-
1 sibila
-
2 sibila
sibila sustantivo femenino Hist sibyl -
3 sibila
1.sībĭlus, i (collat. form, abl., sibilu, Sisenn. ap. Prisc. p. 715 P.—In plur. in the poets, prob. merely for the sake of the metre: sībĭla, ōrum; cf. 2. sibilus init.; but in Cic. sibili), m. [cf. siphnos, siblos, hollow; Angl. S. and Engl. sipan, sip; O. H. Germ. sip, Germ. Sieb, a sieve; regarded by the ancients as imitation of a natural sound; cf. Quint. 8, 6, 31; Auct. Her. 4, 31, 42], a hissing, a whistling (class.)I.In gen.(α).Sing., of men:(β).sibilo dare signum,
Liv. 25, 8 fin. —Of cattle:(boves) sibilo allectari,
Col. 2, 3, 2.—Of things: clamor tonitruum et rudentum sibilus, Poët. ap. Cic. Fam. 8, 2, 1:(arbor) Loquente saepe sibilum edidit coma,
Cat. 4, 12:venientis sibilus austri,
Verg. E. 5, 82: sibilu significare alicui, Sisenn. ap. Prisc. p. 715 P.—Plur., of wind instruments:II. (α).calamorum sibila,
Lucr. 5, 1382; cf.pastoria,
Ov. M. 13, 785; Stat. Th. 6, 338.—Of snakes, etc.:serpens horrenda sibila misit,
Ov. M. 3, 38:sibila dant,
id. ib. 4, 493:mittere,
id. ib. 15, 670;15, 684: sibila torsit draco,
Val. Fl. 7, 726:angues stridula fuderunt vibratis sibila linguis,
Luc. 9, 631:sibila effundere,
id. 9, 724:vibrare,
Sil. 3, 185; Corn. Sev. and Macer ap. Charis. p. 61 P.—Of a flying missile:stridentis sibila teli,
Sil. 9, 247; Val. Fl. 6, 201. —Sing.:(β).sibilum metuis?
Cic. Pis. 27, 65.—Plur.:2.e scaenā sibilis explodi,
Cic. Rosc. Com. 11, 30:aliquem sibilis consectari,
id. Att. 2, 18, 1:crebris totius contionis sibilis vexatus,
Val. Max. 7, 3, 6 ext.; Cic. Sest. 59, 126; cf.: gladiatorii sibili, id. Fragm. ap. Charis. p. 61 P.:quā dominus, quā advocati sibilis conscissi,
id. Att. 2, 19, 3. -
4 Sibila
f.1 sibyl (mythology).2 Sibila.* * *1 sibyl* * *SF Sibyl* * *sibyl* * *
sibila sustantivo femenino Hist sibyl
* * *sibila nfMitol Sibyl* * *f MYTH sibyl -
5 sibila
f.1 sibyl (mythology).2 Sibila.* * *1 sibyl* * *SF sibyl* * *sibyl* * *
sibila sustantivo femenino Hist sibyl
* * *sibila nfMitol Sibyl* * *f MYTH sibyl -
6 sibila
s.f. sibila, pitonisa -
7 sibila
f ист.сивилла, предсказательница -
8 sibila
-
9 sibila
-
10 Sibila
Сивилла -
11 sibila
-
12 sibila
• prophetess• sibyl -
13 sibila
• sibyl -
14 sibila
f• Sibyla• věštkyně -
15 sibila
m 1) пророчица, сибила; 2) прен. гадателка, гледачка. -
16 sibila
f ист.сивилла, предсказательница -
17 sibila
f myth & fig sybil -
18 sibila
sibil·la -
19 sibila
sibyl -
20 sibila
sibyllin
См. также в других словарях:
Sibila — délfica, fresco de Miguel Ángel en la Capilla Sixtina. La sibila es un personaje de la mitología griega y romana, también presente en las tradiciones cristianas y en el judaísmo de los siglos I a. C. a I d. C. Se trata de una profetisa, inspirada … Wikipedia Español
sibilă — SIBÍLĂ, sibile, s.f. Femeie căreia i se atribuia, în antichitate, darul de a prezice viitorul, fiind inspirată de zei. – Din fr. sibylle, lat. Sibylla. Trimis de LauraGellner, 22.07.2004. Sursa: DEX 98 sibílă s. f., g. d. art. sibílei; pl.… … Dicționar Român
Sibila — Géographie Pays Mali Région Ségou Cercle … Wikipédia en Français
sibila — sustantivo femenino 1. Área: historia Mujer a la que los antiguos griegos y romanos creían capaz de adivinar el futuro o de profetizar: Las palabras de la sibila gozaban de gran autoridad … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
Sibìla — ž mit. 1. {{001f}}u najranijoj starogrčkoj mitologiji ime proročice u hramu boga Apolona od koga je dobila dar da proriče sudbinu 2. {{001f}}od 4. st. pr. Kr. ime više proročica u raznim grčkim hramovima 3. {{001f}}u rimsko doba naziv za… … Veliki rječnik hrvatskoga jezika
sibila — s. f. 1. Mulher a quem os antigos atribuíam o dom da profecia e o conhecimento do futuro. 2. [Popular] Bruxa … Dicionário da Língua Portuguesa
Sibila — Sibìla ž DEFINICIJA mit. 1. u najranijoj starogrčkoj mitologiji ime proročice u hramu boga Apolona od koga je dobila dar da proriče sudbinu 2. od 4. st. pr. Kr. ime više proročica u raznim grčkim hramovima 3. u rimsko doba naziv za proročicu… … Hrvatski jezični portal
sibila — (Del lat. sibylla, y este del gr. σίβυλλα). f. Mujer sabia a quien los antiguos atribuyeron espíritu profético … Diccionario de la lengua española
Sibila — (Del lat. sibylla < gr. sibylla , profetisa.) ► sustantivo femenino MITOLOGÍA Mujer a la que los antiguos atribuían poder para hacer predicciones. * * * sibila (del lat. «sibylla», del gr. «síbylla») f. Mujer o *sacerdotisa a la que, entre los … Enciclopedia Universal
sibila — {{#}}{{LM S35659}}{{〓}} {{SynS36546}} {{[}}sibila{{]}} ‹si·bi·la› {{《}}▍ s.f.{{》}} Mujer a la que los antiguos griegos y romanos atribuían el poder de predecir el futuro. {{★}}{{\}}ETIMOLOGÍA:{{/}} Del latín sibylla, y este del griego síbylla… … Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos
Sibila de Jerusalén — (h. 1160) fue la Condesa de Jaffa y Ascalón desde 1176 y reina de Jerusalén de 1186 a 1190. Era la hija mayor de Amalarico I de Jerusalén y de Inés de Courtenay y hermana del rey Balduino IV, llamado el Leproso , medio hermana de Isabel de… … Wikipedia Español