-
1 Xanthippe
Xanthippē, ēs, f. (Ξανθίππη), Xanthippe, die zänkische Gattin des Sokrates, Cic. Tusc. 3, 31. Gell. 1, 17, 1.
-
2 Xanthippe
Xanthippē, ēs, f. (Ξανθίππη), Xanthippe, die zänkische Gattin des Sokrates, Cic. Tusc. 3, 31. Gell. 1, 17, 1.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Xanthippe
-
3 Xanthippe
-
4 xanthippe
-
5 Xanthippe
-
6 Xanthippe
f ксантиппа -
7 shrew
noun1) (Zool.) Spitzmaus, die* * *[ʃru:]1) (a type of small mouse-like animal with a long, pointed nose.) die Spitzmaus2) (an old word for an unpleasant woman with a violent temper and sharp tongue.)* * *[ʃru:]n* * *[ʃruː]nSpitzmaus f; (fig) Xanthippe f"The Taming of the Shrew" (Liter) — "Der Widerspenstigen Zähmung"
* * *shrew1 [ʃruː] s Xanthippe f, zänkische Fraushrew2 [ʃruː] s ZOOL Spitzmaus f* * *noun1) (Zool.) Spitzmaus, die* * *n.Spitzmaus f.Xanthippe f. -
8 virago
-
9 scold
1. transitive verb2. intransitive verbshe scolded him for coming late — sie schimpfte ihn aus od. schalt ihn, weil er zu spät kam
* * *[skəuld](to criticize or blame loudly and angrily: She scolded the child for coming home so late.) ausschelten- academic.ru/64775/scolding">scolding* * *[skəʊld, AM skoʊld]I. vt▪ to \scold sb jdn ausschimpfenthe president was \scolded publicly der Präsident wurde öffentlich kritisiert* * *[skəʊld]1. vt(aus)schelten, ausschimpfen (for wegen)she scolded him for coming home late — sie schimpfte ihn aus, weil er so spät heimgekommen war
2. vischimpfen3. n(= person) Beißzange f (inf); (= woman also) Xanthippe f (inf)* * *scold [skəʊld]for wegen)B v/i1. schimpfen (at über akk):scold at → A2. obs keifenC s zänkisches Weib, Zankteufel m pej* * *1. transitive verb2. intransitive verbshe scolded him for coming late — sie schimpfte ihn aus od. schalt ihn, weil er zu spät kam
* * *v.ausschimpfen v.schelten v.(§ p.,pp.: schalt, gescholten)zanken v. -
10 Xantippe
-
11 iurgiosus
iūrgiōsus, a, um (iurgium), zänkisch, Xanthippe, Gell. 1, 17, 1: facundia, auf Zank u. Streit hinauslaufende Redefertigkeit, Gell. 19, 9, 7.
-
12 scateo
scateo, ēre u. (archaist.) scato, ere, hervorquellen, hervorsprudeln, I) eig. u. übtr.: 1) eig. (Form scato): fontes scatere, Enn. fr. scen. 155 (Trag. inc. fab. fr. 137 R.2): qui (fons) dulcis aquae scatit, Lucr. 6, 891; vgl. 5, 949. – 2) übtr.: a) übh., haufenweise hervorkommen, semina scatere foras possunt, Lucr. 6, 896. – b) häufig sein, cuniculi (Kaninchen) scatent iuxta in Hispania Balearibusque, Plin. 8, 226. – II) meton., von etwas ganz voll sein, wimmeln, mit Genet. u. Abl., a) von Konkr.: arx scatens fontibus, Liv.: pontus scatens beluis, Hor.: Nilus scatet piscibus, Mela: metallis scatet Hispania, Plin.: Terracina scatet silvis nucum, Plin.: terra ferarum scatit, Lucr. 5, 40. – b) von Abstr.: volumen scatet ostentis, Plin.: puer scatens argutiis, Gell.: Xanthippe irarum molestiarumque muliebrium per diem perque noctem scatebat, Xanthippes Zornesausbrüche u. weibliche Unerträglichkeiten gingen bis ins unendliche, Gell.: mit Acc. Pronom., id tuus scatet animus, Plaut. Pers. 177 Sch.
-
13 vir
vir, virī (altind. vīrā-ḥ, gotisch waír, ahd. wer, Mann), der Mann (Ggstz. femina, mulier), I) im allg.: de viro factus femina, Ov.: ambiguus modo vir, modo femina, Ov.: mulier coniuncta viro, Lucr. – vir bonus et sapiens, Cic. (vgl. bonus): vir fortis, Cic.: vir turpissimus, Sall. – II) insbes.: A) der reife, erwachsene Mann (Ggstz. puer), Ov. met. 13, 397: neque eos (pueros) prius in urbem redire, quam viri facti essent, statuit, Iustin. 3, 3, 7: cum essem parvulus, loquebar ut parvulus... quando autem factus sum vir, evacuavi quae erant parvuli, Vulg. 1. Corinth. 13, 11. – B) der verehelichte Mann, der Ehemann (Ggstz. uxor), meus vir, Ter.: vir et uxor, das Ehepaar, Sen. rhet., Val. Max. u. ICt.: hic est enim vultus semper idem, quem dicitur Xanthippe praedicare solita in viro suo fuisse Socrate, Cic. Tusc. 3, 31 (u. so oft vir = Ehemann bei Cic., zB. Cic. Verr. 5, 82 mehrmals): u. übtr., v. Buhlen, vir tuus, Cic.: u.v. Tieren, viri equarum, Solin.: vir gregis ipse caper, Verg. – C) emphat., der Mann in bezug auf seine Vorzüge, ein Mann von festem Charakter, von Mut, Kraft, Tapferkeit usw., plane vir, Cic.: tulit dolorem ut vir, Cic.: te virum praebeas, Cic.: viri non est, es ist unmännlich, Cic.: si vir es, si vos viri estis, Liv.: si quid in Flacco viri est, Hor.: ego tamen vir sum, Suet.: si quis male vir quaerit habere virum, Ov. Vgl. Fabri Liv. 24, 8, 12 (viele Beisp. aus Liv.): u. im obszönen Sinne, si vir es, wenn du prästieren kannst, Apul. met. 2, 17: u. so ad illos rettulit, qui non habent barbam nec in concubitu viri sunt, Schol. Iuven. 6, 373. – D) als milit. t.t., der Mann = der Soldat, gew. im Plur., die Mannschaft, dispertiti viri, Plaut.: boat caelum fremitu virûm, Plaut. – bes. viri im Ggstz. zu arma u. equi, Liv. (s. Fabri Liv. 22, 52, 5). – u. viri im Ggstz. zur Reiterei, die Fußsoldaten, gew. verb. equites virique, eques virique, equi virique, Liv. (s. Gronov Liv. 21, 27, 5). – u. sprichw., equis virisque u. dgl., s. equusno. I, B, 2. – E) mit (auszeichnendem) Nachdruck für das Pron. is od. ille, wie unser der Mann für er, auctoritas viri moverat, Liv.: hae tantae viri virtutes, Liv. Vgl. Fabri Liv. 21, 4, 9. – F) der einzelne, die einzelne Person in Verbdgg. wie: vir virum legit, jeder sucht sich seinen Mann aus, wählt seinen Mann, bei der Senatorenwahl, Suet. Aug. 35, 1; im Kampfe, sowohl zum Gegner, Verg. Aen. 11, 632, als zum Nebenmann zum gegenseitigen Schutze im Kampfe, Liv. 9, 39, 5 u. übtr. (sarkastisch) Cic. Mil. 55. – u. vir unus cum viro congrediendo (Ggstz. legiones legionibus experti), Liv. 38, 17, 8. – G) Plur. viri, poet. übtr. = homines, die Menschen, im Ggstz. zu den Göttern, Verg. Aen. 6, 553: im Ggstz. zum Vieh (pecudes), Ov. met. 1, 286. – H) meton., Mannbarkeit, Zeugungskraft, membra sine viro, Catull. 63, 6: iuventus exsecta (al. exacta) virum, entmannte, Lucan. 10, 134. – / Archaist. Nom. Plur. IIIvire (= tres viri), Corp. inscr. Lat. 1, 554 u. 555: virei, SC. de Bacch. im Corp. inscr. Lat. 1, 196. lin. 19 u. 20: vireis, in CDL vireis, Corp. inscr. Lat. 1, 198, 14. – Genet. Plur. virûm, oft bei Dichtern, Enn. ann. 276 u. 410. Lucr. 1, 95 u.a. Catull. 64, 192 u. 68, 90. Verg. georg. 2, 142 u.a. Prop. 3, 9, 23. Ov. her. 1, 55. Iuvenc. 3, 572 u. 4, 708; vgl. Neue-Wagener Formenl.3 1, 176.
-
14 Ксантиппа
ncolloq. Xanthippe -
15 ведьма
f Hexe; Zauberin* * *ве́дьма f Hexe; Zauberin* * *ве́дьм|а<-ы>ж1. (зла́я волше́бница) Hexe f2. презрит разг (сварли́вая же́нщина) Drachen m, zänkisches Weib nt* * *n1) gener. Bisgurn, Drude, Teufelin, Trude, giftige Kröte, Hexe, Sibylle2) colloq. (злая) Teufelsweib, Xanthippe, alter Drachen (zaenkische alte Frau), die böse Sieben, eine nose Sieben, Drache3) liter. Furie (о злой, сварливой женщине)4) rude.expr. Tussi5) Austrian. Bisgur, Bißgurre6) swiss. Mom, Muhme7) avunc. Teufelsweib, Besen -
16 сварливая баба
adj1) gener. Bisgurn2) colloq. Xanthippe, Zankteufel3) ironic. Küchendragoner4) Austrian. Bisgur, Bißgurre -
17 фурия
-
18 harpie
-
19 catamaran
noun(Naut.) Katamaran, der* * *[kætəmə'ræn](a sailing-boat with two parallel hulls.) das Auslegerboot, der Katamaran* * *cata·ma·ran[ˌkætəməˈræn, AM -t̬-]n Katamaran m* * *["ktəmə'rn]nKatamaran m* * *catamaran [ˌkætəməˈræn] s1. primitives Floß3. umg Xanthippe f pejcat. abk2. catamaran3. catechism* * *noun(Naut.) Katamaran, der -
20 harpy
См. также в других словарях:
Xanthippe — leert den Nachttopf aus.[1] Xanthippe (griechisch Ξανθίππη)[2] war die Ehefrau des Philosophen Sokrates, die als Inbegriff des zänkischen Weibes in die e … Deutsch Wikipedia
Xanthippe — ( el. Ξανθίππη) was the wife of Socrates and mother of their three sons Lamprocles, Sophroniscus, and Menexenus. There are far more stories about her than there are facts. She was likely much younger than the philosopher, perhaps by as much as… … Wikipedia
Xanthippe — Sf streitsüchtige Ehefrau erw. bildg. (16. Jh.) Onomastische Bildung. Nach gr. Xanthíppē, dem Namen der Frau von Sokrates, die in der griechischen Literatur als besonders streitsüchtig beschrieben wird. Ebenso nndl. xantippe, ne. xant(h)ippe,… … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache
Xanthippe — »zanksüchtige Frau«: Die Bezeichnung geht auf den Namen der Ehefrau des altgriechischen Philosophen Sokrates (griech. Xanthíppē) zurück, die in der griechischen Literatur (speziell in Xenophons »Gastmahl«) als zanksüchtig geschildert wird … Das Herkunftswörterbuch
Xanthippe — Xanthippe, 1) Tochter des Doros, Gemahlin Pleurons, s. d; 2) Gattin des Sokrates, s.d. Da sie gewöhnlich als sehr mürrisch u. zänkisch geschildert u. von ihr mehre ungünstige Anekdoten erzählt werden, 3) sprüchwörtlich eine böse, zanksüchtige… … Pierer's Universal-Lexikon
Xanthippe — Xanthippe, die Gattin des Sokrates, die (vielleicht mit Unrecht) zum Typus einer bösen, zanksüchtigen Ehefrau geworden ist. Vgl. Zeller, Vorträge und Abhandlungen (2. Aufl., Leipz. 1875) … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Xanthippe — Xanthippe, die als launenhaft geschilderte Gattin des Sokrates; als zänkisches Weib sprichwörtlich geworden … Kleines Konversations-Lexikon
Xanthippe — Xanthippe, berühmt als die Gemahlin des Sokrates, berüchtigt wegen ihrer heftigen, zänkischen Gemüthsart, aber auch ehrenvoll erwähnt durch den aufrichtigen Schmerz und ein edles Benehmen an dem Sterbelager ihres Gatten. Wie viel dieser übrigens… … Damen Conversations Lexikon
Xanthippe — Xanthippe, das Weib des Sokrates; ihre sprichwörtliche Zanksüchtigkeit ist ihr später erst zur Ausstaffirung des Sokratischen Charakters zugelegt worden … Herders Conversations-Lexikon
Xanthippe — XANTHIPPE, es, Gr. Ξανθίππη, ης, (⇒ Tab. XXV.) des Dorus Tochter, die; Pleuron heurathete, und mit ihr den Agenor, die Sterope, Stratonice, und den Leophon zeugete. Apollod. l. I. c. 7. §. 7 … Gründliches mythologisches Lexikon
Xanthippe — épouse (acariâtre, selon Platon) de Socrate … Encyclopédie Universelle