Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

Nērēius

  • 1 Nereius

    Nērēius, a, um adj. к Nereus
    N. nepos HAchilles
    N. juvĕnis OPhocus

    Латинско-русский словарь > Nereius

  • 2 Nereius

    Nērēĭus, a, um, v. Nereus, II. B.

    Lewis & Short latin dictionary > Nereius

  • 3 Nereus

    Nēreus (dissyl.), i and ĕos, m., = Nêreus, the son of Oceanus and Tethys, a seagod, the husband of Doris, and father of the Nereids, Ov. M. 13, 742; Prop. 3, 5, 33 (4, 6, 67); Verg. A. 8, 383: Nerei filii, sea-monsters, Enn. ap. Prisc. p. 733 P. (Trag. v. 138 Vahl.); Ov. Am. 2, 11, 39; Verg. A. 2, 418 Forbig. ad loc.; Petr. 139.—
    B.
    Transf. ( poet.), the sea:

    placidum per Nerea,

    Tib. 4, 1, 58: quā totum Nereus circumtonat orbem. Ov. M. 1, 187; Val. Fl. 1, 450; Luc. 2, 713.—
    II.
    Hence,
    A.
    Nērē̆is, ĭdis, f., a daughter of Nereus, a sea-nymph, Nereia:

    virides Nereides,

    Ov. H. 5, 57:

    Nereida colligit orbam,

    id. M. 11, 380:

    aequoreae Nereides,

    Cat. 64, 15:

    Nereis caerula Thetis,

    Tib. 1, 6, 9 (5, 45).—Acc. to Hyg. Fab. praef. there were fifty of them; acc. to Prop. 3, 5, 33 (4, 6, 67), a hundred.—
    B.
    Nērēĭus, a, um, adj., of or belonging to Nereus:

    genetrix Nereia,

    Ov. M. 13, 162:

    juvenis,

    Phocus, grandson of Nereus, id. ib. 7, 685:

    Nereia Doto,

    daughter of Nereus, Verg. A. 9, 102:

    Nereia turba,

    the Nereids, Sil. 7, 416:

    Nereia bacca,

    pearls, Claud. IV. Cons. Hon. 591 —
    C.
    Nērīnē, ēs, f., = Nereis, Nerine:

    Nerine Galatea, thymo mihi dulcior Hyblae,

    Verg. E. 7, 37. —
    D.
    Nērīnus, a, um, adj., = Nereïus, of or belonging to Nereus, Nerine:

    Nerinae aquae,

    sea-water, Nemes. Ecl. 4, 52:

    animantia Nerina,

    fishes, Aus. Ep. 4, 55.

    Lewis & Short latin dictionary > Nereus

  • 4 Nerinus

    Nēreus (dissyl.), i and ĕos, m., = Nêreus, the son of Oceanus and Tethys, a seagod, the husband of Doris, and father of the Nereids, Ov. M. 13, 742; Prop. 3, 5, 33 (4, 6, 67); Verg. A. 8, 383: Nerei filii, sea-monsters, Enn. ap. Prisc. p. 733 P. (Trag. v. 138 Vahl.); Ov. Am. 2, 11, 39; Verg. A. 2, 418 Forbig. ad loc.; Petr. 139.—
    B.
    Transf. ( poet.), the sea:

    placidum per Nerea,

    Tib. 4, 1, 58: quā totum Nereus circumtonat orbem. Ov. M. 1, 187; Val. Fl. 1, 450; Luc. 2, 713.—
    II.
    Hence,
    A.
    Nērē̆is, ĭdis, f., a daughter of Nereus, a sea-nymph, Nereia:

    virides Nereides,

    Ov. H. 5, 57:

    Nereida colligit orbam,

    id. M. 11, 380:

    aequoreae Nereides,

    Cat. 64, 15:

    Nereis caerula Thetis,

    Tib. 1, 6, 9 (5, 45).—Acc. to Hyg. Fab. praef. there were fifty of them; acc. to Prop. 3, 5, 33 (4, 6, 67), a hundred.—
    B.
    Nērēĭus, a, um, adj., of or belonging to Nereus:

    genetrix Nereia,

    Ov. M. 13, 162:

    juvenis,

    Phocus, grandson of Nereus, id. ib. 7, 685:

    Nereia Doto,

    daughter of Nereus, Verg. A. 9, 102:

    Nereia turba,

    the Nereids, Sil. 7, 416:

    Nereia bacca,

    pearls, Claud. IV. Cons. Hon. 591 —
    C.
    Nērīnē, ēs, f., = Nereis, Nerine:

    Nerine Galatea, thymo mihi dulcior Hyblae,

    Verg. E. 7, 37. —
    D.
    Nērīnus, a, um, adj., = Nereïus, of or belonging to Nereus, Nerine:

    Nerinae aquae,

    sea-water, Nemes. Ecl. 4, 52:

    animantia Nerina,

    fishes, Aus. Ep. 4, 55.

    Lewis & Short latin dictionary > Nerinus

  • 5 nepos

    I nepōs, ōtis m.
    n. Nereius HAchilles
    n. invīsus HRomulus
    2) праправнук C; потомок H, V, O etc.
    3) поздн. племянник Eutr, Hier
    4) росток, побег (виноградной лозы) Col
    5) кутила, мот, расточитель ( in patrimonio suo C)
    II Nepōs, ōtis m.
    Непот, cognomen в роде Корнелиев; наиболее известен Cornelius N. (ок. 100—25 гг. до н. э.), римск. историк, автор «De viris illustribus»AG, PJ, PM

    Латинско-русский словарь > nepos

  • 6 nepos [1]

    1. nepōs, ōtis, m. (altindisch nápāt), das Enkelkind, I) eig. u. übtr.: A) eig.: 1) der Enkel, Großsohn, Neptuni nepos, Plaut. mil. 15: Masinissae nepos, Sall. Iug. 14, 2: nepos Atlantis, Merkur, Hor. carm. 1, 10, 1: nepos Veneris, Plaut. mil. 1265: nepos sororis (suae), Vell. 2, 59, 1. Liv. epit. 116. Tac. ann. 3, 30 u. 4, 40: sororum nepotes, Suet. Caes. 83, 2: ex filio nepos, Gell. 13, 20 (19), 3. Modestin. dig. 37, 8, 4: nepos ex fratris filio, Gaius inst. 1, 156: ex filia nepos, Cic. Brut. 263. Eutr. 1, 5. Scaev. dig. 44, 4, 17. § 1: nepos parvulus, Enkelchen, Curt. 4, 10 (41), 22: u. so nepos pausillus, Afran. com. 246: nepos invisus, Romulus, Hor. carm. 3, 3, 31: nepos Nerëius, Achilles, Hor. epod. 17, 18: partus sui, nepotum illi, hi liberûm progenies, Nachk. an Enkeln, Enkel, Liv. 1, 13, 2: Metellum multi filii filiae, nepotes neptes in rogum imposuerunt, Cic. Tusc. 1, 85. – 2) (f.) = neptis, die Enkelin, Enn. ann. 55. Corp. inscr. Lat. 6, 16363; vgl. Prisc. 6, 68. – B) übtr.: 1) von Menschen, a) nachaug., der Bruderssohn, Schwestersohn, Neffe (noch j. ital. nipote), Hieron. epist. 69, 9. Eutr. 7, 1. Corp. inscr. Lat. 3, 3684. 4321. 6480: vollst. ex sorore nepos, Schwestersohn, Oros. 7, 28, 22. – b) der Enkel im fünften Glied (trinepos), Ururenkel, Cic. orat. in Clod. et Cur. 5. fr. 3. p. 30 K. – c) poet. = Nachkomme, Verg. Aen. 6, 865. Ov. ex Pont. 3, 3, 62: Plur., Verg. 2, 194; 3, 158. Hor. carm. 1, 2, 35; 2, 1, 27. Ov. met. 15, 17 u. 444: nepotes seri, Ov. met. 6, 138. – 2) v. Tieren, Colum. 6, 37, 4 u. 7, 2, 5. – 3) v. Weinstock, Nebenschößling, Colum. 3, 6, 2; 4, 10, 2. – II) meton., ein liederlicher, verschwenderischer Mensch, ein Verschwender, Schwelger, als Ggstz. zu patruus (hingegen ganeo, der Besucher liederlicher Häuser, Wüstling), Cic. Quinct. 40; Cat. 2, 7 (neben ganeo) u.a. Hor. epod. 1, 34; sat. 1, 4, 49 u.a. Vgl. Prob. inst. 129, 13 K.

    lateinisch-deutsches > nepos [1]

  • 7 Nereis

    Nērēis, Nērēius, s. Nēreus.

    lateinisch-deutsches > Nereis

  • 8 Nereus

    Nēreus, eos u. eī, Akk. ea, m. (Νηρεύς), Sohn des Oceanus, ein Meergott, Gemahl der Doris, Vater der Nerëiden, Ov. met. 13, 472: Genet. -eos, Petron. 139, 2. v. 7. Stat. Theb. 3, 410 u.a.: Genet. -ëi, Verg. Aen. 8, 383 (wo Nerei filia = Thetis); vgl. Quint. 1, 5, 24: Dat. -ëi, Plaut. trin. 820: Akk. -ea, Verg. ecl. 6, 35. Ov. met. 2, 268. Dict. 6, 7: Abl. -eo, Prop. 3, 7, 67. – meton. (poet.) = Meer, Ov. met. 1, 187: Akk. -ea, Tibull. 4, 1, 58. – Dav.: A) Nēreis, idos, Akk. ida, Vok. ei, Akk. Plur. idas, f. (Νηρηΐς), eine Tochter des Nereus, eine Nerëide, Ov. met. 13, 858. Stat. Ach. 1, 527 u. ö.: Nereidum mater, Doris, Verg.: spät. Nbf. Nērēida, ae, f., Dict. 6, 7. – B) Nērēius, a, um (Νηρήΐος), nerëisch, genitrix, von Thetis, der Mutter des Achilles, Ov.: nepos, Achilles, Hor. – C) Nērēīnē, ēs, f. (Νηρηΐνη), eine Nerëine, von der Thetis, Catull. 64, 28 ed. Haupt. – Andere Form Nērīnē, ēs, f., eine Nerine, Verg. ecl. 7, 37. – D) Nērīnus, a, um, nerinisch, des Nereus, aqua, Meerwasser, Nemes.: animantes, Fische, Auson.

    lateinisch-deutsches > Nereus

  • 9 Thetis

    Thetis, idis, Akk. im u. in, Vok. ī, f. (Θέτις), I) eine Meernymphe, des Nereus u. der Doris Tochter, Gemahlin des Peleus, Mutter des Achilles, Hyg. fab. 54 u. 244 270 (Genet. -idis). Ov. met. 11, 221 sqq. Catull. 64, 19 sqq. (Genet. -idis). Sen. Herc. fur 738 (Genet. -idis). Stat. Ach. 2, 11 u.a. (Akk. -in): Vok. Theti, Prop. 3, 7, 68. Ov. met. 11, 237. Stat. Ach. 1, 80: Abl. Thetide, Hor. epod. 13, 12. Lact. 1, 11, 9. Hyg. fab. 54, Theti, Plaut. Epid. 32 G. – II) appellat. = Meer, Verg. ecl. 4, 32 (Akk. im). Mart. 10, 30, 11: Erythraeae lapilli Thetidis, Perlen, Stat. silv. 4, 6, 18. – hyperbol. von einem großen Bade, Thetis palleat, Mart. 10, 13, 4. – arch. Nbf. Thelis od. Telis u. zwar Telis, Corp. inscr. Lat. 12, 556. Thelis, Enn. fr. scen. 232*. Varro L.L. 7, 87; r.r. 3, 9, 19. – Dav. Thetidēius, iī, m. (*Θετιδήϊος thetidëisch, von der Thetis geboren, Thetidëius heros u. bl. Thetidëius, Auct. epit. Iliad. 692 u. 897 u. 962 Wernsd. (van Kooten Nereius).

    lateinisch-deutsches > Thetis

  • 10 nepos

    1. nepōs, ōtis, m. (altindisch nápāt), das Enkelkind, I) eig. u. übtr.: A) eig.: 1) der Enkel, Großsohn, Neptuni nepos, Plaut. mil. 15: Masinissae nepos, Sall. Iug. 14, 2: nepos Atlantis, Merkur, Hor. carm. 1, 10, 1: nepos Veneris, Plaut. mil. 1265: nepos sororis (suae), Vell. 2, 59, 1. Liv. epit. 116. Tac. ann. 3, 30 u. 4, 40: sororum nepotes, Suet. Caes. 83, 2: ex filio nepos, Gell. 13, 20 (19), 3. Modestin. dig. 37, 8, 4: nepos ex fratris filio, Gaius inst. 1, 156: ex filia nepos, Cic. Brut. 263. Eutr. 1, 5. Scaev. dig. 44, 4, 17. § 1: nepos parvulus, Enkelchen, Curt. 4, 10 (41), 22: u. so nepos pausillus, Afran. com. 246: nepos invisus, Romulus, Hor. carm. 3, 3, 31: nepos Nerëius, Achilles, Hor. epod. 17, 18: partus sui, nepotum illi, hi liberûm progenies, Nachk. an Enkeln, Enkel, Liv. 1, 13, 2: Metellum multi filii filiae, nepotes neptes in rogum imposuerunt, Cic. Tusc. 1, 85. – 2) (f.) = neptis, die Enkelin, Enn. ann. 55. Corp. inscr. Lat. 6, 16363; vgl. Prisc. 6, 68. – B) übtr.: 1) von Menschen, a) nachaug., der Bruderssohn, Schwestersohn, Neffe (noch j. ital. nipote), Hieron. epist. 69, 9. Eutr. 7, 1. Corp. inscr. Lat. 3, 3684. 4321. 6480: vollst. ex sorore nepos, Schwestersohn, Oros. 7, 28, 22. – b) der Enkel im fünften Glied (trinepos), Ururenkel, Cic. orat. in Clod. et Cur. 5. fr. 3. p. 30 K. – c) poet. = Nachkomme, Verg. Aen. 6, 865. Ov. ex
    ————
    Pont. 3, 3, 62: Plur., Verg. 2, 194; 3, 158. Hor. carm. 1, 2, 35; 2, 1, 27. Ov. met. 15, 17 u. 444: nepotes seri, Ov. met. 6, 138. – 2) v. Tieren, Colum. 6, 37, 4 u. 7, 2, 5. – 3) v. Weinstock, Nebenschößling, Colum. 3, 6, 2; 4, 10, 2. – II) meton., ein liederlicher, verschwenderischer Mensch, ein Verschwender, Schwelger, als Ggstz. zu patruus (hingegen ganeo, der Besucher liederlicher Häuser, Wüstling), Cic. Quinct. 40; Cat. 2, 7 (neben ganeo) u.a. Hor. epod. 1, 34; sat. 1, 4, 49 u.a. Vgl. Prob. inst. 129, 13 K.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > nepos

  • 11 Nereis

    Nērēis, Nērēius, s. Nereus.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Nereis

  • 12 Nereus

    Nēreus, eos u. eī, Akk. ea, m. (Νηρεύς), Sohn des Oceanus, ein Meergott, Gemahl der Doris, Vater der Nerëiden, Ov. met. 13, 472: Genet. -eos, Petron. 139, 2. v. 7. Stat. Theb. 3, 410 u.a.: Genet. -ëi, Verg. Aen. 8, 383 (wo Nerei filia = Thetis); vgl. Quint. 1, 5, 24: Dat. -ëi, Plaut. trin. 820: Akk. -ea, Verg. ecl. 6, 35. Ov. met. 2, 268. Dict. 6, 7: Abl. -eo, Prop. 3, 7, 67. – meton. (poet.) = Meer, Ov. met. 1, 187: Akk. -ea, Tibull. 4, 1, 58. – Dav.: A) Nēreis, idos, Akk. ida, Vok. ei, Akk. Plur. idas, f. (Νηρηΐς), eine Tochter des Nereus, eine Nerëide, Ov. met. 13, 858. Stat. Ach. 1, 527 u. ö.: Nereidum mater, Doris, Verg.: spät. Nbf. Nērēida, ae, f., Dict. 6, 7. – B) Nērēius, a, um (Νηρήΐος), nerëisch, genitrix, von Thetis, der Mutter des Achilles, Ov.: nepos, Achilles, Hor. – C) Nērēīnē, ēs, f. (Νηρηΐνη), eine Nerëine, von der Thetis, Catull. 64, 28 ed. Haupt. – Andere Form Nērīnē, ēs, f., eine Nerine, Verg. ecl. 7, 37. – D) Nērīnus, a, um, nerinisch, des Nereus, aqua, Meerwasser, Nemes.: animantes, Fische, Auson.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Nereus

  • 13 Thetis

    Thetis, idis, Akk. im u. in, Vok. ī, f. (Θέτις), I) eine Meernymphe, des Nereus u. der Doris Tochter, Gemahlin des Peleus, Mutter des Achilles, Hyg. fab. 54 u. 244 270 (Genet. -idis). Ov. met. 11, 221 sqq. Catull. 64, 19 sqq. (Genet. -idis). Sen. Herc. fur 738 (Genet. -idis). Stat. Ach. 2, 11 u.a. (Akk. -in): Vok. Theti, Prop. 3, 7, 68. Ov. met. 11, 237. Stat. Ach. 1, 80: Abl. Thetide, Hor. epod. 13, 12. Lact. 1, 11, 9. Hyg. fab. 54, Theti, Plaut. Epid. 32 G. – II) appellat. = Meer, Verg. ecl. 4, 32 (Akk. im). Mart. 10, 30, 11: Erythraeae lapilli Thetidis, Perlen, Stat. silv. 4, 6, 18. – hyperbol. von einem großen Bade, Thetis palleat, Mart. 10, 13, 4. – arch. Nbf. Thelis od. Telis u. zwar Telis, Corp. inscr. Lat. 12, 556. Thelis, Enn. fr. scen. 232*. Varro L.L. 7, 87; r.r. 3, 9, 19. – Dav. Thetidēius, iī, m. (*Θετιδήϊος thetidëisch, von der Thetis geboren, Thetidëius heros u. bl. Thetidëius, Auct. epit. Iliad. 692 u. 897 u. 962 Wernsd. (van Kooten Nereius).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Thetis

См. также в других словарях:

  • Palaeospheniscus gracilis — Taxobox name = Palaeospheniscus gracilis status = fossil fossil range = Early Miocene regnum = Animalia phylum = Chordata classis = Aves ordo = Sphenisciformes familia = Spheniscidae subfamilia = Palaeospheniscinae genus = Palaeospheniscus… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»