Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

Ptŏlĕmaeus

  • 1 Ptolemaeus

    Ptŏlĕmaeus, i, m., = Ptolemaios.
    I.
    Ptolemy, the name of the kings of Egypt after Alexander the Great, Curt. 9, 8, 22; Just. 13, 4, 10; Sil. 11, 383.—Hence, in plur.:

    Ptolemaeorum manes,

    Luc. 8, 696.— Hence,
    1.
    Ptŏlĕmaeēus, a, um, adj., of or belonging to Ptolemy, Ptolemœan, Egyptian:

    Pharus,

    Prop. 2, 1, 30.—
    2.
    Ptŏlĕmaeus ( - maeius), a, um, adj., Ptolemœan, Ptolemaic:

    gymnasium,

    Cic. Fin. 5, 1, 1.— Subst.: Ptŏlĕmaeum, i, n., the tomb of the Ptolemies, Suet. Aug. 18.—
    3.
    Ptŏ-lĕmāïs, ĭdis, f. adj., Ptolemœan, Egyptian:

    aula,

    Aus. Idyll. 10, 311:

    gaza,

    Sid. Carm. 7, 94.—
    b.
    Subst.
    (α). (β).
    The name of several cities; in Egypt, Cic. Fam. 1, 7, 9; in Phœnicia, formerly Accho, now St. Jean d'Acre, Plin. 5, 19, 17, § 75; Vulg. 1 Macc. 5, 22.—Also called Ptŏlĕmāĭda, ae, f., Vulg. 1 Macc. 5, 15; id. Act. 21, 7.— Their inhabitants are called Ptŏlĕmenses, ĭum, m., Dig. 50, 15, 1; Vulg. 1 Macc. 12, 48; id. 2 Macc. 13, 25.—
    II. III.
    A king of Mauritania, Tac. A. 4, 23; 24.

    Lewis & Short latin dictionary > Ptolemaeus

  • 2 Ptolemaeeus

    Ptŏlĕmaeus, i, m., = Ptolemaios.
    I.
    Ptolemy, the name of the kings of Egypt after Alexander the Great, Curt. 9, 8, 22; Just. 13, 4, 10; Sil. 11, 383.—Hence, in plur.:

    Ptolemaeorum manes,

    Luc. 8, 696.— Hence,
    1.
    Ptŏlĕmaeēus, a, um, adj., of or belonging to Ptolemy, Ptolemœan, Egyptian:

    Pharus,

    Prop. 2, 1, 30.—
    2.
    Ptŏlĕmaeus ( - maeius), a, um, adj., Ptolemœan, Ptolemaic:

    gymnasium,

    Cic. Fin. 5, 1, 1.— Subst.: Ptŏlĕmaeum, i, n., the tomb of the Ptolemies, Suet. Aug. 18.—
    3.
    Ptŏ-lĕmāïs, ĭdis, f. adj., Ptolemœan, Egyptian:

    aula,

    Aus. Idyll. 10, 311:

    gaza,

    Sid. Carm. 7, 94.—
    b.
    Subst.
    (α). (β).
    The name of several cities; in Egypt, Cic. Fam. 1, 7, 9; in Phœnicia, formerly Accho, now St. Jean d'Acre, Plin. 5, 19, 17, § 75; Vulg. 1 Macc. 5, 22.—Also called Ptŏlĕmāĭda, ae, f., Vulg. 1 Macc. 5, 15; id. Act. 21, 7.— Their inhabitants are called Ptŏlĕmenses, ĭum, m., Dig. 50, 15, 1; Vulg. 1 Macc. 12, 48; id. 2 Macc. 13, 25.—
    II. III.
    A king of Mauritania, Tac. A. 4, 23; 24.

    Lewis & Short latin dictionary > Ptolemaeeus

  • 3 Ptolemaeius

    Ptŏlĕmaeus, i, m., = Ptolemaios.
    I.
    Ptolemy, the name of the kings of Egypt after Alexander the Great, Curt. 9, 8, 22; Just. 13, 4, 10; Sil. 11, 383.—Hence, in plur.:

    Ptolemaeorum manes,

    Luc. 8, 696.— Hence,
    1.
    Ptŏlĕmaeēus, a, um, adj., of or belonging to Ptolemy, Ptolemœan, Egyptian:

    Pharus,

    Prop. 2, 1, 30.—
    2.
    Ptŏlĕmaeus ( - maeius), a, um, adj., Ptolemœan, Ptolemaic:

    gymnasium,

    Cic. Fin. 5, 1, 1.— Subst.: Ptŏlĕmaeum, i, n., the tomb of the Ptolemies, Suet. Aug. 18.—
    3.
    Ptŏ-lĕmāïs, ĭdis, f. adj., Ptolemœan, Egyptian:

    aula,

    Aus. Idyll. 10, 311:

    gaza,

    Sid. Carm. 7, 94.—
    b.
    Subst.
    (α). (β).
    The name of several cities; in Egypt, Cic. Fam. 1, 7, 9; in Phœnicia, formerly Accho, now St. Jean d'Acre, Plin. 5, 19, 17, § 75; Vulg. 1 Macc. 5, 22.—Also called Ptŏlĕmāĭda, ae, f., Vulg. 1 Macc. 5, 15; id. Act. 21, 7.— Their inhabitants are called Ptŏlĕmenses, ĭum, m., Dig. 50, 15, 1; Vulg. 1 Macc. 12, 48; id. 2 Macc. 13, 25.—
    II. III.
    A king of Mauritania, Tac. A. 4, 23; 24.

    Lewis & Short latin dictionary > Ptolemaeius

  • 4 Ptolemaeum

    Ptŏlĕmaeus, i, m., = Ptolemaios.
    I.
    Ptolemy, the name of the kings of Egypt after Alexander the Great, Curt. 9, 8, 22; Just. 13, 4, 10; Sil. 11, 383.—Hence, in plur.:

    Ptolemaeorum manes,

    Luc. 8, 696.— Hence,
    1.
    Ptŏlĕmaeēus, a, um, adj., of or belonging to Ptolemy, Ptolemœan, Egyptian:

    Pharus,

    Prop. 2, 1, 30.—
    2.
    Ptŏlĕmaeus ( - maeius), a, um, adj., Ptolemœan, Ptolemaic:

    gymnasium,

    Cic. Fin. 5, 1, 1.— Subst.: Ptŏlĕmaeum, i, n., the tomb of the Ptolemies, Suet. Aug. 18.—
    3.
    Ptŏ-lĕmāïs, ĭdis, f. adj., Ptolemœan, Egyptian:

    aula,

    Aus. Idyll. 10, 311:

    gaza,

    Sid. Carm. 7, 94.—
    b.
    Subst.
    (α). (β).
    The name of several cities; in Egypt, Cic. Fam. 1, 7, 9; in Phœnicia, formerly Accho, now St. Jean d'Acre, Plin. 5, 19, 17, § 75; Vulg. 1 Macc. 5, 22.—Also called Ptŏlĕmāĭda, ae, f., Vulg. 1 Macc. 5, 15; id. Act. 21, 7.— Their inhabitants are called Ptŏlĕmenses, ĭum, m., Dig. 50, 15, 1; Vulg. 1 Macc. 12, 48; id. 2 Macc. 13, 25.—
    II. III.
    A king of Mauritania, Tac. A. 4, 23; 24.

    Lewis & Short latin dictionary > Ptolemaeum

  • 5 Ptolemaida

    Ptŏlĕmaeus, i, m., = Ptolemaios.
    I.
    Ptolemy, the name of the kings of Egypt after Alexander the Great, Curt. 9, 8, 22; Just. 13, 4, 10; Sil. 11, 383.—Hence, in plur.:

    Ptolemaeorum manes,

    Luc. 8, 696.— Hence,
    1.
    Ptŏlĕmaeēus, a, um, adj., of or belonging to Ptolemy, Ptolemœan, Egyptian:

    Pharus,

    Prop. 2, 1, 30.—
    2.
    Ptŏlĕmaeus ( - maeius), a, um, adj., Ptolemœan, Ptolemaic:

    gymnasium,

    Cic. Fin. 5, 1, 1.— Subst.: Ptŏlĕmaeum, i, n., the tomb of the Ptolemies, Suet. Aug. 18.—
    3.
    Ptŏ-lĕmāïs, ĭdis, f. adj., Ptolemœan, Egyptian:

    aula,

    Aus. Idyll. 10, 311:

    gaza,

    Sid. Carm. 7, 94.—
    b.
    Subst.
    (α). (β).
    The name of several cities; in Egypt, Cic. Fam. 1, 7, 9; in Phœnicia, formerly Accho, now St. Jean d'Acre, Plin. 5, 19, 17, § 75; Vulg. 1 Macc. 5, 22.—Also called Ptŏlĕmāĭda, ae, f., Vulg. 1 Macc. 5, 15; id. Act. 21, 7.— Their inhabitants are called Ptŏlĕmenses, ĭum, m., Dig. 50, 15, 1; Vulg. 1 Macc. 12, 48; id. 2 Macc. 13, 25.—
    II. III.
    A king of Mauritania, Tac. A. 4, 23; 24.

    Lewis & Short latin dictionary > Ptolemaida

  • 6 Ptolemais

    Ptŏlĕmaeus, i, m., = Ptolemaios.
    I.
    Ptolemy, the name of the kings of Egypt after Alexander the Great, Curt. 9, 8, 22; Just. 13, 4, 10; Sil. 11, 383.—Hence, in plur.:

    Ptolemaeorum manes,

    Luc. 8, 696.— Hence,
    1.
    Ptŏlĕmaeēus, a, um, adj., of or belonging to Ptolemy, Ptolemœan, Egyptian:

    Pharus,

    Prop. 2, 1, 30.—
    2.
    Ptŏlĕmaeus ( - maeius), a, um, adj., Ptolemœan, Ptolemaic:

    gymnasium,

    Cic. Fin. 5, 1, 1.— Subst.: Ptŏlĕmaeum, i, n., the tomb of the Ptolemies, Suet. Aug. 18.—
    3.
    Ptŏ-lĕmāïs, ĭdis, f. adj., Ptolemœan, Egyptian:

    aula,

    Aus. Idyll. 10, 311:

    gaza,

    Sid. Carm. 7, 94.—
    b.
    Subst.
    (α). (β).
    The name of several cities; in Egypt, Cic. Fam. 1, 7, 9; in Phœnicia, formerly Accho, now St. Jean d'Acre, Plin. 5, 19, 17, § 75; Vulg. 1 Macc. 5, 22.—Also called Ptŏlĕmāĭda, ae, f., Vulg. 1 Macc. 5, 15; id. Act. 21, 7.— Their inhabitants are called Ptŏlĕmenses, ĭum, m., Dig. 50, 15, 1; Vulg. 1 Macc. 12, 48; id. 2 Macc. 13, 25.—
    II. III.
    A king of Mauritania, Tac. A. 4, 23; 24.

    Lewis & Short latin dictionary > Ptolemais

  • 7 Ptolemenses

    Ptŏlĕmaeus, i, m., = Ptolemaios.
    I.
    Ptolemy, the name of the kings of Egypt after Alexander the Great, Curt. 9, 8, 22; Just. 13, 4, 10; Sil. 11, 383.—Hence, in plur.:

    Ptolemaeorum manes,

    Luc. 8, 696.— Hence,
    1.
    Ptŏlĕmaeēus, a, um, adj., of or belonging to Ptolemy, Ptolemœan, Egyptian:

    Pharus,

    Prop. 2, 1, 30.—
    2.
    Ptŏlĕmaeus ( - maeius), a, um, adj., Ptolemœan, Ptolemaic:

    gymnasium,

    Cic. Fin. 5, 1, 1.— Subst.: Ptŏlĕmaeum, i, n., the tomb of the Ptolemies, Suet. Aug. 18.—
    3.
    Ptŏ-lĕmāïs, ĭdis, f. adj., Ptolemœan, Egyptian:

    aula,

    Aus. Idyll. 10, 311:

    gaza,

    Sid. Carm. 7, 94.—
    b.
    Subst.
    (α). (β).
    The name of several cities; in Egypt, Cic. Fam. 1, 7, 9; in Phœnicia, formerly Accho, now St. Jean d'Acre, Plin. 5, 19, 17, § 75; Vulg. 1 Macc. 5, 22.—Also called Ptŏlĕmāĭda, ae, f., Vulg. 1 Macc. 5, 15; id. Act. 21, 7.— Their inhabitants are called Ptŏlĕmenses, ĭum, m., Dig. 50, 15, 1; Vulg. 1 Macc. 12, 48; id. 2 Macc. 13, 25.—
    II. III.
    A king of Mauritania, Tac. A. 4, 23; 24.

    Lewis & Short latin dictionary > Ptolemenses

  • 8 תלמי אלכסנדרוני

    Claudius Ptolemaeus, Talmei, Claudius Ptolemaeus, 2nd century Egyptian astronomer geographer and mathematician who claimed that the earth was the center of the universe

    Hebrew-English dictionary > תלמי אלכסנדרוני

  • 9 Batlamyos

    n. Ptolemaeus, Claudius Ptolemaeus, (127-151 AD) Greco-Egyptian geographer astronomer and mathematician

    Turkish-English dictionary > Batlamyos

  • 10 περιτέμνω

    περιτέμνω 2 aor. περιέτεμον; pf. περιτέτμηκα LXX. Pass.: 1 fut. περιτμηθήσομαι; 1 aor. περιετμήθην; pf. 3 sg. περιτέτμηται (Just., D. 28, 4); ptc. περιτετμημένος LXX; plpf. 3 sg. περιετέτμητο (Just., D. 46, 3) (Hom. et al.) ‘to cut off around’; in our lit. and the LXX, somet. fig., only in the sense: to cut off the foreskin of the male genital organ, circumcise (so somet. as act., somet. as mid. [‘circumcise oneself’], since Hdt. 2, 36, 2; 2, 104, 1 [of the Egyptians and several other peoples], also Diod S 1, 28, 3; 1, 55, 5; 3, 32, 4 [Egyptians, Colchians, Ἰουδαῖοι]; Ptolemaeus, Περὶ Ἡρώδου τ. βασιλέως [I A.D.]: 199 Fgm. 1 Jac.; Strabo 17, 2, 5; Philo Bybl. [c. 100 A.D.]: 790 Fgm. 2, 33 p. 812, 8 Jac. [in Eus., PE 1, 10, 33]; Sallust. 9 p. 18, 17; PLond I, 24, 12f p. 32 [163 B.C.]; PTebt 291, 33; 292, 7; 20; 293, 12; 14; 19; Mitt-Wilck. I/2, 77 I, 11; III, 11 [149 A.D.]; OdeSol 11:2; TestLevi 6:3; Philo Alex.; Joseph.; Just.) in our lit. prob. only in act. and pass.
    lit., w. acc. of pers. Lk 1:59; 2:21 (s. Schwyzer II 372); J 7:22; Ac 7:8; 15:5; 16:3; 21:21; B 9:8 (Gen 17:23ff). Pass. be circumcised, have oneself circumcised (Orig., C. Cels. 1, 22, 4; Did., Gen. 75, 6; B-D-F §314) Ac 15:1, 24 v.l.; 1 Cor 7:18b; Gal 2:3 (Ptolemaeus, Περὶ Ἡρώδου τ. βασιλέως: 199 Jac. [I A.D.] Ἰδουμαῖοι ἀναγκασθέντες περιτέμνεσθαι. S. SBelkin, JBL 54, ’35, 43–47); 5:2f; 6:12, 13b. οἱ περιτεμνόμενοι those who have themselves circumcised vs. 13a. περιτετμημένος circumcised, in the state of being circumcised 1 Cor 7:18a; Gal 6:13a v.l.
    fig.
    α. of baptism περιετμήθητε περιτομῇ ἀχειροποιήτῳ Col 2:11 (OCullmann, D. Tauflehre des NT ’48, 50–63).
    β. Barnabas maintains strongly that the scripture does not require a physical circumcision: περιέτεμεν ἡμῶν τὴν καρδίαν 9:1a. The κύριος says περιτμήθητε τὰς καρδίας ὑμῶν vs. 1b. Obviously Jer 4:4 (cp. Dt 10:16; OdeSol 11:2) is meant; B comes closer to it in περιτμήθητε τῷ κυρίῳ ὑμῶν let yourselves be circumcised for your Lord 9:5a, and in the explanation of it περιτμήθητε τὴν σκληροκαρδίαν ὑμῶν vs. 5b. What is true of the heart is also true of the ears περιέτεμεν ἡμῶν τὰς ἀκοάς 9:4. Cp. 10:12. In 9:6 it is acknowledged that circumcision is somet. justified thus: περιτέτμηται ὁ λαὸς εἰς σφραγῖδα, and it is explained that Ἀβραὰμ ἐν πνεύματι προβλέψας εἰς τὸν Ἰησοῦν περιέτεμεν vs. 7.—Schürer I 536ff–40; Dssm., B 149ff [BS 151–3]; UWilcken, HGunkel and PWendland, APF 2, 1903, 4–31; WOtto, Priester u. Tempel im hellenist. Ägypten I 1905, 213ff; JMatthes, De Besnijdenis: Teylers Theol. Tijdschrift 6, 1908, 163–91; FDölger, Sphragis 1911, 51ff; Billerb. IV 1928, 23–40; FBryk, D. Beschneidung b. Mann u. Weib ’31; JSasson, JBL 85, ’66, 473–76; JLieu, Circumcision, Women, and Salvation: NTS 40, ’94, 358–70.—RAC II, 159–69; BHHW I 223–25; TRE V 714–24. New Docs 3, 81; M-M. EDNT. TW.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > περιτέμνω

  • 11 קלאודיוס פטולמאוס

    Claudius Ptolemaeus, 2nd century Egyptian astronomer geographer and mathematician who claimed that the earth was the center of the universe

    Hebrew-English dictionary > קלאודיוס פטולמאוס

  • 12 קלאודיוס פתולמאוס

    Claudius Ptolemaeus, 2nd century Egyptian astronomer geographer and mathematician who claimed that the earth was the center of the universe

    Hebrew-English dictionary > קלאודיוס פתולמאוס

  • 13 תלמי

    n. Talmei, Claudius Ptolemaeus, 2nd century Egyptian astronomer geographer and mathematician who claimed that the earth was the center of the universe

    Hebrew-English dictionary > תלמי

  • 14 Tolomeo

    m.
    Ptolemy, Claudius Ptolemaeus.
    * * *
    * * *
    Ex. There are also many items relating to Ptolemy and Copernicus.
    * * *

    Ex: There are also many items relating to Ptolemy and Copernicus.

    * * *
    Ptolemy
    * * *
    Tolomeo n pr
    Ptolemy

    Spanish-English dictionary > Tolomeo

  • 15 Claudio Tolomeo

    m.
    Claudius Ptolemaeus, Ptolemy.

    Spanish-English dictionary > Claudio Tolomeo

  • 16 alter

    alter, tĕra, tĕrum, adj. (the measure of the gen. sing. āltĕrĭŭs as paeon primus is supported in good Latin only by examples from dactylic verse (but see alterĭus in trochaic measure, Plaut. Capt. 2, 2, 56), in which īpsĭŭs, īllĭŭs, īstĭŭs, ūnĭŭs, etc., are used as dactyls; on the contr., the regular measure āltĕrīŭs, as ditrochaeus, is sufficiently confirmed by the foll. verses of Enn., Ter., and Ter. Maur.: mox cum alterīus abligurias bona, Enn. ap. Donat. ad Ter. Phorm. 2, 2, 25 (Sat. 29 Vahl.):

    alterīus sua comparent commoda? ah!

    Ter. And. 4, 1, 4:

    nec alter[imacracute]us indigéns opís veni,

    Ter. Maur. p. 2432 P.;

    and sescupló vel una víncet alter[imacracute]us singulum,

    id. ib. p. 2412 ib.; Prisc. p. 695 ib.; alterius is also commonly used as the gen. of alius, as alīus is little used (v. h. v. fin.).— Dat. sing. f.:

    alterae,

    Plaut. Rud. 3, 4, 45; Ter. Heaut. 2, 3, 30; Caes. B. G. 5, 27; Nep. Eum. 1, 6; Col. 5, 11, 10) [a comp. form of al-ius; cf. Sanscr. antara = alius; Goth. anthar; Lith. antras = secundus; Germ. ander; Gr. heteros; Engl. either, other; also Sanscr. itara = alius], the other of two, one of two, the other, ho heteros.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    nam huic alterae patria quae sit, profecto nescio,

    Plaut. Rud. 3, 4, 45:

    necesse est enim sit alterum de duobus,

    Cic. Tusc. 1, 41, 97:

    altera ex duabus legionibus,

    Caes. B. C. 2, 20: mihi cum viris ambobus est amicitia;

    cum altero vero magnus usus,

    Cic. Clu. 42, 117:

    alter consulum,

    Liv. 40, 59:

    alter ex censoribus,

    id. 40, 52:

    in alterā parte fluminis legatum reliquit,

    on the other side, Caes. B. G. 2, 5; id. B. C. 3, 54:

    si quis te percusserit in dexteram maxillam tuam, praebe illi et alteram,

    Vulg. Matt. 5, 39; 28, 1.—Hence: alter ambove, one or both; commonly in the abbreviation:

    A. A. S. E. V. = alter ambove si eis videretur: utique C. Pansa, A. Hirtius consules alter ambove S. E. V. rationem agri habeant,

    Cic. Phil. 5 fin. Wernsd.; cf. id. ib. 8, 11; 9, 7 fin.; 14, 14 fin.; cf.

    Brison. Form. pp. 218 and 219: absente consulum altero ambobusve,

    Liv. 30, 23: ambo alterve, S. C. ap. Front. Aquaed. 100 fin.
    B.
    Esp.
    1.
    a.. In distributive clauses: alter... alter, the one... the other (cf. alius, II. A.): ho heteros... ho heteros:

    Si duobus praefurniis coques, lacunā nihil opus erit. Cum cinere eruto opus erit, altero praefurnio eruito, in altero ignis erit,

    Cato, R. R. 38, 9:

    alteram ille amat sororem, ego alteram,

    Plaut. Bacch. 4, 4, 68; id. Am. 1, 2, 19; 1, 2, 20; Ter. Ad. 1, 2, 50:

    quorum alter exercitum perdidit, alter vendidit,

    Cic. Planc. 35; so id. Rosc. Am. 6, 16: namque alterā ex parte Bellovaci instabant;

    alteram Camulogenus tenebat,

    Caes. B. G. 7, 59 Herz.:

    conjunxit alteram (cortinam) alteri,

    Vulg. Exod. 36, 10; 36, 22; ib. Joan. 13, 14; ib. Rom. 12, 5.—
    b.
    In same sense, unus... alter, one... the other, as in later Gr. heis men... heteros de: vitis insitio una est per ver, altera est cum uva floret;

    ea optima est,

    Cato, R. R. 41, 1: Phorm. Una injuria est tecum. Chrem. Lege agito ergo. Phorm. Altera est tecum, Ter. Phorm. 5, 8, 90: uni epistolae respondi;

    venio ad alteram,

    Cic. Fam. 2, 17, 6:

    nomen uni Ada, et nomen alteri Sella,

    Vulg. Gen. 4, 19; ib. Matt. 6, 24:

    Erant duae factiones, quarum una populi causam agebat, altera optimatium,

    Nep. Phoc. 3, 1; Liv. 31, 21:

    consules coepere duo creari, ut si unus malus esse voluisset, alter eum coërceret,

    Eutr. 1, 8:

    Duo homines ascenderunt in templum, unus pharisaeus et alter publicanus,

    Vulg. Luc. 18, 10 al. —
    c.
    Sometimes a subst., or hic, ille, etc., stands in the place of the second alter:

    Epaminondas... Leonidas: quorum alter, etc... Leonidas autem, etc.,

    Cic. Fin. 2, 30, 97; so Vell. 2, 71, 3:

    alter gladiator habetur, hic autem, etc.,

    Cic. Rosc. Am. 6, 17:

    quorum alteri Capitoni cognomen est, iste, qui adest, magnus vocatur,

    id. ib.:

    alterum corporis aegritudo, illum, etc.,

    Flor. 4, 7.—Sometimes
    (α).
    one alter is entirely omitted (cf. alius, II. A.; heteros, L. and S. I. 2.):

    duae turmae haesere: altera metu dedita hosti, pertinacior (sc. altera), etc.,

    Liv. 29, 33:

    hujus lateris alter angulus ad orientem solem, inferior ad meridiem spectat,

    Caes. B. G. 5, 13; or
    (β).
    the form changed:

    dialecticam adjungunt et physicam, alteram quod habeat rationem.... Physicae quoque etc.,

    Cic. Fin. 3, 21, 72, and 3, 22, 73. —Sometimes a further distributive word is added:

    alter adulescens decessit, alter senex, aliquis praeter hos infans,

    Sen. Ep. 66, 39:

    alter in vincula ducitur, alter insperatae praeficitur potestati, alius etc.,

    Amm. 14, 11.—
    d.
    In plur.: nec ad vivos pertineat, nec ad mortuos;

    alteri nulli sunt, alteros non attinget,

    Cic. Tusc. 1, 38, 91:

    alteri dimicant, alteri victorem timent,

    id. Fam. 6, 3: binas a te accepi litteras; quarum alteris mihi gratulabare... alteris dicebas etc., in one of which,... in the other, id. ib. 4, 14:

    quorum alteri adjuvabant, alteri etc.,

    Caes. B. G. 7, 17: duplices similitudines, unae rerum, alterae verborum, Auct. ad Her. 3, 20. —
    e.
    The second alter in a different case:

    alter alterius ova frangit,

    Cic. N. D. 2, 49:

    uterque numerus plenus, alter alterā de causā habetur,

    Macr. Somn. Scip. 2:

    qui noxii ambo, alter in alterum causam conferant,

    Liv. 5, 11:

    alteri alteros aliquantum attriverant,

    Sall. J. 79, 4; so id. ib. 42, 4;

    53, 7 al. —Also with alteruter: ne alteruter alterum praeoccuparet,

    Nep. Dion. 4, 1.—With unus:

    quom inter nos sorderemus unus alteri,

    Plaut. Truc. 2, 4, 30:

    dicunt unus ad alterum,

    Vulg. Ez. 33, 30:

    ne unus adversus alterum infletur pro alio,

    ib. 1 Cor. 4, 6.—With uterque:

    uterque suo studio delectatus contempsit alterum,

    Cic. Off. 1, 1, 4:

    utrique alteris freti finitimos sub imperium suum coëgere,

    Sall. J. 18, 12.—With nemo, nullus, neuter:

    ut nemo sit alteri similis,

    Quint. 2, 9, 2:

    cum tot saeculis nulla referta sit causa, quae esset tota alteri similis,

    id. 7, prooem. 4:

    neutrum eorum contra alterum juvare,

    Caes. B. C. 1, 1, 3:

    ut neutra alteri officiat,

    Quint. 1, 1, 3.—After two substt., the first alter generally refers to the first subst., and the second to the second:

    Philippum rebus gestis superatum a filio, facilitate video superiorem fuisse. Itaque alter semper magnus, alter saepe turpissimus,

    Cic. Off. 1, 26; cf. Plaut. Am. 1, 2, 21; Brem. ad Suet. Claud. 20.—Sometimes the order is reversed: contra nos (summa gratia et eloquentia) raciunt in hoc tempore;

    quarum alteram (i. e. eloquentiam) vereor, alteram (i. e. gratiam) metuo,

    Cic. Quinct. 1; so id. Off. 3, 18; 1, 12; cf. Spald. ad Quint. 9, 2, 6.—
    2.
    As a numeral = secundus, the second, the next, o heteros:

    primo die, alter dies, tertius dies, deinde reliquis diebus etc.,

    Cic. Verr. 2, 1, 7:

    proximo, altero, tertio, reliquis consecutis diebus non intermittebas etc.,

    id. Phil. 1, 13 Wernsd.:

    quadriennio post alterum consulatum,

    id. Sen. 9:

    die altero,

    Vulg. Jos. 10, 32: alteris Te mensis adhibet deum, i. e. at the dessert (= mensā secundā), Hor. C. 4, 5, 31.—So, alterā die, the next day, têi allêi hêmerai, têi heterai:

    se alterā die ad conloquium venturum,

    Caes. B. C. 3, 19; Vulg. Gen. 19, 34; ib. Matt. 27, 62:

    die altero,

    ib. Num. 11, 32; ib. Jos. 5, 11 al.—So in comparative sense:

    alterā die quam a Brindisio solvit, in Macedoniam trajecit,

    Liv. 31, 14; Suet. Vit. 3:

    intermittere diem alterum quemque oportet,

    every other day, Cels. 3, 23; 3, 13; 4, 12:

    Olea non continuis annis, sed fere altero quoque fructum adfert,

    Col. R. R. 5, 8.—With prepp.:

    qui (Ptolemaeus) tum regnabat alter post Alexandream conditam,

    next after, Cic. Off. 2, 23, 82; so, fortunate puer, tu nunc eris alter ab illo, the second or next after him, Verg. E. 5, 49:

    alter ab undecimo jam tum me ceperat annus,

    id. ib. 8, 39.—Hence,
    b.
    Also with tens, hundreds, etc.:

    accepi tuas litteras, quas mihi Cornificius altero vicesimo die reddidit,

    on the twenty-second day, Cic. Fam. 12, 25 Manut.:

    anno trecentesimo altero quam condita Roma erat,

    in the three hundred and second year, Liv. 3, 33:

    vicesima et altera laedit,

    Manil. 4, 466.—
    c.
    So of a number collectively:

    remissarios pedum XII., alteros pedum X.,

    a second ten, Cato, R. R. 19, 2:

    ad Brutum hos libros alteros quinque mittemus,

    Cic. Tusc. 5, 41, 121:

    basia mille, deinde centum, dein mille altera, dein secunda centum,

    Cat. 5, 7.—So with the numeral understood: aurea mala decem misi;

    cras altera (sc. decem) mittam,

    a second ten, Verg. E. 3, 71.—Hence,
    d.
    Unus et alter, unus atque alter, unus alterque, the one and the other.
    (α).
    For two (as in Gr. heis kai heteros):

    unus et alter dies intercesserat,

    Cic. Clu. 26:

    adductus sum tuis unis et alteris litteris,

    id. Att. 14, 18:

    et sub eā versus unus et alter erunt,

    Ov. H. 15, 182; so Suet. Tib. 63; id. Calig. 56; id. Claud. 12 (cf. id. Gram. 24: unum vel alterum, vel, cum plurimos, tres aut quattuor admittere).—
    (β).
    More freq. of an indef. number, one and another; and: unusalterve, one or two:

    Unus et item alter,

    Ter. And. 1, 1, 50:

    mora si quem tibi item unum alterumve diem abstulerit,

    Cic. Fam. 3, 9; so id. Clu. 13, 38; 13, 26:

    versus paulo concinnior unus et alter,

    Hor. Ep. 2, 1, 74; so id. S. 1, 6, 102; 2, 5, 24; id. A. P. 15:

    ex illis unus et alter ait,

    Ov. F. 2, 394; id. Am. 2, 5, 22; Petr. 108; Plin. Pan. 45 Schwarz; cf. id. ib. 52, 2; Suet. Caes. 20; id. Galb. 14 al.:

    paucis loricae, vix uni alterive cassis aut galea,

    Tac. G. 6.—
    e.
    Alterum tantum, as much more or again, twice as much (cf. Gr. heteron tosouton or hetera tosauta):

    etiamsi alterum tantum perdundum est, perdam potius quam sinam, etc.,

    Plaut. Ep. 3, 4, 81; so id. Bacch. 5, 2, 65:

    altero tanto aut sesqui major,

    Cic. Or. 56, 188:

    altero tanto longior,

    Nep. Eum. 8, 5; so Dig. 28, 2, 13:

    numero tantum alterum adjecit,

    Liv. 1, 36; so id. 10, 46; Auct. B. Hisp. 30; Dig. 49, 14, 3 al.—
    f.
    Alteri totidem, as many more:

    de alteris totidem scribere incipiamus,

    Varr. L. L. 8, 24 Müll. —
    g.
    To mark the similarity of one object to another in qualities, etc., a second, another (as in English, a second father, my second self, and the like). So,
    (α).
    With a proper name, used as an appellative (cf. alius, II. G.):

    Verres, alter Orcus,

    Cic. Verr. 2, 4, 50:

    alterum se Verrem putabat,

    id. ib. 5, 33 fin.:

    Hamilcar, Mars alter,

    Liv. 21, 10.—
    (β).
    With a com. noun:

    me sicut alterum parentem observat,

    Cic. Fam. 5, 8:

    altera patria,

    Flor. 2, 6, 42 al. —
    (γ).
    Alter ego, a second self, of very intimate friends (in the class. per. perh. only in Cic. Ep.; cf. ho hetairos, heteros egô, Clem. Al. 450):

    vide quam mihi persuaserim te me esse alterum,

    Cic. Fam. 7, 5:

    me alterum se fore dixit,

    id. Att. 4, 1:

    quoniam alterum me reliquissem,

    id. Fam. 2, 15; Aus. praef. 2, 15.—
    (δ).
    Alter idem, a second self, like heteroi hautoi, Arist. Eth. M. 8, 12, 3 (on account of the singularity of the expression, introduced by tamquam):

    amicus est tamquam alter idem,

    Cic. Lael. 21, 82.—
    3.
    The one of two, either of two, without a more precise designation, for alteruter:

    non uterque sed alter,

    Cic. Ac. 2, 43, 132:

    fortasse utrumque, alterum certe,

    id. Att. 11, 18:

    melius peribimus quam sine alteris vestrūm vivemus,

    Liv. 1, 13:

    nec rogarem, ut mea de vobis altera amica foret,

    Ov. A. A. 3, 520:

    ex duobus, quorum alterum petis, etc.,

    Plin. Ep. 1, 7, 3:

    ex duobus (quorum necesse est alterum verum), etc.,

    Quint. 5, 10, 69:

    ac si necesse est in alteram errare partem, maluerim etc.,

    id. 10, 1, 26; 1, 4, 24; 9, 3, 6 al.—Once also with a negative, neither of two: hos, tamquam medios, [p. 98] nec in alterius favorem inclinatos, miserat rex, Liv. 40, 20, 4.—
    II.
    Transf.
    A.
    Another of a class = alius (as opp. to one's self, to another); subst., another, a neighbor, a fellow-creature, ho pelas (so sometimes heteros, Xen. Cyr. 2, 3, 17); cf. Ochsn. Eclog. 90 and 458 (alter designates the similarity of two objects; alius a difference in the objects contrasted): SI. INIVRIAM. FAXIT. ALTERI., Fragm. XII. Tab. ap. Gell. 20, 1:

    qui alterum incusat probri, eum ipsum se intueri oportet,

    Plaut. Truc. 1, 2, 58; id. Am. prol. 84: mox dum alterius abligurias bona, quid censes dominis esse animi? Enn. ap. Don. ad Ter. Phorm. 2, 2, 25:

    ut malis gaudeant atque ex incommodis Alterius sua ut comparent commoda,

    Ter. And. 4, 1, 3: qui alteris exitium paret, etc., Att. ap. Cic. Tusc. 2, 17, 39:

    qui nihil alterius causā facit et metitur suis commodis omnia,

    Cic. Leg. 1, 14:

    ut aeque quisque altero delectetur ac se ipso,

    id. Off. 1, 17, 56; 1, 2, 4:

    scientem in errorem alterum inducere,

    id. ib. 3, 13, 55 et saep.:

    cave ne portus occupet alter,

    Hor. Ep. 1, 6, 32 Schmid.:

    nil obstet tibi, dum ne sit te ditior alter,

    id. S. 1, 1, 40; 1, 5, 33:

    canis parturiens cum rogāsset alteram, ut etc.,

    Phaedr. 1, 19:

    nec patientem sessoris alterius (equum) primus ascendit,

    Suet. Caes. 61; id. Tib. 58:

    in quo judicas alterum, te ipsum condemnas,

    Vulg. Rom. 2, 1:

    nemo quod suum est quaerat, sed quod alterius,

    ib. 1 Cor. 10, 24;

    14, 17: sic in semet ipso tantum gloriam habebit et non in altero,

    ib. Gal. 6, 4 al. —Hence, alter with a neg., or neg. question and comp., as an emphatic expression (mostly ante-class.; cf.

    alius, II. H.): scelestiorem nullum illuxere alterum,

    Plaut. Bacch. 2, 3, 22:

    scelestiorem in terrā nullam esse alteram,

    id. Cist. 4, 1, 8:

    qui me alter audacior est homo?

    id. Am. 1, 1, 1; id. Ep. 1, 1, 24.—
    B.
    The other, the opposite:

    alterius factionis principes,

    the leaders of the opposite party, Nep. Pelop. 1, 4 (cf. id. ib. 1, 2:

    adversariae factioni): studiosiorem partis alterius,

    Suet. Tib. 11. —
    C.
    In gen., different:

    quotiens te speculo videris alterum,

    Hor. C. 4, 10, 6: abeuntes post carnem alteram (Gr. heteros, q. v. L. and S. III.), Vulg. Jud. 7.—
    D.
    In the lang. of augury, euphem. for infaustus, unfavorable, unpropitious, Fest. p. 6 (v. L. and S. Gr. Lex. s. v. heteros, III. 2.).
    The gen.
    alterius commonly serves as gen. of alius instead of alīus, Cic. Fam. 15, 1, 1; id. Att. 1, 5, 1; 1, 20, 2; Caes. B. G. 1, 36, 1; Sall. C. 52, 8; Liv. 21, 13, 3; 22, 14, 4; 26, 8, 2; 28, 37, 6 al.; Col. 8, 17, 2; 11, 2, 87; 12, 22, 2; Sen. Ep. 72, 10; 102, 3; id. Ben. 4, 3, 1; id. Ot. Sap. 4, 1; id. Brev. Vit. 16, 2; id. Q. N. 2, 34, 1 al.; Quint. 7, 9, 8; 8, 3, 73 al.; Tac. A. 15, 25; id. H. 2, 90; Plin. Ep. 10, 114, 2; Suet. Caes. 61; id. Tib. 58 al.; Gell. 2, 28 al.—It also stands as correlative to alius:

    alius inter cenandum solutus est, alterius continuata mors somno est,

    Sen. Ep. 66, 39:

    cum inventum sit ex veris (gemmis) generis alterius in aliud falsas traducere,

    Plin. 37, 12, 75, § 197; Plin. Pan. 2, 6 (Neue, Formenl. II. p. 216).
    altĕras, adv.
    [alter], for alias, acc. to Paul. ex. Fest. p. 27 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > alter

  • 17 alteras

    alter, tĕra, tĕrum, adj. (the measure of the gen. sing. āltĕrĭŭs as paeon primus is supported in good Latin only by examples from dactylic verse (but see alterĭus in trochaic measure, Plaut. Capt. 2, 2, 56), in which īpsĭŭs, īllĭŭs, īstĭŭs, ūnĭŭs, etc., are used as dactyls; on the contr., the regular measure āltĕrīŭs, as ditrochaeus, is sufficiently confirmed by the foll. verses of Enn., Ter., and Ter. Maur.: mox cum alterīus abligurias bona, Enn. ap. Donat. ad Ter. Phorm. 2, 2, 25 (Sat. 29 Vahl.):

    alterīus sua comparent commoda? ah!

    Ter. And. 4, 1, 4:

    nec alter[imacracute]us indigéns opís veni,

    Ter. Maur. p. 2432 P.;

    and sescupló vel una víncet alter[imacracute]us singulum,

    id. ib. p. 2412 ib.; Prisc. p. 695 ib.; alterius is also commonly used as the gen. of alius, as alīus is little used (v. h. v. fin.).— Dat. sing. f.:

    alterae,

    Plaut. Rud. 3, 4, 45; Ter. Heaut. 2, 3, 30; Caes. B. G. 5, 27; Nep. Eum. 1, 6; Col. 5, 11, 10) [a comp. form of al-ius; cf. Sanscr. antara = alius; Goth. anthar; Lith. antras = secundus; Germ. ander; Gr. heteros; Engl. either, other; also Sanscr. itara = alius], the other of two, one of two, the other, ho heteros.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    nam huic alterae patria quae sit, profecto nescio,

    Plaut. Rud. 3, 4, 45:

    necesse est enim sit alterum de duobus,

    Cic. Tusc. 1, 41, 97:

    altera ex duabus legionibus,

    Caes. B. C. 2, 20: mihi cum viris ambobus est amicitia;

    cum altero vero magnus usus,

    Cic. Clu. 42, 117:

    alter consulum,

    Liv. 40, 59:

    alter ex censoribus,

    id. 40, 52:

    in alterā parte fluminis legatum reliquit,

    on the other side, Caes. B. G. 2, 5; id. B. C. 3, 54:

    si quis te percusserit in dexteram maxillam tuam, praebe illi et alteram,

    Vulg. Matt. 5, 39; 28, 1.—Hence: alter ambove, one or both; commonly in the abbreviation:

    A. A. S. E. V. = alter ambove si eis videretur: utique C. Pansa, A. Hirtius consules alter ambove S. E. V. rationem agri habeant,

    Cic. Phil. 5 fin. Wernsd.; cf. id. ib. 8, 11; 9, 7 fin.; 14, 14 fin.; cf.

    Brison. Form. pp. 218 and 219: absente consulum altero ambobusve,

    Liv. 30, 23: ambo alterve, S. C. ap. Front. Aquaed. 100 fin.
    B.
    Esp.
    1.
    a.. In distributive clauses: alter... alter, the one... the other (cf. alius, II. A.): ho heteros... ho heteros:

    Si duobus praefurniis coques, lacunā nihil opus erit. Cum cinere eruto opus erit, altero praefurnio eruito, in altero ignis erit,

    Cato, R. R. 38, 9:

    alteram ille amat sororem, ego alteram,

    Plaut. Bacch. 4, 4, 68; id. Am. 1, 2, 19; 1, 2, 20; Ter. Ad. 1, 2, 50:

    quorum alter exercitum perdidit, alter vendidit,

    Cic. Planc. 35; so id. Rosc. Am. 6, 16: namque alterā ex parte Bellovaci instabant;

    alteram Camulogenus tenebat,

    Caes. B. G. 7, 59 Herz.:

    conjunxit alteram (cortinam) alteri,

    Vulg. Exod. 36, 10; 36, 22; ib. Joan. 13, 14; ib. Rom. 12, 5.—
    b.
    In same sense, unus... alter, one... the other, as in later Gr. heis men... heteros de: vitis insitio una est per ver, altera est cum uva floret;

    ea optima est,

    Cato, R. R. 41, 1: Phorm. Una injuria est tecum. Chrem. Lege agito ergo. Phorm. Altera est tecum, Ter. Phorm. 5, 8, 90: uni epistolae respondi;

    venio ad alteram,

    Cic. Fam. 2, 17, 6:

    nomen uni Ada, et nomen alteri Sella,

    Vulg. Gen. 4, 19; ib. Matt. 6, 24:

    Erant duae factiones, quarum una populi causam agebat, altera optimatium,

    Nep. Phoc. 3, 1; Liv. 31, 21:

    consules coepere duo creari, ut si unus malus esse voluisset, alter eum coërceret,

    Eutr. 1, 8:

    Duo homines ascenderunt in templum, unus pharisaeus et alter publicanus,

    Vulg. Luc. 18, 10 al. —
    c.
    Sometimes a subst., or hic, ille, etc., stands in the place of the second alter:

    Epaminondas... Leonidas: quorum alter, etc... Leonidas autem, etc.,

    Cic. Fin. 2, 30, 97; so Vell. 2, 71, 3:

    alter gladiator habetur, hic autem, etc.,

    Cic. Rosc. Am. 6, 17:

    quorum alteri Capitoni cognomen est, iste, qui adest, magnus vocatur,

    id. ib.:

    alterum corporis aegritudo, illum, etc.,

    Flor. 4, 7.—Sometimes
    (α).
    one alter is entirely omitted (cf. alius, II. A.; heteros, L. and S. I. 2.):

    duae turmae haesere: altera metu dedita hosti, pertinacior (sc. altera), etc.,

    Liv. 29, 33:

    hujus lateris alter angulus ad orientem solem, inferior ad meridiem spectat,

    Caes. B. G. 5, 13; or
    (β).
    the form changed:

    dialecticam adjungunt et physicam, alteram quod habeat rationem.... Physicae quoque etc.,

    Cic. Fin. 3, 21, 72, and 3, 22, 73. —Sometimes a further distributive word is added:

    alter adulescens decessit, alter senex, aliquis praeter hos infans,

    Sen. Ep. 66, 39:

    alter in vincula ducitur, alter insperatae praeficitur potestati, alius etc.,

    Amm. 14, 11.—
    d.
    In plur.: nec ad vivos pertineat, nec ad mortuos;

    alteri nulli sunt, alteros non attinget,

    Cic. Tusc. 1, 38, 91:

    alteri dimicant, alteri victorem timent,

    id. Fam. 6, 3: binas a te accepi litteras; quarum alteris mihi gratulabare... alteris dicebas etc., in one of which,... in the other, id. ib. 4, 14:

    quorum alteri adjuvabant, alteri etc.,

    Caes. B. G. 7, 17: duplices similitudines, unae rerum, alterae verborum, Auct. ad Her. 3, 20. —
    e.
    The second alter in a different case:

    alter alterius ova frangit,

    Cic. N. D. 2, 49:

    uterque numerus plenus, alter alterā de causā habetur,

    Macr. Somn. Scip. 2:

    qui noxii ambo, alter in alterum causam conferant,

    Liv. 5, 11:

    alteri alteros aliquantum attriverant,

    Sall. J. 79, 4; so id. ib. 42, 4;

    53, 7 al. —Also with alteruter: ne alteruter alterum praeoccuparet,

    Nep. Dion. 4, 1.—With unus:

    quom inter nos sorderemus unus alteri,

    Plaut. Truc. 2, 4, 30:

    dicunt unus ad alterum,

    Vulg. Ez. 33, 30:

    ne unus adversus alterum infletur pro alio,

    ib. 1 Cor. 4, 6.—With uterque:

    uterque suo studio delectatus contempsit alterum,

    Cic. Off. 1, 1, 4:

    utrique alteris freti finitimos sub imperium suum coëgere,

    Sall. J. 18, 12.—With nemo, nullus, neuter:

    ut nemo sit alteri similis,

    Quint. 2, 9, 2:

    cum tot saeculis nulla referta sit causa, quae esset tota alteri similis,

    id. 7, prooem. 4:

    neutrum eorum contra alterum juvare,

    Caes. B. C. 1, 1, 3:

    ut neutra alteri officiat,

    Quint. 1, 1, 3.—After two substt., the first alter generally refers to the first subst., and the second to the second:

    Philippum rebus gestis superatum a filio, facilitate video superiorem fuisse. Itaque alter semper magnus, alter saepe turpissimus,

    Cic. Off. 1, 26; cf. Plaut. Am. 1, 2, 21; Brem. ad Suet. Claud. 20.—Sometimes the order is reversed: contra nos (summa gratia et eloquentia) raciunt in hoc tempore;

    quarum alteram (i. e. eloquentiam) vereor, alteram (i. e. gratiam) metuo,

    Cic. Quinct. 1; so id. Off. 3, 18; 1, 12; cf. Spald. ad Quint. 9, 2, 6.—
    2.
    As a numeral = secundus, the second, the next, o heteros:

    primo die, alter dies, tertius dies, deinde reliquis diebus etc.,

    Cic. Verr. 2, 1, 7:

    proximo, altero, tertio, reliquis consecutis diebus non intermittebas etc.,

    id. Phil. 1, 13 Wernsd.:

    quadriennio post alterum consulatum,

    id. Sen. 9:

    die altero,

    Vulg. Jos. 10, 32: alteris Te mensis adhibet deum, i. e. at the dessert (= mensā secundā), Hor. C. 4, 5, 31.—So, alterā die, the next day, têi allêi hêmerai, têi heterai:

    se alterā die ad conloquium venturum,

    Caes. B. C. 3, 19; Vulg. Gen. 19, 34; ib. Matt. 27, 62:

    die altero,

    ib. Num. 11, 32; ib. Jos. 5, 11 al.—So in comparative sense:

    alterā die quam a Brindisio solvit, in Macedoniam trajecit,

    Liv. 31, 14; Suet. Vit. 3:

    intermittere diem alterum quemque oportet,

    every other day, Cels. 3, 23; 3, 13; 4, 12:

    Olea non continuis annis, sed fere altero quoque fructum adfert,

    Col. R. R. 5, 8.—With prepp.:

    qui (Ptolemaeus) tum regnabat alter post Alexandream conditam,

    next after, Cic. Off. 2, 23, 82; so, fortunate puer, tu nunc eris alter ab illo, the second or next after him, Verg. E. 5, 49:

    alter ab undecimo jam tum me ceperat annus,

    id. ib. 8, 39.—Hence,
    b.
    Also with tens, hundreds, etc.:

    accepi tuas litteras, quas mihi Cornificius altero vicesimo die reddidit,

    on the twenty-second day, Cic. Fam. 12, 25 Manut.:

    anno trecentesimo altero quam condita Roma erat,

    in the three hundred and second year, Liv. 3, 33:

    vicesima et altera laedit,

    Manil. 4, 466.—
    c.
    So of a number collectively:

    remissarios pedum XII., alteros pedum X.,

    a second ten, Cato, R. R. 19, 2:

    ad Brutum hos libros alteros quinque mittemus,

    Cic. Tusc. 5, 41, 121:

    basia mille, deinde centum, dein mille altera, dein secunda centum,

    Cat. 5, 7.—So with the numeral understood: aurea mala decem misi;

    cras altera (sc. decem) mittam,

    a second ten, Verg. E. 3, 71.—Hence,
    d.
    Unus et alter, unus atque alter, unus alterque, the one and the other.
    (α).
    For two (as in Gr. heis kai heteros):

    unus et alter dies intercesserat,

    Cic. Clu. 26:

    adductus sum tuis unis et alteris litteris,

    id. Att. 14, 18:

    et sub eā versus unus et alter erunt,

    Ov. H. 15, 182; so Suet. Tib. 63; id. Calig. 56; id. Claud. 12 (cf. id. Gram. 24: unum vel alterum, vel, cum plurimos, tres aut quattuor admittere).—
    (β).
    More freq. of an indef. number, one and another; and: unusalterve, one or two:

    Unus et item alter,

    Ter. And. 1, 1, 50:

    mora si quem tibi item unum alterumve diem abstulerit,

    Cic. Fam. 3, 9; so id. Clu. 13, 38; 13, 26:

    versus paulo concinnior unus et alter,

    Hor. Ep. 2, 1, 74; so id. S. 1, 6, 102; 2, 5, 24; id. A. P. 15:

    ex illis unus et alter ait,

    Ov. F. 2, 394; id. Am. 2, 5, 22; Petr. 108; Plin. Pan. 45 Schwarz; cf. id. ib. 52, 2; Suet. Caes. 20; id. Galb. 14 al.:

    paucis loricae, vix uni alterive cassis aut galea,

    Tac. G. 6.—
    e.
    Alterum tantum, as much more or again, twice as much (cf. Gr. heteron tosouton or hetera tosauta):

    etiamsi alterum tantum perdundum est, perdam potius quam sinam, etc.,

    Plaut. Ep. 3, 4, 81; so id. Bacch. 5, 2, 65:

    altero tanto aut sesqui major,

    Cic. Or. 56, 188:

    altero tanto longior,

    Nep. Eum. 8, 5; so Dig. 28, 2, 13:

    numero tantum alterum adjecit,

    Liv. 1, 36; so id. 10, 46; Auct. B. Hisp. 30; Dig. 49, 14, 3 al.—
    f.
    Alteri totidem, as many more:

    de alteris totidem scribere incipiamus,

    Varr. L. L. 8, 24 Müll. —
    g.
    To mark the similarity of one object to another in qualities, etc., a second, another (as in English, a second father, my second self, and the like). So,
    (α).
    With a proper name, used as an appellative (cf. alius, II. G.):

    Verres, alter Orcus,

    Cic. Verr. 2, 4, 50:

    alterum se Verrem putabat,

    id. ib. 5, 33 fin.:

    Hamilcar, Mars alter,

    Liv. 21, 10.—
    (β).
    With a com. noun:

    me sicut alterum parentem observat,

    Cic. Fam. 5, 8:

    altera patria,

    Flor. 2, 6, 42 al. —
    (γ).
    Alter ego, a second self, of very intimate friends (in the class. per. perh. only in Cic. Ep.; cf. ho hetairos, heteros egô, Clem. Al. 450):

    vide quam mihi persuaserim te me esse alterum,

    Cic. Fam. 7, 5:

    me alterum se fore dixit,

    id. Att. 4, 1:

    quoniam alterum me reliquissem,

    id. Fam. 2, 15; Aus. praef. 2, 15.—
    (δ).
    Alter idem, a second self, like heteroi hautoi, Arist. Eth. M. 8, 12, 3 (on account of the singularity of the expression, introduced by tamquam):

    amicus est tamquam alter idem,

    Cic. Lael. 21, 82.—
    3.
    The one of two, either of two, without a more precise designation, for alteruter:

    non uterque sed alter,

    Cic. Ac. 2, 43, 132:

    fortasse utrumque, alterum certe,

    id. Att. 11, 18:

    melius peribimus quam sine alteris vestrūm vivemus,

    Liv. 1, 13:

    nec rogarem, ut mea de vobis altera amica foret,

    Ov. A. A. 3, 520:

    ex duobus, quorum alterum petis, etc.,

    Plin. Ep. 1, 7, 3:

    ex duobus (quorum necesse est alterum verum), etc.,

    Quint. 5, 10, 69:

    ac si necesse est in alteram errare partem, maluerim etc.,

    id. 10, 1, 26; 1, 4, 24; 9, 3, 6 al.—Once also with a negative, neither of two: hos, tamquam medios, [p. 98] nec in alterius favorem inclinatos, miserat rex, Liv. 40, 20, 4.—
    II.
    Transf.
    A.
    Another of a class = alius (as opp. to one's self, to another); subst., another, a neighbor, a fellow-creature, ho pelas (so sometimes heteros, Xen. Cyr. 2, 3, 17); cf. Ochsn. Eclog. 90 and 458 (alter designates the similarity of two objects; alius a difference in the objects contrasted): SI. INIVRIAM. FAXIT. ALTERI., Fragm. XII. Tab. ap. Gell. 20, 1:

    qui alterum incusat probri, eum ipsum se intueri oportet,

    Plaut. Truc. 1, 2, 58; id. Am. prol. 84: mox dum alterius abligurias bona, quid censes dominis esse animi? Enn. ap. Don. ad Ter. Phorm. 2, 2, 25:

    ut malis gaudeant atque ex incommodis Alterius sua ut comparent commoda,

    Ter. And. 4, 1, 3: qui alteris exitium paret, etc., Att. ap. Cic. Tusc. 2, 17, 39:

    qui nihil alterius causā facit et metitur suis commodis omnia,

    Cic. Leg. 1, 14:

    ut aeque quisque altero delectetur ac se ipso,

    id. Off. 1, 17, 56; 1, 2, 4:

    scientem in errorem alterum inducere,

    id. ib. 3, 13, 55 et saep.:

    cave ne portus occupet alter,

    Hor. Ep. 1, 6, 32 Schmid.:

    nil obstet tibi, dum ne sit te ditior alter,

    id. S. 1, 1, 40; 1, 5, 33:

    canis parturiens cum rogāsset alteram, ut etc.,

    Phaedr. 1, 19:

    nec patientem sessoris alterius (equum) primus ascendit,

    Suet. Caes. 61; id. Tib. 58:

    in quo judicas alterum, te ipsum condemnas,

    Vulg. Rom. 2, 1:

    nemo quod suum est quaerat, sed quod alterius,

    ib. 1 Cor. 10, 24;

    14, 17: sic in semet ipso tantum gloriam habebit et non in altero,

    ib. Gal. 6, 4 al. —Hence, alter with a neg., or neg. question and comp., as an emphatic expression (mostly ante-class.; cf.

    alius, II. H.): scelestiorem nullum illuxere alterum,

    Plaut. Bacch. 2, 3, 22:

    scelestiorem in terrā nullam esse alteram,

    id. Cist. 4, 1, 8:

    qui me alter audacior est homo?

    id. Am. 1, 1, 1; id. Ep. 1, 1, 24.—
    B.
    The other, the opposite:

    alterius factionis principes,

    the leaders of the opposite party, Nep. Pelop. 1, 4 (cf. id. ib. 1, 2:

    adversariae factioni): studiosiorem partis alterius,

    Suet. Tib. 11. —
    C.
    In gen., different:

    quotiens te speculo videris alterum,

    Hor. C. 4, 10, 6: abeuntes post carnem alteram (Gr. heteros, q. v. L. and S. III.), Vulg. Jud. 7.—
    D.
    In the lang. of augury, euphem. for infaustus, unfavorable, unpropitious, Fest. p. 6 (v. L. and S. Gr. Lex. s. v. heteros, III. 2.).
    The gen.
    alterius commonly serves as gen. of alius instead of alīus, Cic. Fam. 15, 1, 1; id. Att. 1, 5, 1; 1, 20, 2; Caes. B. G. 1, 36, 1; Sall. C. 52, 8; Liv. 21, 13, 3; 22, 14, 4; 26, 8, 2; 28, 37, 6 al.; Col. 8, 17, 2; 11, 2, 87; 12, 22, 2; Sen. Ep. 72, 10; 102, 3; id. Ben. 4, 3, 1; id. Ot. Sap. 4, 1; id. Brev. Vit. 16, 2; id. Q. N. 2, 34, 1 al.; Quint. 7, 9, 8; 8, 3, 73 al.; Tac. A. 15, 25; id. H. 2, 90; Plin. Ep. 10, 114, 2; Suet. Caes. 61; id. Tib. 58 al.; Gell. 2, 28 al.—It also stands as correlative to alius:

    alius inter cenandum solutus est, alterius continuata mors somno est,

    Sen. Ep. 66, 39:

    cum inventum sit ex veris (gemmis) generis alterius in aliud falsas traducere,

    Plin. 37, 12, 75, § 197; Plin. Pan. 2, 6 (Neue, Formenl. II. p. 216).
    altĕras, adv.
    [alter], for alias, acc. to Paul. ex. Fest. p. 27 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > alteras

  • 18 desum

    dē-sum, fŭi, esse (ee in deest, deesse, deerit, etc., in the poets per synaeresin as one syll., Lucr. 1, 44; Cat. 64, 151; Verg. G. 2, 233; id. A. 7, 262; 10, 378; Hor. Ep. 1, 12, 24; Ov. M. 15, 354 et saep.; praes. subj., desiet, Cato R. R. 8; perf., defuerunt, trisyl., Ov. M. 6, 585; fut. inf., commonly defuturum esse, as Cic. Div. in Caecil. 1, 2, etc.;

    also defore,

    id. Fam. 13, 63; Caes. B. G. 5, 56; Sil. 9, 248; imperf. subj., deforent, Ambros. Hexaem. 3, 13), v. n., to be away, be absent; to fail, be wanting (for syn. cf.: absum, deficio, descisco, negligo; freq. in all periods).
    I.
    In gen.
    (α).
    Absol.:

    non ratio, verum argentum deerat,

    Ter. Ph. 2, 1, 69:

    frigore enim desunt ignes ventique calore Deficiunt,

    Lucr. 6, 360: cf. id. 3, 455; Cato R. R. 8:

    omnia deerant, quae, etc.,

    Caes. B. G. 4, 29 fin.:

    semper paullum ad summam felicitatem defuisse,

    id. ib. 6, 43, 5:

    ibi numquam causas seditionum et certaminis defore,

    Liv. 45, 18:

    quod non desit habentem, etc.,

    Hor. Ep. 2, 2, 52 et saep.:

    non desunt qui, for sunt qui,

    Quint. 4, 5, 11; 8, 3, 85; Plin. 2, 109, 112, § 248.—
    (β).
    With dat. (so most freq.):

    metuo mihi in monendo ne defuerit oratio,

    Plaut. Bac. 1, 1, 3 and 4:

    cui nihil desit, quod, etc.,

    Cic. Rep. 1, 17; cf. id. Lael. 14, 51:

    sive deest naturae quippiam, sive abundat atque affluit,

    id. Div. 1, 29, 61:

    quantum alteri sententiae deesset animi, tantum alteri superesse,

    Caes. B. C. 2, 31; so,

    opp. superesse,

    Cic. Fam. 13, 63; cf.

    opp. superare,

    Sall. C. 20, 11:

    neu desint epulis rosae,

    Hor. Od. 1, 36, 15; id. Ep. 1, 1, 58 et saep.:

    hoc unum ad pristinam fortunam Caesari defuit,

    Caes. B. G. 4, 26 fin.; cf. id. B. C. 3, 2, 2; 3, 96, 2. —
    (γ).
    With in:

    ut neque in Antonio deesset hic ornatus orationis, neque in Crasso redundaret,

    Cic. de Or. 3, 4 fin.; id. Rep. 2, 33:

    in C. Laenio commendando,

    id. Fam. 13, 63 al. —
    (δ).
    With inf. ( poet. and in postAug. prose):

    et mihi non desunt turpes pendere corollae,

    Prop. 1, 16, 7; Sil. 6, 10; Tac. H. 4, 1 al.—
    (ε).
    With quominus:

    duas sibi res, quominus in vulgus et in foro diceret, defuisse,

    Cic. Rep. 3, 30 fin. (ap. Non. 262, 23); Tac. A. 14, 39.—
    (ζ).
    With quin:

    nihil contumeliarum defuit, quin subiret,

    Suet. Ner. 45.—
    (η).
    With ut:

    non defuit, ut, etc.,

    Capitol. Gord. III. 31.—
    II.
    Pregn., to fail, be wanting in one's duty, as in rendering assistance, etc.; not to assist or serve, to desert one, to neglect a person or thing.
    (α).
    With dat.:

    tantum enitor, ut neque amicis neque etiam alienioribus opera, consilio, labore desim,

    Cic. Fam. 1, 9, 17; cf. id. Mur. 4 fin.:

    ne tibi desis,

    that you be not wanting to yourself, neglect not your own advantage, id. Rosc. Am. 36, 104; id. Fam. 5, 12, 2; cf. Hor. S. 1, 9, 56; 2, 1, 17; 1, 4, 134:

    senatu reique publicae,

    Caes. B. C. 1, 1, 3 sq.:

    communi saluti nulla in re,

    id. B. G. 5, 33, 2:

    Timotheo de fama dimicanti,

    Nep. Timoth. 4, 3:

    huic rei,

    Caes. B. C. 3, 93, 2:

    negotio,

    id. ib. 2, 41, 3:

    decori vestro,

    Cic. Rep. 6, 24:

    officio et dignitati meae,

    id. Att. 7, 17, 4; Liv. 3, 50:

    tempori,

    id. 21, 27; cf.:

    occasioni temporis,

    Caes. B. C. 3, 79 et saep.—
    (β).
    Without dat.:

    non deest reipublicae consilium... nos, nos, dico aperte, consules desumus,

    Cic. Cat. 1, 1 fin.; id. Rep. 3, 21:

    qui non deerat in causis,

    id. Brut. 34, 130:

    nec deerat Ptolemaeus,

    Tac. H. 1, 22 fin.
    B.
    To fall short of, miss, fail to obtain:

    ne quis desit gratiae Dei,

    Vulg. Heb. 12, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > desum

  • 19 icio

    ī̆cĭo and ī̆co), īci, ictum (forms in use, only pres. icit, iciunt, icere; perf. icit, icisse; pluperf. iceram, iceras; fut. perf. icero; pass. pres. icitur, icimur; perf. ictus est; and part. ictus, a, um; pres. ĭco, Prisc. 886 P.;

    but īcit,

    Lucr. 3, 160; Plaut. Mil. 2, 2, 50; pres. icio, Gell. 4, 17, 8; Prisc. 877 P.), 3, v. a. [Gr. ip-, iptomai, to injure; ips, a worm; ikria, scaffolding; cf. Ikaros, en-ipê], to strike, hit, smite, stab, sting (cf.: ferio, percutio, verbero, pulso).
    I.
    Lit. (rare but class.).
    A.
    In gen.:

    exim corpus propellit et icit,

    Lucr. 3, 160:

    unde icimur ictu,

    id. 4, 1050:

    femur,

    Plaut. Truc. 2, 7, 42:

    caput telis (musca),

    Cat. 116, 4: vidulum fuscinā, Plaut. Fragm. ap. Non. 124, 1:

    cum Ptolemaeus in proelio telo venenato ictus esset,

    Cic. Div. 2, 66, 135; cf.:

    lapide ictus,

    Caes. B. C. 3, 22, 2:

    ibi in turba ictus Remus, cecidit,

    Liv. 1, 7, 2:

    velut ictus ab Hercule Cacus,

    Juv. 5, 125.—
    B.
    Esp. of lightning, etc., to strike:

    cum Summanus e caelo ictus esset,

    Cic. Div. 1, 10, 16:

    ictae limen domus,

    Ov. Tr. 5, 4, 34:

    fulmine laurus sola non icitur,

    Plin. 15, 30, 40, § 134; cf.:

    fulmen lauri fruticem non icit,

    id. 2, 55, 56, § 146;

    so in a figure, of a thunderbolt: ut vos iisdem ignibus circumsaepti me primum ictum pro vobis et fumantem videretis,

    Cic. Har. Resp. 21, 45; cf.: exin candida se radiis dedit icta foras lux (i. e. Aurora), struck with rays, irradiated, Enn. ap. Cic. Div. 1, 48, 107 (Ann. v. 93 Vahl.).—
    C.
    With a homogeneous object: Icere colaphum, to give a box on the ear:

    hei, colaphum icit,

    Plaut. Pers. 5, 2, 65.—
    II.
    Trop.
    A.
    In partic., icere foedus, like ferire and percutere foedus (v. ferio and percutio, I. B. fin.), to make a covenant or league:

    foedus, quod meo sanguine in pactione provinciarum iceras, frangere noluisti,

    Cic. Pis. 12, 28:

    cum Gaditanis foedus icisse dicitur,

    id. Balb. 15, 34; Cael. ap. Prisc. p. 886 P.:

    orsi a foedere quod nobiscum icerant,

    Tac. 12, 62 —
    B.
    (Perh. not ante - Aug.) Desideriis icta fidelibus Quaerit patria Caesarem, smitten, tormented, Hor. C. 4, 5, 15:

    novā re consules icti,

    disturbed, Liv. 27, 9, 8; cf. id. 34, 17, 5:

    conscientiā ictus,

    id. 33, 28, 1:

    metu icta,

    id. 1, 16 et saep.:

    haud secus quam pestifero sidere icti pavebant,

    panic - stricken, id. 8, 9, 12:

    domestico vulnere ictus,

    by family affliction, Tac. Agr. 29:

    si existunt, qui magnitudinem multum ultra se positam non icturi appetant,

    reach, attain, Sen. Const. Sap. 3 med.
    C.
    Poet.:

    saltat Milonius, ut semel icto Accessit fervor capiti numerusque lucernis,

    i. e. smitten with wine, tipsy, Hor. S. 2, 1, 25.

    Lewis & Short latin dictionary > icio

  • 20 ico

    ī̆cĭo and ī̆co), īci, ictum (forms in use, only pres. icit, iciunt, icere; perf. icit, icisse; pluperf. iceram, iceras; fut. perf. icero; pass. pres. icitur, icimur; perf. ictus est; and part. ictus, a, um; pres. ĭco, Prisc. 886 P.;

    but īcit,

    Lucr. 3, 160; Plaut. Mil. 2, 2, 50; pres. icio, Gell. 4, 17, 8; Prisc. 877 P.), 3, v. a. [Gr. ip-, iptomai, to injure; ips, a worm; ikria, scaffolding; cf. Ikaros, en-ipê], to strike, hit, smite, stab, sting (cf.: ferio, percutio, verbero, pulso).
    I.
    Lit. (rare but class.).
    A.
    In gen.:

    exim corpus propellit et icit,

    Lucr. 3, 160:

    unde icimur ictu,

    id. 4, 1050:

    femur,

    Plaut. Truc. 2, 7, 42:

    caput telis (musca),

    Cat. 116, 4: vidulum fuscinā, Plaut. Fragm. ap. Non. 124, 1:

    cum Ptolemaeus in proelio telo venenato ictus esset,

    Cic. Div. 2, 66, 135; cf.:

    lapide ictus,

    Caes. B. C. 3, 22, 2:

    ibi in turba ictus Remus, cecidit,

    Liv. 1, 7, 2:

    velut ictus ab Hercule Cacus,

    Juv. 5, 125.—
    B.
    Esp. of lightning, etc., to strike:

    cum Summanus e caelo ictus esset,

    Cic. Div. 1, 10, 16:

    ictae limen domus,

    Ov. Tr. 5, 4, 34:

    fulmine laurus sola non icitur,

    Plin. 15, 30, 40, § 134; cf.:

    fulmen lauri fruticem non icit,

    id. 2, 55, 56, § 146;

    so in a figure, of a thunderbolt: ut vos iisdem ignibus circumsaepti me primum ictum pro vobis et fumantem videretis,

    Cic. Har. Resp. 21, 45; cf.: exin candida se radiis dedit icta foras lux (i. e. Aurora), struck with rays, irradiated, Enn. ap. Cic. Div. 1, 48, 107 (Ann. v. 93 Vahl.).—
    C.
    With a homogeneous object: Icere colaphum, to give a box on the ear:

    hei, colaphum icit,

    Plaut. Pers. 5, 2, 65.—
    II.
    Trop.
    A.
    In partic., icere foedus, like ferire and percutere foedus (v. ferio and percutio, I. B. fin.), to make a covenant or league:

    foedus, quod meo sanguine in pactione provinciarum iceras, frangere noluisti,

    Cic. Pis. 12, 28:

    cum Gaditanis foedus icisse dicitur,

    id. Balb. 15, 34; Cael. ap. Prisc. p. 886 P.:

    orsi a foedere quod nobiscum icerant,

    Tac. 12, 62 —
    B.
    (Perh. not ante - Aug.) Desideriis icta fidelibus Quaerit patria Caesarem, smitten, tormented, Hor. C. 4, 5, 15:

    novā re consules icti,

    disturbed, Liv. 27, 9, 8; cf. id. 34, 17, 5:

    conscientiā ictus,

    id. 33, 28, 1:

    metu icta,

    id. 1, 16 et saep.:

    haud secus quam pestifero sidere icti pavebant,

    panic - stricken, id. 8, 9, 12:

    domestico vulnere ictus,

    by family affliction, Tac. Agr. 29:

    si existunt, qui magnitudinem multum ultra se positam non icturi appetant,

    reach, attain, Sen. Const. Sap. 3 med.
    C.
    Poet.:

    saltat Milonius, ut semel icto Accessit fervor capiti numerusque lucernis,

    i. e. smitten with wine, tipsy, Hor. S. 2, 1, 25.

    Lewis & Short latin dictionary > ico

См. также в других словарях:

  • Ptolemaeus — Saltar a navegación, búsqueda Ptolemaeus puede hacer referencia a: Ptolemaeus, cráter del planeta Marte. Ptolemaeus, cráter de La Luna. (4001) Ptolemaeus, asteroide. Claudius Ptolemaeus, astrónomo, geógrafo y matemático greco egipcio más conocido …   Wikipedia Español

  • PTOLEMAEUS I — PTOLEMAEUS I. Lagi filius, mortuô Alexandrô Magnô, ab equitibus primum, deinde, communi omnium consensu, aegypti Rexdeclaratur. Huic Africae, Arabiaeque pars cum Aegypto sorevenit: ex gregario milite eum Alexander, virtutis causâ, evexerat. In… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PTOLEMAEUS II — PTOLEMAEUS II. cognomine Philadelphus, Lagi Ptolemaei filius iunior, successit patri in regno Aegypti, Annô Mundi, ut quidam volunt, 3680. ante Christum natum 282. Hic Stratonis discipulus doctissimus suit: Bibliothecam insignem per Demetrium… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PTOLEMAEUS IV — PTOLEMAEUS IV. cognomine Philopaetor, iterum per iocum ita dictus. Idem enim matrem quoque, cum fratre et sorore sustulit. Quidam et uxorem addunt, postquam Agathocleae, nobilis scorti, amore exarsisset, Reliquum vitae effreni licentiâ transegit …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PTOLEMAEUS IX — PTOLEMAEUS IX. dictus Alexander I. Vide ibi …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PTOLEMAEUS V — PTOLEMAEUS V. Epiphanes regni gubernacula suscepit, eaque tenuit ann. 23. Successit patri an. aetatis 5. insidiis Agathocleae pellicis, quae cum sorore et matre Oenanthe, Regis morte dissimulatâ, raptisquethesauris, etiam filio necem illatura… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PTOLEMAEUS VI — PTOLEMAEUS VI. Philometor, quod matrem, quae iuniorem illi fratrem praeferre contenderat, odisset, per antiphrasin dictus, quum 35. annis Aegypti regnum tenuisset. Cleopatrâ filiâ Alexandro Balae Syriae Regi, quem thronô expulit, datâ, Obiit A. M …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PTOLEMAEUS X — PTOLEMAEUS X. Vide Alexander II …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PTOLEMAEUS XI — PTOLEMAEUS XI. Vide Alexander III …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PTOLEMAEUS — I. PTOLEMAEUS Alotites Alexandrô 19. Macedon. Rege per dolum interfectô, regnum eius occupavit, idem tamen aliquot annis post a Perdiccâ passus est circa Olymp. 103. An. 4 II. PTOLEMAEUS Cypri Rex, e familia Aegytpi Regum, vitiis immersus,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Ptolemaeus — Den Namen Ptolemaios (griechisch Πτολεμαῖος, lateinisch Ptolemaeus, eingedeutscht Ptolemäus) trugen folgende Personen: Claudius Ptolemaeus, der berühmte Mathematiker, Geograph und Astronom Ptolemaios Gnosticus, siehe Ptolemäus (Gnostiker)… …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»