-
1 Tertullianus
Tertulliānus, ī, m., I) Q. Septimius Florens Tertullianus, aus Karthago, berühmter Kirchenvater am Ende des 2. und am Anfang des 3. Jahrhunderts n. Chr., Lact. 6, 1, 23 u. 5, 4, 3. Isid. orig. 8, 5, 60. Vgl. W. Teuffel Gesch. der röm. Liter.6 § 373. – Dav. Tertulliānistae, ārum, m., die Anhänger des Tertullian, Isid. orig. 8, 5, 60. – II) ein berühmter Jurist zur Zeit des Sept. Severus, Ulp. dig. 29, 2, 30. § 6 u.a. Vgl. W. Teuffel Gesch. der röm. Liter.6 § 372, 6.
-
2 Tertullianus
Tertulliānus, ī, m., I) Q. Septimius Florens Tertullianus, aus Karthago, berühmter Kirchenvater am Ende des 2. und am Anfang des 3. Jahrhunderts n. Chr., Lact. 6, 1, 23 u. 5, 4, 3. Isid. orig. 8, 5, 60. Vgl. W. Teuffel Gesch. der röm. Liter.6 § 373. – Dav. Tertulliānistae, ārum, m., die Anhänger des Tertullian, Isid. orig. 8, 5, 60. – II) ein berühmter Jurist zur Zeit des Sept. Severus, Ulp. dig. 29, 2, 30. § 6 u.a. Vgl. W. Teuffel Gesch. der röm. Liter.6 § 372, 6.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Tertullianus
-
3 Tertullianus
Тертуллиан, древнейший из христианских писателей, уроженец Карфагена (ок. 160— 220 гг. н. э.) -
4 Tertullianus
Tertullĭānus, i, m.A.Q. Septimius Florens, Tertullian, a learned father of the Church, a native of Carthage, in the first half of the third century of the Christian era, Lact. 5, 1, 23; 5, 4, 3; Isid. 8, 5, 60.—B.A celebrated jurist under Septimius Severus, Dig. 29, 2, 30, § 6; 28, 5, 3, § 2. -
5 tertullianus
юрист, живший во времена императоров Севера и Каракаллы (1. 30 § 6 D. 29, 2. 1. 7 pr. C. 5, 70).Латинско-русский словарь к источникам римского права > tertullianus
-
6 tertullianus
Tertullian; (c. 200, first Latin Christian writer) -
7 Tert
-
8 astipulator
astipulātor (adstipulātor), ōris, m. (astipulor), I) als gerichtl. t. t., einer der bei einer stipulatio, d.h. bei einem feierlichen Vertrage (Bürgschaft, Kontrakt) von dem stipulator, der sich das Versprechen geben ließ, hinzugezogen wurde, um sich dasselbe Versprechen wiederholen zu lassen, damit er dann, wenn die Leistung verweigert wurde, vor Gericht als Zeuge oder Beistand des stipulator oder dessen Erben, wenn sie klagbar wurden, auftreten konnte, Gaius inst. 3, 110. 117. 126. 215. Cic. Quinct. 58 (u. dazu Klotz); Pis. 18. – II) übtr., ein unbedingter Beipflichter, tamquam idoneus ast., Sidon. ep. 6, 4: Stoici et eorum astipulator Antiochus, Cic. Acad. 2, 67: ast. vanae opinionis, Val. Max. 7, 1, 2 extr.: impositae devotionis ast., Sidon. ep. 1, 9. p. 65, 3 Sav.: ast. veritatis tuae, Hier. b. Augustin. ep. 75, 6: disertissimus eorum ast. Tertullianus, Augustin. de bono viduit. 7.
-
9 concupiscentia
concupiscentĭa, ae, f. [st2]1 [-] désir ardent, convoitise. [st2]2 [-] concupiscence.* * *concupiscentĭa, ae, f. [st2]1 [-] désir ardent, convoitise. [st2]2 [-] concupiscence.* * *Concupiscentia. Tertullianus. Convoitise qu'on ha tant de bonnes choses que de mauvaises. -
10 concussor
-
11 astipulator
astipulātor (adstipulātor), ōris, m. (astipulor), I) als gerichtl. t. t., einer der bei einer stipulatio, d.h. bei einem feierlichen Vertrage (Bürgschaft, Kontrakt) von dem stipulator, der sich das Versprechen geben ließ, hinzugezogen wurde, um sich dasselbe Versprechen wiederholen zu lassen, damit er dann, wenn die Leistung verweigert wurde, vor Gericht als Zeuge oder Beistand des stipulator oder dessen Erben, wenn sie klagbar wurden, auftreten konnte, Gaius inst. 3, 110. 117. 126. 215. Cic. Quinct. 58 (u. dazu Klotz); Pis. 18. – II) übtr., ein unbedingter Beipflichter, tamquam idoneus ast., Sidon. ep. 6, 4: Stoici et eorum astipulator Antiochus, Cic. Acad. 2, 67: ast. vanae opinionis, Val. Max. 7, 1, 2 extr.: impositae devotionis ast., Sidon. ep. 1, 9. p. 65, 3 Sav.: ast. veritatis tuae, Hier. b. Augustin. ep. 75, 6: disertissimus eorum ast. Tertullianus, Augustin. de bono viduit. 7.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > astipulator
-
12 Certum est, quia impossibile
• It is certain, because it is impossible. (Tertullianus)Latin Quotes (Latin to English) > Certum est, quia impossibile
-
13 Respice post te, mortalem te esse memento
• Look around you, remember that you are mortal. (Tertullianus)Latin Quotes (Latin to English) > Respice post te, mortalem te esse memento
-
14 vicina
I.Lit.A.Adj. (mostly poet.; cf.:B.contiguus, finitimus): taberna,
Hor. Ep. 1, 14, 24:silva,
id. C. 3, 29, 39:oppidum,
id. Epod. 5, 44:urbes,
id. A. P. 66; Verg. G. 1, 510:sedes astris,
id. A. 5, 759:caelo Olympum,
Tib. 4, 1, 131:heu quam vicina est ultima terra mihi!
Ov. Tr. 3, 4, 52:bellum,
Liv. 1, 14, 6.— Poet.:jurgia,
i.e. of neighbors, Hor. Ep. 2, 2, 171.—With gen.:ora vicina perusti aetheris,
Luc. 9, 432.— Comp.:ni convexa foret (terra), parti vicinior esset,
Ov. F. 6, 275.—Substt.1.vīcīnus, i, m., a neighbor (the predom. signif. of the word):b.Eutychus Tuus... vicinus proximus,
Plaut. Merc. 2, 4, 7; so,proximus,
Cic. Cat. 2, 10, 21; Dig. 50, 15, 4:ceteri finitimi ac vicini,
Cic. Sull. 20, 58:vel tribules vel vicinos meos,
id. Rosc. Am. 16, 47:si te interioribus vicinis tuis anteponis,
id. Q. Fr. 1, 2, 2, § 7:bonus sane vicinus,
Hor. Ep. 2, 2, 132:vicine Palaemon,
Verg. E. 3, 53.—Transf., of time, a contemporary: Tertullianus vicinus eorum temporum, Hier. Script. Eccl. Luc.—2.vīcīna, ae, f., a neighbor:3.ego huc transeo in proximum ad meam vicinam,
Plaut. Cas. 2, 1, 2; 3, 3, 16; Ter. And. 1, 1, 78; id. Hec. 4, 4, 98; Quint. 5, 11, 28; Hor. C. 3, 19, 24.—With gen.:Fides in Capitolio vicina Jovis,
Cic. Off. 3, 29, 104:anus vicina loci,
Ov. F. 6, 399.—vīcīnum, i, n., a neighboring place, the neighborhood, vicinity (mostly post-Aug.):II.stellae in vicino terrae,
Plin. 2, 16, 13, § 68; so,in vicino,
id. 6, 26, 30, § 122; Cels. 2, 6 fin.; Sen. Brev. Vit. 15, 3:ex (e) vicino,
Col. 7, 2, 4; Plin. 23, 8, 75, § 145.— Plur.:amnis rigans vicina,
Plin. 6, 18, 22, § 65; Ov. M. 1, 573.—With gen.:in Syriae vicina pervenire,
Plin. 16, 32, 59, § 135.—Trop., nearly resembling in quality or nature, like, similar, kindred, allied (class.):b.dialecticorum scientia vicina et finitima eloquentiae,
Cic. Or. 32, 113:vicina praedictae, sed amplior virtus,
Quint. 8, 3, 83:in his rebus, quibus nomina sua sunt, vicinis potius uti,
id. 8, 6, 35:vicina virtutibus vitia,
id. 8, 3, 7: quod est hupoptôsei vicinum, id. 9, 2, 58:odor croco vicinus est,
Plin. 21, 9, 29, § 53; cf. id. 21, 18, 69, § 115:cui vicinum est, non negare quod obicitur,
Quint. 6, 3, 81.— Comp.:ferrum molle plumboque vicinius,
Plin. 34, 14, 41, § 143.—Absol.:non ex eodem sed ex diverso vicinum accipitur,
Quint. 9, 3, 68:multum ab amethysto distat hyacinthos, tamen e vicino descendens,
Plin. 37, 9, 41, § 125 (al. ab vicino tamen colore descendens).—Hence, adv.: vīcīnē, in the neighborhood, near by (late Lat.): (fluvius) quantum crescit aquis, pisces vicinius offert, nearer by, Ven. Carm. 3, 12, 11:vicinissime frui,
Aug. Doctr. Chr. 1, 33 fin. -
15 vicinum
I.Lit.A.Adj. (mostly poet.; cf.:B.contiguus, finitimus): taberna,
Hor. Ep. 1, 14, 24:silva,
id. C. 3, 29, 39:oppidum,
id. Epod. 5, 44:urbes,
id. A. P. 66; Verg. G. 1, 510:sedes astris,
id. A. 5, 759:caelo Olympum,
Tib. 4, 1, 131:heu quam vicina est ultima terra mihi!
Ov. Tr. 3, 4, 52:bellum,
Liv. 1, 14, 6.— Poet.:jurgia,
i.e. of neighbors, Hor. Ep. 2, 2, 171.—With gen.:ora vicina perusti aetheris,
Luc. 9, 432.— Comp.:ni convexa foret (terra), parti vicinior esset,
Ov. F. 6, 275.—Substt.1.vīcīnus, i, m., a neighbor (the predom. signif. of the word):b.Eutychus Tuus... vicinus proximus,
Plaut. Merc. 2, 4, 7; so,proximus,
Cic. Cat. 2, 10, 21; Dig. 50, 15, 4:ceteri finitimi ac vicini,
Cic. Sull. 20, 58:vel tribules vel vicinos meos,
id. Rosc. Am. 16, 47:si te interioribus vicinis tuis anteponis,
id. Q. Fr. 1, 2, 2, § 7:bonus sane vicinus,
Hor. Ep. 2, 2, 132:vicine Palaemon,
Verg. E. 3, 53.—Transf., of time, a contemporary: Tertullianus vicinus eorum temporum, Hier. Script. Eccl. Luc.—2.vīcīna, ae, f., a neighbor:3.ego huc transeo in proximum ad meam vicinam,
Plaut. Cas. 2, 1, 2; 3, 3, 16; Ter. And. 1, 1, 78; id. Hec. 4, 4, 98; Quint. 5, 11, 28; Hor. C. 3, 19, 24.—With gen.:Fides in Capitolio vicina Jovis,
Cic. Off. 3, 29, 104:anus vicina loci,
Ov. F. 6, 399.—vīcīnum, i, n., a neighboring place, the neighborhood, vicinity (mostly post-Aug.):II.stellae in vicino terrae,
Plin. 2, 16, 13, § 68; so,in vicino,
id. 6, 26, 30, § 122; Cels. 2, 6 fin.; Sen. Brev. Vit. 15, 3:ex (e) vicino,
Col. 7, 2, 4; Plin. 23, 8, 75, § 145.— Plur.:amnis rigans vicina,
Plin. 6, 18, 22, § 65; Ov. M. 1, 573.—With gen.:in Syriae vicina pervenire,
Plin. 16, 32, 59, § 135.—Trop., nearly resembling in quality or nature, like, similar, kindred, allied (class.):b.dialecticorum scientia vicina et finitima eloquentiae,
Cic. Or. 32, 113:vicina praedictae, sed amplior virtus,
Quint. 8, 3, 83:in his rebus, quibus nomina sua sunt, vicinis potius uti,
id. 8, 6, 35:vicina virtutibus vitia,
id. 8, 3, 7: quod est hupoptôsei vicinum, id. 9, 2, 58:odor croco vicinus est,
Plin. 21, 9, 29, § 53; cf. id. 21, 18, 69, § 115:cui vicinum est, non negare quod obicitur,
Quint. 6, 3, 81.— Comp.:ferrum molle plumboque vicinius,
Plin. 34, 14, 41, § 143.—Absol.:non ex eodem sed ex diverso vicinum accipitur,
Quint. 9, 3, 68:multum ab amethysto distat hyacinthos, tamen e vicino descendens,
Plin. 37, 9, 41, § 125 (al. ab vicino tamen colore descendens).—Hence, adv.: vīcīnē, in the neighborhood, near by (late Lat.): (fluvius) quantum crescit aquis, pisces vicinius offert, nearer by, Ven. Carm. 3, 12, 11:vicinissime frui,
Aug. Doctr. Chr. 1, 33 fin. -
16 vicinus
I.Lit.A.Adj. (mostly poet.; cf.:B.contiguus, finitimus): taberna,
Hor. Ep. 1, 14, 24:silva,
id. C. 3, 29, 39:oppidum,
id. Epod. 5, 44:urbes,
id. A. P. 66; Verg. G. 1, 510:sedes astris,
id. A. 5, 759:caelo Olympum,
Tib. 4, 1, 131:heu quam vicina est ultima terra mihi!
Ov. Tr. 3, 4, 52:bellum,
Liv. 1, 14, 6.— Poet.:jurgia,
i.e. of neighbors, Hor. Ep. 2, 2, 171.—With gen.:ora vicina perusti aetheris,
Luc. 9, 432.— Comp.:ni convexa foret (terra), parti vicinior esset,
Ov. F. 6, 275.—Substt.1.vīcīnus, i, m., a neighbor (the predom. signif. of the word):b.Eutychus Tuus... vicinus proximus,
Plaut. Merc. 2, 4, 7; so,proximus,
Cic. Cat. 2, 10, 21; Dig. 50, 15, 4:ceteri finitimi ac vicini,
Cic. Sull. 20, 58:vel tribules vel vicinos meos,
id. Rosc. Am. 16, 47:si te interioribus vicinis tuis anteponis,
id. Q. Fr. 1, 2, 2, § 7:bonus sane vicinus,
Hor. Ep. 2, 2, 132:vicine Palaemon,
Verg. E. 3, 53.—Transf., of time, a contemporary: Tertullianus vicinus eorum temporum, Hier. Script. Eccl. Luc.—2.vīcīna, ae, f., a neighbor:3.ego huc transeo in proximum ad meam vicinam,
Plaut. Cas. 2, 1, 2; 3, 3, 16; Ter. And. 1, 1, 78; id. Hec. 4, 4, 98; Quint. 5, 11, 28; Hor. C. 3, 19, 24.—With gen.:Fides in Capitolio vicina Jovis,
Cic. Off. 3, 29, 104:anus vicina loci,
Ov. F. 6, 399.—vīcīnum, i, n., a neighboring place, the neighborhood, vicinity (mostly post-Aug.):II.stellae in vicino terrae,
Plin. 2, 16, 13, § 68; so,in vicino,
id. 6, 26, 30, § 122; Cels. 2, 6 fin.; Sen. Brev. Vit. 15, 3:ex (e) vicino,
Col. 7, 2, 4; Plin. 23, 8, 75, § 145.— Plur.:amnis rigans vicina,
Plin. 6, 18, 22, § 65; Ov. M. 1, 573.—With gen.:in Syriae vicina pervenire,
Plin. 16, 32, 59, § 135.—Trop., nearly resembling in quality or nature, like, similar, kindred, allied (class.):b.dialecticorum scientia vicina et finitima eloquentiae,
Cic. Or. 32, 113:vicina praedictae, sed amplior virtus,
Quint. 8, 3, 83:in his rebus, quibus nomina sua sunt, vicinis potius uti,
id. 8, 6, 35:vicina virtutibus vitia,
id. 8, 3, 7: quod est hupoptôsei vicinum, id. 9, 2, 58:odor croco vicinus est,
Plin. 21, 9, 29, § 53; cf. id. 21, 18, 69, § 115:cui vicinum est, non negare quod obicitur,
Quint. 6, 3, 81.— Comp.:ferrum molle plumboque vicinius,
Plin. 34, 14, 41, § 143.—Absol.:non ex eodem sed ex diverso vicinum accipitur,
Quint. 9, 3, 68:multum ab amethysto distat hyacinthos, tamen e vicino descendens,
Plin. 37, 9, 41, § 125 (al. ab vicino tamen colore descendens).—Hence, adv.: vīcīnē, in the neighborhood, near by (late Lat.): (fluvius) quantum crescit aquis, pisces vicinius offert, nearer by, Ven. Carm. 3, 12, 11:vicinissime frui,
Aug. Doctr. Chr. 1, 33 fin.
См. также в других словарях:
Tertulliānus — 1) Quintus Septimius Florens T., der Sohn eines römischen Hauptmanns, geb. um 160 n. Chr. in Carthago, studirte die Wissenschaften, bes. die Rechtsgelehrsamkeit, u. bekannte sich seiner philosophischen Richtung nach zur Stoischen Schule; er ging… … Pierer's Universal-Lexikon
Tertulliānus — Tertulliānus, Quintus Septimius Florens, Kirchenschriftsteller, geb. um 160 in Karthago, gest. daselbst nach 220, war in seiner Vaterstadt als Rhetor und vielleicht als Sachwalter tätig. Um 190 trat er zum Christentum über. Von strenger… … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Tertullianus, S. (1) — 1S. Tertullianus (27. Apr.), Bischof von Bologna, bestieg um das J. 470 als Nachfolger des heil. Paternianus2 den Hirtenstuhl. Er mag in den Stürmen der Völkerwanderung für seine Heerde viel gelitten und gestritten haben. Deßhalb steht sein Name… … Vollständiges Heiligen-Lexikon
Tertullianus, S. (2) — 2S. Tertullianus (4. Aug.), Priester und Martyrer zu Rom. S. S. Tertullinus3 … Vollständiges Heiligen-Lexikon
TERTULLIANUS Quintus Septimius Florens — Theologus, patriâ Carthaginensis, nobilitate insignis, variâ doctrinâ instructissimus, floruit A. C. 200. Historia eius haec est: Presbyter Carthaginensis fuit, parte Ethnicô, virô proconsulari natus, qui, sub Praefecto provinciae, cohortis… … Hofmann J. Lexicon universale
Quintus Septimius Florens Tertullianus — Tertullians Apologeticum (Codex Balliolensis) Quintus Septimius Florens Tertullianus oder kurz Tertullian (* um 150; † um 230) war ein bedeutender, aber auch umstrittener früher christlicher Schriftsteller. Er hieß eigentlich Quintus Septimius… … Deutsch Wikipedia
ТЕРТУЛЛИАН (Tertullianus) Квинт Септимий Флоренс — (ок. 160 после 200) христианский теолог и писатель. Подчеркивая пропасть между библейским откровением и греческой философией, Тертуллиан утверждал веру именно в силу ее несоизмеримости с разумом. В конце жизни сблизился с монтанистами и порвал с… … Большой Энциклопедический словарь
Quintus Septimus Florens Tertullianus — Tertullien Demande de traduction Tertullian → … Wikipédia en Français
Тертуллиан Квинт Септимий Флоренс Тертуллиан (Quintus Septimius Florens Tertullianus) — (около 160 после 220), христианский богослов, писатель. Подчёркивая пропасть между библейским откровением и греческой философией, Тертуллиан утверждал веру именно в силу её несоизмеримости с разумом. Был пресвитером в Карфагене, в конце… … Большой Энциклопедический словарь
Quintus Septimius Florens Tertullianus — noun Carthaginian theologian whose writing influenced early Christian theology (160 230) • Syn: ↑Tertullian • Instance Hypernyms: ↑theologian, ↑theologist, ↑theologizer, ↑theologiser … Useful english dictionary
ТЕРТУЛЛИАН — • Tertulliānus, 1. римский юрист времен Папиниана, составитель нескольких юридических сочинений, отрывки из которых встречаются в пандектах; 2. Q. Septimius Florens Tert., живший приблизительно в 150 230 гг. от Р. X., был… … Реальный словарь классических древностей