Spitzmaus, die
    2) (woman) Beißzange, die (salopp)
    * * *
    n.
    Spitzmaus f.
    Xanthippe f.

    English-german dictionary > shrew

  • 8 virago

    vi·ra·go
    <pl -s or -es>
    [vɪˈrɑ:gəʊ, AM vəˈrɑ:goʊ]
    n
    1. ( pej: shrew) Xanthippe f pej, zänkische Frau
    2. ( dated: warrior) Amazone f
    * * *
    [vɪ'rAːgəʊ]
    n
    Xanthippe f
    * * *
    virago [vıˈrɑːɡəʊ; -ˈreı-] pl -gos, -goes s
    1. obs Mannweib n, Amazone f
    2. Drachen m, Xanthippe f (beide pej)
    * * *
    n.
    Mannweib -er n.

    English-german dictionary > virago

  • 9 scold

    1. transitive verb
    schelten (geh.); ausschimpfen ( for wegen)

    she scolded him for coming late — sie schimpfte ihn aus od. schalt ihn, weil er zu spät kam

    2. intransitive verb
    * * *
    [skəuld]
    (to criticize or blame loudly and angrily: She scolded the child for coming home so late.) ausschelten
    - academic.ru/64775/scolding">scolding
    * * *
    [skəʊld, AM skoʊld]
    I. vt
    to \scold sb jdn ausschimpfen
    the president was \scolded publicly der Präsident wurde öffentlich kritisiert
    II. n ( dated: woman) zänkisches Weib pej fam, Xanthippe f pej
    * * *
    [skəʊld]
    1. vt
    (aus)schelten, ausschimpfen (for wegen)

    she scolded him for coming home late — sie schimpfte ihn aus, weil er so spät heimgekommen war

    2. vi
    schimpfen
    3. n
    (= person) Beißzange f (inf); (= woman also) Xanthippe f (inf)
    * * *
    scold [skəʊld]
    A v/t jemanden (aus)schelten, auszanken ( beide:
    for wegen)
    B v/i
    1. schimpfen (at über akk):
    scold at A
    2. obs keifen
    C s zänkisches Weib, Zankteufel m pej
    * * *
    1. transitive verb
    schelten (geh.); ausschimpfen ( for wegen)

    she scolded him for coming latesie schimpfte ihn aus od. schalt ihn, weil er zu spät kam

    2. intransitive verb
    * * *
    v.
    ausschimpfen v.
    schelten v.
    (§ p.,pp.: schalt, gescholten)
    zanken v.

    English-german dictionary > scold

  • 10 Xantippe

    Xantippe [zænˈtıpı] academic.ru/83290/Xanthippe">Xanthippe

    English-german dictionary > Xantippe

  • 11 iurgiosus

    iūrgiōsus, a, um (iurgium), zänkisch, Xanthippe, Gell. 1, 17, 1: facundia, auf Zank u. Streit hinauslaufende Redefertigkeit, Gell. 19, 9, 7.

    lateinisch-deutsches > iurgiosus

  • 12 scateo

    scateo, ēre u. (archaist.) scato, ere, hervorquellen, hervorsprudeln, I) eig. u. übtr.: 1) eig. (Form scato): fontes scatere, Enn. fr. scen. 155 (Trag. inc. fab. fr. 137 R.2): qui (fons) dulcis aquae scatit, Lucr. 6, 891; vgl. 5, 949. – 2) übtr.: a) übh., haufenweise hervorkommen, semina scatere foras possunt, Lucr. 6, 896. – b) häufig sein, cuniculi (Kaninchen) scatent iuxta in Hispania Balearibusque, Plin. 8, 226. – II) meton., von etwas ganz voll sein, wimmeln, mit Genet. u. Abl., a) von Konkr.: arx scatens fontibus, Liv.: pontus scatens beluis, Hor.: Nilus scatet piscibus, Mela: metallis scatet Hispania, Plin.: Terracina scatet silvis nucum, Plin.: terra ferarum scatit, Lucr. 5, 40. – b) von Abstr.: volumen scatet ostentis, Plin.: puer scatens argutiis, Gell.: Xanthippe irarum molestiarumque muliebrium per diem perque noctem scatebat, Xanthippes Zornesausbrüche u. weibliche Unerträglichkeiten gingen bis ins unendliche, Gell.: mit Acc. Pronom., id tuus scatet animus, Plaut. Pers. 177 Sch.

    lateinisch-deutsches > scateo

  • 13 vir

    vir, virī (altind. vīrā-ḥ, gotisch waír, ahd. wer, Mann), der Mann (Ggstz. femina, mulier), I) im allg.: de viro factus femina, Ov.: ambiguus modo vir, modo femina, Ov.: mulier coniuncta viro, Lucr. – vir bonus et sapiens, Cic. (vgl. bonus): vir fortis, Cic.: vir turpissimus, Sall. – II) insbes.: A) der reife, erwachsene Mann (Ggstz. puer), Ov. met. 13, 397: neque eos (pueros) prius in urbem redire, quam viri facti essent, statuit, Iustin. 3, 3, 7: cum essem parvulus, loquebar ut parvulus... quando autem factus sum vir, evacuavi quae erant parvuli, Vulg. 1. Corinth. 13, 11. – B) der verehelichte Mann, der Ehemann (Ggstz. uxor), meus vir, Ter.: vir et uxor, das Ehepaar, Sen. rhet., Val. Max. u. ICt.: hic est enim vultus semper idem, quem dicitur Xanthippe praedicare solita in viro suo fuisse Socrate, Cic. Tusc. 3, 31 (u. so oft vir = Ehemann bei Cic., zB. Cic. Verr. 5, 82 mehrmals): u. übtr., v. Buhlen, vir tuus, Cic.: u.v. Tieren, viri equarum, Solin.: vir gregis ipse caper, Verg. – C) emphat., der Mann in bezug auf seine Vorzüge, ein Mann von festem Charakter, von Mut, Kraft, Tapferkeit usw., plane vir, Cic.: tulit dolorem ut vir, Cic.: te virum praebeas, Cic.: viri non est, es ist unmännlich, Cic.: si vir es, si vos viri estis, Liv.: si quid in Flacco viri est, Hor.: ego tamen vir sum, Suet.: si quis male vir quaerit habere virum, Ov. Vgl. Fabri Liv. 24, 8, 12 (viele Beisp. aus Liv.): u. im obszönen Sinne, si vir es, wenn du prästieren kannst, Apul. met. 2, 17: u. so ad illos rettulit, qui non habent barbam nec in concubitu viri sunt, Schol. Iuven. 6, 373. – D) als milit. t.t., der Mann = der Soldat, gew. im Plur., die Mannschaft, dispertiti viri, Plaut.: boat caelum fremitu virûm, Plaut. – bes. viri im Ggstz. zu arma u. equi, Liv. (s. Fabri Liv. 22, 52, 5). – u. viri im Ggstz. zur Reiterei, die Fußsoldaten, gew. verb. equites virique, eques virique, equi virique, Liv. (s. Gronov Liv. 21, 27, 5). – u. sprichw., equis virisque u. dgl., s. equusno. I, B, 2. – E) mit (auszeichnendem) Nachdruck für das Pron. is od. ille, wie unser der Mann für er, auctoritas viri moverat, Liv.: hae tantae viri virtutes, Liv. Vgl. Fabri Liv. 21, 4, 9. – F) der einzelne, die einzelne Person in Verbdgg. wie: vir virum legit, jeder sucht sich seinen Mann aus, wählt seinen Mann, bei der Senatorenwahl, Suet. Aug. 35, 1; im Kampfe, sowohl zum Gegner, Verg. Aen. 11, 632, als zum Nebenmann zum gegenseitigen Schutze im Kampfe, Liv. 9, 39, 5 u. übtr. (sarkastisch) Cic. Mil. 55. – u. vir unus cum viro congrediendo (Ggstz. legiones legionibus experti), Liv. 38, 17, 8. – G) Plur. viri, poet. übtr. = homines, die Menschen, im Ggstz. zu den Göttern, Verg. Aen. 6, 553: im Ggstz. zum Vieh (pecudes), Ov. met. 1, 286. – H) meton., Mannbarkeit, Zeugungskraft, membra sine viro, Catull. 63, 6: iuventus exsecta (al. exacta) virum, entmannte, Lucan. 10, 134. – / Archaist. Nom. Plur. IIIvire (= tres viri), Corp. inscr. Lat. 1, 554 u. 555: virei, SC. de Bacch. im Corp. inscr. Lat. 1, 196. lin. 19 u. 20: vireis, in CDL vireis, Corp. inscr. Lat. 1, 198, 14. – Genet. Plur. virûm, oft bei Dichtern, Enn. ann. 276 u. 410. Lucr. 1, 95 u.a. Catull. 64, 192 u. 68, 90. Verg. georg. 2, 142 u.a. Prop. 3, 9, 23. Ov. her. 1, 55. Iuvenc. 3, 572 u. 4, 708; vgl. Neue-Wagener Formenl.3 1, 176.

    lateinisch-deutsches > vir

  • 14 Ксантиппа

    n
    colloq. Xanthippe

    Универсальный русско-немецкий словарь > Ксантиппа

  • 15 ведьма

    f Hexe; Zauberin
    * * *
    ве́дьма f Hexe; Zauberin
    * * *
    ве́дьм|а
    <>
    ж
    1. (зла́я волше́бница) Hexe f
    2. презрит разг (сварли́вая же́нщина) Drachen m, zänkisches Weib nt
    * * *
    n
    1) gener. Bisgurn, Drude, Teufelin, Trude, giftige Kröte, Hexe, Sibylle
    2) colloq. (злая) Teufelsweib, Xanthippe, alter Drachen (zaenkische alte Frau), die böse Sieben, eine nose Sieben, Drache
    3) liter. Furie (о злой, сварливой женщине)
    4) rude.expr. Tussi
    5) Austrian. Bisgur, Bißgurre
    6) swiss. Mom, Muhme
    7) avunc. Teufelsweib, Besen

    Универсальный русско-немецкий словарь > ведьма

  • 16 сварливая баба

    adj
    1) gener. Bisgurn
    2) colloq. Xanthippe, Zankteufel
    3) ironic. Küchendragoner
    4) Austrian. Bisgur, Bißgurre

    Универсальный русско-немецкий словарь > сварливая баба

  • 17 фурия

    n
    1) gener. Bisgurn, Unholdin, Xanthippe
    2) liter. Furie
    3) rude.expr. Tussi
    4) Austrian. Bisgur, Bißgurre

    Универсальный русско-немецкий словарь > фурия

  • 18 harpie

    aʀpi
    f
    (fig) Drachen m, Alte f, Xanthippe f
    harpie
    harpie [´aʀpi]
    vieille harpie péjoratif alter Drachen familier

    Dictionnaire Français-Allemand > harpie

  • 19 catamaran

    noun
    (Naut.) Katamaran, der
    * * *
    [kætəmə'ræn]
    (a sailing-boat with two parallel hulls.) das Auslegerboot, der Katamaran
    * * *
    cata·ma·ran
    [ˌkætəməˈræn, AM -t̬-]
    n Katamaran m
    * * *
    ["ktəmə'rn]
    n
    Katamaran m
    * * *
    catamaran [ˌkætəməˈræn] s
    1. primitives Floß
    2. SCHIFF Katamaran m (schnelles Segelboot mit Doppelrumpf)
    3. umg Xanthippe f pej
    cat. abk
    1. catalogue REL
    * * *
    noun
    (Naut.) Katamaran, der

    English-german dictionary > catamaran

  • 20 harpy

    har·py
    [ˈhɑ:pi, AM ˈhɑ:rpi]
    n
    1. (Greek mythology) Harpyie f
    2. ( pej: strident woman) Hyäne f pej, Xanthippe f fig geh, Keifzange m pej fam
    * * *
    ['hAːpɪ]
    n
    Harpyie f; (= shrewish woman) Hexe f; (= grasping person) Hyäne f
    * * *
    harpy [ˈhɑː(r)pı] s
    1. Antike: Harpyie f (Sturmdämon in Gestalt eines Mädchens mit Vogelflügeln)
    2. fig
    a) Hyäne f pej, Blutsauger(in)
    b) Hexe f
    3. auch harpy eagle ORN Harpyie f

    English-german dictionary > harpy

См. также в других словарях:

  • Xanthippe — leert den Nachttopf aus.[1] Xanthippe (griechisch Ξανθίππη)[2] war die Ehefrau des Philosophen Sokrates, die als Inbegriff des zänkischen Weibes in die e …   Deutsch Wikipedia

  • Xanthippe — ( el. Ξανθίππη) was the wife of Socrates and mother of their three sons Lamprocles, Sophroniscus, and Menexenus. There are far more stories about her than there are facts. She was likely much younger than the philosopher, perhaps by as much as… …   Wikipedia

  • Xanthippe — Sf streitsüchtige Ehefrau erw. bildg. (16. Jh.) Onomastische Bildung. Nach gr. Xanthíppē, dem Namen der Frau von Sokrates, die in der griechischen Literatur als besonders streitsüchtig beschrieben wird.    Ebenso nndl. xantippe, ne. xant(h)ippe,… …   Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache

  • Xanthippe — »zanksüchtige Frau«: Die Bezeichnung geht auf den Namen der Ehefrau des altgriechischen Philosophen Sokrates (griech. Xanthíppē) zurück, die in der griechischen Literatur (speziell in Xenophons »Gastmahl«) als zanksüchtig geschildert wird …   Das Herkunftswörterbuch

  • Xanthippe — Xanthippe, 1) Tochter des Doros, Gemahlin Pleurons, s. d; 2) Gattin des Sokrates, s.d. Da sie gewöhnlich als sehr mürrisch u. zänkisch geschildert u. von ihr mehre ungünstige Anekdoten erzählt werden, 3) sprüchwörtlich eine böse, zanksüchtige… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Xanthippe — Xanthippe, die Gattin des Sokrates, die (vielleicht mit Unrecht) zum Typus einer bösen, zanksüchtigen Ehefrau geworden ist. Vgl. Zeller, Vorträge und Abhandlungen (2. Aufl., Leipz. 1875) …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Xanthippe — Xanthippe, die als launenhaft geschilderte Gattin des Sokrates; als zänkisches Weib sprichwörtlich geworden …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Xanthippe — Xanthippe, berühmt als die Gemahlin des Sokrates, berüchtigt wegen ihrer heftigen, zänkischen Gemüthsart, aber auch ehrenvoll erwähnt durch den aufrichtigen Schmerz und ein edles Benehmen an dem Sterbelager ihres Gatten. Wie viel dieser übrigens… …   Damen Conversations Lexikon

  • Xanthippe — Xanthippe, das Weib des Sokrates; ihre sprichwörtliche Zanksüchtigkeit ist ihr später erst zur Ausstaffirung des Sokratischen Charakters zugelegt worden …   Herders Conversations-Lexikon

  • Xanthippe — XANTHIPPE, es, Gr. Ξανθίππη, ης, (⇒ Tab. XXV.) des Dorus Tochter, die; Pleuron heurathete, und mit ihr den Agenor, die Sterope, Stratonice, und den Leophon zeugete. Apollod. l. I. c. 7. §. 7 …   Gründliches mythologisches Lexikon

  • Xanthippe — épouse (acariâtre, selon Platon) de Socrate …   Encyclopédie Universelle

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»