Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

Marcian

  • 1 Marcian

    Христианство: Маркиан (имя святого)

    Универсальный англо-русский словарь > Marcian

  • 2 marcian

    Welsh-English dictionary > marcian

  • 3 Marcian of Cyrrhus

    Христианство: Маркиан Кирский (раннехристианский святой, преподобный)

    Универсальный англо-русский словарь > Marcian of Cyrrhus

  • 4 Marcian of Durostrorum

    Универсальный англо-русский словарь > Marcian of Durostrorum

  • 5 Marcian of Egypt

    Универсальный англо-русский словарь > Marcian of Egypt

  • 6 Marcian of Iconium

    Универсальный англо-русский словарь > Marcian of Iconium

  • 7 Marcian, bishop of Syracuse

    Универсальный англо-русский словарь > Marcian, bishop of Syracuse

  • 8 marciano

    marcian|o, -a
    adjectivo e nome masculino, feminino
    martien, -ne m., f.

    Dicionário Português-Francês > marciano

  • 9 profiteor

    pro-fiteor, fessus sum, ērī (pro u. fateor), laut u. öffentlich-, frei bekennen, -gestehen, I) im allg.: non solum fateri, sed etiam profiteri, Cic. – mit folg. Acc. u. Infin., profiteor me relaturum, Cic. – m. de u. Abl., pr. de parricidio, Suet. – II) insbes.: A) öffentlich als den u. den od. zu dem u. dem sich bekennen, für den u. den od. das u. das sich erklären, sich so u. so nennen, a) mit dopp. Acc. pers.: pr. se patrem infantis, Cic.: se grammaticum, Cic.: amicum, sich Fr. nennen, Hor.: mit Acc. u. Infin., me defensorem esse profiteor, Cic. – b) mit Acc. rei: pr. philosophiam, Cic.: ius, Cic.: medicinam, Cels.: artem tesserariam, Amm. – c) absol. = öffentlicher Lehrer-, Professor sein, profiteri sapientiam, öffentlich lehren als professor sapientiae, Tac. hist. 4, 10: qui profitentur, Plin. ep.: ubi nunc profitetur, Plin. ep.: professus diu in patria, Suet. – B) etwas verheißen, a) = freiwillig anbieten, -antragen, -zusagen, zu etwas sich frewillig verstehen, sich anheischig machen, operam, Cic.: studium, Cic.: sumunt gentiles arma professa (zugesagten) manus, Ov.: pr. indicium, s. indiciumno. I, A. – m. folg. Acc. u. Inf., profitetur se venturum, Cic. – absol., quis profitetur? wer bietet sich freiwillig (als Gastgeber) an? Plaut. capt. 480. – b) etw. verheißen = etwas hoffen lassen, professus grandia od. magna, v. sich Zierenden, Hor. u. Ov.: incepta magna professa, Hor.: viri cultum formamque profitentes, zur Schau tragend, Ov. – C) öffentlich, amtlich angeben, Namen, Vermögen usw., iugera, Cic.: frumentum, Liv.: nomen, Cic.; u. bl. profiteri, sich mit aufschreiben lassen, sich melden zum Kriegsdienste, zu einem Amte usw., Cic.: profiteri se candidatum, sich öffentlich als Bewerber angeben Suet.: profiteri lenocinium, sich als öffentliche Dirne beim Ädil angeben, Suet.: dah. professae (sc. feminae), öffentliche Dirnen, Ov.: bes. zur Versteuerung deklarieren, mit u. ohne Acc., censum (sein Vermögen), Ulp. fr. 1. § 8: namentl. bei den Zollbeamten, greges ovium ad publicanum, Varro r. r. 2, 1, 16: furtum (gestohlene Sache), Ps. Quint. decl. 341: rem, alienam rem non pr., ibid.: rem pr. u. bl. pr. apud publicanum, apud publicanos, Ps. Quint. decl. 359. Marcian. dig. 39, 4, 16. § 12: ne decipiat (publicanus) profiteri volentes, Marcian. dig. 39, 4, 19. § 6. – bildl., in his profitetur nomen suum, unter diese zählt er sich, Ter. – / a) Partic. professus, a, um, passiv, bekannt, d.i. sowohl = zugestanden, als = offenbar, offenkundig, culpa, Ov.: dux, Iustin.: mors, Phaedr.: ex professo, offenbar, ohne es zu leugnen, vorsätzlich, Sen. u. Quint.: dafür de professo, Apul. – b) Archaist. Infin. profiterei, Corp. inscr. Lat. 1, 206, 1 sqq.: Imperat. profitemino, ibid. 1, 206, 3. 5. 8. 10. – c) prōfiteor gemessen, Enn. fr. scen. 337. Plaut. Men. 643. Ter. eun. prol. 3. Iuvenc. 2, 351.

    lateinisch-deutsches > profiteor

  • 10 balneatorius

    balnĕātōrĭus, a, um de bain, qui sert au bain. --- Marcian. Dig. 33, 7, 17 ; Paul. Sent. 3, 6, 65.
    * * *
    balnĕātōrĭus, a, um de bain, qui sert au bain. --- Marcian. Dig. 33, 7, 17 ; Paul. Sent. 3, 6, 65.
    * * *
        Balneatorius, Adiectiuum. Mart. Iurisc. Appartenant ou servant à bains ou estuves.

    Dictionarium latinogallicum > balneatorius

  • 11 profiteor

    pro-fiteor, fessus sum, ērī (pro u. fateor), laut u. öffentlich-, frei bekennen, -gestehen, I) im allg.: non solum fateri, sed etiam profiteri, Cic. – mit folg. Acc. u. Infin., profiteor me relaturum, Cic. – m. de u. Abl., pr. de parricidio, Suet. – II) insbes.: A) öffentlich als den u. den od. zu dem u. dem sich bekennen, für den u. den od. das u. das sich erklären, sich so u. so nennen, a) mit dopp. Acc. pers.: pr. se patrem infantis, Cic.: se grammaticum, Cic.: amicum, sich Fr. nennen, Hor.: mit Acc. u. Infin., me defensorem esse profiteor, Cic. – b) mit Acc. rei: pr. philosophiam, Cic.: ius, Cic.: medicinam, Cels.: artem tesserariam, Amm. – c) absol. = öffentlicher Lehrer-, Professor sein, profiteri sapientiam, öffentlich lehren als professor sapientiae, Tac. hist. 4, 10: qui profitentur, Plin. ep.: ubi nunc profitetur, Plin. ep.: professus diu in patria, Suet. – B) etwas verheißen, a) = freiwillig anbieten, -antragen, -zusagen, zu etwas sich frewillig verstehen, sich anheischig machen, operam, Cic.: studium, Cic.: sumunt gentiles arma professa (zugesagten) manus, Ov.: pr. indicium, s. indicium no. I, A. – m. folg. Acc. u. Inf., profitetur se venturum, Cic. – absol., quis profitetur? wer bietet sich freiwillig (als Gastgeber) an? Plaut. capt. 480. – b) etw. verheißen = etwas hoffen lassen, professus grandia od. magna, v. sich Zierenden, Hor. u. Ov.:
    ————
    incepta magna professa, Hor.: viri cultum formamque profitentes, zur Schau tragend, Ov. – C) öffentlich, amtlich angeben, Namen, Vermögen usw., iugera, Cic.: frumentum, Liv.: nomen, Cic.; u. bl. profiteri, sich mit aufschreiben lassen, sich melden zum Kriegsdienste, zu einem Amte usw., Cic.: profiteri se candidatum, sich öffentlich als Bewerber angeben Suet.: profiteri lenocinium, sich als öffentliche Dirne beim Ädil angeben, Suet.: dah. professae (sc. feminae), öffentliche Dirnen, Ov.: bes. zur Versteuerung deklarieren, mit u. ohne Acc., censum (sein Vermögen), Ulp. fr. 1. § 8: namentl. bei den Zollbeamten, greges ovium ad publicanum, Varro r. r. 2, 1, 16: furtum (gestohlene Sache), Ps. Quint. decl. 341: rem, alienam rem non pr., ibid.: rem pr. u. bl. pr. apud publicanum, apud publicanos, Ps. Quint. decl. 359. Marcian. dig. 39, 4, 16. § 12: ne decipiat (publicanus) profiteri volentes, Marcian. dig. 39, 4, 19. § 6. – bildl., in his profitetur nomen suum, unter diese zählt er sich, Ter. – a) Partic. professus, a, um, passiv, bekannt, d.i. sowohl = zugestanden, als = offenbar, offenkundig, culpa, Ov.: dux, Iustin.: mors, Phaedr.: ex professo, offenbar, ohne es zu leugnen, vorsätzlich, Sen. u. Quint.: dafür de professo, Apul. – b) Archaist. Infin. profiterei, Corp. inscr. Lat. 1, 206, 1 sqq.: Imperat. profitemino, ibid. 1, 206, 3. 5. 8. 10. – c) prōfiteor gemessen, Enn. fr. scen. 337. Plaut. Men.
    ————
    643. Ter. eun. prol. 3. Iuvenc. 2, 351.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > profiteor

  • 12 aliubi

    aliubī (arch. aliubei, Corp. inscr. Lat. 1, 200, 86), Adv. (alius u. ubi), anderswo, Sen. ep. 32, 31; de ben. 6, 33, 3 u.a. Plin. 12, 58 u.a. Ter. Clem. dig. 35, 1, 64. § 1. Marcian. dig. 48, 24, 2: non al., Plin. 13, 129: nec usquam al., Plin. 36, 59 u.a. – aliubi... aliubi, hier... dort, Varr. r.r. 1, 44, 1. Sen. contr. 2, 5 (13), 8. Sen. de ben. 1, 5, 5 u. Plin. 12, 6, 5: aliubi... aliubi... aliubi, Plin. 11, 33: aliubi atque aliubi, hier und dort, bald hier, bald dort, an verschiedenen Orten, Sen. ep. 35, 4 u.a. Plin. 9, 168.

    lateinisch-deutsches > aliubi

  • 13 aroma

    arōma, atis, n. (ἄρωμα), Gewürz, ar. Indicum, Marcian. dig. 39, 4, 16. § 7: Sabaeum, Ven. Fort. 7, 12, 39: odor sparsi aromatis, Prud. apoth. 758: aromate tinctus, Prud. perist. 14, 72: acerra multo aromate gravidata, Mart. Cap. 2. § 115. – Plur. aromata, Cels. 3, 21. p. 107, 18 D. Col. 12, 20, 4. Isid. 17, 8, 1. Vulg. gen. 37, 25 u.a.: Genet. aromatum, Ulp. dig. 7, 5, 11. Vulg. exod. 31, 11: Dat. od. Abl. aromatibus, Vulg. exod. 37, 29. Augustin. conf. 9, 13, 36; aromatis, Colum. 12, 25, 4. Apul. met. 3, 17 u. 11, 16; flor. 19. Augustin. conf. 9, 13, 16.

    lateinisch-deutsches > aroma

  • 14 beryllos

    bēryllos od. -us (bērullus), ī, c. (βήρυλλος), ein meergrüner indischer Edelstein, der Beryll (bei den Alten auch Name für den Aquamarin u. alle bläulich gefärbten Kristalle), Plin. 37, 76 (berullus). Marcian. dig. 39, 4, 16. § 7. Solin. 52, 61 sqq. Isid. 16, 7, 5. Anthol. Lat. 82, 2 M. (vgl. Isid. 19, 32, 6): als Ringstein, Prop. 4, 7, 9: als Zierat an Gefäßen, Iuven. 5, 38 (Jahn berullus): an einer Rüstung, Iul. Val. 3, 42 (3, 24). – beryllus aëroides (βήρυλλος ἀεροειδής), der Saphir, Plin. 37, 77. – / Falsch bĕryllus gemessen bei Prud. psych. 855.

    lateinisch-deutsches > beryllos

  • 15 byssicus

    byssicus, a, um (byssus), fein leinen, aus Batist, opus, Marcian. dig. 39, 4, 16. § 7 M.

    lateinisch-deutsches > byssicus

  • 16 callaïnus

    callaïnus, a, um (καλλάϊνος), blaßgrün, meergrün, lacerna, Mart. 14, 139: tali (Würfel), Plin. 37, 111: lapis (Edelstein), Marcian. dig. 39, 4, 16. § 7. – subst., callaïna, ae, f. (verst. gemma), ein blaßgrüner (meergrüner) Edelstein, Plin. 37, 110 u. 147. – u. callaïnum, ī, n., das Blaßgrün, Meergrün, Plin. 37, 151.

    lateinisch-deutsches > callaïnus

  • 17 Calvisius

    Calvisius, ī, m., röm. Name, unter dem bes. bekannt: C. Calv. Sabīnus, Legat unter Cäsar (48 v. Chr.), Caes. b. c. 3, 34 sq., später (39 v. Chr.) Prätor des alten Afrika, das ihm auch Antonius für das folg. Jahr zuteilte, Cic. Phil. 3, 26 (vgl. aber Cic. ep. 12, 25, 1). – Calvisius, Ankläger der Agrippina, der Mutter Neros, Tac. ann. 13, 19 sqq., viell. identisch mit Calv. Sabinus, den Seneka erwähnt u. als homo dives bezeichnet (vgl. Tac. ann. 13, 21), Sen. ep. 27, 5. – Dav. Calvisiānus, a, um, kalvisianisch, des Kalvisius, actio, Ulp. u. Marcian. dig. 38, 5, 3 u. 5.

    lateinisch-deutsches > Calvisius

  • 18 ceryceum

    cērȳceum (cērīcium), ī, n. (κηρύκειον), rein griech. Form für caduceus, der Heroldsstab, Marcian. dig. 1, 8, 8. § 1.

    lateinisch-deutsches > ceryceum

  • 19 contentiosus

    contentiōsus, a, um, Adi. m. Compar. (contentio), I) streitsüchtig, polemisch, a) v. Lebl.: oratio, de qua loquor, pugnax et contentiosa est, Plin. ep. 2, 19, 5: iurisdictio, Marcian. dig. 1, 16, 2: disputatio, Augustin. de civ. dei 21, 10, 1: funis, Tert. de pudic. 2 u. ö. (s. Oehler zu d. St.): quid est contentiosius quam ubi de re constat, certare de nomine? Augustin. ep. 238. § 4 extr. – b) von Pers. (s. Isid. 10, 46), litigiosos, contentiosos et qui semper in litibus contentionibusque versentur, Firm. math. 8, 21. p. 228, 8: si quis autem videtur contentiosus esse, Vulg. 1. Cor. 11, 16. – II) übtr., hartnäckig, pernicies, Apul. met. 2, 3: mendicitas, Ps. Quint. decl. 5, 1.

    lateinisch-deutsches > contentiosus

  • 20 cucuma

    cucuma (cuccuma), ae, f. (aus *cocuma zu coquo), I) das Kochgeschirr, der Kochtopf (noch j. ital. la cucuma), Petron. 135, 4. Marcian. dig. 48, 8, 1. § 3 (wo Mommsen cuccuma). – II) der einfache Badekessel (Ggstz. thermae), Mart. 10, 79, 4.

    lateinisch-deutsches > cucuma

См. также в других словарях:

  • Marcian — • Roman Emperor at Constantinople, b. in Thrace about 390; d. January, 457 Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Marcian     Marcian     † …   Catholic encyclopedia

  • Marcian — Mar cian, a. Under the influence of Mars; courageous; bold. [Obs.] Chaucer. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Marcian — For other uses, see Marcian (disambiguation). Marcian Emperor of the Byzantine Empire Tremissis of Emperor Marcian. Reign …   Wikipedia

  • Marcian — /mahr sheuhn/, n. A.D. 392? 457, emperor of the Eastern Roman Empire 450 457. Also, Marcianus /mahr shee ay neuhs, mahr see /. * * * ▪ Roman emperor Latin  Marcianus  born 396, Thrace died , early 457, Constantinople       Eastern Roman emperor… …   Universalium

  • Marcian —    Emperor (q.v.) from 450 457. A capable soldier promoted by the barbarian general Aspar (q.v.), his reign was a reaction to the pro Monophysite policy of Theodosios II (qq.v.), whose sister Pulcheria (q.v.) he married. Marcian called the… …   Historical dictionary of Byzantium

  • Marcian (usurper) — Marcian (Latin: Flavius Marcianus; floruit 469 484) was a member of the House of Leo and an usurper against Emperor Zeno in 479. Biography Marcian was a member of several Roman imperial families. His father was Procopius Anthemius, Western Roman… …   Wikipedia

  • Marcian Hoff — Marcian Edward Ted Hoff, Jr. (born October 28, 1937 in Rochester, New York), is one of the inventors of the microprocessor.[1][2] Hoff joined Intel in 1967 as employee number 12, and is credited with coming up with the idea of using a universal… …   Wikipedia

  • Marcian (disambiguation) — Marcian (Marcianus) may be: Saint Marcian of Tortona (d. 120) Marcion of Sinope, 2nd century Christian heretic Aelius Marcianus, 3rd century jurist Marcian of Heraclea, 4th century geographer Marcianus (praefectus urbi), praefectus urbi of Rome… …   Wikipedia

  • Marcian Edward Hoff jr. — Marcian Edward „Ted“ Hoff Jr. (* 28. Oktober 1937 in Rochester (New York)) ist einer der Erfinder des Mikroprozessors. Er erlangte 1958 seinen Bachelor in Elektrotechnik am Rensselaer Polytechnic Institute. Als Praktikant bei der General Railway… …   Deutsch Wikipedia

  • Marcian Hoff — Marcian Edward „Ted“ Hoff Jr. (* 28. Oktober 1937 in Rochester (New York)) ist einer der Erfinder des Mikroprozessors. Er erlangte 1958 seinen Bachelor in Elektrotechnik am Rensselaer Polytechnic Institute. Als Praktikant bei der General Railway… …   Deutsch Wikipedia

  • Marcian Hoff — surnommé Ted Hoff (28 octobre 1937 à Rochester) est un ingénieur docteur en électronique américain, il est le co inventeur du microprocesseur qui a proposé l idée architecturale pour la société Intel en 1969. Biographie Ted Hoff naît le 28… …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»