Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

Trōĭădes

  • 1 Troiades

    Trōiades, um, f., s. 1. Trōs.

    lateinisch-deutsches > Troiades

  • 2 Troiades

    Trōiades, um, f., s. Tros.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Troiades

  • 3 Troiades

    Trōĭădes, um, v. 1. Tros, B. 6.

    Lewis & Short latin dictionary > Troiades

  • 4 Tros [1]

    1. Trōs, Trōis, m. (Τρώς), Sohn des Erichthonius, Enkel des Dardanus, König in Phrygien, nach dem Troja benannt wurde, Verg. georg. 3, 36. Ov. fast. 4, 33. Sil. 11, 297. – Dav. abgeleitet Trōia od. Trōïa, ae, f. (Τροία, poet. Τροΐα), die Stadt Troja, 1) eig., Mela 2, 3, 6 (2. § 45). Liv. 1, 1. Verg. Aen. 1, 1. Ov. met. 11, 199 sq.; 13, 404 sq. – 2) übtr.: a) der von Äneas auf laurentinischem Gebiete in Italien erbaute Ort, Liv. 1, 1, 3. – b) der von Helenus in Epirus erbaute Ort, Ov. met. 13, 721. Verg. Aen. 3, 349. – c) ein röm. Wettrennspiel zu Pferde, Verg. Aen. 5, 596 sqq. Suet. Caes. 39, 2: Troiae lusus, Suet. Aug. 43, 2; Claud. 21; 3: Troiae decursio, Suet. Cal. 18, 3: Troiae ludicrum, Tac. ann. 11, 11. Vgl. Paul. ex Fest. 367, 5.

    Dav. abgel.: A) Trōius, a, um (Τρώϊος), zu Troja gehörig, troïsch, tellus, Catull.: Aeneas, Verg. – B) Trōiānus, a, um, zu Troja gehörig, trojanisch, urbs, Troja, Verg. u. Lact.: moenia, Ov.: equus, Cic. u. Iustin.: bellum, Hor., Ov., Quint. u. Iustin.: Troianis temporibus, Aur. Vict. u. Iustin.: Troi. iudex, d.i. Paris, Hor. u. Ov.: ludi, d.i. das Trojaspiel (s. oben Troiano. 2, c), Suet.: porcus, ein gefülltes Schwein (als Tafelgericht), Mart. – Sprichw., equus Troianus, von einer verborgenen Gefahr, intus, intus, inquam, est equus Troianus, a quo numquam me consule dormientes opprimemini, Cic. Mur. 78. – Plur. subst., Troiānī, ōrum, m., die Einw. von Troja, die Trojaner, Lucr., Cic. u.a. – C) Troicus, a, um (Τρωϊκός), zu Troja gehörig, troïsch, tempora, Cic.: bellum, Vell. u. Auson.: Vesta, Vell. u. Ov.: ignis, das beständig unterhaltene Feuer der Vesta in Rom, Stat. – D) Trōs, ōis, m. (Τρώς), der Troer, Trojaner, Verg. u.a. (kollektiv = der Troer, Auson. edyll. 12. De hist. 19. p. 137, 1 Schenkl): Plur. Trōes, um, Akk. as, m. (Τρῶες), die Troer, Verg. u. Ov. – E) Trōas, ados, Akk. ada, adi. fem. (Τρωάς), trojanisch, humus, Ov.: matres, Ov.: torba, Sen. poët. – häufiger subst., a) die Trojanerin, Verg. u. Ov.: Plur. Trōades, Akk. adas, f., die Trojanerinnen, Titel einer Tragödie des Q. Cicero, Cic. – b) die Landschaft Troas, Nep. u. Plin. – Nbf. Trōada, wov. Akk. Troadam, Iul. Val. 3, 60 (3, 35). – F) Trōiadēs, ae, m. (Τρωϊάδης), der Trojaner, Tr. puer. als Gestirn = der Wassermann, Anthol. Lat. 619, 6 (485, 6). – G) Trōiades, um, f. (Τρωϊάδες), Trojanerinnen, Pers. 1, 4. – H) Trōadēnsis, e, in od. aus der Landschaft Troas, metallum, Cod. Theod. 11, 28.

    lateinisch-deutsches > Tros [1]

  • 5 Tros

    1. Trōs, Trōis, m. (Τρώς), Sohn des Erichthonius, Enkel des Dardanus, König in Phrygien, nach dem Troja benannt wurde, Verg. georg. 3, 36. Ov. fast. 4, 33. Sil. 11, 297. – Dav. abgeleitet Trōia od. Trōïa, ae, f. (Τροία, poet. Τροΐα), die Stadt Troja, 1) eig., Mela 2, 3, 6 (2. § 45). Liv. 1, 1. Verg. Aen. 1, 1. Ov. met. 11, 199 sq.; 13, 404 sq. – 2) übtr.: a) der von Äneas auf laurentinischem Gebiete in Italien erbaute Ort, Liv. 1, 1, 3. – b) der von Helenus in Epirus erbaute Ort, Ov. met. 13, 721. Verg. Aen. 3, 349. – c) ein röm. Wettrennspiel zu Pferde, Verg. Aen. 5, 596 sqq. Suet. Caes. 39, 2: Troiae lusus, Suet. Aug. 43, 2; Claud. 21; 3: Troiae decursio, Suet. Cal. 18, 3: Troiae ludicrum, Tac. ann. 11, 11. Vgl. Paul. ex Fest. 367, 5.
    Dav. abgel.: A) Trōius, a, um (Τρώϊος), zu Troja gehörig, troïsch, tellus, Catull.: Aeneas, Verg. – B) Trōiānus, a, um, zu Troja gehörig, trojanisch, urbs, Troja, Verg. u. Lact.: moenia, Ov.: equus, Cic. u. Iustin.: bellum, Hor., Ov., Quint. u. Iustin.: Troianis temporibus, Aur. Vict. u. Iustin.: Troi. iudex, d.i. Paris, Hor. u. Ov.: ludi, d.i. das Trojaspiel (s. oben Troia no. 2, c), Suet.: porcus, ein gefülltes Schwein (als Tafelgericht), Mart. – Sprichw., equus Troianus, von einer verborgenen Gefahr, intus, intus, inquam, est equus Troianus, a quo numquam me consule dor-
    ————
    mientes opprimemini, Cic. Mur. 78. – Plur. subst., Troiānī, ōrum, m., die Einw. von Troja, die Trojaner, Lucr., Cic. u.a. – C) Troicus, a, um (Τρωϊκός), zu Troja gehörig, troïsch, tempora, Cic.: bellum, Vell. u. Auson.: Vesta, Vell. u. Ov.: ignis, das beständig unterhaltene Feuer der Vesta in Rom, Stat. – D) Trōs, ōis, m. (Τρώς), der Troer, Trojaner, Verg. u.a. (kollektiv = der Troer, Auson. edyll. 12. De hist. 19. p. 137, 1 Schenkl): Plur. Trōes, um, Akk. as, m. (Τρῶες), die Troer, Verg. u. Ov. – E) Trōas, ados, Akk. ada, adi. fem. (Τρωάς), trojanisch, humus, Ov.: matres, Ov.: torba, Sen. poët. – häufiger subst., a) die Trojanerin, Verg. u. Ov.: Plur. Trōades, Akk. adas, f., die Trojanerinnen, Titel einer Tragödie des Q. Cicero, Cic. – b) die Landschaft Troas, Nep. u. Plin. – Nbf. Trōada, wov. Akk. Troadam, Iul. Val. 3, 60 (3, 35). – F) Trōiadēs, ae, m. (Τρωϊάδης), der Trojaner, Tr. puer. als Gestirn = der Wassermann, Anthol. Lat. 619, 6 (485, 6). – G) Trōiades, um, f. (Τρωϊάδες), Trojanerinnen, Pers. 1, 4. – H) Trōadēnsis, e, in od. aus der Landschaft Troas, metallum, Cod. Theod. 11, 28.
    ————————
    2. Trōs, der Troer, s. 1. Tros no. D.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Tros

  • 6 Trojani

    1.
    Trōs, Trōis, m., = Trôs, a king of Phrygia, after whom Troy was named; he was the son of Erichthonius and grandson of Dardanus, Verg. G. 3, 36; Ov. F. 4, 33; Sil. 11, 297; Aus. Idyll. 12, 19.—Hence,
    A.
    Trōja or Trōia, ae, f., Troy, a city of Phrygia, Mel. 2, 3, 6; Liv. 1, 1; Verg. A. 1, 1; 3, 3; Ov. M. 11, 199 sq.; 13, 404 sq.—
    2.
    Transf.
    a. b.
    A place settled by Helenus in Epirus, Ov. M. 13, 721; Verg. A. 3, 349.—
    c.
    A Roman game played on horseback, a sort of sham-fight, Verg. A. 5, 596 sq.; Suet. Caes. 39; id. Aug. 43; id. Calig. 18 fin.; id. Claud. 21; cf. Fest. p. 367.—Hence,
    B.
    Trōĭus, a, um, adj., of or belonging to Troy, Trojan:

    Aeneas,

    Verg. A. 1, 596; Ov. M. 14, 156:

    heros,

    i. e. Æsacus, id. ib. 11, 773:

    sacra,

    Tib. 2, 5, 40 (Troica, Müll.):

    arma,

    Verg. A. 1, 249; 3, 306:

    gaza,

    id. ib. 1, 119.—
    2.
    Trōjānus, a, um, adj., of or belonging to Troy, Trojan:

    urbs,

    i. e. Troy, Verg. A. 1, 624:

    moenia,

    Ov. M. 13, 23:

    regna,

    id. ib. 9, 232:

    opes,

    Verg. A. 2, 4:

    bellum,

    Hor. Ep. 1, 2, 1; Ov. M. 15, 160:

    tempora,

    Hor. C. 1, 28, 11; Ov. M. 8, 365; Sen. Cons. Helv. 8, 6; id. Ep. 88, 40:

    judex,

    i. e. Paris, Ov. F. 4, 121: ludi, i. e. the game of Troy (v. 2. c. supra), Suet. Tib. 6.— Prov.: equus Trojanus, for a concealed danger, a secret artifice:

    intus, intus inquam est equus Trojanus,

    Cic. Mur. 37, 78. —Equus Trojanus is also the title of a tragedy of Nœvius, Cic. Fam. 7, 16, 1; 7, 1, 2.— Subst.
    (α).
    Trōjāni, ōrum, m., the inhabitants of Troy, the Trojans, Cic. Div. 2, 39, 82; id. Inv. 1, 22, 32; id. Phil. 2, 22, 59; Lucr. 1, 476; Verg. A. 11, 421; Ov. M. 13, 702; Liv. 1, 1, 2; Sen. Ep. 27, 5.—
    (β).
    Trō-jānum, i, n., a country-place in Latium, Cic. Att. 9, 13, 6.—
    3.
    Trōĭcus, a, um, adj., of or belonging to Troy, Trojan:

    tempora,

    Cic. Brut. 10, 40:

    bellum,

    Vell. 1, 5, 3; Ov. P. 2, 10, 14:

    Vesta,

    id. M. 15, 730; cf.

    ignis,

    the perpetual fire which was kept in the temple of Vesta at Rome, Stat. S. 1, 1, 35:

    fata,

    Ov. H. 1, 28.—
    4.
    Trōs, ōis, m., a Trojan. Verg. A. 1, 574; 10, 108; 6, 52.— Plur., Verg. A. 1, 172; 2, 325; 5, 265; 12, 137; Ov H. 1, 13; id. M. 12, 67; 13, 91; 13, 269.—
    5.
    Trōăs, ădis or ădŏs, adj. f., Trojan:

    in agro Troade,

    Nep. Paus. 3, 3:

    humus,

    Ov. H. 13, 94:

    matres,

    ib. ib. 16, 183:

    turba,

    Sen. Troad. 84.—More freq.,
    b.
    Subst.
    (α).
    A Trojan woman, Ov. M. 13, 566; 13, 421; 13, 481; id. H. 13, 137; Verg. A. 5, 613. —
    (β).
    Troas, the title of a tragedy by Q. Cicero, Cic. Q. Fr. 3, 6, 7: Troades, the title of a tragedy by Seneca.
    (γ).
    The region about Troy, the Troad, Plin. 5, 30, 32, § 121; Nep. Paus. 3, 3; Mel. 1, 2; 1, 18; 2, 7. —
    6.
    Trōĭădes, um, f., Trojan women, Pers. 1, 4.
    2.
    Trōs, ōis, m., v. 1. Tros, B. 4.

    Lewis & Short latin dictionary > Trojani

  • 7 Trojanum

    1.
    Trōs, Trōis, m., = Trôs, a king of Phrygia, after whom Troy was named; he was the son of Erichthonius and grandson of Dardanus, Verg. G. 3, 36; Ov. F. 4, 33; Sil. 11, 297; Aus. Idyll. 12, 19.—Hence,
    A.
    Trōja or Trōia, ae, f., Troy, a city of Phrygia, Mel. 2, 3, 6; Liv. 1, 1; Verg. A. 1, 1; 3, 3; Ov. M. 11, 199 sq.; 13, 404 sq.—
    2.
    Transf.
    a. b.
    A place settled by Helenus in Epirus, Ov. M. 13, 721; Verg. A. 3, 349.—
    c.
    A Roman game played on horseback, a sort of sham-fight, Verg. A. 5, 596 sq.; Suet. Caes. 39; id. Aug. 43; id. Calig. 18 fin.; id. Claud. 21; cf. Fest. p. 367.—Hence,
    B.
    Trōĭus, a, um, adj., of or belonging to Troy, Trojan:

    Aeneas,

    Verg. A. 1, 596; Ov. M. 14, 156:

    heros,

    i. e. Æsacus, id. ib. 11, 773:

    sacra,

    Tib. 2, 5, 40 (Troica, Müll.):

    arma,

    Verg. A. 1, 249; 3, 306:

    gaza,

    id. ib. 1, 119.—
    2.
    Trōjānus, a, um, adj., of or belonging to Troy, Trojan:

    urbs,

    i. e. Troy, Verg. A. 1, 624:

    moenia,

    Ov. M. 13, 23:

    regna,

    id. ib. 9, 232:

    opes,

    Verg. A. 2, 4:

    bellum,

    Hor. Ep. 1, 2, 1; Ov. M. 15, 160:

    tempora,

    Hor. C. 1, 28, 11; Ov. M. 8, 365; Sen. Cons. Helv. 8, 6; id. Ep. 88, 40:

    judex,

    i. e. Paris, Ov. F. 4, 121: ludi, i. e. the game of Troy (v. 2. c. supra), Suet. Tib. 6.— Prov.: equus Trojanus, for a concealed danger, a secret artifice:

    intus, intus inquam est equus Trojanus,

    Cic. Mur. 37, 78. —Equus Trojanus is also the title of a tragedy of Nœvius, Cic. Fam. 7, 16, 1; 7, 1, 2.— Subst.
    (α).
    Trōjāni, ōrum, m., the inhabitants of Troy, the Trojans, Cic. Div. 2, 39, 82; id. Inv. 1, 22, 32; id. Phil. 2, 22, 59; Lucr. 1, 476; Verg. A. 11, 421; Ov. M. 13, 702; Liv. 1, 1, 2; Sen. Ep. 27, 5.—
    (β).
    Trō-jānum, i, n., a country-place in Latium, Cic. Att. 9, 13, 6.—
    3.
    Trōĭcus, a, um, adj., of or belonging to Troy, Trojan:

    tempora,

    Cic. Brut. 10, 40:

    bellum,

    Vell. 1, 5, 3; Ov. P. 2, 10, 14:

    Vesta,

    id. M. 15, 730; cf.

    ignis,

    the perpetual fire which was kept in the temple of Vesta at Rome, Stat. S. 1, 1, 35:

    fata,

    Ov. H. 1, 28.—
    4.
    Trōs, ōis, m., a Trojan. Verg. A. 1, 574; 10, 108; 6, 52.— Plur., Verg. A. 1, 172; 2, 325; 5, 265; 12, 137; Ov H. 1, 13; id. M. 12, 67; 13, 91; 13, 269.—
    5.
    Trōăs, ădis or ădŏs, adj. f., Trojan:

    in agro Troade,

    Nep. Paus. 3, 3:

    humus,

    Ov. H. 13, 94:

    matres,

    ib. ib. 16, 183:

    turba,

    Sen. Troad. 84.—More freq.,
    b.
    Subst.
    (α).
    A Trojan woman, Ov. M. 13, 566; 13, 421; 13, 481; id. H. 13, 137; Verg. A. 5, 613. —
    (β).
    Troas, the title of a tragedy by Q. Cicero, Cic. Q. Fr. 3, 6, 7: Troades, the title of a tragedy by Seneca.
    (γ).
    The region about Troy, the Troad, Plin. 5, 30, 32, § 121; Nep. Paus. 3, 3; Mel. 1, 2; 1, 18; 2, 7. —
    6.
    Trōĭădes, um, f., Trojan women, Pers. 1, 4.
    2.
    Trōs, ōis, m., v. 1. Tros, B. 4.

    Lewis & Short latin dictionary > Trojanum

  • 8 Tros

    1.
    Trōs, Trōis, m., = Trôs, a king of Phrygia, after whom Troy was named; he was the son of Erichthonius and grandson of Dardanus, Verg. G. 3, 36; Ov. F. 4, 33; Sil. 11, 297; Aus. Idyll. 12, 19.—Hence,
    A.
    Trōja or Trōia, ae, f., Troy, a city of Phrygia, Mel. 2, 3, 6; Liv. 1, 1; Verg. A. 1, 1; 3, 3; Ov. M. 11, 199 sq.; 13, 404 sq.—
    2.
    Transf.
    a. b.
    A place settled by Helenus in Epirus, Ov. M. 13, 721; Verg. A. 3, 349.—
    c.
    A Roman game played on horseback, a sort of sham-fight, Verg. A. 5, 596 sq.; Suet. Caes. 39; id. Aug. 43; id. Calig. 18 fin.; id. Claud. 21; cf. Fest. p. 367.—Hence,
    B.
    Trōĭus, a, um, adj., of or belonging to Troy, Trojan:

    Aeneas,

    Verg. A. 1, 596; Ov. M. 14, 156:

    heros,

    i. e. Æsacus, id. ib. 11, 773:

    sacra,

    Tib. 2, 5, 40 (Troica, Müll.):

    arma,

    Verg. A. 1, 249; 3, 306:

    gaza,

    id. ib. 1, 119.—
    2.
    Trōjānus, a, um, adj., of or belonging to Troy, Trojan:

    urbs,

    i. e. Troy, Verg. A. 1, 624:

    moenia,

    Ov. M. 13, 23:

    regna,

    id. ib. 9, 232:

    opes,

    Verg. A. 2, 4:

    bellum,

    Hor. Ep. 1, 2, 1; Ov. M. 15, 160:

    tempora,

    Hor. C. 1, 28, 11; Ov. M. 8, 365; Sen. Cons. Helv. 8, 6; id. Ep. 88, 40:

    judex,

    i. e. Paris, Ov. F. 4, 121: ludi, i. e. the game of Troy (v. 2. c. supra), Suet. Tib. 6.— Prov.: equus Trojanus, for a concealed danger, a secret artifice:

    intus, intus inquam est equus Trojanus,

    Cic. Mur. 37, 78. —Equus Trojanus is also the title of a tragedy of Nœvius, Cic. Fam. 7, 16, 1; 7, 1, 2.— Subst.
    (α).
    Trōjāni, ōrum, m., the inhabitants of Troy, the Trojans, Cic. Div. 2, 39, 82; id. Inv. 1, 22, 32; id. Phil. 2, 22, 59; Lucr. 1, 476; Verg. A. 11, 421; Ov. M. 13, 702; Liv. 1, 1, 2; Sen. Ep. 27, 5.—
    (β).
    Trō-jānum, i, n., a country-place in Latium, Cic. Att. 9, 13, 6.—
    3.
    Trōĭcus, a, um, adj., of or belonging to Troy, Trojan:

    tempora,

    Cic. Brut. 10, 40:

    bellum,

    Vell. 1, 5, 3; Ov. P. 2, 10, 14:

    Vesta,

    id. M. 15, 730; cf.

    ignis,

    the perpetual fire which was kept in the temple of Vesta at Rome, Stat. S. 1, 1, 35:

    fata,

    Ov. H. 1, 28.—
    4.
    Trōs, ōis, m., a Trojan. Verg. A. 1, 574; 10, 108; 6, 52.— Plur., Verg. A. 1, 172; 2, 325; 5, 265; 12, 137; Ov H. 1, 13; id. M. 12, 67; 13, 91; 13, 269.—
    5.
    Trōăs, ădis or ădŏs, adj. f., Trojan:

    in agro Troade,

    Nep. Paus. 3, 3:

    humus,

    Ov. H. 13, 94:

    matres,

    ib. ib. 16, 183:

    turba,

    Sen. Troad. 84.—More freq.,
    b.
    Subst.
    (α).
    A Trojan woman, Ov. M. 13, 566; 13, 421; 13, 481; id. H. 13, 137; Verg. A. 5, 613. —
    (β).
    Troas, the title of a tragedy by Q. Cicero, Cic. Q. Fr. 3, 6, 7: Troades, the title of a tragedy by Seneca.
    (γ).
    The region about Troy, the Troad, Plin. 5, 30, 32, § 121; Nep. Paus. 3, 3; Mel. 1, 2; 1, 18; 2, 7. —
    6.
    Trōĭădes, um, f., Trojan women, Pers. 1, 4.
    2.
    Trōs, ōis, m., v. 1. Tros, B. 4.

    Lewis & Short latin dictionary > Tros

См. также в других словарях:

  • Euripide — Statuette d Euripide assis avec la liste de ses œuvres, IIe siècle ap. J. C., musée du Louvre …   Wikipédia en Français

  • Les Troyennes — (en grec : Τρῳάδες / Trōiádes) est une tragédie d’Euripide, représentée pour la première fois durant les Grandes Dionysies du printemps de 415 av. J.C. La particularité des Troyennes réside dans son appartenance à une trilogie : alors… …   Wikipédia en Français

  • Alexandros (Euripides) — Alexandros (altgriechisch Ἀλέξανδρος) ist eine in Fragmenten erhaltene Tragödie des griechischen Dramatikers Euripides, die 415 v. Chr. als erster Teil einer Trilogie anlässlich der Dionysien uraufgeführt wurde. Die beiden anderen Teile der… …   Deutsch Wikipedia

  • POLYDAMAS — I. POLYDAMAS Pancratiastes, aemulatus Herculem, leonem, in Olympo monte, inermis superavit, taurum ingentem apprehensis extremis pedibus retro tenebut, currum agitatum sese opponendo alterâ manu comprehensum ex cursu retrahebat, in equosque… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • TROAS — regio Asiae minoris quam Ptol. minorem Phrygiam vocat, Hellesponto adiacens, cum urbe cognomine vide infra. Hanc regonem Homer. ab Asopo fluv. usque ad Caici flum. ostia produxit. Plin. l. 5. c. 30. autem, ceterique recentiores Lectô promuntoriô… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»