Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

Tulliānē

  • 1 Tulliane

    как Туллий, т. е. по-цицероновски ( jocari Aug)

    Латинско-русский словарь > Tulliane

  • 2 Tulliane

    Tullĭānē, adv., v. Tullius fin.

    Lewis & Short latin dictionary > Tulliane

  • 3 Tullius [1]

    1. Tullius, a, um, ein röm. Familienname. Bekannt sind: der sechste röm. König Serv. Tullius; M. Tullius Cicero, der bekannte Staatsmann u. Redner in Rom (vgl. Cicero), sowie auch seine Tochter Tullia u. sein Bruder Q. Tullius Cicero: dah. vorzugsw. von M. Tullius Cicero, cincinat ore Tullius, Auson. epist. 16, 15: Demosthenis et Tullii Philippicae, Hieron. epist. 57, 13: legere Tullium, Hieron. epist. 22, 30: Demosthenes legendus aut Tullius est, Hieron. epist. 29, 1. – Dav. Tullianus, a, um, tullianisch, des Tullius (bes. des M. Tullius Cicero), caput, Cic.: semis, die sechs Prozent des (unbekannten) Tullius, Cic.: epistulae, Fronto: puritas, Hieron.: exempla, Prob.: Scipio, bei Cicero redend eingeführt, Macr.: alqm in epistula sua maxime exhibere Tullianum (als einen Ciceronianer), Fronto. – subst., a) Tulliāna, ae, f. (sc. oratio), die Rede Ciceros für M. Tullius, Grill. comment. in Cic. de inv. 604, 27 Halm. – b) Tulliānum, ī, n., ein unterirdischer Teil des röm. Staatsgefängnisses, nach seinem Erbauer, dem Könige Servius Tullius, benannt, das Tullianum (vgl. Varro LL. 5, 151. Fest. 356 [b], 16), Sall. Cat. 55, 3. Liv. 29, 22, 10: dafür inferior carcer, Liv. 34, 44, 8. – Adv. Tulliānē, tullianisch, nach Art des Tullius, Augustin. adv. Pelagon. 2, 10, 37. Prisc. inst. 15, 37 u. de accent. § 47. p. 528, 25 K.; vgl. Serg. expl. in Donat. 512, 26 K. ›cum dicimus Tulliane, non possumus dicere Tullianius, quia non dico Tullianior‹.

    lateinisch-deutsches > Tullius [1]

  • 4 Tullius

    1. Tullius, a, um, ein röm. Familienname. Bekannt sind: der sechste röm. König Serv. Tullius; M. Tullius Cicero, der bekannte Staatsmann u. Redner in Rom (vgl. Cicero), sowie auch seine Tochter Tullia u. sein Bruder Q. Tullius Cicero: dah. vorzugsw. von M. Tullius Cicero, cincinat ore Tullius, Auson. epist. 16, 15: Demosthenis et Tullii Philippicae, Hieron. epist. 57, 13: legere Tullium, Hieron. epist. 22, 30: Demosthenes legendus aut Tullius est, Hieron. epist. 29, 1. – Dav. Tullianus, a, um, tullianisch, des Tullius (bes. des M. Tullius Cicero), caput, Cic.: semis, die sechs Prozent des (unbekannten) Tullius, Cic.: epistulae, Fronto: puritas, Hieron.: exempla, Prob.: Scipio, bei Cicero redend eingeführt, Macr.: alqm in epistula sua maxime exhibere Tullianum (als einen Ciceronianer), Fronto. – subst., a) Tulliāna, ae, f. (sc. oratio), die Rede Ciceros für M. Tullius, Grill. comment. in Cic. de inv. 604, 27 Halm. – b) Tulliānum, ī, n., ein unterirdischer Teil des röm. Staatsgefängnisses, nach seinem Erbauer, dem Könige Servius Tullius, benannt, das Tullianum (vgl. Varro LL. 5, 151. Fest. 356 , 16), Sall. Cat. 55, 3. Liv. 29, 22, 10: dafür inferior carcer, Liv. 34, 44, 8. – Adv. [b]Tulliānē, tullianisch, nach Art des Tullius, Augustin. adv. Pelagon. 2, 10, 37. Prisc. inst. 15, 37 u. de accent. § 47. p. 528, 25 K.; vgl. Serg. expl. in
    ————
    Donat. 512, 26 K. ›cum dicimus Tulliane, non possumus dicere Tullianius, quia non dico Tullianior‹.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Tullius

  • 5 Cicero

    Cicero, Cicero. – ein Anhänger des C., Ciceronianus: nach Art des C., Tulliane (z. B. iocari, Spät.).

    deutsch-lateinisches > Cicero

  • 6 Tullianum

    Tullĭus, i, m.; Tullĭa, ae, f., the name of a Roman gens. Esp.,
    I.
    Servius Tullius, the sixth king of Rome, Liv. 1, 41 sqq. —
    II.
    M. Tullius Cicero, the renowned statesman and orator.
    III.
    Q. Tullius Cicero, his brother.
    IV.
    M. Tullius Tiro, a freedman of M. Cicero.
    V.
    Fem. Tullia, a daughter of king Servius Tullius, and wife of Tarquinius Superbus. —Also,
    VI.
    A daughter of M. Tullius Cicero. —Hence, Tullĭā-nus, a, um, adj., of or belonging to a Tullius, Tullian:

    semis,

    Cic. Att. 15, 29, 1:

    caput,

    id. ib. 15, 26, 4: Scipio, i. e. introduced in Cicero's Somnium Scipionis, Macr. Somn. Scip. 1, 1.— Subst.: Tullĭānum, i, n., the dungeon of the state-prison in Rome, built by king Servius Tullius, Varr. L. L. 5, § 151 Müll.; Sall. C. 55, 3 sq.; Liv. 29, 22, 10; cf. Becker, Antiq. 1, p. 262 sq.— Adv.: Tullĭānē, in the manner of M. Tullius Cicero: jocari, Aug. contr. Pelag. 2, 10, 37.

    Lewis & Short latin dictionary > Tullianum

  • 7 Tullius

    Tullĭus, i, m.; Tullĭa, ae, f., the name of a Roman gens. Esp.,
    I.
    Servius Tullius, the sixth king of Rome, Liv. 1, 41 sqq. —
    II.
    M. Tullius Cicero, the renowned statesman and orator.
    III.
    Q. Tullius Cicero, his brother.
    IV.
    M. Tullius Tiro, a freedman of M. Cicero.
    V.
    Fem. Tullia, a daughter of king Servius Tullius, and wife of Tarquinius Superbus. —Also,
    VI.
    A daughter of M. Tullius Cicero. —Hence, Tullĭā-nus, a, um, adj., of or belonging to a Tullius, Tullian:

    semis,

    Cic. Att. 15, 29, 1:

    caput,

    id. ib. 15, 26, 4: Scipio, i. e. introduced in Cicero's Somnium Scipionis, Macr. Somn. Scip. 1, 1.— Subst.: Tullĭānum, i, n., the dungeon of the state-prison in Rome, built by king Servius Tullius, Varr. L. L. 5, § 151 Müll.; Sall. C. 55, 3 sq.; Liv. 29, 22, 10; cf. Becker, Antiq. 1, p. 262 sq.— Adv.: Tullĭānē, in the manner of M. Tullius Cicero: jocari, Aug. contr. Pelag. 2, 10, 37.

    Lewis & Short latin dictionary > Tullius

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»