-
1 Soli
Solī u. Soloe, ōrum, m. (Σόλοι), Stadt in Zilizien, griechische Kolonie, Vaterstadt des Stoikers Chrysippus, des Komikers Menander und des Astronomen Aratus, Liv. 33, 20, 4 u. 37, 56, 7: Form oe, Mela 1, 13, 2 (1. § 71). Plin. 5, 92. Diom. 453, 25. Mart. Cap. 3. § 226: später Pompeiopolis gen. (s. Diom. 453, 25), w. vgl. – Dav.: A) Solēnsis, e, solensisch, aus Soli, der Solenser, Bion Solensis, Plin. 1. ind. libr. 8 (p. 16, 34 Jan, p. 28, 6 Detl., wo Abl. Solense): Aristomachus Solensis, Plin. 11, 19: Plur. subst., Solēnsēs, ium, m., die Einw. von Soli, die Solenser, Cic. de legg. 2, 41. – B) Soleus, eī, m. (Σολεύς), aus Soli, der Soler, Bion Soleus, Varro r.r. 1, 1, 8: Milon Soleus, Plin. 35, 146.
-
2 Soli
Solī u. Soloe, ōrum, m. (Σόλοι), Stadt in Zilizien, griechische Kolonie, Vaterstadt des Stoikers Chrysippus, des Komikers Menander und des Astronomen Aratus, Liv. 33, 20, 4 u. 37, 56, 7: Form oe, Mela 1, 13, 2 (1. § 71). Plin. 5, 92. Diom. 453, 25. Mart. Cap. 3. § 226: später Pompeiopolis gen. (s. Diom. 453, 25), w. vgl. – Dav.: A) Solēnsis, e, solensisch, aus Soli, der Solenser, Bion Solensis, Plin. 1. ind. libr. 8 (p. 16, 34 Jan, p. 28, 6 Detl., wo Abl. Solense): Aristomachus Solensis, Plin. 11, 19: Plur. subst., Solēnsēs, ium, m., die Einw. von Soli, die Solenser, Cic. de legg. 2, 41. – B) Soleus, eī, m. (Σολεύς), aus Soli, der Soler, Bion Soleus, Varro r.r. 1, 1, 8: Milon Soleus, Plin. 35, 146. -
3 Bion
Biōn, ōnis, m. (Βίων), I) (ὁ Βορυσθενίτης, am Borysthenes geboren) ein Schüler des Theophrast, Anhänger der cyrenaischen u. später der zynischen Schule (um 300 v. Chr.), ein bissiger Satiriker, dah. Muster Lucians, Cic. Tusc. 3, 62; vgl. Orelli Hor. ep. 2, 2, 60. – Dav. Biōnēus, a, um, bionëisch = bissig, sermones, Hor. ep. 2, 2, 60. – II) B. Soleus od. Solensis, ein Schriftsteller über Landbau, Varr. r. r. 1, 1, 8. Plin. 1. ind. lib. 8. Plin. 6, 179 D.
-
4 Bion
Biōn, ōnis, m. (Βίων), I) (ὁ Βορυσθενίτης, am Borysthenes geboren) ein Schüler des Theophrast, Anhänger der cyrenaischen u. später der zynischen Schule (um 300 v. Chr.), ein bissiger Satiriker, dah. Muster Lucians, Cic. Tusc. 3, 62; vgl. Orelli Hor. ep. 2, 2, 60. – Dav. Biōnēus, a, um, bionëisch = bissig, sermones, Hor. ep. 2, 2, 60. – II) B. Soleus od. Solensis, ein Schriftsteller über Landbau, Varr. r. r. 1, 1, 8. Plin. 1. ind. lib. 8. Plin. 6, 179 D.
См. также в других словарях:
SOLENSIS Tractus — regiuncula Aquitaniae, inter Beneharniam ad Ortum et Navarram inferiorem ad Occidentem. Ibi Mauleo oppid. praecipuum le pais de Soule, Gall … Hofmann J. Lexicon universale
CLEARCHUS Solensis — Senior, Aristotelis discipulus, ut scribit Ioseph. l. 1. contra Apionem: ubi et eum Peripateticum vocat nulli secundum. Adfert quoque egregium fragmentum ex libro eius de somno. Vide Voss. de Hist. Graec. l. 1. c. 9 … Hofmann J. Lexicon universale
Charta von Alaon — Die Charta von Alaon[1] ist ein arglistig gefälschtes Dokument, mit dem die Herkunft der Familie des Herzogs Eudo von Aquitanien († 735) belegt werden sollte. Sie ist auf den 30. Januar 845 datiert und trägt die Signatur des Königs Karl der Kahle … Deutsch Wikipedia
Chrysippos — Chrysippos, 1) Sohn des Pelops u. der Nymphe Astyope, Laios raubte ihn bei den Nemeischen Spielen um seiner Schönheit willen; Pelops erzwang ihn aber durch Krieg wieder zurück. Seine Stiefmutter Hippodamia haßte ihn u. reizte verzeblich ihre… … Pierer's Universal-Lexikon
Sirénes — SIRÉNES, um, Gr. Σειρῆνες, ων, (⇒ Tab. III.) 1 §. Namen. Insgemein wird solcher von dem griechischen Σύρειν, ziehen, hergeleitet, weil die Sirenen mit ihrem Gesange die Menschen an sich zogen, oder auch von σεῖρα, eine Kette, weil sie die, welche … Gründliches mythologisches Lexikon
Moritz Hermann Eduard Meier — (auch: Eduard Meier; * 1. Januar 1796 in Groß Glogau; † 5. Dezember 1855 in Halle (Saale)) war ein deutscher klassischer Philologe. Inhaltsverzeichnis 1 Leben 2 Werke (Auswahl) 3 Literatur … Deutsch Wikipedia
ACADEMIA — etsi usu commune, sive, ut vulgoloquuntur, appellativum factum sit, proprie tamen ita dicebatur nemorosus extra Athenas locus, in quo Philosophiam primus docuir Plato. Sunt qui derivent ab ἑκὰς et δρ῀μος, seorsim a populo; remore scil. a populari … Hofmann J. Lexicon universale
ARATUS — I. ARATUS Cnidius, Historiam Aegypti scripsit. II. ARATUS Poeta Solensis, tempore Ptolemaei Philadelphi, in aula Antigoni Gonatae, fil. Demetrii Poliorcetae plerumque versatus. Scripsit, quae exstant φαινόμενα et Διοσήμεια, in quibus situm, motum … Hofmann J. Lexicon universale
BION — I. BION Borysthenites Philosophus, et Sophista callidus, Philosophiam variô orationis flore vestivit. Laertius, l. 4. c. 46. Fertur hic dixifle ad eum, qui fundos suos ingluvie voraverat, Terra Amphiaraum absorbuit, sed terr am tu. Auditor… … Hofmann J. Lexicon universale
CHRYSIPPUS — I. CHRYSIPPUS Pelopis fil. quem cum pater valde amaret, noverca eius Hippodamia id indigne ferens, liberos suos Atreum et Thyesten impulit, ut illum interficerent; ob quam rem a Pelope pulsi, in exilio vitam egerunt, donec pater e vivis excederet … Hofmann J. Lexicon universale
CRANTOR — Solensis, Academicus Philosophus, Platonis auditor, et Xenocratis condiscipulus ac Palaemonis, qui novis opinionibus Academiam Platonicam repleverunt, Nic. Lloydius. Discilus Xenocratis, Cratetis, Plulemonisque condiscipulus, Morer. Commentarios… … Hofmann J. Lexicon universale