-
1 Vorkämpfer
des Sozialismus pionier(ka) m(f) -
2 Vorkämpfer-in
m(f) поборник (-ица) -
3 элгәр
Vorkämpfer m. -
4 pobornik
Vorkämpfer m (-s, -), Bahnbrecher m (-s, -), Verfe'chter m (-s, -), Vertei'diger m (-s, -); p-čki bahnbrechend -
5 prvoborac
Vorkämpfer m (-s, -); Bahnbrecher m (-s, -); p. u NOB-i Erstkämpfer (m) im Volksbefreiungskrieg -
6 protagonist
noun2) (Lit./Theatre): (chief character) Protagonist, der/Protagonistin, die; (fig.) Hauptakteur, der/-akteurin, die* * *pro·tago·nist[prəʊˈtægənɪst, AM proʊ-]n* * *[prəU'tgənIst]n (ESP LITER)Protagonist( in) m(f); (= champion, supporter) Verfechter(in) m(f)* * *protagonist [prəʊˈtæɡənıst] s1. THEAT Hauptfigur f, Held(in), Träger(in) der Handlung2. fig Protagonist(in):a) Hauptperson fb) Vorkämpfer(in)* * *noun2) (Lit./Theatre): (chief character) Protagonist, der/Protagonistin, die; (fig.) Hauptakteur, der/-akteurin, die* * *n.Vorkämpfer m. -
7 adalid
-
8 standard-bearer
noun* * *noun (a person who carries a standard or banner.) der Standartenträger* * *ˈstand·ard-bear·ern* * *1. MILa) Fahnenträger mb) HIST Fähnrich m2. fig (An)Führer m, Bannerträger m* * *noun -
9 πρόμος
πρόμος, ὁ, der Vorderste; bei Hom. = πρόμαχος, Vorkämpfer, τινί, Jemandem als Vorkämpfer gegenüberstehend, Il. 7, 75. 116; πρόμος ἀνήρ, 5, 533; übh. der Erste, Vorsteher, Anführer, Aesch. Ag. 193; Ἀχαιῶν ἄκτορές τε καὶ πρόμοι, Eum. 377; ἰὼ γᾶς πρόμοι, Soph. O. C. 888; Helios heißt ὁ πάντων ϑεῶν ϑεὸς πρόμος, O. R. 661, Ἀϑηναίων Θησεῖδαι πρόμοι, Eur. Troad. 31, u. öfter; sp. D.: ἑτάρων πρόμος ἵστατο, er stellte sich seinen Gefährten voran, Ap. Rh. 2, 21; στρατίης πρόμος, Apollnds. 12 (VII, 233).
-
10 campaigner
noun1) Vorkämpfer, der/Vorkämpferin, die2) (veteran) Veteran, der; alter Kämpferan old campaigner — ein alter Kämpfer od. (veralt.) Kämpe
3)* * *noun der Kämpfer* * *cam·paign·er[kæmˈpeɪnəʳ, AM -ɚ]n▪ to be a \campaigner against sth etw bekämpfenold \campaigner alter Kämpfer, Veteran m* * *[km'peɪnə(r)]nfor +gen); (against sth) Gegner(in) m(f) ( against +gen); (for politician) Wahlwerber(in) m(f)* * *1. MIL Feldzugteilnehmer m:a) Veteran m,b) fig alter Praktikus3. Wahlhelfer(in)* * *noun1) Vorkämpfer, der/Vorkämpferin, die2) (veteran) Veteran, der; alter Kämpferan old campaigner — ein alter Kämpfer od. (veralt.) Kämpe
3)* * *n.Wahlmacher m. -
11 abanderado
abanđe'rađoadj MILFahnenträger m, Fähnrich msustantivo masculino1. [en desfile] Fahnenträger der2. [defensor] Vorkämpfer derabanderadoabanderado , -a [aβaDC489F9Dn̩DC489F9Dde'raðo, -a]sustantivo masculino, femenino -
12 van
I noun1)[delivery] van — Lieferwagen, der
2) (Brit. Railw.) [geschlossener] WagenII nounbe in the van of a movement/the attack — zu den Vorkämpfern einer Bewegung gehören/den Angriff anführen
* * *(a vehicle for carrying goods on roads or railways: He drives a van; ( also adjective) a van-driver; a vanload of waste paper.) der Lastwagen;Lastwagen-* * *van1[væn]ndelivery \van Lieferwagen mplumber's \van Klempnerauto ntvan2[væn]van3[væn]* * *I [vn]n1) (Brit AUT) Liefer- or Kastenwagen m, Transporter m3) (inf: caravan) (Wohn)wagen mIIgipsy's van — Zigeunerwagen m (neg!)
n abbrVorhut f; (fig also) Spitze f, Führung fIIIhe was in the van of legal reform — er stand an der Spitze der Rechtsreformer
n abbrVorteil m* * *van1 [væn] s1. MIL Vorhut f, Vorausabteilung f, Spitze f2. SCHIFF Vorgeschwader n3. fig vorderste Reihe, Spitze f:be in the van of an der Spitze (gen) stehenvan2 [væn]A s1. AUTOa) Lieferwagen mb) (Möbel- etc) Wagen m, (Vieh- etc) Transporter m2. BAHN besonders Br (geschlossener) Güterwagen, Dienst-, Gepäckwagen m3. a) Br Wohnwagen mb) US Wohnmobil nB v/t in Lieferwagen transportierenvan3 [væn] s1. obs oder poet Schwinge f, Fittich m2. Br Getreideschwinge fa) Schwingschaufel fb) Schwingprobe fvan4 [væn] s Tennis: Br umg Vorteil m:van in (out) Vorteil Aufschläger(in) (Rückschläger[in])* * *I noun1)[delivery] van — Lieferwagen, der
2) (Brit. Railw.) [geschlossener] WagenII nounbe in the van of a movement/the attack — zu den Vorkämpfern einer Bewegung gehören/den Angriff anführen
* * *n.Lastauto -s n.kleiner Lieferwagen m. -
13 avangarda
Avantgarde f (-, -n), Vorhut f (-), Vorkämpfer (pl); a-ist(a) Avangardi'st m (-en, -en), Vorkämpfer m (-s, -); a-istički avangardi'stisch -
14 πρόμος
πρόμος, ὁ, der Vorderste; = πρόμαχος, Vorkämpfer, τινί, jemandem als Vorkämpfer gegenüberstehend; übh. der Erste, Vorsteher, Anführer; Helios heißt ὁ πάντων ϑεῶν ϑεὸς πρόμος; ἑτάρων πρόμος ἵστατο, er stellte sich seinen Gefährten voran -
15 antepilanus
ante-pīlānus, ī, m., I) als milit. t.t., a) antepilani = die Hastati u. Principes, die in der röm. Schlachtordnung vor den mit dem Pilum bewaffneten Triariern standen, Liv. 8, 8, 7. – b) = antesignani (w.s.), Amm. 16, 12, 20. – II) übtr., der Vorkämpfer bei Schandtaten, cum Maximino velut antepilano suo contendens, Amm. 28, 1, 46.
-
16 antesignanus
antesīgnānus, ī, m. (ante u. signum), als milit. t.t., antesīgnāni, urspr. wohl die Soldaten der ersten Schlachtreihe, weil sie beim Angriff vor die signa traten, Varr. sat. Men. 21. Liv. 22, 5, 7: dann leicht bewaffnete Legionssoldaten, entweder von Cäsar neu eingerichtet od. im Bürgerkriege von ihm zu einer besonderen Elitetruppe ausgebildet, um der Übermacht der Gegner an Reiterei u. Fußvolk das Gleichgewicht zu halten, Caes. u.a.: dah. einer der vordersten od. ersten (im Kampfe), der Vorkämpfer, v. Antonius, fueras in acie antesignanus, du hast es allen zuvorgetan, Cic. Phil. 2, 71: v. einem Räuberhauptmann, Apul. met. 4, 11.
-
17 cieo
cieo, cīvī, citum, ciēre (verwandt mit κίω, ich gehe, κινέω, ich setze in Bewegung), rege machen, wecken, I) = in Bewegung setzen od. erhalten, anregen, erregen, rege erhalten, 1) Lebl.: a) übh.: natura omnia ciens et agitans motibus et mutationibus suis, Cic.: inanimum est omne quod pulsu agitatur externo; quod autem est animus, id motu cietur interiore et suo, Cic.: puppes sinistrorsum citae, Hor. – im Bilde, ingentem molem irarum ex alto animo, eine gewaltige Macht der Leidenschaft aus der Tiefe der Seele heraufbeschwören, Liv. 9, 7, 3. – So nun bes. α) als t. t. des Schachspiels, calcem ciere, einen Stein ziehen, Plaut. Poen. 908. – β) als gerichtl. t. t., herctum ciere, die Erbschaft beweglich machen, d.i. teilen, Cic. de or. 1, 237. – γ) als milit. t. t., pugnam ciere, den Kampf durch eigenes Beispiel rege erhalten, nicht ruhen lassen, immer wieder von neuem entflammen (v. Vorkämpfer, bes. aber v. Feldherrn), Liv. (s. Heräus Tac. hist. 2, 25 u. 4, 78. Müller u. Weißenb. Liv. 1, 12, 2): so auch proelium, Liv.: u. pugnam acerrime, Curt., impigre, Tac., nihilo segnius, Liv.: u. bellum (= pugnam) inter primores duces acerrime, Iustin.: bella cie! Verg. – b) in unruhige Bewegung setzen, aufregen, in Aufruhr bringen, erschüttern u. dgl., mare venti et aurae cient, Liv.: c. imo aequora fundo (v. Meergott), Verg. – absurdo sono fontes et stagna, Poët. b. Cic.: caelum tonitru, Verg. – 2) leb. Wesen, herbeiziehen, bes. durch den Ruf der Stimme od. der Signaltöne, a) übh., herbeirufen, herbescheiden, Narcissum, Tac.: lugubri voce Acerbam, Iustin. – bes. Geister, zitieren, ab inferis animas, Lact. 4, 27, 18: certis carminibus cieri ab inferis animas, Lact. 7, 37, 7. – b) zum Kampfe herbeirufen, aufrufen, aufbieten, non homines tantum, sed foedera et deos, Liv.: vires intimas molemque belli (die ganze Macht des Kr.), Tac. – viros aere, Verg.: veteres illic novosque exercitus, Tac.: ab ultimis subsidiis cietur miles, Liv.: patriis agmen ab oris, Verg.: alqm ad arma, Liv.: alqm ad pugnam, Vell. u. Amm.: ad belli munia militem, Tac.: alqm magno clamore in pugnam, herausfordern, Sil.: Germanos in nos ciet, Tac.: raptu Helenae primores Argivorum viros ad se, gegen sich (v. Troja), Catull. – c) zu Hilfe, anrufen, zu Hilfe rufen, bes. eine Gottheit, nocturnos manes carminibus, Verg.: Alecto dirarum ab sede dearum infernisque tenebris, Verg.: vipereas Stygia de valle sorores (die Furien), Ov. – II) = zur Erscheinung bringen, wecken, erwecken, erregen, 1) durch äußere od. innere Anregung, a) übh. Erscheinungen u. Zustände, deutsch erregen, aufsteigen machen od. lassen, bewirken, mare acriore vento concitatum fluctus ciere, Curt.: tempestates pluvias largosque imbres, pruinas aut calores (von Gestirnen), Gell.: lacrimas, bei sich erregen, poet. = weinen, Verg. Aen. 6, 468: ex corporis totius natura et figura varios motus (Schwingungen) cieri, tamquam in cantu sonos, Cic. – qui tantas iam nunc procellas proelia atque acies iactando inter togatos ciet (im Bilde, deutsch etwa: so viele Gewitter aufsteigen läßt), Liv.: cuius orbis (Kreislauf) semper eodem modo cietur, Cic.: cum eam partem attingit, quā sensus (äußere Sinn) cieri potest, Cic. – b) als mediz. t. t., körperl. erregen, befördern, hervortreiben, alvum, Col. u. Plin. (cita alvus, der Durchfall, Cels. 1, 6): menses, sudores, urinas (v. Heilmitteln), Plin. – c) kriegerische u. politische Zustände, erregen, anregen, veranlassen, beginnen, bellum, pugnam, Liv.: Martem, Verg.: seditiones, Liv.: vanos tumultus, Liv. – bellum omnibus viribus, Iustin. – 2) durch die Stimme od. durch musikal. Instrumente, a) Töne übh., anstimmen, erheben, ertönen lassen, von sich geben, fletus, Verg.: gemitus, mugitus, murmur, tinnitus, Verg.: voces truces, Apul.: nocturnus aeris sonus, qualis Cerealibus sacris cieri solet, Vell. – singultus ore, Catull.: tinnitus aere, Catull. – b) Worte, Namen, hören lassen, ausrufen, rufen, nennen (vgl. die Auslgg. zu Verg. Aen. 3, 68. Ruhnken Ov. her. 7, 101. Bünem. Lact. 4, 1, 10), alqd od. alqm magnā voce, Lucr. u. Verg.: triumphum nomine! d.i. ihr io triumphe! rufen, anstimmen, Liv.: singulos nomine, Tac.: eos veris suis nominibus, Lact.: alqm clamore nominatim, Apul.: hominum vocabulo cieri, Lact.: c. lamentatione flebili maiores suos, Tac.: modo nomina singulorum, modo centuriam, Tac. – dah. als zivil. t. t., ciere patrem, einen Vater angeben, aufweisen (um seine freie Abkunft zu beweisen), Liv. 10, 8, 10: u. so consulem patrem, avum, einen Konsul als V., als Gr., ibid. – / Nbf. cio, īre (in den Kompositis accio, concio u.s.f. allein üblich), selten, wie cio, Mart. 4, 90, 4: cit, Col. 6, 5, 1: cimus, Lucr. 1, 212 u. 5, 211: ciant, Apul. flor. 17. p. 27, 3 Kr.: ciuntur, Apul. de mundo 22 ( aber Mart. Cap. 9. § 913 jetzt ciere).
-
18 πρό-μαχος
πρό-μαχος, 1) vorkämpfend, vorn, in der vordersten Reihe der Krieger kämpfend; bei Hom. in der Il. oft als subst. οἱ πρόμαχοι, die Vorkämpfer, die vordersten Kämpfer; ἐν προμάχοισιν, unter den vordersten Kämpfern, im Vordertreffen, auch πρώτοισιν ἐνὶ προμάχοισιν, Od. 18, 379; προμάχων ἀν' ὅμιλον, Pind. I. 6, 35; Soph. sagt so auch adj. λόγχα προμά χου δορός, Trach. 853. – 2) der für Einen zum Schutze kämpft, Verfechter, Vertheidiger, πόλεως Aesch. Spt. 401, δόμων 464; Xen. Mem. 4, 3, 8 ist vrbdn ἀέρα πρόμαχον καὶ σύντροφον ζωῆς.
-
19 προ-αγωνιστής
προ-αγωνιστής, ὁ, Vorkämpfer, Luc. salt. 14; Verfechter, Vertheidiger, Poll. 3, 12; Plut. Lysand. 26 u. sonst.
-
20 πρῶτος
πρῶτος, aus πρό gebildeter superl. (für πρόατος), wie πρότερος der compar. ist, dor. πρᾶτος, der vorderste, frühste, erste, vom Orte, von der Zeit, auch von der Ordnung, vom Range; πρῶτος Ἀγαμέμνων Ὀδίον ἔκβαλε δίφρου, Il. 5, 38; ὦρτο πολὺ πρῶτος, 7, 162; πρώτῳ τοι μετ' ἐμέ, 8, 289; ἐν πρώτῳ ῥυμῷ, vorn an der Deichsel, 6, 40. 16, 371; ἐνὶ πρώτῳ ὁμάδῳ Τρώεσσι μάχεσϑαι, 17, 380; u. so πρῶτοι, die Ersten, Vorkämpfer; oft ἐν πρώτοις, μετὰ πρώτοις, unter den vordersten Kämpfern, im Vordertreffen, Il., wie ἐνὶ πρώτοισι, Hes. Th. 713; auch πρῶτοι πρόμαχοι, Od. 18, 379; τὰ πρῶτα, der erste Kampfpreis, sc. ἆϑλα, Il. 23, 275; τὰ πρῶτα καλλιστεῖ' ἀριστεύσας στρατοῠ, Soph. Ai. 430; ὅςτις στρατοῠ τὰ πρῶτ' ἀριστεύσας, 1300; τὰ πρῶτα φέρεσϑαι, seltner φέρειν, den ersten Preis, den Vorzug davontragen, τινός, worin, Jac. A. P. p. 431. 890; übh. erster Rang, Vorrang, erste Rolle; ἐς τὰ πρῶτα, bis auf den höchsten Grad, Her. 7, 13; zuweilen auch von Personen, τῶν Ἐρετριέων τὰ πρῶτα, τῶν Αἰγινητέων τὰ πρῶτα, 6, 100. 9, 78; ὁ μηχανικῶν ὢν τὰ πρῶτα, Luc. Hipp. 5, u. öfter; τὰ πρῶτα τῆς ἐκεῖ μοχϑηρίας, Ar. Ran. 721; τὰ πρῶτα τῆς λιμοῦ, der höchste Grad des Hungers, Ach. 743; vgl. noch Eur. οἶμαι ὑμᾶς τῆςδε γῆς Κορινϑίας τὰ πρῶτ' ἔσεσϑαι, Med. 917; – τὸ πρῶτον, der Anfang, τοῠ ᾄσματος, Plat. Prot. 343 c. – Es folgt darauf δεύτερος, τρίτος, Il. 6, 179. 23, 265; τίνα πρῶτον, τίνα ὕστατον, 11, 299. 16, 692; Ὀλυμπιάδι πρώτᾳ, Pind. Ol. 11, 58; ἁλικίᾳ πρώτᾳ, N. 9, 42; πρώτοις καὶ τετράτοις, Ol. 8, 45; ἔζευξα πρῶτος ἐν ζυγοῖσι κνώδαλα, Aesch. Prom. 460; Μῆδος γὰρ ἦν ὁ πρῶτος ἡγεμὼν στρατοῠ, Pers. 751; αὐτὸς ἐν πρώτοις ἕπει, Soph. El. 28; Ἑλλάδος πρῶτοι χϑονός, Eur. El. 21; u. in Prosa: πρῶτος κατάκει-ται, Plat. Conv. 177 d; πολὺ πρῶτόν τε καὶ ἄριστον, Polit. 303 b; Folgde überall; οἱ πρῶτοι ἄνδρες ἐπὶ τοῦ πολιτεύματος, Pol. 3, 8, 3; πρῶτος αὐτὸς ἕκαστος εἶναι βουλόμενος, Luc. Calumn. 10; – τὴν πρώτην, sc. ὥραν od. ὁδόν, das erste Mal, zuerst, Her. 1, 153. 3, 134; anfangs, fürs Erste, Xen. Mem. 3, 6, 10; Arist. pol. 3, 11; – ιὰ πρῶτα bei den Philosophen die ersten, einfachsten Urstoffe der Dinge, die Elemente, sonst στοιχεῖα. – Selten auch comparativisch gebraucht, eher, früher, wie man Il. 13, 502 Αἰνείας δὲ πρῶτος ἀκόντισεν Ἰδομενῆος nimmt, wo die Scholl. zu vergleichen; vgl. 14, 402. 18, 92; bei Spätern auch mit folgdm ἤ u. c. gen., οἱ πρῶτοί μου ταῦτα ἀνιχνεύσαντες, Ael. H. A. 8, 12; vgl. Wesseling Her. 2, 2. 9, 27; Schaef. ad D. Hal. C. V. p. 228. – Adverbial werden πρῶτον ἐπῴχετο, Il. 1, 50; Κύπριδα μὲν πρῶτα οὔτασε, αὐτὰρ ἔπειτα, 5, 458; τί πρῶτον, τί δ' ὑστάτιον καταλέξω, Od. 9, 14, öfter; – auch τὸ πρῶτον u. τὰ πρῶτα, gew. τοπρῶτον, ταπρῶτα geschrieben; ἐπὴν ταπρῶτα γένηται, Il. 6, 489; ἴστω νῠν Ζεὺς πρῶτα ϑεῶν, Il. 19, 258; τοπρῶτον, Pind. N. 3, 49; überall bei Tragg., Ar. u. in Prosa; ἐπεὶ τὸ πρῶτον εἶδον Ἰλίου πόλιν, Aesch. Ag. 1260; τὰ πρῶτα μὲν δὴ ῥεῠμα Περσικοῠ στρατοῠ ἀντεῖχεν, Pers. 404; οὐ νῦν πρῶτον, ἀλλὰ καὶ πάλαι, Soph. Phil. 954; οὗ νιν τὰ πρῶτ' ἐςεῖδον, Trach. 752; τὸ μὲν οὖν πρῶτον, anfangs, Plat. Prot. 333 d, u. sonst; das erste Mal, Conv. 217 d; τὰ πρῶτα, Dem. 2, 8; – zu früh, vor der Zeit, ἦ τ' ἄρα καὶ σοὶ πρῶτα παραστήσεσϑαι ἔμελλε Μοῖρ' ὀλοή, Od. 24. 28. – Aufzählend, πρῶτον – ἔπειτα, Plat. Prot. 722 a; – εἶτα, Phil. 15 b; – ἔτι δέ, Tim. 23 b; πρῶτον μέν – εἶτα, Xen. Cyr. 1, 3, 2; πρῶτον μέν – εἶτα δέ, 1, 2, 16; πρῶτον μέν – ἔπειτα δέ, 5, 6, 7. – Nach den pron. relat. ἐπεί u. ἐπειδή ist πρῶτον einmal, Od. 3, 320. 4, 13. 10, 328. 13, 133. 14, 467; – ὁππότε κε πρῶτον, simul ac, sobald einmal, Od. 11, 106; εὖτ' ἂν πρῶτα, Hes. O. 600; ὅπως πρῶτα, Th. 156; u. so in Prosa, ὅταν πρῶτον, Plat. Lys. 211 b; ἐπειδὴ πρῶτον, Il. 6, 37. – Das eigtl. adv. πρώτως ist selten; τοῖς πρώτως ἀναβᾶσι, Bekk. πρώτοις, Pol. 10, 11, 16; Arist. eth. 8, 5; εἴϑε πρώτως σοι ἐνέτυχον, Luc. Tyrann. 21; bes. bei den spätern Philosophen, τὸ πρώτως ψυχρόν, die Ursache der Kälte. Vgl. Lob. Phryn. 311.
См. также в других словарях:
Vorkämpfer — ↑Avantgarde, ↑Avantgardist, ↑Pionier, ↑Protagonist … Das große Fremdwörterbuch
Vorkämpfer — ↑ Vorkämpferin Avantgardist, Avantgardistin, Schrittmacher, Schrittmacherin, Wegbereiter, Wegbereiterin; (geh.): Bannerträger, Bannerträgerin; (bildungsspr.): Pionier, Pionierin, Protagonist, Protagonistin; (ugs.): Vorreiter, Vorreiterin. * * *… … Das Wörterbuch der Synonyme
Vorkämpfer — der Vorkämpfer, (Aufbaustufe) jmd., der sich bereits frühzeitig für etwas massiv einsetzt, was später von vielen unterstützt wird Beispiel: Bevor er Politiker wurde, war er ein unerschrockener Vorkämpfer für die Demokratie … Extremes Deutsch
Vorkämpfer — Pionier bezeichnet den Soldaten einer technischen Truppe, wird aber auch übertragen im Sinne von „Wegbereiter, Vorkämpfer, Bahnbrecher“ verwendet. Das Wort wurde Anfang des 17. Jahrhunderts als militärischer Fachausdruck vom gleichbedeutenden… … Deutsch Wikipedia
Vorkämpfer — Schrittmacher; Avantgardist; Lokomotive (umgangssprachlich); Vorreiter; Pionier; Trendsetter; Hauptperson; Hauptakteur; Held; Protagonist; … Universal-Lexikon
Vorkämpfer — Vo̲r·kämp·fer der; jemand, der viel dafür tut, dass eine Idee oder eine Lehre bekannt wird ≈ Wegbereiter … Langenscheidt Großwörterbuch Deutsch als Fremdsprache
Vorkämpfer — Vor|kämp|fer … Die deutsche Rechtschreibung
Front der Vorkämpfer für den Islamischen Großen Osten — Das Logo der İBDA C İslami Büyük Doğu Akıncılar Cephesi, İBDA C (Deutsch Front islamischer Vorkämpfer des Großen Ostens) ist eine Anfang der 1980er Jahre gegründete, türkische militant islamistische Organisation. Sie kämpft für die Auflösung der… … Deutsch Wikipedia
Front der Vorkämpfer für den großen Islamischen Osten — Das Logo der İBDA C İslami Büyük Doğu Akıncılar Cephesi, İBDA C (Deutsch Front islamischer Vorkämpfer des Großen Ostens) ist eine Anfang der 1980er Jahre gegründete, türkische militant islamistische Organisation. Sie kämpft für die Auflösung der… … Deutsch Wikipedia
Avantgardist — Vorkämpfer; Schrittmacher; Lokomotive (umgangssprachlich); Vorreiter; Pionier; Trendsetter * * * Avant|gar|dịst 〈[ avã ] m. 16〉 Angehöriger der Avantgarde, Vorkämpfer * * * Avant|gar|dịst … Universal-Lexikon
Pionier — Vorkämpfer; Schrittmacher; Avantgardist; Lokomotive (umgangssprachlich); Vorreiter; Trendsetter; Bahnbrecher; Vordenker; Wegbereiter * * * Pi|o|nier [pi̯o ni:ɐ̯] … Universal-Lexikon