Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

Vēdius

  • 1 Vedius

    1. Vedius, a, um, Name einer röm. Familie, aus der am bekanntesten Vedius Pollio, Zeitgenosse des Augustus, berüchtigt durch grausame Behandlung seiner Sklaven, Sen. de ira 3, 40: de clem. 1, 18, 2. Tac. ann. 1, 10. Plin. 9, 77 u. (Pollio Vedius) 9, 167.
    ————————
    2. Vēdīus, iī, m., s. Veiovis.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Vedius

  • 2 Vedius [1]

    1. Vedius, a, um, Name einer röm. Familie, aus der am bekanntesten Vedius Pollio, Zeitgenosse des Augustus, berüchtigt durch grausame Behandlung seiner Sklaven, Sen. de ira 3, 40: de clem. 1, 18, 2. Tac. ann. 1, 10. Plin. 9, 77 u. (Pollio Vedius) 9, 167.

    lateinisch-deutsches > Vedius [1]

  • 3 Vedius

    1.
    Vēdĭus, a, um, the name of a Roman gens:

    Vedius Pollio, notorious for his cruelty to his slaves,

    Sen. Ira, 3, 40, 2; id. Clem. 1, 18, 2; Tac. A. 1, 10; Plin. 9, 23, 39, § 77 al.
    2.
    Vēdīus, ii, m., another name for Vejovis, q. v., Pluto, Mart. Cap. 2, § 166.

    Lewis & Short latin dictionary > Vedius

  • 4 Vedius [2]

    2. Vēdīus, iī, m., s. Vēiovis.

    lateinisch-deutsches > Vedius [2]

  • 5 Vedius

    a, um
    Ведий, римск. nomen: наиболее известен V. Pollio, сначала вольноотпущенник, впоследствии римск. всадник и друг Августа, известный своей жестокостью к рабам Sen, PM, T

    Латинско-русский словарь > Vedius

  • 6 Vedius

    , i m
      Ведий, римский nomen

    Dictionary Latin-Russian new > Vedius

  • 7 Veiovis

    Vēiovis, is, m. (vē u. Iovis), eine altrömische Gottheit mit rächender Gewalt (vgl. Gell. 5, 12, 11), dah. mit dem Jupiter der Unterwelt u. mit Apollo identifiziert, Cic. de nat. deor. 3, 62. Amm. 17, 10, 2. Mart. Cap. 1. § 59 u. 2. § 166. – Nbf. Vēdiovis, is, m., Varro LL. 5, 74 (wo Vediovi Saturnoque zu schreiben ist). Ov. fast. 3, 430. Corp. inscr. Lat. 12, 1439. Fast. ann. Iul. Praen. Ian. (Corp. inscr. Lat. 12. p. 231); Mart. 7 (Corp. inscr. Lat. 12. p. 233). – u. Vēdius, iī, m., Mart. Cap. 2. § 142 u. § 166. – / Nach einer scherzhaften Deutung (vē, klein) = Jupiter als Kind, nach Ov. fast. 3, 447 sq. Paul. ex Fest. 379, 4. – Vgl. übh. Preller in den Berichten der Sächs. Ges. der Wiss. 1855, 202 ff.

    lateinisch-deutsches > Veiovis

  • 8 Veiovis

    Vēiovis, is, m. (vē u. Iovis), eine altrömische Gottheit mit rächender Gewalt (vgl. Gell. 5, 12, 11), dah. mit dem Jupiter der Unterwelt u. mit Apollo identifiziert, Cic. de nat. deor. 3, 62. Amm. 17, 10, 2. Mart. Cap. 1. § 59 u. 2. § 166. – Nbf. Vēdiovis, is, m., Varro LL. 5, 74 (wo Vediovi Saturnoque zu schreiben ist). Ov. fast. 3, 430. Corp. inscr. Lat. 12, 1439. Fast. ann. Iul. Praen. Ian. (Corp. inscr. Lat. 12. p. 231); Mart. 7 (Corp. inscr. Lat. 12. p. 233). – u. Vēdius, iī, m., Mart. Cap. 2. § 142 u. § 166. – Nach einer scherzhaften Deutung (vē, klein) = Jupiter als Kind, nach Ov. fast. 3, 447 sq. Paul. ex Fest. 379, 4. – Vgl. übh. Preller in den Berichten der Sächs. Ges. der Wiss. 1855, 202 ff.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Veiovis

  • 9 Aquila

    1.
    ăquĭla, ae, f. [ gen. aquilāï, Cic. Arat 372) [perh. from aquilus, from its common color, Gr melanaetos; cf. Engl. eagle; Fr. aigle; Germ. Adler], an eagle.
    I.
    Lit.: Falco melanaëtus, Linn.; Plin. 10, 3, 3, § 6 sqq.; Cic. Div 1, 15, 26; 2, 70, 144; Varr. R. R. 3, 16, 4, Liv 1, 34, 8; Verg. A. 11, 751; Ov. M. 1, 506; Hor. C. 4, 4, 32:

    aquilis velociores,

    Vulg. 2 Reg. 1, 23 si exaltatus fueris ut aquila, ib. Abd. 4:

    dilata calvitium tuum ut aquila,

    ib. Mich. 1, 16.— Poet., the lightningbearer of Jupiter. Jovis satelles, Cic. Tusc. 2, 10, 24: armigera Jovis, Plin. l. l.; cf. Serv ad Verg. A. 1, 398.—
    II.
    Transf.
    A.
    The eagle, as the principal standard of a Roman legion (while signa are the standards of the single cohorts; cf. Schwarz ad Plin. Pan. 82; Web. ad Luc. 7, 164;

    Smith, Dict. Antiq.): aquila argentea,

    Cic. Cat. 1, 9, 24; aquilae duae, signa sexaginta sunt relata Antonii, Galba ap. Cic. Fam. 10, 30; Plin. 13, 3, 4, § 23 et saep.— Poet.:

    ut locupletem aquilam tibi sexagesimus annus Adferat,

    the office of a standard-bearer, Juv. 14, 197.—Hence, meton., a legion: erat acies tredecim aquilis constituta, Auct. B. Hisp. 30; Luc. 5, 238.—
    * B.
    In arch.: aquilae, as in Gr. aetoi and aetômata, the highest parts of a building, which supported the front of a gable. sustinentes fastigium aquilae, Tac. H. 3, 71.—
    * C.
    The Eagle, a constellation, Cic. Arat. 372.—
    D.
    A species of fish of the ray genus, the sea-eagle: Raja aquila, Linn.; Plin. 9, 24, 40, § 78.—
    E.
    Aquilae senectus, prov., acc. to Donatus, of an old man fond of drinking (since it was believed that the eagle, in old age, drank more than it ate; but more prob., a vigorous old age), Ter. Heaut. 3, 2, 10, ubi v. Don.
    2.
    Ăquĭla, ae, m., a Roman proper name.
    I.
    L. Pontius Aquna, Cic. Phil. 11, 6.—
    II.
    Julius Aquila, Tac. A. 12, 15.—
    III.
    Vedius Aquila. Tac. A. 12, 15.—
    IV.
    Aquila [p. 149] Romanus, author of a work De Figuris Sententiarum et Elocutionis; v. Teuffel, Rom. Lit. § 384.—
    V.
    Julius Aquila, a Roman jurist, author of Liber Responsorum, of which there are extracts in Dig.; v. Bach, Hist. Jurisp. Rom. III. 3.—
    VI.
    Aquila, the name of a Christian Jew, Vulg. Act. 18, 2; ib. Rom. 16, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > Aquila

  • 10 aquila

    1.
    ăquĭla, ae, f. [ gen. aquilāï, Cic. Arat 372) [perh. from aquilus, from its common color, Gr melanaetos; cf. Engl. eagle; Fr. aigle; Germ. Adler], an eagle.
    I.
    Lit.: Falco melanaëtus, Linn.; Plin. 10, 3, 3, § 6 sqq.; Cic. Div 1, 15, 26; 2, 70, 144; Varr. R. R. 3, 16, 4, Liv 1, 34, 8; Verg. A. 11, 751; Ov. M. 1, 506; Hor. C. 4, 4, 32:

    aquilis velociores,

    Vulg. 2 Reg. 1, 23 si exaltatus fueris ut aquila, ib. Abd. 4:

    dilata calvitium tuum ut aquila,

    ib. Mich. 1, 16.— Poet., the lightningbearer of Jupiter. Jovis satelles, Cic. Tusc. 2, 10, 24: armigera Jovis, Plin. l. l.; cf. Serv ad Verg. A. 1, 398.—
    II.
    Transf.
    A.
    The eagle, as the principal standard of a Roman legion (while signa are the standards of the single cohorts; cf. Schwarz ad Plin. Pan. 82; Web. ad Luc. 7, 164;

    Smith, Dict. Antiq.): aquila argentea,

    Cic. Cat. 1, 9, 24; aquilae duae, signa sexaginta sunt relata Antonii, Galba ap. Cic. Fam. 10, 30; Plin. 13, 3, 4, § 23 et saep.— Poet.:

    ut locupletem aquilam tibi sexagesimus annus Adferat,

    the office of a standard-bearer, Juv. 14, 197.—Hence, meton., a legion: erat acies tredecim aquilis constituta, Auct. B. Hisp. 30; Luc. 5, 238.—
    * B.
    In arch.: aquilae, as in Gr. aetoi and aetômata, the highest parts of a building, which supported the front of a gable. sustinentes fastigium aquilae, Tac. H. 3, 71.—
    * C.
    The Eagle, a constellation, Cic. Arat. 372.—
    D.
    A species of fish of the ray genus, the sea-eagle: Raja aquila, Linn.; Plin. 9, 24, 40, § 78.—
    E.
    Aquilae senectus, prov., acc. to Donatus, of an old man fond of drinking (since it was believed that the eagle, in old age, drank more than it ate; but more prob., a vigorous old age), Ter. Heaut. 3, 2, 10, ubi v. Don.
    2.
    Ăquĭla, ae, m., a Roman proper name.
    I.
    L. Pontius Aquna, Cic. Phil. 11, 6.—
    II.
    Julius Aquila, Tac. A. 12, 15.—
    III.
    Vedius Aquila. Tac. A. 12, 15.—
    IV.
    Aquila [p. 149] Romanus, author of a work De Figuris Sententiarum et Elocutionis; v. Teuffel, Rom. Lit. § 384.—
    V.
    Julius Aquila, a Roman jurist, author of Liber Responsorum, of which there are extracts in Dig.; v. Bach, Hist. Jurisp. Rom. III. 3.—
    VI.
    Aquila, the name of a Christian Jew, Vulg. Act. 18, 2; ib. Rom. 16, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > aquila

  • 11 Pausilypum

    Lewis & Short latin dictionary > Pausilypum

  • 12 Vediiovis

    Vējŏvis, Vēdiŏvis, or Vēdiiŏvis, is, m. [2. ve and Jov-; cf. Juppiter; prop. anti-Jove], an Etruscan divinity, a god of the under world, whose power to injure corresponded to the power of Jupiter to help; worshipped at Rome, where his temple stood in the hollow between the Arx and the Capitol; he was sometimes identified with Apollo; v. Preller, Röm. Myth. p. 235;

    form Vejovis,

    Cic. N. D. 3, 24, 62; Amm. 17, 10, 2; Mart. Cap. 1, § 58; 2, § 167; Macr. S. 3, 9.—Form Vediovis, Ov. F. 3, 430; Varr. L. L. 5, 10, § 74 Müll.; Inscr. Orell. 1287; cf. Kal. Praenest., Mens. Jan. 1 and Mens. Mart. 7 ap. Orell. Inscr. 2, pp. 382, 386.—Form Vediiovis, Gell. 5, 12, 11.—
    II.
    With a fanciful comment on the etymology, identified with the infant Jupiter, Ov. F. 3, 447; Paul. ex Fest. p. 379 Müll.; cf. also Vedius.

    Lewis & Short latin dictionary > Vediiovis

  • 13 Vediovis

    Vējŏvis, Vēdiŏvis, or Vēdiiŏvis, is, m. [2. ve and Jov-; cf. Juppiter; prop. anti-Jove], an Etruscan divinity, a god of the under world, whose power to injure corresponded to the power of Jupiter to help; worshipped at Rome, where his temple stood in the hollow between the Arx and the Capitol; he was sometimes identified with Apollo; v. Preller, Röm. Myth. p. 235;

    form Vejovis,

    Cic. N. D. 3, 24, 62; Amm. 17, 10, 2; Mart. Cap. 1, § 58; 2, § 167; Macr. S. 3, 9.—Form Vediovis, Ov. F. 3, 430; Varr. L. L. 5, 10, § 74 Müll.; Inscr. Orell. 1287; cf. Kal. Praenest., Mens. Jan. 1 and Mens. Mart. 7 ap. Orell. Inscr. 2, pp. 382, 386.—Form Vediiovis, Gell. 5, 12, 11.—
    II.
    With a fanciful comment on the etymology, identified with the infant Jupiter, Ov. F. 3, 447; Paul. ex Fest. p. 379 Müll.; cf. also Vedius.

    Lewis & Short latin dictionary > Vediovis

  • 14 Vejovis

    Vējŏvis, Vēdiŏvis, or Vēdiiŏvis, is, m. [2. ve and Jov-; cf. Juppiter; prop. anti-Jove], an Etruscan divinity, a god of the under world, whose power to injure corresponded to the power of Jupiter to help; worshipped at Rome, where his temple stood in the hollow between the Arx and the Capitol; he was sometimes identified with Apollo; v. Preller, Röm. Myth. p. 235;

    form Vejovis,

    Cic. N. D. 3, 24, 62; Amm. 17, 10, 2; Mart. Cap. 1, § 58; 2, § 167; Macr. S. 3, 9.—Form Vediovis, Ov. F. 3, 430; Varr. L. L. 5, 10, § 74 Müll.; Inscr. Orell. 1287; cf. Kal. Praenest., Mens. Jan. 1 and Mens. Mart. 7 ap. Orell. Inscr. 2, pp. 382, 386.—Form Vediiovis, Gell. 5, 12, 11.—
    II.
    With a fanciful comment on the etymology, identified with the infant Jupiter, Ov. F. 3, 447; Paul. ex Fest. p. 379 Müll.; cf. also Vedius.

    Lewis & Short latin dictionary > Vejovis

  • 15 φιλοβήδιοι

    A admirers of Vedius, Ephes.3 No.55.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > φιλοβήδιοι

См. также в других словарях:

  • Vedīus — Vedīus, so v.w. Vejovis …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Vedĭus — Vedĭus, so v.w. Pollio 4) …   Pierer's Universal-Lexikon

  • VEDIUS Pollio — eques Roman. Augusti amicus, et multum apud illum potens, muraenarum vivariis servos damnatos immergere solebat. Accidit autem aliquando, ut cum Augustus apud ipsum cenaret, unus e servis calicem crystallinum frangeret. Ex quo rapi eum ad mortem… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • VEDIUS Aquila XIII — Legionis legatus a clade Bedriacensi vallum ingressus, seditiosi militis irae oblatus, ingens adiit discrimen. Tacit. l. 2. Hist. c. 44 …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Vedius Pollio — Publius Vedius Pollio Coin showing Vedius Pollio (left) Born 1st century BC Died 15 BC Residence Gulf of N …   Wikipedia

  • AQUILA Vedius — vide Vedius …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Publius Vedius Pollio — († 15 v. Chr.) war der Sohn eines Freigelassenen und Freund des römischen Kaisers Augustus. Pollio, der vielleicht aus Benevent stammte, wurde in den Ritterstand erhoben und übernahm eine nicht genau zu bestimmende Funktion in der Provinz Asia.… …   Deutsch Wikipedia

  • Ephese — Éphèse Situation d Éphèse en Asie dans l Antiquité …   Wikipédia en Français

  • Ephèse — Éphèse Situation d Éphèse en Asie dans l Antiquité …   Wikipédia en Français

  • Éphèse — (grc) Ἔφεσος, (tr) Efes Localisation Pays …   Wikipédia en Français

  • Lamprey — Taxobox name = Lamprey image width = 250px image caption = Sea lamprey from Sweden regnum = Animalia phylum = Chordata classis = Cephalaspidomorphi unranked ordo = Hyperoartia ordo = Petromyzontiformes familia = Petromyzontidae subdivision ranks …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»