-
1 Minturnensis
Minturnēnsis, e [ Minturnae ]минтурнский C, L etc. -
2 Minturnensis
Minturnae, ārum, f., a city of Latium, on the border of Campania, at the mouth of the Liris, in the neighborhood of which Marius concealed himself from Sylla in a marsh, Plin. 3, 5, 9, § 59; Liv. 9, 25, 3; Vell. 1, 14, 6; Hor. Ep. 1, 5, 5; Val. Max. 2, 10, 6; 8, 2, 2.—Hence,II.Minturnensis, e, adj., of or belonging to Minturnæ:populus,
Liv. 27, 38:litterae,
written at Minturnæ, Cic. Att. 5, 3, 2:flumen,
i. e. the Liris, Dig. 19, 2, 13.— Subst.: Minturnenses, ĭum, m., the inhabitants of Minturnæ, Vell. 2, 19, 2. -
3 Minturnae
Minturnae, ārum, f., Stadt in Latium, an der Grenze Kampaniens, am Liris, in deren Nähe sich Marius vor Sulla im Moraste verbarg, Liv. 9, 25, 4 u. 10, 21, 8. Hor. ep. 1, 5, 5. Val. Max. 2, 10, 6; 8, 2, 2. Plin. 3, 59. Oros. 5, 19, 7. – Dav. Minturnēnsis, e, minturnensisch, populus, Liv.: litterae, zu Minturnä geschrieben, Cic.: flumen, der Liris, Ulp. dig. – Plur. subst., Minturnēnsēs, ium, m., die Einwohner von Minturnä, die Minturnenser, Vell. u. Val. Max.
-
4 Minturnae
Minturnae, ārum, f., Stadt in Latium, an der Grenze Kampaniens, am Liris, in deren Nähe sich Marius vor Sulla im Moraste verbarg, Liv. 9, 25, 4 u. 10, 21, 8. Hor. ep. 1, 5, 5. Val. Max. 2, 10, 6; 8, 2, 2. Plin. 3, 59. Oros. 5, 19, 7. – Dav. Minturnēnsis, e, minturnensisch, populus, Liv.: litterae, zu Minturnä geschrieben, Cic.: flumen, der Liris, Ulp. dig. – Plur. subst., Minturnēnsēs, ium, m., die Einwohner von Minturnä, die Minturnenser, Vell. u. Val. Max.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Minturnae
-
5 Minturnae
Minturnae, ārum, f., a city of Latium, on the border of Campania, at the mouth of the Liris, in the neighborhood of which Marius concealed himself from Sylla in a marsh, Plin. 3, 5, 9, § 59; Liv. 9, 25, 3; Vell. 1, 14, 6; Hor. Ep. 1, 5, 5; Val. Max. 2, 10, 6; 8, 2, 2.—Hence,II.Minturnensis, e, adj., of or belonging to Minturnæ:populus,
Liv. 27, 38:litterae,
written at Minturnæ, Cic. Att. 5, 3, 2:flumen,
i. e. the Liris, Dig. 19, 2, 13.— Subst.: Minturnenses, ĭum, m., the inhabitants of Minturnæ, Vell. 2, 19, 2. -
6 Minturnenses
Minturnae, ārum, f., a city of Latium, on the border of Campania, at the mouth of the Liris, in the neighborhood of which Marius concealed himself from Sylla in a marsh, Plin. 3, 5, 9, § 59; Liv. 9, 25, 3; Vell. 1, 14, 6; Hor. Ep. 1, 5, 5; Val. Max. 2, 10, 6; 8, 2, 2.—Hence,II.Minturnensis, e, adj., of or belonging to Minturnæ:populus,
Liv. 27, 38:litterae,
written at Minturnæ, Cic. Att. 5, 3, 2:flumen,
i. e. the Liris, Dig. 19, 2, 13.— Subst.: Minturnenses, ĭum, m., the inhabitants of Minturnæ, Vell. 2, 19, 2.
См. также в других словарях:
TITINIA gens — familias habuit Romae patricias et plebeias. Patriciae meminit Liv. l. 5. c. 12. Non tamen ulira processum est, quam ut unus ex plebe, usurpandi iuris causâ, P. Licinius Calvus Tribunus militum Consulari potestate crearetur: coeteri Patricii… … Hofmann J. Lexicon universale