-
1 terminus
terminus [tεʀminys]masculine noun• terminus ! tout le monde descend ! all change!* * *tɛʀminys* * *tɛʀminys nm* * *terminus nm inv ( de train) end of the line; ( de bus) terminus; ‘terminus du train, tout le monde descend’ ‘all change please, the train terminates here’.[tɛrminys] nom masculin -
2 terminus
termĭnus, i, m. [st2]1 [-] borne, limite, ligne de démarcation. [st2]2 [-] au fig. terme, borne, limite. [st2]2 [-] Aug. terme, expression. - terminos populi Romani propagare: élargir les frontières du peuple romain. - contentio de terminis: contestation à propos du bornage. - Terminus, i, m.: le dieu Terme (qui présidait aux limites, aux bornes).* * *termĭnus, i, m. [st2]1 [-] borne, limite, ligne de démarcation. [st2]2 [-] au fig. terme, borne, limite. [st2]2 [-] Aug. terme, expression. - terminos populi Romani propagare: élargir les frontières du peuple romain. - contentio de terminis: contestation à propos du bornage. - Terminus, i, m.: le dieu Terme (qui présidait aux limites, aux bornes).* * *Terminus, termini, pen. corr. Cic. Une borne, Terme, Limite.\Terminus. Cic. La fin de toutes choses.\Stabilis rerum terminus. Horat. Fin certaine et immuable.\Si hic terminus haeret. Virgil. Si c'est une chose arrestee, Si cecy est immuable. -
3 terminus
terminus, ī, m. (zu tero; vgl. τέρμα, τέρμων), das Grenzzeichen, der Grenzstein und die damit bezeichnete Grenze, die Mark, Grenzmark, Grenzlinie, I) eig.: a) terminus acutus, lapideus, Gromat. vet.: termini agrorum, Plin.: nulli possessionum termini, Cic.: terminos urbis propagare, Tac.: terminum exarare, Fest.: terminum commovere (verrücken), Lex Mamil.: inter ipsam (Macedoniam) et Thraciam Strymon amnis facit terminum, Solin. – scherzh. übtr. v. männl. Glied, Pompon. com. 126. – b) personif., Terminus, Terminus, der den Grenzmarken vorstehende Gott, Ov. fast. 2, 639 sq. Liv. 1, 55, 3. Augustin. de civ. dei 4, 11. Lact. 1, 20, 38. – II) übtr., die Grenze, das Ziel, 1) = die Schranken, ius terminis circumscribere, Cic.: certos fines terminosque constituam, Cic.: terminos pangere, Cic.: oratoris facultatem ingenii sui terminis describere, Cic.: fallitur, qui terminos gloriae nostrae metitur spatio, quod transituri sumus, Curt.: si umquam adversus immodicas cupiditates terminus staret, Curt. – 2) = das Ende, der Schluß, contentionum, Cic.: vitae, Cic.: cum termino sermonis pinnis in altum se proripuit, Apul.: ut quasi terminus imponeretur huic religioni, Lact.
-
4 terminus
terminus, ī, m. (zu tero; vgl. τέρμα, τέρμων), das Grenzzeichen, der Grenzstein und die damit bezeichnete Grenze, die Mark, Grenzmark, Grenzlinie, I) eig.: a) terminus acutus, lapideus, Gromat. vet.: termini agrorum, Plin.: nulli possessionum termini, Cic.: terminos urbis propagare, Tac.: terminum exarare, Fest.: terminum commovere (verrücken), Lex Mamil.: inter ipsam (Macedoniam) et Thraciam Strymon amnis facit terminum, Solin. – scherzh. übtr. v. männl. Glied, Pompon. com. 126. – b) personif., Terminus, Terminus, der den Grenzmarken vorstehende Gott, Ov. fast. 2, 639 sq. Liv. 1, 55, 3. Augustin. de civ. dei 4, 11. Lact. 1, 20, 38. – II) übtr., die Grenze, das Ziel, 1) = die Schranken, ius terminis circumscribere, Cic.: certos fines terminosque constituam, Cic.: terminos pangere, Cic.: oratoris facultatem ingenii sui terminis describere, Cic.: fallitur, qui terminos gloriae nostrae metitur spatio, quod transituri sumus, Curt.: si umquam adversus immodicas cupiditates terminus staret, Curt. – 2) = das Ende, der Schluß, contentionum, Cic.: vitae, Cic.: cum termino sermonis pinnis in altum se proripuit, Apul.: ut quasi terminus imponeretur huic religioni, Lact.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > terminus
-
5 terminus
terminus концевая последовательностьterminus концевой остаток в линейных полимерахamino terminus амино-конецamino terminus м-конецblunt terminus тупой конецprotruding terminus выступающий конецEnglish-Russian dictionary of biology and biotechnology > terminus
-
6 Terminus
termĭnus, i, m. (collat. form termo, ōnis, Enn. ap. Fest. p. 363 Müll., or Ann. v. 470 and 471 Vahl.; and termen, ĭnis, n., acc. to Varr. L. L. 5, § 21 Müll.; so,I.(BTERMINA DVO STANT,
Inscr. Orell. 3121) [Sanscr. root tar-, overcome; tīrain, shore, edge; Gr. terma, goal; termôn, border; cf. trans, in-trare], a boundary-line, boundary, bound, limit (syn.: finis, limes, meta).Lit., of local boundaries:B.contentio de terminis,
Cic. Ac. 2, 43, 132:agrorum,
Plin. 18, 2, 2, § 8; Hor. C. 2, 18, 24:templi,
Liv. 45, 5, 7:urbis,
Tac. A. 12, 23; 12, 24 fin.:possessionum,
Cic. Mil. 27, 74:vicinitatis,
id. Rab. Perd. 3, 8:Alexandria, in terminis Africae et Aegypti condita,
Just. 21, 6, 3.—Comically, = membrum virile, Pompon. ap. Non. 146, 24 (Com. Fragm. v. 126 Rib.).— Hence,Personified: Termĭnus, the deity presiding over boundaries, Ov. F. 2, 639 sq.; Varr. L. L. 5, 10, 22; Liv. 1, 55, 3; 5, 54, 7; Hor. C. S. 27; Lact. 1, 20, 38; Fest. p. 368; Serv. ad Verg. A. 9, 448. —II.Transf., in gen., a bound, limit, end, term:constituendi sunt, qui sint in amicitiā fines, ut quasi termini diligendi,
Cic. Lael. 16, 56; cf.:certos mihi fines terminosque constituam,
id. Quint. 10, 35:oratoris facultatem non illius artis terminis, sed ingeni sui finibus describere,
id. de Or. 1, 49, 214:contentionum,
id. Fam. 6, 22, 2:nullis terminis circumscribere aut definire jus suum,
id. de Or. 1, 16, 70:Pompeius, cujus res gestae atque virtutes isdem quibus solis cursus regionibus ac terminis continentur,
id. Cat. 4, 10, 21:omnium aetatum certus est terminus, senectutis autem nullus est certus terminus,
id. Sen. 20, 72:vitae,
id. Rab. Perd. 10, 29:pangere terminos,
id. Leg. 1, 21, 56:termini egestatis,
Plaut. As. 1, 2, 13:hos terminos dignitati statuo,
Plin. Ep. 6, 29, 3. -
7 terminus
termĭnus, i, m. (collat. form termo, ōnis, Enn. ap. Fest. p. 363 Müll., or Ann. v. 470 and 471 Vahl.; and termen, ĭnis, n., acc. to Varr. L. L. 5, § 21 Müll.; so,I.(BTERMINA DVO STANT,
Inscr. Orell. 3121) [Sanscr. root tar-, overcome; tīrain, shore, edge; Gr. terma, goal; termôn, border; cf. trans, in-trare], a boundary-line, boundary, bound, limit (syn.: finis, limes, meta).Lit., of local boundaries:B.contentio de terminis,
Cic. Ac. 2, 43, 132:agrorum,
Plin. 18, 2, 2, § 8; Hor. C. 2, 18, 24:templi,
Liv. 45, 5, 7:urbis,
Tac. A. 12, 23; 12, 24 fin.:possessionum,
Cic. Mil. 27, 74:vicinitatis,
id. Rab. Perd. 3, 8:Alexandria, in terminis Africae et Aegypti condita,
Just. 21, 6, 3.—Comically, = membrum virile, Pompon. ap. Non. 146, 24 (Com. Fragm. v. 126 Rib.).— Hence,Personified: Termĭnus, the deity presiding over boundaries, Ov. F. 2, 639 sq.; Varr. L. L. 5, 10, 22; Liv. 1, 55, 3; 5, 54, 7; Hor. C. S. 27; Lact. 1, 20, 38; Fest. p. 368; Serv. ad Verg. A. 9, 448. —II.Transf., in gen., a bound, limit, end, term:constituendi sunt, qui sint in amicitiā fines, ut quasi termini diligendi,
Cic. Lael. 16, 56; cf.:certos mihi fines terminosque constituam,
id. Quint. 10, 35:oratoris facultatem non illius artis terminis, sed ingeni sui finibus describere,
id. de Or. 1, 49, 214:contentionum,
id. Fam. 6, 22, 2:nullis terminis circumscribere aut definire jus suum,
id. de Or. 1, 16, 70:Pompeius, cujus res gestae atque virtutes isdem quibus solis cursus regionibus ac terminis continentur,
id. Cat. 4, 10, 21:omnium aetatum certus est terminus, senectutis autem nullus est certus terminus,
id. Sen. 20, 72:vitae,
id. Rab. Perd. 10, 29:pangere terminos,
id. Leg. 1, 21, 56:termini egestatis,
Plaut. As. 1, 2, 13:hos terminos dignitati statuo,
Plin. Ep. 6, 29, 3. -
8 terminus
[tɛʀminys]Nom masculin término masculino* * *terminus tɛʀminys]nome masculino(linha de transportes) término; fim da linhastation terminusúltima estação -
9 terminus
-
10 terminus
terminus terminus, i m граница, предел -
11 terminus
terminus terminus, i m пограничный камень -
12 terminus
terminus terminus, i m межевой знак -
13 terminus
-
14 Terminus
Terminus ['tεrminʊs, Plural: 'tεrmini]<-, Termini> término Maskulin; Terminus technicus término técnico -
15 terminus
terminus ī, m [1 TER-], a boundary-line, boundary, bound, limit: de terminis contentio: templi, L.: possessionum.—Person., Termmus, the deity presiding over boundaries, L., H., O.— Fig., a bound, limit, end, term <*> in amicitiā fines, et quasi termini diligendi: nullis terminis circumscribere aut definire ius suum: terminos pangere: gloriae, Cu.— An end, term: vitae: senectutis.* * *boundary, limit, end; terminus -
16 Terminus
Terminus m =, ..ni1. срок; день [да́та] вступле́ния в си́лу (зако́на и т. п.),2. те́рминTerminus technicus (лат.) m = =, pl..ni..ci те́рмин -
17 terminus
-
18 terminus
-
19 Terminus
-
20 Terminus
См. также в других словарях:
TERMINUS — Le nom du dieu Terminus n’est autre qu’un nom commun très couramment employé en latin pour désigner la borne marquant la limite d’une propriété foncière ou d’un territoire. Aussi bien le dieu a t il pour mission de garantir tout ce qui borne un… … Encyclopédie Universelle
Terminus — is a Latin word that literally means boundary stone but can refer to:*Terminal train station, a train station acting as an end destination *Bus terminus, a terminal bus station *Terminus (mythology), a Roman god **Jupiter (god) (also known by… … Wikipedia
terminus — (izg. tȅrminus) DEFINICIJA ob. u: SINTAGMA terminus ante quem non (izg. ȃnte kèm nȏn) trenutak prije kojeg se neki događaj nije mogao dogoditi; terminus a quo (izg. terminus ȃ kvȏ) početni termin, rok od koga se ima što računati; terminus… … Hrvatski jezični portal
Terminus — Saltar a navegación, búsqueda Para el dios romano, véase Término (dios). Terminus es un planeta ficticio ubicado en el borde de la Vía Láctea, que tiene un papel fundamental en las novelas del Ciclo de Trántor, de Isaac Asimov. Terminus es la… … Wikipedia Español
Terminus — Стиль Без засечек Клас … Википедия
terminus — TÉRMINUS s.n. invar. Ultimul punct, capătul unei linii ferate, al unei linii de tramvai, de autobuz etc. – cuv. lat. Trimis de LauraGellner, 28.06.2004. Sursa: DEX 98 términus s. n. Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic … … Dicționar Român
TERMINUS — Dei locô habitus est, quod, post Saturnum eractum, caedes aclites rusticorum dividendis agris sustulisset. Sacrificabant ei mense Februar. in aede, quâ super eum foramen in tecto patebat, quod nefas esse putarent Terminum intra tecta consistere.… … Hofmann J. Lexicon universale
Terminus — (Оре,Франция) Категория отеля: 1 звездочный отель Адрес: 3, rue Pierre et Marie Curie, 56400 … Каталог отелей
Terminus — (Villastrada,Италия) Категория отеля: Адрес: Via Ulderico Sabbadini 52, 46030 Villastrada … Каталог отелей
Terminus 1 — est un roman de science fiction de l écrivain français Stefan Wul paru en 1959. Argument Sur Argole, à la suite d une partie de cartes qui a mal tourné lorsque ses adversaires ont deviné ses dons de télépathie, Julius, un aventurier de l espace,… … Wikipédia en Français
terminus — (n.) 1550s, goal, end, final point, from L. terminus (pl. termini) end, boundary line, from PIE root *ter , base of words meaning peg, post, boundary, marker goal (Cf. Skt. tarati passes over, crosses over, Hittite tarmaizzi he limits, Gk. terma… … Etymology dictionary