-
1 Thessalia
Thessalia, ae, f. (Θεσσαλία), Thessalien, eine Landschaft Griechenlands zwischen Mazedonien, Epirus, Doris, Lokris u. dem Ägäischen Meere, fruchtbar an wirksamen Kräutern, dah. wegen Zauberei berüchtigt; berühmt durch Pferdezucht (dah. in der Sage Sitz der Zentauren, die zuerst die Pferde zähmten), bekannt durch das Treffen zwischen Cäsar u. Pompejus im pharsalischen Gefilde j. Provinz Janninah, Mela 2, 3, 4 (2. § 39 u. 40). Lucan. 6, 333 sq. Cic. Pis. 96: Thessaliae solözist. = in Thessalia, Apul. met. 2, 21. – Dav.: A) Thessalicus, a, um (Θεσσαλικός), thessalisch, equi, Varro: Tempe, Liv.: iuga, der Berg Pelion, Ov.: Haemus, der thrazische, Lucan.: dux, Achilles, Sen. poët., od. Akastus, Sohn des Pelion, Sen. poët.: axis, der Wagen des Achilles, Sen. poët.: color, Purpurfarbe, die in Thessalien verfertigt wurde, Lucr. – trabs, das Schiff Argo, Sen. poët.: reges, die Argonauten, Val. Flacc. – caedes, Treffen zwischen Cäsar u. Pompejus, Lucan. – B) Thessalus, a, um (Θεσσαλός), in od. aus Thessalien, thessalisch, equites, Liv. u. Suet.: pubes, Catull.: Tempe, Hor. u. Ov.: tela, des Achilles, Hor.: ignes, im Lager des Achilles, Hor.: pinus, das Schiff Argo, Ov.: Thessalus, Achilles, Ov. am. 2, 8, 11. – frena, Val. Flacc.: philtra, Iuven.: vox, zauberische, Hor.: so auch venena, Hor.: Thessala, thessalische Zauberin, Lucan. – Thessali, ōrum, m. (Θεσσαλοί), die Einw. Thessaliens, die Thessalier, Liv. – C) Thessalius, a, um, thessalisch, Hor. u. Ov. – D) Thessalis, idis, f. (Θεσσαλίς, s. Prisc. 2, 39), thessalisch, ara, der Laodamia, Ov.: umbra, des Protesilaus, des Gemahles der Laodamia, Prop. – subst., a) eine Thessalierin, Ov. – b) die Zauberin, Beschwörerin, Lucan.
-
2 Thessalia
Thessalia, ae, f. (Θεσσαλία), Thessalien, eine Landschaft Griechenlands zwischen Mazedonien, Epirus, Doris, Lokris u. dem Ägäischen Meere, fruchtbar an wirksamen Kräutern, dah. wegen Zauberei berüchtigt; berühmt durch Pferdezucht (dah. in der Sage Sitz der Zentauren, die zuerst die Pferde zähmten), bekannt durch das Treffen zwischen Cäsar u. Pompejus im pharsalischen Gefilde j. Provinz Janninah, Mela 2, 3, 4 (2. § 39 u. 40). Lucan. 6, 333 sq. Cic. Pis. 96: Thessaliae solözist. = in Thessalia, Apul. met. 2, 21. – Dav.: A) Thessalicus, a, um (Θεσσαλικός), thessalisch, equi, Varro: Tempe, Liv.: iuga, der Berg Pelion, Ov.: Haemus, der thrazische, Lucan.: dux, Achilles, Sen. poët., od. Akastus, Sohn des Pelion, Sen. poët.: axis, der Wagen des Achilles, Sen. poët.: color, Purpurfarbe, die in Thessalien verfertigt wurde, Lucr. – trabs, das Schiff Argo, Sen. poët.: reges, die Argonauten, Val. Flacc. – caedes, Treffen zwischen Cäsar u. Pompejus, Lucan. – B) Thessalus, a, um (Θεσσαλός), in od. aus Thessalien, thessalisch, equites, Liv. u. Suet.: pubes, Catull.: Tempe, Hor. u. Ov.: tela, des Achilles, Hor.: ignes, im Lager des Achilles, Hor.: pinus, das Schiff Argo, Ov.: Thessalus, Achilles, Ov. am. 2, 8, 11. – frena, Val. Flacc.: philtra, Iuven.: vox, zauberische, Hor.: so auch venena, Hor.: Thessala, thessalische Zaube-————rin, Lucan. – Thessali, ōrum, m. (Θεσσαλοί), die Einw. Thessaliens, die Thessalier, Liv. – C) Thessalius, a, um, thessalisch, Hor. u. Ov. – D) Thessalis, idis, f. (Θεσσαλίς, s. Prisc. 2, 39), thessalisch, ara, der Laodamia, Ov.: umbra, des Protesilaus, des Gemahles der Laodamia, Prop. – subst., a) eine Thessalierin, Ov. – b) die Zauberin, Beschwörerin, Lucan.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Thessalia
-
3 Thessalia
Thessălĭa, ae, f., = Thessalia, the country of Thessaly, Mel. 2, 3, 4; Plin. 4, 8, 15, § 29; Luc. 6, 333 sq.; Cat. 64, 10; 64, 26; Prop. 1, 5, 28; Cic. Pis. 40, 96; id. Fl. 26, 63. — Hence,A.Thessălĭus, a, um, adj. ( poet. and late Lat.), of or belonging to Thessaly, Thessalian:B.regio,
App. M. 1, p. 113:decus,
Grat. Cyn. 228.—Thessălĭcus, a, um, adj., of Thessaly, Thessalian (class.):C.juga,
Ov. H. 9, 100:Tempe,
Plin. 16, 44, 92, § 244:equi,
Varr. R. R. 2, 7, 6:dux,
i. e. Jason, Val. Fl. 5, 219:trabs,
i. e. Argo, Sen. Agam. 120:venenum,
Ov. Am. 3, 7, 27:axis,
i. e. the chariot of Achilles, id. Tr. 4, 3, 30:clades,
i. e. the battle of Pharsalia, Luc. 6, 62; cf.caedes,
id. 7, 448:cineres,
id. 8, 530:dies,
id. 7, 202:flamma,
id. 7, 808.—Thessălus, a, um, adj., of Thessaly, Thessalian (mostly poet.):D.equites,
Liv. 9, 19, 5; Suet. Claud. 21:Tempe,
Hor. C. 1, 7, 4; Ov. M. 7, 222:terra,
i. e. Thessaly, Tib. 2, 4, 56:victor,
Hor. C. 2, 4, 10:tela,
i. e. of Achilles, Prop. 2, 22 (3, 13), 30:currus,
i. e. of Achilles, Stat. S. 2, 7, 55:ignes,
in the camp of Achilles, Hor. C. 1, 10, 15:dux,
i. e. Jason, Val. Fl. 5, 278:saga,
Prop. 3 (4), 24, 10:philtra,
Juv. 6, 610:venena,
Hor. C. 1, 27, 21:vox,
id. Epod. 5, 45.—In plur.: Thes-sălī, ōrum, m., the inhabitants of Thessaly, the Thessalians, Mel. 2, 3, 1; Caes. B. C. 3, 4 fin.; Liv. 29, 12; 32, 10; 33, 32.—Thes-sălis, ĭdis, adj. f., Thessalian:ara,
Ov. H. 13, 112:umbra,
i. e. of Protesilaus, Prop. 1, 19, 10.—Subst., the (female) Thessalian, Luc. 6, 451; 6, 565; in plur., Ov. M. 12, 190; Claud. B. Get. 237. -
4 Thessalia
-
5 Thessalia
География: Фессалия (регион Греции) -
6 Thessalia
-æ s f sg 1Thessalie (GR) -
7 University of Thessalia (Greece)
Космонавтика: Фессалийский университетУниверсальный англо-русский словарь > University of Thessalia (Greece)
-
8 University of Thessalia
Космонавтика: (Greece) Фессалийский университетУниверсальный англо-русский словарь > University of Thessalia
-
9 Thessali
Thessălĭa, ae, f., = Thessalia, the country of Thessaly, Mel. 2, 3, 4; Plin. 4, 8, 15, § 29; Luc. 6, 333 sq.; Cat. 64, 10; 64, 26; Prop. 1, 5, 28; Cic. Pis. 40, 96; id. Fl. 26, 63. — Hence,A.Thessălĭus, a, um, adj. ( poet. and late Lat.), of or belonging to Thessaly, Thessalian:B.regio,
App. M. 1, p. 113:decus,
Grat. Cyn. 228.—Thessălĭcus, a, um, adj., of Thessaly, Thessalian (class.):C.juga,
Ov. H. 9, 100:Tempe,
Plin. 16, 44, 92, § 244:equi,
Varr. R. R. 2, 7, 6:dux,
i. e. Jason, Val. Fl. 5, 219:trabs,
i. e. Argo, Sen. Agam. 120:venenum,
Ov. Am. 3, 7, 27:axis,
i. e. the chariot of Achilles, id. Tr. 4, 3, 30:clades,
i. e. the battle of Pharsalia, Luc. 6, 62; cf.caedes,
id. 7, 448:cineres,
id. 8, 530:dies,
id. 7, 202:flamma,
id. 7, 808.—Thessălus, a, um, adj., of Thessaly, Thessalian (mostly poet.):D.equites,
Liv. 9, 19, 5; Suet. Claud. 21:Tempe,
Hor. C. 1, 7, 4; Ov. M. 7, 222:terra,
i. e. Thessaly, Tib. 2, 4, 56:victor,
Hor. C. 2, 4, 10:tela,
i. e. of Achilles, Prop. 2, 22 (3, 13), 30:currus,
i. e. of Achilles, Stat. S. 2, 7, 55:ignes,
in the camp of Achilles, Hor. C. 1, 10, 15:dux,
i. e. Jason, Val. Fl. 5, 278:saga,
Prop. 3 (4), 24, 10:philtra,
Juv. 6, 610:venena,
Hor. C. 1, 27, 21:vox,
id. Epod. 5, 45.—In plur.: Thes-sălī, ōrum, m., the inhabitants of Thessaly, the Thessalians, Mel. 2, 3, 1; Caes. B. C. 3, 4 fin.; Liv. 29, 12; 32, 10; 33, 32.—Thes-sălis, ĭdis, adj. f., Thessalian:ara,
Ov. H. 13, 112:umbra,
i. e. of Protesilaus, Prop. 1, 19, 10.—Subst., the (female) Thessalian, Luc. 6, 451; 6, 565; in plur., Ov. M. 12, 190; Claud. B. Get. 237. -
10 Thessalicus
Thessălĭa, ae, f., = Thessalia, the country of Thessaly, Mel. 2, 3, 4; Plin. 4, 8, 15, § 29; Luc. 6, 333 sq.; Cat. 64, 10; 64, 26; Prop. 1, 5, 28; Cic. Pis. 40, 96; id. Fl. 26, 63. — Hence,A.Thessălĭus, a, um, adj. ( poet. and late Lat.), of or belonging to Thessaly, Thessalian:B.regio,
App. M. 1, p. 113:decus,
Grat. Cyn. 228.—Thessălĭcus, a, um, adj., of Thessaly, Thessalian (class.):C.juga,
Ov. H. 9, 100:Tempe,
Plin. 16, 44, 92, § 244:equi,
Varr. R. R. 2, 7, 6:dux,
i. e. Jason, Val. Fl. 5, 219:trabs,
i. e. Argo, Sen. Agam. 120:venenum,
Ov. Am. 3, 7, 27:axis,
i. e. the chariot of Achilles, id. Tr. 4, 3, 30:clades,
i. e. the battle of Pharsalia, Luc. 6, 62; cf.caedes,
id. 7, 448:cineres,
id. 8, 530:dies,
id. 7, 202:flamma,
id. 7, 808.—Thessălus, a, um, adj., of Thessaly, Thessalian (mostly poet.):D.equites,
Liv. 9, 19, 5; Suet. Claud. 21:Tempe,
Hor. C. 1, 7, 4; Ov. M. 7, 222:terra,
i. e. Thessaly, Tib. 2, 4, 56:victor,
Hor. C. 2, 4, 10:tela,
i. e. of Achilles, Prop. 2, 22 (3, 13), 30:currus,
i. e. of Achilles, Stat. S. 2, 7, 55:ignes,
in the camp of Achilles, Hor. C. 1, 10, 15:dux,
i. e. Jason, Val. Fl. 5, 278:saga,
Prop. 3 (4), 24, 10:philtra,
Juv. 6, 610:venena,
Hor. C. 1, 27, 21:vox,
id. Epod. 5, 45.—In plur.: Thes-sălī, ōrum, m., the inhabitants of Thessaly, the Thessalians, Mel. 2, 3, 1; Caes. B. C. 3, 4 fin.; Liv. 29, 12; 32, 10; 33, 32.—Thes-sălis, ĭdis, adj. f., Thessalian:ara,
Ov. H. 13, 112:umbra,
i. e. of Protesilaus, Prop. 1, 19, 10.—Subst., the (female) Thessalian, Luc. 6, 451; 6, 565; in plur., Ov. M. 12, 190; Claud. B. Get. 237. -
11 Thessalis
Thessălĭa, ae, f., = Thessalia, the country of Thessaly, Mel. 2, 3, 4; Plin. 4, 8, 15, § 29; Luc. 6, 333 sq.; Cat. 64, 10; 64, 26; Prop. 1, 5, 28; Cic. Pis. 40, 96; id. Fl. 26, 63. — Hence,A.Thessălĭus, a, um, adj. ( poet. and late Lat.), of or belonging to Thessaly, Thessalian:B.regio,
App. M. 1, p. 113:decus,
Grat. Cyn. 228.—Thessălĭcus, a, um, adj., of Thessaly, Thessalian (class.):C.juga,
Ov. H. 9, 100:Tempe,
Plin. 16, 44, 92, § 244:equi,
Varr. R. R. 2, 7, 6:dux,
i. e. Jason, Val. Fl. 5, 219:trabs,
i. e. Argo, Sen. Agam. 120:venenum,
Ov. Am. 3, 7, 27:axis,
i. e. the chariot of Achilles, id. Tr. 4, 3, 30:clades,
i. e. the battle of Pharsalia, Luc. 6, 62; cf.caedes,
id. 7, 448:cineres,
id. 8, 530:dies,
id. 7, 202:flamma,
id. 7, 808.—Thessălus, a, um, adj., of Thessaly, Thessalian (mostly poet.):D.equites,
Liv. 9, 19, 5; Suet. Claud. 21:Tempe,
Hor. C. 1, 7, 4; Ov. M. 7, 222:terra,
i. e. Thessaly, Tib. 2, 4, 56:victor,
Hor. C. 2, 4, 10:tela,
i. e. of Achilles, Prop. 2, 22 (3, 13), 30:currus,
i. e. of Achilles, Stat. S. 2, 7, 55:ignes,
in the camp of Achilles, Hor. C. 1, 10, 15:dux,
i. e. Jason, Val. Fl. 5, 278:saga,
Prop. 3 (4), 24, 10:philtra,
Juv. 6, 610:venena,
Hor. C. 1, 27, 21:vox,
id. Epod. 5, 45.—In plur.: Thes-sălī, ōrum, m., the inhabitants of Thessaly, the Thessalians, Mel. 2, 3, 1; Caes. B. C. 3, 4 fin.; Liv. 29, 12; 32, 10; 33, 32.—Thes-sălis, ĭdis, adj. f., Thessalian:ara,
Ov. H. 13, 112:umbra,
i. e. of Protesilaus, Prop. 1, 19, 10.—Subst., the (female) Thessalian, Luc. 6, 451; 6, 565; in plur., Ov. M. 12, 190; Claud. B. Get. 237. -
12 Thessalius
Thessălĭa, ae, f., = Thessalia, the country of Thessaly, Mel. 2, 3, 4; Plin. 4, 8, 15, § 29; Luc. 6, 333 sq.; Cat. 64, 10; 64, 26; Prop. 1, 5, 28; Cic. Pis. 40, 96; id. Fl. 26, 63. — Hence,A.Thessălĭus, a, um, adj. ( poet. and late Lat.), of or belonging to Thessaly, Thessalian:B.regio,
App. M. 1, p. 113:decus,
Grat. Cyn. 228.—Thessălĭcus, a, um, adj., of Thessaly, Thessalian (class.):C.juga,
Ov. H. 9, 100:Tempe,
Plin. 16, 44, 92, § 244:equi,
Varr. R. R. 2, 7, 6:dux,
i. e. Jason, Val. Fl. 5, 219:trabs,
i. e. Argo, Sen. Agam. 120:venenum,
Ov. Am. 3, 7, 27:axis,
i. e. the chariot of Achilles, id. Tr. 4, 3, 30:clades,
i. e. the battle of Pharsalia, Luc. 6, 62; cf.caedes,
id. 7, 448:cineres,
id. 8, 530:dies,
id. 7, 202:flamma,
id. 7, 808.—Thessălus, a, um, adj., of Thessaly, Thessalian (mostly poet.):D.equites,
Liv. 9, 19, 5; Suet. Claud. 21:Tempe,
Hor. C. 1, 7, 4; Ov. M. 7, 222:terra,
i. e. Thessaly, Tib. 2, 4, 56:victor,
Hor. C. 2, 4, 10:tela,
i. e. of Achilles, Prop. 2, 22 (3, 13), 30:currus,
i. e. of Achilles, Stat. S. 2, 7, 55:ignes,
in the camp of Achilles, Hor. C. 1, 10, 15:dux,
i. e. Jason, Val. Fl. 5, 278:saga,
Prop. 3 (4), 24, 10:philtra,
Juv. 6, 610:venena,
Hor. C. 1, 27, 21:vox,
id. Epod. 5, 45.—In plur.: Thes-sălī, ōrum, m., the inhabitants of Thessaly, the Thessalians, Mel. 2, 3, 1; Caes. B. C. 3, 4 fin.; Liv. 29, 12; 32, 10; 33, 32.—Thes-sălis, ĭdis, adj. f., Thessalian:ara,
Ov. H. 13, 112:umbra,
i. e. of Protesilaus, Prop. 1, 19, 10.—Subst., the (female) Thessalian, Luc. 6, 451; 6, 565; in plur., Ov. M. 12, 190; Claud. B. Get. 237. -
13 gnarus
gnārus (narus), a, um [cf. gnosco, nosco] [st1]1 [-] qui sait, qui connaît, informé. - gnarus rei publicae, Cic. Brut. 228: habile politique. - gnarus quibus orationis modis animi pellantur, Cic. Or. 15: sachant par quels genres d'éloquence on touche les âmes. - gnarus in Thessalia regem esse, Liv. 33, 5, 4: sachant que le roi était en Thessalie --- cf. Liv. 23, 29, 5. [st1]2 [-] connu. - palus gnara vincentibus, Tac. An. 1, 63: marais connu des vainqueurs. - idque nulli magis gnarum quam Neroni, Tac. An. 15, 61: et personne ne savait cela mieux que Néron. - nemine gnaro aut opinante, quidnam coepturus esset, Suet. Calig. 46: personne ne sachant ou n'imaginant ce qu'il allait bien entreprendre.* * *gnārus (narus), a, um [cf. gnosco, nosco] [st1]1 [-] qui sait, qui connaît, informé. - gnarus rei publicae, Cic. Brut. 228: habile politique. - gnarus quibus orationis modis animi pellantur, Cic. Or. 15: sachant par quels genres d'éloquence on touche les âmes. - gnarus in Thessalia regem esse, Liv. 33, 5, 4: sachant que le roi était en Thessalie --- cf. Liv. 23, 29, 5. [st1]2 [-] connu. - palus gnara vincentibus, Tac. An. 1, 63: marais connu des vainqueurs. - idque nulli magis gnarum quam Neroni, Tac. An. 15, 61: et personne ne savait cela mieux que Néron. - nemine gnaro aut opinante, quidnam coepturus esset, Suet. Calig. 46: personne ne sachant ou n'imaginant ce qu'il allait bien entreprendre.* * *Gnarus, gnari, vel Narus, Adiectiuum. Plin. Scavant et expert, Bien entendu.\Gnarus sum loci eius. Plaut. Je congnoy et scay bien le lieu.\Armorum ac militiae gnarus. Colum. Entendu et expert au faict de la guerre.\Gnarus, pro Cognito. Tacit. Trudebanturque in paludem gnarum vincentibus. Congneue. -
14 Haemonia
-
15 sumo
sūmo, sūmpsī, sūmptum, ere [ sub + emo ]1)а) брать (librum in manūs C; arma Sl)gratā s. manu H — принимать с благодарностьюб) хватать, схватывать ( ferrum ad aliquem interficiendum L)sumpsisse probra, deinde saxa, postremo ferrum T — пустить в ход сначала ругательства, затем камни и, наконец, оружиеs. aliquem generum T — сделать кого-л. своим зятемв) брать в свои руки, захватывать (proelio sumpta Thessalia Fl)2) собирать, убирать ( frumentum ex agris Cs)3) брать взаймы, занимать (pecuniam ab aliquo Ter, C etc.)4) принимать ( cognomen C)s. vultūs acerbos O — принять суровый видs. animum ex eventu T — принимать решение в зависимости от исхода (дела)s. sibi imperatorias partes Cs — присвоить себе роль полководцаs. sibi arrogantiam Cs — обнаглетьs. animum T, O — (при)ободритьсяs. animum censoris H — принять на себя роль критикаs. superbiam H — проникнуться гордостьюs. vires H — усиливатьсяsupplicium de (или ex) aliquo s. Cs, L — казнить кого-л.poenam s. C — карать, мститьs. gaudia O, Calp — наслаждаться радостямиs. laudem O — стяжать славу5) принимать внутрь ( venenum Nep); есть (panem perfusum aquā frigidā Su; cibum Nep, Macr); выпивать (cyathos H; aquam M)7) усыновлять ( liberos Sl)8) приводить, упоминать ( homines notos C)s. aliquid argumenti loco C — привести что-л. в качестве доказательства10) выбирать, избирать (sibi philosophiae studium C; aliquem sibi imperatorem Nep)11) устанавливать, назначать ( colloquendi tempus Nep)12) покупать, приобретать ( obsonia parvo H)13) нанимать ( navem in aliquem locum C)14) тратить, расходовать (laborem frustra Cs)curis sumptus Poëta ap. C — измученный заботами15) предпринимать, начинать (operam C; bellum Sl)s. aliquem celebrare H — взяться прославить кого-л.sumpsi hoc mihi, ut ad te scriberem C — я решил написать тебе16) полагать, принимать (за основу) ( aliquid ad concludendum C) -
16 Thessalicus
и Thessal(i)us, a, um [ Thessalia ]фессалийский (equi Vr; Pelion O) -
17 appello [1]
1. ap-pello (ad-pello), āvī, ātum, āre (viell. zu got. spillōn, ahd. spëllōn, verkündigen, erzählen), jmd. od. etw. mit einem Tone, Laute gleichs. anrühren, anlassen, also antönen, I) mit Worten, ansprechen, anreden (freundlich od. ernsthaft), sich persönlich mit einer Ansprache an jmd. wenden, jmd. anreden u. begrüßen, 1) im allg.: paucis est quod (in betreff dessen) te volo de communi re appellare meā et tuā, Plaut.: num te appello? sprech ich denn mit dir? Plaut.: singulos appellare rogareque, Cic.: milites benigne, Sall.: legatos superbius, Cic.: alqm sic, Treb. Poll.: quaestorem appellat (begrüßt) dicitque, Sall. – dah. jmd. mit Nennung des Namens anreden, anrufen, mit u. ohne den Zusatz nomine od. nominatim, Caes. u.a.: so auch unum quemque nominans appellat, Sall. – 2) prägn., jmd. in der Absicht, daß er etwas bewillige od. tue, ansprechen, d.i. a) jmd. zu etwas Gutem od. Bösem auffordern, anregen, den Vorschlag machen, Anträge machen, jmd. um etw. angehen, ihm etw. vorschlagen, alqm, Cic. u.a.: alqm in alqa re, Liv. u.a.: alqm stupri causā, Val. Max.: alqm, ut etc., Nep., Liv. u.a. (s. die Auslgg. zu Nep. Att. 8, 3. Fabri Liv. 24, 5, 10). – b) in der Gerichtsspr., eine obrigkeitliche Person um Hilfe ansprechen, praetorem, Cic.: tribunos, Liv.: a praetore tribunos, Cic.: principem, Tac.: si quis appellavisset de aestimatione et de solutionibus, quae per arbitrum fierent, Caes.: in eo (dabei, darüber) praetor appellatur, Cic. (vgl. Halm Cic. Verr. 4, 146). – in der Kaiserzt. an jmd. appellieren, ab alqo, Quint.: a od. ex sententia, ICt.: ad imperatorem, ICt. – übtr., sich auf etw. berufen, alqd, Cic. de legg. 1, 40. – c) jmd. mahnend angehen, um etw. (bes. um eine Geldschuld) mahnen, alqm de pecunia, Cic., u. bl. pecuniā, Quint.: alqm de sorte u. de usura, Val. Max.: debitorem in diem, Sen.: ad horam et diem, Sen.: creditores (Nom.) in solidum appellabant, kündigten das Kapital, Tac.: übtr., solum, den Erdboden mahnen, d.i. durch Kultur zur Fruchtbarkeit zwingen, Plin. – Spät. auch appellare alqd, um etw. mahnen, etw. fordern, mercedem, Iuven. 7, 158. – d) anklagend zur Rede stellen, cavendum est etiam, ne maior poena quam culpa sit, ne isdem de causis alii plectantur, alii ne appellentur quidem, Cic. de off. 1, 89. – e) anbetend anrufen, anbeten, alqo praecunte deos, Plin. ep. 10, 96 (97), 5. – f) schwörend anrufen, cur autem viri Castorem iurantes non appellaverint, non facile dictu est, Gell. 11, 6, 3. – II) mit Lauten: 1) aussprechen, litteras, Cic.: nomen, den N. nennen, Cic.: tres istae voces ›intra, citra, ultra‹... singularibus apud veteres syllabis appellabantur ›in, cis, uls‹, Gell.: sicut ›fetus‹ ipse et ›fecunditas‹ appellata, Gell. – 2) eine Person od. Sache mit irgend einem ihr zukommenden Namen, Titel, Prädikat bezeichnen, ihr den Namen (Vater, König u. dgl.) beilegen, sie so u. so nennen, benennen, titulieren, jmd. erklären für od. als usw., alqm patrem, parentem, Ter., Liv. u.a.: alqm sapientem, Cic.: alqm victorem, Verg.: bes. alqm regem, jmdm. den Titel König beilegen, ihn zum Herrscher erklären, ausrufen, als König anerkennen, Cic. u.a. (s. Fabri Sall. Iug. 65, 2): u. alqam reginam, Sall. hist. fr. 4, 61 (19), 9. – m. Ang. wovon? durch ab od. ex od. de m. Abl., zB. a colendo colles, Varr. LL.: lictorem a ligando, Gell.: locupletes assiduos ab aere dando, Cic.: ab eius nomine Thessalia appellatur, Vell.: appellata est ex viro virtus, Cic.: Italia appellata de Graeco vocabulo, Gell. 11, 1, 1. – m. Ang. weswegen? durch propter od. ob m. Akk., Peripatetici philosophi olim propter eximiam rerum maximarum scientiam a Graecis politici philosophi appellati, Cic.: (Scipio) Africanus ob egregiam victoriam de Hannibale Poenisque appellatus, Liv. – Dah. nennen = namentlich anführen, erwähnen, quos idcirco non appello hoc loco, Cic.: quae (aedes) in lege non appellantur, Cic.: u. so app. auctores, angeben, Plin.: übtr., alqm nutu significationeque, kenntlich machen, Cic. ep. 1, 9, 20. – / arch. appellassis = appellaveris, Ter. Phorm. 742. – Plur. Imper. Pass. appellamino, Cic. de legg. 3, 8.
-
18 circumeo
circum-eo u. circu-eo, īvī u. gew. iī, circumitum u. circuitum, īre (nach den besten Grammatikern circumeo geschrieben u. circueo gesprochen, in den besten Handschrn. bald circumeo, bald circueo, s. Spengel Ter. Andr. 202. Oudend. Frontin. strat. 2, 3, 3. p. 199 sq. Jordan Cic. Caecin. 94. p. 280. Schneider Caes. b. G. 5, 2. § 2), herum-, umhergehen, umgehen, I) rings um etw. herumgehen, etw. rings umgehen, absol. od. m. Ang. um was? was? durch Acc., A) im allg.: 1) im Kreise: a) v. Pers.: flagrantes aras, Ov.: hostium castra, rings umreiten, Caes.: tantum agri quantum arando uno die circumire posset, rings umpflügen (vgl. circumaro), Sen. – b) v. Lebl., herumgehen, -laufen, sich herumziehen, ut circuit sol, Plin. ep.: utrum mundus terrā stante circumeat, an mundo stante terra vertatur, Sen.: hieme fascia saepius circumire debet, die Tour machen, Cels. – 2) im Bogen: a) übh., absol., schwenken, Curt. 3, 2 (5), 14. – m. Acc., metam ferventi rotā, umfahren, Ov. art. am. 3, 396. – b) insbes., im Bogen um etw. sich herumziehen = um etw. einen Umweg nehmen, etw. umgehen, absol., si rectum limitem rupti torrentibus pontes incīderint, circumire cogemur, Quint. 2, 13, 16. – m. Acc., locum insidiarum, Curt.: saltum, Curt.: brevi spatio eluvies circumiri poterat, Curt. – übtr.: α) einen Begriff umschreiben, res plurimae carent appellationibus, ut eas necesse sit transferre aut circumire, Quint. 12, 10, 34. – β) etw. in der Rede umgehen, Vespasiani nomen suspensi et vitabundi circumibant, Tac. hist. 3, 37. – γ) jmd. hintergehen = täuschen, facinus indignum, sic circumiri! Ter.: puerum tunc arte dolosā circuit, Mart.
B) prägn., im Kreise od. im Bogen herumgehend einen Ggstd. umgeben, a) übh., umgeben = einschließen, einfassen u. dgl., α) v. dem, was das Umgebende bildet, selbst, absol., quae circumibit linea, eiusdem spatii erit, cuius ea, quae centum continet, Quint. 1, 10, 44. – m. Acc., hoc (regium capitis insigne) caerulea fascia albo distincta circumibat, Curt.: cuius non hederae circuiere caput, Prop.: hippodromus platanis circumitur, Plin. ep. – β) v. der Pers.: extremas oleis pacalibus oras (v. der webenden Pallas), Ov. met. 6, 101. – b) insbes., als milit. t. t., umringen, rings einschließen, umzingeln, umflügeln, oppidi moenia (v. einer Flotte), Curt.: sinistrum cornu, Caes.: ad ordines suos se recipientes circuibant, Caes. – aciem a latere aperto, Caes.: hostem a fronte et a tergo, Curt. – im Passiv, timentes, ne circuirentur, Frontin.: circuiri ab hostibus, Nep., ab hoste, Frontin.: circumiri multitudine, Nep.: u. im Bilde, circumiri totius belli fluctibus, Cic.
II) ringsum bei (od. an od. vor od. in) den u. den Örtl. od. Pers. umhergehen, reihum gehen, die Runde machen, m. Ang. bei (an usw.) wem? durch Acc.: a) übh., absol., quare circumirent, sollten sie (bei ihren Truppen) umhergehen, Nep. Eum. 9, 2: ipse equo circumiens (in den Reihen umherreitend) unum quemque nominans appellat, Sall. Cat. 59, 5. – mit Acc., omnes fores aedificii, Nep.: tentoria, Auson.: Graeciam, in Gr. umherreisen, Liv.: urbem, Liv.: plebem, Liv.: u. mit näherer Ang. wie? zB. rex agmen circuibat pedes (zu Fuß), Curt. 7, 3 (13), 17. – m. Ang. zu welchem Zweck? cui orbem terrarum circumire (auf der ganzen Welt herumzureisen) non erit longum meā causā, Plin. ep. 7, 16, 4. – b) als Besucher, Besichtiger, besuchen, bereisen, besichtigen, m. Acc., saucios, der Reihe nach besuchen, Tac.: praedia, bereisen, Cic.: oram maris, bereisen, besichtigen, Cic.: provinciam, Liv.: Marcio et Atilio Epirus, Aetolia et Thessalia circumeundae assignantur, Liv.: c. vigilias (milit. t. t.), die Runde machen, Sall. u. Liv. (s. Fabri Liv. 21, 1, 8). – m. Ang. zu welchem Zweck? durch ad m. Akk. Gerund., quod haud ignarus erat circumitam ab Romanis eam (Hispaniam) legatis ad sollicitandos principum animos, Liv. 21, 22, 1. – c) als Bittsteller, Ermunterer, absol., circumire ibi (auf dem Forum) et prensare homines coepit, et non orare solum precariam opem sed pro debita petere, Liv. – m. Acc., senatum circumirent, senatui supplicarent, Plin. pan.: c. senatum cum veste sordida, Liv.: c. ordines et hortari, Caes. – mit Ang. des Zweckes durch ut m. Konj., c. veteranos, ut acta Caesaris sancirent, Cic. ad Att. 14, 21, 2. – / Parag. Infin. Praes. Pass. circumirier, Plaut. Curc. 451: Fut. Pass. circuietur, Vulg. Amos 3, 11. – In der Vulgärspr. Fut. Akt. circumiet, Itala Isai. 28, 27.
-
19 commemoro
com-memoro, āvī, ātum, āre, etw. »sich oder an dere bei sich gedenk sein lassen«, sich od. andern ins Gedächtnis zurückführen od. zurückrufen, vergegenwärtigen, I) sich = sich etw. ins Gedächtnis zurückrufen, vergegenwärtigen, einer Sache bei sich eingedenk sein, m. folg. Acc. u. Infin., cotidie commemorabam te unum in tanto exercitu mihi fuisse assensorem, Cic. ep. 6, 21, 1: vitandi rumoris causā, quo patrem Caesarem vulgo reprehensum commemorabat, Suet. Aug. 45, 1. – m. folg. indir. Fragesatz, exercendae memoriae gratiā, quid quoque die dixerim, audierim, egerim, commemoro vesperi, Cic. de sen. 38. – II) andern: a) jmdm. etwas ins Gedächtnis zurückrufen, vergegenwärtigen, bei jmd. etwas in Erinnerung bringen (vgl. Gronov Plaut. Pseud. 5, 1, 36), foedus, Plaut.: beneficia, Cic.: gratiam, amicitiam cognationemque, Cic.: m. dopp. Acc., alqm peccatum infantiae suae, Augustin. conf. 1, 7. – b) einer Sache gedenken machen = erwähnen, etw. darlegen, anführen, m. Acc., humanam societatem, Cic.: Xenophontis iucunditatem, Quint. – m. folg. Acc. u. Infin., Critolaus iste, quem cum Diogene venisse commemoras, Cic.: illa pars equitatus Usipetum, quam supra commemoravi praedandi frumentandique causā Mosam transisse, Caes.: eum induxit commemorantem se pernoctasse cum Socrate, Nep. – m. folg. indir. Fragesatz, cum dem, quam ob rem dem, commemorabo, Ter.: quid ego nunc commemorem singillatim, qualis ego in hunc fuerim? Ter.: quantam curam diligentiamque in valetudine mea tuenda hoc tempore adhibuerim, cum vos testes habeam, nihil necesse est pluribus verbis commemorare, Nep. – m. Ang. in betreff wessen? durch de u. Abl. = eines Ggstds. Erwähnung tun, illi, de quibus ante commemoravi, Cic.: de ea regione ut Thessaliā, Vell.: bes. lobend, prahlend, saepe de alqo, Cic.: de alcis virtute, integritate, humanitate, Cic.: plura de alcis pietate, Cic. – im Passiv mit Angabe an (bei) wem? od worunter? durch in u. Abl., quae si in privatis gloriosa sunt, multo magis commemorabuntur in regibus, Cic. Deiot. 40: u. so m. folg. Acc. u. Infin., cum legent in eius virtutibus commemorari saltasse eum commode, Nep. praef. § 1. – / Depon. Nbf. commemoror, Eccl.
-
20 Gomphi
Gomphī, ōrum, m. (Γόμφοι), eine feste Stadt in Thessalia Hestiäotis, am östl. Ufer des Peneus, unweit der Quelle dieses Flusses am Pindus, j. Skumbos (mit Ruinen), Caes. b. c. 3, 80, 1. Liv. 31, 41, 6. – Dav. Gomphēnses, ium, m., die Einw. von Gomphi, die Gomphenser, Gaes. b. c. 3, 81, 1.
См. также в других словарях:
THESSALIA — regio et pars ampla Macedoniae aqud Ptol. Achaiae, seu Helladi ad Meridiem, Epiro ad Occasum confinis; ad sinum Pelasgicum et Maliacum: licet apud Plinlum, l. 4. c. 8. ac Melam, l. 2. c. 3. et Solinum, c. 14. sit regio a Macedonia distincta,… … Hofmann J. Lexicon universale
Thessalia — ist: eine (historische) Gebirgslandschaft in Zentralgriechenland, siehe Thessalien eine spätrömische Provinz, siehe Thessalia (Provinz) die älteste Prager Burschenschaft, siehe Burschenschaft Thessalia zu Prag Diese Seite ist eine … Deutsch Wikipedia
Thessalia — [thə sāl′yə, thes΄ə lē′ə] Gr. name for THESSALY * * * … Universalium
Thessalia — [thə sāl′yə, thes΄ə lē′ə] Gr. name for THESSALY … English World dictionary
Thessalia — Sp Tesalijà Ap Θεσσαλία/Thessalia L Graikijos ist. ir adm. sritis … Pasaulio vietovardžiai. Internetinė duomenų bazė
Thessalia (Asteroid) — Asteroid (1161) Thessalia Eigenschaften des Orbits Orbittyp Hauptgürtelasteroid Große Halbachse 3,1760 AE Exzentrizität 0,0872 … Deutsch Wikipedia
Thessalía — geographical name see Thessaly … New Collegiate Dictionary
Thessalía — gr. Tessaglia … Sinonimi e Contrari. Terza edizione
Thessalia — noun a fertile plain on the Aegean Sea in east central Greece; Thessaly was a former region of ancient Greece • Syn: ↑Thessaly • Members of this Region: ↑Cynoscephalae, ↑battle of Cynoscephalae • Instance Hypernyms: ↑geographical area, ↑ … Useful english dictionary
Burschenschaft Thessalia — Die Burschenschaft Thessalia zu Prag in Bayreuth ist eine Burschenschaft im Dachverband Deutsche Burschenschaft (DB). Sie ist pflichtschlagend, farbentragend und vereint Studenten der Universität Bayreuth und ehemalige Studenten der Universitäten … Deutsch Wikipedia
Burschenschaft Thessalia zu Prag — Basisdaten Hochschulort: Bayreuth, Deutschland Gründung: 7. Dezember 1864 in Prag Verband: Deutsche Burschenschaft (DB) Farben: schwarz weiß rot … Deutsch Wikipedia