Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

Soter

  • 1 soter

    Soter, eris, m. [st2]1 [-] le Sauveur (surnom de Jupiter). [st2]2 [-] Soter (nom ou surnom). [st2]3 [-] Tert. le Sauveur (épithète de J. C.).
    * * *
    Soter, eris, m. [st2]1 [-] le Sauveur (surnom de Jupiter). [st2]2 [-] Soter (nom ou surnom). [st2]3 [-] Tert. le Sauveur (épithète de J. C.).
    * * *
        Soter, soteris, pen. prod. mas. gen. Cic. Qui a sauvé aucun, Saulveur, Salvateur, Conservateur.

    Dictionarium latinogallicum > soter

  • 2 Soter

    Sōter, ēris, m., = Sôtêr.
    I.
    A savior, deliverer, preserver, a giver of health or safety is est nimirum soter, qui salutem dedit, Cic. Verr. 2, 2, 63, § 154.— Acc.:

    sotera,

    Cic. 1. 1.:

    hodieque ara in Capitolio est Jovis Soteris,

    Serv. Verg. A. 8, 652; cf. Servator.—
    II.
    In partic.
    A.
    Soter, of Jesus the Saviour, Tert. adv. Valent. 16 sq. al.—
    B.
    An epithet of Ptolemœus I., king of Egypt, Plin. 7, 56, 57, § 208.

    Lewis & Short latin dictionary > Soter

  • 3 soter

    sōtēr, ēris m. (acc. ēra) (греч.)
    спаситель, избавитель C, Eccl

    Латинско-русский словарь > soter

  • 4 soter

    sōtēr, ēris, Akk. ērem u. ēra, m. (σωτήρ), der Erretter, Heiland (bei den Griechen), Ptolomaeum soterem, Plin. 7, 208. Cic. Verr. 2, 154 (Akk. -tera). Serv. Verg. Aen. 8, 652 (wo Iovis soteris): Demetrium Sotera, Troi. Pomp. prol. 35 (Iustin. ed. Iepp p. 230).

    lateinisch-deutsches > soter

  • 5 soter

    sōtēr, ēris, Akk. ērem u. ēra, m. (σωτήρ), der Erretter, Heiland (bei den Griechen), Ptolomaeum soterem, Plin. 7, 208. Cic. Verr. 2, 154 (Akk. -tera). Serv. Verg. Aen. 8, 652 (wo Iovis soteris): Demetrium Sotera, Troi. Pomp. prol. 35 (Iustin. ed. Iepp p. 230).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > soter

  • 6 sōtēr

        sōtēr ōris (acc. -era), m, σωτήρ, a savior, deliverer.
    * * *

    Latin-English dictionary > sōtēr

  • 7 Soter

    der; -, -
    (греч. soter спаситель)
    Спас

    Deutsch-Russisches Wörterbuch der christlichen Lexik > Soter

  • 8 SOTER

    Универсальный англо-русский словарь > SOTER

  • 9 soter

    n (m / f) (person / people) from Sot de Ferrer (or Sot de Xera)
    adj relating to Sot de Ferrer (or Sot de Xera) or its people

    Diccionari Català-Anglès > soter

  • 10 Soter (Pope from about 166 to about 175. Although no account of Soter's death survives, he is honoured as a martyr)

    Религия: Сотер

    Универсальный англо-русский словарь > Soter (Pope from about 166 to about 175. Although no account of Soter's death survives, he is honoured as a martyr)

  • 11 Global Soil and Terrain Database (SOTER)

    Космонавтика: Глобальная база данных о почвах и землях (СОТЕР)

    Универсальный англо-русский словарь > Global Soil and Terrain Database (SOTER)

  • 12 ICHTHYS (A symbol of Christ since the word forms the initial letters of the acrostic Jesous CHristos, THeou Uios, Soter)

    Религия: "Иисус Христос

    Универсальный англо-русский словарь > ICHTHYS (A symbol of Christ since the word forms the initial letters of the acrostic Jesous CHristos, THeou Uios, Soter)

  • 13 triedička

    Slovenský-anglický slovník > triedička

  • 14 σωτήρ

    σωτήρ, ῆρος, ὁ (σῴζω) one who rescues, savior, deliverer, preserver, as a title of divinities Pind., Aeschyl.+; ins, pap; TestSol 17:4. This was the epithet esp. of Asclepius, the god of healing (Ael. Aristid. 42, 4 K. ς. τῶν ὅλων; OGI 332, 9 [138–133 B.C.], s. note 8; SIG 1112, 2; 1148); Celsus compares the cult of Ascl. w. the Christian worship of the Savior (Origen, C. Cels. 3, 3). Likew. divinities in the mystery religions, like Sarapis and Isis (Σαράπιδι Ἴσιδι Σωτῆρσι: OGI 87; Sb 597 [both III B.C.]; Sb 169 [Ptolemaic times]; 596; CIG 4930b [I B.C.]), as well as Heracles (τῆς γῆς κ. τῶν ἀνθρώπων ς.: Dio Chrys. 1, 84) or Zeus (Ael. Aristid. 52 p. 608 D.: Ζεὺς ὁ ς.).—GAnrich, Das antike Mysterienwesen 1894, 47ff; GWobbermin, Religionsgesch. Studien 1896, 105ff.—In gnostic speculation: ὁ ς. = ὁ παράκλητος Iren. 1, 4, 5 (Harv. I, 38, 9). The LXX has σωτήρ as a term for God; so also ApcSed 13:6 p. 135, 29 Ja.; and so do Philo (s. MDibelius, Hdb., exc. on 2 Ti 1:10) and SibOr 1, 73; 3, 35; but ς. is not so found in EpArist, Test12Patr, or Josephus (s. ASchlatter, Wie sprach Jos. von Gott? 1910, 66).—At an early date σωτήρ was used as a title of honor for deserving pers. (s. X., Hell. 4, 4, 6, Ages. 11, 13; Plut., Arat. 53, 4; Herodian 3, 12, 2.—Ps.-Lucian, Ocyp. 78 in an address to a physician [s. θεός 4a]; JosAs 25:6 [of Joseph]; the same phrase IXanthos p. 45 no. 23, 3f, of Marcus Agrippa [I B.C.]; Jos., Vi. 244; 259 Josephus as εὐεργέτης καὶ σωτήρ of Galilee), and in ins and pap we find it predicated of high-ranking officials and of persons in private life. This is never done in our lit. But outside our lit. it is applied to personalities who are active in the world’s affairs, in order to remove them fr. the ranks of ordinary humankind and place them in a significantly higher position. For example, Epicurus is called σωτήρ by his followers (Philod.: pap, Herc. 346, 4, 19 ὑμνεῖν τὸν σωτῆρα τὸν ἡμέτερον.—ARW 18, 1930, 392–95; CJensen, Ein neuer Brief Epikurs: GGAbh. III/5, ’33, 80f). Of much greater import is the designation of the (deified) ruler as ς. (Ptolemy I Soter [323–285 B.C.] Πτολεμαῖος καὶ Βερενίκη θεοὶ Σωτῆρες: APF 5, 1913, 156, 1; see Sb 306 and oft. in later times, of Roman emperors as well [Philo, In Flacc. 74; 126, Leg. ad Gai. 22; cp. Jos., Bell. 3, 459]).—PWendland, Σωτήρ: ZNW 5, 1904, 335ff; Magie 67f; HLietzmann, Der Weltheiland 1909; WOtto, Augustus Soter: Her 45, 1910, 448–60; FDölger, Ichthys 1910, 406–22; Dssm., LO 311f (LAE 368f); ELohmeyer, Christuskult u. Kaiserkult 1919; Bousset, Kyrios Christos2 1921, 241ff; EMeyer III 392ff; E-BAllo, Les dieux sauveurs du paganisme gréco-romain: RSPT 15, 1926, 5–34; KBornhausen, Der Erlöser 1927; HLinssen, Θεος Σωτηρ, diss. Bonn 1929=Jahrb. f. Liturgiewiss. 8, 1928, 1–75; AOxé, Σωτήρ b. den Römern: WienerStud 48, 1930, 38–61; WStaerk, Soter, I ’33; II ’38. S. also GHerzog-Hauser, Soter … im altgriech. Epos ’31; ANock, s.v. εὐεργέτης.—CColpe, Die Religionsgeschichtliche Schule ’61 (critique of some of the lit. cited above); FDanker, Benefactor ’82.
    of God ὁ θεὸς ὁ σωτήρ μου (Ps 24:5; 26:9; Mi 7:7 al.) Lk 1:47. θεὸς ς. ἡμῶν 1 Ti 1:1; Jd 25. ὁ ς. ἡμῶν θεός 1 Ti 2:3; Tit 1:3; 2:10; 3:4. ς. πάντων ἀνθρώπων μάλιστα πιστῶν 1 Ti 4:10 (cp. PPetr III, 20 I, 15 [246 B.C.] πάντων σωτῆρα and s. above Heracles as τῶν ἀνθρώπων ς. and in b below Sarapis). ὁ τῶν ἀπηλπισμένων σωτήρ the Savior of those in despair 1 Cl 59:3.
    of Christ (Just., A I, 33, 7 τὸ … Ἰησοῦς … σωτὴρ τῇ Ἑλληνίδι διαλέκτῳ δηλοῖ) Lk 2:11; Ac 13:23; Phil 3:20; Dg 9:6; Ox 840, 12; 21 (restored); 30; GMary 463, lines 4, 8, 18, 22, 31; Ox 1081, 27 (SJCh 90, 4); Qua. W. ἀρχηγός Ac 5:31; 2 Cl 20:5 (ἀρχηγὸς τῆς ἀφθαρσίας). σωτὴρ τοῦ σώματος Savior of the body (i.e. of his body, the Christian community) Eph 5:23. ὁ σωτὴρ τοῦ κόσμου (ins; cp. WWeber, Untersuchungen zur Gesch. des Kaisers Hadrianus 1907, 225f; 222) J 4:42; 1J 4:14. ς. τῶν ἀνθρώπων (Ael. Aristid. 45, 20 K.=8 p. 90 D. calls Sarapis κηδεμόνα καὶ σωτῆρα πάντων ἀνθρώπων αὐτάρκη θεόν) GPt 4:13. ὁ ς. ἡμῶν Χρ. Ἰ. 2 Ti 1:10; ISm 7:1; w. Χρ. Ἰ. or Ἰ. Χρ. preceding Tit 1:4; 3:6; IEph 1:1; IMg ins; Pol ins. ὁ μέγας θεὸς καὶ ς. ἡμῶν Χρ. Ἱ. our great God and Savior Christ Jesus Tit 2:13 (cp. PLond III, 604b, 118 p. 80 [47 A.D.] τῷ μεγάλῳ θεῷ σωτῆρι; but the presence of καί Tit 2:13 suggests a difft. semantic aspect and may justify the rendering in NRSV mg). S. MDibelius, exc. after Tit 2:14; HWindisch, Z. Christologie der Past.: ZNW 34, ’35, 213–38.—ὁ σωτὴρ κύριος ἡμῶν Ἰ. Χρ. IPhld 9:2. ὁ ς. τῶν ψυχῶν MPol 19:2. ὁ θεὸς ἡμῶν καὶ ς. Ἰ. Χρ. 2 Pt 1:1. ὁ κύριος (ἡμῶν) καὶ ς. Ἰ. Χρ. vs. 11; 2:20; 3:18; without any name (so ὁ σωτήρ [meaning Asclep.] Ael. Aristid. 47, 1 K.=23 p. 445 D.; 66 K.=p. 462 D.; 48, 7 K.=24 p. 466 D.—Orig., C. Cels. 6, 64, 16; Hippol., Ref. 5, 8, 27) 2 Pt 3:2; AcPl Ha 8, 29 (restored: καὶ σωτῆρα). S. Loewe s.v. σωτηρία end.—Pauly-W. 2, VI 1211–21; Kl. Pauly V 289; RAC VI 54–219; DLNT 1082–84; BHHW I 430–32.—M-M. EDNT. TW. Spicq. Sv.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > σωτήρ

  • 15 Сотер

    Универсальный русско-английский словарь > Сотер

  • 16 Πέργαμος

    Πέργαμος, ου, ἡ (cp. πύργος ‘tower’ X., Hell. 3, 1, 6; Paus. 7, 16, 1) or Πέργαμον, ου, τό (Polyb. 4, 48, 11; Diod S 28, 5; Strabo 13, 4, 1; 2; Appian, Mithrid. 52 §210; Jos., Bell. 1, 425 τὸ κατὰ Μυσίαν Πέργαμον.—In the NT, as in many other instances [e.g. OGI ind. II p. 595a] the gender cannot be determined) Pergamus or Pergamum, an important city in Mysia, in northwest Asia Minor. It was the center of several cults: Zeus Soter, Asclepius Soter, and Athena Nicephorus had famous temples here. It was also a center of the imperial cult; as early as 29 B.C. the provincial assembly erected a sanctuary to Augustus and Roma. Christians seem to have been persecuted here at an early date (s. Ἀντιπᾶς). Rv 1:11; 2:12.—Altertümer von Pergamon I–VIII 1885–1930; of this vol. VIII=IPergamon; EPontremoli and MCollignon, Pergame 1900; VSchultze, Altchristliche Städte u. Landschaften II 2, 1926; AvSalis, D. Altar v. P. 1912; Pauly-W. XIX 1235–63; Kl. Pauly IV 626–31; BHHW III 1420f; PECS 688–92 (lit.).—DELG. M-M.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > Πέργαμος

  • 17 ICHTHUS

    m (сокр. от греч. Iêsous Christos Theou Uios Sôtêr) рел.

    БФРС > ICHTHUS

  • 18 Demetrius

    Dēmētrius, ī m.
    1) D. Poliorcetes, царь Македонии в 294283 гг. до н. э. C, Just
    2) D. Sotēr, царь Сирии 162—150 гг. до н. э. Just
    3) D. Nicator, царь Сирии 145—140 гг. и 130126 гг. до н. э., умер в 126 г. до н. э. PM
    4) D. Magnes, историк и грамматик, современник Цицерона C
    5) D. Phalereus, ученик Теофраста и Менандра, в 317— 307 гг. до н. э. наместник Кассандра в Афинах, затем советник Птолемея Лага в Александрии Египетской C, Nep, Q
    6) D. из Суния, философ-киник в эпоху КалигулыДомициана Sen, T

    Латинско-русский словарь > Demetrius

  • 19 Antiochus

    Antiochus, ī, m. (Ἀντίιχος), I) Name von 13 syrischen Königen, von denen am bekanntesten: a) Ant. II., Sohn des Antiochus I. Soter, durch seine verstoßene Gemahlin Laodice ermordet (247 v. Chr.), Val. Max. 9, 14, 1. – b) Ant. III. Magnus, als Beschützer des flüchtigen Hannibal u. bes. durch seine Kriege mit den Römern bekannt, von L. Corn. Scipio besiegt, 187 v. Chr. bei den Elymäern erschlagen, Nep. Hann. 2, 7. Cic. de or. 2, 75. – c) Ant. IV. Epiphanes (Επιφανής), derselbe, den der röm. Gesandte L. Popilius durch sein gebieterisches, trotziges Benehmen von der Besitznahme Ägyptens zurückschreckte, gest. 163 v. Chr., Cic. Phil. 8, 23 u.a. – d) Ant. X., dessen Sohn Antiochus XIII. mit seinen Brüdern nach Rom kam (73 v. Chr.), um die Ansprüche auf Ägypten geltend zu machen, u. bei dieser Gelegenheit auch Sizilien besuchte, Cic. Verr. 4, 61 sqq. – II) Name mehrerer Könige von Kommagene, deren (bes. des letzten) bei Tacitus u. Sueton Erwähnung geschieht, s. Tac. ann. 2, 42; 13, 7. Suet. Cal. 16, 3. – III) Ant. aus Askalon, Schüler des Philo, letzter Philosoph der akademischen Schule, Lehrer des Varro, Cicero u.a. zu Athen u. Rom, oft bei Cic., bes. Acad. 2, 61 sqq. – / arch. Antiocus, oft in Inschriften, zB. Corp. inscr. Lat. 1, 571 u. 574. Dav.: a) Antiochēnsis, e, zu Antiochus III. gehörig, antio chensisch, pecunia, von Ant. empfangen, Val. Max. 3, 7, 1. – b) Antiochīus (Variante - ēus), a, um (Ἀντιόχειος), zum (Philos.) Antiochus gehörig, antiochëisch, des (Philos.) Antiochus, subst., α) Antiochīī, ōrum, m., die Anhänger des Antiochus, Cic. Acad. 2, 70. – β) ista Antiochīa, ōrum, n., die Lehrsätze des Antiochus, Cic. Acad. 2, 115. – c) Antiochīnus, a, um, α) zu Antiochus III. gehörig, antiochinisch, bellum, Cic.: pecunia, von Ant. empfangen, Gell. 4, 18, 7 u. 6 (7), 19, 8 H. – β) zum Philosophen Antiochus gehörig, antiochinisch, des Antiochus, partes, Cic. ep. 9, 8, 1.

    lateinisch-deutsches > Antiochus

  • 20 compacticius

    compactīcius, a, um (compaciscor), verabredet, soter, Tert. adv. Val. 31.

    lateinisch-deutsches > compacticius

См. также в других словарях:

  • Soter — (griechisch Σωτήρ Retter, Heiland) kann sich beziehen: auf einen Beinamen griechischer Götter (Asklepios, Zeus; bei Göttinnen: Soteira). auf Antiochos I. Soter, Beiname des Königs des Seleukidenreichs auf Attalos I. Soter, Beiname des Königs von… …   Deutsch Wikipedia

  • Sóter — (del idioma griego σωτήρ salvador ); se refiere al título de Salvador que se adosó al nombre de diversos gobernantes de origen griego que reinaron en el Cercano Oriente, entre el siglo IV a. C. y el siglo I, durante la época helenística …   Wikipedia Español

  • Soter — (Greek gr. σωτήρ; initial capitalised, gr. Σωτήρ; fully capitalised, gr. ΣΩΤΗΡ = saviour) has been used as: * as a title of God: Poseidon Soter * any heroized leaders of Hellenistic dynasties, see hero cult * as a title of liberators (see also… …   Wikipedia

  • Soter — Sôter Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. Égypte antique Sôter est le surnom de deux rois égyptiens de la Dynastie des Ptolémées : Ptolémée Ier ; Ptolémée …   Wikipédia en Français

  • sôtêr — [sotɛʀ] adj. m. ÉTYM. XVIIIe; mot grec, « protecteur ». ❖ ♦ Hist. (Épithète de dieux et de souverains hellénistiques). || Ptolémée Ier Sôtêr, protecteur …   Encyclopédie Universelle

  • Soter [1] — Soter (gr., lat. Sospes, Servator, d.i. Retter, Erhalter), Beiname aller Götter, welche Städte u. Länder schützten, so des Zeus; dann aller Götter als Retter aus Gefahren, so des Poseidon u. der Dioskuren als Retter aus Seestürmen, des Asklepios… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Soter [2] — Soter, aus Campanien, war 168–176 (177) römischer Bischof u. soll den Märtyrertod gestorben sein …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Sotēr — (griech., »Erhalter, Retter«), Beiname beschützender Götter (besonders Zeus; weibliche Form: Soteira), auch von Königen; Erlöser (vgl. Heiland) …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Soter — Sotēr (grch.), Erretter, Beiname von Göttern (Zeus) und Fürsten; dann s.v.w. Erlöser, Heiland; Soteriologīe, Lehre von Christus als dem Erlöser …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Soter, St. — Soter, St., Papst etwa 168–177 n. Chr., gebürtig aus Campanien, soll Mehres geschrieben haben, u.a. gegen die Montanisten, doch ist gar nichts von ihm erhalten. Gedächtnißtag 22. April …   Herders Conversations-Lexikon

  • Soter — SOTER, éris, Gr. Σωτὴρ, ῆρος, ein Beynamen des Jupiters, unter welchem ihn die Griechen zu Megalopolis, Pausan. Arcad. c. 30. p. 505. zu Messene, Id. Messen. c. 31. p. 275. zu Mantinea, Id. Arcad. c. 9. p. 469. zu Epidaurus, Id. Lacon. c. 23. p.… …   Gründliches mythologisches Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»