Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

Quīnta

  • 1 Quinta

    1.
    quintus (old form quinctus, Plaut. Trin. 2, 4, 123), a, um, num. adj. [quinque], the fifth:

    quarta invidia, quinta ambitio,

    Plaut. Pers. 4, 4, 8:

    locus,

    Cic. Inv. 1, 53, 102; 1, 55, 107:

    natura,

    id. Tusc. 1, 17, 41:

    quinta pars,

    quintessence, essence, Hor. C. 1, 13, 16:

    quinto mense, quinto die,

    Liv. 31, 7.— Advv.
    A.
    quintum, for the fifth time:

    declarati consules Q. Fabius Maximus quintum, Q. Fabius Flaccus quartum,

    Liv. 27, 6; 6, 42; Vell. 1, 14, 6. —
    B.
    quintō, for the fifth time:

    eodem anno lectisternium Romae, quinto post conditam Urbem, habitum est,

    Liv. 8, 25.
    2.
    Quintus, i, m., and Quinta, ae, f., Roman prænomen; the former usually abbreviated Q.:

    Quintus Arrius,

    Cic. Mil. 17, 46:

    Q. Scaevola,

    id. Phil. 8, 10, 31.—Quinta, Cic. Cael. 14, 34; id. Har. Resp. 13, 27; Liv. 29, 14, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > Quinta

  • 2 quintadecimani

    quīnta-decimānī (quīntadecumānī), ōrum m.

    Латинско-русский словарь > quintadecimani

  • 3 quintus

    , quinta, quintum (m,f,n) (num.ord.)
      пятый

    Dictionary Latin-Russian new > quintus

  • 4 quintus decimus

    , quinta decima, quintum decimum (m,f,n) (num.ord.)
      пятнадцатый

    Dictionary Latin-Russian new > quintus decimus

  • 5 quinctus

    1.
    quintus (old form quinctus, Plaut. Trin. 2, 4, 123), a, um, num. adj. [quinque], the fifth:

    quarta invidia, quinta ambitio,

    Plaut. Pers. 4, 4, 8:

    locus,

    Cic. Inv. 1, 53, 102; 1, 55, 107:

    natura,

    id. Tusc. 1, 17, 41:

    quinta pars,

    quintessence, essence, Hor. C. 1, 13, 16:

    quinto mense, quinto die,

    Liv. 31, 7.— Advv.
    A.
    quintum, for the fifth time:

    declarati consules Q. Fabius Maximus quintum, Q. Fabius Flaccus quartum,

    Liv. 27, 6; 6, 42; Vell. 1, 14, 6. —
    B.
    quintō, for the fifth time:

    eodem anno lectisternium Romae, quinto post conditam Urbem, habitum est,

    Liv. 8, 25.
    2.
    Quintus, i, m., and Quinta, ae, f., Roman prænomen; the former usually abbreviated Q.:

    Quintus Arrius,

    Cic. Mil. 17, 46:

    Q. Scaevola,

    id. Phil. 8, 10, 31.—Quinta, Cic. Cael. 14, 34; id. Har. Resp. 13, 27; Liv. 29, 14, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > quinctus

  • 6 Quintus

    1.
    quintus (old form quinctus, Plaut. Trin. 2, 4, 123), a, um, num. adj. [quinque], the fifth:

    quarta invidia, quinta ambitio,

    Plaut. Pers. 4, 4, 8:

    locus,

    Cic. Inv. 1, 53, 102; 1, 55, 107:

    natura,

    id. Tusc. 1, 17, 41:

    quinta pars,

    quintessence, essence, Hor. C. 1, 13, 16:

    quinto mense, quinto die,

    Liv. 31, 7.— Advv.
    A.
    quintum, for the fifth time:

    declarati consules Q. Fabius Maximus quintum, Q. Fabius Flaccus quartum,

    Liv. 27, 6; 6, 42; Vell. 1, 14, 6. —
    B.
    quintō, for the fifth time:

    eodem anno lectisternium Romae, quinto post conditam Urbem, habitum est,

    Liv. 8, 25.
    2.
    Quintus, i, m., and Quinta, ae, f., Roman prænomen; the former usually abbreviated Q.:

    Quintus Arrius,

    Cic. Mil. 17, 46:

    Q. Scaevola,

    id. Phil. 8, 10, 31.—Quinta, Cic. Cael. 14, 34; id. Har. Resp. 13, 27; Liv. 29, 14, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > Quintus

  • 7 quintus

    1.
    quintus (old form quinctus, Plaut. Trin. 2, 4, 123), a, um, num. adj. [quinque], the fifth:

    quarta invidia, quinta ambitio,

    Plaut. Pers. 4, 4, 8:

    locus,

    Cic. Inv. 1, 53, 102; 1, 55, 107:

    natura,

    id. Tusc. 1, 17, 41:

    quinta pars,

    quintessence, essence, Hor. C. 1, 13, 16:

    quinto mense, quinto die,

    Liv. 31, 7.— Advv.
    A.
    quintum, for the fifth time:

    declarati consules Q. Fabius Maximus quintum, Q. Fabius Flaccus quartum,

    Liv. 27, 6; 6, 42; Vell. 1, 14, 6. —
    B.
    quintō, for the fifth time:

    eodem anno lectisternium Romae, quinto post conditam Urbem, habitum est,

    Liv. 8, 25.
    2.
    Quintus, i, m., and Quinta, ae, f., Roman prænomen; the former usually abbreviated Q.:

    Quintus Arrius,

    Cic. Mil. 17, 46:

    Q. Scaevola,

    id. Phil. 8, 10, 31.—Quinta, Cic. Cael. 14, 34; id. Har. Resp. 13, 27; Liv. 29, 14, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > quintus

  • 8 quintus

    [st1]1 [-] quintus, a, um: cinquième.    - quinta pars nectaris, Hor.: la quintessence du nectar.    - quinto quoque anno, Cic.: tous les cinq ans.    - quinto post die, Curt.: cinq jours après.    - quinto, adv. Liv.: pour la cinquième fois.    - quintum, adv. Liv. Vell.: pour la cinquième fois.    - intra mensem quintum uel sextum duas expeditiones consummare, Amm.: mener à bien deux expéditions en cinq ou six mois.    - quintus dĕcĭmus (quintusdĕcĭmus): quinzième. [st1]2 [-] Quintus, i, m.: Quintus (prénom).
    * * *
    [st1]1 [-] quintus, a, um: cinquième.    - quinta pars nectaris, Hor.: la quintessence du nectar.    - quinto quoque anno, Cic.: tous les cinq ans.    - quinto post die, Curt.: cinq jours après.    - quinto, adv. Liv.: pour la cinquième fois.    - quintum, adv. Liv. Vell.: pour la cinquième fois.    - intra mensem quintum uel sextum duas expeditiones consummare, Amm.: mener à bien deux expéditions en cinq ou six mois.    - quintus dĕcĭmus (quintusdĕcĭmus): quinzième. [st1]2 [-] Quintus, i, m.: Quintus (prénom).
    * * *
        Quintus, quinta, quintum, Adiectiuum a Quinque. Liu. Cinquiesme, Quint. Hinc dicimus, Charles le quint, Carolus quintus. Hinc etiam, Le quint denier, Le quint et requint.

    Dictionarium latinogallicum > quintus

  • 9 minuo

    mĭnŭo, ĕre, mĭnŭi, mĭnŭtum [minus] - tr. - diminuer, rendre plus petit.    - cf. gr. μινύθω. [st1]1 [-] mettre en pièces, en miettes.    - minuere ramalia, Ov. M. 8, 645: casser en menus morceaux des branches sèches.    - minuere ligna, Ov. F. 2, 647: fendre du bois. [st1]2 [-] diminuer, amoindrir, réduire.    - minuere sumptus, Cic. Fam. 3, 8, 2: réduire des dépenses.    - minuuntur corpora, Plin. 11, 283: les corps maigrissent.    - minuitur memoria, Cic. CM 21: la mémoire diminue.    - minuere censuram, Liv. 4, 24, 3: réduire l'autorité des censeurs.    - minuere sanguinem, Veg. Vet. 1, 16, 2: faire une saignée.    - minuere aliquid quintā parte, Col.: réduire qqch d'un cinquième.    - capite minuere se (capite minui): perdre ses droits de citoyen.    - absol. minuente astu, Caes. BG. 3, 12, 1: quand la marée diminuait. [st1]3 [-] affaiblir.    - minuere gloriam alicujus, Cic. Fl. 28: affaiblir la gloire de qqn.    - minuere majestatem populi, Cic. Phil. 1, 21: porter atteinte à la majesté du peuple. [st1]4 [-] chercher à détruire.    - minuere suspicionem, Cic. Att. 10, 16, 4: faire disparaître des soupçons.    - minuere opinionem, Cic. Off. 1, 72: réfuter une opinion.    - minuere controversias, Caes. BG. 5, 26, 4: supprimer les controverses. [st1]5 [-] cesser de.    - nil... tam mirabile quicquam, quod non paulatim minuant mirarier omnes, Lucr. 2, 1029: il n'y a pas de merveille qui ne cesse avec le temps de surprendre tout le monde.
    * * *
    mĭnŭo, ĕre, mĭnŭi, mĭnŭtum [minus] - tr. - diminuer, rendre plus petit.    - cf. gr. μινύθω. [st1]1 [-] mettre en pièces, en miettes.    - minuere ramalia, Ov. M. 8, 645: casser en menus morceaux des branches sèches.    - minuere ligna, Ov. F. 2, 647: fendre du bois. [st1]2 [-] diminuer, amoindrir, réduire.    - minuere sumptus, Cic. Fam. 3, 8, 2: réduire des dépenses.    - minuuntur corpora, Plin. 11, 283: les corps maigrissent.    - minuitur memoria, Cic. CM 21: la mémoire diminue.    - minuere censuram, Liv. 4, 24, 3: réduire l'autorité des censeurs.    - minuere sanguinem, Veg. Vet. 1, 16, 2: faire une saignée.    - minuere aliquid quintā parte, Col.: réduire qqch d'un cinquième.    - capite minuere se (capite minui): perdre ses droits de citoyen.    - absol. minuente astu, Caes. BG. 3, 12, 1: quand la marée diminuait. [st1]3 [-] affaiblir.    - minuere gloriam alicujus, Cic. Fl. 28: affaiblir la gloire de qqn.    - minuere majestatem populi, Cic. Phil. 1, 21: porter atteinte à la majesté du peuple. [st1]4 [-] chercher à détruire.    - minuere suspicionem, Cic. Att. 10, 16, 4: faire disparaître des soupçons.    - minuere opinionem, Cic. Off. 1, 72: réfuter une opinion.    - minuere controversias, Caes. BG. 5, 26, 4: supprimer les controverses. [st1]5 [-] cesser de.    - nil... tam mirabile quicquam, quod non paulatim minuant mirarier omnes, Lucr. 2, 1029: il n'y a pas de merveille qui ne cesse avec le temps de surprendre tout le monde.
    * * *
        Minuo, minuis, minui, minutum, pen. prod. minuere. Plin. Amoindrir, Menuiser, Diminuer, Appetisser.
    \
        AEs alienum minuere. Plin. iunior. Payer ses debtes.
    \
        Non minuam meum consilium: ex vsu quod est, id persequar. Terent. Je ne laisseray point de faire ma fantasie.
    \
        - nec tu ea causa minueris Haec quae facis, ne is mutet suam sententiam. Terent. Ne laisse point de faire ce que tu fais, Poursui tousjours ton affaire.
    \
        Controuersiam minuere. Cic. Mettre fin à un debat, Appaiser une noise.
    \
        Imperium matris minuere. Plaut. Faire contre le commandement de sa mere.
    \
        Iram minue. Terent. Appaise ton ire, Appaise toy.
    \
        Minuere, Absolute: vt Minuente aestu, naues in vadis afflictantur. Caes. Se diminuant, Decroissant, S'appetissant.

    Dictionarium latinogallicum > minuo

  • 10 ardens

    ārdēns, entis, PAdi. m. Compar. u. Superl. (v. ardeo), brennend heiß, glühend, I) eig.: carbones, Val. Max.: cibi, boleti, Sen.: aqua, Mart.: lapides, Liv.: febris, Plin.: quinta est ardentior illis (zonis) Plin.: faces ardentes, Liv.: ardentissima fax, Amm.: tempus ardentissimum, Plin.: ubi visus sol ardentissimus, Tubero b. Gell. – II) übtr.: 1) extensiv, a) v. den Augen, glühend, funkelnd (s. Mahne Miscell. Latin. P. 1. p. 91) oculi, Verg.: ardentes crudelitate simul ac superbiā oculi, Sen. rhet.: flammā lumina ardentia, des Zornigen, Sen. – der Tiere, insanientis iumenti ardentes et sanguinei oculi, Veget. – b) v. der Farbe, glänzend, funkelnd, color, Plin.: (apes) ardentes auro, Verg. – c) v. Wein, stark, feurig, Falernum, Hor. carm. 2, 11, 19. – 2) intensiv, a) v. leidenschaftlicher Aufregung, brennend, feurig, glühend, heftig, dolor ardens volneris, Schmerz der brennenden Wunde, Lucr.: odium, Liv.: ira, Verg.: ardentissimum desiderium tui, Fronto: virtus, Verg.: amores sui (für sich), Liv.: avaritia, Cic.: ardentes in alqm litterae, Feuer u. Flammen speiende, Cic.: habere studia suorum ardentia, Cic.: eam mortem ardentiore studio petere, Cic.: ardentissimus clamor militum Romanorum, Gell.: ardentissimus amor, Quint. u. Vulg.: ardentissimis votis exoptare, Augustin. ep. 166, 28: v. leb. Wesen, brennend, glühend von Eifer, aus Kampfbegierde, vor Zorn, Verg. u.a.: pater, der ergrimmte, Hor.: iuvenis ardentis animi, Liv.: ardentes equi, Verg.: ardentissimus dux, Flor. – m. folg. Genet., ardens caedis, heiß verlangend nach usw., Stat. Theb. 1, 662. – b) v. der Rede usw., feurig, oratio, actio, Cic.: orator, Cic.: verbum aliquod ardens, ut ita dicam, ein, so zu sagen, enthusiastischer Ausdruck, ein Ausdruck der Begeisterung, Cic.: aber im üblen Sinne, verba ardentia, brennende W., Arnob. 1, 17 extr.

    lateinisch-deutsches > ardens

  • 11 fere

    ferē, Adv. (zu Wurzel *dher-, tragen, halten [vgl. firmus], eig. fest [mit Umlaut = fast]), I) im allg., beinahe, fast, ungefähr, schier, so ziemlich, etwa, vielleicht, totius f. Galliae legati, Caes.: totis f. verbis interpretatus sum, Cic.: omnes f. civitates Graeciae, Nep.: u. so oft omnes f., selten f. omnes, b. Caes., Cic. u.a.: semper f., Cic.: tantum f., Cic.: satis f. diximus, Cic.: haec f. habui dicere, Cic. – u. so a) bes. bei Zahlen- u. Zeitangaben, ungefähr, so ziemlich, so etwa, an die, quintā f. horā, Cic.: eādem f. horā, quā veni, Cic.: anno f. ante, Cic.: sexto f. anno post, Nep.: abhinc menses decem f., Nep.: iam f., Enn. u. Ter. – b) mit Negation, eben nicht, gerade nicht, so leicht nicht (nichts, niemand, keiner usw.), aetates vestrae, ut illorum, nihil aut non f. multum differunt, Cic.: nihil f., Cic.: nemo f., Cic.: nullus f., Caes. – II) prägn. = semper fere, zur Beschränkung eines Urteils, indem man dasselbe nicht als allgemein gültig, nur als durch die Mehrzahl der Fälle u. Gründe begünstigt hinstellen will, deutsch beinahe immer, beinahe überall, gemeiniglich, im allgemeinen, durchschnittlich, im Durchschnitt, gewöhnlich, in der Regel (Ggstz. raro, interdum), fit enim fere, ut etc., Cic.: ut fere fit, Curt.: ut evenit fere, Liv.: quod fere fit, Curt.: quod fere fit, ut etc., Caes.: hoc iam sic f. fieri solere accepimus, Cic.: ut sunt f. domicilia Gallorum, Caes.: sed hi erunt fere, qui etc., Nep.: statuae ornatu f. militari, Cic.: paria esse f. peccata, Hor. – m. der Negation, gewöhnlich nicht, nicht leicht, selten, nec fere seniores rei intererant, Liv.: ex victoria bellica non f. quemquam est invidia civium consecuta, Cic.: patrum haud fere quisquam (nur selten einer) in foro, in urbe rari erant, Liv.

    lateinisch-deutsches > fere

  • 12 Navisalvia

    Nāvisalvia, ae, f. (navis u. salvus), Name, unter dem die Vestalin Klaudia Quinta, die das Schiff mit dem Bilde der Magna Mater Deûm im J. 205 v. Chr. den Tiberstrom hinaufzog, im Vestibulum des Tempels der Magna Mater göttlich verehrt wurde, Corp. inscr. Lat. 6, 492. 493. 494.

    lateinisch-deutsches > Navisalvia

  • 13 quintus [1]

    1. quīntus, a, um (quinque), der fünfte, Cic. u.a.: quintus decimus, der fünfzehnte, Cic. u.a. (aber auch umgekehrt, bes. m.a. Zahlen, quinto quoque anno, alle fünf Jahre, Cic.; auch quinto anno quoque, Plaut.: anno trecentesimo decimo quinto, Eutr. 1, 19): quintus et vicesimus, Cels.: quintus tricesimus, Liv.: dass. quintus et trigesimus, Colum. – subst., ex eodem semine redire cum quinto decimo (sc. grano), fünfzehnfältig, Varro r.r. 1, 44, 1: quinto (sc. die) Idus Apriles, Colum. 11, 2, 34: in quinta decima (sc. die), Itala Ezech. 32, 17. – Adv., a) quīntum, zum fünften Male, der Zeit nach, Liv. u.a. – b) quīntō, eig. an der fünften Stelle (s. 1. Varrob. Gell. 10, 1. § 6). dah. zum fünften Male, der Reihe nach, Liv. u.a., bei Spät. auch der Zeit nach, s. Eutr. 5, 1: quarto et quinto in die lavari, vier- und fünfmal, Capit. Gord. 6, 6. – / Archaist. urspr. Form quīnctus, zB. Plaut. merc. 66 G.: trin. 524 Sch.3

    lateinisch-deutsches > quintus [1]

  • 14 Quintus [2]

    2. Quīntus, fem. Quīnta, ein röm. Vorname, das masc. gewöhnl. abgek. Q., zB. Q. Fabius.

    lateinisch-deutsches > Quintus [2]

  • 15 vicesimus

    vīcēsimus (vīcēnsimus od. -sumus) u. (aber nicht bei Cic.) vīgēsimus (vīgēsumus), a, um (viginti), der zwanzigste, I) adi.: dies vic., Cic. u. Varro: annus vicensumus, Plaut.: annus vigesumus, Sall.: uno et vicesimo, altero et vicensimo aetatis anno, Tac. dial.: altero et vicesimo die, Cic.: quinta et vicesima pars, Colum.: post annum quintum et vicesimum, Cels.: sexto et vicesimo anno, Nep.: vicensima legio, Tac. – II) subst., vīcēsima, ae, f. (sc. pars), der zwanzigste Teil, Zwanzigste, a) übh., zB. der Ernte, Liv. 43, 2, 12. – b) insbes., der zwanzigste Teil als Abgabe, portorii, der Zw. als Aus- und Einfuhrzoll, Cic.: des Kaufpreises bei Freilassung der Sklaven, Cic. u. Liv.: dh. quando vicesimam numerasti, wann hast du dich losgekauft, Petron.: v. Erbschaften, Plin. ep. Vgl. Drak. Liv. 42, 2, 12. – / Synk. vicesmus, Corp. inscr. Lat. 1, 187.

    lateinisch-deutsches > vicesimus

  • 16 ardens

    ārdēns, entis, PAdi. m. Compar. u. Superl. (v. ardeo), brennend heiß, glühend, I) eig.: carbones, Val. Max.: cibi, boleti, Sen.: aqua, Mart.: lapides, Liv.: febris, Plin.: quinta est ardentior illis (zonis) Plin.: faces ardentes, Liv.: ardentissima fax, Amm.: tempus ardentissimum, Plin.: ubi visus sol ardentissimus, Tubero b. Gell. – II) übtr.: 1) extensiv, a) v. den Augen, glühend, funkelnd (s. Mahne Miscell. Latin. P. 1. p. 91) oculi, Verg.: ardentes crudelitate simul ac superbiā oculi, Sen. rhet.: flammā lumina ardentia, des Zornigen, Sen. – der Tiere, insanientis iumenti ardentes et sanguinei oculi, Veget. – b) v. der Farbe, glänzend, funkelnd, color, Plin.: (apes) ardentes auro, Verg. – c) v. Wein, stark, feurig, Falernum, Hor. carm. 2, 11, 19. – 2) intensiv, a) v. leidenschaftlicher Aufregung, brennend, feurig, glühend, heftig, dolor ardens volneris, Schmerz der brennenden Wunde, Lucr.: odium, Liv.: ira, Verg.: ardentissimum desiderium tui, Fronto: virtus, Verg.: amores sui (für sich), Liv.: avaritia, Cic.: ardentes in alqm litterae, Feuer u. Flammen speiende, Cic.: habere studia suorum ardentia, Cic.: eam mortem ardentiore studio petere, Cic.: ardentissimus clamor militum Romanorum, Gell.: ardentissimus amor, Quint. u. Vulg.: ardentissimis votis exoptare, Augustin. ep. 166, 28: v. leb. Wesen, brennend, glühend von Eifer, aus Kampfbe-
    ————
    gierde, vor Zorn, Verg. u.a.: pater, der ergrimmte, Hor.: iuvenis ardentis animi, Liv.: ardentes equi, Verg.: ardentissimus dux, Flor. – m. folg. Genet., ardens caedis, heiß verlangend nach usw., Stat. Theb. 1, 662. – b) v. der Rede usw., feurig, oratio, actio, Cic.: orator, Cic.: verbum aliquod ardens, ut ita dicam, ein, so zu sagen, enthusiastischer Ausdruck, ein Ausdruck der Begeisterung, Cic.: aber im üblen Sinne, verba ardentia, brennende W., Arnob. 1, 17 extr.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > ardens

  • 17 fere

    ferē, Adv. (zu Wurzel *dher-, tragen, halten [vgl. firmus], eig. fest [mit Umlaut = fast]), I) im allg., beinahe, fast, ungefähr, schier, so ziemlich, etwa, vielleicht, totius f. Galliae legati, Caes.: totis f. verbis interpretatus sum, Cic.: omnes f. civitates Graeciae, Nep.: u. so oft omnes f., selten f. omnes, b. Caes., Cic. u.a.: semper f., Cic.: tantum f., Cic.: satis f. diximus, Cic.: haec f. habui dicere, Cic. – u. so a) bes. bei Zahlen- u. Zeitangaben, ungefähr, so ziemlich, so etwa, an die, quintā f. horā, Cic.: eādem f. horā, quā veni, Cic.: anno f. ante, Cic.: sexto f. anno post, Nep.: abhinc menses decem f., Nep.: iam f., Enn. u. Ter. – b) mit Negation, eben nicht, gerade nicht, so leicht nicht (nichts, niemand, keiner usw.), aetates vestrae, ut illorum, nihil aut non f. multum differunt, Cic.: nihil f., Cic.: nemo f., Cic.: nullus f., Caes. – II) prägn. = semper fere, zur Beschränkung eines Urteils, indem man dasselbe nicht als allgemein gültig, nur als durch die Mehrzahl der Fälle u. Gründe begünstigt hinstellen will, deutsch beinahe immer, beinahe überall, gemeiniglich, im allgemeinen, durchschnittlich, im Durchschnitt, gewöhnlich, in der Regel (Ggstz. raro, interdum), fit enim fere, ut etc., Cic.: ut fere fit, Curt.: ut evenit fere, Liv.: quod fere fit, Curt.: quod fere fit, ut etc., Caes.: hoc iam sic f. fieri solere accepimus, Cic.: ut sunt f. domicilia Gal-
    ————
    lorum, Caes.: sed hi erunt fere, qui etc., Nep.: statuae ornatu f. militari, Cic.: paria esse f. peccata, Hor. – m. der Negation, gewöhnlich nicht, nicht leicht, selten, nec fere seniores rei intererant, Liv.: ex victoria bellica non f. quemquam est invidia civium consecuta, Cic.: patrum haud fere quisquam (nur selten einer) in foro, in urbe rari erant, Liv.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > fere

  • 18 Navisalvia

    Nāvisalvia, ae, f. (navis u. salvus), Name, unter dem die Vestalin Klaudia Quinta, die das Schiff mit dem Bilde der Magna Mater Deûm im J. 205 v. Chr. den Tiberstrom hinaufzog, im Vestibulum des Tempels der Magna Mater göttlich verehrt wurde, Corp. inscr. Lat. 6, 492. 493. 494.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Navisalvia

  • 19 quintus

    1. quīntus, a, um (quinque), der fünfte, Cic. u.a.: quintus decimus, der fünfzehnte, Cic. u.a. (aber auch umgekehrt, bes. m.a. Zahlen, quinto quoque anno, alle fünf Jahre, Cic.; auch quinto anno quoque, Plaut.: anno trecentesimo decimo quinto, Eutr. 1, 19): quintus et vicesimus, Cels.: quintus tricesimus, Liv.: dass. quintus et trigesimus, Colum. – subst., ex eodem semine redire cum quinto decimo (sc. grano), fünfzehnfältig, Varro r.r. 1, 44, 1: quinto (sc. die) Idus Apriles, Colum. 11, 2, 34: in quinta decima (sc. die), Itala Ezech. 32, 17. – Adv., a) quīntum, zum fünften Male, der Zeit nach, Liv. u.a. – b) quīntō, eig. an der fünften Stelle (s. Varro b. Gell. 10, 1. § 6). dah. zum fünften Male, der Reihe nach, Liv. u.a., bei Spät. auch der Zeit nach, s. Eutr. 5, 1: quarto et quinto in die lavari, vier- und fünfmal, Capit. Gord. 6, 6. – Archaist. urspr. Form quīnctus, zB. Plaut. merc. 66 G.: trin. 524 Sch.3

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > quintus

  • 20 Quintus

    2. Quīntus, fem. Quīnta, ein röm. Vorname, das masc. gewöhnl. abgek. Q., zB. Q. Fabius.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Quintus

См. также в других словарях:

  • Quinta — Saltar a navegación, búsqueda Para otros usos de este término, véase Quinta (desambiguación). Quinta o quinta justa, en música, es el intervalo musical compuesto por tres tonos y un semitono (por ejemplo, entre do y sol hay dicha distancia). Otra …   Wikipedia Español

  • Quintã — Saltar a navegación, búsqueda Quintã Freguesia de Portugal …   Wikipedia Español

  • Quinta — (lat. für fünfte) bezeichnet: eine Jahrgangsstufe des Gymnasiums Quinta (Weingut), ein portugiesisches Weingut Es ist auch der Name von: Claudia Quinta, eine hochadlige Römerin Quintã, eine Gemeinde (Freguesia) im Distrikt Vila Real, Portugal Und …   Deutsch Wikipedia

  • quinta — s. f. 1. Terreno de semeadura com horta e árvores, murado ou cercado de sebes, e que tem geralmente casa de habitação. 2. Casa de campo. 3. Série de cinco cartas seguidas (em certos jogos). 4. O mesmo que quinta feira. 5.  [Música] Intervalo de… …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • quinta — sustantivo femenino 1. Finca en el campo con una casa para sus propietarios: Las quintas se han ido extendiendo fuera de la ciudad a lo largo del río. 2. Conjunto de hombres que entran cada año en el ejército para hacer el servicio militar:… …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • quinta — quinta, ser de la misma quinta que expr. tener la misma edad. ❙ «El señor Joaquín, jugando al dominó con tres parroquianos de su misma quinta.» Eduardo Mendoza, Sin noticias de Gurb …   Diccionario del Argot "El Sohez"

  • Quinta da Mo — (Фурнаш,Португалия) Категория отеля: Адрес: Rua da Água Quente,33, 9675 040 Фурнаш, По …   Каталог отелей

  • Quinta — Nom catalan (existe aussi en portugais). Désigne au départ une terre cultivée. En effet, quinta est un terme fréquent dans les textes médiévaux, et son interprétation précise a toujours posé problème. Il vient du latin quintus (= le cinquième),… …   Noms de famille

  • quinta — (n.) country house, villa, 1754, from Sp. and Port. quinta, originally a farm and house let out for a rent of one fifth of its produce, from L. quintus, related to quinque five (see QUINQUE (Cf. quinque )) …   Etymology dictionary

  • quintã — adj. f. 1. Diz se da febre que sobrevém de cinco em cinco dias. • s. f. 2. Essa febre. 3. Curral de porcos. 4.  [Antigo] Quinta grande …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • Quinta — Quinta: Die Bezeichnung für die zweite Klasse einer höheren Schule geht zurück auf lat. quinta classis »fünfte Abteilung« (vgl. über die Bedeutungsentwicklung den Artikel ↑ Sexta). Die zugrunde liegende lat. Ordinalzahl quintus »fünfter«, die… …   Das Herkunftswörterbuch

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»