-
1 perfide
perfidē, Adv. (perfidus), treulos, pater crudeliter exponens, perfide recipiens, Sen. contr. 9, 3 (26). § 11: perf. rumpere pactum, Gell. 20, 1, 54: p. agere, Tryphon. dig. 26, 7, 55. § 1: quod perf. gestum est, Ulp. dig. 44, 4, 4. § 13.
-
2 perfide
perfidē, Adv. (perfidus), treulos, pater crudeliter exponens, perfide recipiens, Sen. contr. 9, 3 (26). § 11: perf. rumpere pactum, Gell. 20, 1, 54: p. agere, Tryphon. dig. 26, 7, 55. § 1: quod perf. gestum est, Ulp. dig. 44, 4, 4. § 13. -
3 perfide
-
4 perfide
pɛʀfidadjtückisch, verräterisch -
5 perfidus
per-fidus, a, um (per = παρά u. fides), wortbrüchig, treulos, unredlich, I) eig.: a) von Pers.: amicus, Cic.: perfide, du Schelm, du Loser, Prop.: homo, quoad vixerat, perfidissimus, Amm. 16, 12, 25. – m. Genet., sacri pacti, Sil. 1, 5. – b) v. Lebl.: non ego perfidum dixi sacramentum, Hor.: nex, infolge Treulosigkeit, Sen.: arma, Ov.: verba, Ov. – Acc. neutr. st. des Adv., perfidum ridens, Hor. carm. 3, 27, 67. – II) übtr., unzuverlässig, unsicher, via, Prop.: tellus, wegen der Untiefen an der Küste, Lucan.: flumen glacie perfidum, Flor.: vappa, zwar gut aussehender, aber schlechter Wein, Mart.
-
6 Trebia
Trebia, ae, I) m. (ὁ Τρεβίας), ein Fluß im zisalpinischen Gallien (Oberitalien), berühmt durch Hannibals Sieg über die Römer (Dez. 218. v. Chr.), j. Trebbia, Liv. 21, 52 sqq. Flor. 2, 6, 12. Eutr. 3, 4. Lucan. 2, 46. Sil. 4, 495: o Trebia perfide! Sil. 4, 643. – II) f., eine Stadt in Umbrien, j. Trevi, Arnob. 3, 38: auch Trevis gen., Schol. Iuven. 12, 13. Itin. Hieros. 613, 10. – Dav.: A) Trebiānus, a, um, trebianisch, Arnob. – Plur. subst., Trebiānī, ōrum, m., die Einw. von Trebia, die Trebianer, Suet. – B) Trebiātēs, um, m., die Einw. von Trebia, die Trebiaten, Plin.
-
7 коварный
adj1) gener. boshaft, bösartig, dämonenhaft, feige, hämisch, insidiös, intrigant, jesuitisch, katzenfalsch, perfide, ränkesüchtig, satanisch, raffiniert, heimtückisch, hinterhältig, hinterlistig, teuflisch, tückisch2) colloq. ausgekocht, tricky3) dial. luppig4) obs. maliziös, perfid5) law. listig, verschlagen6) pompous. listenreich, arglistig7) low.germ. leeg -
8 подлый
adj1) gener. gemein, lästerlich, meschant, nichtswürdig, nieder, niederträchtig, niedrig, perfide, ruchlos, schmutzig, schnöd, schnöde, schurkisch, elend, feige, infam, schuftig2) colloq. erbärmlich, miserabel3) obs. perfid, bübisch4) liter. hündisch5) rude.expr. hundsföttisch, hundsgemein6) avunc. lumpig, mies, schofel, schofelig, schöflig -
9 предательский
-
10 déloyal
-
11 infidèle
ɛ̃fidɛl
1. adj1) (foi, parti) abtrünnig2) ( déloyal) treulos, untreu
2. m/fUngläubige(r) f/minfidèleinfidèle [ɛ̃fidεl]I Adjectif1 (perfide) untreu préposition, treulos; Beispiel: être infidèle à quelqu'un jdm untreu sein; Beispiel: être infidèle à sa parole/ses devoirs wortbrüchig/pflichtvergessen sein2 (inexact) unzuverlässig; mémoire schlecht; narrateur, traduction ungenau; récit nicht wahrheitsgetreu; Beispiel: être infidèle ungenau sein3 relatif ungläubigrelatif Ungläubige(r) féminin(masculin) -
12 traîtrise
-
13 perfidus
per-fidus, a, um (per = παρά u. fides), wortbrüchig, treulos, unredlich, I) eig.: a) von Pers.: amicus, Cic.: perfide, du Schelm, du Loser, Prop.: homo, quoad vixerat, perfidissimus, Amm. 16, 12, 25. – m. Genet., sacri pacti, Sil. 1, 5. – b) v. Lebl.: non ego perfidum dixi sacramentum, Hor.: nex, infolge Treulosigkeit, Sen.: arma, Ov.: verba, Ov. – Acc. neutr. st. des Adv., perfidum ridens, Hor. carm. 3, 27, 67. – II) übtr., unzuverlässig, unsicher, via, Prop.: tellus, wegen der Untiefen an der Küste, Lucan.: flumen glacie perfidum, Flor.: vappa, zwar gut aussehender, aber schlechter Wein, Mart.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > perfidus
-
14 Trebia
Trebia, ae, I) m. (ὁ Τρεβίας), ein Fluß im zisalpinischen Gallien (Oberitalien), berühmt durch Hannibals Sieg über die Römer (Dez. 218. v. Chr.), j. Trebbia, Liv. 21, 52 sqq. Flor. 2, 6, 12. Eutr. 3, 4. Lucan. 2, 46. Sil. 4, 495: o Trebia perfide! Sil. 4, 643. – II) f., eine Stadt in Umbrien, j. Trevi, Arnob. 3, 38: auch Trevis gen., Schol. Iuven. 12, 13. Itin. Hieros. 613, 10. – Dav.: A) Trebiānus, a, um, trebianisch, Arnob. – Plur. subst., Trebiānī, ōrum, m., die Einw. von Trebia, die Trebianer, Suet. – B) Trebiātēs, um, m., die Einw. von Trebia, die Trebiaten, Plin. -
15 şeni
-
16 yezit
-
17 aljas
(DE) Basis {e}; Ehrlosigkeit {e}; Niedrigkeit; Schurkerei {e}; hundsgemein; infam; nieder; perfid; perfide; (EN) abject; base; bastardly; blackguard; blackguardly; caitiff; dastardly; depraved; despicable; dirty; dirty mean; felon; foul; grovelling; ignoble; ignominious; infamous; knavish; low; low-down; low-principled; low-souled; mean; mean-spirited; nefarious; niddering; perfidious; scrounging; scummy; scurvied; scurvy; shabby; sordid; turpid; unprincipled; vile; villainous -
18 hűtlen
(DE) Abtrünnige {r}; abspenstig; illoyal; perfid; perfide; pflichtvergessen; treubrüchig; ungetreu; untreu; untreues; (EN) adulterous; disaffected; disloyal; disloyalist; faithless; false; perfidious; treacherous; unfaithful; untrue -
19 perfidny
perfidny perfide, gemein
См. также в других словарях:
perfide — [ pɛrfid ] adj. et n. • Xe n. m.; rare jusqu en 1606 adj.; lat. perfidus « qui viole sa foi » 1 ♦ Littér. Qui manque à sa parole, trahit celui qui lui faisait confiance. ⇒ déloyal. Femme perfide, infidèle. Loc. péj. ou plais. La perfide Albion :… … Encyclopédie Universelle
perfide — Adj treulos, heimtückisch erw. fremd. Erkennbar fremd (18. Jh.) Entlehnung. Entlehnt aus frz. perfide, dieses aus l. perfidus, zu l. fidēs Vertrauen, Glauben , zu l. fīdere trauen, vertrauen, glauben und l. per . Ebenso nndl. perfide, ne.… … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache
perfide — I. Perfide. adj. de t. g. Traistre, Desloyal, Qui manque à sa foy, à sa parole. Qui est contraire à la foy promise. Un homme perfide. une nation perfide. ami perfide. amant perfide. il luy a fait un tour bien perfide. voila une action bien… … Dictionnaire de l'Académie française
perfide — (pèr fi d ) adj. 1° Qui manque de foi. • Ce perfide ennemi de la grandeur romaine, CORN. Nicom. II, 3. • Je crois, en vérité, comme vous, que le roi et la reine d Angleterre sont bien mieux à Saint Germain que dans leur perfide royaume, SÉV … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
PERFIDE — adj. des deux genres Déloyal, qui manque à sa foi, à sa parole, ou à la confiance qu on a mise en lui. Un homme perfide. Une nation perfide. Amant perfide. Ami perfide. Il se dit également Des choses où il y a de la perfidie. Il lui a fait un… … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 7eme edition (1835)
PERFIDE — adj. des deux genres Qui est déloyal, qui manque à sa foi, à sa parole, ou à la confiance qu’on a mise en lui. Un homme perfide. Une nation perfide. Amant perfide. Substantivement, C’est un perfide. Le perfide m’a trahi. Il se dit également des… … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 8eme edition (1935)
perfide — hinterhältig; heimtückisch; hinterfotzig (derb); intrigant; trickreich; hinterlistig; niederträchtig; verräterisch; verschlagen; perfid * * * per| … Universal-Lexikon
perfide — a, perfide, o adj. et n. perfide … Diccionari Personau e Evolutiu
Perfide — Als Perfidie beziehungsweise mit dem davon abgeleitetem Adjektiv perfide werden Handlungen einer Person oder Personengruppe bezeichnet, die vorsätzlich das Vertrauen oder die Loyalität einer anderen Person oder Personengruppe ausnutzen, um… … Deutsch Wikipedia
perfide — bösartig, böse, boshaft, gemein, heimtückisch, hinterhältig, hinterlistig, niederträchtig, schändlich, teuflisch; (geh.): arglistig, ruchlos, schmählich; (bildungsspr.): diabolisch; (österr., schweiz. bildungsspr.): perfid; (ugs.): fies, link;… … Das Wörterbuch der Synonyme
perfide — per|fi|de 〈Adj.〉 heimtückisch, treulos, niederträchtig; oV [Etym.: <frz. perfide »treulos«] … Lexikalische Deutsches Wörterbuch