-
1 πατρο-δώρητος
πατρο-δώρητος, vom Vater geschenkt, gegeben, Luc. Tragodop. 268.
-
2 περι-κρεμής
περι-κρεμής, ές, darum od. daran hangend, ναὸς περικρεμὴς ἀναϑήμασι, Luc. Tragodop. 141, ein Tempel, in welchem Geschenke aufgehängt sind.
-
3 περι-κονδυλο-πωρο-φίλα
περι-κονδυλο-πωρο-φίλα, ἡ, die Geschwulst an den Fingergelenken liebende, bei Luc. Tragodop. 201 komisches Beiwort der Gicht.
Griechisch-deutsches Handwörterbuch > περι-κονδυλο-πωρο-φίλα
-
4 πολύ-πρᾳος
πολύ-πρᾳος, sehr milde; Luc. Tragödop. 134, im superl.
-
5 στροβητός
στροβητός, herumgedreht, gewaltsam bewegt, Luc. Tragodop. 199.
-
6 συν-ναύ-κληρος
συν-ναύ-κληρος, Mitbesitzer des Schiffes, Luc. Tragodop. 328.
-
7 συν-οχμάζω
συν-οχμάζω, zusammenhalten, Lucian. Tragodop. 215.
-
8 σφυρο-πρησι-πύρα
σφυρο-πρησι-πύρα, ἡ, die Ferse mit Feuer brennend, Beiwort des Podagra, Luc. Tragodop. 199.
-
9 τρῡγών
τρῡγών, όνος, ἡ, 1) die Turteltaube, nach ihrer girrenden Stimme genannt; Ar. Av. 309. 979; τρυγόνος λαλίστερος, sprichwörtlich von großer Geschwätzigkeit, Zenob. 6, 8; vgl. Mein. Men. p. 148 und Theocr. 15, 88. – 2) eine Rochenart mit einem Stachel am Schwanz; Epicharm. bei Ath. VII, 309 d; Luc. Tragodop. 262.
-
10 τῆλις
-
11 χάλιξ
χάλιξ, ικος, ὁ, ἡ, kleiner Stein, Kies, Schutt zum Ausfüllen, auch der Feldstein zum Bauen, behauener Mauerstein; Ar. Av. 839; Thuc. 1, 93; ἐστρωμένην χάλιξιν εἰςέβην ὁδόν Luc. Tragodop. 255; vgl. Plut. Cim. 13; Kalkstein, ungebrannter Kalk, vgl. κάχληξ, calx.
-
12 ψαίρω
ψαίρω, 1) eigtl. streichen, streicheln, reiben, schaben. – 2) gew. intrans., von jeder leichten, sanften Bewegung und dem dadurch erweckten Geräusch; daher bes. von dem Säuseln, Zittern der im Winde bewegten Blätter, säuseln, flüstern; nach Schol. Eur. Phoen. 1399 war ψαίρει τὸ ἄρμενον ein Schifferausdruck, ὅταν μὴ πολὺς ἄνεμος πνέῃ; u. ähnl. erkl. es Galen. u. Erotian. bei Hippocr., wie Schol. Ar. ἡσυχῆ διακινεῖσϑαι καὶ ψοφεῖν; überh. schwanken, sich schwankend hin und her bewegen, ἀλλὰ λιγὺ ψαίρει κείνου περὶ δέρμα πίτυς Luc. Tragodop. 314; – ψαίρειν οἶμον αἰϑέρος, hinsäuseln durch die Aetherbahn, Aesch. Prom. 394.
-
13 βραχυ-βλαβής
βραχυ-βλαβής, ές, kurz, wenig schadend, Luc. Tragodop. 322.
-
14 γριφ-ώδης
-
15 γυῖον
γυῖον, τό, das Glied, verwandt mit γύης, γύαλον, ursprünglich also wohl Bezeichnung solcher Stellen des Leibes, wo eine Biegung, eine Krümmung stattfinden kann, Ellenbogen, Knie u. dgl. Bei Hom., welcher das Wort nur in den Formen γυῖα und γυίων hat, γυίων Iliad. 24, 514 Odyss. 6, 140. 10, 363, γυῖα sehr oft, bezeichnet es, nach Aristarchs Beobachtung, Lehrs Aristarch. 119, ausschließlich Hände und Füße: γυῖα δ' ἔϑηκεν ἐλαφρά, πὀδας καὶ χεῖρας ὕπερϑεν Iliad. 5, 122. 13, 61. 23, 772; οὐ γὰρ ἔτ' ἔμπεδα γυῖα, φίλος, πόδες, οὐδ' ἔτι χεῖρες ὤμων ἀμφοτέρωϑεν ἐπαΐσσονται ἐλαφραί Iliad. 23, 627; daselbst Scholl. Aristonic. und Nicanor., vom Epitomatorin Eins verschmolzen, ἡ διπλῆ, ὅτι ἀπὸ τοῠ γάρ ἦρκται, τὸ αἰτιατικὸν προτάξας· καὶ ὅτι ἐπεξηγήσατο τὴν ἔμπεδα γυῖα λέξιν. βραχὺ δὲ διασταλτέον ἐπὶ τὸ φίλος, ὅτι ὡς εἴρηται, ἐπεξηγεῖται τὰ γυῖα, ὅτι πόδες καὶ χεῖρες: von βραχύ an Nicanor, das δέ und das ὡς εἴρηται vom Epitomator eingeschoben; Iliad. 24, 514 αὐτὰρ ἐπεί ῥα γόοιο τετάρπετο δῖος Ἀχιλλεύς, καί οἱ ἀπὸ πραπίδων ἦλϑ' ἵμερος ἠδ' ἀπὸ γυίων, Scholl. Aristonic. ἀϑετεῖται· προείρηται γὰρ ἱκανῶς διὰ τοῦ »αὐτὰρ ἐπεί ῥα γόοιο«· καὶ ἀκύρως τέϑειται τὸ γυίων· οὐ γὰρ οὕτως λέγει πάντα τὰ μέλη, ἀλλὰ μόνον τὰς χεῖρας καὶ τοὺς πόδας; Iliad. 13, 512 οὐ γὰρ ἔτ' ἔμπεδα γυῖα ποδῶν ἦν ὁρμηϑέντι, οὔτ' ἄρ' ἐπᾱῖξαι μεϑ' ἑὸν βέλος οὔτ' ἀλέασϑαι, genitiv. definitiv. γυῖα ποδῶν, die πόδες sind die γυῖα; Iliad. 8, 34 ὑπό τε τρόμος ἔλλαβε γυῖα; 13, 435 πέδησε δὲ φαίδιμα γυῖα; 7, 6 καμάτῳ δ' ὑπὸ γυῖα λέλυνται; 10, 390 ὑπὸ δ' ἔτρεμε γυῖα. – Pind. Pyth. 3. 52 dativ. plur. γυίοις; N. 7, 73 singul. γυῖον (vgl. Theocr. 22, 121); Ol. 8, 68 für σῶμα, wie Hippocr.; Luc. Tragödop. 297; – μητρὸς γυῖα, Mutterschoß, H. h. Merc. 20; Callim. Dian. 25. – Selten in Prosa bei Sp., wie Plut. Arist. 14 οὐ μόνον στέρνα καὶ κεφαλὴν ἀλλὰ καὶ τὰ γυῖα.
-
16 κωλῡσί-δρομος
κωλῡσί-δρομος, das Laufen hemmend, hindernd, die Gicht, Luc. Tragodop. 198, im fem. κωλυσιδρόμα.
-
17 κατ-ῑθύνω
-
18 κερ-αύλης
κερ-αύλης, ὁ, = κεραταύλης; Luc. Tragodop. 33; Archil. Poll. 4, 71.
-
19 κορδυβαλλῶδες
κορδυβαλλῶδες πέδον, τό, Luc. Tragodop. 223, wird für κορδυλο-βαλλῶδες, von κορδύλη, erkl. u. soll einen festgeschlagenen od. gestampften Estrich bezeichnen.
-
20 γονυ-καμψ-επί-κυρτος
γονυ-καμψ-επί-κυρτος, das Knie ganz krumm biegend, ποδάγρα Luc. Tragodop. 202.
Перевод: со всех языков на немецкий
с немецкого на все языки- С немецкого на:
- Все языки
- Со всех языков на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
Tragodop
Страницы