Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

Odrysĭus

  • 1 Odrysius

    Odrysae, ārum, m., = Odrusai, a people of Thrace, on the Hebrus, now Rumili, Liv. 39, 53; Plin. 4, 11, 18, § 40.—Written Odrŭsae, Tac. A. 3, 38.—Hence,
    II.
    Odrysĭus, a, um, adj., Odrysian, poet. for Thracian:

    rex,

    Ov. M. 6, 490:

    tyrannus,

    i. e. Tereus, id. R. Am. 459:

    dux,

    i. e. Rhesus, id. A. A. 2, 130:

    domus,

    i. e. of Tereus, king of Thrace, Sen. Thyest. 273:

    carmen,

    of Orpheus, Val. Fl. 5, 440.— Subst.: Odrysĭus, ii, m., the Odrysian, Thracian, i. e. Orpheus, Val. Fl. 5, 100.—In plur.: Odrysii, ōrum, m., Odrysians, Thracians, Ov. P. 1, 8, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > Odrysius

  • 2 Odrysius

    a, um [Odrysae\]
    одрисийский, поэт. фракийский ( tellus Sil)

    Латинско-русский словарь > Odrysius

  • 3 aestuo

    aestŭo, āre, āvi, ātum - intr. - [st1]1 [-] brûler, être brûlant, être échauffé, avoir chaud.    - aestuat aer, Prop.: l'air est brûlant.    - dum scribilitae aestuant, Plaut.: pendant que les tourtes sont chaudes. [st1]2 [-] au fig. brûler (d'amour, de jalousie...); se passionner.    - desiderio alicujus aestuare, Cic. Fam. 7: brûler d'impatience de revoir qqn.    - aestuare invidiā, Sall. C. 23: brûler de jalousie.    - rex Odrysius in illa aestuat, Ov. M. 6: le roi Odrysius brûle d'amour pour elle.    - minari aestuat, Claud.: il brûle d'aller porter la menace. [st1]3 [-] bouillonner, être agité, fermenter.    - aestuantia vina, Pall.: vins qui fermentent.    - gurges aestuat, Virg.: le gouffre bouillonne. [st1]4 [-] au fig. être agité, se tourmenter, s'inquiéter, être inquiet; flotter, hésiter, être irrésolu, être incertain.    - aestuat dubitatione, Cic.: il flottait incertain.    - aestuatum est... quisnam modis... Arn.: on se demanda comment...
    * * *
    aestŭo, āre, āvi, ātum - intr. - [st1]1 [-] brûler, être brûlant, être échauffé, avoir chaud.    - aestuat aer, Prop.: l'air est brûlant.    - dum scribilitae aestuant, Plaut.: pendant que les tourtes sont chaudes. [st1]2 [-] au fig. brûler (d'amour, de jalousie...); se passionner.    - desiderio alicujus aestuare, Cic. Fam. 7: brûler d'impatience de revoir qqn.    - aestuare invidiā, Sall. C. 23: brûler de jalousie.    - rex Odrysius in illa aestuat, Ov. M. 6: le roi Odrysius brûle d'amour pour elle.    - minari aestuat, Claud.: il brûle d'aller porter la menace. [st1]3 [-] bouillonner, être agité, fermenter.    - aestuantia vina, Pall.: vins qui fermentent.    - gurges aestuat, Virg.: le gouffre bouillonne. [st1]4 [-] au fig. être agité, se tourmenter, s'inquiéter, être inquiet; flotter, hésiter, être irrésolu, être incertain.    - aestuat dubitatione, Cic.: il flottait incertain.    - aestuatum est... quisnam modis... Arn.: on se demanda comment...
    * * *
        AEstuo, aestuas, aestuare, AEstu feruere. Iuuenal. Cic. Avoir grand chauld, et comme estouffer de chauld.
    \
        AEstuare. Virg. Rendre ou jecter une vapeur ou fumee chaulde.
    \
        AEstuare desyderio. Cic. Ardoir, ou Brusler de desir.
    \
        Dies aestuat. Lucan. Le jour est fort chauld.
    \
        Mare aestuat, Id est agitatur. Curtius. La mer est esmeue.
    \
        Ventus aestuat in eum locum. Sueton. Le vent s'engouffre et s'entonne en ce lieu là.
    \
        AEstuare. Cic. Estre en angoisse et fort perturbé.
    \
        AEstuat in aurum. Claud. Il brusle apres l'or, Il ard d'avarice.
    \
        Lenius aestuare. Ouid. Aimer moins ardemment.
    \
        AEstuat dubitatione. Cic. Il est en si grand doubte et perplexité, qu'il ne scait qu'il doibt faire, Il est en transè.
    \
        AEstuare inuidia. Sallust. Estre fort hay.

    Dictionarium latinogallicum > aestuo

  • 4 Odrysae

    Odrysae (Odrusae), ārum, m. (Ὀδρύσαι), eine große Völkerschaft in Thrazien am Flusse Hebros, die ein eigenes Reich bildete, im heutigen Rumili, Liv. 39, 53, 12. Curt. 10, 1 (6), 45: Form -usae b. Tac. ann. 3, 38. – Dav. Odrysius, a, um, odrysisch, poet. = thrazisch, Ov.: tellus, Trazien (ἡ γη Ὀδρυσίς, Anth.), Sil. – subst., Odrysius, iī, m., der Odrysier, Thrazier = Orpheus, Val. Flacc.: Plur., Odrysiī, ōrum, m., die Odrysier, Thrazier, Ov.

    lateinisch-deutsches > Odrysae

  • 5 Odrysae

    Odrysae (Odrusae), ārum, m. (Ὀδρύσαι), eine große Völkerschaft in Thrazien am Flusse Hebros, die ein eigenes Reich bildete, im heutigen Rumili, Liv. 39, 53, 12. Curt. 10, 1 (6), 45: Form -usae b. Tac. ann. 3, 38. – Dav. Odrysius, a, um, odrysisch, poet. = thrazisch, Ov.: tellus, Trazien (ἡ γη Ὀδρυσίς, Anth.), Sil. – subst., Odrysius, iī, m., der Odrysier, Thrazier = Orpheus, Val. Flacc.: Plur., Odrysiī, ōrum, m., die Odrysier, Thrazier, Ov.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Odrysae

  • 6 Odrusae

    Odrysae, ārum, m., = Odrusai, a people of Thrace, on the Hebrus, now Rumili, Liv. 39, 53; Plin. 4, 11, 18, § 40.—Written Odrŭsae, Tac. A. 3, 38.—Hence,
    II.
    Odrysĭus, a, um, adj., Odrysian, poet. for Thracian:

    rex,

    Ov. M. 6, 490:

    tyrannus,

    i. e. Tereus, id. R. Am. 459:

    dux,

    i. e. Rhesus, id. A. A. 2, 130:

    domus,

    i. e. of Tereus, king of Thrace, Sen. Thyest. 273:

    carmen,

    of Orpheus, Val. Fl. 5, 440.— Subst.: Odrysĭus, ii, m., the Odrysian, Thracian, i. e. Orpheus, Val. Fl. 5, 100.—In plur.: Odrysii, ōrum, m., Odrysians, Thracians, Ov. P. 1, 8, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > Odrusae

  • 7 Odrysae

    Odrysae, ārum, m., = Odrusai, a people of Thrace, on the Hebrus, now Rumili, Liv. 39, 53; Plin. 4, 11, 18, § 40.—Written Odrŭsae, Tac. A. 3, 38.—Hence,
    II.
    Odrysĭus, a, um, adj., Odrysian, poet. for Thracian:

    rex,

    Ov. M. 6, 490:

    tyrannus,

    i. e. Tereus, id. R. Am. 459:

    dux,

    i. e. Rhesus, id. A. A. 2, 130:

    domus,

    i. e. of Tereus, king of Thrace, Sen. Thyest. 273:

    carmen,

    of Orpheus, Val. Fl. 5, 440.— Subst.: Odrysĭus, ii, m., the Odrysian, Thracian, i. e. Orpheus, Val. Fl. 5, 100.—In plur.: Odrysii, ōrum, m., Odrysians, Thracians, Ov. P. 1, 8, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > Odrysae

  • 8 Odrysii

    Odrysae, ārum, m., = Odrusai, a people of Thrace, on the Hebrus, now Rumili, Liv. 39, 53; Plin. 4, 11, 18, § 40.—Written Odrŭsae, Tac. A. 3, 38.—Hence,
    II.
    Odrysĭus, a, um, adj., Odrysian, poet. for Thracian:

    rex,

    Ov. M. 6, 490:

    tyrannus,

    i. e. Tereus, id. R. Am. 459:

    dux,

    i. e. Rhesus, id. A. A. 2, 130:

    domus,

    i. e. of Tereus, king of Thrace, Sen. Thyest. 273:

    carmen,

    of Orpheus, Val. Fl. 5, 440.— Subst.: Odrysĭus, ii, m., the Odrysian, Thracian, i. e. Orpheus, Val. Fl. 5, 100.—In plur.: Odrysii, ōrum, m., Odrysians, Thracians, Ov. P. 1, 8, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > Odrysii

  • 9 adsuesco

    as-sŭesco ( ads-, B. and K., Rib., Halm, Weissenb.; ads- and ass-, Merk.), ēvi, ētum, 3 (adsuëtus, four syll., Phaedr. 3, prol. 14), v. a., to use or accustom one to something, to habituate; or, more freq., v. n., to accustom one's self to, to be wont, to be accustomed to.
    I.
    In gen.; constr. usu. with abl. or inf.; after the Aug. per. also with ad, in with acc., or dat.
    (α).
    With abl. (a constr. unjustly censured by Wunder, Rhein. Mus. 1829, II. p. 288 sq. The idea of the ad, which would require the acc. or dat. case, is not, as at a later period, prominent in the word, but that of suesco; accordingly, pr., to adopt some custom, to addict or apply one's self to a custom or habit, to become accustomed to something; so that the abl. of specification, as in amore affici, pedibus laborare, etc., only designates more specifically the object which is the subject of that custom; cf. Gron. and Drak. ad Liv. 31, 35, 3; Kritz. ad Sall. C. 2, 9; Rudd. II. p. 137 sq.; Ramsh. p. 427;

    v. also assuefacio): homines labore adsiduo et cotidiano adsueti,

    Cic. de Or. 3, 15, 58; so,

    vicinitas non infuscata malevolentiā, non adsueta mendaciis,

    id. Planc. 9, 22:

    gens adsueta multo Venatu nemorum,

    Verg. A. 7, 746:

    Odrysius praedae assuetus amore,

    Ov. M. 13, 554:

    genus pugnae, quo adsuērant,

    Liv. 31, 35 Gron.:

    adsuetae sanguine et praedā aves,

    Flor. 1, 1, 7; 4, 12, 17:

    adsuetus imperio et inmoderatā licentiā militari,

    Just. 31, 1, 8:

    gentes alterius imperio ac nomine adsuetas,

    Curt. 6, 3, 8; Front. Princ. Hist. Fragm. 2, p. 341.—
    (β).
    With inf.:

    fremitum voce vincere,

    Cic. Fin. 5, 2, 5:

    votis jam nunc adsuesce vocari,

    Verg. G. 1, 42:

    adsueti muros defendere,

    id. A. 9, 511:

    Candida de nigris et de candentibus atra Qui facere adsuērat,

    Ov. M. 11, 315; 10, 533; id. Tr. 2, 504; id. M. 8, 335:

    adsuetus graecari,

    Hor. S. 2, 2, 11:

    auditor adsuevit jam exigere laetitiam,

    Tac. Or. 20; 34; id. H. 4, 34; Vell. 2, 33:

    (polypus) adsuetus exire e mari in lacus,

    Plin. 9, 30, 48, § 92:

    reliquas (legiones) in hiberna dimittere assuerat,

    Suet. Aug. 49.—
    (γ).
    With ad or in with acc.:

    uri adsuescere ad homines ne parvuli quidem possunt,

    Caes. B. G. 6, 28; Sall. H. Fragm. ap. Prisc. p. 707 P.:

    manus adsuetae ad sceptra,

    Sen. Troad. 152:

    jam inde a puero in omnia familiaria jura adsuetus,

    Liv. 24, 5; Flor. 4, 12, 43.—
    (δ).
    With dat.:

    mensae adsuetus erili,

    Verg. A. 7, 490:

    Adsuescent Latio Partha tropaea Jovi,

    Prop. 4, 3, 6:

    caritas ipsius soli, cui longo tempore adsuescitur,

    to which one is accustomed, Liv. 2, 1:

    ex more, cui adsuerunt,

    Quint. 4, 2, 29:

    ut quieti et otio per voluptates adsuescerent,

    Tac. Agr. 21:

    adsuetus expeditionibus miles,

    id. ib. 16:

    adsueti juventae Neronis,

    id. H. 1, 7:

    quo celerius (libri senatorum) rei publicae assuescerent,

    Suet. Aug. 38:

    Jurationi non adsuescat os tuum,

    Vulg. Eccli. 23, 9.—Acc. to a rare constr.,
    (ε).
    With acc. rei in the Gr. manner, eithismai ti:

    ne pueri, ne tanta animis adsuescite bella (for bellis),

    accustom not your minds to such great wars, Verg. A. 6, 833:

    Galli juxta invia ac devia adsueti,

    Liv. 21, 33:

    frigora atque inediam caelo solove adsuerunt,

    Tac. G. 4 Baumst.—
    (ζ).
    With gen.:

    Romanis Gallici tumultūs adsuetis,

    Liv. 38, 17.—
    II.
    Esp.:

    alicui, in mal. part.,

    Curt. 6, 5.— Hence, assŭētus ( ads-), a, um, P. a., accustomed, customary, usual:

    Tempus et adsuetā ponere in arte juvat,

    Ov. P. 1, 5, 36:

    otium des corpori, adsueta vicis,

    Phaedr. 3, prol. 14:

    adsuetos potare fontes,

    Plin. 8, 43, 68, § 169:

    adsuetam sibi causam suscipit,

    Vell. 2, 120.—Hence with a comp. and abl.:

    longius adsueto lumina nostra vident,

    Ov. H. 6, 72:

    adsueto propior,

    Stat. Th. 12, 306.

    Lewis & Short latin dictionary > adsuesco

  • 10 adsuetus

    as-sŭesco ( ads-, B. and K., Rib., Halm, Weissenb.; ads- and ass-, Merk.), ēvi, ētum, 3 (adsuëtus, four syll., Phaedr. 3, prol. 14), v. a., to use or accustom one to something, to habituate; or, more freq., v. n., to accustom one's self to, to be wont, to be accustomed to.
    I.
    In gen.; constr. usu. with abl. or inf.; after the Aug. per. also with ad, in with acc., or dat.
    (α).
    With abl. (a constr. unjustly censured by Wunder, Rhein. Mus. 1829, II. p. 288 sq. The idea of the ad, which would require the acc. or dat. case, is not, as at a later period, prominent in the word, but that of suesco; accordingly, pr., to adopt some custom, to addict or apply one's self to a custom or habit, to become accustomed to something; so that the abl. of specification, as in amore affici, pedibus laborare, etc., only designates more specifically the object which is the subject of that custom; cf. Gron. and Drak. ad Liv. 31, 35, 3; Kritz. ad Sall. C. 2, 9; Rudd. II. p. 137 sq.; Ramsh. p. 427;

    v. also assuefacio): homines labore adsiduo et cotidiano adsueti,

    Cic. de Or. 3, 15, 58; so,

    vicinitas non infuscata malevolentiā, non adsueta mendaciis,

    id. Planc. 9, 22:

    gens adsueta multo Venatu nemorum,

    Verg. A. 7, 746:

    Odrysius praedae assuetus amore,

    Ov. M. 13, 554:

    genus pugnae, quo adsuērant,

    Liv. 31, 35 Gron.:

    adsuetae sanguine et praedā aves,

    Flor. 1, 1, 7; 4, 12, 17:

    adsuetus imperio et inmoderatā licentiā militari,

    Just. 31, 1, 8:

    gentes alterius imperio ac nomine adsuetas,

    Curt. 6, 3, 8; Front. Princ. Hist. Fragm. 2, p. 341.—
    (β).
    With inf.:

    fremitum voce vincere,

    Cic. Fin. 5, 2, 5:

    votis jam nunc adsuesce vocari,

    Verg. G. 1, 42:

    adsueti muros defendere,

    id. A. 9, 511:

    Candida de nigris et de candentibus atra Qui facere adsuērat,

    Ov. M. 11, 315; 10, 533; id. Tr. 2, 504; id. M. 8, 335:

    adsuetus graecari,

    Hor. S. 2, 2, 11:

    auditor adsuevit jam exigere laetitiam,

    Tac. Or. 20; 34; id. H. 4, 34; Vell. 2, 33:

    (polypus) adsuetus exire e mari in lacus,

    Plin. 9, 30, 48, § 92:

    reliquas (legiones) in hiberna dimittere assuerat,

    Suet. Aug. 49.—
    (γ).
    With ad or in with acc.:

    uri adsuescere ad homines ne parvuli quidem possunt,

    Caes. B. G. 6, 28; Sall. H. Fragm. ap. Prisc. p. 707 P.:

    manus adsuetae ad sceptra,

    Sen. Troad. 152:

    jam inde a puero in omnia familiaria jura adsuetus,

    Liv. 24, 5; Flor. 4, 12, 43.—
    (δ).
    With dat.:

    mensae adsuetus erili,

    Verg. A. 7, 490:

    Adsuescent Latio Partha tropaea Jovi,

    Prop. 4, 3, 6:

    caritas ipsius soli, cui longo tempore adsuescitur,

    to which one is accustomed, Liv. 2, 1:

    ex more, cui adsuerunt,

    Quint. 4, 2, 29:

    ut quieti et otio per voluptates adsuescerent,

    Tac. Agr. 21:

    adsuetus expeditionibus miles,

    id. ib. 16:

    adsueti juventae Neronis,

    id. H. 1, 7:

    quo celerius (libri senatorum) rei publicae assuescerent,

    Suet. Aug. 38:

    Jurationi non adsuescat os tuum,

    Vulg. Eccli. 23, 9.—Acc. to a rare constr.,
    (ε).
    With acc. rei in the Gr. manner, eithismai ti:

    ne pueri, ne tanta animis adsuescite bella (for bellis),

    accustom not your minds to such great wars, Verg. A. 6, 833:

    Galli juxta invia ac devia adsueti,

    Liv. 21, 33:

    frigora atque inediam caelo solove adsuerunt,

    Tac. G. 4 Baumst.—
    (ζ).
    With gen.:

    Romanis Gallici tumultūs adsuetis,

    Liv. 38, 17.—
    II.
    Esp.:

    alicui, in mal. part.,

    Curt. 6, 5.— Hence, assŭētus ( ads-), a, um, P. a., accustomed, customary, usual:

    Tempus et adsuetā ponere in arte juvat,

    Ov. P. 1, 5, 36:

    otium des corpori, adsueta vicis,

    Phaedr. 3, prol. 14:

    adsuetos potare fontes,

    Plin. 8, 43, 68, § 169:

    adsuetam sibi causam suscipit,

    Vell. 2, 120.—Hence with a comp. and abl.:

    longius adsueto lumina nostra vident,

    Ov. H. 6, 72:

    adsueto propior,

    Stat. Th. 12, 306.

    Lewis & Short latin dictionary > adsuetus

  • 11 aestuo

    aestŭo, āvi, ātum, 1, v. n. [aestus], to be in agilation or in violent commotion, to move to and fro, to rage, to toss, to boil up.
    I.
    Lit.
    A.
    Of fire, to rage, burn:

    aestuat ut clausis rapidus fornacibus ignis,

    as the fire heaves and roars in the closed furnaces, Verg. G. 4, 263:

    tectus magis aestuat ignis,

    Ov. M. 4, 64.—Hence,
    2.
    Of the effect of fire, to be warm or hot, to burn, glow; both objectively, I am warm (Fr. je suis chaud), and subjectively, it is warm to me, I feel warm (Fr. j'ai chaud).
    a.
    Object.: nunc dum occasio est, dum scribilitae aestuant ( while the cakes are warm) occurrite, Plaut. Poen. prol. 43; Verg. G. 1, 107:

    torridus aestuat aër,

    glows, Prop. 3, 24, 3; Luc. 1, 16. —
    b.
    Subject., to feel warmth or heat (weaker than sudare, to sweat, and opp. algere, to be cold, to feel cold;

    v. Doed. Syn. 3, 89): Lycurgi leges erudiunt juventutem esuriendo, sitiendo, algendo, aestuando,

    Cic. Tusc. 2, 14, 34:

    ille cum aestuaret, umbram secutus est,

    id. Ac. 2, 22:

    sub pondere,

    Ov. M. 12, 514; Juv. 3, 103.—
    B.
    Of the undulating, heaving motion of the sea, to rise in waves or billows (cf. aestus):

    Maura unda,

    Hor. C. 2, 6, 4:

    gurges,

    Verg. A. 6, 296.—
    C.
    Of other things, to have an undulating, waving motion, to be tossed, to heave:

    in ossibus umor,

    Verg. G. 4, 308:

    ventis pulsa aestuat arbor,

    Lucr. 5, 1097; Gell. 17, 11, 5. —Of an agitated crowd, Prud. 11, 228.—
    II.
    Trop.
    A.
    Of the passions, love, desire, envy, jealousy, etc., to burn with desire, to be in violent, passionate excitement, to be agitated or excited, to be inflamed:

    quod ubi auditum est, aestuare (hist. inf.) illi, qui dederant pecuniam,

    Cic. Verr. 2, 2, 23:

    quae cum dies noctesque aestuans agitaret,

    Sall. J. 93:

    desiderio alicujus,

    Cic. Fam. 7, 18:

    invidiā,

    Sall. C. 23:

    ingens in corde pudor,

    Verg. A. 12, 666:

    at rex Odrysius in illa Aestuat,

    Ov. M. 6, 490 (cf. uri in id. ib. 7, 22;

    and ardere in id,

    ib. 9, 724); Mart. 9, 23:

    aestuat (Alexander) infelix angusto limite mundi (the figure is derived from the swelling and raging of the sea when confined),

    Juv. 10, 169; so Luc. 6, 63.—
    B.
    Esp. in prose, to waver, to vacillate, to hesitate, to be uncertain or in doubt, to be undecided:

    dubitatione,

    Cic. Verr. 2, 2, 30: quod petiit, spernit; repetit quod nuper omisit;

    Aestuat et vitae disconvenit ordine toto,

    Hor. Ep. 1, 1, 99:

    sic anceps inter utramque animus aestuat,

    Quint. 10, 7, 33; Suet. Claud. 4:

    aestuante rege,

    Just. 1, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > aestuo

  • 12 assuesco

    as-sŭesco ( ads-, B. and K., Rib., Halm, Weissenb.; ads- and ass-, Merk.), ēvi, ētum, 3 (adsuëtus, four syll., Phaedr. 3, prol. 14), v. a., to use or accustom one to something, to habituate; or, more freq., v. n., to accustom one's self to, to be wont, to be accustomed to.
    I.
    In gen.; constr. usu. with abl. or inf.; after the Aug. per. also with ad, in with acc., or dat.
    (α).
    With abl. (a constr. unjustly censured by Wunder, Rhein. Mus. 1829, II. p. 288 sq. The idea of the ad, which would require the acc. or dat. case, is not, as at a later period, prominent in the word, but that of suesco; accordingly, pr., to adopt some custom, to addict or apply one's self to a custom or habit, to become accustomed to something; so that the abl. of specification, as in amore affici, pedibus laborare, etc., only designates more specifically the object which is the subject of that custom; cf. Gron. and Drak. ad Liv. 31, 35, 3; Kritz. ad Sall. C. 2, 9; Rudd. II. p. 137 sq.; Ramsh. p. 427;

    v. also assuefacio): homines labore adsiduo et cotidiano adsueti,

    Cic. de Or. 3, 15, 58; so,

    vicinitas non infuscata malevolentiā, non adsueta mendaciis,

    id. Planc. 9, 22:

    gens adsueta multo Venatu nemorum,

    Verg. A. 7, 746:

    Odrysius praedae assuetus amore,

    Ov. M. 13, 554:

    genus pugnae, quo adsuērant,

    Liv. 31, 35 Gron.:

    adsuetae sanguine et praedā aves,

    Flor. 1, 1, 7; 4, 12, 17:

    adsuetus imperio et inmoderatā licentiā militari,

    Just. 31, 1, 8:

    gentes alterius imperio ac nomine adsuetas,

    Curt. 6, 3, 8; Front. Princ. Hist. Fragm. 2, p. 341.—
    (β).
    With inf.:

    fremitum voce vincere,

    Cic. Fin. 5, 2, 5:

    votis jam nunc adsuesce vocari,

    Verg. G. 1, 42:

    adsueti muros defendere,

    id. A. 9, 511:

    Candida de nigris et de candentibus atra Qui facere adsuērat,

    Ov. M. 11, 315; 10, 533; id. Tr. 2, 504; id. M. 8, 335:

    adsuetus graecari,

    Hor. S. 2, 2, 11:

    auditor adsuevit jam exigere laetitiam,

    Tac. Or. 20; 34; id. H. 4, 34; Vell. 2, 33:

    (polypus) adsuetus exire e mari in lacus,

    Plin. 9, 30, 48, § 92:

    reliquas (legiones) in hiberna dimittere assuerat,

    Suet. Aug. 49.—
    (γ).
    With ad or in with acc.:

    uri adsuescere ad homines ne parvuli quidem possunt,

    Caes. B. G. 6, 28; Sall. H. Fragm. ap. Prisc. p. 707 P.:

    manus adsuetae ad sceptra,

    Sen. Troad. 152:

    jam inde a puero in omnia familiaria jura adsuetus,

    Liv. 24, 5; Flor. 4, 12, 43.—
    (δ).
    With dat.:

    mensae adsuetus erili,

    Verg. A. 7, 490:

    Adsuescent Latio Partha tropaea Jovi,

    Prop. 4, 3, 6:

    caritas ipsius soli, cui longo tempore adsuescitur,

    to which one is accustomed, Liv. 2, 1:

    ex more, cui adsuerunt,

    Quint. 4, 2, 29:

    ut quieti et otio per voluptates adsuescerent,

    Tac. Agr. 21:

    adsuetus expeditionibus miles,

    id. ib. 16:

    adsueti juventae Neronis,

    id. H. 1, 7:

    quo celerius (libri senatorum) rei publicae assuescerent,

    Suet. Aug. 38:

    Jurationi non adsuescat os tuum,

    Vulg. Eccli. 23, 9.—Acc. to a rare constr.,
    (ε).
    With acc. rei in the Gr. manner, eithismai ti:

    ne pueri, ne tanta animis adsuescite bella (for bellis),

    accustom not your minds to such great wars, Verg. A. 6, 833:

    Galli juxta invia ac devia adsueti,

    Liv. 21, 33:

    frigora atque inediam caelo solove adsuerunt,

    Tac. G. 4 Baumst.—
    (ζ).
    With gen.:

    Romanis Gallici tumultūs adsuetis,

    Liv. 38, 17.—
    II.
    Esp.:

    alicui, in mal. part.,

    Curt. 6, 5.— Hence, assŭētus ( ads-), a, um, P. a., accustomed, customary, usual:

    Tempus et adsuetā ponere in arte juvat,

    Ov. P. 1, 5, 36:

    otium des corpori, adsueta vicis,

    Phaedr. 3, prol. 14:

    adsuetos potare fontes,

    Plin. 8, 43, 68, § 169:

    adsuetam sibi causam suscipit,

    Vell. 2, 120.—Hence with a comp. and abl.:

    longius adsueto lumina nostra vident,

    Ov. H. 6, 72:

    adsueto propior,

    Stat. Th. 12, 306.

    Lewis & Short latin dictionary > assuesco

  • 13 Othrys

    Othrys, yos, m., = Othrus, a mountain in Thessaly, now Ierako:

    Homolen Othrymque nivalem Linquentes,

    Verg. A. 7, 675; cf. Plin. 4, 8, 15, § 30:

    totus,

    Sen. Herc. Oet. 1168.—Acc. to the later poets, situated in Thrace, Stat. Th. 4, 655; Val. Fl. 1, 24.— Hence, Othrysĭus, a, um, adj., Othrysian; poet. for Thracian:

    Othrysias pruinas (al. Odrysias),

    Mart. 10, 7, 2:

    orbis (al. Odrysius),

    i. e. Thrace, id. 7, 8, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > Othrys

  • 14 Othrysius

    Othrys, yos, m., = Othrus, a mountain in Thessaly, now Ierako:

    Homolen Othrymque nivalem Linquentes,

    Verg. A. 7, 675; cf. Plin. 4, 8, 15, § 30:

    totus,

    Sen. Herc. Oet. 1168.—Acc. to the later poets, situated in Thrace, Stat. Th. 4, 655; Val. Fl. 1, 24.— Hence, Othrysĭus, a, um, adj., Othrysian; poet. for Thracian:

    Othrysias pruinas (al. Odrysias),

    Mart. 10, 7, 2:

    orbis (al. Odrysius),

    i. e. Thrace, id. 7, 8, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > Othrysius

См. также в других словарях:

  • ODRYSAE — populi Thraciae circa Hebrum fluv. Solin. c. 16. Hos Thucydides inter Abderam et Istrum collocat. Laonicus eos Moldavienses esse putat. Horum civitas Odrysa Straboni dicitur. Hinc Odrysius, Claudian. in Gigantomachia: v. 74. Primus terrisicum… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Odrysian kingdom — ← 460 BC–46 …   Wikipedia

  • Reino odrisio — El reino odrisio era la unión de varias tribus tracias, que duró desde el siglo V a. C. hasta el III a. C. El área que incluía este reino se extendía desde Rumanía hasta Grecia septentrional y Turquía, en su origen en la… …   Wikipedia Español

  • odrisio — ► adjetivo 1 HISTORIA De un antiguo pueblo de Tracia, región de Europa oriental. ► sustantivo 2 HISTORIA Persona natural de este antiguo pueblo. ► adjetivo 3 De Tracia, región europea. SINÓNIMO …   Enciclopedia Universal

  • ORPHEUS — ut sensit Myrleanus Asclepiades, Apollinis et Calliopes, unius Musarum, fil. fuit. Virg. in Pollione: Non me carminibus vincet nec Thracius Orpheus, Nec Linus; huic mater quamvis, atque huic pater adsit, Orphei Calliopea, Lino formosus Apollo.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • STRYMON — I. STRYMON ante Conozus teste Plut. fluv. Macedoniae ex Orbelo monte manans, inque Aegaeum mare influens, sinum Strymonicum denominat, qui hodie Golfo di Contessa, ab oppido cognomine adiacente, inter Athon est ad Austrum, et limites Thraciae ac… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»