Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

Thoantis

  • 1 Thoantis

    Thŏas, antis, m., = Thoas.
    I.
    A king of the Chersonesus Taurica, under whom Iphigenia was priestess of the Tauric Diana; he was slain by Orestes, Ov. P. 3, 2, 59; id. Tr. 1, 9, 28; 4, 4, 66.—Hence, Thŏantēus, a, um, adj., of or belonging to Thoas; poet. for Tauric:

    Diana,

    Val. Fl. 8, 208; Sil. 14, 260;

    called also dea,

    Ov. Ib. 386. —
    II.
    A king of Lemnos, father of Hypsipyle, by whom he was conveyed to Chios, when the women of Lemnos slew all the men there, Hyg. Fab. 15; Ov. H. 6, 135; id. M. 13, 399; Stat. Th. 5, 239 sq.—Hence,
    1.
    Thŏantĭ-ăs, ădis, f., daughter of Thoas, i. e. Hypsipyle, Ov. H. 6, 163. —
    2.
    Thŏantis, ĭdis, f., the same, Stat. Th. 5, 650; 5, 700.—
    III.
    An Ætolian, son of Andræmon, one of the Greeks who besieged Troy, Verg. A. 2, 262; Hyg. Fab. 81; 97; 114.—
    IV.
    A companion of Æneas, Verg. A. 10, 415.

    Lewis & Short latin dictionary > Thoantis

  • 2 Thoas

    Thoās, antis, Akk. anta, m. (Θόας), I) König in Chersonesus Taurica (in der Krim), bei dem Iphigenia Priesterin der taurischen Diana war, von Orestes mit Hilfe seiner Schwester getötet, Hyg. fab. 120 u. 121. Ov. trist. 1, 9, 28; ex Pont. 3, 2, 59 (wo Nbf. Thoāns): Taurica regna Thoantis, Sidon. carm. 22, 2. – Dav. Thoantēus, a, um, thoantëisch, poet. = taurisch, Diana, Val. Flacc.: dea, Ov. – II) König auf Lemnos, Vater der Hypsipyle, von dieser, als die Frauen der Insel alle dortigen Männer mordeten, nach Cyprus gerettet, Hyg. fab. 15. Mythogr. Lat. 1, 204. Ov. her. 6, 135; met. 13, 399. Stat. Theb. 5, 329 sq. – Dav.: A) Thoantias, adis, f. (Θοαντιάς), Tochter des Thoas, Hypsipyle, Ov. her. 6, 163. – B) Thoantis, tidis, f. (Θοαντίς) = Thoantias, Stat. Theb. 5, 650 u. 700.

    lateinisch-deutsches > Thoas

  • 3 Thoas

    Thoās, antis, Akk. anta, m. (Θόας), I) König in Chersonesus Taurica (in der Krim), bei dem Iphigenia Priesterin der taurischen Diana war, von Orestes mit Hilfe seiner Schwester getötet, Hyg. fab. 120 u. 121. Ov. trist. 1, 9, 28; ex Pont. 3, 2, 59 (wo Nbf. Thoāns): Taurica regna Thoantis, Sidon. carm. 22, 2. – Dav. Thoantēus, a, um, thoantëisch, poet. = taurisch, Diana, Val. Flacc.: dea, Ov. – II) König auf Lemnos, Vater der Hypsipyle, von dieser, als die Frauen der Insel alle dortigen Männer mordeten, nach Cyprus gerettet, Hyg. fab. 15. Mythogr. Lat. 1, 204. Ov. her. 6, 135; met. 13, 399. Stat. Theb. 5, 329 sq. – Dav.: A) Thoantias, adis, f. (Θοαντιάς), Tochter des Thoas, Hypsipyle, Ov. her. 6, 163. – B) Thoantis, tidis, f. (Θοαντίς) = Thoantias, Stat. Theb. 5, 650 u. 700.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Thoas

  • 4 Thoantias

    adis и Thoantis, idis f.
    дочь Тоанта, т. е. Hypsipyle O

    Латинско-русский словарь > Thoantias

  • 5 invidiosus

    invidiōsus, a, um (invidia), I) voll Neid ( Mißgunst), 1) Neid (Mißgunst) hegend, neidisch, mißgünstig, vetustas, Ov. – m. Dat., prae se formosis invidiosa dea est, Prop. – subst., omnes malevoli, iniqui, invidiosi, Cic. Balb. 56. – 2) Neid ( Mißgunst) erregend, dah. beneidet, beneidenswert (auch im guten Sinne, Ggstz. exoptabilis, miserandus), α) v. Pers.: ipse dux invidiosus erat, war ein Gegenstand des Neides, Lucan.: invidiosum se propter nimias opes videre, Iustin.: turba vetus quam non invidiosa erat, wie nicht ben. = wie gar klein, Ov.: Maecenas nostrae pars invidiosa iuventae, Prop. – m. Dat., invidiosa suis, at nunc miseranda vel hosti, Ov.: neque inimicis invidiosa neque amico exoptabilis, Lucil. – β) v. Lebl.: inv. fortuna Caesaris, Vell.: inv. opes, Tac.: est in aqua dulci non invidiosa voluptas, ein neidloses, unverargtes, Ov. – m. Dat., munus etiam diis invidiosum, Plin.: non invidiosa nefandis (Ruchlosen) nec cupienda bonis regna Thoantis erant, Ov. – II) voll Haß, 1) Haß hegend, gehässig, aufsässig, ante Iovem passis stetit invidiosa (Ceres) capillis, voll Hasses (gegen den Verführer), Ov. met. 5, 513. – 2) Haß (Mißfallen, Unwillen) bringend od. erregend, a) gehässig = bei anderen Haß bereitend, böses Blut machend, in Mißkredit bringend, in ein schlechtes Licht stellend, bloßstellend, verunglimp fend (Ggstz. gloriosus, honestus, Ruhm, Ehre bringend), α) v. Pers.: laudatrix Venus est invidiosa mihi, bereitet mir Haß, Ov. her. 17, 126. – β) v. Lebl.: crimen, Cic.: nomina (Benennungen), Liv.: ioci, Suet.: putabant absentis damnationem multo invidiosiorem fore, quam si praesens damnatus esset, Cic.: crimen invidiosissimum, Cic.: id quod erat in illo iudicio invidiosissimum, Cic. – mit Dat., invidiosusne erat aut tibi tertius consulatus aut principi primus? brachte dir Haß usw.? Plin. pan.: id Othoni invidiosius et ipsis honestum, Tac.: hoc ipsis iudicibus invidiosissimum futurum, Cic. – m. in u. Akk., neque id ego dico, ut invidiosum sit in eos, quibus gloriosum etiam hoc esse debet, Cic. Cael. 21. – invidiosum est, invidiosum (esse) puto m. folg. Infin., non accipere triumphum ne invidiosum sit apud bonos, Cic.: pro cetera moderatione non minus invidiosum putat dare hereditatem quam auferre, Plin. pan. – invidiosum est m. solg. Acc. u. Infin., Sen. rhet. – b) passiv, gehässig = verhaßt, mißfällig, mißliebig, widerwärtig, verdächtig, verrufen (Ggstz. gratus, favorabilis, popularis), α) v. Pers.: si is invidiosus aut multis offensus esse videatur, Cic.: ex eo iudicio tam invidiosus discessit, ut etc., Cic.: sive quia miserabiliorem (Priscum), sive quia invidiosiorem fore arbitrabatur, Plin. ep. – mit Praepp., a superiore vita invidiosus, Cael. in Cic. ep. 8, 14, 1: sunt enim illi apud bonos invidiosi, Cic.: se magnis rebus in Graecia gestis non tam gratum apud regem quam invidiosum esse, Iustin. – β) v. Lebl.: pecunia, possessiones, Cic.: cursus, numerus, Cic.: iudicium (Ggstz. iudicium populare), Cic.: lectio senatus, Liv.: nomen sapientiae, Cic.: atrocitas verborum, die schneidende Härte deines Ausdrucks, Cic.: fuit invidiosa senatus potentia, Cic.: vitam invidiosam facere, Sen.: si quae sunt in his invidiosa non mitigant extenuando, sed laudando et efferendo invidiosiora faciunt, Cic.: quo mors foret invidiosior, Ov.

    lateinisch-deutsches > invidiosus

  • 6 invidiosus

    invidiōsus, a, um (invidia), I) voll Neid ( Mißgunst), 1) Neid (Mißgunst) hegend, neidisch, mißgünstig, vetustas, Ov. – m. Dat., prae se formosis invidiosa dea est, Prop. – subst., omnes malevoli, iniqui, invidiosi, Cic. Balb. 56. – 2) Neid ( Mißgunst) erregend, dah. beneidet, beneidenswert (auch im guten Sinne, Ggstz. exoptabilis, miserandus), α) v. Pers.: ipse dux invidiosus erat, war ein Gegenstand des Neides, Lucan.: invidiosum se propter nimias opes videre, Iustin.: turba vetus quam non invidiosa erat, wie nicht ben. = wie gar klein, Ov.: Maecenas nostrae pars invidiosa iuventae, Prop. – m. Dat., invidiosa suis, at nunc miseranda vel hosti, Ov.: neque inimicis invidiosa neque amico exoptabilis, Lucil. – β) v. Lebl.: inv. fortuna Caesaris, Vell.: inv. opes, Tac.: est in aqua dulci non invidiosa voluptas, ein neidloses, unverargtes, Ov. – m. Dat., munus etiam diis invidiosum, Plin.: non invidiosa nefandis (Ruchlosen) nec cupienda bonis regna Thoantis erant, Ov. – II) voll Haß, 1) Haß hegend, gehässig, aufsässig, ante Iovem passis stetit invidiosa (Ceres) capillis, voll Hasses (gegen den Verführer), Ov. met. 5, 513. – 2) Haß (Mißfallen, Unwillen) bringend od. erregend, a) gehässig = bei anderen Haß bereitend, böses Blut machend, in Mißkredit bringend, in ein schlechtes Licht stellend, bloßstellend, verunglimp-
    ————
    fend (Ggstz. gloriosus, honestus, Ruhm, Ehre bringend), α) v. Pers.: laudatrix Venus est invidiosa mihi, bereitet mir Haß, Ov. her. 17, 126. – β) v. Lebl.: crimen, Cic.: nomina (Benennungen), Liv.: ioci, Suet.: putabant absentis damnationem multo invidiosiorem fore, quam si praesens damnatus esset, Cic.: crimen invidiosissimum, Cic.: id quod erat in illo iudicio invidiosissimum, Cic. – mit Dat., invidiosusne erat aut tibi tertius consulatus aut principi primus? brachte dir Haß usw.? Plin. pan.: id Othoni invidiosius et ipsis honestum, Tac.: hoc ipsis iudicibus invidiosissimum futurum, Cic. – m. in u. Akk., neque id ego dico, ut invidiosum sit in eos, quibus gloriosum etiam hoc esse debet, Cic. Cael. 21. – invidiosum est, invidiosum (esse) puto m. folg. Infin., non accipere triumphum ne invidiosum sit apud bonos, Cic.: pro cetera moderatione non minus invidiosum putat dare hereditatem quam auferre, Plin. pan. – invidiosum est m. solg. Acc. u. Infin., Sen. rhet. – b) passiv, gehässig = verhaßt, mißfällig, mißliebig, widerwärtig, verdächtig, verrufen (Ggstz. gratus, favorabilis, popularis), α) v. Pers.: si is invidiosus aut multis offensus esse videatur, Cic.: ex eo iudicio tam invidiosus discessit, ut etc., Cic.: sive quia miserabiliorem (Priscum), sive quia invidiosiorem fore arbitrabatur, Plin. ep. – mit Praepp., a superiore vita invidiosus, Cael. in Cic. ep. 8, 14, 1: sunt enim illi apud bonos invidiosi,
    ————
    Cic.: se magnis rebus in Graecia gestis non tam gratum apud regem quam invidiosum esse, Iustin. – β) v. Lebl.: pecunia, possessiones, Cic.: cursus, numerus, Cic.: iudicium (Ggstz. iudicium populare), Cic.: lectio senatus, Liv.: nomen sapientiae, Cic.: atrocitas verborum, die schneidende Härte deines Ausdrucks, Cic.: fuit invidiosa senatus potentia, Cic.: vitam invidiosam facere, Sen.: si quae sunt in his invidiosa non mitigant extenuando, sed laudando et efferendo invidiosiora faciunt, Cic.: quo mors foret invidiosior, Ov.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > invidiosus

  • 7 Thoanteus

    Thŏas, antis, m., = Thoas.
    I.
    A king of the Chersonesus Taurica, under whom Iphigenia was priestess of the Tauric Diana; he was slain by Orestes, Ov. P. 3, 2, 59; id. Tr. 1, 9, 28; 4, 4, 66.—Hence, Thŏantēus, a, um, adj., of or belonging to Thoas; poet. for Tauric:

    Diana,

    Val. Fl. 8, 208; Sil. 14, 260;

    called also dea,

    Ov. Ib. 386. —
    II.
    A king of Lemnos, father of Hypsipyle, by whom he was conveyed to Chios, when the women of Lemnos slew all the men there, Hyg. Fab. 15; Ov. H. 6, 135; id. M. 13, 399; Stat. Th. 5, 239 sq.—Hence,
    1.
    Thŏantĭ-ăs, ădis, f., daughter of Thoas, i. e. Hypsipyle, Ov. H. 6, 163. —
    2.
    Thŏantis, ĭdis, f., the same, Stat. Th. 5, 650; 5, 700.—
    III.
    An Ætolian, son of Andræmon, one of the Greeks who besieged Troy, Verg. A. 2, 262; Hyg. Fab. 81; 97; 114.—
    IV.
    A companion of Æneas, Verg. A. 10, 415.

    Lewis & Short latin dictionary > Thoanteus

  • 8 Thoantias

    Thŏas, antis, m., = Thoas.
    I.
    A king of the Chersonesus Taurica, under whom Iphigenia was priestess of the Tauric Diana; he was slain by Orestes, Ov. P. 3, 2, 59; id. Tr. 1, 9, 28; 4, 4, 66.—Hence, Thŏantēus, a, um, adj., of or belonging to Thoas; poet. for Tauric:

    Diana,

    Val. Fl. 8, 208; Sil. 14, 260;

    called also dea,

    Ov. Ib. 386. —
    II.
    A king of Lemnos, father of Hypsipyle, by whom he was conveyed to Chios, when the women of Lemnos slew all the men there, Hyg. Fab. 15; Ov. H. 6, 135; id. M. 13, 399; Stat. Th. 5, 239 sq.—Hence,
    1.
    Thŏantĭ-ăs, ădis, f., daughter of Thoas, i. e. Hypsipyle, Ov. H. 6, 163. —
    2.
    Thŏantis, ĭdis, f., the same, Stat. Th. 5, 650; 5, 700.—
    III.
    An Ætolian, son of Andræmon, one of the Greeks who besieged Troy, Verg. A. 2, 262; Hyg. Fab. 81; 97; 114.—
    IV.
    A companion of Æneas, Verg. A. 10, 415.

    Lewis & Short latin dictionary > Thoantias

  • 9 Thoas

    Thŏas, antis, m., = Thoas.
    I.
    A king of the Chersonesus Taurica, under whom Iphigenia was priestess of the Tauric Diana; he was slain by Orestes, Ov. P. 3, 2, 59; id. Tr. 1, 9, 28; 4, 4, 66.—Hence, Thŏantēus, a, um, adj., of or belonging to Thoas; poet. for Tauric:

    Diana,

    Val. Fl. 8, 208; Sil. 14, 260;

    called also dea,

    Ov. Ib. 386. —
    II.
    A king of Lemnos, father of Hypsipyle, by whom he was conveyed to Chios, when the women of Lemnos slew all the men there, Hyg. Fab. 15; Ov. H. 6, 135; id. M. 13, 399; Stat. Th. 5, 239 sq.—Hence,
    1.
    Thŏantĭ-ăs, ădis, f., daughter of Thoas, i. e. Hypsipyle, Ov. H. 6, 163. —
    2.
    Thŏantis, ĭdis, f., the same, Stat. Th. 5, 650; 5, 700.—
    III.
    An Ætolian, son of Andræmon, one of the Greeks who besieged Troy, Verg. A. 2, 262; Hyg. Fab. 81; 97; 114.—
    IV.
    A companion of Æneas, Verg. A. 10, 415.

    Lewis & Short latin dictionary > Thoas

См. также в других словарях:

  • ANDRAEMON — Thoantis pater. Homer. Il. 2. v. 638. Ἀυτωλῶν ὂ ἡγεῖτο Θόας Ἀνδράιμονος υἱός. Unde Ovid. Mct. l. 13. v. 357. Thoantem clarô Andremone nutum periphrastiche appellat …   Hofmann J. Lexicon universale

  • EUNAEUS — Iasonis fil. ex Hypsipyle filia Thoantis Regis Lemni, Hom. 11. 7 …   Hofmann J. Lexicon universale

  • FUNES — olim e viminibus, nondum cognito cannabis usu. Lycophron Cassandrâ, Σφραγὶς μένει Θόαντος εν πλευραῖς ἔτι, Λύγοιςι τετρανθεῖςα. Vibix manet Thoantis in tergis adhuc Lentis betulis sculpta. Calpurn. Ecl. 2. Quod si dura times etiam nunc verbera… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • HYPSIPYLE — Lemni Regina, Thoantis filia, quae cum reliquae mulieres cius ins. viros, cognatosque omnes ex commui sententia occidislent, sola patrem servavit. Ob quam pietatem a Lemno eiecta, capta fuit a piratis, et Lycurgo Nemeae Regi vendita; a quo… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • LEMNOS — ins. maris Aegaei, satis fertilis et plana, cum portubus aliquot: ubi Muctedar, Saracenotum Dux, classem amisit, A. C. 916. Zonar. in Hist. Calvis Chronol. etc. Thraciam a Sepr. ab Occasu Athon montem habens, fabuloso Vulcani casu nobilis est,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • THYONEUS — Bacchi cognomen ἀπὸ τȏυ θύειν, ut vulgo volunt, propterea quod illi adhuc inter homines versanti sacrificaretur. Alii a Semele matre sic vocatum putant, quae aliô nomine dicta est Thyone. Horat. l. 1. Carmin. Od. 17. v. 22. Nec Semeleius Cum… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»