Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

Sibyllīnus

  • 1 sibyllinus

    sĭbyllīnus, a, um sibyllin, de la Sibylle.    - in sibyllinis (s.-ent. libris), Cic.: dans les livres sibyllins.
    * * *
    sĭbyllīnus, a, um sibyllin, de la Sibylle.    - in sibyllinis (s.-ent. libris), Cic.: dans les livres sibyllins.
    * * *
        Sibyllinus, pen. prod. Adiectiuum: vt Sibyllini libri. Plin. iunior. De la Sibylle.

    Dictionarium latinogallicum > sibyllinus

  • 2 Sibyllinus

    Sibyllīnus, a, um [ Sibylla ]
    сивиллин (vaticinatio, libri C)

    Латинско-русский словарь > Sibyllinus

  • 3 Sibyllīnus

        Sibyllīnus adj.,    of a Sibyl, Sibylline: libri, prophetic books sold to Tarquinius Superbus by the Sibyl of Cumae, and consulted by a commission in times of danger to the state, C., L.: versūs, H.
    * * *
    Sibyllina, Sibyllinum ADJ
    of or connected with a sibyl, sibylline

    Latin-English dictionary > Sibyllīnus

  • 4 Sibyllinus

    Sĭbylla (in many MSS. and edd. Sĭbul-la, e. g. Tac. A. 6, 18 Ritter), ae, f.,= Sibulla, a female soothsayer, a prophetess, Sibyl, Varr. ap. Lact. 1, 6, 7; Aug. Civ. Dei, 18, 23; Lact. 2, 8, 48; Verg. A. 5, 735:

    has (litteras), credo, nisi Sibylla legerit, Interpretari alium potesse neminem,

    Plaut. Ps. 1, 1, 23: terrae vis Pythiam Delphis incitabat: naturae Sibyllam. Cic. Div. 1, 36, 79; cf. id. ib. 1, 18, 34.—In Roman mythology, the most celebrated is the Sibyl at Cumae, in the service of Apollo;

    in the time of Æneas,

    Ov. M. 14, 104 sq.; 14, 154; 15, 712; Verg. A. 6, 10; 6, 98.—A later Sibyl in the time of Tarquinius Superbus, whose predictions were deposited in the Capitol, and in time of danger were consulted by a college of priests, appointed for that special purpose (at first duumviri, afterwards decemviri and quindecemviri, v. h. vv.), Lact. 1, 6; Gell. 1, 19, 1 sqq.; Plin. 13, 13, 27, § 88; Cic. N. D. 3, 2, 5; id. Div. 1, 43, 97 sq.; id. Rab. Post. 2, 4; id. Fam. 1, 7, 4; Liv. 38, 45; Serv. ad Verg. A. 3, 445; Isid. Orig. 8, 8.—A later Sibyl, burnt by Stilicho, Rutil. Itin. 2, 51; cf. Becker, Antiq. 4, p. 49 sq.—Hence, Sĭ-byllīnus (written SIBVLLIN., Inscr. Orell. 2276, p. 394, and Calend. Praenest. M. Apr. ib. tom. ii. p. 389), a, um, adj., of or belonging to the Sibyl, Sibylline: libri, Varr. l. l.; Gell. l. l.; Varr. L. L. 6, § 15 Müll.; Cic. Verr. 2, 4, 49, § 108; Liv. 5, 13; 7, 27; 22, 9; 29, 10; 36, 37; 41, 21 al. (they are called simply libri in Liv. 3, 10; 21, 62; 22, 1; 22, 36; 22, 57;

    and libri fatales,

    id. 22, 10):

    vaticinationes,

    Cic. N. D. 2, 3, 10:

    versus,

    id. Div. 1, 2, 4; Hor. C. S. 5:

    fata,

    Cic. Cat. 3, 4, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > Sibyllinus

  • 5 Sibylla

    Sibylla, ae, f. (Σίβυλλα, aus Σιος [= Διος] βουλή, eig. Gottesraterin), die Weissagerin und Priesterin des Apollo, die Sibylle, deren zehn bekannt sind, s. 1. Varrob. Lact. 1, 6, 7 sqq.: Sibyllarum carmina, Lact. 2, 8, 48. – In der röm. Sage vorzüglich die zu Kumä, zur Zeit des Äneas, Verg. Aen. 6, 10. Ov. met. 14, 104 u.a. – eine andere kumäische, der die sogen. sibyllinischen Bücher (libri Sibyllini, alte Weissagungen) zugeschrieben werden, die dem Tarquinius von einer unbekannten Alten zum Kaufe angeboten, dann auf dem Kapitol verwahrt und in Bedrängnissen des Staates von einem besonderen Kollegium (anfangs duoviri, dann decemviri und quindecimviri, s. d.) nachgeschlagen wurden (s. Gell. 1, 19; etwas anders erzählt bei Plin. 13, 88), Cic. de nat. deor. 3, 5. Liv. 38, 45, 3. – / Auch Sibulla geschr., Val. Max. 1, 5 ext. 1. ed. Halm. Tac. ann. 6, 12 cod. M u. ed. Nipp. Vgl. Sibyllinus. – Dav. Sibyllīnus, a, um, sibyllinisch (Sibylla), sacerdos, Cic.: vaticinatio, Cic.: carmina, Lact.: libri, Cic. u.a.: libros Sibyllinos adire, Liv., inspicere, Frontin.: diess. auch fata, Cic.: absol., in Sibyllinis (verst. libris), Cic. de div. 2, 112. – / Auch Sibullini libri geschr., Fast. Praen. Apr. 4 im Corp. inscr. Lat. 12. p. 235. Corp. inscr. Lat. 10, 797.

    lateinisch-deutsches > Sibylla

  • 6 Sibylla

    Sibylla, ae, f. (Σίβυλλα, aus Σιος [= Διος] βουλή, eig. Gottesraterin), die Weissagerin und Priesterin des Apollo, die Sibylle, deren zehn bekannt sind, s. Varro b. Lact. 1, 6, 7 sqq.: Sibyllarum carmina, Lact. 2, 8, 48. – In der röm. Sage vorzüglich die zu Kumä, zur Zeit des Äneas, Verg. Aen. 6, 10. Ov. met. 14, 104 u.a. – eine andere kumäische, der die sogen. sibyllinischen Bücher (libri Sibyllini, alte Weissagungen) zugeschrieben werden, die dem Tarquinius von einer unbekannten Alten zum Kaufe angeboten, dann auf dem Kapitol verwahrt und in Bedrängnissen des Staates von einem besonderen Kollegium (anfangs duoviri, dann decemviri und quindecimviri, s. d.) nachgeschlagen wurden (s. Gell. 1, 19; etwas anders erzählt bei Plin. 13, 88), Cic. de nat. deor. 3, 5. Liv. 38, 45, 3. – Auch Sibulla geschr., Val. Max. 1, 5 ext. 1. ed. Halm. Tac. ann. 6, 12 cod. M u. ed. Nipp. Vgl. Sibyllinus. – Dav. Sibyllīnus, a, um, sibyllinisch (Sibylla), sacerdos, Cic.: vaticinatio, Cic.: carmina, Lact.: libri, Cic. u.a.: libros Sibyllinos adire, Liv., inspicere, Frontin.: diess. auch fata, Cic.: absol., in Sibyllinis (verst. libris), Cic. de div. 2, 112. – Auch Sibullini libri geschr., Fast. Praen. Apr. 4 im Corp. inscr. Lat. 12. p. 235. Corp. inscr. Lat. 10, 797.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Sibylla

  • 7 Sibullinus

    Sibullīnus, s. Sibyllinus.

    lateinisch-deutsches > Sibullinus

  • 8 Sibullinus

    Sibullīnus, s. Sibyllinus.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Sibullinus

См. также в других словарях:

  • sibyllin — sibyllin, ine [ sibilɛ̃, in ] adj. • 1564; sibillin v. 1355; lat. sibyllinus 1 ♦ Myth. D une sibylle. Oracles sibyllins. 2 ♦ Dont le sens est caché, comme celui des oracles. ⇒ énigmatique, mystérieux, obscur. « pour autant que je pouvais… …   Encyclopédie Universelle

  • sibylline — ● sibyllin, sibylline adjectif (latin sibyllinus) Propre aux sibylles. Littéraire. Dont le sens est obscur, énigmatique : Paroles sibyllines. ● sibyllin, sibylline (difficultés) adjectif (latin sibyllinus) …   Encyclopédie Universelle

  • sibilin — SIBILÍN, Ă, sibilini, e, adj. (Rar) Sibilic. – Din fr. sibyllin, lat. sibyllinus. Trimis de LauraGellner, 22.07.2004. Sursa: DEX 98  SIBILÍN adj. v. ascuns, criptic, enigmatic, misterios, ocult, prevestitor, profetic, secret, tainic, vizionar.… …   Dicționar Român

  • sibilino — ► adjetivo 1 De la sibila o de la adivinación: ■ oráculo sibilino. SINÓNIMO [sibilítico] 2 Que encierra misterio. SINÓNIMO enigmático * * * sibilino, a (del lat. «sibyllīnus») 1 adj. De [la o las] sibila[s]. ≃ Sibilítico. 2 Se aplica a las… …   Enciclopedia Universal

  • Sibylline — Sib yl*line, a. [L. sibyllinus.] Pertaining to the sibyls; uttered, written, or composed by sibyls; like the productions of sibyls. [1913 Webster] {Sibylline books}. (a) (Rom. Antiq.) Books or documents of prophecies in verse concerning the fate… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Sibylline books — Sibylline Sib yl*line, a. [L. sibyllinus.] Pertaining to the sibyls; uttered, written, or composed by sibyls; like the productions of sibyls. [1913 Webster] {Sibylline books}. (a) (Rom. Antiq.) Books or documents of prophecies in verse concerning …   The Collaborative International Dictionary of English

  • sibylline — /sib euh leen , luyn , lin/, adj. 1. of, resembling, or characteristic of a sibyl; prophetic; oracular. 2. mysterious; cryptic. Also, sibylic, sibyllic /si bil ik/. [1570 80; < L Sibyllinus pertaining to a sibyl. See SIBYL, INE1] * * * …   Universalium

  • -in — ⇒ IN, INE, suff. I. in, ine, suff. formateur d adj. de relation A. [Le dér. signifie « qui appartient à »; il est à la fois adj. et subst. de l animé hum.] 1. [Le dér. est un adj. ethnique] a) [La base est un nom de pays, d île, de grande région …   Encyclopédie Universelle

  • -ine — Suffixe servant à désigner des substances isolées ou obtenues synthétiquement. ⇒ IN, INE, suff. I. in, ine, suff. formateur d adj. de relation A. [Le dér. signifie « qui appartient à »; il est à la fois adj. et subst. de l animé hum.] 1. [Le dér …   Encyclopédie Universelle

  • sibyllin — sibyllin, ine (si bil lin, li n ) adj. De sibylle. Les prédictions sibyllines. Les oracles sibyllins. •   Enfant, on me disait que les voix sibyllines Promettaient l avenir aux murs des sept collines, V. HUGO Odes, Chant de fête de Néron..… …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • CANINIUS Gallus XV — vir Sibyllinus. Tacit. l. 6. Annal. c. 12 …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»