Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

Mūciānus

  • 1 Mucianus

    Mūciānus, a, um [ Mucius ]

    Латинско-русский словарь > Mucianus

  • 2 Mucianus

    Mūciānus, a, um, s. Mūcius.

    lateinisch-deutsches > Mucianus

  • 3 Mucianus

    Mūciānus, a, um, s. Mucius.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Mucianus

  • 4 Mucianus

    Mūcĭānus ( Mut-), a, um, v. Mucius.

    Lewis & Short latin dictionary > Mucianus

  • 5 mucianus

    см. Mucius.

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > mucianus

  • 6 Mutianus

    Mūcĭānus ( Mut-), a, um, v. Mucius.

    Lewis & Short latin dictionary > Mutianus

  • 7 Mucius

    Mūcius, a, um, Name einer röm. gens, aus der am bekanntesten C. Mucius Cordus (Scaevola), der in das Lager Porsenas kam, um diesen zu töten, aber beim Mordversuche ergriffen, sich als Zeichen seiner Furchtlosigkeit die rechte Hand abbrannte u. daher den Beinamen Scaevola erhielt, den alle Mucii beibehielten, Liv. 2, 12. Cic. Sest. 48; parad. 1, 2, 12. Flor. 1, 10. Sen. ep. 24, 5 u. 66, 51. Sil. 8, 386. Lact. 5, 13, 13 (wo Mutius). – P. Mucius Scaevola, Freund der Gracchen, Feind des jüngeren Scipio Afrikanus, Cic. de rep. 1, 31 u.a. Pers. 1, 114. Iuven. 1, 154. – Q. Mucius Scaevola, Augur, Gemahl der Lälia, Cic. Brut. 211 u.a. – u. Q. Mucius Scaevola, großer Jurist u. Staatsmann, Pontifex Maximus, als Statthalter in Asien so gerecht, daß seine Verwaltung in langem Andenken blieb und die Asiaten zur Erinnerung an sie das Fest Mucia feierten, Cic. div. in Caecil. 57 u.a. – fem. Mucia, Gemahlin des Cn. Pompejus, später von ihm geschieden, Cic. ep. 5, 2, 6; ad Att. 1, 12, 3. – Plur. Scaevolae, Männer wie Scävola, Augustin. de civ. dei 5, 14. p. 220, 4 D.2 – Adi. mucisch, Liv. u.a.: subst., Mūcia, ōrum, n., das dem Q. Mucius (s. oben) zu Ehren in Asien gefeierte Fest, das Muciusfest, Cic. Verr. 2, 51. – Dav. Mūciānus, a, um, mucianisch, des Mucius, cautio, nach dem großen Juristen u. Pontif. Max. Q. Mucius Scaevola benannt, Ict.: exitus, des Pontif. Max. Q. Mucius Scaevola, der im Vestatempel von Damasippus ermordet wurde, Cic.

    lateinisch-deutsches > Mucius

  • 8 Mucius

    Mūcius, a, um, Name einer röm. gens, aus der am bekanntesten C. Mucius Cordus (Scaevola), der in das Lager Porsenas kam, um diesen zu töten, aber beim Mordversuche ergriffen, sich als Zeichen seiner Furchtlosigkeit die rechte Hand abbrannte u. daher den Beinamen Scaevola erhielt, den alle Mucii beibehielten, Liv. 2, 12. Cic. Sest. 48; parad. 1, 2, 12. Flor. 1, 10. Sen. ep. 24, 5 u. 66, 51. Sil. 8, 386. Lact. 5, 13, 13 (wo Mutius). – P. Mucius Scaevola, Freund der Gracchen, Feind des jüngeren Scipio Afrikanus, Cic. de rep. 1, 31 u.a. Pers. 1, 114. Iuven. 1, 154. – Q. Mucius Scaevola, Augur, Gemahl der Lälia, Cic. Brut. 211 u.a. – u. Q. Mucius Scaevola, großer Jurist u. Staatsmann, Pontifex Maximus, als Statthalter in Asien so gerecht, daß seine Verwaltung in langem Andenken blieb und die Asiaten zur Erinnerung an sie das Fest Mucia feierten, Cic. div. in Caecil. 57 u.a. – fem. Mucia, Gemahlin des Cn. Pompejus, später von ihm geschieden, Cic. ep. 5, 2, 6; ad Att. 1, 12, 3. – Plur. Scaevolae, Männer wie Scävola, Augustin. de civ. dei 5, 14. p. 220, 4 D.2 – Adi. mucisch, Liv. u.a.: subst., Mūcia, ōrum, n., das dem Q. Mucius (s. oben) zu Ehren in Asien gefeierte Fest, das Muciusfest, Cic. Verr. 2, 51. – Dav. Mūciānus, a, um, mucianisch, des Mucius, cautio, nach dem großen Juristen u. Pontif. Max. Q. Mucius
    ————
    Scaevola benannt, Ict.: exitus, des Pontif. Max. Q. Mucius Scaevola, der im Vestatempel von Damasippus ermordet wurde, Cic.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Mucius

  • 9 Mucius Scaevola

    1) Publius Mucius, великий Понтиф 623, знаток. гражданского права, автор 10 книг (libelli) (1. 2 § 39 D. 1, 2. cf. 1. 66 pr. D. 24, 3. 1. 4 D. 49, 15);

    Licinius Crassus, его брат, назв. Mucianus Dives, консул 622 года (Gell. I, 13. 1. 2 § 40 D. 1, 2).

    2) Quietus Mucius, сын П. М. Сцеволы, великий Понтиф 670, умер 672, замечательный писатель, учитель и советчик; написал 18 книг (libri 18 iuris civilis) систематического изложения гражданского права, из которых сохранилось только немногое в Дигестах; кроме того, написал liber singularis, дсщх (definitionum) (1. 64 D. 41, 1. § 41 eod. cf. 1. 30 D. 17, 2. 1. 3 pr. § 6. 9 D, 33, 9);

    Muciana sententia (1. 9 § 2 D. 33, 5);

    Muc. cautio (1. 76 § 7 D. 31. 1. 7. 18. 72 § 1. 2. 1. 73. 77 § 1. 1. 79 § 2. 3. 1. 101 § 3. 1. 106 D. 35, 1);

    praesumptio Muciana (1. 51 D. 24, 1. 1. 6 C. 5, 16).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > Mucius Scaevola

  • 10 nutrio

    nūtrĭo, īvi and ii, ītum (contr. form, nutrīmus for nutrivimus, Nemes. Ecl. 3, 26:

    nutribat for nutriebat,

    Verg. A. 11, 572; Sil. 16, 29; so,

    nutribant,

    Verg. A. 7, 485: nutribo for nutriam, Rhemn. Palaem. 1383; Cledon. 1914.—In the dep. form, nutritor for nutrito, Verg. G. 2, 425; cf. Prisc. p. 798 P.), 4, v. a. [Sanscr. root snu-, flow; Gr. neô (sneWô), swim; cf. nurus], to suckle, nourish, feed, foster, bring up, rear (syn. alere; not in Cic., but v. nutrix and nutrimentum).
    I.
    Lit.:

    quos lupa nutrit,

    Ov. F. 2, 415:

    nutritus lacte ferino,

    id. Tr. 3, 11, 3:

    ilignā nutritus glande,

    Hor. S. 2, 4, 40:

    balaenae mammis nutriunt fetus,

    Plin. 11, 40, 95, § 235:

    serpente ciconia pullos Nutrit,

    Juv. 14, 75: taurus nutritus in herbā, id. 12, 12.—
    B.
    Transf., to nourish, support, maintain, foster.—Of plants:

    terra herbas Nutrit,

    Ov. R. Am. 45:

    myrtos roscido umore nutrire,

    Cat. 61, 25:

    nutriri cinere vult ruta,

    Plin. 19, 8, 45, § 156:

    fruges humo nutriente,

    Curt. 8, 10, 8; Petr. 120:

    Pax Cererem nutrit,

    Ov. F. 1, 704.— Poet.:

    Edonis nutritum missile ventis,

    a shaft taken from a tree toughened by storms, Val. Fl. 6, 340.—
    2.
    To nourish, nurse, take care of, attend to the body:

    cura corporum nutriendorum,

    Liv. 4, 52:

    aegrum nutrire per eos cibos, quos, etc.,

    Cels. 3, 23:

    vires,

    id. ib.:

    ulcus,

    to heal, id. 5, 26:

    damnum naturae in filio,

    Liv. 7, 4:

    morbos,

    Cels. 6, 6:

    capillum,

    Plin. 22, 22, 39, § 82: comam, Hier. in Amos, 8, 9 sq.; Vulg. 1 Cor. 11, 14 sq.:

    cutem, mulierum in facie incorruptam,

    Plin. 21, 21, 91, § 159.—
    3.
    Nutrire vinum, to mix wine with spices, in order that it may keep, Col. 12, 30, 1:

    nutritum vinum,

    id. 12, 21, 3.—
    4.
    In gen., to preserve:

    nutriuntur optime (mensae citreae) splendescuntque, manu siccā fricatae,

    Plin. 13, 15, 30, § 99.—
    II.
    Trop., to nourish, cherish, support, cultivate, sustain:

    indoles Nutrita faustis sub penetralibus,

    Hor. C. 4, 4, 25:

    amorem,

    Ov. A. A. 3, 579:

    pascere ac nutrire furorem (al. favorem),

    Sil. 7, 497:

    impetus ille sacer qui vatum pectora nutrit,

    Ov. P. 4, 2, 25:

    carmen,

    id. ib. 3, 4, 26:

    artes bonas, praecipue studia litterarum,

    Aur. Vict. Epit. 41, 14:

    nummi, quos hic quincunce modesto nutrieras,

    Pers. 5, 149:

    Graeciam,

    i. e. to treat mildly, Liv. 36, 35.—Of fire, to feed:

    gnes suscitat foliisque nutrit,

    Ov. M. 8, 643; 6, 493:

    graves simultates, quas Mucianus callide nutriebat,

    Tac. H. 3, 53 fin.:

    nimiam ac marcentem diu pacem,

    id. G. 36.

    Lewis & Short latin dictionary > nutrio

См. также в других словарях:

  • MUCIANUS — praenomine Licinius, sub Claudio, in secretum Asiae repositus, suspectâ Principis iracundiâ, Vespasiano in capiendo Imperio auctor exstitit. Per illud autem, quod in Asia, velut exul, exegit tempus, adnotavit diligenter ea, quae in aede Dianae… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Mucianus — For the Christian saint, see Mucian. Gaius Licinius Mucianus (fl. 1st century AD) was a general, statesman and writer of ancient Rome. His name shows that he had passed by adoption from the gens Mucia to the gens Licinia. He was sent by Claudius… …   Wikipedia

  • Mucianus, S. (1) — 1S. Mucianus (12. April), ein Martyrer in Capua. S. S. Cyprianus5. (II. 80) …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Mucianus, S. (2) — 2S. Mucianus (9. Juni), ein Martyrer zu Nicäa. S. S. Diomedes2. (II. 170) …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Mucianus, S. (3) — 3S. Mucianus (Mocianus), (3. Juli), ein Martyrer. S. S. Marcus33. (I. 630) …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • MUCIANUS, CAIUS LICINIUS° — MUCIANUS, CAIUS LICINIUS°, governor of Syria during the Roman War (66–70 C.E.) and a prominent supporter of Vespasian s successful attempt to assume the leadership of the Roman Empire. As governor of Syria, Mucianus is known to have supported… …   Encyclopedia of Judaism

  • Muciānus Licinĭus — Muciānus Licinĭus, unter Vitellius römischer Statthalter in Syrien; ergriff die Partei des Gegenkaisers Vespasianus u. bemächtigte sich, einen Tag nach dem Tode des Vitellius in Rom angekommen, in Vespasians Abwesenheit der Zügel der Regierung u …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Publius Licinius Crassus Dives Mucianus — (* um 182 v. Chr.; † Anfang 130 v. Chr.) war ein bedeutender Politiker der Römischen Republik. Er war ein sehr reicher Mann und fähiger Redner, besaß große Kenntnisse auf dem Gebiet der Rechtswissenschaften und gehörte politisch zu den führenden… …   Deutsch Wikipedia

  • Publius Licinius Crassus Dives Mucianus — (born c. 180 BC, died 130 BC) [ Crassus Dives Mucianus, Publius Licinius. (2007). In Encyclopædia Britannica. Retrieved August 27, 2007, from Encyclopædia Britannica Online: http://www.britannica.com/eb/article 9026775 ] was the son by blood of… …   Wikipedia

  • Gaius Licinius Mucianus — war ein römischer General und Politiker im 1. Jahrhundert n. Chr. Er trat zum ersten Mal als Suffektkonsul, wohl im Jahr 64, in Erscheinung. Er wurde später zum Statthalter von Syrien ernannt. Dort bekämpfte er den Jüdischen Aufstand, allerdings… …   Deutsch Wikipedia

  • Marcus Nonius Arrius Mucianus — war ein römischer Politiker und Senator Anfang des 3. Jahrhunderts n. Chr. Mucianus stammte aus Verona. Er war vielleicht ein Sohn des Marcus Nonius Arrius Mucianus Manlius Carbo, Suffektkonsul wahrscheinlich unter Kaiser Commodus und Sohn des… …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»