-
1 Platonicus
I Platōnicus, a, umплатоновский (subtilitas PJ; philosophus AG)II Platōnicus, ī m.последователь Платона, платоник C etc. -
2 Platonicus
I.A celebrated Grecian philosopher, the disciple of Socrates, the instructor of Aristotle, and founder of the Academic philosophy, Cic. Leg. 3, 1, 1; id. Brut. 31, 121; id. Tusc. 1, 17, 39; id. Or. 3, 12:B.Plato divinus auctor,
id. Opt. Gen. Or. 6; Sen. Ep. 6, 6, 13.—In Greek acc.:doctum Platona,
Hor. S. 2, 4, 3; Petr. 2, 5.—Hence,Plătōnĭcus, a, um, adj., = Platônikos, of or belonging to Plato, Platonic:II.sublimitas,
Plin. Ep. 1, 10, 5:philosophus,
Gell. 15, 2, 1:homo, speaking of Cicero,
Q. Cic. Petit. Cons. 12, 46:ideae,
Sen. Ep. 6, 6, 26.— Subst.: Plă-tōnĭci, ōrum, m., followers of the Platonic philosophy, Platonists, Cic. Off. 1, 1, 2.—An obscure Epicurean of Sardis, contemporary with Cicero, Cic. Q. Fr. 1, 2, 4, § 14. -
3 platonicus
Platonica, Platonicum ADJ -
4 Amor platonicus
-
5 Apulejus
Āpulējus, a, umАпулей, римск. nomen1) L. A. Saturninus, народный трибун 103 и 100 гг. до н. э., сторонник Мария (убит в 100 г. до н. э.) C2) L. A. Saturninus, военачальник в 68 г. до н. э. на Крите, в 58 г. до н. э. управлял Македонией C3) (L.) A. (Platonicus) из гор. Madauri, автор Metamorphoseon seu de Asino Aureo libri XI, Floridorum libri IV, De deo Socratis liber, De dogmate Platonis libri III и др., род. ок. 130 г. н. э -
6 complatonicus
com-platōnicus, ī m. -
7 Apuleius
Āpulēius (Appulēius), ī, m., Name mehrerer Römer, unter denen die berühmtesten: a) L. Apuleius Saturninus, ein unruhiger Volkstribun (ums Jahr 101 v. Chr.), Cic. Brut. 224. – b) ein aus Madaura in Afrika gebürtiger röm. Schriftsteller (geb. um 130 n. Chr.), dessen Werke noch erhalten sind, Augustin. ep. 136, 1 u. 138, 18: Apuleius Platonicus, Apul. de dogm. Plat. 3. p. 264 H. Augustin. de civ. dei 8, 12 u. 14. Charis. 240, 28. Vgl. W. Teuffel Gesch. der Röm. Lit.5 § 366 f. – Adi. Apulēius (Appulēius), a, um, apulejisch, A. lex (sc. de maiestate), vom Volkstribunen Apulejus herrührend (daß jeder, der einem Volkstribunen entgegentrete, sich des Hochverrats schuldig mache), Cic. u.a. – Dav. Āpulēiānus (Appulēiānus), a, um, apulejanisch, des Apulejus, pecunia, des (sonst unbekannten) M. Apulejus, Cic.: seditio, des Volkstr. Apulejus, Flor.: ponderis Apuleiani fulmen, des Schriftstellers Apulejus, Sidon. / Die Schreibung Apuleius mit nur einem p wird jetzt in den meisten Ausgaben vorgezogen, obgleich Osann ( Apul. de orthogr. p. 14) behauptet, sie sei erst in der Kaiserzeit aufgekommen.
-
8 feneus
fēneus (faeneus), a, um (fenum), aus Heu, corona, Augustin. conf. 4, 1; serm. 353, 10: domus, Augustin. conf. 9, 7 extr.: homines, Strohmänner, Cic. pro Cornel. 1 fr. 3 (1): bildl., feneus ille Platonicus Antiochus, Augustin. c. Acad. 3, 18: amavit de principibus Augustum etc.; reliquos feneos (Strohköpfe) et venenatos vocans, Spart. Pesc. 12, 1.
-
9 Plato
Plato (nachaugust. Platōn), ōnis, m. (Πλάτων), I) ein berühmter griechischer Philosoph, Schüler des Sokrates, Stifter der akademischen Philosophie (vgl. Academia), Cic. de legg. 3, 1. Sen. ep. 58, 13 (16) sqq. Tac. dial. 31: griech. Genet. Platonos, Gell. 14, 3, 3: griech. Akk. -ona, Hor. sat. 2, 4, 3. Petron. 2, 5. – Plur. Platones, Männer wie Plato, Gell. 14, 1, 29: griech. Akk. -onas, Sen. de tranqu. anim. 7, 5. Mart. 9, 47, 1. – Dav. Platōnicus, a, um (Πλατωνικός), platonisch, ideae, Sen.: subtilitas, Plin. ep.: philosophus, ein Platoniker, Gell.: homo, übtr. = tiefer Denker, Cic.: Plur. subst., a) Platōnicī, ōrum, m., die Platoniker, Cic. u.a. – b) Platōnica, ōrum, n., platonische Lehrsätze, philosophum quendam sibi exposuisse nonnulla Platonica, Augustin. de civ. dei 18, 18, 2. p. 279, 21 D.2 – II) ein Epikureer aus Sardes, der um das Jahr 60 v. Chr. zu Athen lebte, Cic. ad Q. fr. 1, 2, 4. § 14.
-
10 Apuleius
Āpulēius (Appulēius), ī, m., Name mehrerer Römer, unter denen die berühmtesten: a) L. Apuleius Saturninus, ein unruhiger Volkstribun (ums Jahr 101 v. Chr.), Cic. Brut. 224. – b) ein aus Madaura in Afrika gebürtiger röm. Schriftsteller (geb. um 130 n. Chr.), dessen Werke noch erhalten sind, Augustin. ep. 136, 1 u. 138, 18: Apuleius Platonicus, Apul. de dogm. Plat. 3. p. 264 H. Augustin. de civ. dei 8, 12 u. 14. Charis. 240, 28. Vgl. W. Teuffel Gesch. der Röm. Lit.5 § 366 f. – Adi. Apulēius (Appulēius), a, um, apulejisch, A. lex (sc. de maiestate), vom Volkstribunen Apulejus herrührend (daß jeder, der einem Volkstribunen entgegentrete, sich des Hochverrats schuldig mache), Cic. u.a. – Dav. Āpulēiānus (Appulēiānus), a, um, apulejanisch, des Apulejus, pecunia, des (sonst unbekannten) M. Apulejus, Cic.: seditio, des Volkstr. Apulejus, Flor.: ponderis Apuleiani fulmen, des Schriftstellers Apulejus, Sidon. ⇒ Die Schreibung Apuleius mit nur einem p wird jetzt in den meisten Ausgaben vorgezogen, obgleich Osann ( Apul. de orthogr. p. 14) behauptet, sie sei erst in der Kaiserzeit aufgekommen.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Apuleius
-
11 feneus
fēneus (faeneus), a, um (fenum), aus Heu, corona, Augustin. conf. 4, 1; serm. 353, 10: domus, Augustin. conf. 9, 7 extr.: homines, Strohmänner, Cic. pro Cornel. 1 fr. 3 (1): bildl., feneus ille Platonicus Antiochus, Augustin. c. Acad. 3, 18: amavit de principibus Augustum etc.; reliquos feneos (Strohköpfe) et venenatos vocans, Spart. Pesc. 12, 1. -
12 Plato
Plato (nachaugust. Platōn), ōnis, m. (Πλάτων), I) ein berühmter griechischer Philosoph, Schüler des Sokrates, Stifter der akademischen Philosophie (vgl. Academia), Cic. de legg. 3, 1. Sen. ep. 58, 13 (16) sqq. Tac. dial. 31: griech. Genet. Platonos, Gell. 14, 3, 3: griech. Akk. -ona, Hor. sat. 2, 4, 3. Petron. 2, 5. – Plur. Platones, Männer wie Plato, Gell. 14, 1, 29: griech. Akk. -onas, Sen. de tranqu. anim. 7, 5. Mart. 9, 47, 1. – Dav. Platōnicus, a, um (Πλατωνικός), platonisch, ideae, Sen.: subtilitas, Plin. ep.: philosophus, ein Platoniker, Gell.: homo, übtr. = tiefer Denker, Cic.: Plur. subst., a) Platōnicī, ōrum, m., die Platoniker, Cic. u.a. – b) Platōnica, ōrum, n., platonische Lehrsätze, philosophum quendam sibi exposuisse nonnulla Platonica, Augustin. de civ. dei 18, 18, 2. p. 279, 21 D.2 – II) ein Epikureer aus Sardes, der um das Jahr 60 v. Chr. zu Athen lebte, Cic. ad Q. fr. 1, 2, 4. § 14. -
13 complatonicus
com-plătōnĭcus, i, m., a fellow-Platonist, Sid. Ep. 4, 11. -
14 faeneus
faenĕus ( fēn-, foen-), a, um, adj. [faenum, I.], of hay (very rare):II.homines faeneos in medium ad tentandum periculum projectos,
men of hay, hay effigies, Cic. Fragm. Or. Cornel. 1, 1; cf.:simulacra effigie hominum ex faeno fieri solebant, quibus objectis ad spectaculum praebendum tauri irritarentur,
Ascon. p. 62 ed. Orell.—Fig.: faeneus ille Platonicus Antiochus, August. c. Acad. 3, 18. -
15 foeneus
faenĕus ( fēn-, foen-), a, um, adj. [faenum, I.], of hay (very rare):II.homines faeneos in medium ad tentandum periculum projectos,
men of hay, hay effigies, Cic. Fragm. Or. Cornel. 1, 1; cf.:simulacra effigie hominum ex faeno fieri solebant, quibus objectis ad spectaculum praebendum tauri irritarentur,
Ascon. p. 62 ed. Orell.—Fig.: faeneus ille Platonicus Antiochus, August. c. Acad. 3, 18. -
16 Plato
I.A celebrated Grecian philosopher, the disciple of Socrates, the instructor of Aristotle, and founder of the Academic philosophy, Cic. Leg. 3, 1, 1; id. Brut. 31, 121; id. Tusc. 1, 17, 39; id. Or. 3, 12:B.Plato divinus auctor,
id. Opt. Gen. Or. 6; Sen. Ep. 6, 6, 13.—In Greek acc.:doctum Platona,
Hor. S. 2, 4, 3; Petr. 2, 5.—Hence,Plătōnĭcus, a, um, adj., = Platônikos, of or belonging to Plato, Platonic:II.sublimitas,
Plin. Ep. 1, 10, 5:philosophus,
Gell. 15, 2, 1:homo, speaking of Cicero,
Q. Cic. Petit. Cons. 12, 46:ideae,
Sen. Ep. 6, 6, 26.— Subst.: Plă-tōnĭci, ōrum, m., followers of the Platonic philosophy, Platonists, Cic. Off. 1, 1, 2.—An obscure Epicurean of Sardis, contemporary with Cicero, Cic. Q. Fr. 1, 2, 4, § 14. -
17 Platon
I.A celebrated Grecian philosopher, the disciple of Socrates, the instructor of Aristotle, and founder of the Academic philosophy, Cic. Leg. 3, 1, 1; id. Brut. 31, 121; id. Tusc. 1, 17, 39; id. Or. 3, 12:B.Plato divinus auctor,
id. Opt. Gen. Or. 6; Sen. Ep. 6, 6, 13.—In Greek acc.:doctum Platona,
Hor. S. 2, 4, 3; Petr. 2, 5.—Hence,Plătōnĭcus, a, um, adj., = Platônikos, of or belonging to Plato, Platonic:II.sublimitas,
Plin. Ep. 1, 10, 5:philosophus,
Gell. 15, 2, 1:homo, speaking of Cicero,
Q. Cic. Petit. Cons. 12, 46:ideae,
Sen. Ep. 6, 6, 26.— Subst.: Plă-tōnĭci, ōrum, m., followers of the Platonic philosophy, Platonists, Cic. Off. 1, 1, 2.—An obscure Epicurean of Sardis, contemporary with Cicero, Cic. Q. Fr. 1, 2, 4, § 14. -
18 Platonici
I.A celebrated Grecian philosopher, the disciple of Socrates, the instructor of Aristotle, and founder of the Academic philosophy, Cic. Leg. 3, 1, 1; id. Brut. 31, 121; id. Tusc. 1, 17, 39; id. Or. 3, 12:B.Plato divinus auctor,
id. Opt. Gen. Or. 6; Sen. Ep. 6, 6, 13.—In Greek acc.:doctum Platona,
Hor. S. 2, 4, 3; Petr. 2, 5.—Hence,Plătōnĭcus, a, um, adj., = Platônikos, of or belonging to Plato, Platonic:II.sublimitas,
Plin. Ep. 1, 10, 5:philosophus,
Gell. 15, 2, 1:homo, speaking of Cicero,
Q. Cic. Petit. Cons. 12, 46:ideae,
Sen. Ep. 6, 6, 26.— Subst.: Plă-tōnĭci, ōrum, m., followers of the Platonic philosophy, Platonists, Cic. Off. 1, 1, 2.—An obscure Epicurean of Sardis, contemporary with Cicero, Cic. Q. Fr. 1, 2, 4, § 14.
См. также в других словарях:
APOLLONIUS Syrus Platonicus — apud Spartianum in Adriano Caef. c. 2. Habuit autem praesumptionem Imperii mox futuri ex sano quoque Nicephorii Iovis, manante responsô, quod Apollonius Syrus Platonicus libris suis indidit: non est Apollonius Chalcidenus, de quo supra: illum… … Hofmann J. Lexicon universale
Albinus Platonicus — Alcinoos (philosophe) Pour les articles homonymes, voir Alcinoos (homonymie). Alcinoos le Philosophe est un penseur platonicien, actif vers 150, qui relève du moyen platonisme, mais pas du néoplatonisme. En latin : Alcinous philosophus.… … Wikipédia en Français
Platonic love — (Latin: amor platonicus ), in its modern popular sense, is a non sexual affectionaterelationship. [cite web | url = http://dictionary.reference.com/search?q=platonic+love | title = Platonic love | publisher = Dictionary.com | accessdate = 2007 11 … Wikipedia
platonique — [ platɔnik ] adj. • XIVe; de Platon 1 ♦ Vx Relatif à la philosophie de Platon. ⇒ platonicien. « Notions hermétiques et platoniques » (Diderot). 2 ♦ (XVIIIe) Mod. Qui a un caractère purement idéal, sans rien de matériel, de charnel. Amour… … Encyclopédie Universelle
Platonische Liebe — Platon und seine Schüler, Darstellung von Carl Wahlbom Platonische Liebe ist eine Form der Liebe, deren Begriff auf den antiken griechischen Philosophen Platon (428/427 bis 348/347 v. Chr.) zurückgeführt wir … Deutsch Wikipedia
Grande Année — La Grande Année est une conception propre aux cultures traditionnelles, aussi bien occidentales que non occidentales, qui comprennent le temps comme une structure cyclique. Avec le développement des connaissances astronomiques elle a évolué du… … Wikipédia en Français
Апулей — У этого термина существуют и другие значения, см. Луций Аппулей (значения). Фронтиспис к изданию сочинений Апулея 1902 года. Писателя окружают превращённый в осла Луций и Памфила, обращающаяся в птицу … Википедия
АПУЛЕЙ ЛУЦИЙ — АПУЛЕЙ ЛУЦИЙ (Lucius Apuleius) (ок. 125, Мадавра в Сев. Африке до 170 н. э.), римский ритор, писатель, философ платоник, писавший на латинском языке. Учился в Карфагене, затем (ок. 150) в Афинах (у Кальвена Тавра и Секста Херонейского) и… … Античная философия
great year — Platonic Pla*ton ic, Platonical Pla*ton ic*al, a. [L. Platonicus, Gr. ?: cf. F. platonique.] 1. Of or pertaining to Plato, or his philosophy, school, or opinions. [1913 Webster] 2. Pure, passionless; nonsexual; philosophical. [1913 Webster]… … The Collaborative International Dictionary of English
Platonic — Pla*ton ic, Platonical Pla*ton ic*al, a. [L. Platonicus, Gr. ?: cf. F. platonique.] 1. Of or pertaining to Plato, or his philosophy, school, or opinions. [1913 Webster] 2. Pure, passionless; nonsexual; philosophical. [1913 Webster] {Platonic… … The Collaborative International Dictionary of English
Platonic bodies — Platonic Pla*ton ic, Platonical Pla*ton ic*al, a. [L. Platonicus, Gr. ?: cf. F. platonique.] 1. Of or pertaining to Plato, or his philosophy, school, or opinions. [1913 Webster] 2. Pure, passionless; nonsexual; philosophical. [1913 Webster]… … The Collaborative International Dictionary of English