Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

Tȳphōnis

  • 1 Typhonis

    Typhōnis, idis f.
    Тифонида, дочь Тифоэя-Тифона VF

    Латинско-русский словарь > Typhonis

  • 2 Typhonis

    1.
    typhon, ōnis, m., = tuphôn.
    I.
    A violent whirlwind, a typhoon, Plin. 2, 48, 49, § 131;

    App de Mundo, p. 64, 5.—The same accompanied by lightning,

    Val. Fl. 3, 130. Hence, typhōnĭcus, a, um, adj.:

    ventus,

    a typhoon, Vulg. Act. 27, 14.—
    II. 2.
    Typhōn (scanned Typhōn, Mart Cap. 2, 43), ōnis, another name for the giart Typhōeus, Luc. 4, 595; 6, 92; Ov. F 2, 461; Claud. Rapt. Pros. 2, 22; Hyg. Fab. 152. Hence,
    1.
    Typhōnĕus, a, um, adj., of or belonging to Typhon, Typhonian: specus, the Typhon's cave in Cilicia, Mel. 1, 13, 4.—
    2.
    Typhōnis, ĭdis, f., daughter of Typhon:

    Harpyiae,

    Val. Fl. 4, 428.

    Lewis & Short latin dictionary > Typhonis

  • 3 typhon

    violent whirlwind/tornado; (typhoon/cyclone); name given to a comet by Pharaoh

    Latin-English dictionary > typhon

  • 4 Typhon [2]

    2. Tȳphōn, ōnis, Akk. ōna, m. (Τυφών), anderer Name des Riesen Typhoeus (s. Typhōeus), Mela 1, 13, 4 (1. § 76). Ov. fast. 2, 461. Lucan. 4, 595; 6, 92. Manil. 4, 581: Typhonis specus (in Cilicien), Curt. 3, 4 (10), 10. – Dav.: A) Tȳphōneus, a, um, typhonisch, specus, eine Höhle in Cilicien, Mela 1, 13, 4 (1. § 76). – B) Tȳphōnis, idis, f. (Τυφωνίς), die Typhonide (Tochter des Typhon), Val. Flacc. 4, 428.

    lateinisch-deutsches > Typhon [2]

  • 5 Corycos

    Cōrycos od. -us, ī (Κώρυκος), I) f., Hafenstadt in Cilicien, zwischen den Mündungen des Lamus u. Kalykadnus, in deren Nähe ein gleichn. Vorgebirge u. ein tiefes, von schauerlichen Felsen umschlossenes Tal (specus Corycius), wo der beste Safran wuchs, mit einer Felsenhöhle (antrum Corycium), die im Mythus des Typhon eine Rolle spielt, j. Kurku od. Korghos, Cic. ep. 12, 13, 3. Liv. 33, 20, 4: Corycus mons, Sen. nat. quaest. 3, 11, 2: über das Tal bes. Mela 1, 13, 2 (1. § 71) sqq. Vgl. Mützell Curt. 3, 4 (10), 10. Voß Verg. georg. 4, 127. p. 773 sqq. – Dav. Cōrycius, a, um (Κωρύκιος), koryzisch, specus, Mela: Typhonis specus et C. nemus, Curt.: antra, Plin.: crocum, Hor.: u. so nimbus, Safran, Mart. – poet. = cilicisch, senex, Verg.: puppis, Iuven.: olus, Vet. Poët. – II) m., hohes Vorgebirge der Küste Joniens, an der südwestlichen Spitze der erythräischen Halbinsel, noch jetzt Kóraka od. Kurko, auch Corycum od. Coryceon promunturium gen., Liv. 37, 12, 10. Plin. 5, 116, am Fuße mit einem gleichnamigen Hafen (Corycus), Liv. 36, 43, 13; 37, 8, 1; 37, 13, 5. – III) f., Stadt in Pamphylien, nicht weit von Phaselis u. dem Berge Olympus, Eutr. 6, 31. Ps. Ascon. Cic. II. Verr. 1, 56. p. 173, 27 B. – / Cōrȳcus gemessen bei Prisc. perieg. 805.

    lateinisch-deutsches > Corycos

  • 6 cubile

    cubīle, is, Abl. ī, n. (cubo), I) die Lagerstatt, das Lager im allg. (während lectus, lectulus = das künstlich bereitete Lager für Menschen, das Sofa, Bett), a) der Menschen: α) übh.: mihi od. alci cubile terra est, Cic. u. Sen.: fatigatis humus c. erat, Curt.: victui herba, vestitui pelles, cubili humus, Tac.; vgl. Mützell Curt. 5, 2 (5), 15. – c. Typhonis, Mela: c. filiae, Cic. – c. durum (Ggstz. c. molle), Cels.: c. insolitum (Ggstz. c. cotidianum), Cels.: c. humi positum, Sen.: nulli sunt, qui non cubile et lectulum (Lotterbettlein) suum salvum esse velint, Cic. – collocare alqm in cubili, vulnus obligare, Cic.: alvus inter febres fluens conquiescere hominem in cubili non patitur, Cels.: rapti e publico plerique, plures in tabernis et cubilibus intercepti (bei der Überschwemmung des Tiber), Tac.: inter torpidos somno et inermes in cubilibus suis oppressos illa caedes edatur, Liv. – poet., ad ortus solis ab Hesperio cubili, vom hesp. Lager, d.i. vom Untergang (weil die Sonne im Westen gleichs. zur Küste geht), Hor. carm. 4, 15, 16; u. so solis cubile auch Pacat. pan. 23, 1: dass. c. noctis, Sen. Herc. Oet. 1444. – β) das Ehebett, c. viduum, Ov.: ascendere alcis cubile, Verg.: inire cubile alcis (v. Ehebrecher), Cic.: castum servare cubile coniugis, Verg.: non tangere cubile alcis, Verg.: temerare patrium cubile, Ov.: sociare cubilia cum alqo, Ov.: venerat (Faunus adulter) ad strati captata cubilia lecti, Ov. – γ) die Lagerstatt = der Schlafraum (cubiculum), Curt. 9, 3 (13), 19: cubili praepositus, Amm. 18, 4, 3 codd. optt. (Gardth. cubiculi). – b) der Tiere: c. canis, Phaedr.: c. setosae suis, Phaedr.: c. vulpis, Kessel, Phaedr.: cubilia bestiarum, Sen.: ferarum c., Firm.: cubilia gallinarum, Varro. – c. mollius catulorum (jungen Hunde), Varro: rimosa cubilia (apium), Verg. – congerere cubilia (v. Schaben, blattae), Verg.: construere sibi cubilia nidosque (v. Vögeln), Cic.: delitescere in cubilibus, Cic.: alcibus sunt arbores pro cubilibus, Caes.: excutere (aufscheuchen) cubilibus feras, Plin. pan.: fodere cubile (v. Fuchs, v. Maulwurf usw.), Phaedr. u. Verg.: indagare bestiarum cubilia, Sen.: ad cubilia et catulos ferarum bestiarum ire, Liv.: in cubile concito properare gradu, Phaedr.: prosilire e cubili, Sen.: redire ad cubilia expilata (v. wilden Tieren), Sen.: referre catulos ad cubilia sua (v. Tigern), Mela: substernere fronde cubilia catulorum (jungen Hunde), Varro. – im Bilde = der eigentliche Sitz eines Übels usw., quid? Albiana pecunia vestigiisne nobis odoranda est an ad ipsum cubile vobis ducibus venire possumus? Cic.: ut omnes mortales istius avaritiae non iam vestigia, sed ipsa cubilia videre possint, Cic.: an vero tu parum putas investigatas esse a nobis labes imperii tui stragesque provinciae? quas quidem nos non vestigiis odorantes ingressus tuos, sed totis volutationibus corporis et cubilibus persecuti sumus, Cic.: in ipsum veritatis descendere cubile, Ambros. de off. 2, 16, 84: ad ipsa cubilia pervenire causarum, Amm. 30, 4, 8. – II) übtr., als t. t. der Baukunst, die Fuge, in der Steine, Balken usw. ruhen od. eingezapft sind, das Lager, Vitr. 2, 8, 1 u.a. Plin. 36, 96. – / Akk. Sing. cubilem, Vict. Vit. 3, 44. Itala (Weing.) Daniel 2, 28 u. 29.

    lateinisch-deutsches > cubile

  • 7 Corycos

    Cōrycos od. -us, ī (Κώρυκος), I) f., Hafenstadt in Cilicien, zwischen den Mündungen des Lamus u. Kalykadnus, in deren Nähe ein gleichn. Vorgebirge u. ein tiefes, von schauerlichen Felsen umschlossenes Tal (specus Corycius), wo der beste Safran wuchs, mit einer Felsenhöhle (antrum Corycium), die im Mythus des Typhon eine Rolle spielt, j. Kurku od. Korghos, Cic. ep. 12, 13, 3. Liv. 33, 20, 4: Corycus mons, Sen. nat. quaest. 3, 11, 2: über das Tal bes. Mela 1, 13, 2 (1. § 71) sqq. Vgl. Mützell Curt. 3, 4 (10), 10. Voß Verg. georg. 4, 127. p. 773 sqq. – Dav. Cōrycius, a, um (Κωρύκιος), koryzisch, specus, Mela: Typhonis specus et C. nemus, Curt.: antra, Plin.: crocum, Hor.: u. so nimbus, Safran, Mart. – poet. = cilicisch, senex, Verg.: puppis, Iuven.: olus, Vet. Poët. – II) m., hohes Vorgebirge der Küste Joniens, an der südwestlichen Spitze der erythräischen Halbinsel, noch jetzt Kуraka od. Kurko, auch Corycum od. Coryceon promunturium gen., Liv. 37, 12, 10. Plin. 5, 116, am Fuße mit einem gleichnamigen Hafen (Corycus), Liv. 36, 43, 13; 37, 8, 1; 37, 13, 5. – III) f., Stadt in Pamphylien, nicht weit von Phaselis u. dem Berge Olympus, Eutr. 6, 31. Ps. Ascon. Cic. II. Verr. 1, 56. p. 173, 27 B. – Cōrȳcus gemessen bei Prisc. perieg. 805.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Corycos

  • 8 cubile

    cubīle, is, Abl. ī, n. (cubo), I) die Lagerstatt, das Lager im allg. (während lectus, lectulus = das künstlich bereitete Lager für Menschen, das Sofa, Bett), a) der Menschen: α) übh.: mihi od. alci cubile terra est, Cic. u. Sen.: fatigatis humus c. erat, Curt.: victui herba, vestitui pelles, cubili humus, Tac.; vgl. Mützell Curt. 5, 2 (5), 15. – c. Typhonis, Mela: c. filiae, Cic. – c. durum (Ggstz. c. molle), Cels.: c. insolitum (Ggstz. c. cotidianum), Cels.: c. humi positum, Sen.: nulli sunt, qui non cubile et lectulum (Lotterbettlein) suum salvum esse velint, Cic. – collocare alqm in cubili, vulnus obligare, Cic.: alvus inter febres fluens conquiescere hominem in cubili non patitur, Cels.: rapti e publico plerique, plures in tabernis et cubilibus intercepti (bei der Überschwemmung des Tiber), Tac.: inter torpidos somno et inermes in cubilibus suis oppressos illa caedes edatur, Liv. – poet., ad ortus solis ab Hesperio cubili, vom hesp. Lager, d.i. vom Untergang (weil die Sonne im Westen gleichs. zur Küste geht), Hor. carm. 4, 15, 16; u. so solis cubile auch Pacat. pan. 23, 1: dass. c. noctis, Sen. Herc. Oet. 1444. – β) das Ehebett, c. viduum, Ov.: ascendere alcis cubile, Verg.: inire cubile alcis (v. Ehebrecher), Cic.: castum servare cubile coniugis, Verg.: non tangere cubile alcis, Verg.: temerare patrium cubile, Ov.: sociare cubilia cum alqo, Ov.: venerat (Fau-
    ————
    nus adulter) ad strati captata cubilia lecti, Ov. – γ) die Lagerstatt = der Schlafraum (cubiculum), Curt. 9, 3 (13), 19: cubili praepositus, Amm. 18, 4, 3 codd. optt. (Gardth. cubiculi). – b) der Tiere: c. canis, Phaedr.: c. setosae suis, Phaedr.: c. vulpis, Kessel, Phaedr.: cubilia bestiarum, Sen.: ferarum c., Firm.: cubilia gallinarum, Varro. – c. mollius catulorum (jungen Hunde), Varro: rimosa cubilia (apium), Verg. – congerere cubilia (v. Schaben, blattae), Verg.: construere sibi cubilia nidosque (v. Vögeln), Cic.: delitescere in cubilibus, Cic.: alcibus sunt arbores pro cubilibus, Caes.: excutere (aufscheuchen) cubilibus feras, Plin. pan.: fodere cubile (v. Fuchs, v. Maulwurf usw.), Phaedr. u. Verg.: indagare bestiarum cubilia, Sen.: ad cubilia et catulos ferarum bestiarum ire, Liv.: in cubile concito properare gradu, Phaedr.: prosilire e cubili, Sen.: redire ad cubilia expilata (v. wilden Tieren), Sen.: referre catulos ad cubilia sua (v. Tigern), Mela: substernere fronde cubilia catulorum (jungen Hunde), Varro. – im Bilde = der eigentliche Sitz eines Übels usw., quid? Albiana pecunia vestigiisne nobis odoranda est an ad ipsum cubile vobis ducibus venire possumus? Cic.: ut omnes mortales istius avaritiae non iam vestigia, sed ipsa cubilia videre possint, Cic.: an vero tu parum putas investigatas esse a nobis labes imperii tui stragesque provinciae? quas quidem nos non vestigiis odorantes ingres-
    ————
    sus tuos, sed totis volutationibus corporis et cubilibus persecuti sumus, Cic.: in ipsum veritatis descendere cubile, Ambros. de off. 2, 16, 84: ad ipsa cubilia pervenire causarum, Amm. 30, 4, 8. – II) übtr., als t. t. der Baukunst, die Fuge, in der Steine, Balken usw. ruhen od. eingezapft sind, das Lager, Vitr. 2, 8, 1 u.a. Plin. 36, 96. – Akk. Sing. cubilem, Vict. Vit. 3, 44. Itala (Weing.) Daniel 2, 28 u. 29.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > cubile

  • 9 Typhon

    2. Tȳphōn, ōnis, Akk. ōna, m. (Τυφών), anderer Name des Riesen Typhoeus (s. Typhoeus), Mela 1, 13, 4 (1. § 76). Ov. fast. 2, 461. Lucan. 4, 595; 6, 92. Manil. 4, 581: Typhonis specus (in Cilicien), Curt. 3, 4 (10), 10. – Dav.: A) Tȳphōneus, a, um, typhonisch, specus, eine Höhle in Cilicien, Mela 1, 13, 4 (1. § 76). – B) Tȳphōnis, idis, f. (Τυφωνίς), die Typhonide (Tochter des Typhon), Val. Flacc. 4, 428.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Typhon

  • 10 Typhon

    1.
    typhon, ōnis, m., = tuphôn.
    I.
    A violent whirlwind, a typhoon, Plin. 2, 48, 49, § 131;

    App de Mundo, p. 64, 5.—The same accompanied by lightning,

    Val. Fl. 3, 130. Hence, typhōnĭcus, a, um, adj.:

    ventus,

    a typhoon, Vulg. Act. 27, 14.—
    II. 2.
    Typhōn (scanned Typhōn, Mart Cap. 2, 43), ōnis, another name for the giart Typhōeus, Luc. 4, 595; 6, 92; Ov. F 2, 461; Claud. Rapt. Pros. 2, 22; Hyg. Fab. 152. Hence,
    1.
    Typhōnĕus, a, um, adj., of or belonging to Typhon, Typhonian: specus, the Typhon's cave in Cilicia, Mel. 1, 13, 4.—
    2.
    Typhōnis, ĭdis, f., daughter of Typhon:

    Harpyiae,

    Val. Fl. 4, 428.

    Lewis & Short latin dictionary > Typhon

  • 11 typhon

    1.
    typhon, ōnis, m., = tuphôn.
    I.
    A violent whirlwind, a typhoon, Plin. 2, 48, 49, § 131;

    App de Mundo, p. 64, 5.—The same accompanied by lightning,

    Val. Fl. 3, 130. Hence, typhōnĭcus, a, um, adj.:

    ventus,

    a typhoon, Vulg. Act. 27, 14.—
    II. 2.
    Typhōn (scanned Typhōn, Mart Cap. 2, 43), ōnis, another name for the giart Typhōeus, Luc. 4, 595; 6, 92; Ov. F 2, 461; Claud. Rapt. Pros. 2, 22; Hyg. Fab. 152. Hence,
    1.
    Typhōnĕus, a, um, adj., of or belonging to Typhon, Typhonian: specus, the Typhon's cave in Cilicia, Mel. 1, 13, 4.—
    2.
    Typhōnis, ĭdis, f., daughter of Typhon:

    Harpyiae,

    Val. Fl. 4, 428.

    Lewis & Short latin dictionary > typhon

  • 12 Typhoneus

    1.
    typhon, ōnis, m., = tuphôn.
    I.
    A violent whirlwind, a typhoon, Plin. 2, 48, 49, § 131;

    App de Mundo, p. 64, 5.—The same accompanied by lightning,

    Val. Fl. 3, 130. Hence, typhōnĭcus, a, um, adj.:

    ventus,

    a typhoon, Vulg. Act. 27, 14.—
    II. 2.
    Typhōn (scanned Typhōn, Mart Cap. 2, 43), ōnis, another name for the giart Typhōeus, Luc. 4, 595; 6, 92; Ov. F 2, 461; Claud. Rapt. Pros. 2, 22; Hyg. Fab. 152. Hence,
    1.
    Typhōnĕus, a, um, adj., of or belonging to Typhon, Typhonian: specus, the Typhon's cave in Cilicia, Mel. 1, 13, 4.—
    2.
    Typhōnis, ĭdis, f., daughter of Typhon:

    Harpyiae,

    Val. Fl. 4, 428.

    Lewis & Short latin dictionary > Typhoneus

  • 13 typhonicus

    1.
    typhon, ōnis, m., = tuphôn.
    I.
    A violent whirlwind, a typhoon, Plin. 2, 48, 49, § 131;

    App de Mundo, p. 64, 5.—The same accompanied by lightning,

    Val. Fl. 3, 130. Hence, typhōnĭcus, a, um, adj.:

    ventus,

    a typhoon, Vulg. Act. 27, 14.—
    II. 2.
    Typhōn (scanned Typhōn, Mart Cap. 2, 43), ōnis, another name for the giart Typhōeus, Luc. 4, 595; 6, 92; Ov. F 2, 461; Claud. Rapt. Pros. 2, 22; Hyg. Fab. 152. Hence,
    1.
    Typhōnĕus, a, um, adj., of or belonging to Typhon, Typhonian: specus, the Typhon's cave in Cilicia, Mel. 1, 13, 4.—
    2.
    Typhōnis, ĭdis, f., daughter of Typhon:

    Harpyiae,

    Val. Fl. 4, 428.

    Lewis & Short latin dictionary > typhonicus

См. также в других словарях:

  • TYPHONIS Insula — e regione Troiae, quae et Calydna Qu. Smyrnaeo, et Typhonis, Scopuli apud Lycophronem …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CUPIDO — Amoris Deus, quem Hesiodus natum vult ex Chao et Terra, Simonides ex Marte et Venere, Arcesilaus ex nocte et Aethere, Alcaeus ex Lite et Zephyro, Sappho ex Venere et Caelo, Seneca ex Venete et Vulcano. Quidam ex sola Venere prognatum tradunt,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • IOSUA — I. IOSUA fil. Nun, Num. c. 13. v. 16. 1. Par. 1. 7. v. 27. Ios. c. 1. v. 1. fuit minister et suecessor Mosis, qui populum Israel per sicentum Iordanis alveum in terram Canaan introduxit. Ο῾μώνυμος et typus Servatoris aostri Iesu Christi, qui… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • TYPHUS — Graece Τύφος, memoratus Philoni, l. de Temul. de vita Mosis, l. 3. libro de Spec. Legibus, et de Monarchia, l. 2. non mania est seu stultitia, ut apud Hippocratem, Plutarchum, Lucianum et Suidam; Arnobium item, l. 2. mentis elatio et typhus, ex… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Cancer (constellation) — Infobox Constellation name = Cancer abbreviation = Cnc genitive = Cancri symbology = the Crab RA = 9 dec= +20 areatotal = 506 arearank = 31st numbermainstars = 5 numberbfstars = 76 numberstarsplanets = 1 numberbrightstars = 0 numbernearbystars =… …   Wikipedia

  • ACCIPITER — apud Aegyptios venti fuit symbolum, teste Orô l. 2. c. 15. ob summam volatus eius celeritatem, quâ id imprimis accipittum genus, quod a palumbis necandis φαςςοφόνον vocatur, praestat, ut Porphyrius docet de abstinent. l. 3. Victoriae item, uti et …   Hofmann J. Lexicon universale

  • AEOS — Typhonis fil. quem quidam scribunt Paphon civitatem condidisse, cum tamen sint qui Pygmalionis opus id esse scribant. Vide etiam Agapenor …   Hofmann J. Lexicon universale

  • AQUA — I. AQUA Vide infra Daphne. II. AQUA ab Dorico αἰκὸς, h. e. aequus sive levis, Voss. Orat. Institut. l. 4. c. 6. Etsi nec absurde Caes. Scaliger in Theophr. de Plant. L. 1. ubi et Graecos sic appellâsse antiquitus, colligit ex nomine ᾿αχελῶος. Ob… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CAPRICORNUS — Decimum Zodiaci signum, quod Sol ingrediens Solstitium facit hibernum. Hunc Pana fuisse nonnulli existimant, qui in Aegypto, repentinô adventu Typhonis Gigantis, perterritus, posteriorem sui partem in piscis caudam, priorem in formam hirci… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CATACECAUMENE — Phrygiae regio, quam alii Mysiae, alii Maeoniae ascribunt, ut videre est apud Strabonem. Sed eandem Phrygiae Hesychius tribuit vocabulô Εἰναρίμοις. Α῎ριμα, inquit, τιῃὲς την` Κατακεκαυμένην τῆς Φρυγίας χώραν. Diodorus item Siculus, quo locô… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CHIMAERA — I. CHIMAERA mcns Lyciae ignivomus, in cuius cacumine leones habitant: in medio autem, ubi pacuis abundat, caprae; in radicibus autem serpentes. Hinc factus fabulae locus, Chimaeram monstrum esse, quod flammas evomat, caput et pectus leonis habens …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»