Перевод: со всех языков на немецкий

с немецкого на все языки

Verleumder(

  • 1 Verleumder-in

    m(f) клеветник (-ица)

    Русско-немецкий карманный словарь > Verleumder-in

  • 2 kolçır

    Verleumder

    Türk-Alman Mini Sözlük > kolçır

  • 3 каралаучы

    Verleumder m.

    Татарча-алманча сүзлек > каралаучы

  • 4 ялачы

    Verleumder m.

    Татарча-алманча сүзлек > ялачы

  • 5 ayğak

    Verleumder, schlechter Mensch, unnütz, Schwätzer

    Türk-Alman Mini Sözlük > ayğak

  • 6 slanderer

    slan·der·er
    [ˈslɑ:ndərəʳ, AM ˈslændɚɚ]
    n Verleumder(in) m(f)
    * * *
    ['slAːndərə(r)]
    n
    Verleumder( in) m(f)
    * * *
    slanderer s Verleumder(in)
    * * *
    n.
    Ehrabschneider m.
    Verleumder m.

    English-german dictionary > slanderer

  • 7 calumniator

    calumniator [-tə(r)] s Verleumder(in)
    * * *
    n.
    Verleumder m.

    English-german dictionary > calumniator

  • 8 defamer

    defamer s Verleumder(in)
    * * *
    n.
    Verleumder m.

    English-german dictionary > defamer

  • 9 detractor

    de·trac·tor
    [dɪˈtræktəʳ, AM -ɚ]
    n
    1. (critic) Kritiker(in) m(f)
    2. (slanderer) Lästerer, Lästerin m, f, Verleumder(in) m(f)
    \detractors böse Zungen
    * * *
    [dɪ'trktə(r)]
    n
    Kritiker( in) m(f)
    * * *
    detractor [-tə(r)] s
    1. Kritiker(in), Herabsetzer(in)
    2. Verunglimpfer(in)
    * * *
    n.
    Verleumder m.

    English-german dictionary > detractor

  • 10 calumniador

    kalumnǐa'đɔr
    m
    calumniador
    calumniador (a) [kalumnja'ðor(a)]
    verleumderisch
    Verleumder(in) masculino (femenino)

    Diccionario Español-Alemán > calumniador

  • 11 detractor

    ( femenino detractora) adjetivo
    ————————
    ( femenino detractora) sustantivo masculino y femenino
    detractor
    detractor (a) [detrak'tor(a)]
    verleumderisch
    Verleumder(in) masculino (femenino)

    Diccionario Español-Alemán > detractor

  • 12 libelist

    libeler (libeller), libelist (libellist) s Verleumder(in), Verfasser(in) einer Schmähschrift
    * * *
    n.
    Verleumder m.

    English-german dictionary > libelist

  • 13 mudslinger

    mudslinger s Verleumder(in)
    * * *
    n.
    Verleumder m.

    English-german dictionary > mudslinger

  • 14 vilifier

    vilifier [-faıə(r)] s Verleumder(in)
    * * *
    n.
    Verleumder m.

    English-german dictionary > vilifier

  • 15 criminator

    crīminātor, ōris, m. (criminor), der Anschuldiger (vgl. Prob. App. 201, 1), bes. im üblen Sinne = der Anschwärzer, Verunglimpfer, Verleumder, cr. meus, Plaut. Bacch. 826. – sui obtegens, in alios criminator, gegen andere als A. (V.) auftretend, Tac. ann. 4, 1. – v. Teufel, Lact. 2, 8, 6 u. 6, 4, 2.

    lateinisch-deutsches > criminator

  • 16 detractor

    dētractor, ōris, m. (detraho), der Verkleinerer, haud quaquam sui detr., Tac. ann. 11, 11: u. so = Verkleinerer, Ehrabschneider, Verleumder, oft bei den Eccl., zB. Augustin. de civ. dei 5, 19. p. 229, 18 D.2 u.a. Vulg. prov. 24, 9 u. 21; Rom. 1, 30: Ggstz. fautor, Hieron. in Augustin. epist. 72, 4.

    lateinisch-deutsches > detractor

  • 17 detraho

    dē-traho, trāxī, tractum, ere, I) herab-, herunterziehen, -nehmen, herab-, herunterreißen, 1) eig.: a) übh.: alqm de curru, Cic.: alqm de caelo (bildl., seines hohen Ruhms berauben), Cic.: alqm e curru, Val. Max.: alqm ex suspendio, Cels.: alqm pedibus e tribunali, Suet.: alqm ab ipsis aris pulvinaribusque, Cic. – alqm equo, Liv.: alqm lecto, Curt.: integrum corpus Christi patibulo, Lact.: coronam capite, Val. Max.: virgam non altā ilice, Ov. – armatos ingenti corporum mole secum ad terram, Curt.: feros tauros cornibus ad terram, Suet. – b) ein Bauwerk usw. herab-, niederreißen, schleifen, pontes et scalas, Tac.: statuas, Lampr.: statuas et imagines eius, Iustin.: muros coloniae, munimenta servitii, Tac.: castella trans Euphratem, Tac.

    2) übtr., herabziehen, erniedrigen, filiae ex fastigio paterno rerum mutatione detractae, Curt. 3, 13 (35), 12: sciat regum maiestatem difficilius ad medium detrahi, quam a mediis ad ima praecipitari, Liv. 37, 45, 18.

    II) wegziehen, wegnehmen, A) abziehen, abnehmen, abreißen, 1) eig.: a) übh.: crumenam sibi de collo, Plaut.: de digito anulum, Ter.: alci de digito anulum, Cic.: de mulis stramenta, Caes.: e manu alcis anulum, Val. Max. u. Eutr.: ex aure alcis bacam od. unionem, Hor. u. Suet.: e veste matris fibulas, Hyg.: nomen ex scutis, herausmeißeln, Auct. b. Alex.: lapidem quadratum ex opere, herausnehmen, Plin. ep.: alci ungulum, Pacuv. fr.: alci anulum, Ter. u. Suet.: torquem hosti, Cic.: scutum militi, Caes.: frenos equis, Liv. u. Aur. Vict.: strata od. clitellas mulis, Liv.: copulam canibus, Phaedr.: vestem corpori, Curt.: diadema capiti, Curt.: coronam capiti (suo), Liv. u. Plin.: crinalem capiti vittam, Ov.: lectis argenteam laminam, Suet. – m. bl. Acc., vestimenta, Cato fr.: vestem, Cic.: loricam vestemque, Curt.: soccos, Ter.: socculum, Suet.: signum (das Siegel), Nep. – b) insbes.: α) scherend od. schindend od. schälend von einem Körper abziehen, pecori lanas, abscheren, Ps. Quint. decl.: u. so lanam, Col.: capillos, Cael. Aur. – coria occisis, Mela: pellem, Hor. u. Phaedr.: pelles vitulorum marinorum corpori, Plin.: si summa pellicula detracta est, sich abgeschält hat, Cels.: quid me mihi detrahis? warum ziehst du mich selber (meine Haut) ab? Ov.: cucumeris se mina detractis corticibus, geschälte, Cels. – β) als t. t. des Gartenbaues, einen Setzling vom Stamme abreißen, flagellum matri, Col.: malleolos quam maturissimos viti, Col. – γ) als mediz. t. t., aus dem Körper abführen, ausleeren, abzapfen, dem Körper entziehen, materiam per os, Scrib.: materiam ex capite per nares vel os, Scrib.: materiam per alvum, Scrib.: cathetere liquorem (des Wassersüchtigen), Cael. Aur.: sanguinem venis, Lucr.: sanguinem, Capit.: si satis materiae (Blutstoff, Blut) detractum est, Cels. – v. Heilmitteln, sinapi detrahit largiter pituitam, Scrib.: hoc medicamentum detrahere dixit post diem septimum fragmina quaedam lapidum quasi arenam, Scrib. – v. Embryo, praeseminatio crescens ex omnibus cibi partibus detrahit alimentum in se, führt sich zu, zieht an sich, Vitr.

    2) übtr.: a) wegnehmen, abnehmen übh., quod ab alterutra detraxit parte reponit eius in adversa, Lucr.: ab ore figuram, Prop.: de homine sensus, Cic.: cum de symmetria sit detractum aut adiectum, Vitr.: multis erit de magnitudine et longitudine detrahendum corporis, Augustin.: feros habitus homini, Ov.: vindicet (gebe zurück) antiquam faciem vultusque ferinos detrahat, Ov. – b) als milit. t. t., einen Truppenteil wegziehen, absondern, detachieren, ex tertia acie singulas cohortes, Caes. b. c. 3, 89, 3: cohortes duas et complures singulatim, Caes. b. G. 3, 2, 3. – c) wegnehmen = weglassen, auslassen, parvis momentis multa natura aut affingit (setzt zu) aut mutat aut detrahit, Cic.: nec detrahens quicquam vitae beatae nec adiciens, Sen. – als gramm. t. t., Buchstaben usw. wegnehmen, weglassen, wegfallen lassen (Ggstz. adicere), litteras syllabasque, Quint. 1, 6, 22: consonantes, Quint. 9, 4, 86: litteram, Isid. 1, 31, 4: coniunctiones, Suet. Aug. 86, 1. – d) numerisch von einer Summe, einem Gewicht abziehen, de tota summa binas quinquagesimas, Cic.: alqd de summa frumenti, Cic.: nihil de vivo, Cic.: de militum cibariis, Quint.: neque detractum de pondere quicquam, Lucr. – multae (von der Strafsumme) novem partes, Nep.: ponderibus antiquis aut adiecit aut detraxit, Scrib. – prägn., durch Wegnahme, Abzug vermindern, verringern, pondus, Nep.: imperatorium sumptum pulsis non necessariis ad solidi dimidium, Capit.: et lucubrationes detraxi et meridiationes addidi, Cic. – e) ein geistiges oder moral. Übel od. Gut abnehmen, benehmen, alci unius mensis laborem, vom Halse schaffen, Cic.: facientibus iter multum defatigationis, Quint.: illam opinionem maerenti, Cic.: animis errorem (die Ungewißheit) nostris, Ov.: molestiam (von einem Umstand), Vitr.: inanes sollicitudines (v. der Philosophie), Cic.: alci calamitatem, dem Unglück entreißen, Cic.: senatui infamiam tanti flagitii, ersparen, Tac.: fingendus est nobis oratione nostrā detractis vitiis orator, ein fehlerfreier R., Cic.: detractā opinione probitatis, wenn der Glaube an seine R. benommen ist, fehlt, Cic. – f) jmd. von einem Vorhaben abbringen, alqm a deformi proposito, Amm. 26, 7, 13.

    B) wegziehen, fortziehen, weg-, fortschleppen, 1) eig.: alqm manu suā, Liv. epit. 30: alqm spectaculis, Suet. Cal. 35, 2 (vgl. Cal. 55, 1; Suet. Dom. 10, 1). – m. Ang. wohin? navem ad terram, ans L. ziehen, Auct. b. Alex. 10, 6. – m. Ang. wozu? durch Dat., magnam vim materiae faciendo aggeri, Curt. 8, 10 (38), 30. – 2) übtr.: a) eine Pers. von einem Orte od. aus einem Besitz entfernen, inimicum ex Gallia, Cic.: Hannibalem ex Italia od. ex Italiae possessione, Liv. – b) jmd. zu etw. zwingen, nötigen, alqm ad aequum certamen, Liv.: alqm ad hanc accusationem, Cic.: alqm in iudicium, vor G. zu erscheinen nötigen, Cic.

    C) im weitern u. üblen Sinne, entziehend weg- od. fort- od. abnehmen, entziehen, entwenden, 1) eig.: α) v. Pers.: fetus nido implumes, Verg.: equos equitibus, Caes. – spolia hostium templis porticibusque, Liv.: ex Olympii Iovis templo spolia Gallorum Illyriorumque, Liv.: arma templis, Flor.: arma templo affixa, Quint.: pugionem templo Salutis, Tac.: gladium delubro Martis, Suet.: templis compluribus dona, Suet.: alci fasces (Ggstz. deferre), Hor. – β) v. lebl. Subjj.: magnam sol partem (maris) detrahit aestu, Lucr.: valetudo detraxit vires, Vitr.: aër agitatus a vitiosis corporibus detrahit sucum, Vitr.

    2) übtr.: a) einer Person od. Sache entziehen, nehmen, vorenthalten, Abbruch tun, etw. schmälern, α) einer Pers.: duas legiones uni, Hirt. b. G.: caput (den Anführer), Vell.: alci Armeniam a senatu datam, Tac.: pompae simulacrum, bei dem Aufzug wegzulassen befehlen, Suet.: tres Pompeio triumphos, Prop.: magna duo auxilia (Unterstützung) Romanis, Liv.: alci dignitatem, Sall. u. Cic.: alci debitum honorem, Cic.: alci veram laudem, laudes bellicas, Cic.: ut alienum appetat et id, quod alteri detraxerit, assumat, Cic.: cum rerum ortum tribuas naturae, detrahas deo, Lact.: nihil tibi detraxit (hat vorenthalten) senatus, nisi id, quod etc., Cic.: m. folg. Relativsatz, multum detraxit ei (es tat ihm viel Abbruch), quod alienae erat civitatis, Nep. Eum. 1, 2. – β) einer Sache: multis rebus et locis veterem appellationem, Suet.: nihil vulgatae opinioni, Liv.: de suo iure aliquid et commodo, Cic.: multa de suis commodis, Cic.: celeritas (Schnelligkeit des Handelns) detracta de causa est, Cic.: ne quid de summo meo erga te amore detractum esse videatur, als hätte meine unbegrenzte Liebe zu dir Abbruch erlitten, Cic.: quantum detraxit ex studio (soviel er an Eifer nachließ), tantum amisit ex gloria, Cic. – b) durch die Rede entziehen, α) jmdm. etw. absprechen, saepe etiam facete concedas adversario id ipsum, quod ille tibi detrahit, Cic. de or. 2, 286. – β) von jmds. Ansehen usw. od. Taten entziehen, sie schmälern, de honestate et de auctoritate alcis, Cic.: de alcis fama et gloria, Cic.: de rebus gestis, Nep. – γ) jmd. verkleinern, verunglimpfen, verleumden, de alqo, Cic. u. Nep.: de se, Cic.: ne nihil detrahatur, damit doch etwas auszusetzen sei, Cic.: absol., de absentibus detrahendi causā maledice contumelioseque dicere, Cic.: Partiz. detrahens, verleumdend, verleumderisch, mulieres non detrahentes, Vulg. 1. Tim. 3, 11: Plur. subst., die Verleumder, declinet detrahentium linguas, Paulin. vit. S. Ambros. 55. – / Infin. Perf. synk. detraxe, Plaut. trin. 743.

    lateinisch-deutsches > detraho

  • 18 diabolus

    diabolus, ī, m. (διάβολος, der Verleumder, Lästerer), der Teufel, Eccl. – Nbf. ziabolus, Itala (Taurin.) Matth. 13, 39: Nbf. zabolus, Lact. de mort. pers. 16. § 5 u. 10. Commod. instr. 2, 16, 7. Augustin. de civ. dei 15, 23, 1.

    lateinisch-deutsches > diabolus

  • 19 K

    K, k, in der ältesten Sprache als besonderes Schriftzeichen für den Laut k, während C für den Laut g gebraucht wurde. Als später das Zeichen C auch für K gesetzt wurde und nach Einführung des Zeichens G für dieses allein gebraucht wurde, blieb K fast nur noch für einige Abkürzungen, wie K = Kaeso, s. Caeso: u. K. od. Kal. = Kalendae, s. Calendae; ebenso wurden Verleumder mit einem K gebrandmarkt (Kalumniator). Vgl. Diom. (I) 424, 27 sq. u. Dosith. (VII) 385 sqq.

    lateinisch-deutsches > K

  • 20 sycophanta

    sȳcophanta (sūcophanta), ae, m. (συκοφάντης), eig. der Feigenanzeiger, der jmd. angibt, der gegen das Verbot aus Attika Feigen ausführt; dah. I) der gewinnsüchtige-, ränkevolle Ankläger, Verleumder, Ränkeschmied, Gauner, Plaut., Ter. u. Hieron. – II) übtr. zuw. = listiger Schmeichler, Schmarotzer, Plaut. u. Prud.

    lateinisch-deutsches > sycophanta

См. также в других словарях:

  • Verleumder — Verleumder,der:Ehrabschneider·Brunnenvergifter+böseZungen;auch⇨Zuträger …   Das Wörterbuch der Synonyme

  • Verleumder — 1. De Verleumder het ümmer den Düwel up der Tunge. – Schambach, II, 157. 2. Dem Verleumder soll man sein Ohr nicht leihen. Lat.: Difficilem oportet aurem habere ad crimina. (Philippi, I, 119.) 3. Der verleumbder hat den Teuffel auff der Zungen… …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

  • Verleumder — verleumden, Verleumder, verleumderisch, Verleumdung ↑ Leumund …   Das Herkunftswörterbuch

  • Verleumder, der — Der Verleumder, des es, plur. ut nom. sing. Fämin. die Verleumderinn, in der engern Bedeutung des Zeitwortes, eine Person, welche jemandes guten Nahmen durch ungegründete Beschuldigungen bey andern zu kränken sucht. Bey dem Notker Unliumendato …   Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart

  • Verleumder — Ehrabschneider * * * Ver|leum|der 〈m. 3〉 jmd., der einen anderen verleumdet * * * ver|leum|den <sw. V.; hat [mhd. verliumden, zu: liumde, Nebenf. von: liumunt, ↑ Leumund]: über jmdn. Unwahres verbreiten mit der Absicht, seinem Ansehen zu… …   Universal-Lexikon

  • Verleumder — Aandräger (der) …   Kölsch Dialekt Lexikon

  • Verleumder — Ver|leum|der …   Die deutsche Rechtschreibung

  • Ehrabschneider — Verleumder * * * Ehr|ab|schnei|der, der (emotional): jmd., der einen anderen verunglimpft. * * * Ehr|ab|schnei|der, der; s, (emotional): jmd., der einen anderen verunglimpft, etw. über ihn sagt, was dessen Ansehen schadet, ihn als ehrlos… …   Universal-Lexikon

  • Caspar Aquila — (1488 1560) Caspar Aquila (auch Kaspar Aquila, Caspari Aquilae, eigentlich Johann Kaspar Adler; * 7. August 1488 in Augsburg; † 12. November 1560 in Saalfeld/Saale) war ein lutherischer Theologe der Reformation …   Deutsch Wikipedia

  • Gottfried Keller — Keller im Alter von 40 Jahren, Fotografie von Adolf Grimminger, Zürich 1860 …   Deutsch Wikipedia

  • Abdallah al-Harari — Abdullah al Harari (arabisch ‏عبد الله الهرري‎, DMG Abdullah aus Harar) oder Abdullah al Habashi (‏عبد الله الحبشي‎, DMG ʿAbdullāh al Ḥabašī, „Abdullah der Abessinier“), mit vollem Namen Abdullah ibn Muhammad ibn Yusuf al Harari asch Schibi al… …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»