-
1 Neapolis
Neāpolis, polis, Akk. polim u. polin, Abl. polī, f. (Νεάπολις, Neustadt), I) der vierte Stadtteil von Syrakus, Cic. Verr. 4, 119. Liv. 25, 25, 5. – II) berühmte Seestadt in Kampanien am westl. Abhange des Vesuvs, Kolonie des nahen Kumä, Sitz griech. Kunst u. Wissenschaft, j. Neapel, Cic. Rab. post. 26: otiosa, Hor. epod. 5, 43: docta, Mart. 5, 78, 14. – Arch. Nbf. Novapolis, Varro LL. 6, 58. – Dav.: A) Neāpolītānus, a, um, neapolitanisch, Cic. – subst., Neāpolītānī, ōrum, m., die Einwohner von Neapolis, die Neapolitaner, Cic.: Neapolitānum, ī, n., ein Landgut bei Neapel, wie das des Attikus, des Lukullus u.a., Cic. u. Plin. ep. – B) Neāpolītēs, ae, m. (Νεαπολίτης), aus Neapolis gebürtig, ein Neapolitaner, Dion Neapolites, Augustin. de civ. dei 21, 8, 2. p. 504, 22 D2. – C) Neāpolītis, tidis, f., neapolitanisch, meretrix, Afran. com. 136. – III) Stadt in Zeugitana, j. Nabal, Auct. b. Afr. 2, 6.
-
2 Neapolis
Neāpolis, polis, Akk. polim u. polin, Abl. polī, f. (Νεάπολις, Neustadt), I) der vierte Stadtteil von Syrakus, Cic. Verr. 4, 119. Liv. 25, 25, 5. – II) berühmte Seestadt in Kampanien am westl. Abhange des Vesuvs, Kolonie des nahen Kumä, Sitz griech. Kunst u. Wissenschaft, j. Neapel, Cic. Rab. post. 26: otiosa, Hor. epod. 5, 43: docta, Mart. 5, 78, 14. – Arch. Nbf. Novapolis, Varro LL. 6, 58. – Dav.: A) Neāpolītānus, a, um, neapolitanisch, Cic. – subst., Neāpolītānī, ōrum, m., die Einwohner von Neapolis, die Neapolitaner, Cic.: Neapolitānum, ī, n., ein Landgut bei Neapel, wie das des Attikus, des Lukullus u.a., Cic. u. Plin. ep. – B) Neāpolītēs, ae, m. (Νεαπολίτης), aus Neapolis gebürtig, ein Neapolitaner, Dion Neapolites, Augustin. de civ. dei 21, 8, 2. p. 504, 22 D2. – C) Neāpolītis, tidis, f., neapolitanisch, meretrix, Afran. com. 136. – III) Stadt in Zeugitana, j. Nabal, Auct. b. Afr. 2, 6.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Neapolis
-
3 Neapolis
Nĕāpŏlis, is, f., = Neapolis (Newtown).I.A celebrated maritime city in Campania, a colony of the Cumæans, called by the early Romans Novapolis, now Napoli, Naples, Mel. 2, 4, 9; Plin. 3, 5, 9, § 62; Varr. L. L. 6, § 58 Müll.; Cic. Balb. 24, 55; id. Rab. Post. 10, 26:1.otiosa,
Hor. Epod. 5, 43:docta,
Mart. 5, 78, 14:hospita Musis,
Sil. 12, 31.—Hence,Nĕāpŏlītānus, a, um, adj., of or belonging to Naples, Neapolitan: piscinae, Varr. ap. Non. 543, 33:b.ager,
Plin. 17, 17, 26, § 122:mala cotonea,
id. 15, 11, 10, § 38.—Subst.(α).Nĕāpŏlītānum, i, n., a villa near Naples; of Pompey, Cic. Att. 7, 2, 5;(β).of Lucullus,
id. Ac. 2, 3, 9;of Pontius,
id. Att. 14, 21, 3.—Nĕāpŏlītāni, ōrum, m., the Neapolitans, Cic. Fam. 13, 30, 1; id. Off. 1, 10, 33; id. Tusc. 1, 35, 86.—2.Nĕāpŏlītes, ae, m., a Neapolitan: Dion, Varr. ap. Aug. Civ. Dei, 21, 8.—3. II.A city in Zeugitana, now Nabal, Mel. 1, 7; Plin. 5, 4, 3, § 24; Auct. B. Afr. 2.—III.The fourth quarter of the city of Syracuse, Cic. Verr. 2, 4, 53, § 119; Liv. 25, 25, 5. -
4 Neapolis
Neāpolis, is (acc. im и in, abl. i) f.(греч. «новый город») Неаполь1) портовый город Кампании на зап. склоне Везувия, на реке Sebethos C, L, H, M etc.2) одна из частей Сиракуз C, L -
5 Neapolitani
Nĕāpŏlis, is, f., = Neapolis (Newtown).I.A celebrated maritime city in Campania, a colony of the Cumæans, called by the early Romans Novapolis, now Napoli, Naples, Mel. 2, 4, 9; Plin. 3, 5, 9, § 62; Varr. L. L. 6, § 58 Müll.; Cic. Balb. 24, 55; id. Rab. Post. 10, 26:1.otiosa,
Hor. Epod. 5, 43:docta,
Mart. 5, 78, 14:hospita Musis,
Sil. 12, 31.—Hence,Nĕāpŏlītānus, a, um, adj., of or belonging to Naples, Neapolitan: piscinae, Varr. ap. Non. 543, 33:b.ager,
Plin. 17, 17, 26, § 122:mala cotonea,
id. 15, 11, 10, § 38.—Subst.(α).Nĕāpŏlītānum, i, n., a villa near Naples; of Pompey, Cic. Att. 7, 2, 5;(β).of Lucullus,
id. Ac. 2, 3, 9;of Pontius,
id. Att. 14, 21, 3.—Nĕāpŏlītāni, ōrum, m., the Neapolitans, Cic. Fam. 13, 30, 1; id. Off. 1, 10, 33; id. Tusc. 1, 35, 86.—2.Nĕāpŏlītes, ae, m., a Neapolitan: Dion, Varr. ap. Aug. Civ. Dei, 21, 8.—3. II.A city in Zeugitana, now Nabal, Mel. 1, 7; Plin. 5, 4, 3, § 24; Auct. B. Afr. 2.—III.The fourth quarter of the city of Syracuse, Cic. Verr. 2, 4, 53, § 119; Liv. 25, 25, 5. -
6 Neapolitanum
Nĕāpŏlis, is, f., = Neapolis (Newtown).I.A celebrated maritime city in Campania, a colony of the Cumæans, called by the early Romans Novapolis, now Napoli, Naples, Mel. 2, 4, 9; Plin. 3, 5, 9, § 62; Varr. L. L. 6, § 58 Müll.; Cic. Balb. 24, 55; id. Rab. Post. 10, 26:1.otiosa,
Hor. Epod. 5, 43:docta,
Mart. 5, 78, 14:hospita Musis,
Sil. 12, 31.—Hence,Nĕāpŏlītānus, a, um, adj., of or belonging to Naples, Neapolitan: piscinae, Varr. ap. Non. 543, 33:b.ager,
Plin. 17, 17, 26, § 122:mala cotonea,
id. 15, 11, 10, § 38.—Subst.(α).Nĕāpŏlītānum, i, n., a villa near Naples; of Pompey, Cic. Att. 7, 2, 5;(β).of Lucullus,
id. Ac. 2, 3, 9;of Pontius,
id. Att. 14, 21, 3.—Nĕāpŏlītāni, ōrum, m., the Neapolitans, Cic. Fam. 13, 30, 1; id. Off. 1, 10, 33; id. Tusc. 1, 35, 86.—2.Nĕāpŏlītes, ae, m., a Neapolitan: Dion, Varr. ap. Aug. Civ. Dei, 21, 8.—3. II.A city in Zeugitana, now Nabal, Mel. 1, 7; Plin. 5, 4, 3, § 24; Auct. B. Afr. 2.—III.The fourth quarter of the city of Syracuse, Cic. Verr. 2, 4, 53, § 119; Liv. 25, 25, 5. -
7 Neapolitanus
Nĕāpŏlis, is, f., = Neapolis (Newtown).I.A celebrated maritime city in Campania, a colony of the Cumæans, called by the early Romans Novapolis, now Napoli, Naples, Mel. 2, 4, 9; Plin. 3, 5, 9, § 62; Varr. L. L. 6, § 58 Müll.; Cic. Balb. 24, 55; id. Rab. Post. 10, 26:1.otiosa,
Hor. Epod. 5, 43:docta,
Mart. 5, 78, 14:hospita Musis,
Sil. 12, 31.—Hence,Nĕāpŏlītānus, a, um, adj., of or belonging to Naples, Neapolitan: piscinae, Varr. ap. Non. 543, 33:b.ager,
Plin. 17, 17, 26, § 122:mala cotonea,
id. 15, 11, 10, § 38.—Subst.(α).Nĕāpŏlītānum, i, n., a villa near Naples; of Pompey, Cic. Att. 7, 2, 5;(β).of Lucullus,
id. Ac. 2, 3, 9;of Pontius,
id. Att. 14, 21, 3.—Nĕāpŏlītāni, ōrum, m., the Neapolitans, Cic. Fam. 13, 30, 1; id. Off. 1, 10, 33; id. Tusc. 1, 35, 86.—2.Nĕāpŏlītes, ae, m., a Neapolitan: Dion, Varr. ap. Aug. Civ. Dei, 21, 8.—3. II.A city in Zeugitana, now Nabal, Mel. 1, 7; Plin. 5, 4, 3, § 24; Auct. B. Afr. 2.—III.The fourth quarter of the city of Syracuse, Cic. Verr. 2, 4, 53, § 119; Liv. 25, 25, 5. -
8 Neapolites
Nĕāpŏlis, is, f., = Neapolis (Newtown).I.A celebrated maritime city in Campania, a colony of the Cumæans, called by the early Romans Novapolis, now Napoli, Naples, Mel. 2, 4, 9; Plin. 3, 5, 9, § 62; Varr. L. L. 6, § 58 Müll.; Cic. Balb. 24, 55; id. Rab. Post. 10, 26:1.otiosa,
Hor. Epod. 5, 43:docta,
Mart. 5, 78, 14:hospita Musis,
Sil. 12, 31.—Hence,Nĕāpŏlītānus, a, um, adj., of or belonging to Naples, Neapolitan: piscinae, Varr. ap. Non. 543, 33:b.ager,
Plin. 17, 17, 26, § 122:mala cotonea,
id. 15, 11, 10, § 38.—Subst.(α).Nĕāpŏlītānum, i, n., a villa near Naples; of Pompey, Cic. Att. 7, 2, 5;(β).of Lucullus,
id. Ac. 2, 3, 9;of Pontius,
id. Att. 14, 21, 3.—Nĕāpŏlītāni, ōrum, m., the Neapolitans, Cic. Fam. 13, 30, 1; id. Off. 1, 10, 33; id. Tusc. 1, 35, 86.—2.Nĕāpŏlītes, ae, m., a Neapolitan: Dion, Varr. ap. Aug. Civ. Dei, 21, 8.—3. II.A city in Zeugitana, now Nabal, Mel. 1, 7; Plin. 5, 4, 3, § 24; Auct. B. Afr. 2.—III.The fourth quarter of the city of Syracuse, Cic. Verr. 2, 4, 53, § 119; Liv. 25, 25, 5. -
9 Neapolitis
Nĕāpŏlis, is, f., = Neapolis (Newtown).I.A celebrated maritime city in Campania, a colony of the Cumæans, called by the early Romans Novapolis, now Napoli, Naples, Mel. 2, 4, 9; Plin. 3, 5, 9, § 62; Varr. L. L. 6, § 58 Müll.; Cic. Balb. 24, 55; id. Rab. Post. 10, 26:1.otiosa,
Hor. Epod. 5, 43:docta,
Mart. 5, 78, 14:hospita Musis,
Sil. 12, 31.—Hence,Nĕāpŏlītānus, a, um, adj., of or belonging to Naples, Neapolitan: piscinae, Varr. ap. Non. 543, 33:b.ager,
Plin. 17, 17, 26, § 122:mala cotonea,
id. 15, 11, 10, § 38.—Subst.(α).Nĕāpŏlītānum, i, n., a villa near Naples; of Pompey, Cic. Att. 7, 2, 5;(β).of Lucullus,
id. Ac. 2, 3, 9;of Pontius,
id. Att. 14, 21, 3.—Nĕāpŏlītāni, ōrum, m., the Neapolitans, Cic. Fam. 13, 30, 1; id. Off. 1, 10, 33; id. Tusc. 1, 35, 86.—2.Nĕāpŏlītes, ae, m., a Neapolitan: Dion, Varr. ap. Aug. Civ. Dei, 21, 8.—3. II.A city in Zeugitana, now Nabal, Mel. 1, 7; Plin. 5, 4, 3, § 24; Auct. B. Afr. 2.—III.The fourth quarter of the city of Syracuse, Cic. Verr. 2, 4, 53, § 119; Liv. 25, 25, 5. -
10 crater
I crātēr, ēris m. (acc. ēra, acc. pl. ēras) (греч.)1) кратер, большой сосуд, ваза для смешивания воды с вином Enn V, C etc.; ковш Naev; сосуд для масла V, M2) бассейн для воды, водоём PJ3) вулканический кратер Lcr , PM; вулканическая расселина, пропасть O, PMII Crātēr, ēris m.Кратер, залив у городов Bajae и Neapolis (= sinus Cumānus) CIII Crātēr, ēris m.Чаша (созвездие) O, C, Vtr -
11 Neapolitanus
-
12 instar
īnstar, n. indecl. (aus instare), eig. das Einstehen, »Sicheinstellen« des Züngleins an der Wage, der »Einstand«, dh. der gleiche Gehalt = Betrag, I) bl. instar, a) übh.: quantum instar in ipso! ein Mann von welchem Gehalte! d.i. welch auffallende Erscheinung! Verg. Aen. 6, 865. – gew. mit Genet. = der Gehalt (Betrag) von etw., so groß, so viel wie etw., im Betrage, in der Größe von etw., ganz nach der Art von etw., ganz wie etw., navis cybaea maxima triremis instar palam aedificata sumptu publico, Cic.: cuius (equ i) instar pro aede Veneris Genetricis dedicavit, ein Seitenstück zu diesem Rosse, Suet.: nemo istorum est quin abs te munus fundi urbani instar exspectet, ein Geschenk im Betrage (Werte) eines usw., Cic.: ut instar muri (ganz wie eine natürliche M.) hae saepes munimenta praebeant, Caes.: instar montis equum divinā Palladis arte aedificant, Verg.: lumen (Auge) Argolici clipei od. ingentis clipei instar, Verg. u. Ov.: agmen agens Clausus magnique ipse agminis instar, Verg.: insulsissimus est homo nec sapit pueri instar bimuli, Catull.: cuius viri magnitudo multorum voluminum instar exigit, erfordert den Umfang v. B., Vell.: L. Scipio parvum instar eorum, quae spe ac magnitudine animi concepisset, receptas Hispanias ducebat, hielt die Wiedereroberung von H. nur für eine kleine Probe der Pläne, die sein hoher Geist für die Zukunft gemacht hatte, Liv.: instar veris (dem Fr. gleich) enim voltus ubi tuus affulsit populo, Hor.: exhorruit aequoris instar, Ov.: duces vestros reorum instar (ganz wie Verbrecher) vinctos habet, Curt.: hic centum homines electos appellatosque patres habuit instar consilii publici, die einen Staatsrat bildeten, Vell. – oft instar alcis od. alcis rei esse, instar habere, instar obtinere, die Größe (den Umfang) von etw. haben, so groß, so viel, so gut sein wie usw., so viel ausmachen od. gelten wie usw., die Stelle von etw. einnehmen od. vertreten, einer Sache gleich sein od. gleich zu achten sein, ea (epistula), quae voluminis instar erat, Cic.: Erana, quae fuit non vici instar, sed urbis, Cic.: Neapolis et Tycha, nomina ea partium urbis et instar urbium sunt, Liv.: unique illi (genti Corneliae) instar atrii Capitolium est, Val. Max.: Plato mihi unus est instar omnium, Cic.: ab his mittitur Gylippus solus, sed qui instar omnium auxiliorum erat, Iustin.: unus is innumeri militis instar erit, Ov.: mihi Pompeius meus instar est Alexandri, Val. Max.: quae navis, si in praedonum pugna versaretur, urbis instar habere inter illos piraticos myoparones videretur, Cic.: quia aedes excelsiore loco positae instar arcis habere viderentur, Val. Max.: ut omnia ex altera parte collocata vix minimi momenti instar habeant, Cic.: terram in medio mundo sitam ad universi caeli complexum quasi puncti instar obtinere (die Stelle des Mittelpunkts einnehme), quod κεντρον illi vocant, Cic.: ambitus terrae totius ad magnitudinem universitatis instar brevis obtinet puncti, nimmt die Größe eines Punktes ein, Amm.: haec est ἄλη, in qua nunc sumus, mortis instar, Cic.: latēre (verborgen zu sein) mortis erat instar turpissimae, Cic. – ebenso alcis rei instar putare od. reri, einer Sache gleich achten (halten), idque si accĭdat, mortis instar putemus, Cic.: patrocinio vero se usos aut clientes appellari mortis instar putant, Cic.: instar ego perpetui congiarii reor affluentiam annonae, ganz wie ein fortwährendes Geschenk erscheint mir der Üb. an Getreide, Plin. pan. – b) bei Mengeangaben, ein Betrag von, so viel wie, de Magonis (libris) dempsit instar librorum octo, Varro: mearum epistularum nulla est συναγωγή, sed habet Tiro instar septuaginta, Cic.: cohortes quaedam, quod instar legionis videretur, Caes.: cohortium trium instar in terram exposuerat, Auct. b. Alex.: L. Cincio praetori ad obtinendam Siciliam Cannenses milites dati duarum instar legionum, Liv.: videretis vix duarum male plenarum legiuncularum instar in castris regis, Liv. – II) (spätlat.) ad instar m. Genet., ganz so wie, aquae ad instar montis intumescentes, Vulg.: est namque vallis, quae continuis montibus velut muro quodam ad instar castrorum clauditur, Iustin.: lactucae veteres et insuaves illae, quae seminis enormi senectā ad instar scoparum in amaram caenosi sucus cariem exolescunt, Apul.: ad instar speculi reddit imaginem gratiorem, Apul.: aedificavit in Iuda domos ad instar (so groß wie) turrium, Vulg. – mit Pronom., ad hoc instar (ganz ebenso) mundi salutem tuetur deus, Apul. de mund. 32 extr. – / Über in instar, iuxta instar u. ähnl. s. Neue-Wagener Formenl.3 1, 728. Vgl. überh. den Artikel instar von Wölfflin im Archiv 2, 581 ff..
-
13 Novapolis
Novāpolis, s. Neāpolis.
-
14 otiosus
ōtiōsus, a, um (otium), reich an Muße, I) eig.: a) müßig, untätig, unbeschäftigt, feiernd, geschäftslos, ohne Geschäfte, u. insbes. ohne öffentliches Amt, ohne öffentliche Geschäfte (Ggstz. negotiosus, occupatus), α) v. leb. Wesen: homo, Cic.: otiosi urbani, Pflastertreter, Liv.: homines otiosissimi, Cic.: di, die nichts zu tun haben, Cic.: bos, Hor.: quem locum nos otiosi (in einem müßigen Stündchen) convertimus, Cic.: cum otiosus (in müßigen Stunden) stilum prehenderat, Cic.: licuit Themistocli otioso esse, Cic.: Plur. subst., otiosis (Müßiggängern) locus hic non est; discede morator (Bummler), Corp. inscr. Lat. 4, 813. – β) v. Lebl.: otium, Cic.: aetas, tempus, Cic.: otiosissimae occupationes, geschäftiger Müßiggang, Plin. ep.: honor otiosus ac vacans, unverwaltetes u. erledigtes Ehrenamt, Plin. pan.: übtr., pecunia, brach daliegendes, keine Zinsen bringendes, ICt.: u. so pecuniae publicae vereor ne otiosae iaceant (Ggstz. occupatae), Plin. ep.: fons vel rivus huc convenit otiosus, in aller Gemächlichkeit, Pallad, 1, 37, 3. – b) frei von Berufsarbeiten, α) v. Pers., der Muße ergeben, den Wissenschaften lebend, literarisch beschäftigt, ein Literat, Cic. u.a.: numquam se minus otiosum esse quam cum otiosus (esset), Cic.: otiosa Neapolis, mußereich, Hor.: Plur. subst. m. Genet., studiorum otiosi, die Muße für wissenschaftliche Beschäftigungen haben, Plin. nat hist. praef. § 6. – im weiteren (üblen) Sinne, sich gehen lassend, v. Redner, Tac. dial. 18 u. 22. – β) v. Lebl., der Muße gewidmet, dies, Cic.: senectus, Cic.: u. alci otiosum est m. folg. Infin., es macht sich jmd. einen Zeitvertreib daraus, zu usw., Tac. ann. 13, 3. – c) politisch müßig, untätig, teilnahmlos, neutral, Ruhe haltend, friedsam, α) von Pers.: omnes fere socii spectatores se otiosos praebuerunt Leuctricae calamitatis, Cic.: istos otiosos reddam, will sie zur Ruhe bringen, Cic.: subst., otiosi, Neutrale, Cic. ep. 9, 6, 3; od. friedliche Bürger, Tac. Agr. 40. – β) v. Lebl., friedlich, ruhig, dignitas, Cic. Sest. 98. – II) übtr.: a) gemütlich, ohne Unruhe, ruhig, sorglos, unbesorgt, unbekümmert, animo otioso esse, Ter. u. Gell.: quin tu otiosus es, Ter.: quid otiosius quiete animi, quid irā laboriosius, Sen.: otiosum Fadium reddere, dem F. die Ruhe wiedergeben, Cic. – m. ab (von seiten) u. Abl., otiosus ab animo, Ter. Phorm. 340. – b) müßig = überflüssig, unnütz, peregrinatio, Curt.: sententiae, Quint.: sermo, Quint.: quaestio, Gell. – dah. otiosum est mit Infin. = es ist überflüssig, persequi singula, Lact. 2, 4, 28: ire per singulos, Min. Fel. 23, 1 (21, 9).
-
15 Palaepolis
Palaepolis, Akk. polim, f. (Παλαίπολις), Altstadt, der ältere Teil der Stadt Neapolis (no. II) in Kampanien, Liv. 8, 22. § 5 u. 8. – Dav. Palaepolitānī, ōrum, m., die Einwohner von Paläpolis, die Paläpolitaner, Liv. 8, 22, 8.
-
16 Palaestina
Palaestīna, ae, f. u. - īnē, ēs, f. (Παλαιστίνη), das Land Palästina, der Wohnsitz der Israeliten, j. Falestin, Form -ina, Mela 1. § 64. Oros. 1, 2, 24 u. ö.: Form -ine, Mela 1. § 63 sq. Plin. 5, 66 u. 69 u. 12, 80. – Dav.: A) Palaestīnēnsis, e, palästinensisch, Neapolitani Palaestinenses, die paläst. Neapolitaner = Einwohner der Stadt Neapolis (Flavia) in Palästina, des Sichem der Bibel, j. Nabulus, Naplus od. Naplusa, Spart. Sever. 8, 5. – B) Palaestīnus, a, um, in od. aus Palästina, palästinisch, Syrus, Tibull. u. Ov.: aqua, v. Euphrat, Ov.: liquores, Balsam, Stat.: ferae, Vopisc. – Plur. subst., Palaestīnī, ōrum, m. (Παλαιστινοί), die Einwohner von Palästina, die Palästiner, Spart. u. Hieron.; im weiteren Sinne = Syrer, Ov.
-
17 Parthenope
Parthenopē, ēs, f. (Παρθενόπη), alter Name der Stadt Neapolis von der Sirene Parthenope, die dort begraben sein soll (s. Sil. 7, 34), Verg. georg. 4, 564. Ov. met. 15, 712. – Dav. Parthenopēius, a, um (Παρθενοπήϊος), parthenopëisch, poet. = neapolitanisch, Ov. met. 14, 101.
-
18 Sebethos
-
19 Sichem
Sichem, f. indecl., Stadt in Palästina, Hauptstadt von Samaria, später Neapolis Flavia genannt, j. Nabulus, Naplus od. Naplusa, Vulg. genes. 12, 6 u.a.: Samaritis Sichem, Iuvenc. 2, 246.
-
20 vocito
vocito, āvī, ātum, āre (Intens. v. voco), gewöhnlich nennen, zu nennen pflegen, gew. mit Acc. des Namens, ubi cenabant cenaculum vocitabant, Varro LL.: hanc variae gentes Idaeam vocitant matrem, Lucr.: nostri quidem omnes reges vocitaverunt, qui etc., Cic.: qui vivam eum tyrannum vocitarant, Nep.: igneus vertex, quem patrio vocitamus nomine fulmen, Lucr.: Icelum equestri nomine Marcianum vocitabant, Tac. – im Passiv, si quis alio vocitatur nomine tum cum lis contestatur, atque olim. vocitabatur, P. Aufid. fr.: sunt qui Tiberim priscum nomen Latinum Albulam vocitatum litteris tradiderunt, Varro LL.: propter hos fluit amnis, quam olim Albulam dicunt vocitatam, Varro fr.: Lipara antea Milogonis vel Meligunis vocitata, Plin.: proditor Servius Romanus vocitatus (est), Liv.: ao eo (verbo Graeco νέος) itaque Neapolis illorum Novapolis ab antiquis nostris vocitata, Varro LL.: illum percussā monetā Augustum esse vocitatum, sich auf einer von ihm geschlagenen Münze Augustus genannt habe, Vopisc.: ii, qui Plautii vocitabuntur, Corp. inscr. Lat. 10, 3750.
См. также в других словарях:
Neapolis — (altgriechisch Νεάπολις Neue Stadt) ist der Name mehrerer antiker Städte: in Europa Stadt in Thrakien, zur Thasitischen Peraia gehörig, heute Kavala in Nordgriechenland Neapolis (Thrakien), später Herakleia, am Nordufer der Propontis, heute… … Deutsch Wikipedia
Neapolis — Néapolis Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. Néapolis (en grec ancien Νεάπολις / Neapolis, littéralement « cité nouvelle ») est le nom de plusieurs cités antiques : Néapolis… … Wikipédia en Français
Neápolis — es un nombre de distintas ciudades, de origen griego, que significa ciudad nueva . Han existido varias Neápolis a lo largo de la Historia: Neápolis, antigua ciudad griega de la península de Palene, es la actual Cavalla o Kavala. Neápolis, ciudad… … Wikipedia Español
Neapolis — (Сиракузы,Италия) Категория отеля: Адрес: Via Zappalà 16, 96100 Сиракузы, Италия … Каталог отелей
Neapŏlis — (gr., d.i. Neustadt), 1) s. Neapel (Gesch.); 2) der südwestliche Theil von Syrakus, s.d.; 3) Stadt an der Westküste Sardiniens, jetzt Oristano, südöstlich davon lagen die Thermen Neapolitānae aquae, j. Aquales od. bei Arbus; 4) Stadt auf der… … Pierer's Universal-Lexikon
Neapŏlis — (griech., »Neustadt«), Name verschiedener Städte des Altertums: 1) N. in Kampanien, s. Neapel. – 2) Flavia N., zur Römerzeit Name des alten Sichem (s. d.) in Palästina; jetzt Nabulus (s. d.). – 3) Stadt der Zeugitana, heute Nâbel (s. d.). – 4) S … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Neapolis — Neapŏlis (d.i. Neustadt), im Altertum Name vieler griech. Städte, am bekanntesten das heutige Neapel … Kleines Konversations-Lexikon
Neapolis — Neãpolis dkt … Bendrinės lietuvių kalbos žodyno antraštynas
Néapolis — Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. Néapolis (en grec ancien Νεάπολις / Neapolis, littéralement « cité nouvelle ») est le nom de plusieurs cités antiques : Néapolis de… … Wikipédia en Français
NEAPOLIS — I. NEAPOLIS Africae urbs gemina, una in ora apud Mercuril promontor. inter Curubim 12. et Clypeam 20. mill. pass. a Carthagine 65. in ortum, Nabel in colis, teste Marmoliô. Alterain ora apud Syrtim parvam, et ostia Cinyphii fluv. nunc Napoli di… … Hofmann J. Lexicon universale
Neapolis — Sp Neãpolis Ap Napoli itališkai Ap Neapolis lotyniškai L Kampanijos adm. sr. c. ir p ja, P Italija … Pasaulio vietovardžiai. Internetinė duomenų bazė