-
1 Thynnius
Thynnius, s. Thȳnī.
-
2 Thynnius
Thynnius, s. Thyni.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Thynnius
-
3 Thyni
Thȳnī, ōrum, m. (Θυνοί), eine thrazische Völkerschaft, die urspr. in der Nähe von Salmydessus am Schwarzen Meere wohnte u. nach Asien zog, wo sie an der Seeküste Bithyniens ihre Wohnsitze hatte, Plin. 4, 41; 5, 145 u. 150. Catull. 25, 7. – Dav.: A) Thȳnēus (Thynnaeus), a, um, thynëisch, litora, Val. Flacc. 4, 424. – B) Thȳnia, ae, f. (Θυνία), Thynien, die nördl. Gegend von Bithynien, die von den Thyniern bewohnt wurde, Catull. 31, 5 (wo jetzt nach den besten codd. Thunia gelesen wird): Nbf. Thynna, ae, f., Isid. orig. 19, 32. – C) Thȳniacus (Merkel Thynniacus), a, um, thyniazisch, sinus, am Schwarzen Meere in Thrazien, Ov. trist. 1, 10, 35. – D) Thȳnias, adis, f. (Θυνιάς, thynisch, nymphis Thyniasin (dat. graec.), Prop. 1, 20, 34. – E) Thȳnicus (Thynnicus), a, um, thynisch, lima, Anthol. Lat. 82 M. (b. Isid. orig. 19, 32, 6). – F) Thynnius, a, um, thynnisch, anulus, Isid. orig. 19, 32. § 5 u. 6. – G) Thȳnos, a, um, thynisch, merx. Hor. carm. 3, 7, 3.
-
4 Thyni
Thȳnī, ōrum, m. (Θυνοί), eine thrazische Völkerschaft, die urspr. in der Nähe von Salmydessus am Schwarzen Meere wohnte u. nach Asien zog, wo sie an der Seeküste Bithyniens ihre Wohnsitze hatte, Plin. 4, 41; 5, 145 u. 150. Catull. 25, 7. – Dav.: A) Thȳnēus (Thynnaeus), a, um, thynëisch, litora, Val. Flacc. 4, 424. – B) Thȳnia, ae, f. (Θυνία), Thynien, die nördl. Gegend von Bithynien, die von den Thyniern bewohnt wurde, Catull. 31, 5 (wo jetzt nach den besten codd. Thunia gelesen wird): Nbf. Thynna, ae, f., Isid. orig. 19, 32. – C) Thȳniacus (Merkel Thynniacus), a, um, thyniazisch, sinus, am Schwarzen Meere in Thrazien, Ov. trist. 1, 10, 35. – D) Thȳnias, adis, f. (Θυνιάς, thynisch, nymphis Thyniasin (dat. graec.), Prop. 1, 20, 34. – E) Thȳnicus (Thynnicus), a, um, thynisch, lima, Anthol. Lat. 82 M. (b. Isid. orig. 19, 32, 6). – F) Thynnius, a, um, thynnisch, anulus, Isid. orig. 19, 32. § 5 u. 6. – G) Thȳnos, a, um, thynisch, merx. Hor. carm. 3, 7, 3.
См. также в других словарях:
PISCIS — I. PISCIS Graecis dictus Νότιος, i. e. Australis, ut et Hygino in Poet. Astron. et Ciceroni in Arateis; Germanici Interpreti Magnus, qui de eo sic scribit. Piscis magnus, cuius nepotes dicuntur Pisces. qui in circulo Zodiaco constituti sunt,… … Hofmann J. Lexicon universale