-
1 Patavinus
-
2 patavinus
-a/um adj APadoue (de patavinus) -
3 Patavinus
Pătăvĭum, ĭi, n., an important city of Gallia Cisalpina, in the territory of the Veneti, founded by Antenor, the birthplace of Livy the historian, the modern Padua, Mel. 2, 4, 2; Plin. 3, 19, 23, § 130, Liv. 10, 2 fin.; Verg. A. 1, 247, Suet. Tib 14; Sen. Cons. ad Helv. 7 et saep.—Hence,II.Pă-tăvīnus, a, um, adj., atavinian. Paduan: tunicae. Mart. 14, 143, 1:volumina,
i. e. Livy's Roman history, Sid. Carm. 2, 189.—In plur. subst.: Pătăvīni, ōrum, m., the inhabitants of Patavium, the Patavinians, Cic. Phil. 12, 4, 10; Liv. 10, 2; Plin. 3, 16, 20, § 121. -
4 Patavinitas
Patavīnitās, ātis f. [ Patavinus ]патавинизм, диалектные особенности языка населения города Патавия (обнаруживаемые Аэинием Поллионом у Ливия) Q -
5 Livius
Līvius, a, um, Name einer röm. gens, aus der am bekanntesten C. od. M. Livius, mit dem Beinamen Salinator, den er erhielt, als er während seiner Zensur eine Salzsteuer einführte, Liv. 29, 37, 1 sqq. Cic. de or. 2, 273. – Livius Andronīcus, aus Tarent, Sklave des Livius Salinator, seit 240 v. Chr. Schauspieler u. Schauspieldichter (Tragiker u. Komiker), Cic. Brut. 72. Liv. 7, 2, 8; 27, 37, 7. Gell. 17, 21, 42; 18, 9, 5. Vgl. W. Teuffel Gesch. der röm. Literat.5 § 94. – T. Livius Patavinus (aus Padua), röm. Geschichtschreiber, geb. 59 v. Chr., gest. 17 n. Chr., Sen. nat. qu. 5, 18, 4. Quint. 10, 1, 39 u. 101. Suet. Claud. 41, 1. Tac. ann. 4, 31. Plin. ep. 2, 3, 8: illa Livii lactea ubertas, Quint. 10, 1, 32: T. Livius lacteo eloquentiae fonte manans, Hieron. epist. 53, 1: Plur., Livii, Männer wie Livius, Vopisc. Prob. 2, 7: appell., Iosephus Graecus Livius, ein Livius in griech. Sprache, Hieron. epist. 22, 35. Vgl. W. Teuffel Gesch. der röm. Literat.5 § 256 u. § 257. – Livia Drusilla, des Kaisers Augustus zweite Gemahlin, Suet. Aug. 29, 4 u.a. Ov. fast. 5, 157. – Livia Orestilla, Gemahlin des Kaisers Kaligula, Suet. Cal. 25, 1. – Adi. livisch, lex, Cic.: familia, Tac. – Dav. Līviānus, a, um, livianisch, modi, fabulae, des Livius Andronikus, Cic.: exercitus, des Konsuls M. Livius, Liv.: charta, nach der Livia benannt, Plin.
-
6 Patavium
Patavium, iī, n., Stadt in Venetien, an den Ufern des Flusses Medoakus (j. Bacchilione), eine der reichsten Städte des röm. Reiches, Geburtsort des Geschichtschreibers Livius, j. Padua, Liv. 10, 2, 9. Suet. Tib. 14, 3. – Dav.: A) Patavīnitās, ātis, f., die Art, wie man in Patavium redete, die Patavinität, Quint. 1, 5, 56 u. 8, 1, 3. – B) Patavīnus, a, um, patavinisch, municipium, Padua, Cic.: volumina, die Schriften des Livius, Sidon. poët.: Plur. subst., Patavīnī, ōrum, m., die Einwohner von Patavium, die Pataviner, Cic. u.a.
-
7 Livius
Līvius, a, um, Name einer röm. gens, aus der am bekanntesten C. od. M. Livius, mit dem Beinamen Salinator, den er erhielt, als er während seiner Zensur eine Salzsteuer einführte, Liv. 29, 37, 1 sqq. Cic. de or. 2, 273. – Livius Andronīcus, aus Tarent, Sklave des Livius Salinator, seit 240 v. Chr. Schauspieler u. Schauspieldichter (Tragiker u. Komiker), Cic. Brut. 72. Liv. 7, 2, 8; 27, 37, 7. Gell. 17, 21, 42; 18, 9, 5. Vgl. W. Teuffel Gesch. der röm. Literat.5 § 94. – T. Livius Patavinus (aus Padua), röm. Geschichtschreiber, geb. 59 v. Chr., gest. 17 n. Chr., Sen. nat. qu. 5, 18, 4. Quint. 10, 1, 39 u. 101. Suet. Claud. 41, 1. Tac. ann. 4, 31. Plin. ep. 2, 3, 8: illa Livii lactea ubertas, Quint. 10, 1, 32: T. Livius lacteo eloquentiae fonte manans, Hieron. epist. 53, 1: Plur., Livii, Männer wie Livius, Vopisc. Prob. 2, 7: appell., Iosephus Graecus Livius, ein Livius in griech. Sprache, Hieron. epist. 22, 35. Vgl. W. Teuffel Gesch. der röm. Literat.5 § 256 u. § 257. – Livia Drusilla, des Kaisers Augustus zweite Gemahlin, Suet. Aug. 29, 4 u.a. Ov. fast. 5, 157. – Livia Orestilla, Gemahlin des Kaisers Kaligula, Suet. Cal. 25, 1. – Adi. livisch, lex, Cic.: familia, Tac. – Dav. Līviānus, a, um, livianisch, modi, fabulae, des Livius Andronikus, Cic.: exercitus, des Konsuls M. Livius, Liv.: charta, nach der Livia benannt, Plin. -
8 Patavium
Patavium, iī, n., Stadt in Venetien, an den Ufern des Flusses Medoakus (j. Bacchilione), eine der reichsten Städte des röm. Reiches, Geburtsort des Geschichtschreibers Livius, j. Padua, Liv. 10, 2, 9. Suet. Tib. 14, 3. – Dav.: A) Patavīnitās, ātis, f., die Art, wie man in Patavium redete, die Patavinität, Quint. 1, 5, 56 u. 8, 1, 3. – B) Patavīnus, a, um, patavinisch, municipium, Padua, Cic.: volumina, die Schriften des Livius, Sidon. poët.: Plur. subst., Patavīnī, ōrum, m., die Einwohner von Patavium, die Pataviner, Cic. u.a.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Patavium
См. также в других словарях:
PATAVINUS Franciscus — vide Franciscus … Hofmann J. Lexicon universale
PATAVINUS Marisilius — vide Marsilius … Hofmann J. Lexicon universale
PETRUS Aponus Patavinus — cognomine Conciliator, Philosophus et Medicus, inter primos sui saeculi, Astrologus non ignobilis, a Pontificibus et Italiae Principibus maximi habitus. In illo ignorantiae saeculo, velut sidus, emicuit: Obiit A. C. 1316. antequam Inquisitioni… … Hofmann J. Lexicon universale
JOHANNES Bapt. Montanus Medicus Patavinus — auctor Consultationum Medicarum, aliorumqueve complurium Scriptorum, quorum indicem exhibet Ant. Teissiert Part. 1. Elog. a Car. V. Franc. 1. Gall. Regibus et Mag. Florentiae Duce Frustra expeticus, Obiit in agro Veronensi, solo natili, A. C.… … Hofmann J. Lexicon universale
MARCUS Ottus Patavinus — Philosophus, scripsit varia. Thomasin. in elog. Vir. Ill. Patavin … Hofmann J. Lexicon universale
MARSILIUS Patavinus — tempore Occami, acerrime vitia Cleri, cum Dante Aligerio Poeta, insectatus; Scripsit ad Ludovic. Bavarum Imperatorem Defensorem pacis, in quo Papam sub Imperatore esse solide defendit, hinc excommunicatus, saeculô 12 … Hofmann J. Lexicon universale
ROLANDINUS Patavinus — cognomine Grammaticus, floruit saeculô 13. Scripsit Historiam tyrannidis Eccelinorum libris, 12. Ab A. C. 1200. usque ad an. 1263. P. Gerardus edidit, saeculô praeterito Scardeonius, de Clar. Patavin. Voss. de Hist. Lat. l. 3. c. 8 … Hofmann J. Lexicon universale
Alpis Graia — L Alpis Graia est le nom de la voie romaine conduisant de Milan à Vienne par le col du Petit Saint Bernard. À partir d Aoste, l ancienne Augusta Prætoria Salassorum, une partie de la voie bifurque en direction du col du Grand Saint Bernard, en… … Wikipédia en Français
Histoire du clavecin — Sommaire 1 Origines : XIVe et XVe siècles 2 XVIe siècle 2.1 Italie 2.2 Allemagne … Wikipédia en Français
patavino — patavino, a (del lat. «Patavīnus», de «Patavĭum») adj. y n. Paduano. * * * patavino, na. (Del lat. Patavīnus; de Patavĭum, Padua). adj. Natural de Padua. U. t. c. s. || 2. Perteneciente o relativo a esta ciudad de Italia … Enciclopedia Universal
TOMASINUS Paulus — Patavinus, fil. Marci, Theologus Patavinus, Canonicus. et Ecclesiae S. Laurentii Rector, obiit A. C. 1576. aetat. 66. in usum Virginum D. Stephani scripsit vernaculô idiomate, De recta ipsarum vivendi ratione. Alius eiusd. nominis, fil. Iacobi,… … Hofmann J. Lexicon universale