Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

Pĕlŏponnēsii

  • 1 Peloponnesii

    Pĕlŏponnēsus, i, f., = Peloponnêsos (the island of Pelops), the Peloponnesus, the southern part of Greece, so named from Pelops, who settled there, the modern Morea, Mel. 2, 3, 3; 4; 7; 8; 2, 7, 10; Plin. 4, 4, 5, § 9; Cic. Rep. 2, 4, 8; id. Tusc. 3, 22, 53; id. Fam. 7, 28, 1.—Prov.: nos juveni, ut rogas, suppeditabimus et Peloponnesum ipsam sustinebimus, i. e. will exert ourselves to the utmost, will try to make impossibilities possible (cf. the Greek proverb. Arkadian m aiteis, mega m aiteis), Cic. Att. 10, 12, 7; cf. id. ib. 10, 5, 2.—Hence,
    A.
    Pĕlŏponnensis, e, adj., Peloponnesian.Subst.: Pĕlŏponnensēs, ĭum, m., the Peloponnesians (post-class.), Just. 13, 5, 16 (Jeep. Peloponnensii); Curt. 4, 3, 16; 4, 13, 29.—
    B.
    Pĕlŏponnēsĭăcus, a, um, adj., Peloponnesian:

    litus,

    Mel. 2, 7, 16:

    ora,

    id. 2, 3, 8:

    gentes,

    id. 2, 3, 5:

    bellum,

    Cic. Rep. 3, 32, 44; id. Off. 1, 24, 84.—In plur.: Pĕlŏponnēsĭăci, ōrum, m., the Peloponnesians, Mel. 2, 3, 9.—
    C.
    Pĕlŏponnēsĭus, a, um, adj., Peloponnesian:

    civitates,

    Cic. Att. 6, 2, 3:

    bellum,

    Nep. Alcib. 3, 1;

    Thras. 1, 3: circa Peloponnesia tempora,

    about the time of the Peloponnesian war, Quint. 12, 10, 4.—Hence, Pĕlŏponnēsii, ōrum, m., the Peloponnesians, Varr. R. R. 2, 6, 2; Vell. 1, 2, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > Peloponnesii

  • 2 medius

    [st1]1 [-] mēdĭus fĭdĭus ou mēdĭusfĭdĭus ou mē dĭus fĭdĭus = me dius Fidius juvet: que le dieu Fidius me vienne en aide, que le dieu de la bonne foi (= Jupiter) m’assiste, par ma foi, sur ma foi. [st1]2 [-] mĕdĭus, a, um.: qui est au milieu, central, intermédiaire, neutre (en politique), ordinaire, modéré.    - in medio foro: au milieu du forum.    - medio sole, Phaedr.: en plein midi (quand le soleil est à mi-chemin).    - media aetas: l'âge mûr.    - Peloponnesii Megaram, mediam (+ dat.) Corintho Athenisque urbem, condidere, Vell. 1, 2, 4: les Péloponnésiens fondèrent Mégare, ville à mi-chemin entre Corinthe et Athènes.    - in medium venire (procedere): se montrer en public.    - rem in medium proferre, Cic. Fam. 15, 27, 6: publier une chose.    - media circiter nocte: vers le milieu de la nuit. [st1]3 [-] mĕdĭus, ĭi, m.: arbitre, médiateur.    - paci medium sese offert, Virg. En. 7, 536: il s'offre comme médiateur pour la paix.
    * * *
    [st1]1 [-] mēdĭus fĭdĭus ou mēdĭusfĭdĭus ou mē dĭus fĭdĭus = me dius Fidius juvet: que le dieu Fidius me vienne en aide, que le dieu de la bonne foi (= Jupiter) m’assiste, par ma foi, sur ma foi. [st1]2 [-] mĕdĭus, a, um.: qui est au milieu, central, intermédiaire, neutre (en politique), ordinaire, modéré.    - in medio foro: au milieu du forum.    - medio sole, Phaedr.: en plein midi (quand le soleil est à mi-chemin).    - media aetas: l'âge mûr.    - Peloponnesii Megaram, mediam (+ dat.) Corintho Athenisque urbem, condidere, Vell. 1, 2, 4: les Péloponnésiens fondèrent Mégare, ville à mi-chemin entre Corinthe et Athènes.    - in medium venire (procedere): se montrer en public.    - rem in medium proferre, Cic. Fam. 15, 27, 6: publier une chose.    - media circiter nocte: vers le milieu de la nuit. [st1]3 [-] mĕdĭus, ĭi, m.: arbitre, médiateur.    - paci medium sese offert, Virg. En. 7, 536: il s'offre comme médiateur pour la paix.
    * * *
        Medius, Adiectiuum, Qui est au milieu.
    \
        Complura sunt nec placida, nec fera, sed mediae inter vtrunque naturae. Plin. Entre deux, Participants de l'une et l'autre nature, Tenants de l'une et de l'autre.
    \
        Medio aestu. Virg. En plein jour que l'ardeur du soleil est.
    \
        Media mulieris aetas. Plaut. Fleur d'aage.
    \
        Qui mediam ducit vxorem domum. Plaut. De moyen aage.
    \
        Medius annus, Medius dies, Media nox. Plin. iunior. Columel. Caesar. Demi an, Le midi, La minuit.
    \
        Medium ingenium erat in Anco. Liu. Il tenoit de l'un et de l'autre.
    \
        In medio mundo terra sita est. Cic. Au milieu du monde.
    \
        Plus media parte. Ouid. Plus de la moitié.
    \
        In media potione exclamauit mulier. Cic. Ayant ja à demi beu.
    \
        Medio tempore. Sueton. Ce temps pendant.
    \
        Mediam locauit. Virgil. Au milieu.
    \
        Medium arripere. Liu. Par le milieu du corps.
    \
        Ego illam mediam diruptam velim. Plaut. Je vouldroye qu'elle fust crevee.
    \
        Medium responsum. Liu. Doubteux, Ambigu, Ambagieux, Captieux.
    \
        Medius et ambiguus sermo. Plin. iunior. Parolle à deux visages, ou à deux ententes.
    \
        Medium tenere. Plin. iunior. Tenir moyen.
    \
        E medio discedere. Sueton. S'aller cacher, Se partir d'un lieu et se cacher, Ne se monstrer plus.
    \
        Pellere e medio. Cic. Rejecter.
    \
        Ponere in medio. Cic. Mettre en avant, Produire, Mettre au devant.
    \
        Quaerere in medium. Virgil. Cercher sa vie en ce qui est commun à touts.
    \
        Recede de medio, per alium transigam. Cic. Va't'en d'ici, laisse moy faire.
    \
        Relinquere in medio. Cic. Laisser une chose en doubte, N'en rien arrester, En laisser penser à un chascun ce qu'il vouldra.
    \
        In medio esse, vel situm aut positum esse. Cic. Tabulae sunt in medio. Voila les registres, vous les povez touts veoir.
    \
        Dicendi ratio in medio posita est. Cic. Elle est commune et aisee à un chascun d'avoir.
    \
        Sed quod discrepat, in medio sit. Suet. Qu'on le laisse parmi les choses incongneues.
    \
        Sumere de medio. Cic. Prendre d'un lieu dont un chascun peult prendre, et non point de lieu caché.
    \
        Verba e medio sumpta. B. Parolles communes et bien aisees à entendre.
    \
        Venire in medium, et Procedere in medium. Cic. Venir en avant.
    \
        Vocare in medium. Cic. Mettre en avant.
    \
        Medio campi, medio montium, medio diei. Tacit. Au milieu, etc.

    Dictionarium latinogallicum > medius

  • 3 Peloponnesus

    Peloponnēsus u. -os, ī, f. (Πελοπόννησος), die Pelopsinsel, der Peloponnes, die südl. Halbinsel Griechenlands, j. Morea, Cic. de rep. 2, 8; ep. 7, 28, 1. Liv. 32, 21, 23: griech. Form -os, Varro r. r. 2, 5, 4. Mela 2, 3, 3 (2. § 38). – Dav.: A) Peloponnēnsis, e, peloponnensisch, bellum, Ampel. 15, 12. – Plur. subst., Peloponnēnsēs, ium, m., die Bewohner des Peloponnes, Curt. u.a. – B) Peloponnēsiacus, a, um (Πελοποννησιακός), peloponnesisch, bellum, Cic. u. Sen.: gentes, litus, Mela. – Plur. subst., Peloponnēsiacī, ōrum, m., die Peloponnesier, Mela 2, 3, 9 (2. § 52). – C) Peloponnēsius, a, um (Πελοποννήσιος), peloponnesisch, civitates, Cic.: bellum, Nep.: tempora, des peloponnesischen Krieges, Quint. – Plur. subst., Peloponnēsiī, ōrum, m., die Peloponnesier, Varro u.a.

    lateinisch-deutsches > Peloponnesus

  • 4 Peloponnesus

    Peloponnēsus u. -os, ī, f. (Πελοπόννησος), die Pelopsinsel, der Peloponnes, die südl. Halbinsel Griechenlands, j. Morea, Cic. de rep. 2, 8; ep. 7, 28, 1. Liv. 32, 21, 23: griech. Form -os, Varro r. r. 2, 5, 4. Mela 2, 3, 3 (2. § 38). – Dav.: A) Peloponnēnsis, e, peloponnensisch, bellum, Ampel. 15, 12. – Plur. subst., Peloponnēnsēs, ium, m., die Bewohner des Peloponnes, Curt. u.a. – B) Peloponnēsiacus, a, um (Πελοποννησιακός), peloponnesisch, bellum, Cic. u. Sen.: gentes, litus, Mela. – Plur. subst., Peloponnēsiacī, ōrum, m., die Peloponnesier, Mela 2, 3, 9 (2. § 52). – C) Peloponnēsius, a, um (Πελοποννήσιος), peloponnesisch, civitates, Cic.: bellum, Nep.: tempora, des peloponnesischen Krieges, Quint. – Plur. subst., Peloponnēsiī, ōrum, m., die Peloponnesier, Varro u.a.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Peloponnesus

  • 5 medius

    mĕdĭus, a, um, adj. [Sanscr. madhya, the same; Gr. mesos; Angl. - Sax. midd; Germ. Mitte; cf. dimidius, meridies (medi-), etc.], that is in the middle or midst, mid, middle (class.).
    I.
    Adj.
    A.
    Lit.:

    terra complexa medium mundi locum,

    Cic. Rep. 6, 18, 18; cf. id. ib. 6, 17, 17:

    medium mundi locum petere,

    id. Tusc. 5, 24, 69:

    versus aeque prima, et media, et extrema pars attenditur,

    id. de Or. 3, 50, 192:

    ultimum, proximum, medium tempus,

    id. Prov. Cons. 18, 43:

    in foro medio,

    in the midst of the forum, Plaut. Curc. 4, 1, 14; Cic. Q. Fr. 2, 3, 6; cf.:

    medio foro,

    in the open forum, Suet. Claud. 18 al.:

    in solio medius consedit,

    sat in the middle, Ov. F. 3, 359; Verg. A. 7, 169:

    considit scopulo medius,

    id. G. 4, 436:

    concilio medius sedebat,

    Ov. M. 10, 144:

    ignes,

    Verg. A. 12, 201:

    medio tempore,

    in the meantime, meanwhile, Suet. Caes. 76: vinum novum, vetus, medium, i. e. neither old nor new, Varr. ap. Gell. 13, 31, 14:

    cum plenus fluctu medius foret alveus,

    full to the middle, Juv. 12, 30.—With dat.:

    Peloponnesii Megaram, mediam Corintho Athenisque urbem, condidere,

    midway between Corinth and Athens, Vell. 1, 2, 4.—With abl.:

    si medius Polluce et Castore ponar,

    between, Ov. Am. 2, 16, 13.—With inter:

    cum inter bellum et pacem medium nihil sit,

    there is no medium, no middle course between, Cic. Phil. 8, 1, 4:

    inter quos numeros duo medii inveniuntur (sc. numeri),

    Mart. Cap. 7, § 737.—With gen.:

    locus medius regionum earum,

    half-way between, Caes. B. G. 4, 19:

    locus medius juguli summique lacerti,

    between, Ov. M. 6, 409; 5, 564:

    et medius juvenum ibat,

    id. F. 5, 67:

    medius silentūm,

    Stat. Th. 4, 683.—With ex:

    medius ex tribus,

    Sall. J. 11, 3:

    medium arripere aliquem,

    to seize one by the middle, around the body, Ter. Ad. 3, 2, 18:

    juvenem medium complectitur,

    Liv. 23, 9, 9:

    Alcides medium tenuit,

    held him fast by the middle, Luc. 4, 652:

    medium ostendere unguem,

    to point with the middle finger, Juv. 10, 53.—
    2.
    Transf., half (ante- and postclass.):

    hieme demunt cibum medium,

    half their food, Varr. R. R. 3, 7, 9:

    scrupulum croci,

    Pall. Jan. 18: aurum... Italicis totum, medium provincialibus reddidit, Capitol. Anton. Pius, 4 fin.
    B.
    Trop., of the middle, not very great or small, middling, medial, moderate.
    1.
    Of age:

    aetatis mediae vir,

    of middle age, Phaedr. 2, 2, 3.—
    2.
    Of plans, purposes, etc.:

    nihil medium, nec spem nec curam, sed immensa omnia volventes animo,

    Liv. 2, 49, 5:

    medium quiddam tenere,

    Plin. Ep. 4, 9, 9.—
    3.
    Of intellect:

    eloquentiā medius,

    middling, tolerable, Vell. 2, 29, 2:

    ingenium,

    moderate, Tac. H. 1, 49.—
    4.
    Undetermined, undecided:

    medios esse,

    i. e. neutral, Cic. Att. 10, 8, 4:

    medium se gerere,

    Liv. 2, 27:

    se dubium mediumque partibus praestitit,

    Vell. 2, 21, 1; cf.:

    responsum,

    indefinite, ambiguous, Liv. 39, 39: vocabula, that can be taken in a good or bad sense, ambiguous, Gell. 12, 9, 1. —
    5.
    Indifferent, not imperative: officium, a duty which is not distinctly enjoined by the moral law, but is sustained by preponderant reasoning:

    medium officium id esse dicunt (Graeci) quod cur factum sit, ratio probabilis reddi possit,

    Cic. Off. 1, 3, 8; cf.:

    ex quo intellegitur, officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis,

    id. Fin. 3, 17, 58; cf.

    sqq. and Madv. ad loc.: artes,

    which in themselves are neither good nor bad, indifferent, Quint. 2, 20, 1.—
    6.
    Intermediate:

    medium erat in Anco ingenium, et Numae et Romuli memor,

    of a middle kind, resembling each in some degree, Liv. 1, 32, 4:

    nihil habet ista res (actoris) medium, sed aut lacrimas meretur aut risum,

    Quint. 6, 1, 45:

    ille jam paene medius adfectus est ex amoribus et desideriis amicorum,

    Quint. 6, 2, 17.—Hence, as subst.: mĕdĭus, i, m., one who stands or comes between, a mediator:

    medium sese offert,

    as a mediator, Verg. A. 7, 536:

    pacator mediusque Syphax,

    Sil. 16, 222:

    pacis eras mediusque belli,

    arbiter, Hor. C. 2, 19, 28; cf.:

    nunc mediis subeant irrita verba deis,

    oaths in which the gods were called upon to be mediators, Ov. R. Am. 678.—
    7.
    Central, with ex or in:

    ex factione media consul,

    fully committed to it, Sall. H. 3, 61, 8;

    so (nearly = intimus), viros fortīs et magnanimos eosdem bonos et simplicīs... esse volumus: quae sunt ex media laude justititiae,

    these qualities are clearly among those which make uprightness praiseworthy, Cic. Off. 1, 19, 63:

    partitiones oratoriae, quae e media illa nostra Academia effloruerunt,

    id. Part. Or. 40, 139:

    ingressio e media philosophia repetita est,

    id. Or. 3, 11; id. Leg. 2, 21, 53:

    in medio maerore et dolore,

    id. Tusc. 4, 29, 63; id. Q. Fr. 2, 15, 1:

    in media dimicatione,

    the hottest of the fight, Suet. Aug. 10; cf.:

    in medio ardore certaminis,

    Curt. 8, 4, 27:

    in media solitudine,

    the most profound, Sen. Brev. Vit. 12, 2:

    in mediis divitiis,

    in abundant wealth, id. Vit. Beat. 26, 1:

    in medio robore virium,

    Liv. 28, 35, 6:

    in medio ardore belli,

    id. 24, 45, 4:

    in media reipublicae luce,

    the full blaze of public life, Quint. 1, 2, 18:

    media inter pocula,

    Juv. 8, 217.—Hence,
    II.
    Subst.: mĕdĭum, ii, n., the middle, midst.
    A.
    Lit.
    1.
    Of space (very rare in Cic.):

    in medio aedium sedens,

    Liv. 1, 57, 9:

    maris,

    id. 31, 45, 11; for which, without in, medio aedium eburneis sellis sedere, id. 5, 41, 2:

    medio viae ponere,

    id. 37, 13, 10:

    in agmine in primis modo, modo in postremis, saepe in medio adesse,

    Sall. J. 45, 2; for which, without in, medio sextam legionem constituit, Tac. A. 13, 38:

    medio montium porrigitur planities,

    id. ib. 1, 64:

    medio stans hostia ad aras,

    Verg. G. 3, 486:

    medio tutissimus ibis,

    Ov. M. 2, 137:

    in medium geminos immani pondere caestus Projecit,

    Verg. A. 5, 401:

    in medium sarcinas coniciunt,

    Liv. 10, 36, 1; 13:

    equitatus consulem in medium acceptum, armis protegens, in castra reduxit,

    id. 21, 46, 9.— Trop.:

    tamquam arbiter honorarius medium ferire voluisse,

    to cut through the middle, Cic. Fat. 17, 39:

    intacta invidiā media sunt, ad summa ferme tendit,

    Liv. 45, 35.—
    2.
    Of time:

    diei,

    Liv. 27, 48:

    medio temporis,

    in the meantime, meanwhile, Tac. A. 13, 28; cf.:

    nec longum in medio tempus, cum,

    the interval, Verg. A. 9, 395; Ov. M. 4, 167; Plin. Ep. 7, 27, 13.—
    B.
    Transf.
    1.
    The midst of all, the presence of all, the public, the community (class.):

    in medio omnibus palma est posita, qui artem tractant musicam,

    lies open to all, Ter. Phorm. prol. 16:

    tabulae sunt in medio,

    Cic. Verr. 2, 2, 42, § 104:

    rem totam in medio ponere,

    publicly, id. ib. 2, 1, 11, §

    29: ponam in medio sententias philosophorum,

    id. N. D. 1, 6, 13:

    dicendi ratio in medio posita,

    lies open to all, id. de Or. 1, 3, 12:

    rem in medium proferre,

    to publish, make known, id. Fam. 15, 27, 6: vocare in medium, before the public, before a public tribunal:

    rem in medium vocare coeperunt,

    id. Clu. 28, 77:

    in medio relinquere,

    to leave it to the public, leave it undecided, id. Cael. 20, 48; Sall. C. 19, 16: pellere e medio, to expel, reject, Enn. ap. Cic. Mur. 14, 30 (Ann. v. 272 Vahl.); Cic. Off. 3, 8, 37:

    cum jacentia verba sustulimus e medio,

    adopt words from the people, common words, id. de Or. 3, 45, 177; cf.: munda sed e medio consuetaque verba puellae Scribite, Ov. A. A. 3, 479: tollere de medio, to do away with, abolish:

    litteras,

    Cic. Verr. 2, 2, 71, § 176: tollere de medio, to put out of the way, cut off, destroy:

    hominem,

    id. Rosc. Am. 7, 20:

    de medio removere,

    to put out of sight, id. ib. 8, 23: e medio excedere or abire, to leave the world, to die:

    e medio excessit,

    she is dead, Ter. Phorm. 5, 7, 74:

    ea mortem obiit, e medio abiit,

    id. ib. 5, 8, 30:

    tollite lumen e medio,

    Juv. 9, 106: recedere de medio, to go away, retire, withdraw:

    cur te mihi offers? recede de medio,

    Cic. Rosc. Am. 38, 112:

    in medio esse,

    to be present, Ter. Ad. 3, 5, 32:

    in medium venire or procedere,

    to appear, come forward, show one's self in public, Cic. Verr. 2, 2, 71, § 175: in medium, before the public, for the public, for the community:

    communes utilitates in medium afferre,

    id. Off. 1, 7, 22:

    consulere in medium,

    to care for the public good, for the good of all, Verg. A. 11, 335;

    so opp. separantem suas res a publicis,

    Liv. 24, 22, 14 sq.; 26, 12, 7:

    quaerere,

    to make acquisitions for the use of all, Verg. G. 1, 127: cedere, to fall or devolve to the community, Tac. H. 4, 64:

    conferre laudem,

    i. e. so that all may have a share of it, Liv. 6, 6:

    dare,

    to communicate for the use of all, Ov. M. 15, 66:

    in medium conferre, in gaming,

    to put down, put in the pool, Suet. Aug. 71: in medio, for sub dio, in the open air:

    scorpios fugari posse, si aliqui ex eis urantur in medio,

    Pall. 1, 35, 12.—
    2.
    A half (ante-class. and post-Aug.):

    scillae medium conterunt cum aqua,

    Varr. R. R. 2, 7:

    scrobem ad medium completo,

    Col. Arb. 4, 5.—Hence,
    III.
    Adv.: mĕdĭē, in the middle, in a middling degree, moderately, tolerably (except once in Tac. only post-class.):

    qui noluerant medie,

    kept quiet, remained neutral, Tac. H. 1, 19:

    nec plane optimi, nec oppido deterrimi sunt, sed quasi medie morati,

    App. Dogm. Plat. 2, p. 22, 23; Eutr. 7, 13; Lact. 6, 15 fin.:

    ortus medie humilis,

    Aur. Vict. Caes. 20.—
    2.
    Indefinitely, Ambros. in Luc. 8, 17, 34.

    Lewis & Short latin dictionary > medius

  • 6 Peloponnenses

    Pĕlŏponnēsus, i, f., = Peloponnêsos (the island of Pelops), the Peloponnesus, the southern part of Greece, so named from Pelops, who settled there, the modern Morea, Mel. 2, 3, 3; 4; 7; 8; 2, 7, 10; Plin. 4, 4, 5, § 9; Cic. Rep. 2, 4, 8; id. Tusc. 3, 22, 53; id. Fam. 7, 28, 1.—Prov.: nos juveni, ut rogas, suppeditabimus et Peloponnesum ipsam sustinebimus, i. e. will exert ourselves to the utmost, will try to make impossibilities possible (cf. the Greek proverb. Arkadian m aiteis, mega m aiteis), Cic. Att. 10, 12, 7; cf. id. ib. 10, 5, 2.—Hence,
    A.
    Pĕlŏponnensis, e, adj., Peloponnesian.Subst.: Pĕlŏponnensēs, ĭum, m., the Peloponnesians (post-class.), Just. 13, 5, 16 (Jeep. Peloponnensii); Curt. 4, 3, 16; 4, 13, 29.—
    B.
    Pĕlŏponnēsĭăcus, a, um, adj., Peloponnesian:

    litus,

    Mel. 2, 7, 16:

    ora,

    id. 2, 3, 8:

    gentes,

    id. 2, 3, 5:

    bellum,

    Cic. Rep. 3, 32, 44; id. Off. 1, 24, 84.—In plur.: Pĕlŏponnēsĭăci, ōrum, m., the Peloponnesians, Mel. 2, 3, 9.—
    C.
    Pĕlŏponnēsĭus, a, um, adj., Peloponnesian:

    civitates,

    Cic. Att. 6, 2, 3:

    bellum,

    Nep. Alcib. 3, 1;

    Thras. 1, 3: circa Peloponnesia tempora,

    about the time of the Peloponnesian war, Quint. 12, 10, 4.—Hence, Pĕlŏponnēsii, ōrum, m., the Peloponnesians, Varr. R. R. 2, 6, 2; Vell. 1, 2, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > Peloponnenses

  • 7 Peloponnensis

    Pĕlŏponnēsus, i, f., = Peloponnêsos (the island of Pelops), the Peloponnesus, the southern part of Greece, so named from Pelops, who settled there, the modern Morea, Mel. 2, 3, 3; 4; 7; 8; 2, 7, 10; Plin. 4, 4, 5, § 9; Cic. Rep. 2, 4, 8; id. Tusc. 3, 22, 53; id. Fam. 7, 28, 1.—Prov.: nos juveni, ut rogas, suppeditabimus et Peloponnesum ipsam sustinebimus, i. e. will exert ourselves to the utmost, will try to make impossibilities possible (cf. the Greek proverb. Arkadian m aiteis, mega m aiteis), Cic. Att. 10, 12, 7; cf. id. ib. 10, 5, 2.—Hence,
    A.
    Pĕlŏponnensis, e, adj., Peloponnesian.Subst.: Pĕlŏponnensēs, ĭum, m., the Peloponnesians (post-class.), Just. 13, 5, 16 (Jeep. Peloponnensii); Curt. 4, 3, 16; 4, 13, 29.—
    B.
    Pĕlŏponnēsĭăcus, a, um, adj., Peloponnesian:

    litus,

    Mel. 2, 7, 16:

    ora,

    id. 2, 3, 8:

    gentes,

    id. 2, 3, 5:

    bellum,

    Cic. Rep. 3, 32, 44; id. Off. 1, 24, 84.—In plur.: Pĕlŏponnēsĭăci, ōrum, m., the Peloponnesians, Mel. 2, 3, 9.—
    C.
    Pĕlŏponnēsĭus, a, um, adj., Peloponnesian:

    civitates,

    Cic. Att. 6, 2, 3:

    bellum,

    Nep. Alcib. 3, 1;

    Thras. 1, 3: circa Peloponnesia tempora,

    about the time of the Peloponnesian war, Quint. 12, 10, 4.—Hence, Pĕlŏponnēsii, ōrum, m., the Peloponnesians, Varr. R. R. 2, 6, 2; Vell. 1, 2, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > Peloponnensis

  • 8 Peloponnesiaci

    Pĕlŏponnēsus, i, f., = Peloponnêsos (the island of Pelops), the Peloponnesus, the southern part of Greece, so named from Pelops, who settled there, the modern Morea, Mel. 2, 3, 3; 4; 7; 8; 2, 7, 10; Plin. 4, 4, 5, § 9; Cic. Rep. 2, 4, 8; id. Tusc. 3, 22, 53; id. Fam. 7, 28, 1.—Prov.: nos juveni, ut rogas, suppeditabimus et Peloponnesum ipsam sustinebimus, i. e. will exert ourselves to the utmost, will try to make impossibilities possible (cf. the Greek proverb. Arkadian m aiteis, mega m aiteis), Cic. Att. 10, 12, 7; cf. id. ib. 10, 5, 2.—Hence,
    A.
    Pĕlŏponnensis, e, adj., Peloponnesian.Subst.: Pĕlŏponnensēs, ĭum, m., the Peloponnesians (post-class.), Just. 13, 5, 16 (Jeep. Peloponnensii); Curt. 4, 3, 16; 4, 13, 29.—
    B.
    Pĕlŏponnēsĭăcus, a, um, adj., Peloponnesian:

    litus,

    Mel. 2, 7, 16:

    ora,

    id. 2, 3, 8:

    gentes,

    id. 2, 3, 5:

    bellum,

    Cic. Rep. 3, 32, 44; id. Off. 1, 24, 84.—In plur.: Pĕlŏponnēsĭăci, ōrum, m., the Peloponnesians, Mel. 2, 3, 9.—
    C.
    Pĕlŏponnēsĭus, a, um, adj., Peloponnesian:

    civitates,

    Cic. Att. 6, 2, 3:

    bellum,

    Nep. Alcib. 3, 1;

    Thras. 1, 3: circa Peloponnesia tempora,

    about the time of the Peloponnesian war, Quint. 12, 10, 4.—Hence, Pĕlŏponnēsii, ōrum, m., the Peloponnesians, Varr. R. R. 2, 6, 2; Vell. 1, 2, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > Peloponnesiaci

  • 9 Peloponnesiacus

    Pĕlŏponnēsus, i, f., = Peloponnêsos (the island of Pelops), the Peloponnesus, the southern part of Greece, so named from Pelops, who settled there, the modern Morea, Mel. 2, 3, 3; 4; 7; 8; 2, 7, 10; Plin. 4, 4, 5, § 9; Cic. Rep. 2, 4, 8; id. Tusc. 3, 22, 53; id. Fam. 7, 28, 1.—Prov.: nos juveni, ut rogas, suppeditabimus et Peloponnesum ipsam sustinebimus, i. e. will exert ourselves to the utmost, will try to make impossibilities possible (cf. the Greek proverb. Arkadian m aiteis, mega m aiteis), Cic. Att. 10, 12, 7; cf. id. ib. 10, 5, 2.—Hence,
    A.
    Pĕlŏponnensis, e, adj., Peloponnesian.Subst.: Pĕlŏponnensēs, ĭum, m., the Peloponnesians (post-class.), Just. 13, 5, 16 (Jeep. Peloponnensii); Curt. 4, 3, 16; 4, 13, 29.—
    B.
    Pĕlŏponnēsĭăcus, a, um, adj., Peloponnesian:

    litus,

    Mel. 2, 7, 16:

    ora,

    id. 2, 3, 8:

    gentes,

    id. 2, 3, 5:

    bellum,

    Cic. Rep. 3, 32, 44; id. Off. 1, 24, 84.—In plur.: Pĕlŏponnēsĭăci, ōrum, m., the Peloponnesians, Mel. 2, 3, 9.—
    C.
    Pĕlŏponnēsĭus, a, um, adj., Peloponnesian:

    civitates,

    Cic. Att. 6, 2, 3:

    bellum,

    Nep. Alcib. 3, 1;

    Thras. 1, 3: circa Peloponnesia tempora,

    about the time of the Peloponnesian war, Quint. 12, 10, 4.—Hence, Pĕlŏponnēsii, ōrum, m., the Peloponnesians, Varr. R. R. 2, 6, 2; Vell. 1, 2, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > Peloponnesiacus

  • 10 Peloponnesius

    Pĕlŏponnēsus, i, f., = Peloponnêsos (the island of Pelops), the Peloponnesus, the southern part of Greece, so named from Pelops, who settled there, the modern Morea, Mel. 2, 3, 3; 4; 7; 8; 2, 7, 10; Plin. 4, 4, 5, § 9; Cic. Rep. 2, 4, 8; id. Tusc. 3, 22, 53; id. Fam. 7, 28, 1.—Prov.: nos juveni, ut rogas, suppeditabimus et Peloponnesum ipsam sustinebimus, i. e. will exert ourselves to the utmost, will try to make impossibilities possible (cf. the Greek proverb. Arkadian m aiteis, mega m aiteis), Cic. Att. 10, 12, 7; cf. id. ib. 10, 5, 2.—Hence,
    A.
    Pĕlŏponnensis, e, adj., Peloponnesian.Subst.: Pĕlŏponnensēs, ĭum, m., the Peloponnesians (post-class.), Just. 13, 5, 16 (Jeep. Peloponnensii); Curt. 4, 3, 16; 4, 13, 29.—
    B.
    Pĕlŏponnēsĭăcus, a, um, adj., Peloponnesian:

    litus,

    Mel. 2, 7, 16:

    ora,

    id. 2, 3, 8:

    gentes,

    id. 2, 3, 5:

    bellum,

    Cic. Rep. 3, 32, 44; id. Off. 1, 24, 84.—In plur.: Pĕlŏponnēsĭăci, ōrum, m., the Peloponnesians, Mel. 2, 3, 9.—
    C.
    Pĕlŏponnēsĭus, a, um, adj., Peloponnesian:

    civitates,

    Cic. Att. 6, 2, 3:

    bellum,

    Nep. Alcib. 3, 1;

    Thras. 1, 3: circa Peloponnesia tempora,

    about the time of the Peloponnesian war, Quint. 12, 10, 4.—Hence, Pĕlŏponnēsii, ōrum, m., the Peloponnesians, Varr. R. R. 2, 6, 2; Vell. 1, 2, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > Peloponnesius

  • 11 Peloponnesus

    Pĕlŏponnēsus, i, f., = Peloponnêsos (the island of Pelops), the Peloponnesus, the southern part of Greece, so named from Pelops, who settled there, the modern Morea, Mel. 2, 3, 3; 4; 7; 8; 2, 7, 10; Plin. 4, 4, 5, § 9; Cic. Rep. 2, 4, 8; id. Tusc. 3, 22, 53; id. Fam. 7, 28, 1.—Prov.: nos juveni, ut rogas, suppeditabimus et Peloponnesum ipsam sustinebimus, i. e. will exert ourselves to the utmost, will try to make impossibilities possible (cf. the Greek proverb. Arkadian m aiteis, mega m aiteis), Cic. Att. 10, 12, 7; cf. id. ib. 10, 5, 2.—Hence,
    A.
    Pĕlŏponnensis, e, adj., Peloponnesian.Subst.: Pĕlŏponnensēs, ĭum, m., the Peloponnesians (post-class.), Just. 13, 5, 16 (Jeep. Peloponnensii); Curt. 4, 3, 16; 4, 13, 29.—
    B.
    Pĕlŏponnēsĭăcus, a, um, adj., Peloponnesian:

    litus,

    Mel. 2, 7, 16:

    ora,

    id. 2, 3, 8:

    gentes,

    id. 2, 3, 5:

    bellum,

    Cic. Rep. 3, 32, 44; id. Off. 1, 24, 84.—In plur.: Pĕlŏponnēsĭăci, ōrum, m., the Peloponnesians, Mel. 2, 3, 9.—
    C.
    Pĕlŏponnēsĭus, a, um, adj., Peloponnesian:

    civitates,

    Cic. Att. 6, 2, 3:

    bellum,

    Nep. Alcib. 3, 1;

    Thras. 1, 3: circa Peloponnesia tempora,

    about the time of the Peloponnesian war, Quint. 12, 10, 4.—Hence, Pĕlŏponnēsii, ōrum, m., the Peloponnesians, Varr. R. R. 2, 6, 2; Vell. 1, 2, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > Peloponnesus

См. также в других словарях:

  • APHIDAS — Centaurus Ἀφείδας Graece. Item XIV. et ultimus ex Erecthei familia Athenarum Rex. Vide Meursium de regno Attico l. 3. c. 9. Praefuit annum 1. post Oxyntem; et Thymoeti locum fecit, quem vide. Sub hoc Aphidante, Atheniensibus hoc Dodonaei Iovis… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • BANAUSI — servorum genus, manuum operâ utentium. Cael. Rhodigin. l. 25. c. 18. Est autem Βάναυσος proprie fornicarius, h. e. qui circa fornaces, et caminos exercetur. Hesychius. Βκναυσία, πᾶσατέχνη διὰ πυρὸς, κυρίως δὲ κ῾ περὶ τὰς καμίνους. Καὶ πᾶς… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CODRAUS XVII — et ultimus Rex Atheniensium fuit, Melanthi filius; qui cum Heraclidae, instigantibus maxime Corinthiis et Messeniis, gravi bellô Atticos premerent, respondissetque Pythia, Quorum Dux ab hoste esset occisus eos Futuros superiores, depositâ veste… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • DIAGORAS — I. DIAGORAS Philosophus Atheniensis, Teleclyti fil. Genus melius, qui Atheos cognominatus est, i. e. negans Deos; poeta melicus post Pindarum, et Bacchylidem, quem Democritus, ob physiognomiam, cum servus esset, emit 1000. drachmis, ut… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • IONES — olim plerique, imo omnes Graeci. Aristopanis acarnan. Scheliast. πάντας τοὺς Ε῞λληνας Ι᾿άονας οἱ βάρβαροι ἐκάλουν, omnes Graecos barbari lonas appellabant. Usus tamen sic voluit, ut illi potissimum Hebraeis dicerentur IIvan vel Iones, quie… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ISTHMUS — tractusest terrae angustus, per quem ex lata terrae parte in aliam talem venitur: Hic multiplex. 1. Peloponnesi, qui et Corinthiacus, quo Peloponnesus reliquae Graeciae connectitur, 40. stad. inter sinum Corinth. ad Occas. et Saronicum ad Ort.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • LIGO — Graece Σκαπάνη, instrumentum rusticum, quod in pompa Panathaenaica, peplum, praeter Athenienses omnis ordinis, omnis aetatis, prosequuti inquilini, ferre solebant, sicut filiae eorum hydrias et umbellas, ex L. Τοὺς μετοίκους εν ταῖς πομπαῖς,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • TESTUDO — I. TESTUDO Hebr. gal, a testae forma, quae fere est orbicularis, Graece χελώνη. Arab. sulachaphia, quasi cortice vel putamine latens; et in specie mas, gailam, a libidine. Terrestris enim testudo, ζῶον λαγνίςατον ἀλλ᾿ ὅγε ἀῤῥην ὁμιλεῖ δὲ ἡθήλεια… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»