Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

Philemonis

  • 1 paene

    adv.
    1)
    а) (intens. p. vixdum) почти, чуть (p. manu tangĕre aliquid O)
    quem poenitet pecasse, p. est innocens SenT — кто раскаивается в (своём) прегрешении, тот почти (уж) невиновен
    б) чуть (ли) не (p. crura mea fregi Pt)
    p. in singulis domibus factiones sunt Cs — (у галлов) политические группировки существуют чуть ли не в отдельных домах (родах)
    2) (тж. superl. paenissĭme) чуть ли не вполне, совершенно (non p. sum deceptus C)
    Philemonis exemplo paenissime Pt — почти совсем так, как это случилось с (поэтом) Филемоном

    Латинско-русский словарь > paene

  • 2 emporus

    emporus, ī, m. (εμπορος), der Kauffahrer, Großhändler, der überseeische Handelsgeschäfte betreibt, Auson. epist. XX II, 2, 28. p. 185, 4 Schenkl: Titel eines Stückes des Komikers Philemon, Emporos Philemonis (Original zum Mercator des Plautus), Plaut. merc. 5.

    lateinisch-deutsches > emporus

  • 3 emporus

    emporus, ī, m. (εμπορος), der Kauffahrer, Großhändler, der überseeische Handelsgeschäfte betreibt, Auson. epist. XX II, 2, 28. p. 185, 4 Schenkl: Titel eines Stückes des Komikers Philemon, Emporos Philemonis (Original zum Mercator des Plautus), Plaut. merc. 5.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > emporus

  • 4 deverto

    dē-verto or dēvorto, ti, sum (in MSS. often confounded with diverto), 3, v. a. and n.
    I.
    Act.
    A.
    To turn away, turn aside any thing:

    comites suo hortatu,

    Luc. 6, 317:

    acies,

    id. 2, 470:

    ventura fata suo cursu,

    id. 6, 591; cf. Aur. Vict. Caes. 38.— Far more freq.,
    B.
    Pass. with mid. force, to turn one's self aside; and with esp. reference to the term. ad quem, to turn or betake one's self to any place; to turn in, put up at (in the latter sense esp. freq. in Plaut., whereas Cicero commonly uses the act. form; v. under no. II.).
    1.
    Prop.:

    si qui Cobiamacho (vico) deverterentur,

    Cic. Font. 5, 9:

    juvat ire jugis, qua nulla priorum Castaliam molli devertitur orbita clivo,

    Verg. G. 3, 293: deverti ad amicos suos, Cato ap. Fest. p. 234, 26 Müll.:

    devortitur apud suum paternum hospitem,

    Plaut. Mil. 2, 1, 56:

    apud aliquem,

    id. ib. 2, 2, 85; so Liv. 42, 1, 10; cf.

    ib. § 7: ad me in hospitium maximum,

    id. Poen. 3, 3, 60; cf.

    in amici hospitium,

    id. Mil. 3, 1, 146; id. Ps. 4, 2, 6:

    huc in tabernam,

    id. ib. 2, 2, 63:

    intro domum,

    id. Stich. 4, 1, 29; cf. Ter. Phorm. 2, 1, 82:

    in hortos in quibus devertebatur, pergunt,

    Tac. H. 3, 11.—
    2.
    Trop., to resort to, have recourse to (very rare):

    ad magicas artes,

    Ov. A. A. 2, 425:

    meas ad artes,

    id. M. 9, 62.—
    II.
    Neutr. (i. q. no. I. B.), to turn or go aside from any place or any direction; to turn or go towards; to turn in, put up, lodge anywhere.
    1.
    Prop.:

    viā devertit,

    Liv. 44, 43: viā, Plin. [p. 566] Pan. 52 fin.:

    devertere ad cauponem, ad hospitem,

    Varr. R. R. 3, 4, 9; Cic. Div. 1, 27, 57:

    ad aliquem,

    id. Fin. 5, 2; id. Att. 10, 16 fin.:

    ad villam Philemonis,

    id. Fam. 7, 18, 3; cf.:

    ad se in Albanum,

    id. Mil. 19, 51:

    ad villam suam,

    id. ib.:

    in villam suam,

    id. Off. 2, 18 fin.:

    domum regis hospitis,

    id. Deiot. 6, 17:

    Massiliam,

    id. Phil. 13, 6; cf.

    Interamnam,

    Tac. H. 2, 64:

    Rhodum,

    Suet. Tib. 12 et saep.—With apud (late Lat.; cf. deversor): in pago apud familiares devertimus, Ap. M. 4 init.; cf. id. ib. 10, p. 238, 14.— Absol.:

    itineris causa ut deverterem,

    Cic. Att. 3, 7.—
    2.
    Trop. (very rare):

    sed redeamus illuc, unde devertimus,

    have digressed, Cic. Fam. 12, 25, 4; so Liv. 35, 40:

    in haec devertisse non fuerit alienum,

    Plin. 2, 7, 5 fin. (Sillig, divertisse).

    Lewis & Short latin dictionary > deverto

  • 5 devorto

    dē-verto or dēvorto, ti, sum (in MSS. often confounded with diverto), 3, v. a. and n.
    I.
    Act.
    A.
    To turn away, turn aside any thing:

    comites suo hortatu,

    Luc. 6, 317:

    acies,

    id. 2, 470:

    ventura fata suo cursu,

    id. 6, 591; cf. Aur. Vict. Caes. 38.— Far more freq.,
    B.
    Pass. with mid. force, to turn one's self aside; and with esp. reference to the term. ad quem, to turn or betake one's self to any place; to turn in, put up at (in the latter sense esp. freq. in Plaut., whereas Cicero commonly uses the act. form; v. under no. II.).
    1.
    Prop.:

    si qui Cobiamacho (vico) deverterentur,

    Cic. Font. 5, 9:

    juvat ire jugis, qua nulla priorum Castaliam molli devertitur orbita clivo,

    Verg. G. 3, 293: deverti ad amicos suos, Cato ap. Fest. p. 234, 26 Müll.:

    devortitur apud suum paternum hospitem,

    Plaut. Mil. 2, 1, 56:

    apud aliquem,

    id. ib. 2, 2, 85; so Liv. 42, 1, 10; cf.

    ib. § 7: ad me in hospitium maximum,

    id. Poen. 3, 3, 60; cf.

    in amici hospitium,

    id. Mil. 3, 1, 146; id. Ps. 4, 2, 6:

    huc in tabernam,

    id. ib. 2, 2, 63:

    intro domum,

    id. Stich. 4, 1, 29; cf. Ter. Phorm. 2, 1, 82:

    in hortos in quibus devertebatur, pergunt,

    Tac. H. 3, 11.—
    2.
    Trop., to resort to, have recourse to (very rare):

    ad magicas artes,

    Ov. A. A. 2, 425:

    meas ad artes,

    id. M. 9, 62.—
    II.
    Neutr. (i. q. no. I. B.), to turn or go aside from any place or any direction; to turn or go towards; to turn in, put up, lodge anywhere.
    1.
    Prop.:

    viā devertit,

    Liv. 44, 43: viā, Plin. [p. 566] Pan. 52 fin.:

    devertere ad cauponem, ad hospitem,

    Varr. R. R. 3, 4, 9; Cic. Div. 1, 27, 57:

    ad aliquem,

    id. Fin. 5, 2; id. Att. 10, 16 fin.:

    ad villam Philemonis,

    id. Fam. 7, 18, 3; cf.:

    ad se in Albanum,

    id. Mil. 19, 51:

    ad villam suam,

    id. ib.:

    in villam suam,

    id. Off. 2, 18 fin.:

    domum regis hospitis,

    id. Deiot. 6, 17:

    Massiliam,

    id. Phil. 13, 6; cf.

    Interamnam,

    Tac. H. 2, 64:

    Rhodum,

    Suet. Tib. 12 et saep.—With apud (late Lat.; cf. deversor): in pago apud familiares devertimus, Ap. M. 4 init.; cf. id. ib. 10, p. 238, 14.— Absol.:

    itineris causa ut deverterem,

    Cic. Att. 3, 7.—
    2.
    Trop. (very rare):

    sed redeamus illuc, unde devertimus,

    have digressed, Cic. Fam. 12, 25, 4; so Liv. 35, 40:

    in haec devertisse non fuerit alienum,

    Plin. 2, 7, 5 fin. (Sillig, divertisse).

    Lewis & Short latin dictionary > devorto

См. также в других словарях:

  • Jean-Baptiste-Gaspard D'Ansse De Villoison — Ansse de Villoison Jean Baptiste Gaspard d Ansse de Villoison, né à Corbeil Essonnes le 5 mars 1750 et mort à Paris le 28 avril 1805, est un helléniste et philologue français, connu surtout p …   Wikipédia en Français

  • Jean-Baptiste-Gaspard d'Ansse de Villoison — Ansse de Villoison Jean Baptiste Gaspard d Ansse de Villoison, né à Corbeil Essonnes le 5 mars 1750 et mort à Paris le 28 avril 1805, est un helléniste et philologue français, connu surtout pour sa reconstitution du texte de l Illiade d …   Wikipédia en Français

  • Jean-Baptiste Anse de Villoison — Jean Baptiste Gaspard d Ansse de Villoison Ansse de Villoison Jean Baptiste Gaspard d Ansse de Villoison, né à Corbeil Essonnes le 5 mars 1750 et mort à Paris le 28 avril 1805, est un helléniste et philologue français, connu surtout p …   Wikipédia en Français

  • Jean-baptiste-gaspard d'ansse de villoison — Ansse de Villoison Jean Baptiste Gaspard d Ansse de Villoison, né à Corbeil Essonnes le 5 mars 1750 et mort à Paris le 28 avril 1805, est un helléniste et philologue français, connu surtout p …   Wikipédia en Français

  • Jean-Baptiste-Gaspard d'Ansse de Villoison — Ansse de Villoison. Jean Baptiste Gaspard d Ansse de Villoison, nacido en Corbeil Essonnes el 5 de marzo de 1750 y fallecido en París el 28 de abril de 1805, es un helenista y filólogo francés, conocido principalmente por la reconstitución del… …   Wikipedia Español

  • ФИЛЕМОН —    • Philēmon,          Φιλήμων,        1. бедный, благочестивый старик во Фригии, который радушно принимал однажды со своею женой Бавкидой Зевса и Гермеса, между тем как все остальные жители местечка гнали их от своих дверей. Поэтому все это… …   Реальный словарь классических древностей

  • Meineke — Meineke, 1) Johann Heinrich Friedrich, geb. 1745 in Quedlinburg; wurde erst Rector, dann Consistorialrath u. Prediger daselbst u. st. 1825. Er schr. u.a.: Die Synonymen der deutschen Sprache, Halberst. 1815, 3 Bde.; Die Verskunst der Deutschen,… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Bentley — (spr. Bentli), 1) Richard, geb. 27. Jan. 1662 zu Oulton (Yorkshire); studirte zu Cambridge, wurde 1681 Lehrer zu Spalding, 1693 königlicher Bibliothekar zu St. James, 1700 Professor der Theologie in Cambridge, 1701 Archidiakonus von Ely u. st. 14 …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Bentley — (spr. béntlĭ), 1) Richard, einer der größten philologischen Kritiker, geb. 27. Jan. 1662 in Oulton bei Wakefield in Yorkshire, gest. 14. Juli 1742 in Cambridge, studierte seit 1676 in Cambridge, wurde 1683 Lehrer zu Spalding in Lincolnshire, 1684 …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Jean-Baptiste Gaspard d’Ansse de Villoison — D Ansse de Villoison Jean Baptiste Gaspard d’Ansse de Villoison (* 5. März 1750 in Corbeil Essonnes; † 28. April 1805 in Paris) war ein französischer Altphilologe, insbesondere Gräzist, und Professor für Neugri …   Deutsch Wikipedia

  • BAUCIS — anus paupercula, Philemonis senis coniux, quos Iuppiter in arbores commutavit. Ferunt enim, cum Iuppiter et Mercurius Phrygiam peragrarent, solos hos inventos fuisse, qui Dcoshospitiô dignarentur. Quare cum Iuppiter eam regionem ob… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»