-
1 Thetis
Thetis, idis, Akk. im u. in, Vok. ī, f. (Θέτις), I) eine Meernymphe, des Nereus u. der Doris Tochter, Gemahlin des Peleus, Mutter des Achilles, Hyg. fab. 54 u. 244 270 (Genet. -idis). Ov. met. 11, 221 sqq. Catull. 64, 19 sqq. (Genet. -idis). Sen. Herc. fur 738 (Genet. -idis). Stat. Ach. 2, 11 u.a. (Akk. -in): Vok. Theti, Prop. 3, 7, 68. Ov. met. 11, 237. Stat. Ach. 1, 80: Abl. Thetide, Hor. epod. 13, 12. Lact. 1, 11, 9. Hyg. fab. 54, Theti, Plaut. Epid. 32 G. – II) appellat. = Meer, Verg. ecl. 4, 32 (Akk. im). Mart. 10, 30, 11: Erythraeae lapilli Thetidis, Perlen, Stat. silv. 4, 6, 18. – hyperbol. von einem großen Bade, Thetis palleat, Mart. 10, 13, 4. – arch. Nbf. Thelis od. Telis u. zwar Telis, Corp. inscr. Lat. 12, 556. Thelis, Enn. fr. scen. 232*. Varro L.L. 7, 87; r.r. 3, 9, 19. – Dav. Thetidēius, iī, m. (*Θετιδήϊος thetidëisch, von der Thetis geboren, Thetidëius heros u. bl. Thetidëius, Auct. epit. Iliad. 692 u. 897 u. 962 Wernsd. (van Kooten Nereius).
-
2 Thetis
Thetis, idis, Akk. im u. in, Vok. ī, f. (Θέτις), I) eine Meernymphe, des Nereus u. der Doris Tochter, Gemahlin des Peleus, Mutter des Achilles, Hyg. fab. 54 u. 244 270 (Genet. -idis). Ov. met. 11, 221 sqq. Catull. 64, 19 sqq. (Genet. -idis). Sen. Herc. fur 738 (Genet. -idis). Stat. Ach. 2, 11 u.a. (Akk. -in): Vok. Theti, Prop. 3, 7, 68. Ov. met. 11, 237. Stat. Ach. 1, 80: Abl. Thetide, Hor. epod. 13, 12. Lact. 1, 11, 9. Hyg. fab. 54, Theti, Plaut. Epid. 32 G. – II) appellat. = Meer, Verg. ecl. 4, 32 (Akk. im). Mart. 10, 30, 11: Erythraeae lapilli Thetidis, Perlen, Stat. silv. 4, 6, 18. – hyperbol. von einem großen Bade, Thetis palleat, Mart. 10, 13, 4. – arch. Nbf. Thelis od. Telis u. zwar Telis, Corp. inscr. Lat. 12, 556. Thelis, Enn. fr. scen. 232*. Varro L.L. 7, 87; r.r. 3, 9, 19. – Dav. Thetidēius, iī, m. (*Θετιδήϊος thetidëisch, von der Thetis geboren, Thetidëius heros u. bl. Thetidëius, Auct. epit. Iliad. 692 u. 897 u. 962 Wernsd. (van Kooten Nereius). -
3 Thetis
Thĕtis, ĭdis, or ĭdos (abl. also Theti; v. the foll.; ante-class. collat. form Thĕlis, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 87 Müll., or Trag. v. 431 Vahl.; cf.:II.antiqui ut Thetin Thelim dicebant, sic Medicam Melicam vocabant,
Varr. R. R. 3, 9, 19), f., = Thetis, a sea-nymph, daughter of Nereus and Doris, wife of Peleus, and mother of Achilles, Plaut. Truc. 4, 2, 17; Hyg. Fab. 54; 244; Ov. M. 11, 221 sq.; 11, 400; Cat. 64, 21; Hor. C. 1, 8, 14; 4, 6, 6 al.; abl. Thetide, Hor. Epod. 13, 12:Theti,
Plaut. Ep. 1, 1, 33; Lact. 1, 11, 9; cf. Prisc. p. 709.—Transf., appel., the sea ( poet. and in post-Aug. prose):temptare Thetin ratibus,
Verg. E. 4, 32:hic summa levi stringitur Thetis vento,
Mart. 10, 30, 11; Claud. Rapt. Pros. 1, 148:lapilli Thetidis,
pearls, Stat. S. 4, 6, 18; and, hyperbol., of a large bath, Mart. 10, 13, 4. -
4 Thetis
Thetis idis, acc. tim, f, Θέτισ, a sea-nymph, mother of Achilles, V., H., O.—Poet., the sea: temptare Thetin ratibus, V. -
5 Thetis
idis f.1) Фетида, богиня моря, дочь Нерея, жена Пелея, мать Ахилла O, Ctl, Sen, T etc.2) поэт. море V, M -
6 Thetis
, idis f греч.миф.Фетида, морская богиня, мать Ахилла -
7 Thylogale thetis
1. LAT Thylogale thetis Lesson2. RUS красношеий филандер m, падемелон m3. ENG (red-necked) pademelon, pademelon wallaby4. DEU Rothals-Filander m5. FRA —VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Thylogale thetis
-
8 Thylogale thetis
ENG red-necked pademelonNLD roodhalspademelonGER Rothalsfilander, Rotnackenpademelon -
9 Nereus
Nēreus, eos u. eī, Akk. ea, m. (Νηρεύς), Sohn des Oceanus, ein Meergott, Gemahl der Doris, Vater der Nerëiden, Ov. met. 13, 472: Genet. -eos, Petron. 139, 2. v. 7. Stat. Theb. 3, 410 u.a.: Genet. -ëi, Verg. Aen. 8, 383 (wo Nerei filia = Thetis); vgl. Quint. 1, 5, 24: Dat. -ëi, Plaut. trin. 820: Akk. -ea, Verg. ecl. 6, 35. Ov. met. 2, 268. Dict. 6, 7: Abl. -eo, Prop. 3, 7, 67. – meton. (poet.) = Meer, Ov. met. 1, 187: Akk. -ea, Tibull. 4, 1, 58. – Dav.: A) Nēreis, idos, Akk. ida, Vok. ei, Akk. Plur. idas, f. (Νηρηΐς), eine Tochter des Nereus, eine Nerëide, Ov. met. 13, 858. Stat. Ach. 1, 527 u. ö.: Nereidum mater, Doris, Verg.: spät. Nbf. Nērēida, ae, f., Dict. 6, 7. – B) Nērēius, a, um (Νηρήΐος), nerëisch, genitrix, von Thetis, der Mutter des Achilles, Ov.: nepos, Achilles, Hor. – C) Nērēīnē, ēs, f. (Νηρηΐνη), eine Nerëine, von der Thetis, Catull. 64, 28 ed. Haupt. – Andere Form Nērīnē, ēs, f., eine Nerine, Verg. ecl. 7, 37. – D) Nērīnus, a, um, nerinisch, des Nereus, aqua, Meerwasser, Nemes.: animantes, Fische, Auson.
-
10 Nereus
Nēreus, eos u. eī, Akk. ea, m. (Νηρεύς), Sohn des Oceanus, ein Meergott, Gemahl der Doris, Vater der Nerëiden, Ov. met. 13, 472: Genet. -eos, Petron. 139, 2. v. 7. Stat. Theb. 3, 410 u.a.: Genet. -ëi, Verg. Aen. 8, 383 (wo Nerei filia = Thetis); vgl. Quint. 1, 5, 24: Dat. -ëi, Plaut. trin. 820: Akk. -ea, Verg. ecl. 6, 35. Ov. met. 2, 268. Dict. 6, 7: Abl. -eo, Prop. 3, 7, 67. – meton. (poet.) = Meer, Ov. met. 1, 187: Akk. -ea, Tibull. 4, 1, 58. – Dav.: A) Nēreis, idos, Akk. ida, Vok. ei, Akk. Plur. idas, f. (Νηρηΐς), eine Tochter des Nereus, eine Nerëide, Ov. met. 13, 858. Stat. Ach. 1, 527 u. ö.: Nereidum mater, Doris, Verg.: spät. Nbf. Nērēida, ae, f., Dict. 6, 7. – B) Nērēius, a, um (Νηρήΐος), nerëisch, genitrix, von Thetis, der Mutter des Achilles, Ov.: nepos, Achilles, Hor. – C) Nērēīnē, ēs, f. (Νηρηΐνη), eine Nerëine, von der Thetis, Catull. 64, 28 ed. Haupt. – Andere Form Nērīnē, ēs, f., eine Nerine, Verg. ecl. 7, 37. – D) Nērīnus, a, um, nerinisch, des Nereus, aqua, Meerwasser, Nemes.: animantes, Fische, Auson. -
11 abstinens
abstĭnens, entis [st1]1 [-] part.-adj. de abstineo. - abstinentior Aus. 419, 66. [st1]2 [-] qui s'abstient, retenu, modéré, réservé. - Cic. Off. 1, 144 ; Q. 1, 1, 32. - abstinentissimus rebus venereis, Col.: absolument chaste. - abstinens Jupiter fuit in Thetide, Lact.: Jupiter contint sa passion à l'égard de Thétis. [st1]3 [-] indifférent, désintéressé. - sociis abstinens, Cic. Planc. 26: intègre à l'égard des alliés. - avec gén. abstinens pecuniae, Hor. O. 4, 9, 37: indifférent à l'argent, désintéressé. - alieni abstinentissimus, Plin. Ep. 6, 8, 5: tout à fait désintéressé du bien d'autrui.* * *abstĭnens, entis [st1]1 [-] part.-adj. de abstineo. - abstinentior Aus. 419, 66. [st1]2 [-] qui s'abstient, retenu, modéré, réservé. - Cic. Off. 1, 144 ; Q. 1, 1, 32. - abstinentissimus rebus venereis, Col.: absolument chaste. - abstinens Jupiter fuit in Thetide, Lact.: Jupiter contint sa passion à l'égard de Thétis. [st1]3 [-] indifférent, désintéressé. - sociis abstinens, Cic. Planc. 26: intègre à l'égard des alliés. - avec gén. abstinens pecuniae, Hor. O. 4, 9, 37: indifférent à l'argent, désintéressé. - alieni abstinentissimus, Plin. Ep. 6, 8, 5: tout à fait désintéressé du bien d'autrui.* * *Abstinens, penultima corr. abstinentis, Nomen ex participio. Plin. iunior, Homo est alieni abstinentissimus. Il se garde bien de prendre de l'autruy. -
12 aquosus
aquōsus, a um [st2]1 [-] humide, aqueux, pluvieux, chargé de pluie. [st2]2 [-] semblable à l'eau, limpide, clair. - Aquosus Piscis, Ov. M. 10.165: le Poisson pluvieux (constellation). - aquosa Mater, Ov. H. 3, 53: Thétis (nymphe de la mer). - aquosus languor, Hor.: hydropisie.* * *aquōsus, a um [st2]1 [-] humide, aqueux, pluvieux, chargé de pluie. [st2]2 [-] semblable à l'eau, limpide, clair. - Aquosus Piscis, Ov. M. 10.165: le Poisson pluvieux (constellation). - aquosa Mater, Ov. H. 3, 53: Thétis (nymphe de la mer). - aquosus languor, Hor.: hydropisie.* * *Aquosus, Adiectiuum, pen. prod. vt Aquosus campus. Liu. Plein d'eaue, Esveux, Aigueux.\Aquosus languos. Horat. Hydropisie. -
13 freno
frēno ( fraeno), āvi, ātum, 1 (archaic inf. pres. pass. frenarier, Prud. Psych. 191), v. a. [frenum], to furnish with a bridle, to bridle (mostly in poets).I.Lit.:II. A.frenati equi,
Hirt. B. G. 8, 15, 4:equos,
Verg. A. 5, 554; Hor. Ep. 1, 15, 13; cf. Liv. 21, 27:ora cervi capistris,
Ov. M. 10, 125:colla draconum (Medea),
id. ib. 7, 220; cf.dracones,
id. Tr. 3, 8, 3:frenato delphine sedens Thetis,
id. M. 11, 237; cf.:vecta est frenato pisce Thetis,
Tib. 1, 5, 46: frenata acies, i. e. the cavalry (opp. pedestris), Sil. 11, 266.—Prop.:B.(Aeolus ventos) Imperio premit ac vinclis et carcere frenat,
Verg. A. 1, 54:agmina ductor,
Sil. 9, 418: cum tristis hiems glacie cursus frenaret aquarum, Verg. G. 4, 136:alvum frenat brassica,
Ser. Samm. 29:tussim medicamine,
id. 17.—Trop., to bridle, curb, check, restrain, govern:frenatam tot malis linguam resolvimus,
Plin. Pan. 66, 5:qui eas (voluptates) sua temperantia frenavit ac domuit,
Liv. 30, 14, 7:ejus (Clodii) furores, quos nullis jam legibus, nullis judiciis frenare poteramus,
Cic. Mil. 28, 77:spes avidas,
Sil. 10, 341:impetum (scribendi),
Phaedr. 4, 25, 7:dolores corde,
to shut up, Sil. 8, 290:gentes superbas justitiā (Dido),
Verg. A. 1, 523; cf.:Aemoniam (Pelias),
Val. Fl. 1, 22:ne quis temere frenari eos dicere posset, quominus de eo libere querantur,
Liv. 26, 29, 7. -
14 aquosus
aquōsus, a, um [ aqua ]1) изобилующий водой ( campus L)3) ясный, чистой воды ( crystallus Prp)4) водянойlanguor a. H — водянкаmater aquosa O — Thetis5) водолюбивый ( anser Priap) -
15 caeruleus
(поэт. тж. caerulus), a, um[ одного корня с caelum ]1) синий, лазоревый, лазурный, голубой (oculi C; pontus Ctl; vestis J)deus c. O — Neptunus2) голубоглазый ( Britanni M)3) тёмно-зелёный (prata Enn; arbor Palladis O)4) тёмного цвета, тёмный (nox St; nubes V; equi Plutonis O) -
16 Neptunine
Neptūnīnē, ēs f.дочь Нептуна, т. е. Thetis Ctl -
17 Nereius
-
18 Achilles
Achillēs, is, m. (Ἀχιλλεύς, dah. auch Achilleus, Corp. inscr. Lat. 6, 11554, u. bei Dicht. auch Genet. Achillei od. Achilli: Akk. Achillea: Vok. Achille: Abl. Achilli), Achilles, der durch Kraft und Schönheit ausgezeichnete griech. Held vor Troja, Sohn des Peleus, Königs von Thessalien, u. der Nerëide Thetis, Vater des Pyrrhus od. Neoptolemus, Verg. Aen. 1, 468 sqq. Ov. met. 12 extr. u. 13 in. Hyg. fab. 107. Cic. Tusc. 1, 105. Sall. hist. fr. 3, 40 (32). – dah. appellat., ein Achilles = ein schöner u. kräftiger Held od. Jüngling übh., Plaut. mil. 1054. Verg. Aen. 6, 89. Gell. 2, 11, 1. Val. Max. 3, 2, 21. – Dav. abgeleitet: 1) Achillēis, idos, f. die Achillëide, ein unvollendetes Heldengedicht des Statius. – 2) Achillēus, a, um (Ἀχίλλειος), zu Achilles gehörig, achillëisch, des Achilles, stirps, Verg.: statuae, Statuen, die eine Lanze hielten, Plin.: cothurnus, der hohe tragische Stil des Epos, dessen Gegenstand häufig Achilles war, Prop. – Subst., a) in der Geogr.: α) Achillēa (insula) od. Achillis insula, ae, f. (auch Leuce, Λευκή gen.), an der Mündung des Borysthenes gelegene Insel, mit einem fabelhaften Heiligtum des Achilles, Mela u. Plin. – β) Achillēa, ae, f., eine Insel bei Samos im Ägäischen Meere, Plin. – γ) Achilleus cursus (Ἀχίλλειος δρόμος), Achilles-Rennbahn, eine jetzt durch Anschwemmung sehr veränderte Halbinsel an der Mündung des Borysthenes, wo Achilles ein Wettrennen gehalten haben soll, Plin. u. Mela (griech.). – δ) Achillēum, I, n. (Ἀχίλλειον), fester Ort beim Vorgebirge Sigeum in Troas, von den Mytilenäern erbaut, mit dem Grabhügel des Achilles, Plin. – b) in der Botanik: α) Achillēa, ae, f. (sc. herba) u. Achillēos, ī, f. (ἡ Ἀχίλλειος sc. βοτάνη), eine nach der Sage von Achilles zur Heilung des Telephus aufgefundene Pflanze, die Schafgarbe, Plin. – β) Achillēum, ī, n., eine Gattung zarten Schwammes, Plin. – 3) Achilliacus, a, um = Achilleus, Ven. Fort. carm. 7, 8, 63. – 4) Achillīdēs, ae, m. (Ἀχιλλείδης), ein Nachkomme des Achilles, ein Achillide, Ov. epist. 8, 3; Ibis 301.
-
19 aequorëus
aequorëus, a, um (aequor), I) zur Ebene gehörig, petra superne aequorea, ganz eben, Auct. itin. Alex. 45 in. – II) zum Meer gehörig, Meer-, See-, genus, v. Fischen, Verg.: rex, v. Neptun, Ov.: monstrum, Ov.: aquae, Mart.: Britanni, die meerumflossenen, Ov.: Achilles, als Sohn der Thetis, Lucan.: bustum, am Meere, Val. Flacc.
-
20 Alcyone
Alcyonē (Halc.), es, f. (Ἀλκυόνη), I) Tochter des Äolus, stürtzte sich, als sie ihren beim Schiffbruch ertrunkenen Gemahl Cëyx ans Land treiben sah, ins Meer. u. beide wurden wegen ihrer Zärtlichkeit von der Thetis in alcyones verwandelt, Ov. met. 11, 410 sq.: Plur., Arnob. 4, 26: dah. st. Eisvogel, Stat. Theb. 9, 361. Sil. 14, 275. Val. Flacc. 4, 45. Sen. Octav. 7. – II) eine der Plejaden, Tochter des Atlas, Ov. her. 19, 133.
См. также в других словарях:
Thetis — bezeichnet: Astronomie (17) Thetis, einen Asteroiden Literatur Thetis. Anderswelt, einen Roman von Alban Nikolai Herbst Musik Thetis (Band), eine deutsche Mittelalterband Mythologie Thetis (Mythologie), eine Meeresnymphe aus der griechischen… … Deutsch Wikipedia
THETIS — Nerei et Doridis filia uxor Oceani, Nzmphatum mater: inter quas Thetis iuntor, quam cum Iuppiter, pulchritudine eius captus, adamaret, uxoremque ducere decrevisslet, monitus est a Prometheo, ita esse infaris, ut quicumque ex ea nasceretur, patre… … Hofmann J. Lexicon universale
Thetis — Thétis Pour les articles homonymes, voir Thétis (homonymie). Jupiter et Thétis, par Ingres (1811) … Wikipédia en Français
Thetis — Thetis, griechisch Thẹtis, griechischer Mythos: Meeresnymphe, Tochter des Nereus, Mutter des Achill. Dem nachhomerischen Mythos zufolge warb Zeus um sie, ließ aber davon ab, als er erfuhr, dass Thetis einen Sohn gebären werde, der stärker als… … Universal-Lexikon
THÉTIS — Fille du sage Nérée, lui même fils de Flot et de Doris, la fille d’Océan, Thétis aux pieds d’argent est une déesse marine. Élevée par Héra, elle refuse l’amour de Zeus, à moins que l’oracle de Thémis dont Prométhée se sert pour agir sur Zeus (cf … Encyclopédie Universelle
Thetis — Thetis, 1) eine der Nereiden, von Here erzogen; als sie erwachsen war, sollte sie einen Sterblichen heirathen, weil die Götter das ihr gegebene Orakel: sie würde einen Sohn gebären, welcher größer als sein Vater werden würde, fürchteten u. keiner … Pierer's Universal-Lexikon
Thetis — THETIS, ĭdos, Gr. Θέτις, ιδος, (⇒ Tab. III.) 1 §. Namen. Diesen soll sie von ἀπόθεσις, Einrichtung, haben, weil sie, als die Vorsehung, die verwirreten Elemente in ihre Ordnung gebracht habe Heraclid. Allegor. Homer. p. 444. Allein, es ist solche … Gründliches mythologisches Lexikon
Thetis — {{Thetis}} Tochter des Nereus* und der Doris*, von Zeus* umworben, aber aufgrund einer Warnung der Themis* einem Sterblichen, dem Peleus**, zur Gattin bestimmt: Der Sohn der Thetis sollte nämlich weit stärker als sein Vater werden. An Achilleus** … Who's who in der antiken Mythologie
Thetis — [thēt′is] n. [L < Gr Thetis] Gr. Myth. one of the Nereids and mother of Achilles … English World dictionary
Thetis — Thetis, in der griech. Mythologie eine Meeresnymphe, Tochter des Nereus und der Doris, Gemahlin des Peleus (s. d.), der sie nach der ältesten Sage im Ringkampf bezwungen hatte. Als dieser sie wegen des gefährlichen Mittels, durch das sie ihren… … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Thetis — Thetis, Nereïde, Gemahlin des Peleus, Mutter des Achilles … Kleines Konversations-Lexikon