-
1 Romularis
-
2 Romularis
Rōmulāris, s. Romulus.
-
3 Romularis
Rōmulāris, s. Romulus.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Romularis
-
4 Romularis
Rōmŭlāris, e, v. 1, Romulus, C. -
5 Romulus
Rōmulus, ī, m., Sohn der albanischen Fürstentochter Ilia od. Rhea Silvia, Zwillingsbruder des Remus und mit ihm Erbauer Roms, erster König der Römer, Liv. 1, 4 sqq. Cic. de rep. 2, 4 sqq.; de div. 1, 20. Varro LL. 5, 54. Sen. ep. 108, 31. – Dav.: A) Rōmuleus, a, um, a) zu Romulus gehörig, romulisch, des Romulus, ensis, Ov.: manus, Ov.: casa, Petron.: fera, Wölfin, Iuven. – b) römisch, urbs, colles, Rom, Ov.: senatus, Sil. – B) Rōmulus, a, um, a) romulisch, ficus = Ruminalis, Ov. – b) römisch, tellus, Verg.: hasta, Prop. – C) Rōmulāris, e, a) zu Romulus gehörig, ficus, s. 2. Rūmīnālis( unter Rumia). – b) römisch, populus, Sidon. epist. 9, 13. carm. 2. – D) Rōmulidēs, ae, m., der Romulide (männl. Nachkomme des Romulus), Plur. Rōmulidae, ārum und um, poet., v. den Römern, Verg. Aen. 8, 638. Pers. 1, 31: Genet. -ārum, Lucr. 4, 681: Genet. -um, Prud. c. Symm. 1, 6. Rutil. Nam. 1, 68. – adjekt., inter Romulidas et Tyrias manus, Anthol. Lat. 735, 1.
-
6 Romulus
Rōmulus, ī, m., Sohn der albanischen Fürstentochter Ilia od. Rhea Silvia, Zwillingsbruder des Remus und mit ihm Erbauer Roms, erster König der Römer, Liv. 1, 4 sqq. Cic. de rep. 2, 4 sqq.; de div. 1, 20. Varro LL. 5, 54. Sen. ep. 108, 31. – Dav.: A) Rōmuleus, a, um, a) zu Romulus gehörig, romulisch, des Romulus, ensis, Ov.: manus, Ov.: casa, Petron.: fera, Wölfin, Iuven. – b) römisch, urbs, colles, Rom, Ov.: senatus, Sil. – B) Rōmulus, a, um, a) romulisch, ficus = Ruminalis, Ov. – b) römisch, tellus, Verg.: hasta, Prop. – C) Rōmulāris, e, a) zu Romulus gehörig, ficus, s. Ruminalis ( unter Rumia). – b) römisch, populus, Sidon. epist. 9, 13. carm. 2. – D) Rōmulidēs, ae, m., der Romulide (männl. Nachkomme des Romulus), Plur. Rōmulidae, ārum und um, poet., v. den Römern, Verg. Aen. 8, 638. Pers. 1, 31: Genet. -ārum, Lucr. 4, 681: Genet. -um, Prud. c. Symm. 1, 6. Rutil. Nam. 1, 68. – adjekt., inter Romulidas et Tyrias manus, Anthol. Lat. 735, 1. -
7 Romulus
1.Rōmŭlus, i, m., the founder and first king of Rome, worshipped after his death as Quirinus, Liv. 1, 4 sqq.; Cic. Div. 1, 12, 20; Sen. Ep. 108, 31. — Hence,A.Rōmŭlĕus (Romuleus, Auct. Perv. Ven. 72), a, um, adj., of or belonging to Romulus:B.ensis,
Ov. F. 3, 67:urbs,
Rome, id. ib. 5, 260:casa,
Petr. Fragm. 21, 6; cf. Verg. A. 8, 654; Vitr. 2, 1:fera,
the she-wolf, Juv. 11, 104 et saep.—Rōmŭlus, a, um, adj., of Romulus:C. D.ficus,
Ov. F. 2, 412:hasta,
Prop. 4 (5), 4, 26:tellus,
Roman, Verg. A. 6, 877; so,gens,
Hor. C. 4, 5, 1; id. C. S. 47:facta,
Sil. 13, 793.—Rōmŭlĭdae, ārum, m., the posterity of Romulus, the Romans, Lucr. 4, 683; Verg. A. 8, 638; Pers. 1, 31; Prud. adv. Symm. 1, 6.2.Rōmŭlus, a, um, v. 1. Romulus, B.
Перевод: с латинского на все языки
со всех языков на латинский- Со всех языков на:
- Латинский
- С латинского на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
- Русский