Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

Tarentum

  • 1 Tarentum

    Tărentum, i, n. ( poet. collat. form Tărentus, i, m., Sil. 12, 434; Sid. Carm. 5, 430), = Taras, a town of Lower Italy, founded by the Spartan Parthenians, now Taranto, Mel. 2, 4, 8; Flor. 1, 18; Cic. Sen. 4, 11 sq.; id. Brut. 18, 72; Hor. C. 3, 5, 56; id. S. 2, 4, 34; Ov. M. 15, 50 al.—Hence, Tărentīnus, a, um, adj., of or belonging to Tarentum, Tarentine:

    juventus,

    Liv. 24, 13, 2:

    juvenes,

    id. 25, 8, 3:

    sinus,

    Mel. 2, 4, 8:

    portus,

    Plin. 3, 11, 16, § 101:

    ager,

    Varr. R. R. 1, 14, 4:

    lanae,

    id. ib. 2, 2, 18; cf.

    oves,

    Col. 7, 2, 3; 7, 4, 1:

    castaneae,

    Plin. 15, 23, 25, § 93:

    sal,

    id. 31, 7, 41, § 84: purpura, Nep. ap. Plin. 9, 39, 63, § 137; cf.

    venenum,

    Hor. Ep. 2, 1, 207.—As subst.: Tărentīni, ōrum, m., the inhabitants of Tarentum, the Tarentines, Cic. Arch. 3, 5; id. Verr. 2, 4, 60, § 135; Liv. 8, 27, 2; 25, 7, 10; Just. 3, 4, 11; 20, 1, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > Tarentum

  • 2 Tarentum

    1. Tarentum, ī, n. u. Nbf. Tarentus, ī, f. (Τάρας u. Nbf. Ταρεντός), Tarent, die reiche u. mächtige Handelsstadt an der Küste von Großgriechenland, von spartan. Partheniern (707 v. Chr.) gegründet, berühmt durch Wollbereitung u. Purpurfärbereien, berüchtigt durch die Üppigkeit u. Genußsucht der Einwohner, Hauptsitz der pythagor. Philosophie, j. Taranto, die Umgegend berühmt durch Wein- u. Obstbau (Feigen, Birnen, Kastanien, Nüsse), Plin. 3, 99 u. 100. Cic. Brut. 72 u. de sen. 11. Liv. 21, 10, 8. Tac. hist. 2, 83. Hor. carm. 3, 5, 56; Nbf. -us, Mela 2, 4, 8 (2. § 68). Flor. 1, 18, 2 u. 2, 6, 42. Sil. 12, 434. Prud. c. Symm. 2, 748. Sidon. carm. 5, 430. Philarg. Verg. georg. 2, 203. Serv. Verg. georg. 2, 197 cod. G: griech. Akk. Tarenton, Liv. epit. 25. – Nbf. Taras, Lucan. 5, 376. – Dav.: a) Tarentīnus, a, um, tarentinisch, aus Tarent, ager, Varro u. Liv.: oves, Plaut. u. Colum.: lana, Varro u. Plin.: vina, Plin.: pira, Cato u. Colum.: castaneae, Plin.: nux, Colum.: nuces, Plin. u. Favorin. fr. (b. Macr.): bellum, Flor.: principes, Liv.: Archytas, Colum. – Plur. subst., Tarentīnī, ōrum, m., die Einw. von Tarent, die Tatentiner, Liv. – b) vulg. Form Terentīnus, a, um, terentinisch (= tarentinisch), nux, Macr. sat. 3, 18, 13 (m. cod. P): impensa, vorzugsw. aus tar. Nüssen, Apic. 8, 372 (dies. subst. bl. Terentina, Apic. 8, 339): ebenso minutal,
    ————
    Apic. 4, 172.
    ————————
    2. Tarentum, -us, -os, s. Terentum.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Tarentum

  • 3 Tarentum [1]

    1. Tarentum, ī, n. u. Nbf. Tarentus, ī, f. (Τάρας u. Nbf. Ταρεντός), Tarent, die reiche u. mächtige Handelsstadt an der Küste von Großgriechenland, von spartan. Partheniern (707 v. Chr.) gegründet, berühmt durch Wollbereitung u. Purpurfärbereien, berüchtigt durch die Üppigkeit u. Genußsucht der Einwohner, Hauptsitz der pythagor. Philosophie, j. Taranto, die Umgegend berühmt durch Wein- u. Obstbau (Feigen, Birnen, Kastanien, Nüsse), Plin. 3, 99 u. 100. Cic. Brut. 72 u. de sen. 11. Liv. 21, 10, 8. Tac. hist. 2, 83. Hor. carm. 3, 5, 56; Nbf. -us, Mela 2, 4, 8 (2. § 68). Flor. 1, 18, 2 u. 2, 6, 42. Sil. 12, 434. Prud. c. Symm. 2, 748. Sidon. carm. 5, 430. Philarg. Verg. georg. 2, 203. Serv. Verg. georg. 2, 197 cod. G: griech. Akk. Tarenton, Liv. epit. 25. – Nbf. Taras, Lucan. 5, 376. – Dav.: a) Tarentīnus, a, um, tarentinisch, aus Tarent, ager, Varro u. Liv.: oves, Plaut. u. Colum.: lana, Varro u. Plin.: vina, Plin.: pira, Cato u. Colum.: castaneae, Plin.: nux, Colum.: nuces, Plin. u. Favorin. fr. (b. Macr.): bellum, Flor.: principes, Liv.: Archytas, Colum. – Plur. subst., Tarentīnī, ōrum, m., die Einw. von Tarent, die Tatentiner, Liv. – b) vulg. Form Terentīnus, a, um, terentinisch (= tarentinisch), nux, Macr. sat. 3, 18, 13 (m. cod. P): impensa, vorzugsw. aus tar. Nüssen, Apic. 8, 372 (dies. subst. bl. Terentina, Apic. 8, 339): ebenso minutal, Apic. 4, 172.

    lateinisch-deutsches > Tarentum [1]

  • 4 Tarentum [2]

    2. Tarentum, -us, -os, s. Terentum.

    lateinisch-deutsches > Tarentum [2]

  • 5 Tarentum

    Τάρας, -αντος, ὁ.
    Of Tarentum, adj.: Ταραντῖνος.

    Woodhouse English-Greek dictionary. A vocabulary of the Attic language > Tarentum

  • 6 Tarentum

    ī n. и Tarentus, ī f.
    Тарент, город в южной Италии, на берегу Тарентинского залива (ныне Taranto) C, L, H, T etc.

    Латинско-русский словарь > Tarentum

  • 7 Tarentini

    Tărentum, i, n. ( poet. collat. form Tărentus, i, m., Sil. 12, 434; Sid. Carm. 5, 430), = Taras, a town of Lower Italy, founded by the Spartan Parthenians, now Taranto, Mel. 2, 4, 8; Flor. 1, 18; Cic. Sen. 4, 11 sq.; id. Brut. 18, 72; Hor. C. 3, 5, 56; id. S. 2, 4, 34; Ov. M. 15, 50 al.—Hence, Tărentīnus, a, um, adj., of or belonging to Tarentum, Tarentine:

    juventus,

    Liv. 24, 13, 2:

    juvenes,

    id. 25, 8, 3:

    sinus,

    Mel. 2, 4, 8:

    portus,

    Plin. 3, 11, 16, § 101:

    ager,

    Varr. R. R. 1, 14, 4:

    lanae,

    id. ib. 2, 2, 18; cf.

    oves,

    Col. 7, 2, 3; 7, 4, 1:

    castaneae,

    Plin. 15, 23, 25, § 93:

    sal,

    id. 31, 7, 41, § 84: purpura, Nep. ap. Plin. 9, 39, 63, § 137; cf.

    venenum,

    Hor. Ep. 2, 1, 207.—As subst.: Tărentīni, ōrum, m., the inhabitants of Tarentum, the Tarentines, Cic. Arch. 3, 5; id. Verr. 2, 4, 60, § 135; Liv. 8, 27, 2; 25, 7, 10; Just. 3, 4, 11; 20, 1, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > Tarentini

  • 8 Tarentinus

    Tărentum, i, n. ( poet. collat. form Tărentus, i, m., Sil. 12, 434; Sid. Carm. 5, 430), = Taras, a town of Lower Italy, founded by the Spartan Parthenians, now Taranto, Mel. 2, 4, 8; Flor. 1, 18; Cic. Sen. 4, 11 sq.; id. Brut. 18, 72; Hor. C. 3, 5, 56; id. S. 2, 4, 34; Ov. M. 15, 50 al.—Hence, Tărentīnus, a, um, adj., of or belonging to Tarentum, Tarentine:

    juventus,

    Liv. 24, 13, 2:

    juvenes,

    id. 25, 8, 3:

    sinus,

    Mel. 2, 4, 8:

    portus,

    Plin. 3, 11, 16, § 101:

    ager,

    Varr. R. R. 1, 14, 4:

    lanae,

    id. ib. 2, 2, 18; cf.

    oves,

    Col. 7, 2, 3; 7, 4, 1:

    castaneae,

    Plin. 15, 23, 25, § 93:

    sal,

    id. 31, 7, 41, § 84: purpura, Nep. ap. Plin. 9, 39, 63, § 137; cf.

    venenum,

    Hor. Ep. 2, 1, 207.—As subst.: Tărentīni, ōrum, m., the inhabitants of Tarentum, the Tarentines, Cic. Arch. 3, 5; id. Verr. 2, 4, 60, § 135; Liv. 8, 27, 2; 25, 7, 10; Just. 3, 4, 11; 20, 1, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > Tarentinus

  • 9 Tarentus

    Tărentum, i, n. ( poet. collat. form Tărentus, i, m., Sil. 12, 434; Sid. Carm. 5, 430), = Taras, a town of Lower Italy, founded by the Spartan Parthenians, now Taranto, Mel. 2, 4, 8; Flor. 1, 18; Cic. Sen. 4, 11 sq.; id. Brut. 18, 72; Hor. C. 3, 5, 56; id. S. 2, 4, 34; Ov. M. 15, 50 al.—Hence, Tărentīnus, a, um, adj., of or belonging to Tarentum, Tarentine:

    juventus,

    Liv. 24, 13, 2:

    juvenes,

    id. 25, 8, 3:

    sinus,

    Mel. 2, 4, 8:

    portus,

    Plin. 3, 11, 16, § 101:

    ager,

    Varr. R. R. 1, 14, 4:

    lanae,

    id. ib. 2, 2, 18; cf.

    oves,

    Col. 7, 2, 3; 7, 4, 1:

    castaneae,

    Plin. 15, 23, 25, § 93:

    sal,

    id. 31, 7, 41, § 84: purpura, Nep. ap. Plin. 9, 39, 63, § 137; cf.

    venenum,

    Hor. Ep. 2, 1, 207.—As subst.: Tărentīni, ōrum, m., the inhabitants of Tarentum, the Tarentines, Cic. Arch. 3, 5; id. Verr. 2, 4, 60, § 135; Liv. 8, 27, 2; 25, 7, 10; Just. 3, 4, 11; 20, 1, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > Tarentus

  • 10 Terentum

    Terentum (Tarentum), ī, n. u. Terentos od. -us (Tarentos), ī, m., ein Ort auf dem Campus Martius, wo die ludi saeculares abgehalten wurden, Nom. Terentum, Fest. 351 (b), 8. Paul. ex Fest. 350, 8: Nom. Tarentum, Serv. Verg. Aen. 8, 63 Thilo: Nom. Tarentos, Mart. 1, 69, 2; 4, 1, 8: Genet. Tarenti, Ov. fast. 1, 501. Val. Max. 2, 4, 5. p. 73, 10 H. Stat. silv. 4, 1, 38: Akk. Tarentum, Liv. epit. 49: Abl. Tarento, Mart. 10, 63, 3. – Dav.: Terentīnus (Tarentīnus), a, um, terentinish, Tarentinus ludus, Auson. edyll. 11, 34. p. 130, 11 Schenkl: ludi Tarentini, Varro bei Censor. 17, 8 Hultsch: tribus Terentina, Cic. Planc. 21. 38. 43. 54. Liv. 10, 9, 14, subst. bl. Terentina, SC. in Cic. ep. 5, 8. § 5 u. 6; vgl. Th. Mommsen u. Fr. Ritschl Rhein. Mus. 12, 468 u. 634; 15, 637. – / Die Schreibart Tarent. ist, viell. dadurch, daß man den Ort mit Tarentum in Unteritalien in Verbindung brachte, bei den nachaugust. Schriftstellern nach den besten Handschriften vorherrschend; vgl. Merkel in den Prolegg. ad Ovid. fast. p. CXLVI.

    lateinisch-deutsches > Terentum

  • 11 Terentum

    Terentum (Tarentum), ī, n. u. Terentos od. -us (Tarentos), ī, m., ein Ort auf dem Campus Martius, wo die ludi saeculares abgehalten wurden, Nom. Terentum, Fest. 351 (b), 8. Paul. ex Fest. 350, 8: Nom. Tarentum, Serv. Verg. Aen. 8, 63 Thilo: Nom. Tarentos, Mart. 1, 69, 2; 4, 1, 8: Genet. Tarenti, Ov. fast. 1, 501. Val. Max. 2, 4, 5. p. 73, 10 H. Stat. silv. 4, 1, 38: Akk. Tarentum, Liv. epit. 49: Abl. Tarento, Mart. 10, 63, 3. – Dav.: Terentīnus (Tarentīnus), a, um, terentinish, Tarentinus ludus, Auson. edyll. 11, 34. p. 130, 11 Schenkl: ludi Tarentini, Varro bei Censor. 17, 8 Hultsch: tribus Terentina, Cic. Planc. 21. 38. 43. 54. Liv. 10, 9, 14, subst. bl. Terentina, SC. in Cic. ep. 5, 8. § 5 u. 6; vgl. Th. Mommsen u. Fr. Ritschl Rhein. Mus. 12, 468 u. 634; 15, 637. – Die Schreibart Tarent. ist, viell. dadurch, daß man den Ort mit Tarentum in Unteritalien in Verbindung brachte, bei den nachaugust. Schriftstellern nach den besten Handschriften vorherrschend; vgl. Merkel in den Prolegg. ad Ovid. fast. p. CXLVI.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Terentum

  • 12 Phalanteus

    Phălantus, i, m., = Phalantos, a Spartan who emigrated to Italy and there founded Tarentum:

    et regnata petam Laconi Rura Phalanto,

    i.e. Tarentum, Hor. C. 2, 6, 11; Just. 3, 4, 7.—Hence,
    A.
    Phă-lantēus, a, um, adj., Phalantean:

    Phalanteum Tarentum,

    Sil. 11, 16.—
    B.
    Phă-lantīnus, a, um, adj., Phalantine, poet. for Tarentine:

    Phalantinus Galesus,

    Mart. 5, 37, 2.—
    C.

    Lewis & Short latin dictionary > Phalanteus

  • 13 Phalanthum

    Phălantus, i, m., = Phalantos, a Spartan who emigrated to Italy and there founded Tarentum:

    et regnata petam Laconi Rura Phalanto,

    i.e. Tarentum, Hor. C. 2, 6, 11; Just. 3, 4, 7.—Hence,
    A.
    Phă-lantēus, a, um, adj., Phalantean:

    Phalanteum Tarentum,

    Sil. 11, 16.—
    B.
    Phă-lantīnus, a, um, adj., Phalantine, poet. for Tarentine:

    Phalantinus Galesus,

    Mart. 5, 37, 2.—
    C.

    Lewis & Short latin dictionary > Phalanthum

  • 14 Phalantinus

    Phălantus, i, m., = Phalantos, a Spartan who emigrated to Italy and there founded Tarentum:

    et regnata petam Laconi Rura Phalanto,

    i.e. Tarentum, Hor. C. 2, 6, 11; Just. 3, 4, 7.—Hence,
    A.
    Phă-lantēus, a, um, adj., Phalantean:

    Phalanteum Tarentum,

    Sil. 11, 16.—
    B.
    Phă-lantīnus, a, um, adj., Phalantine, poet. for Tarentine:

    Phalantinus Galesus,

    Mart. 5, 37, 2.—
    C.

    Lewis & Short latin dictionary > Phalantinus

  • 15 Phalantus

    Phălantus, i, m., = Phalantos, a Spartan who emigrated to Italy and there founded Tarentum:

    et regnata petam Laconi Rura Phalanto,

    i.e. Tarentum, Hor. C. 2, 6, 11; Just. 3, 4, 7.—Hence,
    A.
    Phă-lantēus, a, um, adj., Phalantean:

    Phalanteum Tarentum,

    Sil. 11, 16.—
    B.
    Phă-lantīnus, a, um, adj., Phalantine, poet. for Tarentine:

    Phalantinus Galesus,

    Mart. 5, 37, 2.—
    C.

    Lewis & Short latin dictionary > Phalantus

  • 16 recipio

    recipio, cēpī, ceptum, ere (re u. capio), I) zurücknehmen, A) = zurückziehen, -holen, -bringen u. dgl., 1) eig.: a) lebl. Obj.: ensem, wieder herausziehen, Verg.: u. so sagittam ex altera parte, Cels. – spiritum, zurück-, einziehen, Quint. – ad limina gressum, sich zurückbegeben zu usw., Verg. – b) persönl. Objj.: alqm medio ex hoste, zurück, herausholen, Verg. Aen. 6, 111. – bes. als milit. t. t., Truppen zurückziehen, zurückgehen lassen, milites defessos, Caes.: exercitum, Liv.: equitatum navibus ad se intra munitiones, Caes. – u. refl., se recipere u. (bei Enn. u. Plaut.) bl. recipere, sich zurückziehen, sich zurück-, nach Hause usw. begeben, zurückkehren, zurückgehen, zurückweichen (Ggstz. procedere), sowohl übh., Plaut. u. Cic.: se ex alqo loco, Plaut. u. Cic.: se ad alqm, Plaut. u. Cic.: se a pabulo in stabulum (v. Rindvieh), Plaut.: se a cena in lecticulam, Suet.: se domum, Plaut. u. Caes.: r. in portum, Plaut.; insbes. als milit. t. t., se hinc, se inde, se ex alqo loco, se ad od. in alqm locum, se alqo ad alqm, Caes., Liv. u.a.: se sub murum, Caes.: se intra munitiones, Caes.: recipi inter principia legionum, Veget. mil. – 2) übtr.: a) übh.: vocem ab acutissimo sono usque ad gravissimum sonum, Cic. – refl., se rec., sich zurückziehen, -wenden, se ad ingenium vetus suum, Plaut.: se ad bonam frugem, Cic.: se ad reliquam cogitationem belli, Caes.: se a voluptatibus in otium, Plin. pan.: se in principem, wieder die Herrenmiene (stolze Fürstenmiene) annehmen, Plin. pan. – b) als t. t. der Geschäftssprache, etw. beim Verkaufe usw. zurückbehalten = sich vorbehalten (vgl. Gell. 17, 6, 6), posticulum, Plaut.: ruta caesa, Cic.: recipitur mit folg. Infin., pascere, Cato: mit Dat., sibi alqd, Cic.: aqua domini usioni recipitur, Cato. – c) aus der Hand, -Gewalt des Feindes gleichs. zurückführen, -holen, retten, befreien, alqm ex hostibus, ex servitute, Liv.: recepti aliquot cives sociique, qui in hostium potestate fuerant, Liv.: corpus saeva de morte receptum, Val. Flacc.

    B) zurücknehmen = wiedernehmen, zurückbekommen, -erhalten, wieder bekommen, -erhalten (Ggstz. dare, credere, tradere, perdere, amitiere), 1) eig.: r. merita (Ggstz. dare m.), Cic.: quod recipis (Ggstz. quod [mutuum] das), Mart.: r. centum talenta (Ggstz. credere c. t.). Quint.: r. arma (Ggstz. tradere a.), Liv.: r. obsides, Caes.: quem moriturum miserat militem victorem recipit, Vell.: totidem, quot dixit, verba recepit (durchs Echo), Ov. – u. so durch Vertrag, Übergabe, Eroberung wiedererlangen, wieder an sich bringen (vgl. Fabri Liv. 23, 11, 7), r. Tarentum (Ggstz. Tarentum perdere, amittere), Cic.: quasdam civitates extra Macedoniam, Liv.: suas res amissas, Liv. – und Weggelegtes wieder an sich nehmen, wieder aufnehmen, r. arma (Ggstz. deponere), Curt. – u. wieder im Staate aufnehmen, reges, Liv.: Ciceronem (Ggstz. expellere C.), Vell. – 2) übtr., wieder bekommen, wieder zu etwas kommen, antiquam frequentiam (v. einer Stadt), Liv.: vitam herbis fortibus, Ov. – vires corporis, Curt.: anhelitum, wieder Atem schöpfen, -holen, Plaut.: recipere animam, Ter. u. Quint.: spiritum, Flor.: paulatim spiritum ac vocem, Curt.: u. r. animum, teils physisch zur Besinnung kommen, von Ohnmächtigen (Ggstz. linqui animo), teils u. gew. geistig, r. animum (animos), wieder Mut bekommen, sich erholen, a od. ex pavore, Liv. – refl. se rec., sich erholen sowohl körperl., se difficulter, v. Tieren, Varro r. r. 2, 5, 17, als bes. geistig, vom Staunen, Schreck usw. sich erholen, sich sammeln, Cic. u.a.: se ex terrore, ex timore, ex fuga, Caes.: nondum totā me mente recepi, Ov.

    II) etw. entgegennehmen, aufnehmen, an sich nehmen, 1) eig.: a) übh. an od. in sich aufnehmen, recepi litteras tuas, habe entgegengenommen (= empfangen), Plin. ep. – ferrum, gladium, das Mordwerkzeug in die Brust aufnehmen, den Todesstreich empfangen (als t. t. der Fechtersprache), Cic. und Sen. (s. Gronov Sen. ep. 7, 5): u. so totum telum corpore, Cic.: ense recepto, Lucan.: und ähnlich necesse erat ab latere aperto tela recipi, man von den G. getroffen wurde, Caes. – receptus intra os (in den Mund genommen) sedat sitim (v. einem Steine), Solin.: u. so intra os receptus liquescit, Solin. – v. Tieren, frenum, den Z. annehmen, sich gefallen lassen, Hor. ep. 1, 10, 36. – v. Gewässern, fluvium (v. Meere), Plaut.: Mosa parte quadam ex Rheno recepta, quae etc., sich vereinigend mit einem Teile des Rh., der usw., Caes. – v. Arzneimitteln, die und die Stoffe in sich aufnehmen, mit dem und dem versetzt werden, tantum mellis, quantum etc., Scrib. Larg. – v. Wunden, vulnera cicatricem vix recipiunt, setzen an, Cels. 4, 16 (9). – b) bei sich, in eine Örtl. aufnehmen (Ggstz. alqm excludere), α) m. bl. Acc., von Pers., Xerxen, Cic.: alqm libentissimo animo, Caes. – v. Örtl., perterritos (von Schanzen), Caes.: hos (v. Hafen), Caes.: nisi nos vicina villa recepisset, Hor. – β) m. ad u. Akk.: alqm ad se, Komik. u. Suet.: alqm ad epulas, Cic. – γ) m. in u. Akk.: alqm in aedes, Plaut.: alqm in civitatem, Cic. – im Passiv m. in u. Abl., recipi in loco, Plaut.: in equis, Auct. b. Hisp.: in parte tori recepta, Ov. – δ) m. inter u. Akk.: alqm inter suos, Curt. 4, 6 (27), 15. – ε) mit intra u. Akk., quos intra Syracusanam insulam recepit, Cic. Verr. 4, 144. – ζ) m. bl. Abl.: alqm tecto, Caes., tectis ac sedibus suis, Cic.: moenibus, Sall.: receptus terrā Neptunus, Hor.: recipi equis, auf die Pf. genommen werden, Auct. b. Hisp. 4, 2: eo (sc. myoparone) receptus, an Bord genommen, Auct. b. Alex. 46, 7. – η) m. Orts-Acc.: alqm Acheruntem, Plaut.: alqm domum suam, Cic., domum ad se hospitio, Caes. – θ) mit 1. Supin.: senem sessum, Cic. de sen. 63: intra ianuam comisatum fratrem, Liv. 40, 10, 4. – ι) absol.: qui receperant, Caes. b. c. 1, 76, 4: u. bl. recipi, an Bord genommen werden, Caes. b. c. 2, 44, 1 (vgl. oben no. ζ). – c) in Besitz nehmen, erobern, oppidum, civitatem, Caes.: rem publicam armis, Sall.: Rhodum, Aegyptum Ciliciamque sine certamine, Iustin.: Alciden terra recepta vocat, die eroberte, errungene E., Prop. – d) als t. t. der Geschäftsspr., irgendeinen Ertrag von etwas einnehmen, erhalten, dena milia Hs ex molle, Varro: pecuniam ex novis vectigalibus, Cic. – 2) übtr.: a) übh. aufnehmen, auf sich nehmen, ista dicta in aures, Plaut.: iusiurandum oblatum, Quint.: r. in se religionem, auf sich laden, Liv. – b) in einen Stand, Verhältnis usw. aufnehmen, alqm in ordinem senatorium, Cic.: alqm in numerum deorum od. amicorum, Curt.: alqm in fidem, Cic. u.a.; vgl. recepti (sc. in fidem) Cherusci, Vell.: r. alqm in deditionem, Caes. u.a., in ius dicionemque, Liv.: alqm in parem iuris libertatisque condicionem, Caes.: alqm in id fastigium, zu dieser Würde zulassen, Curt.: alqm in amcitiam, Sall.: Cyri filiam in matrimonium, Iustin. – alqd in mores, Quint.: in usum recepti (tropi), in den Gebrauch aufgenommene, gebräuchliche, Quint.: u. so sequi maxime recepta, sich nach dem Gebräuchlichsten richten, Quint. – tres recepti scriptores iamborum, in den Kanon (unter die Klassiker) aufgenommene, Quint. 10, 1, 59. – c) annehmen, gestatten, gutheißen, zulassen (Ggstz. respuere, aspernari u. dgl.), antiquitas recepit fabulas, haec aetas autem respuit, Cic.: assentatio nocere nemini potest, nisi ei, qui eam recipit atque eā delectatur, Cic.: nullam excusationem receperunt, Sen. – v. lebl. Subjj., nec inconstantiam virtus recipit nec varietatem natura patitur, Cic.: timor misericordiam non recipit Caes.: re iam non ultra recipiente cunctationem, Liv.: plures rem posse casus recipere, Caes. – d) eine angebotene, übertragene Tätigkeit auf sich nehmen, annehmen (dagegen suscipere übh. eine Tätigkeit übernehmen; vgl. Ellendt Cic. de or. 2, 101), ego in hoc iudicio mihi Siculorum causam receptam, populi Romani susceptam esse arbitror,Cic.: u. so r. mandatum, r. officium, Cic.: curam prope omnium officiorum ad se, Suet. – e) irgendeine Verpflichtung auf sich nehmen, sich zu etw. verpflichten, sich anheischigmachen, etwas verbürgen (garantieren), einem etwas versprechen, zusagen (auch, analog dem promitto, m. Dat. pers.), r. hoc ad te, Plaut.: ea quae tibi promitto ac recipio, Cic.: omnia ei et petenti recepi et ultro pollicitus sum, Planc. in Cic. ep. – m. folg. Acc. u. Infin., facturum, quod milites vellent, se recepit, Liv.: mihi se defensurum receperat, Cic.: promitto in meque recipio, fore eum tibi et voluptati et usui, Cic.: spondeo in meque recipio, eos esse M'. Curii mores, Cic.: promitto, recipio, spondeo, C. Caesarem talem semper fore civem, qualis hodie sit, Cic. – m. pro u. Abl., pro Cassio, si quid me velitis, recipiam, Cic. – m. de u. Abl., de aestate polliceris vel potius recipis, Cic.: neque de fide barbarorum quicquam recipere aut affirmare potes, Liv.: fidem recepisse sibi et ipsum et Appium de me, haben ihm die heilige Versicherung gegeben, Cic.: quid sibi is de me recepisset, Cic. – absol., ad me recipio, ich nehme es auf mich, Ter. heaut. 1056: u. so bl. recipio, Plaut. mil. 230. – Partiz. subst., receptum, ī, n., die übernommene Verpflichtung, die Garantie, verb. promissum et receptum, Cic. Phil. 2, 79: promissum nostrum ac receptum, Cic. Verr. 5, 139. – f) als jurist. t. t. r. nomen, vom Prätor, die Klage gegen jmd. annehmen, zulassen (Ggstz. deferre nomen, vom Kläger), r. nomen, Cic., nomina (mehrerer), Liv.: u. dafür nachaug. r. cognitionem, Plin. ep., cognitionem falsi testamenti, die Klage wegen f. T. Suet.: reum, Tac.: alqm inter reos, Tac. – / Apok. Futur. recipie (= recipiam), Cato bei Fest. 286 (b), 21: archaist. Fut. exact. recepso, Catull. 44, 19.

    lateinisch-deutsches > recipio

  • 17 adductus

    adductus, a, um part. passé de adduco. [st2]1 [-] amené, poussé. [st2]2 [-] tiré à soi, ramené, tendu, courbé, resserré, contracté. [st2]3 [-] raide, sévère, sérieux.    - dicas adductum Tarentum, Hor.: on croirait Tarente transportée ici.    - adductus misericordiā, Cic.: poussé par la pitié.    - arcus adductus, Virg.: arc bandé.    - adducta funibus arbor, Ov.: arbre qu'on fait plier avec des cordes.    - adductus equus, Ov.: cheval retenu par le frein.    - adducti nodi, Cic.: noeuds serrés.    - adducta clava, Ov.: massue ramenée en arrière (pour frapper).    - Nero rursus adductus, Tac.: Néron ayant repris un air grave.    - adductum servitium, Tac.: joug rigoureux.
    * * *
    adductus, a, um part. passé de adduco. [st2]1 [-] amené, poussé. [st2]2 [-] tiré à soi, ramené, tendu, courbé, resserré, contracté. [st2]3 [-] raide, sévère, sérieux.    - dicas adductum Tarentum, Hor.: on croirait Tarente transportée ici.    - adductus misericordiā, Cic.: poussé par la pitié.    - arcus adductus, Virg.: arc bandé.    - adducta funibus arbor, Ov.: arbre qu'on fait plier avec des cordes.    - adductus equus, Ov.: cheval retenu par le frein.    - adducti nodi, Cic.: noeuds serrés.    - adducta clava, Ov.: massue ramenée en arrière (pour frapper).    - Nero rursus adductus, Tac.: Néron ayant repris un air grave.    - adductum servitium, Tac.: joug rigoureux.
    * * *
        Adductus, Participium, Amené, Adduict.
    \
        Adductus, Nomen ex participio, pro Contractus. Plin. iunior, Pressior et adductior. Plus court, Plus brief.

    Dictionarium latinogallicum > adductus

  • 18 recipio

    recipio, cēpī, ceptum, ere (re u. capio), I) zurücknehmen, A) = zurückziehen, -holen, -bringen u. dgl., 1) eig.: a) lebl. Obj.: ensem, wieder herausziehen, Verg.: u. so sagittam ex altera parte, Cels. – spiritum, zurück-, einziehen, Quint. – ad limina gressum, sich zurückbegeben zu usw., Verg. – b) persönl. Objj.: alqm medio ex hoste, zurück, herausholen, Verg. Aen. 6, 111. – bes. als milit. t. t., Truppen zurückziehen, zurückgehen lassen, milites defessos, Caes.: exercitum, Liv.: equitatum navibus ad se intra munitiones, Caes. – u. refl., se recipere u. (bei Enn. u. Plaut.) bl. recipere, sich zurückziehen, sich zurück-, nach Hause usw. begeben, zurückkehren, zurückgehen, zurückweichen (Ggstz. procedere), sowohl übh., Plaut. u. Cic.: se ex alqo loco, Plaut. u. Cic.: se ad alqm, Plaut. u. Cic.: se a pabulo in stabulum (v. Rindvieh), Plaut.: se a cena in lecticulam, Suet.: se domum, Plaut. u. Caes.: r. in portum, Plaut.; insbes. als milit. t. t., se hinc, se inde, se ex alqo loco, se ad od. in alqm locum, se alqo ad alqm, Caes., Liv. u.a.: se sub murum, Caes.: se intra munitiones, Caes.: recipi inter principia legionum, Veget. mil. – 2) übtr.: a) übh.: vocem ab acutissimo sono usque ad gravissimum sonum, Cic. – refl., se rec., sich zurückziehen, - wenden, se ad ingenium vetus suum, Plaut.: se ad bonam frugem, Cic.: se ad reliquam cogitationem
    ————
    belli, Caes.: se a voluptatibus in otium, Plin. pan.: se in principem, wieder die Herrenmiene (stolze Fürstenmiene) annehmen, Plin. pan. – b) als t. t. der Geschäftssprache, etw. beim Verkaufe usw. zurückbehalten = sich vorbehalten (vgl. Gell. 17, 6, 6), posticulum, Plaut.: ruta caesa, Cic.: recipitur mit folg. Infin., pascere, Cato: mit Dat., sibi alqd, Cic.: aqua domini usioni recipitur, Cato. – c) aus der Hand, - Gewalt des Feindes gleichs. zurückführen, -holen, retten, befreien, alqm ex hostibus, ex servitute, Liv.: recepti aliquot cives sociique, qui in hostium potestate fuerant, Liv.: corpus saeva de morte receptum, Val. Flacc.
    B) zurücknehmen = wiedernehmen, zurückbekommen, -erhalten, wieder bekommen, -erhalten (Ggstz. dare, credere, tradere, perdere, amitiere), 1) eig.: r. merita (Ggstz. dare m.), Cic.: quod recipis (Ggstz. quod [mutuum] das), Mart.: r. centum talenta (Ggstz. credere c. t.). Quint.: r. arma (Ggstz. tradere a.), Liv.: r. obsides, Caes.: quem moriturum miserat militem victorem recipit, Vell.: totidem, quot dixit, verba recepit (durchs Echo), Ov. – u. so durch Vertrag, Übergabe, Eroberung wiedererlangen, wieder an sich bringen (vgl. Fabri Liv. 23, 11, 7), r. Tarentum (Ggstz. Tarentum perdere, amittere), Cic.: quasdam civitates extra Macedoniam, Liv.: suas res amissas, Liv. – und Weggelegtes wieder an sich nehmen,
    ————
    wieder aufnehmen, r. arma (Ggstz. deponere), Curt. – u. wieder im Staate aufnehmen, reges, Liv.: Ciceronem (Ggstz. expellere C.), Vell. – 2) übtr., wieder bekommen, wieder zu etwas kommen, antiquam frequentiam (v. einer Stadt), Liv.: vitam herbis fortibus, Ov. – vires corporis, Curt.: anhelitum, wieder Atem schöpfen, -holen, Plaut.: recipere animam, Ter. u. Quint.: spiritum, Flor.: paulatim spiritum ac vocem, Curt.: u. r. animum, teils physisch zur Besinnung kommen, von Ohnmächtigen (Ggstz. linqui animo), teils u. gew. geistig, r. animum (animos), wieder Mut bekommen, sich erholen, a od. ex pavore, Liv. – refl. se rec., sich erholen sowohl körperl., se difficulter, v. Tieren, Varro r. r. 2, 5, 17, als bes. geistig, vom Staunen, Schreck usw. sich erholen, sich sammeln, Cic. u.a.: se ex terrore, ex timore, ex fuga, Caes.: nondum totā me mente recepi, Ov.
    II) etw. entgegennehmen, aufnehmen, an sich nehmen, 1) eig.: a) übh. an od. in sich aufnehmen, recepi litteras tuas, habe entgegengenommen (= empfangen), Plin. ep. – ferrum, gladium, das Mordwerkzeug in die Brust aufnehmen, den Todesstreich empfangen (als t. t. der Fechtersprache), Cic. und Sen. (s. Gronov Sen. ep. 7, 5): u. so totum telum corpore, Cic.: ense recepto, Lucan.: und ähnlich necesse erat ab latere aperto tela recipi, man von den G. getroffen wurde, Caes. – receptus intra os (in den Mund
    ————
    genommen) sedat sitim (v. einem Steine), Solin.: u. so intra os receptus liquescit, Solin. – v. Tieren, frenum, den Z. annehmen, sich gefallen lassen, Hor. ep. 1, 10, 36. – v. Gewässern, fluvium (v. Meere), Plaut.: Mosa parte quadam ex Rheno recepta, quae etc., sich vereinigend mit einem Teile des Rh., der usw., Caes. – v. Arzneimitteln, die und die Stoffe in sich aufnehmen, mit dem und dem versetzt werden, tantum mellis, quantum etc., Scrib. Larg. – v. Wunden, vulnera cicatricem vix recipiunt, setzen an, Cels. 4, 16 (9). – b) bei sich, in eine Örtl. aufnehmen (Ggstz. alqm excludere), α) m. bl. Acc., von Pers., Xerxen, Cic.: alqm libentissimo animo, Caes. – v. Örtl., perterritos (von Schanzen), Caes.: hos (v. Hafen), Caes.: nisi nos vicina villa recepisset, Hor. – β) m. ad u. Akk.: alqm ad se, Komik. u. Suet.: alqm ad epulas, Cic. – γ) m. in u. Akk.: alqm in aedes, Plaut.: alqm in civitatem, Cic. – im Passiv m. in u. Abl., recipi in loco, Plaut.: in equis, Auct. b. Hisp.: in parte tori recepta, Ov. – δ) m. inter u. Akk.: alqm inter suos, Curt. 4, 6 (27), 15. – ε) mit intra u. Akk., quos intra Syracusanam insulam recepit, Cic. Verr. 4, 144. – ζ) m. bl. Abl.: alqm tecto, Caes., tectis ac sedibus suis, Cic.: moenibus, Sall.: receptus terrā Neptunus, Hor.: recipi equis, auf die Pf. genommen werden, Auct. b. Hisp. 4, 2: eo (sc. myoparone) receptus, an Bord genommen, Auct. b. Alex. 46, 7. – η) m.
    ————
    Orts-Acc.: alqm Acheruntem, Plaut.: alqm domum suam, Cic., domum ad se hospitio, Caes. – θ) mit 1. Supin.: senem sessum, Cic. de sen. 63: intra ianuam comisatum fratrem, Liv. 40, 10, 4. – ι) absol.: qui receperant, Caes. b. c. 1, 76, 4: u. bl. recipi, an Bord genommen werden, Caes. b. c. 2, 44, 1 (vgl. oben no. ζ). – c) in Besitz nehmen, erobern, oppidum, civitatem, Caes.: rem publicam armis, Sall.: Rhodum, Aegyptum Ciliciamque sine certamine, Iustin.: Alciden terra recepta vocat, die eroberte, errungene E., Prop. – d) als t. t. der Geschäftsspr., irgendeinen Ertrag von etwas einnehmen, erhalten, dena milia Hs ex molle, Varro: pecuniam ex novis vectigalibus, Cic. – 2) übtr.: a) übh. aufnehmen, auf sich nehmen, ista dicta in aures, Plaut.: iusiurandum oblatum, Quint.: r. in se religionem, auf sich laden, Liv. – b) in einen Stand, Verhältnis usw. aufnehmen, alqm in ordinem senatorium, Cic.: alqm in numerum deorum od. amicorum, Curt.: alqm in fidem, Cic. u.a.; vgl. recepti (sc. in fidem) Cherusci, Vell.: r. alqm in deditionem, Caes. u.a., in ius dicionemque, Liv.: alqm in parem iuris libertatisque condicionem, Caes.: alqm in id fastigium, zu dieser Würde zulassen, Curt.: alqm in amcitiam, Sall.: Cyri filiam in matrimonium, Iustin. – alqd in mores, Quint.: in usum recepti (tropi), in den Gebrauch aufgenommene, gebräuchliche, Quint.: u. so sequi maxime recepta, sich nach dem
    ————
    Gebräuchlichsten richten, Quint. – tres recepti scriptores iamborum, in den Kanon (unter die Klassiker) aufgenommene, Quint. 10, 1, 59. – c) annehmen, gestatten, gutheißen, zulassen (Ggstz. respuere, aspernari u. dgl.), antiquitas recepit fabulas, haec aetas autem respuit, Cic.: assentatio nocere nemini potest, nisi ei, qui eam recipit atque eā delectatur, Cic.: nullam excusationem receperunt, Sen. – v. lebl. Subjj., nec inconstantiam virtus recipit nec varietatem natura patitur, Cic.: timor misericordiam non recipit Caes.: re iam non ultra recipiente cunctationem, Liv.: plures rem posse casus recipere, Caes. – d) eine angebotene, übertragene Tätigkeit auf sich nehmen, annehmen (dagegen suscipere übh. eine Tätigkeit übernehmen; vgl. Ellendt Cic. de or. 2, 101), ego in hoc iudicio mihi Siculorum causam receptam, populi Romani susceptam esse arbitror,Cic.: u. so r. mandatum, r. officium, Cic.: curam prope omnium officiorum ad se, Suet. – e) irgendeine Verpflichtung auf sich nehmen, sich zu etw. verpflichten, sich anheischigmachen, etwas verbürgen (garantieren), einem etwas versprechen, zusagen (auch, analog dem promitto, m. Dat. pers.), r. hoc ad te, Plaut.: ea quae tibi promitto ac recipio, Cic.: omnia ei et petenti recepi et ultro pollicitus sum, Planc. in Cic. ep. – m. folg. Acc. u. Infin., facturum, quod milites vellent, se recepit, Liv.: mihi se defensurum receperat, Cic.: promitto in
    ————
    meque recipio, fore eum tibi et voluptati et usui, Cic.: spondeo in meque recipio, eos esse M'. Curii mores, Cic.: promitto, recipio, spondeo, C. Caesarem talem semper fore civem, qualis hodie sit, Cic. – m. pro u. Abl., pro Cassio, si quid me velitis, recipiam, Cic. – m. de u. Abl., de aestate polliceris vel potius recipis, Cic.: neque de fide barbarorum quicquam recipere aut affirmare potes, Liv.: fidem recepisse sibi et ipsum et Appium de me, haben ihm die heilige Versicherung gegeben, Cic.: quid sibi is de me recepisset, Cic. – absol., ad me recipio, ich nehme es auf mich, Ter. heaut. 1056: u. so bl. recipio, Plaut. mil. 230. – Partiz. subst., receptum, ī, n., die übernommene Verpflichtung, die Garantie, verb. promissum et receptum, Cic. Phil. 2, 79: promissum nostrum ac receptum, Cic. Verr. 5, 139. – f) als jurist. t. t. r. nomen, vom Prätor, die Klage gegen jmd. annehmen, zulassen (Ggstz. deferre nomen, vom Kläger), r. nomen, Cic., nomina (mehrerer), Liv.: u. dafür nachaug. r. cognitionem, Plin. ep., cognitionem falsi testamenti, die Klage wegen f. T. Suet.: reum, Tac.: alqm inter reos, Tac. – Apok. Futur. recipie (= recipiam), Cato bei Fest. 286 (b), 21: archaist. Fut. exact. recepso, Catull. 44, 19.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > recipio

  • 19 ad-dūcō

        ad-dūcō dūxī, ductus, ere    (imper. adduce for adduc, T.—Perf. addūxtī for addūxistī, T.), to lead to, bring to, bring along (usu. of persons; cf. adfero, of things): quos Maecenas adduxerat umbras, brought along, H.: eos ad me domum adduxit <*> Iugurtham vinctum Romam, S.: in iudicium.— Poet.: dextris adducor litora remis, reach, O.— Rarely of things: aquam adduxi, brought into the city: carmen ad umbilicum, to finish, H.: sedulitas adducit febrīs, brings on, H.: Dicas adductum propius frondere Tarentum, the woods of Tarentum brought nearer (Rome), H. — Esp., to bring by drawing, draw, pull, stretch: tormenta quo sunt adducta vehementius: adducto arcu, V.: funes, Cs.: adductis lacertis, bent (in rowing), V.: colla parvis lacertis, to embrace, O.—Hence, fig.: habenas amicitiae, to tighten.—Of the skin, to draw up, wrinkle, contract: adducit cutem macies, wrinkles the skin, O.; cf. sitis miseros adduxerat artūs, V.—Fig., to bring to, bring into, bring under: ad suam auctoritatem: rem in extremum discrimen: me in necessitatem, L. — To bring, lead, prompt, move, induce, prevail upon, persuade, incite: te ad facinus: me in summam exspectationem: in spem, S.: ad suscipiendum bellum, Cs.: ad credendum, N.: adduci, ut capite operto sit: hoc nondum adducor ut faciam: quibus rebus adductus ad causam accesserim demonstravi: necessitate adductus, Cs.: adducti iudices sunt... potuisse, etc., were led to believe that, etc.

    Latin-English dictionary > ad-dūcō

  • 20 Lacedaemo

    Lăcĕdaemō̆n (nom. Lăcĕdaemo, Cic. Leg. 2, 15, 39; id. Rep. 1, 33, 50), ŏnis, f., = Lakedaimôn, the city of Lacedæmon or Sparta, near the modern Mistra:

    dura,

    Cic. Leg. 2, 15, 39; id. Rep. 1, 33, 50:

    patiens,

    Hor. C. 1, 7, 10; gen. Lacedaemonis moenia, Liv. 34, 34:

    obsidio,

    id. 34, 33; acc. Lacedaemonem, Plin. 16, 8, 13, § 34; acc. Graec. Laceuaemona, Verg. A. 7, 363; abl. Lacedaemone, Cic. Tusc. 5, 27, 77; locat. Lacedaemoni, Nep. praef. 4.—
    II.
    Hence,
    A.
    Lăcĕdaemŏnes, um, m., the Lacedæmonians:

    gemini illi reges Lacedaemones Heraclidae,

    Mamert. Pan. ad Maxim. 9, 4.—
    B.
    Lăcĕdaemŏnĭus, a, um, adj., Lacedæmonian, Spartan: mulier, i. e. Helen, Enn. ap. Div. 1, 50, 114 (Trag. v. 93 Vahl.):

    Tarentum,

    i. e. founded by Spartans, Ov. M. 15, 50; Hor. C. 3, 5, 56:

    Galesus,

    that flows near Tarentum, Mart. 2, 43, 3:

    marmor,

    Plin. 36, 7, 11, § 55:

    orbis,

    i. e. floor of Laconian marble, Juv. 11, 175.— Subst.: Lăcĕdaemŏnĭi, ōrum, m., the Lacedæmonians, Spartans, Cic. Div. 1, 43, 95 sq.; id. Tusc. 1, 42, 101; id. Rep. 3, 9, 15 et saep. — Sing.:

    Lacedaimonius quidam,

    Cic. Tusc. 1, 42, 100; Nep. Lys. 1, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Lacedaemo

См. также в других словарях:

  • Tarentum — may refer to: *Tarentum, Pennsylvania, United States *Taranto, Apulia, Italy, whose Roman name was Tarentum …   Wikipedia

  • Tarentum — Tarentum, PA U.S. borough in Pennsylvania Population (2000): 4993 Housing Units (2000): 2556 Land area (2000): 1.244820 sq. miles (3.224070 sq. km) Water area (2000): 0.169791 sq. miles (0.439757 sq. km) Total area (2000): 1.414611 sq. miles… …   StarDict's U.S. Gazetteer Places

  • Tarentum, PA — U.S. borough in Pennsylvania Population (2000): 4993 Housing Units (2000): 2556 Land area (2000): 1.244820 sq. miles (3.224070 sq. km) Water area (2000): 0.169791 sq. miles (0.439757 sq. km) Total area (2000): 1.414611 sq. miles (3.663827 sq. km) …   StarDict's U.S. Gazetteer Places

  • Tarentum — ist eine Stadt in Pennsylvania, siehe Tarentum (Pennsylvania) der lateinische Name der Stadt Tarent Diese Seite ist eine Begriffsklärung zur Unterscheidung mehrerer mit demselben Wort bezeichneter Begriffe …   Deutsch Wikipedia

  • Tarentum — Tarentum, 1) (a. Geogr.), so v.w. Tarent; 2) so v.w. Terentum, s.d.; 3) (n. Geogr.), Postort in der Grafschaft Alleghany des Staates Pennsylvanien (Nordamerika), am Alleghany River; Schiffsbau, Saline, Sodafabrikation; 1400 Ew …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Tarentum — Tarentum, Stadt im nordamerikan. Staate Pennsylvanien, am Alleghany River, mit Glasfabriken, Salzwerken und (1900) 5472 Einw …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Tarentum — Tarentum, griech. Taras, spartanische Kolonie aus dem 8. Jahrh. v. Chr., hob sich zu großer Macht u. Reichthum, verfiel aber in Ueppigkeit, reizte die Römer, wurde von diesen ungeachtet der Hilfe des Pyrrhus 272 v. Chr. unterworfen. Gegenwärtig… …   Herders Conversations-Lexikon

  • Tarentum — [tə rent′əm] ancient name for TARANTO …   English World dictionary

  • TARENTUM — I. TARENTUM ara fuit, quae ludis solummodo saecularibus aperiebatur, aggestâque deinceps terrâ, usque in alterum saeculum occultabatur. Martialis, l. 10. Epigr. 63. v. 3. Bis mea Romanô spectata est vita Tarentô. II. TARENTUM vel TARENTUS, M.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Tarentum — Original name in latin Tarentum Name in other language State code US Continent/City America/New York longitude 40.60146 latitude 79.75977 altitude 243 Population 4530 Date 2011 05 14 …   Cities with a population over 1000 database

  • Tarentum — Sp Tãrantas Ap Taranto itališkai Sp Tareñtas Ap Tarentum lotyniškai L mst. ir p ja, P Italija …   Pasaulio vietovardžiai. Internetinė duomenų bazė

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»