Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

Pīnārius

  • 1 Pinarius

    Pīnārĭus, i, m., the name of a Roman sacerdotal family. The Pinarii and Potitii presided at the celebration of certain sacred rites in honor of Hercules, originally instituted by Evander and re-established by Romulus. The Pinarii having on one occasion arrived after the exta were consumed, it was ordained that, as long as the family remained, they should not partake of the exta, Liv. 1, 7, 12 sqq.; 9, 29, 9 sqq.; Macr. S. 1, 12, 28; Fest. p. 237 Müll. —Hence, Pīnārĭus, a, um, adj., of or belonging to the Pinarii, Pinarian:

    Pinaria domus,

    Verg. A. 8, 270:

    Pinaria gens,

    Aur. Vict. Orig. Gent. R. 8: Pinaria tribus, Fest. s. v. popilia, p. 233 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > Pinarius

  • 2 Pinarius

    Pīnārius, a, um
    Пинарий, римск. nomen (на родах Пинариев и Потитиев лежали обязанности жрецов Геркулеса у Ara maxima) L, V, Macr

    Латинско-русский словарь > Pinarius

  • 3 Pinarius

    Pīnārius, a, um, Name eines röm. Geschlechts, Pinaria gens, Aur. Vict. de orig. gent. Rom. 8, 2: domus, Verg. Aen. 8, 270. – Die Pinarii u. Potitii waren Priester eines schon von Euander eingesetzten, von Romulus wieder aufgenommenen Kultus des Herkules, Liv. 1, 7, 12 sqq.; 9, 29, 9 sqq. Verg. Aen. 8, 270. Aur. Vict. de orig. gent. Rom. 8, 1 sqq. Macr. sat. 1, 12, 28; 3, 6, 12 sqq. Fest. 237 (a), 21: bl. Potitii, Solin. 1, 10. Aur. Vict. de vir. ill. 34, 3: u. Sing., stultior es barbaro Poticio, Plaut. Bacch. 123 Ritschl (Goetz poticio, s. poticius).

    lateinisch-deutsches > Pinarius

  • 4 Pinarius

    Pīnārius, a, um, Name eines röm. Geschlechts, Pinaria gens, Aur. Vict. de orig. gent. Rom. 8, 2: domus, Verg. Aen. 8, 270. – Die Pinarii u. Potitii waren Priester eines schon von Euander eingesetzten, von Romulus wieder aufgenommenen Kultus des Herkules, Liv. 1, 7, 12 sqq.; 9, 29, 9 sqq. Verg. Aen. 8, 270. Aur. Vict. de orig. gent. Rom. 8, 1 sqq. Macr. sat. 1, 12, 28; 3, 6, 12 sqq. Fest. 237 (a), 21: bl. Potitii, Solin. 1, 10. Aur. Vict. de vir. ill. 34, 3: u. Sing., stultior es barbaro Poticio, Plaut. Bacch. 123 Ritschl (Goetz poticio, s. poticius).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Pinarius

  • 5 subscribo

    subscrībo, ĕre, scripsi, scriptum - tr. - [st1]1 [-] écrire dessous, inscrire en bas ou à la suite de, écrire à la fin.    - aliquid subscribere statuae, Cic.: mettre une inscription au bas d'une statue.    - litterae quarum exemplum subscripsi, Cic.: lettre dont je joins plus bas la copie.    - haec subscribe libello, Hor.: ajoute ce vers à ma satire.    - eā ratione quam deinceps subscripsimus, Col. 5: de la manière indiquée ci-dessous. [st1]2 [-] souscrire, contre-signer, ratifier; prendre fait et cause pour, approuver, adhérer à, s'associer à, souscrire à, appuyer, favoriser.    - subscribere de supplicio, Suet. signer un arrêt de mort.    - ne subscribite Caesaris irae, Ov.: ne vous associez pas à la colère de César.    - bellum subscribitur astris, Manil.: les astres conseillent la guerre.    - subscribere luxuriae, Cels.: favoriser la débauche.    - nec quicquam prius subscripsit quam quingenties sestertium ad peragendam Auream domum, Suet. Oth. 7: il ne ratifia rien avant d'avoir accordé par sa signature la somme de cinquante millions de sesterces pour l'achèvement de la Maison dorée.    - si voto fortuna subscripserit, Col.: si la fortune sourit à nos voeux. [st1]3 [-] signer une plainte judiciaire, attaquer en justice, s'associer à une accusation.    - subscripsit quod is pecuniam accepisset, Cic.: il l'accusa d'avoir reçu de l'argent.    - subscribere dicam alicui, Plaut.: intenter un procès à qqn.    - Gabinium de ambitu reum fecit, subscribende provigno, Cic.: il accusa Gabinius de brigue, soutenu par son beau-fils.    - neminem neque suo nomine neque subscribens accusavit, Nep.: il ne soutint aucune accusation contre qui que ce fût, ni pour son propre compte, ni pour le compte d'un autre.    - Agrippae subscripsit in Cassium, Vell.: il se joignit à Agrippa pour attaquer en justice Cassius. [st1]4 [-] marquer de la note censoriale, noter, flétrir (en parl. du censeur).    - subscribere aliquem auspicia ementitum, Cic.: signaler qqn comme coupable d'avoir simulé les auspices. [st1]5 [-] inscrire sur une liste, recueillir par écrire, noter par écrit, enregistrer.    - lege Hieronica numerus aratorum quotannis apud magistratus publice subscribitur, Cic. Verr. 2, 3: suivant la loi de Hiéron, le nombre des cultivateurs est chaque année consigné sur les registres publics devant les magistrats.    - cum suspiria nostra subscriberentur, Tac. Agr.: alors que nos soupirs étaient notés par écrit.    - Pinarium equitem cum subscribere quaedam animadvertisset, Suet.: comme il avait remarqué que le chevalier Pinarius prenait des notes.
    * * *
    subscrībo, ĕre, scripsi, scriptum - tr. - [st1]1 [-] écrire dessous, inscrire en bas ou à la suite de, écrire à la fin.    - aliquid subscribere statuae, Cic.: mettre une inscription au bas d'une statue.    - litterae quarum exemplum subscripsi, Cic.: lettre dont je joins plus bas la copie.    - haec subscribe libello, Hor.: ajoute ce vers à ma satire.    - eā ratione quam deinceps subscripsimus, Col. 5: de la manière indiquée ci-dessous. [st1]2 [-] souscrire, contre-signer, ratifier; prendre fait et cause pour, approuver, adhérer à, s'associer à, souscrire à, appuyer, favoriser.    - subscribere de supplicio, Suet. signer un arrêt de mort.    - ne subscribite Caesaris irae, Ov.: ne vous associez pas à la colère de César.    - bellum subscribitur astris, Manil.: les astres conseillent la guerre.    - subscribere luxuriae, Cels.: favoriser la débauche.    - nec quicquam prius subscripsit quam quingenties sestertium ad peragendam Auream domum, Suet. Oth. 7: il ne ratifia rien avant d'avoir accordé par sa signature la somme de cinquante millions de sesterces pour l'achèvement de la Maison dorée.    - si voto fortuna subscripserit, Col.: si la fortune sourit à nos voeux. [st1]3 [-] signer une plainte judiciaire, attaquer en justice, s'associer à une accusation.    - subscripsit quod is pecuniam accepisset, Cic.: il l'accusa d'avoir reçu de l'argent.    - subscribere dicam alicui, Plaut.: intenter un procès à qqn.    - Gabinium de ambitu reum fecit, subscribende provigno, Cic.: il accusa Gabinius de brigue, soutenu par son beau-fils.    - neminem neque suo nomine neque subscribens accusavit, Nep.: il ne soutint aucune accusation contre qui que ce fût, ni pour son propre compte, ni pour le compte d'un autre.    - Agrippae subscripsit in Cassium, Vell.: il se joignit à Agrippa pour attaquer en justice Cassius. [st1]4 [-] marquer de la note censoriale, noter, flétrir (en parl. du censeur).    - subscribere aliquem auspicia ementitum, Cic.: signaler qqn comme coupable d'avoir simulé les auspices. [st1]5 [-] inscrire sur une liste, recueillir par écrire, noter par écrit, enregistrer.    - lege Hieronica numerus aratorum quotannis apud magistratus publice subscribitur, Cic. Verr. 2, 3: suivant la loi de Hiéron, le nombre des cultivateurs est chaque année consigné sur les registres publics devant les magistrats.    - cum suspiria nostra subscriberentur, Tac. Agr.: alors que nos soupirs étaient notés par écrit.    - Pinarium equitem cum subscribere quaedam animadvertisset, Suet.: comme il avait remarqué que le chevalier Pinarius prenait des notes.
    * * *
        Subscribo, subscribis, pen. prod. subscripsi, subscriptum, subscribere. Suet. Escrire au dessoubs, Soubscrire, Signer de sa main.
    \
        Subscribere audita. Quintil. Mettre par escript ce qu'on a ouy.
    \
        Iudicium cum aliquo subscribere. Plin. iunior. Soubscrire à l'encontre d'aucun en quelque accusation.
    \
        Subscribere. Cic. Se joindre avec un accusateur.
    \
        Subscribere voluntati alicuius. Marcellus. Luy accorder ce qu'il demande.
    \
        Si voto fortuna subscripserit. Columel. Si fortune me favorise tant qu'elle me face ce que je souhaite.
    \
        Subscribere odiis alicuius. Liu. Ayder et favoriser à aucun à se venger de son ennemi.
    \
        Subscribere causam. Cicero. Adjouster la raison pourquoy on fait quelque chose.

    Dictionarium latinogallicum > subscribo

  • 6 Potitius

    Potītius, a, um
    Потитий, nomen древнеримск. жреческого рода, рано пресекшегося (см. Pinarius) L, V

    Латинско-русский словарь > Potitius

  • 7 Poticii

    Poticiī, iōrum, m. u. Poticius, s. Pīnārius.

    lateinisch-deutsches > Poticii

  • 8 Potitius

    Potītius, a, um, ein römischer Geschlechtsname, s. Pīnārius.

    lateinisch-deutsches > Potitius

  • 9 Poticii

    Poticiī, iōrum, m. u. Poticius, s. Pinarius.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Poticii

  • 10 Potitius

    Potītius, a, um, ein römischer Geschlechtsname, s. Pinarius.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Potitius

  • 11 Posca

    1.
    posca ( pusca, Veg. Vet. 2, 48), ae, f. [perh. poô, poto], an acidulous drink of vinegar and water, Plaut. Mil. 3, 2, 23; id. Truc. 2, 7, 48; Cels. 4, 5 fin.; Plin. 27, 4, 12, § 29; 28, 5, 14, § 56; Scrib. Comp. 46; Suet. Vit. 12; Spart. Hadr. 10; cf.: posca, oxukraton, posis, Gloss. Philox.
    2.
    Posca, ae, m., a Roman surname:

    M. Pinarius Posca,

    Liv. 40, 18.

    Lewis & Short latin dictionary > Posca

  • 12 posca

    1.
    posca ( pusca, Veg. Vet. 2, 48), ae, f. [perh. poô, poto], an acidulous drink of vinegar and water, Plaut. Mil. 3, 2, 23; id. Truc. 2, 7, 48; Cels. 4, 5 fin.; Plin. 27, 4, 12, § 29; 28, 5, 14, § 56; Scrib. Comp. 46; Suet. Vit. 12; Spart. Hadr. 10; cf.: posca, oxukraton, posis, Gloss. Philox.
    2.
    Posca, ae, m., a Roman surname:

    M. Pinarius Posca,

    Liv. 40, 18.

    Lewis & Short latin dictionary > posca

  • 13 Potitii

    I.
    Adj., Potitian:

    gens Potitia,

    Liv. 9, 29. —
    II.
    Subst.:

    Potitius auctor,

    Verg. A. 8, 269.— Pŏtītĭi, ōrum, m., priests of Hercules, v. Pinarius.

    Lewis & Short latin dictionary > Potitii

  • 14 Potitius

    I.
    Adj., Potitian:

    gens Potitia,

    Liv. 9, 29. —
    II.
    Subst.:

    Potitius auctor,

    Verg. A. 8, 269.— Pŏtītĭi, ōrum, m., priests of Hercules, v. Pinarius.

    Lewis & Short latin dictionary > Potitius

  • 15 pusca

    1.
    posca ( pusca, Veg. Vet. 2, 48), ae, f. [perh. poô, poto], an acidulous drink of vinegar and water, Plaut. Mil. 3, 2, 23; id. Truc. 2, 7, 48; Cels. 4, 5 fin.; Plin. 27, 4, 12, § 29; 28, 5, 14, § 56; Scrib. Comp. 46; Suet. Vit. 12; Spart. Hadr. 10; cf.: posca, oxukraton, posis, Gloss. Philox.
    2.
    Posca, ae, m., a Roman surname:

    M. Pinarius Posca,

    Liv. 40, 18.

    Lewis & Short latin dictionary > pusca

См. также в других словарях:

  • Pinarĭus — Pinarĭus, Name der Glieder eines altitalischen Geschlechtes, welchem mit den Potitii (s.d.) der Dienst des Hercules oblag, von denen die Familien Mamercinus, Natta, Rusca u. Rufinus vorkommen. Lucius P., war Präfect von Enna auf Sicilien während… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Pinarius — The gens Pinarius (for men) or Pinaria (for women) was one of the most ancient, distinguish Patrician families of Ancient Rome. This family can be traced before the time when Rome was founded. Various members of the gens served as priests and… …   Wikipedia

  • PINARIUS — I. PINARIUS et POTITIUS, Arcadiae duo senes, quibus, qualiter coli vellet, ostendit Hercules, scilicetut mane ae vesperi ei sacrificaretur. Perfectô itaque matutinô sacrificiô, cum circa Solis occasum essent sacra reperenda, Potitius prior… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PINARIUS Natta — in Iul. Motanum, ortus et occasus subinde inserentem, quum quidam illum audiendum negâsset: At ego, inquit, paratus sum iilum audire ab ortu usque ad occasum. Senec. ep. 122 …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PINARIUS Ruffus — vide Lucius. It. Publius …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PINARIUS Valens — Praefectus Praetorio, patruus Maximi Imperatoris fuit. Iul. Capitolin. in Maximo et Balbino, c. 5. Pueritiam omnem (Maximus) in domo patrui Pinarii fecit, quem statim ad Praefecturam Praetorii subvexit, ubi factus est Imperator. Ubi Palat. et… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Pinarius Clemens — Gnaeus Pinarius Cornelius Clemens war ein römischer Politiker und Senator des 1. Jahrhunderts n. Chr. Möglicherweise stammte Clemens aus Spanien. Während der Herrschaft Neros (54–68) wurde er in den Senat aufgenommen. Vor dem Jahr 74, wohl 72,… …   Deutsch Wikipedia

  • Pinarius Mamercinus — Pinarii Principales gentes romaines Gens Aemilia Gens Claudia Gens Cornelia Gens Fabia Gens Iulia Gens Iunia …   Wikipédia en Français

  • PINARIUS Posca (M.) — M. PINARIUS Posca Praetor, An. Urb. Cond. 572. Sardiniam tenuit, Corfos in Corsica domuit, 2. milibus eorum in acie caesis, quâ clade compulsi illi obsides dederunt, et cerae centum milia pondo. In Sardinia similiter, contra Iluenses, secunda… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PINARIUS Ruffus (P.) — P. PINARIUS Ruffus consul cum C. Iulio Tullo, an. Urb. Cond. 255 …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Lucius Pinarius Scarpus — Lucius Pinarius Scarpus[1] war ein römischer Feldherr des 1. Jahrhunderts v. Chr. und Neffe oder Großneffe von Gaius Iulius Caesar. Nach dessen Ermordung war er zunächst Anhänger des Triumvirn Marcus Antonius, ging aber später zu dessen Gegner… …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»